Anjana Basu  Courtesy Outlook India

With ‘Ravana’s Lanka,’ Sunela Jayewardene transforms the mythical past of Sri Lanka into a tangible, vivid exploration of history and legend.

Ravana’s Lanka: The landscape of a lost kingdom Photo: Penguin Vintage

Book – Ravana’s Lanka: The landscape of a lost kingdom

Author – Sunela Jayewardene

Publisher – Penguin Vintage

INR 499

Sunela Jayewardene, celebrated as Sri Lanka’s foremost environmental architect, embarked on a journey through the heart of her homeland. She immersed herself in the narratives from the oral traditions, delving into Sri Lanka’s folklore and navigating the intricate web of race and religion that was woven over time. With these threads, she meticulously wove together a narrative of a long-forgotten landscape, the second in her Lanka series.

The tale of the kingdom once ruled by Ravana lies draped over the island consigned to mythology through the pages of the Ramayana yet the contours of the ancient land are still to be found lingering in the terrain which Jayawardene unearthed with the help of archaeologist friends. It is the mix of the myth and the real that makes Ravana’s Lanka so intriguing to those accustomed to a ten-headed demon killed by a magic bow.

Jaywardene’s book begins on a very down to earth note with the geological shifts that resulted in the creation of Lanka and the different migrant peoples that came with the shifts, hunter gatherers and the like. There are tales of the mask makers of Sinhala who were descended from the Nagas, another early dynasty and who still exist to this day, creating masks as symbols of protest. Jayawardene also traces an ecologically sensitive artistic super civilisation that built spas which she is certain Conde Nast would have raved over these days.

King Ravana of Lanka, demonised in the annals of history, had his reign and that of his powerful ancestors, the Mayuranga, obscured and veiled in myth. Legend has it that their kingdom once stretched far beyond Lanka’s shores, conquering lands across the seas—a vast empire the likes of which the island would never see again. Jayewardene takes the narrative beyond the Ramayana to the Yaksas and Rakusas who ruled Lanka until they were conquered by the Indian Buddhist Prince Vijaya with the help of a treacherous Yaksa princess. Vijaya brought Mahayana Buddhism to Lanka and this was apparently the first time Buddhism came to the island, a fact that Jayawardene debunks through archaeological evidence.

Jayewardene puts her architectural skills to archaeological use as she tracks Ravana’s history down various mountain trails with the threats of maneating leopards and marauding elephants to be tackled. While Ram gets not much mention she points out an inscription in a cave by Ravana’s daughter as proof that the king of the Mayurangas existed. She also tells the story of his banishing his baby daughter to King Janak’s fields so that she would not destroy Lanka which like all such predictions came true since he later heard that she was unhappy in her forest hut and kidnapped her. However again, she is unsure which story to follow in the end since the fact that Ravana never touched Sita was apparent and the fact that he would kidnap a woman for lust and then let her be seems unlikely.

Ravana has never shone in the Ramayana context – a dark demon according to the way the Aryans saw the original inhabitants of Lanka – though the same was true for the Indian subcontinent too. However, he created the first musical instrument to sing the first raga of praise to Lord Shiva whose devotee he was. She also mentions the aircraft invention, the Pushpak Rath merging magic and history. Ravana also apparently visited the Buddha after he materialised on earth. Though Theraveda Buddhism was in Lanka before Mahayana Buddhism and Ravana’s brother Kuber, whom some called the god of wealth, was shown as the Laughing Buddha, a form that still exists across South East Asia – this fluidity of eras makes the Ravana Buddha encounter feasible.

The history that she narrates veers between myth and reality crossing the lines between the two on occasion. This is her second book on the past of Lanka and the vast gap that exists between documented history and oral tradition. One might say that Ram’s character is shadowy – she locates him between the coming of the Buddha and Prince Vijaya. Armed with a nuclear astra, his bow, guided by Ravana’s treacherous younger brother, he shoots and kills Ravana in the heart of his palace in the Dumbara Kanduvetiya or Mist Laden Mountains, from an incredible distance away. Jayawardene’s focus remains Ravana, the once and future king whose role was transformed by the conquerors who overran the kingdom.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ජූලි මාසයේදී මහ මැතිවරණයක් පැවැත්වුවේ නම් සමගි ජන බලවේගය හා ජාතික ජන බලවේගය අතර ඉතා තියුණු තරගයකින් පසු සමගි ජන බලවේගය ඉදිරියෙන් සිටින බව සමීක්‍ෂණ වාර්තාවකින් හෙලිව ඇත.

සෞඛ්‍ය ප්‍රතිපත්ති කේන්ද්‍රය විසින් නිකුත් කළ නවතම වාර්තාවේ සමගි ජන බලවේගයට සියයට තිස් හතරක් හා ජාතික ජන බලවේගයට සියයට තිස් දෙකක් ලෙස ප්‍රතිශතයන් වාර්තා කර ඇත.

තුන්වන ස්ථානයේ පසුවන ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණ සියයට දහ තුනක් ලබා ගනිද්දී එක්සත් ජාතික පක්ෂය ලබා ගෙන ඇත්තේ සියට හතකි.

සම්පුර්ණ වාර්තාව මෙතනින්…

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ඉදිරියේ ජනාධිපතිවරණයේදී ජාතික ජන බලවේගයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක අනුර දිසානායක මහතා 60% ඉක්මවූ ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ලබමින් ජයග්‍රහණය කරන බව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ප‍්‍රධාන ලේකම් ටිල්වින් සිල්වා මහතා පවසයි.

එම ප්‍රතිශතය ඉදිරි දින කිහිපය තුළ තවත් ඉහළ යනු ඇති බවද පැවසූ ඔහු දැනට සිදුකර ඇති සමීක්ෂණ වාර්තා අනුව ම් ප්‍රදේශවල මෙම ප්‍රතිශතයට වඩා වැඩි ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලැබෙනු ඇති බවද කියා සිටී.

මෙවර ජනාධිපතිවරණයේදී ජාතික ජන බලවේගය ෙන් අපේක්ෂක අනුර දිසානායක මහතාගේ මැතිවරණ මෙහෙයුම පිළිබඳව කළ විමසීමකට ප්‍රතිචාර දක්වමින් ඔහු මේ බව කියා සිටියේය.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ශ්‍රී ලංකාව මුහුණදුන් ආර්ථික අර්බුදයෙන් මිදීමේ ක්‍රියාවලිය ඉදිරි මැතිවරණයත් සමඟ යම් අවදානමකට පැමිණ ඇති බවත් යම් හෙයකින් පත්වන රජය ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ එකඟතා සහිත වැඩපිළිවෙළ නතර කළහොත් රට යථා තත්ත්වයට පත්වීම තර්ජනයට ලක්විය හැකි බවත් බ්ලූම්බර්ග් ඉන්ටෙලිජන්ස්” විශ්ලේෂණ ආයතනය පවසයි.

ඇතැම් ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයන් තමන් බලයට පැමිණියහොත් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමඟ ඇතිකරගෙන තිබෙන ගිවිසුම් සහ එකඟතා වෙනස් කරන බවට ප්‍රකාශ කර ඇති බවත් එසේ වෙනස්කම්ලට ලක්කිරීමේදී දැනට පවතින වැඩපිළිවෙළ අකර්මණ්‍ය විය හැකි බවත් එම ආයතනය පෙන්වා දෙයි.

එසේම බ්ලූම්බර්ග් ඉන්ටෙලිජන්ස් විශ්ලේෂකයන් අවධාරණය කරන්නේ ශ්‍රී ලංකාව පවතින ආර්ථික අර්බුදයෙන් මිදීම සඳහා දැනට ඇති කරගෙන තිබෙන එකඟතාවලට අනුකූල ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ අඛණ්ඩව ඉදිරියට යා යුතු බවය. ඒ අනුව බ්ලූම්බර්ග් පෙන්වා දෙන්නේ ශ්‍රී ලංකාව විදේශ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණය සම්බන්ධයෙන් මේ වන විට ඇතිව තිබෙන කතා අනුව ඉදිරියේදී අදාළ කටයුතු සම්පූර්ණ කරගත යුතු බවය.

2023 ජුනි මාසයේ සිට ණය පොලී අනුපාතිකයන් කෙමෙන් අඩුවෙමින් තිබෙනවා. එය රටේ ණය ඉල්ලුමේ වර්ධනයට බලපා තිබේ. ඒ වගේම රටේ සංචාරක කර්මාන්තයේද සැලකිය යුතු වර්ධනයක් මේ වන විට අත්පත් කරගෙන ඇති අතර ණය අනුපාත මේ වන විට වේගයෙන් පහළ පැමිණ තිබේ.

වසර අවසාන වන විට ණය වැඩසටහනේ තුන්වැනි සමාලෝචනයේදී නව පරිපාලනයකට IMF සමඟ වැඩ කිරීමට අවශ්‍ය වනු ඇත. එය මහ බැංකුව ලිහිල් කිරීමෙන් වළක්වනු ඇත. ලබන වසරේ ස්ථාවර ණය සහ තැන්පතු අනුපාත පිළිවෙළින් සියයට 8 සහ සියයට 7 දක්වා 125 කින් අඩු කිරීමට අපි බලාපොරොත්තු වෙමු.” යනුවෙන්ද එම විශ්ලේෂණ වාර්තාවේ සඳහන් කර තිබේ.

– Mawbima

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

තමන් මෙරට ජනාධිපතිවරයා බවට පත් වී පිහිටුවුන නව රජය යටතේ කර්මාන්ත කරුවන් නගා සිටුවා මෙරට ආර්ථිකය ශක්තිමත් කිරීමට පියවර ගන්නේ යැයි විපක්ෂ නායක ජනාධිපති අපේක්ෂක සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා සඳහන් කරයි.

ජනාධිපතිවරණය වෙනුවෙන් පූගොඩ ප්‍රදේශයේදී පැවති ජන රැළියක් අමතමින් හෙතෙම මෙසේ කියා සිටියේය.

කොමිස් දේශපාලනය සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් කරනවා. ළඟදීම ඔබලාගේ නිවෙස්වලට මේ වැඩසටහන අපි රැගෙන එනවා. මේ රටේ ආර්ථික ඩයිනමෝව ශක්තිමත් කරනවා.”

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

ජාතික ජනබලවේගයේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයේ 230 වෙනි පිටුවේ සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසම තවත් බලගන්වා ක්‍රියාත්මක කරන බව සඳහන් කර ඇති බවද ඔවුන් එසේ පවසන්නේ කෙසේදැයි සිතාගත නොහැකි බවද දේශහිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරයේ මහ ලේකම් වෛද්‍ය වසන්ත බණ්ඩාර මහතා පවසයි. 

2002 සටන්විරාම ගිවිසුමට එරෙහිව සහ යුද්ධ කාලසීමාව තුළ එදා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉටුකළ මහා භූමිකාව අද ඔවුන් විසින් මෙලෙස පාවාදීම ගැන ඇත්තේ දැඩි සිත් වේදනාවක් බවද ඒ මහතා සඳහන් කරයි.

ඒ මහතා මේ බව පැවසුවේ  ඊනියා සත්‍ය සෙවීමේ පනත මගින් ආරක්ෂක හමුදා පාවාදීමේ දුෂ්ඨ මෙහෙයුම පරාජය කිරීම වෙනුවෙන් ඉකුත් 29 දා      පැවති සර්වජන බලය, රණවිරු සංවිධාන සහ ජාතික සංවිධාන අතර එකඟතාව අත්සන් කිරීමේ අවස්ථාවට එක්වෙමිනි.

සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසම පනත දුෂ්ඨ පාවාදීමක් බවත්, ලෝකයේ කිසිඳු රටක තමන්ගේ රටේ හමුදාව පාවාදෙන පාලකයන් සිටින බවට සාක්ෂි නොමැති බවත් වසන්ත බණ්ඩාර මහතා මෙහිදී පැවසීය. 

මෙම පනත ගැසට් කිරීමටවත් පාලකයකුට අයිතියක් නැති බවත් පවසන ඒ මහතා මෙම පනත සම්බන්දයෙන් ජනාධිපති අපේක්ෂකයන් දැනුවත් කළ  බවත්, මෙයට විරුද්ධ නොවන කිසිඳු පුද්ගලයකුට මේ බිමේ ජීවත්වීමට අයිතියක් නැති බවත් සඳහන් කරයි.

මෙම කොමිසම දකුණු අප්‍රිකාවේ ක්‍රියාත්මක කළ ආකාරයේ කොමිසමක් නොවනබවත් මෙය සත්‍ය සහ ප්‍රතිසන්ධාන කොමිසම බවත්, මෙහි ඊනියා සත්‍ය සෙවීමට අමතරව වගවීම නොහොත් රණවිරුවන්ට එරෙහිව දඬුවම් කිරීම, වන්දි ගෙවීම, ගැටුම් නැවත ඇති නොවීම යනුවෙන් සඳහන් කර ඇති 13 සංශෝධනය බලාත්මක කිරීමේ ක්‍රියාදාමයද මේ තුළින් සිදු වන බවත් ඒ මහතා පෙන්වා දෙයි.

සවිස්තරාත්මක වීඩියෝව නරඹන්න…

Courtesy Adaderana

National People’s Power (NPP) presidential candidate Anura Kumara Dissanayake has stated that a relief package will be provided under a NPP government until the country’s economy stabilizes. 

He has made these remarks while addressing a rally held in Kottawa. 

A large number of citizens in our country incur high expenses for transportation needs. Those who buy a car can buy a car. Those who buy a bike can buy a bike”, he said. 

However, he said the NPP government will mainly focus on strengthening the public transport service. We will remove VAT on food through the very first budget proposal”, said Anura Kumara.

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසම පිහිටුවීමට ඔන්න මෙන්න කියා තිබිය දී ජනාධිපති අපේක්ෂකයක් වීමට තමන්ට ලැබීම ජාතියෙන් තමන්ට හිමිවූ වගකීමක් බව සර්වජන බලය ජනාධිපති අපේක්ෂක මව්බිම ජනතා පක්ෂයේ නායක දිලිත් ජයවීර මහතා පවසයි.

ඒ මහතා මේ බව පැවසුවේ ඊනියා සත්‍ය සෙවීමේ පනත මගින් ආරක්ෂක හමුදා පාවාදීමේ දුෂ්ඨ මෙහෙයුම පරාජය කිරීම වෙනුවෙන් ඊයේ (29)     පැවති සර්වජන බලය, රණවිරු සංවිධාන සහ ජාතික සංවිධාන අතර එකඟතාව අත්සන් කිරීමේ අවස්ථාවට සහභාගී වෙමිනි.

සත්‍ය සෙවීමේ ගනුදෙනුව පිටුපස සිටින ජාතියේ පවට උපන් තමන්ගේ පැවැත්ම සඳහාම ඕනෑම පාවාදීමක් කිරීමට සූදානම් මෙම නායකයන් සියලුම දෙනා හෙළිදරව් කළ යුතු බවත්, තමන්ගේ මරණ මංචකයේ දී වත් රණවිරුවන්ට සැනසුමක් ලබා නොදේනම් එම දූෂිත දේශපාලකයන් ගැන සෙවීමට සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසමක් අවශ්‍ය බවත් ඒ මහතා මෙහිදී පැවසීය.

ඉකුත් දා දම්පාටින් එළියට දැමූ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයේ 230 වැනි පිටුවේ සඳහන්කර ඇත්තේ සත්‍ය හා ප්‍රතිසන්ධාන කොමිසමේ ක්‍රියාකාරීත්වය තවත් පුළුල් කළ යුතු බව යැයි පවසන ඒ මහතා, රට වෙනුවෙන් තමන්ගේ ජීවිතය පරිත්‍යාග කරමින් කටයුතු කළ රණ විරුවන්ට සුද්දන් ලවා දඬුවම් කිරීම ඔවුන්ගේ අරමුණ වී ඇති බවද පෙන්වා දෙයි.

මෙවැනි දෙයක් පොතක මුද්‍රණය කර බෙදා හැරීමට තරම් පහත් තැනකට මේ රට පත්වුනා නම්, මේ බලවේගවල පිටුපස සිටින හස්ථයන් කෙතරම් බලවත් ඇත් දැයි සිතාගත හැකි බවත් දිලිත් ජයවීර මහතා පවසයි.

මැතිවරණ මාධ්‍ය නිරීක්ෂණ සහ ඡන්දදායකයන් දැනුවත් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානය

කීර්තිමත් මාධ්‍ය විශේෂඥයන් පිරිසක් විසින් මාධ්‍ය වෘත්තීය භාවය ඉහළ නැංවීම සහ මැතිවරණයට අදාළ මාධ්‍ය  ආවරණයේ දී මාධ්‍ය ආචාර ධර්ම සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වටිනාකම්වලට අනුගත වීම සහතික කිරීම සඳහා මැතිවරණ මාධ්‍ය නිරීක්ෂණ සහ ඡන්දදායකයන් දැනුවත් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානයක් පිහිටුවා ඇත.

මැතිවරණ මාධ්‍ය නිරීක්ෂණ සහ ඡන්දදායකයන් දැනුවත් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානයේ කැඳවුම්කරු වන්නේ මහාචාර්ය ටියුඩර් වීරසිංහ මහතාය. විෂය ප්‍රාමාණික විද්වතුන් සහ ජේෂ්ඨ මාධ්‍යවේදීන්ගෙන් සමන්විත මැතිවරණ මාධ්‍ය නිරීක්ෂණ සහ ඡන්දදායකයන් දැනුවත් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානය , වත්මන් ජනාධිපතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ මාධ්‍ය නිරීක්ෂණයට අදාළ ගැටලු පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීම සඳහා මේ සතියේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව හමුවීමට නියමිතය.ඔවුන් අනෙකුත් ප්‍රදේශීය මැතිවරණ නිරීක්ෂණ කණ්ඩායම් සහ යුරෝපා සංගමය සමඟ ද අදහස් හුවමාරු කර ගනු ඇත.

  ජනමාධ්‍ය  මගින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මැතිවරණවල තීරණාත්මක කාර්යභාරයක්  ඉටු කෙරෙන බව හඳුනාගෙන ඇත.මේ අනුව, මැතිවරණ පරිපාලකයන් ලෙස ශ්‍රී ලංකා මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ කාලය තුළ යහපත් පරිචය පිළිබඳ  මාධ්‍ය වෙත මාර්ගෝපදේශ නිකුත් කර තිබේ.

මෙම තත්ත්වයන් තුළ මැතිවරණ සමයේ දී මාධ්‍ය හැසිරීම් සියල්ල නිරීක්ෂණය කිරීම සහ සමාලෝචනය කිරීම අවශ්‍ය වන අතර මාධ්‍යවල සදාචාරාත්මක හා සදාචාර විරෝධී හැසිරීම් පිළිබඳ ව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව සහ රටේ ජනතාව දැනුවත් කිරීම අවශ්‍ය වේ. ‘මැතිවරණ මාධ්‍ය නිරීක්ෂණ සහ ඡන්දදායකයින් දැනුවත් කිරීම’ ලෙස නම් කෙරුණු මෙම මධ්‍යස්ථානය එකී අරමුණින් පිහිටුවා ඇත.

එහි අරමුණ වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වටිනාකම් ශක්තිමත් කිරීම සඳහා සදාචාරාත්මක සහ වෘත්තීය මාධ්‍ය ප්‍රමිතීන්ට අනුගත වන්නා වූ වඩා යහපත් ජන මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිත්වයක් සඳහා වන විනයගරුක දේශපාලන සංස්කෘතියක් සහතික කිරීම වේ.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

කොළඹ කොටස් වෙළඳපල අඛන්ඩව අටවන දිනටත් අද දිනයේ පහළ යමක් පෙන්නුම් කළේය.

සියලු කොටස් මිල දර්ශක අගය ඒකක 38.91 කින්ද S&P SL200 දර්ශකය ඒකක 11.67 කින්ද අද දිනයේ පහළ ගොස් ඇත.

දිනයේ අවසානයේ දී සියලු කොටස් මිල දර්ශගය ඒකක 10,869.07ක් හා S&P SL200 දර්ශකය ඒකක 3,058.60ක් ලෙසත් දැක්වින.

ජනාධිපතිවරණය ආසන්න වද්දී ඇති වෙමින් තිබෙන ආවිනිශ්චිත ස්වභාවයන් මත කොටස් වෙළඳපොලේ බොහෝ ආයෝජකයන් සිය කොටස් වැඩි වශයෙන් විකුණා දැමීමට උනන්දු වීමත් සමඟ මෙම තත්ත්වය ඇති වී තිබේ.

ප්‍රධාන අපේක්ෂකයන් සියලු දෙනාම පාහේ ජධිපතිවරණයේ සිය ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයන් එළිදැක්වීමෙන් පසු මෙම බරපතළ කඩා වැටීම කොළඹ කොටස් පලේ පෙන්නුම් කරයි.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුවක් යටතේ ත්‍රිකුණාමලයේ තෙල් ටැංකි 99 යොදාගෙන ඉන්ධන පිරිපහදුවක් ආරම්භ කර ජාත්‍යන්තර වෙළඳපළට පිරිපහදු ඉන්ධන අලෙවි කරන බව එම පක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක අනුර දිසානායක මහතා සඳහන් කරයි.

ජනාධිපතිවරණ ජන රැලියක් අමතමින් හෙතෙම මෙම අදහස් පළ කළේය.

ත්‍රීකුණාමලයේ තිබෙනවා තෙල් ටැංකි 99ක්. එක ටැංකියක මෙට්‍රික් ටොන් 10,000ක් ගබඩා කරන්න පුළුවන්. ආසන්න වශයෙන් මෙට්‍රික් ටොන් ලක්ෂ දහයක් ගබඩා කරන්න පුළුවන්.

ඕකෙ තෙල් අපට වැඩියි. තෙල් පිරිපහදුව ආරම්භ කරලා, තෙල් පිරිපහදු කරලා, ගබඩා කරලා, ළඟම තිබෙන වරායෙන් මාර්කට් එකට යවන්න පුළුවන්.

ඒ වැඩේ කරන්න පුළුවන් ජාත්‍යන්තර සමාගමකුයි, තෙල් සංස්ථාවයි ඒකාබද්ධ වෙලා නැවත මේ ත්‍රිකුණාමලයේ තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයට පණ දෙනවා. දැන් ඒක මළකඩ කමින් තිබෙනවා. අපි ඒක ගොඩ ගන්නවා.”

උපුටා ගැන්ම  හිරු පුවත්

මෙරට පෙදරේරුවන් ඇතුළු ඉදිකිරීම් ක්ෂේත්‍රයේ වෘත්කයින් වෙනුවෙන් වෘත්තීය පුහුණුව ලබාදීම සඳහා රාත්‍රි වෘත්තිමය පාඨමාලා ආරම්භ කිරීමට සැලසුම් කර ඇති බව ජාතික ජන බලවේගයේ ජනාධිපති ධුර අපේක්ෂක අනුර කුමාර දිසානායක ප්‍රකාශ කළා.

ඒ විහාරමහාදේවී එළිමහන් රංගපීඨයේදී අද (30) පැවති සංවර්ධන නිලධාරී සංගමයේ ජාතික සමුළුවට එක්වෙමින්.

එහිදී ඔහු වැඩිදුරටත් කියා සිටියේ, රාජ්‍ය සේවකයන්ගේ පඩි වැඩි කරන බවට ජනාධිපතිවරයා ප්‍රකාශ කළද පසුගිය කාලයේ රාජ්‍ය සේවකයින් වෘත්තිය සමිති ක්‍රියාමාර්ගවල නිරතව සිටියදී පඩි වැඩි කිරීමට නොහැකි බව ප්‍රකාශ කළ බවයි.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

රාජ්‍ය සේවකයන් සඳහා සෑම මාස හයකට වතාවක්ම වැටුප් වැඩිවීමක් ලබා දෙන බව ජාතික ජන බලවේගය නායක ජනාධිපති අපේක්ෂක අනුර දිසානායක මහතා සඳහන් කරයි.

කොළඹ දී පැවති සංවර්ධන නිලධාරීන්ගේ සමුළුවක් අමතමින් හෙතෙම මේ අදහස් පළ කරන ලදී.

‘2016 පස්සේ විශ්‍රාම වැටුපේ ප්‍රශ්නය මතුවෙලා තියෙනවා. අපි ඒ විශ්‍රාම වැටුප නැවත ප්‍රශ්නයකින් තොරව ලබාදෙන්න කටයුතු කරනවා. බඳවාගැනීම්, උසස් වීම් පිළිබඳ ප්‍රශ්න මතුවෙලා තියෙනවා. කිසිම උසස්වීමක් දේශපාලන මැදිහත්වීමකින් තොරව ලබාදෙන්න කටයුතු කරනවා.

ඒ වගේම මාරුවීම් දේශපාලනයට යටත්වෙලා තියෙනවා ඒවත් දේශපාලනයෙන් තොරව සිදුකරනවා. ජීවත් වීමට සරිලන වැටුපක් දෙන්න ඕනේ. සමහර අය බලනවා එයා වැඩකරනවා නම් ගෙවනවා නැත්නම් ගෙවන්නේ නෑ. එහෙම නෙමෙයි. ඔබ කාර්යයක් කරනවා. එවැනි රාජ්‍ය සේවකයෙකුට සාධාරණ වැටුපක් ලබාදීම රජයේ වගකීම.

අපේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයට දාලා තියෙනවා එකපාර 25,000 කතා බොරු. ඒවා කරනවා නම් රනිල්ට දැන් කරන්න පුළුවන්. අපි එහෙම නෙමෙයි තමන්ගේ ජීවන වියදමට සරිලන වැටුප් සෑම අවුරුද්දකම මාස 6කට සැරයක් ගණනය කරලා ලබාදෙන්න අපි සැලසුමක් හදලා තියෙනවා’

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

හිටපු ජනාධිපතිවරුන් නඩත්තු කිරීමට යන මුදල් ඇතුළු මහජන මුදල් කාබාසිනියා කිරීම නතර කළහොත් රටට පහසුවෙන්ම මුදල් ලැබෙන බව ජාතික ජන බලවේග ජාතික විධායක සභික පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විජිත හේරත් මහතා පවසයි.

එම පක්‍ෂයේ ජනාධිපතිවරණ ජනරැලියක් අමතමින් හෙතෙම මෙම අදහස් පළ කරන ලදී.

සජිත්ගේ අම්ම නඩත්තුවෙන්නේ කාගෙ මුදලින්ද? ජනතා මුදලින්. ඒ මුදල් වලින් එයාට මදුරු කොයිල් එක පවා අරන්දෙන්න වෙලා. ජනාධිපති කාර්යාලයට ලියුමක් යවනවා මදුරු කොයිල්, පෑන් පැන්සල් පවා ඉල්ලලා. දැන් සජිත් ප්‍රේමදාස රටවටේ යනව සුහුරු පංති හද හද. අපි කියනව ඔය ගමන්ම ඔයාගේ අම්මට පුළුවන්නම් සුහුරු ඛෙඩ්රූම් එකක් හදල දෙන්න කියලා.

අරගලයෙන් පැන්නූ ගොඨාභය රාජපක්ෂ දැන් ජීවත්වෙන්නේ කාගේ මුදල් වලින්ද? තමුන්නාන්සේලාගේ බදු මුදල් වලින්. ඉන්න නිවාසය පවා එහෙමයි. මාසික වැටුප රු. 97,500යක්. මාසික දීමනාව රු.100,000යක්. මාසෙට ප්‍රවාහන දීමනාව දෙනව රුපියල් හත්ලක්ෂ හාරදහසක්. දැන් එයාට රාජකාරියක් තියෙනවාද කරන්න; නෑ. මේ ඔක්කොම ජනතාවගේ බදු මුදල්. මේවා නවත්වන්න ඕනද නැද්ද. අපේ පාලනයක් යටතේ වහාම මේ මහජන මුදල් කාබාසිනියා කරන එක නවත්වනවා. මේව නතර කරන කොට රටට පහසුවෙන්ම සල්ලි එනව.

අපි මේ කිව්වෙ එකයි. දෙකයි. ඒ ටිකම ඇති තත්වය තේරුම් ගන්න. හොරකමයි, නාස්තියයි නවත්තපු ගමන් ආර්ථීකයට විශාල මුදලක් එකතු වෙනවා.

මේ පාලකයෝ අපේ රටේ නිෂ්පාදනය කඩා වට්ටල ඇල්පෙනෙත්තේ ඉඳන් චීනයෙන්, ඉන්දියාවෙන් ගේන්නේ. මාලිමා ආණ්ඩුව ආ පසු කෙටිකාලීන, මධ්‍යකාලීන, දිගුකාලීන සැලසුම් හරහා අපේ රටේ නිෂ්පාදන ආර්ථීකය ක්‍රමානුකූලව ශක්තිමත් කරනවා. කාර්මීකරණය මත පදනම්වූ නිෂ්පාදන ආර්ථීකයක් අපි ගොඩනගනවා. එහෙම වෙනකෙට රට ටිකෙන් ටික සංවර්ධනය කරා යනවා. රට පොහොසත් වෙනවා. රටේ මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතත් ලස්සන වෙනවා”

Courtesy Adaderana

The overall rate of inflation as measured by the Colombo Consumers Price Index (CCPI) on a Y-on-Y basis has decreased to 0.5% in August 2024 compared to the 2.4% calculated for the month of July 2024, according to the latest data released by Sri Lanka’s Department of Census and Statistics.

The CCPI for all items for the month of August 2024 was 191.1 and it records a decrease of 3.6 index points compared to July 2024, for which the index was 194.7. 

The overall rate of inflation as measured by CCPI on a Y-on-Y basis is 0.5% in August 2024, the report said. 

The CCPI for all items for the month of August 2024 was 191.1 and it records a decrease of 3.6 index points or 1.85 per cent compared to the month of July 2024 for which the index was 194.7. This represents a decrease in expenditure value by Rs 3304.55 in the Market Basket”.

The month-on-month change in CCPI from July 2024 to August 2024 was contributed by a decrease in Food items by 0.64% and a decrease in Non-Food items by 1.21% respectively, it said.

The overall rate of inflation as measured by the CCPI on a Y-on-Y basis is 0.5% in August 2024 and Y-on-Y inflation calculated for the month of July 2024 was 2.4%.

The Y-on-Y inflation of the Food Group decreased to 0.8% in August 2024 from 1.5% in July 2024 and the Y-on-Y inflation of Non-Food Group decreased to 0.4% in August 2024 from 2.8% in July 2024.

For the month of August 2024, on a Y-on-Y basis, the contribution to inflation by food commodities was 0.25%.

The CCPI is an economic indicator constructed to measure inflation which is defined as a percentage change in CCPI over the year. There are two measures of inflation in general use. One measure is Year-on-year base or Point to Point inflation (The percentage change in the CPI during the last 12 months). The other measure is Moving Average Inflation (The percentage difference between the average Price Index of the last 12 months & the average Price Index of the previous 12 months).

Lucky Sydney

Sri Lanka’s economy relies heavily on various sectors to generate foreign exchange, with key earners including workers’ remittances, tourism, the tea industry, and the apparel and textile industry. Notably, remittances stand out as the sole category with no import content, making it a significant contributor to the country’s foreign income. In contrast, sectors like tourism and the apparel industry require substantial foreign expenditure for imports such as food and beverage, transportation facilities, and materials needed to produce and export their goods.

However, despite the import expenses associated with sectors like tourism and apparel, the foreign income generated from remittances remains a crucial source of net foreign income for the country. This distinction underscores the importance of remittances in bolstering Sri Lanka’s economic stability and resilience.

The remittance statistics extracted from the World Bank site for the period 2000 to 2023 are provided in the attached table, comparing the remittance income of Sri Lanka, Bangladesh, Vietnam, and Pakistan. Notably, Sri Lanka was the only country experiencing a downward trajectory from 2020 onwards. This prompts the question: was this decline due to the pandemic in 2020?

While the pandemic likely played a role, its impact varied among the countries. Sri Lanka’s decline from 2020 might have been exacerbated by unique factors. Although Pakistan and Bangladesh also experienced declines from 2021 onwards, the severity of their downturns may differ due to various economic factors.

Between 2015 and 2020, Sri Lanka earned approximately US $7 billion in remittances, a sum significant enough to offset the country’s trade deficit during that period. Had Sri Lanka maintained this level of income in 2021 and 2023, it could have avoided financial distress (Bankruptcy). The absence of US $3 billion in remittances exacerbated the crisis.

Several factors may have contributed to this loss:

1. Pandemic Impact: The pandemic likely disrupted global remittance flows, affecting Sri Lanka disproportionately.
2. Currency Devaluation: Devaluation of the Sri Lankan rupee could have reduced the value of remittances, impacting overall income.
3. Management Issues: Poor governance or mismanagement may have hindered efforts to maintain remittance inflows.
4. Black Market Economy: The promotion of black market exchanges by powerful politicians during 2021 and 2022 could have diverted remittance flows away from official channels.

In summary, if Sri Lanka can regain its previous remittance income of US $7 billion or more annually, it has the potential to overcome its current financial crisis without external assistance. However, addressing the underlying factors contributing to the decline in remittances is essential for sustainable economic recovery.

Top of Form

By Raj Gonsalkorale

When a politician promises to give you something for nothing, he must first confiscate that wealth from you — either by direct taxes, by indirect tax, and by inflationary pricing arising from more debt – paraphrasing a quote by John Wayne

Election time is a bonanza time for the hearing pleasure of the public. Besides the carnival atmosphere that prevails, with one side trying to outdo others with crowd numbers, and extravaganza of the nature the country could hardly afford, unless funding comes from sources who have their own expectations in return, election promises are dished out to resounding cheers of the crowds at political meetings.

Past post-election experience demonstrates that most election promises made from political platforms are not kept or watered down ones are presented. Election manifestos face the same fate. In the current presidential election, the NPP has at least gone a step further and rightly termed their manifesto as a social and economic contract between them and the public. However, this contract is not an enforceable contract and only a statement of intent. Not much different to political promises made at political meetings or in the media. Ideally and if the NPP wished to be different, they could have stated that if their candidate were to win the election, they will present their manifesto as a Parliamentary bill for approval by the Parliament that will be elected at the next general election. If passed by the Parliament, it would have had the legal status that would enable any member of the public to seek legal redress if any item in the manifesto was not actioned by a government.

Other parties including the SJB, the SLPP and Independent candidate incumbent President Ranil Wickremasinghe are expected to release their formal manifestos. It is unlikely they will be any different to other manifestos of the past or present as none will give the public an idea of how promises will be funded without affecting other expenditure lines or raising new taxes or increasing current taxes.

This leads to the question of accountability, responsibility and duty of any Presidential aspirant to desist from making promises that are not tenable, and affordable and which simply cannot be kept based on the present economic situation of the country.  Delivering such promises could have very adverse consequences for the economy of the country as no specific revenue raising measures have been included in the manifestos. The public needs to know how some of these promises are to be kept and how funds would be forthcoming to keep such promises without impacting on the economy of the country.

It is here that an independent economic entity becomes the only avenue to cost promises made by all aspirants and present their findings to the public well before the election date. A serious discussion could then be had in the country about the feasibility of the promises, affordability and the role they will play in setting the stage for a better economic future for the country.

The country has withstood very tough times and thanks to the financial discipline introduced as a condition for IMF support, and the debt restructuring agreed with them, Sri Lanka has a four-year window of opportunity to work itself towards a more financially disciplined and stable country. This benefit is there for anyone who becomes the next President. If the incumbent President wins the election, he could build on what he has achieved so far. To the credit of President Wickremasinghe, he has always maintained that the country is not out of the woods yet, although it is not lost in the woods anymore as it was two years ago not knowing what to do and which direction to go. When others failed to navigate the leaking boat, he took over and guided it to relative safety.

The election will provide opportunities for other aspirants to explain what they will do if elected, and how they will find the resources to implement their promises. The culture of Sri Lankan elections has always been about promises, raising the hopes of voters but delivering little of what was promised. A promise was made some years  ago that rice will be brought even from the Moon when a shortage of rice was an issue in Sri Lanka.

An independent economic entity to undertake the costing of election promises and to report on the impact on the country’s economic situation has never been more important than now as Sri Lanka has just managed to emerge from bankruptcy and on a path towards greater economic stability.

Its foreign reserves, pitiful in comparison to many other countries in the region, is healthier than before although it is not even 6% of its GDP. Tourism is flourishing, exports are increasing, foreign investment is increasing although not to the extent expected and its rupee income is increasing. These achievements are meagre in comparison to what is needed to provide a platform of stability and opportunities for growth. Any potential winning aspirant should demonstrate to the people how they will strengthen this platform and work on the opportunities that are available at least for the next four years to do so.

Excessive debt, both foreign and local and the precedent of bankruptcy experienced by Sri Lanka just two years ago is akin to a Sword of Damocles hanging over Sri Lanka. Paraphrasing what it conveys, it could be said that it is a real threat of a future cut in funding to Sri Lanka unless the country manages its economy well and builds up its own local and foreign reserves. This cannot be done by making populist election promises that will adversely impact on the meagre resources of the country. Economic priorities should be investments in areas that will increase the country’s GDP, reduce its local and foreign debt, increase its local and foreign earnings and reserves while providing relief to those genuinely in hardship should be at the top of priorities of any Presidential aspirant. While the incumbent President Ranil Wickremasinghe stresses these priorities and has often invited others to formulate an economic plan together for the sake of the country, other aspirants have, in the main, offered populist promises that are not linked to the essential economic priorities of the country.

As per the Quarterly Debt Bulletin (2024 First Quarter), Ministry of Finance, Economic Stabilization and National Policies Sri Lanka (https://www.treasury.gov.lk/api/file/1f884c2c-71db-4058-9b99-a9cb7f0690b7), the debt summary as at March 2024 as shown indicates a domestic debt that comprises 57% of the total debt and an external debt that is 37% of the total government debt of USD 100.184 Billion. The Gross Domestic Product (GDP) in Sri Lanka was 84.36 billion US dollars in 2023, according to official data from the World Bank. Trading Economics says it is expected to reach 87.14 USD Billion by the end of 2024. However, based on the 2023 GDP, the country’s total government debt reported as US 100.184 billion translates to a Debt to GDP ratio of nearly 120% of its GDP, meaning that the country still owed 20% more than its worth.

The 2023 fiscal numbers, recently released through the Central Bank of Sri Lanka’s Annual Economic Review, reveal that the Government of Sri Lanka’s total expenditure for 2023 was LKR 5,357 billion (USD 17.83 Billion) and that a significant portion of this expenditure, amounting to LKR 2,456 billion (43%) (USD 8.1 billion), was spent on interest payments for existing government debt. This was followed by transfer payments at LKR 1,005 billion and salaries and wages at LKR 939 billion. 

The government financed 57% of its expenditure through revenue sources, primarily taxes, which amounted to LKR 3,017 billion leaving an income deficit of 43% (LKR 2,340 Billion). The main revenue contributors were taxes on domestic goods and services (mainly VAT and excise duties) totalling LKR 1,399 billion, and taxes on income and profit (mainly corporate and personal income taxes) totalling LKR 911 billion. 

The remaining 43% of the government expenditure was financed through borrowings, amounting to LKR 2,282 billion. Notably, the government borrowings included borrowings for its interest payments for the year, which totalled LKR 2,456 billion. This additional borrowing to cover the budget deficit increased the total amount of government debt, ultimately raising the interest bill further. 

Source: Central Bank of Sri Lanka. Annual Economic Review 2023 (last accessed 27 May 2024] https://www.cbsl.gov.lk/en/publications/economic-and-financial-reports/annual-economic-review/annual-economic-review-2023 

The government has increased its revenue in 2023, amounting to 10.2 percent of the nation’s gross domestic product (GDP). This was an increase from 2022, when the government revenue in Sri Lanka amounted to 8.4 percent of the country’s GDP. This no doubt is a significant achievement.

However, a Verité research document (Public Finance Data and Analysis; The State of the Budget Report) compiled annually by Verité Research and published on PublicFinance.lk, has some interesting but concerning data. While the writer is not aware of the analysis carried out by the Presidential aspirants, and what figures they have come up with, the Verité research indicates a drop in revenue from the budgeted government figure for 2024 of LKR 4,164 billion which is a 42% increase from its revised projections for 2023, to a projected revenue of only LKR 3,570 billion, a 14% shortfall in overall revenue (https://publicfinance.lk/en/topics/state-of-the-budget-report-estimates-14-shortfall-in-revenue-against-budget-projection-1713774716#:~:text=For%202024%2C%20the%20government%20is,its%20revised%20projections%20for%202023

The point here is that election promises must consider the debt analysis carried out by the Central Bank as noted earlier, and the projected revenue shortfall indicated by research carried out by Verité., and no doubt by others as well. As noted by the Central Bank, if 43% of revenue in 2023 had to be used to settle debt repayments, and if the projected revenue for 2024 drops as indicated by Verité, Sri Lanka is bound to borrow more to repay existing debt plus additional debt arising from some of the unrealistic, unaffordable election promises, leaving less money to fund existing expenditure and additional expenditure accruing from such election promises. The debt cycle will continue and generations to come will pay for this shortsightedness of their elders.  

Election manifestos therefore should be more realistic, accountable and affordable. It should become a social contract by law, through an Act passed in Parliament. Such an Act should provide for the establishment of an independent body to cost election promises, monitor their implementation and submit periodic reports to the Parliament. The public which is entering into a contract with a victorious President and government, should then be able to exercise their right to accountability through the courts if in their opinion the President and the government have violated the contract.

Pathfinder

Milinda Moragoda presented a copy of the Pathfinder Foundation’s Study Group Report on India-Sri Lanka Physical Connectivity to Ajit Kumar Doval, National Security Advisor to the Prime Minister of India yesterday (29 August)
Doval is in Colombo on an official visit.

The Study Group report which was recently launched, provides a comprehensive blueprint for physical connectivity in the sectors of road, rail, electricity and petroleum. The ultimate goal of this initiative is to increase Sri Lanka’s annual economic growth rate from 3 to 6% through economic integration between the two countries.

Photo:  Milinda Moragoda presenting a copy of the Pathfinder Foundation’s Study Group Report on India-Sri Lanka Physical Connectivity to Indian National Security Advisor Ajit Kumar Doval

Prime Minister’s Media Division

Indian National Security Advisor Ajit Doval said there is immense potential for India and Sri Lanka to further strengthen economic cooperation and it is for mutual benefit considering the aspect of complementarity in bilateral ties.

He said this when he called on Prime Minister Dinesh Gunwardena at the Prime minister’s Office in Colombo today (August 29). Mr Doval said India wanted to further expand cooperation with Sri Lanka and sought the Prime Minister’s views on priority requirements.

The Prime Minister said the energy sector is one area and thanked India for supporting the large scale and small scale alternative energy projects. He said that the government has taken steps to amend the Ceylon Electricity Board regulations to facilitate private sector participation in electricity generation and distribution and Indian investments could be increased in solar and wind power projects.

Mr Doval said in the long run Sri Lanka could generate more power than its domestic requirement and sell excess power to India and gain huge financial benefits. He pointed out that Bhutan is selling large amount of hydro power generated electricity to India and it is the largest revenue of that country.

The Prime Minister said Sri Lanka’s theravada economic policy is based from the economic practices in India 25 centuries ago during the time of Gauthama Buddha and it would be complementary for economic growth.

He thanked India for the proving training for armed forces members and the public servants to enhance their skills and efficiency.

The National Security Advisor led a high-level delegation comprising High Commissioner Santosh Jha , Additional Secretary Puneet Agrawal and senior officials Akshay Joshi, Gaurav Aluwhalia and Teja Chandan.

Secretary to the Prime Minister, Anura Dissanayake, Additional Secretary Harsha Wijewardene and Advisor Sugeeswara Senadhira also took part in the discussion.Prime Minister’s Media Division 

විමල් පටබැඳිගේ (ශාස්ත‍්‍රවේදී, නීතිඥ, සොලිසිටර්*)

මවුබස සහ ඉතිහාසය නො දැනීම, අමතක කිරීම, ගැරහීම සහ තමන්ගේ මවුපියන් සහ
මුතුන්මිත්තන් කවුරුන් දැ’යි නො දැනීම, නො සලකා හැරීම සහ හෙළාදැකීම අතර වෙනසක් නැත.
ඉතිහාසය අධ්‍යාපන විෂය මාලාවෙන් කපා හැරීම 1965 වසරේ ආරම්භය විය. ලංකා ඉතිහාසය,
ඉන්දියානු ඉතිහාසය සහ යුරෝපා ඉතිහාසය යනුවෙන් පුළුල් විෂය තුනක් ලෙස එතෙක් හැදෑරූ
සිසුන්ට එතැන් සිට ලංකා ඉතිහාසය සහ ඉන්දියානු ඉතිහාසය හෝ ලංකා ඉතිහාසය සහ යුරෝපා
ඉතිහාසය යනුවෙන් එක විෂයයක් විය. 1970 වසරෙන් පසු ඉතිහාසය ”සමාජ අධ්‍යයනය” තුළ
අච්චාරුවක් බවට පත් කරනු ලැබීය. ඉතිහාසයෙන් සහ සාහිත්‍යයෙන් කන්න පුළුවන් දැ’යි ඇසූ
පාලකයන් සිටි රටේ ඉතිහාසය ”රට කෑමට” යොදාගෙන ඇති සැටි නැගෙනහිර පළාතේ ගැටළුව
එළිදරවු කරයි.
දෙමළ ජනයා ඇතුළු ලක්වැසි සියලූ දෙනාට සාමය සහ සැනසුම උදා කරමින් 2009 වසරේ
”දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි” ත‍්‍රස්තවාදය මැඩලනු ලැබීය. වර්ගවාදී දෙමළ වෙල්ලාල පක්‍ෂ සහ
ඊළාම් කණ්ඩායම් එක් වී නව පෙරමුණකින් ඉදිරියට පැමිණ ඇත. ”දෙමළ ජාතික සංධානය” (ඔ්පසක
භ්එසදබ්ක ්කකස්බජැුඔභ්* උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් වාර්ගික භූමියක් කරගැනීමට මේ දක්වාත්
පවතින පුරාණ සංස්කෘතිය සහ ශිෂ්ටාචාරය ඝාතනය, සංහාරය කිරීමේ නිරත වී ඇත. ඇතැම් හින්දු
නොවෙන ටී.එන්.ඒ. ප‍්‍රධානීන් පුරාණ සිංහල බෞද්ධ වෙහෙර විහාර, පුරාවිද්‍යා ස්ථාන විනාශ
කිරීමේ නිරත වෙන්නේ හින්දු ආගමික උන්නතිය සඳහා දැ’යි පැහැදිලි නැත. වර්ගවාදය ජනිත කළ
අයගේ දරුමුණුපුරු පරම්පරාව වර්ගවාදී/ජාතිවාදී උග‍්‍ර අන්තගාමීන් වූ ”නාසිවාදී” වී ඇත. ජාතිවාද
විරෝධී සමහර දෙමළ ජනයා ඔභ් ”දෙමළ නාසි සංධානය” ලෙස හඳුන්වනු ලබයි.
ලෝකයේ බිහිසුණු ම වර්ගවාදියා, ජාතිවාදියා වූ හිට්ලර් යුදෙව් ජනයා සහ ඔවුන්ගේ වසර
දහස් ගණනක් පුරාණ ආගම, සංස්කෘතිය සමූල ඝාතනය කළ, සංහාරය කළ ”මහා නාසි වාදියා”
විය. ඔහුගේ අනුගාමිකයෝ, සහායකයෝ ද ම්ලේච්ඡු ”නාසිවාදියෝ” වූහ. වර්තමාන දේශපාලනයේ
නිරත උග‍්‍ර වර්ගවාදී, ජාතිවාදී වෙල්ලාල නායකයන්, ඓතිහාසික යුගය ආරම්භයේ සිට වසර දෙදහස්
පන්සියයකට වැඩි ඓතිහාසික, ආර්ථික සහ සංස්කෘතික උරුම සහිත සිංහල ජාතික ජනයාට සහ
ඔවුන්ගේ ආගමට, බෞද්ධ සංස්කෘතියට එරෙහි ”ජන ඝාතක”, ”සංස්කෘතික ඝාතක” සහ ”මානව
ශිෂ්ටාචාර විරෝධී” කි‍්‍රයා මගින් ම්ලේච්ඡු නාසිවාදීන් බවට පත් වී ඇත. ඔවුන්ගේ අනුගාමිකයෝ සහ
සහායකයෝ ද නාසිවාදීයෝ ම ය. උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත්වල කි‍්‍රයාත්මක සියලූ දෙමළ
දේශපාලන පක්‍ෂ, සංවිධාන මෙහෙයවන උග‍්‍ර වර්ගවාදී, ජාතිවාදී වෙල්ලාල නායකයන් සහ ඔවුන්ගේ
අනුගාමිකයන් සහ සහායකයන් සියල්ලන් ම ම්ලේච්ඡු ”නාසිවාදියෝ” නාමය ලැබීම නම්බු නාමයක්
ලෙස සලකනවා විය හැකි ය.
ශී‍්‍ර ලංකාවේ වාර්ගික ජාතිවාදී නාසිවාදීන්ට ආරම්භයේ සිට රැුකවරණය, පුහුණුව, ආයුධ,
මුදල්, උපදෙස් ආදිය සපයමින් සියලූ ආකාරයෙන් සහායකයන් වූ ඉන්දියාව, ඇමරිකාව, කැනඩාව,
බි‍්‍රතාන්‍යය, නෝර්වේ ඇතුළු යුරෝපීය, බටහිර රටවල බලධාරීන්ගේ සහ හිටපු මහ ලේකම් බැන්කි
මූන් වැනි එ.ජා.සං. යේ සිටි සහ සිටින නිලධාරීන්ගේ හෘද සාක්‍ෂිය ”නාසිවාදී” නාමය ගැන යළි
යළිත් සිහි කිරීම වැඩදායක වෙනු ඇත.
විදේශීයයන්ගේ සහ ”දෙමළ රාජ්‍යයක්” සඳහා වූ ද්‍රවිඩ පෙරමුණේ ආශීර්වාදය සහ අතහිත
ලබමින් වර්ධනය වූ, ආයුධ සන්නද්ධ ත‍්‍රස්තවාදී භීෂණය මගින් උතුර සහ නැගෙනහිර පළාත් දෙක
දැඩි ලෙස බද්ධ කොට තිබුණි. ව්‍ය.ව. 2009 වසරේ එල්.ටී.ටී.ඊ. ත‍්‍රස්තවාදය පරාජය කරන තෙක් වසර
තිහකට ආසන්න කාලයක් පැවතුණි. එසේ වුව ද, යාපනේ දෙමළ සහ මඩකලපුව දිස්ති‍්‍රක්කයේ
දෙමළ ජනයා අතර සමාජමය අසමාන කමක් සහ විරසකයක් ආරම්භයේ සිට ම තවමත් ඔවුන්
විසින් ම පවත්වා ගෙනයනු ලබයි. යුරෝපීය ආක‍්‍රමණිකයන් විසින් ගෙනෙන ලද සියලූ මලබාර් ද්‍රවිඩ
/දෙමළ ජනයාගේ මවුබිම ඉන්දියාව වුව ද, වතු වගාව හා සම්බන්ධ, ව්‍ය.ව. 1901 දී ”ඉන්දියානු
දෙමළ” යනුවෙන් නම් කරන ලද දෙමළ ජනයා සහ ”ලංකා දෙමළ” යනුවෙන් තමන් ම හඳුන්වා
ගත් යාපනේ දෙමළ ජනයා, අතර ද එ වැනි ම වෙනස් ලෙස සැලකීමක් පවත්වනු ලබයි.
පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ලැබී වසර හැත්තෑ පහක කාලයක් ගත වුව ද මේ පළාත්
දෙකේ සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාව තවමත් දෙමළ වෙල්ලාල කුලාධිපත්‍යය යටතේ ය. වහල් සමාජ
ලක්‍ෂණ සහිත වැඩවසම් සමාජ ක‍්‍රමයෙන් මිරිකෙමින් ඇත. 1801 විප්ලවයෙන් ප‍්‍රංශ අධිරාජ්‍යයෙන්
නිදහස් වූ හයිටි රාජ්‍යය වහල් සේවාව සහ වහල් වෙළ\ම තහනම් කිරීම ලෝකයේ වහල් වෙළ\මට
එල්ල කළ පළමු වෙඩි මුරය විය. ලෝකයේ ප‍්‍රධානම වහල් වෙළෙඳුන් දෙදෙනෙකු වූ ප‍්‍රංශයට සහ
බි‍්‍රතාන්‍යයට වහල් වෙළ\ම නතර කිරීමට සිදු විය. 1844 දී වහල් සේවාව ලෝකය පුරා තහනම්
කරනු ලැබුව ද, අහෝසි කළ ද, තවමත් බලාත්මක ව පවත්වා ගෙනයනු ලබන තේසවලාමෙයි මගින්
නීතිගත කරන ලද ”කුලවාදය” සහ ”වහල්” භාවය, වහල් සේවාව දෙමළ සමාජය තුළ ප‍්‍රායෝගිකව
අහෝසි නො වී, වෙනස් නො වී ඇත. සමහරු බාහිර සමාජය ඉදිරියේ තේසවලාමෙයි නීතිය දෙමළ
විවාහ, දික්කසාද සහ දෑවැදි හිමිකම් පිළිබඳ විධිවිධාන වලට ලඝු කරමින් සිටින බව ද දක්නට ඇත.
1978 ව්‍යවස්ථා නීතියට සහ මැතිවරණ නීතියට අනුකූල ව, උතුර සහ නැගෙනහිර පළාත්වල
දෙමළ වර්ගවාදය පදනමෙන් සහ ආගමික පදනමෙන් ප‍්‍රධාන දේශපාලන ප‍්‍රවාහයෙන් වියුක්ත වූ
දේශපාලන පක්‍ෂ, සංවිධාන රැුසක්, ලන්සු තබමින්, රටේ දේශපාලනය, ආර්ථිකය සහ සමාජය
අස්ථාවර බවට පත් කොට ඇත.
ව්‍ය.ව. 20 වෙනි සියවසේ අවසාන කාර්තුවේ සිට නැගෙනහිර පළාතේ, දෙමළ මවුබස වූ
මුහමදික (මුස්ලිම්* භක්තිකයන් ද අප‍්‍රකාශිත ”අභිලාශ” වෙනුවෙන් දේශපාලන සංවිධාන කීපයක් සහ
ආගමික කඳවුරු නම්වලින් සංවිධාන කීිපයක් ද හදාගෙන ඇතත් ඔවුන් ආගමික වශයෙන් එකට
බඳිමින් සහ බැඳෙමින් ඇත. ඔවුන්ගේ අවසන් අරමුණ මුස්ලිම් ආගමික රාජ්‍ය පාලනයකි. දෙමළ
වර්ගවාදී දේශපාලකයන් ”දෙමළ කතාකරන ජනයා” ලේබලය මගින් මුස්ලිම් භක්තිකයන් තමන්ගේ
ජාතිවාදී දේශපාලනයට යොදා ගැනීමට කරන උපක‍්‍රමයෙන් අන්තවාදී මුස්ලිම් භක්තිකයන්ගේ
අරමුණ වෙනස් කළ හැකිය’යි සිතීම උගහට ය.
එසේ ම, යාපනේ ද්‍රවිඩයන් විසින් විසිවෙනි සියවසේ පවා ”උතුරේ රජ්ජුරුවෝ”, ”යාපනේ
රජ්ජුරුවෝ”, ”ඩයික් රජ” යනුවෙන් බුහුමන් කරනු ලබන ඔහුගේ පාලනය, අධීක්‍ෂණය යටතේ
පැවති යාපනේ, කිලිනොච්චි, මුලතිව්, වව්නියා, මන්නාරම, පුත්තලම සහ නැගෙනහිර පළාත ඊළාම්
භූමිය ලෙස සකස් කරගෙන ඇත. එය ඊළාම් සිතියම පැහැදිලි ව පෙන්නුම් කරයි.
වර්ගවාදී නිර්මාණයක් වෙන ”දෙමළ නිජබිම” තුළ මේ මනෝරාජ්‍යය පිහිටි ලෙස දක්වා
ඇත. නැගෙනහිර පළාත එහි ප‍්‍රධාන ම සහ වැදගත් ම කොටස වෙයි. රටක් නැතිව සිටි යුදෙව්
භක්තිකයන් නැගෙනහිර පළාතේ පදිංචි කොට යුදෙව් භූමිය (ඊශ‍්‍රායලය* නිර්මාණය කිරීමට බි‍්‍රතාන්‍ය
කොලනි පාලකයන්ගේ යෝජනාව කි‍්‍රයාත්මක කිරීමට හැකි වී නම්, 20 වෙනි සියවසේ අවසාන
කාලයේ නැගෙනහිර පළාත ඇතුළත් කොට දෙමළ නිජබිම නිර්මාණය කිරීමට ඉඩ නොලැබෙනු
ඇත. (දෙමළ නිජබිම සහ නැගෙනහිර පළාතේ උරුමයක් ගැන කතාකරන දෙමළ හෝ මුස්ලිම්
කිසිවෙකු එය රැුකගැනීම සඳහා මේ යෝජනාවට එරෙහි වී නැත. විරුද්ධ වූයේ මාතෘභූමි වාසී
සිංහලයන් පමණකි. සිංහල විරෝධය සාර්ථක විය.*
උතුරු පළාතේ මෙන් ම නැගෙනහිර පළාතේ ද දෙමළ කතාකරන හින්දු, කතෝලික/
කි‍්‍රස්තියානි සහ ඉස්ලාම් ලබ්දික ජන කොටස් ද වාර්ගික සහ ආගමික භේදවාදී දේශපාලනයේ
කි‍්‍රයාකාරීව නිරත වී සිටිති. එහෙත් ජාතිවාදී පදනමින් සිංහල ජනතා දේශපාලනය බැඳී නැත. දෙමළ
දේශපාලනය නිරන්තරයෙන් තමිල්නාඩුවේ සහ දිල්ලියේ උපදෙස් සහ පිහිට පතන අතර ඉස්ලාම්
භක්තික දේශපාලනය සවුදි අරාබිය ඇතුළු මුස්ලිම් රාජ්‍ය කීපයක මෙහෙයවීම් සහ බරපැන ලබන
බව රහසක් නොවේ. ඉංගිරිසි/බි‍්‍රතාන්‍ය, ඇමරිකා, කැනඩා, ඕස්ටේ‍්‍රලියා, නවසීලන්ත සහ යුරෝපා
කොලනිවාදීන්ගේ අතහිත සහ ආශීර්වාදය විවිධ මට්ටමෙන් මේ දෙපිරිසට ම ලැබෙයි. නීති සම්මත
කරමින් වර්ගවාදයට, ත‍්‍රස්තවාදයට විරුද්ධව ප‍්‍රසිද්ධියේ ප‍්‍රකාශ කරන අතර ම අතහිත දෙමින්
විවෘතව ම පෝෂණය කරති.
දෙමළ වෙල්ලාලයන් ”දෙමළ වාර්ගික” පාලනයක් ඉලක්ක කොට ඇති අතර අන්තවාදී
ඉස්ලාම් භක්තිකයන් ”ශරියා” පදනම මත ගොඩනගන ”අරාබි සුල්තානයක්” ඉලක්ක කොට ඇත.
(මුස්ලිම් භක්තිකයන්ගේ ඉලක්කය ආගමික රාජ්‍යයකි. ”මුස්ලිම්” ජාතියක් නොවේ. ආගමික ජන
කොටසකි.* කෙසේ වෙතත් ”දෙමළ ඊලාම් රාජ්‍යයක්” හෝ ”අරාබි සුල්තානයක්” බිහිවීම/බිහි කිරීම
මහා ව්‍යසනයක ආරම්භය වෙනු ඇත.
නැගෙනහිර පළාතේ දෙමළ වර්ගවාදී රාජ්‍යයක් සඳහා වෙල්ලාල ප‍්‍රධානීන් මෙහෙයවන
දේශපාලන සංවිධාන සහ මුස්ලිම් ආගමික රාජ්‍යයක් සඳහා දෙමළ මුස්ලිම් භක්තික අන්තවාදීන්
අතර පවතින අප‍්‍රකාශිත සටන විවෘත සටනක් වුවහොත් එය සියලූ පුරවැසියන්ට දැඩි වේදනාකාරී
වෙනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, 2006 ශ්‍රේෂඨාධිකරණය නැගෙනහිර පළාත උතුරු පළාතෙන් වෙන් වූ
පළාතක් බව තහවුරු කිරීම, නැගෙනහිර පළාතේ පවතින ආගමික අන්තවාදී ප‍්‍රවණතාවය සහ
ඔලූවිල් ප‍්‍රකාශය දැනට ම ශී‍්‍ර ලංකාවේ ”දෙමළ නිජබිම” මිථ්‍යා නිර්මාණය බිඳ හෙළා ඇත.
ව්‍ය.ව. 16 වෙනි සියවසේ මුල් කාලයේ යාපාපටුනේ සම්පූර්ණ ජනගහණය 120,000 ක් පමණ
විය. එයින් 66% ක් සිංහල බෞද්ධයෝ වූහ. 15% ක් ද්‍රවිඩ/දෙමළ ජනයා විය. සෙස්සෝ මුස්ලිම්
භක්තිකයෝ වූහ.
ඓතිහාසික සහ පුරාවිද්‍යා සාධක සනාථ කරන පුරාණ සංස්කෘතියක උරුම කරුවන් වෙන,
අනාදිමත් කාලයක සිට 19 වෙනි/20 වෙනි සියවසේ පවා යාපාපටුනේ (යාපන දිස්ති‍්‍රක්කයේ* සහ
වන්නි ප‍්‍රදේශයේ පදිංචිව සිටි මාතෘභූමි වාසී දසදහස් සංඛ්‍යාත සිංහල බෞද්ධ වැසියන්ට කුමක් වී
ද? ඝාතනය කරනු ලැබී ද? ඔවුන් නෙරපා හරිනු ලැබී ද? මෙය ජාතිවාදී ප‍්‍රශ්ණයක් ලෙස නො
සැලකිය යුතු ය. එසේ කරනු ලැබී නම් මේ ප‍්‍රදේශවල සිංහල බෞද්ධ සංහාරයට ඉංගිරිසි (බි‍්‍රතාන්‍ය*
කොලනිවාදීන් වගකිව යුතු වෙයි. නො එසේ නම්, ඔවුන් දෙමළකරණය කරනු ලැබී ද? එසේ කළේ
නම්, ඒ ආකාර වූ සිංහල බෞද්ධ සංහාරයට ඉංගිරිසි (බි‍්‍රතාන්‍ය* කොලනිවාදීන් වගකිව යුතුය.
නැගෙනහිර පළාතේ කරනු ලැබූ ලෙසින් ඔවුන් දෙමළකරණය කරනු ලැබී නම් උතුරු පළාතේ
වත්මන් දෙමළ ජනයාගෙන් විශාල සංඛ්‍යාවක් දෙමළකරණය කරනු ලැබූ සිංහල බෞද්ධයන්ගෙන්
පැවතෙන්නෝ ය. එමෙන් ම වත්මන් මුලතිව් දිස්ති‍්‍රක්කයේ දෙමළ ජනතාවගෙන් බහුතරය
දෙමළකරණය කරනු ලැබූ පුරාණ කුරුඳුගමුරට සිංහල බෞද්ධයන්ගෙන් පැවතෙන්නෝ ය. උතුරු
සහ නැගෙනහිර සිටින දෙමළ බෞද්ධයන් බහුතරය ඔවුන් විය හැකි බව නිසැක ය. දෙමළකරණය
කරනු ලැබූ සිංහල බෞද්ධයන් දෙමළ වෙල්ලාලයන් විසින් සමාජයෙන් බැහැර කළ අයගේ තත්වයට
පත් කරනු ලැබ ඇත. විසිවෙනි සියවසේ දෙවෙනි භාගයේ සිට කරනු ලබන සිංහල බෞද්ධ
සංහාරයට හින්දු, කතෝලික/කි‍්‍රස්තියානි දෙමළ ජාතවි ාදීන් (නව නාසිවාදීන්* වගකිව යුතු වෙයි.
මෑත කාලයක සිට දෙමළ ජාතිවාදීන් සහ සමහර ජනමාධ්‍ය, සමාජ මාධ්‍ය ඇතුළු දේශීය සහ
විදේශීය සිංහල බෞද්ධ විරෝධීන්, ශී‍්‍ර ලංකා විරෝධී ”නව නාසිවාදීන්” විසින් සිංහල බෞද්ධ ජනයා
”සිංහල ජාතිවාදීන්”, ”සිංහල බෞද්ධ ජාතිවාදීන්” ලේබලයෙන් ගර්හාවට ලක් කරමින් මානසිකව
සිරකරුවන් බවට පත ් කරනු ලැබෙයි. එමගින ් තමන්ගේ ම පරපුරේ ළමා මනස ද නව නාසිවාදී
වෛරසයෙන් රෝගී බවට පත් කරන බව ඔවුන්ට නො හැෙඟ්. සියලූ ආගමික නායකයන්, ඉහළ ම
නායකයන් ඇතුළු දේශපාලකයන්, බෞද්ධ නායකයන්, උගතුන් සිරකරුවන් බවට පත් ව ඇත. රටේ
සහ සියලූ රටවැසියන්ගේ එකමුතුකම, සාමය, නිදහස සහ සෞභාග්‍යය අගයන, පතන සියලූ
ආගමික නායකයන්, විද්වතුන් ඇතුළු පාලක පාලිත සියලූ දෙනා මේ ”මානසික සිපිරිගෙය” විවර
කිරීමට තව දුරටත් පමා නොවිය යුතුව ඇත.
වර්ගවාදීන්ගේ, ආගම්වාදීන්ගේ සහ ඔවුන්ට සියළු ආකාරයෙන් අනුග‍්‍රහ කරන, සඟවාගත්
න්‍යායපත‍්‍ර සහිත දේශීය, විදේශීය, ජාතික සහ විජාතික සියල්ලන්ගේ අරමුණ වාර්ගික සහ/හෝ
ආගමික රාජ්‍යය(ක්* බිහි කිරීම වුවත් ශී‍්‍ර ලාංකික පුරවැසියන්ගේ අභිලාශය සියල්ලන් ම එකමුතු ව
සහෝදරත්වයෙන් වාසය කරන ඒකීය ස්වෛරී රාජ්‍යය කි. සියලූ පුරවැසියන්ගේ අභිලාශය සම්බන්ධ
තමන්ගේ වගකීම සහ වගවීම පිලිබඳව සිහිඑළවා කටයුතු කිරීම සියලූ ම වර්ගවාදී සහ ආගම්වාදී
උගතුන් සහ න්‍යායවාදීන් සහ පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සහ නො කරන සිංහල, අසිංහල,
බෞද්ධ සහ අබෞද්ධ සියලූ දෙශපාලකයන්, දේශපාලන පක්‍ෂ, කණ්ඩායම්, රාජ්‍ය සහ රාජ්‍ය නො
වෙන සංවිධාන, සමාජ සහ මුද්‍රිත සහ දෘශ්‍ය මාධ්‍ය වෙත පැවරී ඇති අනුල්ලංගනීය වගකීමක් බව
අමතක නො කළ යුතුව ඇත. සියලූ දේශපාලන පක්‍ෂ සහ සංවිධාන තම තමන්ගේ ”දේශපාලන
ව්‍යාධි” වලට සහ ”සිවිල්” ලේබලයෙන් පෙනී සිටින සකල විධ සංවිධාන භේදකාරී රෝග පතුරුවන
”මානසික වෛරස්” පැතිරවීමට තිත තැබිය යුතුව ඇත. මේ උත්තරීතර වගකීම අමතක කොට, නො
සලකා කටයුතු කරන කිසිම අයෙකුට ”දේශද්‍රෝහී”, ”ජනතා ද්‍රෝහී” හෝ ”නාසිවාදී” හැඳින්වීමෙන්
මිදීමට නො හැකි වෙනු ඇත.
ශී‍්‍ර ලංකාව ජනතා පරමාධිපත්‍යය නියෝජනය කිරීම සඳහා, සිංහල ජනයා දෙමළ සහ
මුස්ලිම් අපේක්‍ෂකයන්ට, දෙමළ ජනයා සිංහල සහ මුස්ලිම් අපෙක්‍ෂකයන්ට සහ මුස්ලිම් භක්තිකයන්
සිංහල සහ දෙමළ අපේක්‍ෂකයන්ට තම කැමැත්ත දී පාර්ලිමේන්තුවට තෝරා පත් කළ සුන්දර
අතීතයක් සහිත රටකි. වර්ගවාදී සහ ආගම්වාදී මනෝ ව්‍යාධියෙන් පෙළෙන රෝගීන් විසින් එය
විනාශ කරනු ලැබ ඇත.
සමස්ථයක් ලෙස මුළු රටේම සහ සියලූ පුරවැසියන්ගේ පූර්ණ ආරක්‍ෂාව, සංවර්ධනය,
සහජීවනය සහ සහෝදරතව් ය වෙනුවෙන් කැපවෙන, අරමුණු සහිත දේශපාලන පක්‍ෂ, සංධාන සහ
පෙරමුණු පමණක් මැතිවරණ සඳහා ලියාපදිංචි කිරීම සහ එක් ජනවර්ගයක්, ආගමක් පමණක්
අරමුණු කොට ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටින, නියෝජනය කරන, නම් සහිත දේශපාලන පක්‍ෂ, සංධාන,
පෙරමුණු ප‍්‍රතික්‍ෂේප කිරීම නීති ගත කළ යුතුව ඇත. ජනතා පරමාධිපත්‍යය වාර්ගික ආධිපත්‍යයක්
හෝ ආගමික ආධිපත්‍යයක් බවට ලඝු නොකළ යුතුව ඇත. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නාමයෙන් පෙනී සිටින
මුරකරුවන් අවි අමෝරනු ඇත. එවැනි අය වේ නම් ඔවුහු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය විකුණා කුස් පුරවා
ගන්නා කූඨ වෙළෙන්දෝ ය.
1978 ව්‍යවස්ථාව අනුව, පරමාධිපත්‍යය නියෝජනයට නුසුදුසු නිසා ජනතාව ප‍්‍රතික්‍ෂේප කළ
සහ එක ඡුන්දයක් හෝ නොලැබූ, ජනතා පරමාධිපත්‍ය නියෝජිතත්වය නොලැබූ 29 දෙනෙකු ද
සිටින වාර්ගිකාධිපත්‍ය තහවුරු කරන පාර්ලිමේන්තුවක් මගින් ජනතා පරමාධිපත්‍යය කි‍්‍රයාත්මක
කිරීම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ විකෘතිය කි. ජනතා පරමාධිපත්‍ය පරම හිමිකරුවන් වෙන ජනතාවට කරන
සරදමකි. සමච්චලයකි. නතර කළ යුතු සරදමකි, සමච්චලයකි.
අද ලෝක දේශපාලනය තුළ, තමන් ලඟවත් නැති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවායේ උරුමයට හිමිකම් කියන
අයගේ භාවිතය අනුව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය දේශපාලන කඩතුරාවකි. අභිමතය අනුව අපනයනය කරනු
ලබන වෙළඳ භාණ්ඩයකි. දෙවෙනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසු, තාක්‍ෂණික යුගයේ නව අධිරාජ්‍යවාදී,
කොලනිවාදී දඬුකඳකි. ආයුධයකි.
තමන්ගේ මාතෘභූමිය වෙනුවෙන් ”ගල්දොර බිඳලා” පියවි ඇසින්, නැණසින් ලෝකය දෙස
බලා පියවර ගැනීමට තවත් පමා විය යුතු නැත.

IHP MRP Presidential Election Update July 2024

IHP’s Sri Lanka Opinion Tracker Survey (SLOTS) MRP provisional estimates of Presidential Election voting intent for July 2024 show NPP/JVP leader AK Dissanayake and SJB leader Sajith Premadasa leading neck and neck (37% and 36% each within the margin of error) but with both at less than 40% of all adults.

At the same time, July saw a continuing surge for President Ranil Wickremesinghe, whose support grew to 23%. Support for a generic SLPP candidate remained unchanged at 4%, with Namal Rajapaksa only declaring as a candidate in August.

Analysis of the June–July estimates indicates some differences in who is supporting each candidate. Support for AKD was strongest in the youth, a majority of whom supported him (54%), as well as among Sinhala voters (41%) and the most affluent third of voters (42%). In contrast, Sajith Premadasa led among the poorest third of voters (42%) and among minorities (51% in Sri Lankan Tamils and 65% in Muslims).

President Wickremesinghe’s support increased with age, reaching 38% in those aged 60 years and older, and he obtained more support amongst women (26%) than in men (17%). Otherwise, his support was mostly evenly distributed across other demographics.

SLOTS polling director, Dr Ravi Rannan-Eliya, noted that: AKD’s strength is due not only to support amongst the young, but also to winning the biggest share of disaffected Gotabaya voters. President Wickremesinghe’s initial strength has also been due to support from that same group since he was only picking up one in five of voters who supported Sajith Premadasa in 2019.”

These estimates use the IHP SLOTS Multilevel Regression and Poststratification (MRP) model (01/2024 revision). This update is for all adults and uses data from 19,015 interviews conducted from Oct. 2021 to 19 Aug. 2024, including 701 interviews during July 2024, and 497 interview in August. One hundred bootstraps were run to capture model uncertainty, with margins of error assessed at 1–3% for July. IHP is planning to expand its interview numbers in the coming weeks and hopes that its next estimates will be more robust. 

IHP’s SLOTS MRP methodology first estimates the relationship between a wide variety of characteristics about respondents and their opinions – in this case, ‘If there was a Presidential Election today, who would you vote for?’– in a multilevel statistical model that also smooths month to month changes. It then uses a large data file calibrated to the national population to predict voting intent in each month since Oct. 2021, based on what the multilevel model indicates about their probability of voting for various parties (‘post-stratification’) at each point in time. The multilevel model was estimated 100 times to reflect underlying uncertainties in the model and to obtain margins of error. The voting intent results for previous months have changed in this update as more data were collected after the last release and these changes are within the margin of error.

About IHP

IHP is an independent, non-partisan research centre based in Colombo, Sri Lanka. The SLOTS lead investigator is Dr Ravi Rannan-Eliya of IHP, who has trained in public opinion polling at Harvard University and has conducted numerous surveys over three decades. 

Methodology

SLOTS combines interviews from a national sample of adults (ages 18 and over) reached by random digit dialling of mobile numbers, and others coming from a national panel of respondents who were previously recruited through random selection. IHP estimates voting intent using an adaptation of Multilevel Regression and Post-Stratification (MRP), with multiple imputation to account for uncertainties in its modelling, exploiting data from all SLOTS interviews to estimate voting in a particular month. 

The July 2024 MRP estimates are based on 19,015 interviews conducted from 1 October 2021–19 August 2024, including 701 interviews conducted in July 2024. The margin of error is assessed as 2.4–2.5% for Ranil Wickremesinghe and Sajith Premadasa, and 0.7–2.2% for AK Dissanayake and the other potential candidate. All estimates are adjusted to ensure the sample matches the national population with respect to age, sex, ethnicity, socioeconomic status, education, geographical location, and voting in the 2019 Presidential and 2020 General Elections.

Funding

The SLOTS survey has previously been funded by the Neelan Tiruchelvam Trust, the UK National Institute for Health and Care Research (NIHR), The Asia Foundation in Sri Lanka, and others. Current fieldwork is financed by the IHP Public Interest Research Fund and others. The sponsors play no role in the study design, analysis, or interpretation of findings. Furthermore, the survey findings do not necessarily reflect the views or positions of past and present funders. Interested parties can contact IHP for more detailed data and results.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය සම්බන්ධයෙන් සෞඛ්‍ය ප්‍රතිපත්ති ආයතනය විසින් සිදු කරන ලද මත විමසුමේ නවතම වාර්තාව ඔවුන් විසින් එලි දක්වා තිබේ.

එම මත විමසුම අනුව පෙර මාසයන්ට වඩා අනුර දිසානායක හා සජිත් ප්‍රේමදාස යන මහත්වරුන්ගේ ජනප්‍රියතාවය මඳක් අඩු වී ඇත්ත් ඔවුන් දෙදෙනා තවදුරටත් ඉදිරියෙන්ම පසුවෙන්නේ කරට කර මට්ටමේ සිටිමිනි.

ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සීඝ්‍ර වර්ධනයක් අත්පත් කරගෙන ඇති බව එම වාර්තාවේ පෙන්වයි.

මේ වන විට ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා 23%ක් දක්වා තම ප්‍රතිශතය වර්ධනය කරගෙන ඇති අතර අනුර දිසානායක මහතා 37%ක් ලබා මත විමසුමේ ඉදිරියෙන් සිටිද්දී සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ඔහු හා ආසන්නයෙන්ම රැඳී සිටින්නේ 36%ක් ගනිමිනි.

ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ අපේක්ෂක නාමල් රාජපක්ෂ මහතා ද 4%ක් ලබාගෙන සිව්වන ස්ථානයට පත්ව සිටී.

අදාල සම්පුර්ණ සටහන මෙතනින්…

By Krishan Francis and Bharatha Mallawarachi Courtesy The Diplomat

His alliance’s focus on the working class is expected to win the support of those struggling with the high cost of living.

A political alliance centered on the working class has emerged as a strong contender in Sri Lanka’s presidential race, announcing itself to be the agent of change that millions of people called for when an unprecedented economic crisis led to disillusionment with traditional political parties.

Anura Kumara Dissanayake, leader of National People’s Power alliance and its presidential candidate, says he’s serving those who were part of public protests that ousted then-President Gotabaya Rajapaksa in 2022. Protesters blamed Rajapaksa for an economic collapse that resulted in a severe shortage of essentials such as fuel, cooking gas, medicines and food.

The people of our country have a great expectation for a change,” Dissanayake told The Associated Press. They wanted a change and we are the agents of that change. All the other candidates are the agents of the old, failed, traditional system.”

Unsustainable debt, poorly timed tax cuts, ill-planned import bans, economic effects of the COVID-19 pandemic, and the government’s insistence on spending scarce foreign reserves to prop up the country’s currency, the rupee, led to the economic collapse in 2022.

Hundreds of thousands held street protests and took control of vital buildings such as the president’s office and prime minister’s office. Rajapaksa fled from his official residence minutes before irate protesters stormed in. He later fled overseas and resigned.

Current President Ranil Wickremesinghe was elected by a majority vote from Rajapaksa backers in Parliament to cover the remainder of the term. Critics say the Rajapaksa family, many of whom held different posts in the government before the ouster, received Wickremesinghe’s protection in return for their support for laws passed by him through Parliament. People were angry about corruption, nepotism and economic mismanagement that the powerful family fostered.

Dissanayake says the people’s wishes for a change were not realized because the protesters did not have a plan beyond ousting the president and weren’t equipped to take charge. Wickremesinghe sent police to disperse them soon after he took charge.

Wickremesinghe negotiated a bailout package with the International Monetary Fund. In the two years since, inflation dropped from 70 percent to around 5 percent under his administration. Interest rates came down, the rupee rebounded and foreign currency reserves have increased. Creditor countries such as India, Japan and France have agreed to defer debt repayments until 2028, giving the island nation space to rebuild its economy.

But professionals and businesses complain of higher taxes, and all people are affected by the high cost of living. The system overhaul people expected has not been realized and critics say economic recovery means little under a corrupt system with no accountability.

Dissanayake says his administration can be the change people want: a sound economy in a corruption-free society.

NPP is a political movement made up of 21 different groups including political parties, youth groups, women’s groups, trade unions and other civil society groups. Dissanayake’s original party is the People’s Liberation Front, which is the key force behind the NPP coalition.

Dissanayake says despite his party’s long-held policy of nationalizing the country’s resources, they accept economic freedom and foreign trade. He plans to uphold the agreement with the IMF while his administration negotiates changes to ease the burden on the public.

We can’t come out from the existing IMF program because we entered into the IMF program only after the country was financially collapsed. We believe there could have been another alternative. But now all the bilateral and multi-lateral agreements have been placed inside the IMF basket,” Dissanayake said.

More attention should be paid to the hardships faced by the people when moving forward with the IMF program,” he said.

Dissanayake said that his administration will not seek to punish anyone accused of human rights violations and war crimes during Sri Lanka’s brutal 26-year civil war.

He said he would instead focus on investigating alleged human rights violations and seeking an agreement with the victims’ families, he said. Both government troops and separatist Tamil Tiger rebels were accused of grave human rights violations during the war that led to the United Nations Human Rights Council calling for investigations and prosecutions.

On the question of accountability, it should not be in a way to take revenge, not in a way to accuse someone, but only to find out the truth,” Dissanayake said. Even the victims do not expect anyone to be punished. They only want to know what happened.”

The People’s Liberation Front — which waged two bloody insurrections to take over the government in a socialist revolution in 1971 and 1987-89 that killed tens of thousands — backed a military solution to the civil war that ended in 2009.

Whichever candidate wins the presidency will have an intricate geopolitical balance to maintain between China and India, both of which hold Sri Lankan debt and are vying for control in the region. While China is economically secure, Sri Lanka is physically closer to India.

Dissanayake says his government will handle the geopolitical rivalry with utmost care.

Sri Lanka’s presidential election will take place on September 21. A record 39 candidates were approved to run, though one candidate died since.

Wickremesinghe is also running, largely on public approval for his economic reform plan.

The more reliable opinion polls have, until recently, put Dissanayake at a significant lead over his main rivals, said political analyst Jehan Perera. Regardless of their accuracy, AKD is a viable candidate to win the presidency,” he said, referring to Dissanayake by his initials.

Those who want change above all will prefer to vote for AKD as he has the least connections with the business and political elites who have been running the country,” he added.

By Anusha Ondaatjie Courtesy BNNBloomberg

(Bloomberg) — A candidate with roots in Marxist socialist policy in Sri Lanka is gaining momentum in next month’s presidential election with a strong message to combat corruption and scrutinize investment deals with China to avoid another debt trap.

Anura Kumara Dissanayake, popularly known as AKD, leads the National People’s Power, a coalition of leftist political parties and groups backed by protesters who ousted the powerful Rajapaksa government in 2022. He’s emerged as a key challenger to incumbent President Ranil Wickremesinghe, who remains unpopular for carrying out austerity measures in exchange for an International Monetary Fund bailout. 

Dissanayake is campaigning on a platform of clean governance and combating corruption in a country that’s still saddled with high debt two years after an unprecedented economic crisis and historic default. Sri Lanka’s debt had ballooned over the years partly because of Chinese loans to fund ambitious projects ranging from ports, roads and a lotus tower.” 

Beijing has faced allegations of burdening developing countries like Sri Lanka with debt through its funding of infrastructure projects, accusations it’s denied.   

China had been an easy source of money” for past governments and the NPP wants to ensure future investment isn’t wasteful, said Harini Amarasuriya, a lawmaker and a member of the coalition.

We don’t want easy money coming in to fund unproductive projects and not care about corruption,” Amarasuriya, an academic who has become one of the more public faces of the group, said in an interview in the capital Colombo. That’s what we expect of any country, and that’s how we would want it to be with China.” 

The coalition’s main party is the leftist Janatha Vimukthi Peramuna, which is led by Dissanayake. Once known for its violent uprisings in the 1970s and 1980s, the JVP has since re-branded itself and entered mainstream politics. Some surveys have polled Dissanayake as a leading contender in the Sept. 21 vote while he’s been drawing substantial crowds at his campaign rallies.

Dissanayake is drawing support from the 2022 protesters, who wanted to curb the executive powers of the presidency, eradicate graft and bring the ruling Rajapaksa clan to task for their role in bankrupting the country. The Rajapaksas cultivated ties with China to help rebuild the country in the 2010s after brutally ending a decades-long civil war with Tamil separatists. 

Amarasuriya said the leftist coalition wants to maintain ties with China since the country had been one of the few to back Sri Lanka when it faced global scrutiny for human rights violations as the civil war drew to a close. 

We are cognizant of the fact that China has politically backed us in sensitive moments,” she said. And we want to maintain those relations.”

IMF Bailout

The popularity of the leftists’ candidate adds to political uncertainty that could jeopardize Sri Lanka’s debt restructuring deal with creditors and possibly delay bailout funding from the IMF.

Markets do not have past experience to make a judgment call on NPP policies,” said Thilina Panduwawela, a senior economist at Frontier Research in Colombo. And the election itself is too close to call and that is why there is some uncertainty in markets.”

Also contesting the election is the main opposition leader Sajith Premadasa, who leads a breakaway group from Wickremesinghe’s party, and Namal Rajapaksa, the scion of the populist clan. 

Amarasuriya said her party was against some of the tax measures Wickremesinghe’s government was implementing to meet the IMF targets. Even so, she acknowledged that the conditions of the loan program, including the primary balance and the debt-to-GDP ratio, were fairly standard.”

Dissanayake’s election manifesto, which was launched on Aug. 26, proposes a number of tax amendments and more oversight on government spending. 

He’s pledged to increase the income tax-free threshold and equitably” amend rates and tax brackets. He also wants to remove some essential health, education and food items from the 18% value-added tax to make them more affordable, Amarasuriya said. The tax threshold has had a huge impact on the middle class and professionals, she said, leading to a severe brain drain with over 3,000 doctors as well as IT and banking personnel having left the country.

Amarasuriya added that the current administration has not paid enough attention” to some other IMF conditions, including bolstering social security networks and eradicating graft.

With corruption, the approach will be to clean it from the top” where all elected representatives have to behave based on a code of conduct that is strictly enforced, she said. There will be restrictions on government appointments and the tender processes — two areas where corruption gets initiated,” Amarasuriya said. 

Foreign investors have nothing to fear” as the party will make it easier for business by eliminating corruption and putting in systems, she added. 

Author : Aditya Gowdara Shivamurthy Originally Published The Morning

Source Image: Facebook

Sri Lanka’s upcoming Presidential Election on 21 September has triggered immense curiosity in the country and the region. It involves a lot of first-times: it is the first election after the mass popular uprising ‘aragalaya’ and the economic crisis; it is for the first time that four heavyweights (out of 39 contestants) will be contesting in the election, and it is for the first time that the Tamil parties have come up with their candidate. Given the nature of the upcoming election, there is a lot of unpredictability. For India, which has seen a recent upswing in relations with Sri Lanka, there are a lot of potential challenges and it is bracing itself for any outcome and surprises.

2024 Election: a view from India

The Election will be the first of its kind following the political and economic turmoil in Sri Lanka that began in 2022. The crisis was triggered by structural economic issues like budget and trade deficit, piling debt, and the severe depletion of foreign reserves, which led to a shortage of essential commodities and hyperinflation. Long lines for food and rations, power shortages, high-electricity prices, together with politicians failing to deliver on their promises led to nationwide protests demanding a ‘new system’. While the movement was largely peaceful, violence, clashes, and arson were reported on multiple occasions. In its final days, the protestors stormed into the Presidential Palace, forcing President Gotabaya Rajapaksa to resign.

The crisis was triggered by structural economic issues like budget and trade deficit, piling debt, and the severe depletion of foreign reserves, which led to a shortage of essential commodities and hyperinflation.

Watching from a distant place, policymakers in New Delhi were anxious about the brewing humanitarian, political, and economic crisis and its potential spillover. On par with its ‘Neighbourhood First’ and ‘Security and Growth for all in the Region’ (SAGAR) vision, India soon offered assistance worth $ 4 billion. It offered loan deferrals, currency swaps, grants, a short-term loan facility, humanitarian relief, and multiple lines of credit to ensure the supply of essential commodities. The assistance was to bring stability to the island nation. Besides, it also promoted strategic investments in the country to counter the increasing Chinese presence and promote Sri Lanka’s economic recovery and growth. India also assisted the country with its International Monetary Fund (IMF) negotiations and was part of the Official Creditors Committee that restructured the debts and offered a moratorium on foreign debt repayments worth $ 5.6 billion till 2028.

While India has assisted Sri Lanka in stabilising its economy, there is uncertainty concerning its future political direction. Given that people have continued to call for a ‘systemic change’ and there are four major candidates – Delhi knows that the political pendulum could swing either way.  As a result, all four major candidates – independent Ranil Wickremesinghe, the National People’s Power’s Anura Kumara Dissanayake, the Sri Lanka Podujana Peramuna’s Namal Rajapaksa, and the Samagi Jana Balawegaya’s Sajith Premadasa – have either recently visited or are planning to visit India, on the latter’s invitation. Indian External Affairs Minister (EAM) Dr. S. Jaishankar’s recent visit to Sri Lanka in June also saw meetings between him and political leaders across various party lines. With this non-partisan approach, India is bracing itself for challenges and surprises emanating from the electoral outcomes.

Fishermen & the 13A

A primary challenge could emerge from the 13th Amendment (13A) to the Constitution signed in 1987 as a part of the Indo-Sri Lanka accord. The 13th Amendment calls for Sri Lanka to devolve central powers and pushes for federalism and the empowerment of the provinces. India sees its’ implementation as crucial to ensure justice, equality, and peace for the country and, by extension, to secure itself from any potential spillover of the conflict. However, mainstream leaders in Sri Lanka have hesitated on its full implementation, especially with land and Police powers, due to their fears of feeding into Tamil secessionism and a potential backlash from their Sinhala voter base. Even in the upcoming election, no major candidate apart from Premadasa has agreed on the complete implementation of the 13th Amendment. Wickremesinghe has proposed the 13th Amendment without the Police powers, and Dissanayake is committed to conducting Provincial Elections (last held in 2013) but has urged the introduction of a new Constitution. The split between the Tamil parties – the Tamil National Alliance and the Illankai Tamil Arasu Kadchchi – and their differences on the Presidential candidates is also likely to weaken the calls for the 13th Amendment. India will thus continue to work with the new Government to implement the 13th Amendment and find a lasting solution for the country.

Wickremesinghe has proposed the 13th Amendment without the Police powers, and Dissanayake is committed to conducting Provincial Elections (last held in 2013) but has urged the introduction of a new Constitution.

Another crucial challenge for India is to find a solution to the fishermen’s issue. As Indian fishers continue to enter Sri Lankan waters, they are arrested and their vessels are being confiscated. Last year (in 2023), over 240 fishermen were arrested, and 35 trawlers were seized. However, these altercations have grown increasingly violent in recent days, as demonstrated by the death of a Sri Lankan Navy sailor and an Indian fisherman in recent weeks. Tamil Nadu fishermen had also recently boycotted the annual St. Anthony’s Church festival to protest against a Sri Lankan Court’s sentence against Indian fishermen – demonstrating increasing tensions between local communities. It is with this urgency that President Wickremesinghe is pushing for a ‘once and for all solution’ while India has reiterated to find a ‘permanent solution’. But, till that solution is explored, India expects the Sri Lankan Government to view the issue through a ‘humanitarian approach’. This expectation will continue to be in place, regardless of the electoral outcome.

Connectivity & domestic politics

There has been a significant push for connectivity and economic integration between India and Sri Lanka, post-economic crisis. In the port sector, India is helping with the West Container Terminal in the Colombo Port, the Kankesanthurai Port in Jaffna, and the Trincomalee Port. It is also assisting with the Jaffna Airport and managing the Hambantota Airport. In terms of energy cooperation, wind projects are being developed in Mannar and Pooneryn, a solar project is being developed in Sampur, and the oil refineries in Trincomalee are being upgraded. Similarly, discussions are held on an energy grid, a two-way petroleum pipeline, a land bridge, and the Economic and Technology Cooperation Agreement (ETCA). Indian firms have also expressed interest in Sri Lankan public enterprises.

This push for connectivity from India is to help Sri Lanka recover from the economic crisis and counter the Chinese presence and influence. However, economic cooperation with India has often been subject to domestic politics and nationalist sentiments. With the Presidential Election fast approaching, the current opposition is criticising some Indian projects and is accusing the Government of selling assets to India. Some projects have already slowed down due to accusations of corruption, and contracts could be revoked if there is a change in the Government. There is a possibility that nationalist anti-Indian sentiments could be evoked in this process. This could pose a major challenge to India’s vision for connectivity, foreign investments, and economic integration.

With the Presidential Election fast approaching, the current opposition is criticising some Indian projects and is accusing the Government of selling assets to India.

On the other hand, the fresh dispute in the Afanasy Nikitin Seamount (ANS) is likely to pose a new challenge. Sri Lanka’s application to the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS) in 2009 to extend its continental shelf to cobalt and ferro-manganese-rich ANS has paused India’s application to the International Seabed Authority (ISA) to explore the Mount for mining. India’s interest in the ANS fits well with its energy transition goals. In recent years, India has identified 30 critical minerals to help with its energy transition and is exploring critical minerals in Mongolia, Argentina, Chile, Australia, and the Carlsberg Ridge. Given its priority and interests, India would like to resolve the issue diplomatically at the earliest. It would expect to find a mutually beneficial solution with the new Government without amplifying the country’s nationalist and anti-Indian sentiments.

The China factor 

Finally, regardless of who wins the election, India will continue to have apprehensions of increasing Chinese presence in the country. China’s economic influence has compelled Colombo to entertain its interests and activities. For instance, its foreign direct investments totaled up to $ 5 billion between 2005-2019, and loans increased from $ 0.45 billion to $ 12 billion between 2006 and 2019. Even today, out of the $ 10.5 billion owed to bilateral lenders, China is the highest lender with over $ 4.6 billion. This is besides its $ 2.1 billion in commercial debt. Given its economic dominance, China has and will continue to leverage its influence against India, including leasing ports in Sri Lanka, promoting infrastructure projects, docking spy ships and submarines, and attempting to weaponise the Indian Ocean region. On their part, Sri Lanka is also keen to tap into China’s economic potential to further economic growth and recovery. Good ties with China will also offer more agency to Sri Lanka and provide a better bargaining chip vis-a-vis India and the US. This structural reality is not likely to change with the election outcome.

India knows this reality well. It realises that China will continue to leverage its economic might and influence to make inroads in Sri Lanka, and Sri Lankan leaders will continue to leverage their ties with both countries to further their interests. It will thus continue engaging with the new Government and offer alternative development partnerships and projects by leveraging its geographical proximity and historical ties. Jaishankar’s statement: China is a major economy. It will deploy resources. It will try and shape things in China’s way. Why should we expect otherwise? But the answer to that is not to complain about what China is doing. The answer is, okay, you are doing it. Let me do better”, best explains Indian pragmatism towards the election and the incoming Government. Nonetheless, Delhi expects that its redlines are respected by the new administration – namely, limiting Chinese engagements in defence and security cooperation and its presence in the Tamil-dominated regions. This will, however, be a challenge given Chinese increasing assertiveness in the region.

As we approach the election, there is immense uncertainty regarding the outcome and its aftermath. Some of these could also pose fresh challenges to India on issues like the fishermen’s dispute, the 13th Amendment, connectivity projects, disputed territories, and Chinese inroads in the region. However, by engaging all the main stakeholders, India seems to be bracing itself for the election outcome and its potential shocks. It is only in the best interests of India to leverage this non-partisan approach and find a workable solution to its challenges, regardless of who comes to power.

Courtesy Adaderana

President Ranil Wickremesinghe’s manifesto for the 2024 Presidential Election was officially launched in Colombo, a short while ago.

The ceremonial event of unveiling the manifesto titled ‘Five Years of Winning the Country with Ranil’ commenced at the Taj Samudra Hotel in Colombo this morning (29), with the arrival of President Ranil Wickremesinghe at the venue.

This document outlines five principal components: Theravada Trade Economy,” Operation – Beyond 2025,” Make a Radiant Society,” Win the Motherland,” and Unite Sri Lanka.”

The ceremony is also attended by Prime Minister Dinesh Gunawardena, Ministers Ali Sabry, Bandula Gunawardena, Nimal Siripala de Silva, and other ministers, parliamentarians and political leaders supporting the President as well as religious leaders. 

In a post on his official social media accounts this morning, the President said: Today, I lay out my manifesto to rebuild our country. I promise only what I can deliver, and I will do my best for our nation in the next five years. I will rebuild this country, and the next five years will be a triumphant time for Sri Lanka.”

The website www.ranil2024.lk, which features the manifesto of President Ranil Wickremesinghe who is running as an independent candidate in the upcoming presidential election, was also launched during the ceremony today.

In his policy statement, President Wickremesinghe outlines the priorities of the five-year plan: easing the cost of living, creating jobs, offering tax relief, promoting economic growth and implementing the ‘Aswesuma’ and ‘Urumaya’ programs. 

As the first step, 100,000 new sources of employment will be created, thereby expanding the job market. Additionally, the manifesto mentioned that new income generation opportunities will be developed.

https://www.ranil2024.lk/manifesto

Courtesy Adaderana

he Samagi Jana Balawegaya’s (SJB) presidential candidate, opposition leader Sajith Premadasa has handed over his presidential election manifesto to the Chief Prelates of the Asgiriya and Malwathu Chapters this afternoon (29).

Accordingly, Premadasa’s presidential election manifesto will be released to the business community and the public on 04 September, 2024.

The manifesto, titled Win For All” has focused on five key points – Building a resilient economy, Empower every citizen, enhance government service, Protect quality of life and safeguarding the nation.

Win For All – Sajith Manifesto ENGLISH by Adaderana Online on Scribdhttps://www.scribd.com/embeds/763827625/content?

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ජාතික නිදහස් පෙරමුණේ නායක, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විමල් වීරවංශ මහතා, ත්‍රෛනිකායික මහනාහිමිවරුන් වෙත දීර්ඝ ලිපියක් යොමු කරමින්, වත්මන් වැඩ බලන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් න්‍යාය පත්‍ර 05ක් යටතේ සිදුකරමින් සිටින, ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය විදේශ ආධිපත්‍යයට යටත් කිරීමේ මහා සැලැස්ම පරාජය කිරීම සඳහා මැදිහත් වන ලෙස ගෞරව පූර්වකව ඉල්ලා සිටියි.

අද(30) දින එම දීර්ඝ ලිපිය ශ්‍යාමෝපාලි මහා නිකායේ මල්වතු පාර්ශ්වයේ මහා නායක අතිපූජ්‍ය තිබ්බටුවාවේ ශ්‍රී සුමංගල මහනාහිමි, ශ්‍යාමෝපාලි මහා නිකායේ අස්ගිරි පාර්ශ්වයේ මහා නායක අතිපූජ්‍ය වරකාගොඩ ශ්‍රී ඥානරතන මහනාහිමි, ශ්‍රී ලංකා අමරපුර මහා සංඝ සභාවේ සභාපති අතිපූජ්‍ය කරගොඩ උයන්ගොඩ මෛත්‍රී මූර්ති මහනාහිමි, ශ්‍රී ලංකා රාමඤ්ඤ මහා නිකායේ මහා නායක අතිපූජ්‍ය මකුලෑවේ ශ්‍රී විමල මහනාහිමි යන ත්‍රෛනිකායික මහා නාහිමිවරුන් වෙත පිළිගන්වනු ලැබීය.

එම දීර්ඝ ලිපිය අසංක්ෂිප්තව මෙසේය.
—————————————————————————-
අතිපූජනීය ත්‍රෛනිකායික මහා නායක හිමිපාණන් වහන්සේලා වෙත,

පාලකයා විසින්ම ශ‍්‍රී ලංකා රාජ්‍යය විදේශ ආධිපත්‍යයට යටත් කිරීමේ මහා සැලසුම පරාජය කිරීම සඳහා මැදිහත් වන ලෙස දෙපා නැමැද ගෞරව පූර්වකව ඉල්ලා සිටීම

ඔබ වහන්සේලා ඉතා හොඳින්ම දන්නා පරිදි වසර 2000කට අධික කාලයක් තුළ අපගේ මාතෘභූමිය යටත් කර ඈඳා ගැනීම සඳහා ඉන්දියානු ආක‍්‍රමණිකයින් අවස්ථා 17කදී සහ බටහිර ආක‍්‍රමණිකයන් අවස්ථා 03කදී උත්සාහ කළ ද දීර්ඝකාලීනව සටන් වැදී එම උත්සාහයන් පරාජය කිරීමට ජාතියක් ලෙස අපි සමත් වූවෙමු. ජාතියට එම ශක්තිය ලැබෙන්නේ මහා සංඝරත්නය විසින් ඉටු කරනු ලබන ඓතිහාසික භූමිකාව නිසා බව ඉතා පැහැදිලි කරුණකි. එසේම ඓතිහාසික සාක්ෂි අනුව එදා බි‍්‍රතාන්‍ය ආක‍්‍රමණිකයා විසින් ශ‍්‍රී වික‍්‍රම රාජසිංහ රජු සිහසුනෙන් පලවා හැර රාජ්‍යය යටත් කර ගැනීම සඳහා දියත් කළ කුමන්ත‍්‍රණයට බුද්ධිමය නායකත්වය ලබාදුන් ජෝන් ඩොයිලිගේ සැලසුම සහ යටත් විජිත ලේකම්ගේ මතය අතර උපායමාර්ගිකව වැදගත් පරස්පරයක් තිබී ඇත. ඩොයිලිගේ සැලසුමට අනුව පළමු වටයේදී සෘජුව බි‍්‍රතාන්‍ය පාලකයෙකු විසින් යටත් විජිතය පාලනය කිරීම වෙනුවට රූකඩ පාලකයෙකු ලෙස ඇහැලේපොළ නිලමේ රජු ලෙස පත් කර බි‍්‍රතාන්‍යයන් තිරය පිටුපස සිට ඔහු මෙහෙයවිය යුතුය. නමුත් යටත් විජිත ලේකම්ගේ මතය ජයග‍්‍රහණය කිරීම නිසා ආක‍්‍රමණිකයාට වසර 03ක් ඇතුළත ප‍්‍රබල කැරැල්ලකට මුහුණ දීමට සිදුවූ අතර එතැන් සිට බි‍්‍රතාන්‍ය විරෝධය දළුලා වැඩීමට එය හේතුවක් වූ බව ඓතිහාසික සත්‍යයකි.

ඒ අනුව ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා පලවා හැරීමත් සමග රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට වැඩ බලන ජනාධිපති ධුරය හිමි වන්නේ එදා යටත් විජිත ලේකම්වරයා විසින් සිදු කළ වරද නිවැරදි කිරීමට ද යන ප‍්‍රශ්නය මතුවේ. කෙසේ වෙතත් එදා ඇහැලේපොළ සිහසුන මත අසුන් ගැන්වූවා නම් ජෝන් ඩොයිලිට, පිටුපස සිට ඔහු මෙහෙයවීමට සිදුවන බවට සැකයක් නැත. එහෙත් මෙදා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා ස්වේච්ඡාවෙන් සහ කැමැත්තෙන් යටත් විජිත ලේකම්ලාගේ නියෝග පිළිපදින බව මේ වන විට පැහැදිලිව දැක ගත හැක. යටත් විජිත ලේකම්ලා ලෙස කටයුතු කරන තානාපති නිලධාරිනියන් සහ නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකුගේ නියෝග එක විට ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට සහ බොහෝ විට නියෝග ලබාදීමටත් පෙර එකඟ වී ඇති මහා සැලසුමට අනුව ඒවා ක‍්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා දක්ෂකම ද එතුමා විසින් පෙන්වමින් ඇත.

එදා රාජසිංහ රජු බි‍්‍රතාන්‍යයන්ගේ අත්අඩංගුවට පත්වීමේදී රටවැසියාට හඬ නඟා පවසන්නේ, ‘‘මට නැති වන්නේ කිරුළ පමණයි – නමුත් තොපිට තොපගේ රට නැති වෙනවා’’ යනුවෙනි. නමුත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට එවැනි වැටහීමක් තිබුණා ද යන්න සැක සහිතය. එසේ වූවා නම් අද මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා සහ නාමල් රාජපක්ෂ මහතා ප‍්‍රමුඛ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ මන්ත‍්‍රීවරුන්, වැඩ බලන ජනාධිපතිවරයා විසින් යටත් විජිත ලේකම්වරුන්ගේ උවමනාවන් ඉටු කිරීම සඳහා ඉදිරිපත් කරන සියලුම යෝජනා සහ අණපනත්වලට අත ඔසවන සිග්නල් කණු බවට පත්විය නොහැක. අඩුම තරමින් ඔවුන්ට දේශපාලන වශයෙන් සහ පුද්ගලිකව වන්දි ගෙවීමට හේතු වූ වත්මන් අර්බුදය නිර්මාණය කිරීමට දායක වූ පුද්ගලයන්ට, එනම් ලෙඩේ උත්සන්න කළ වෙදුන්ට ලෙඩා බාර දී ඇති බව තේරුම් ගැනීමට හෝ දැන් ඔවුන්ට හැකියාවක් නැත. එසේම ඔවුන් සියලුදෙනාට රාජසිංහ රජුට මෙන්ම තමා වටා සිටි ‘ඩොයිලිලා’ විසින් ඉටු කළ භූමිකාව අවබෝධකර ගැනීමට මේ වන තුරු නොහැකි වී ඇති බවට ද විවාදයක් නැත.

වත්මන් සමාජ – දේශපාලන අර්බුදයට මුල් වූ ආර්ථික අර්බුදයේ නිධන්ගත රෝග ලක්ෂණ ත‍්‍රිත්වය වන රාජ්‍ය ආදායම් අර්බුදය, ණය අර්බුදය හා ගෙවුම් ශේෂ අර්බුදය ඇත්ත වශයෙන්ම ආරම්භ වන්නේ 1977දී වත්මන් වැඩ බලන ජනාධිපතිතුමා ප‍්‍රබල අමාත්‍යවරයෙකු ලෙස කටයුතු කළ ආණ්ඩුව විසින් ක‍්‍රියාත්මක කළ විවෘත ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තිය තුළ බව ඔබ වහන්සේලා පිළිගන්නවා ඇත. ඉන්පසුව විවිධ ආණ්ඩු යටතේ ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වූ එම තත්ත්වය උත්සන්න වීම ආරම්භ වන්නේ 2015 – 2019 කාලයේදී ඉතා ඉහළ පොලියට කෙටි කාලීන වාණිජ ණය ඇමරිකන් ඩොලර් බිලියන 12කට අධික ප‍්‍රමාණයක් ලබා ගැනීම සහ 2017 නව විදේශ විනිමය පනත මගින් විදේශ විනිමය කළු වෙළඳපළ දිරිමත් කිරීම නිසා බව දැන් ඉතා පැහැදිලිව ඔප්පු වී ඇත.

නමුත් වත්මන් වැඩ බලන ජනාධිපතිතුමාට තමා විසින් නිර්මාණය කළ අර්බුදය විසඳීම කෙසේ වෙතත් අඩු තරමින් සමනය කිරීමට දැක්මක් හෝ වැඩපිළිවෙළක් නොමැති බව දැන් ඉතා පැහැදිලිව දැක ගත හැක. මේ වනතුරු ඉහත සඳහන් අර්බුද ත‍්‍රිත්වය සමනය කිරීම සඳහා නිශ්චිත තර්කානුකුල විසඳුම් කිසිවක් ඔහු විසින් රටට ඉදිරිපත් කර නැත. ඒ වෙනුවට එතුමා විසින් තෝරාගෙන ඇති ක‍්‍රමවේදය බව පෙනෙන්නේ ලාභ ලබන උපායමාර්ගික වශයෙන් වැදගත් රාජ්‍ය ආයතන පවා විකුණා දැමීම, මහජනයා මත බදු බර පැටවීම සහ තවදුරටත් ණය ගැනීමය. ඒ අතර එතුමා විසින් රැවටිලිකාර බස් දොඩමින් සහ වැල් පාලමෙන්” එතෙර වන බවට ප‍්‍රතිඥා දෙමින් නැවත ගොඩඒමට නොහැකි මහා අර්බුදයක් දක්වා රට රැගෙන යන බව තේරුම් ගැනීම ඉතා වැදගත් වේ. එම ක‍්‍රියාවලිය දැනුම්වත්ව සැලසුමකට අනුව සිදුවනවාද, යන බරපතළ සැකයක් මතු කිරීමට සාධාරණ ඉඩක් විවර වී ඇත. ඊට එක් හේතුවක් ලෙස දැක්විය හැක්කේ ඔහු විසින් ගනු ලැබූ යම් තීන්දුවලින් අර්බුදය විසඳීම වෙනුවට එය තවදුරටත් වර්ධනය වීමය. දේශීය කර්මාන්තකරුවා දිරිමත් කරමින්, ආනයන අධෛර්යවත් කිරීම වෙනුවට ඊට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ දේ සිදුකිරීම පුදුමසහගත නොවේද? උදාහරණයක් ලෙස දේශීය නිෂ්පාදනවලට 18%ක වැට් බදු පනවන අතර අත්‍යවශ්‍ය ලේබලය යටතේ ආනයනික ද්‍රව්‍ය වැට් බද්දෙන් නිදහස් කිරීම දැක්විය හැක. ණය නොගෙවා සිටීම නිසා ඉතිරි වන ඩොලර් ප‍්‍රමාණයෙන් ඛනිජ තෙල් සහ අනෙකුත් අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය ආනයනය කිරීමට හැකි වී ඇති බැවින් මහජනයා අතර දැන් අර්බුදයට විසඳුම් ලැබෙමින් පවතින බවට ව්‍යාජ සුබවාදී මතයක් නිර්මාණය කිරීමට හැකි වී ඇත.

ඊට අමතරව රට බංකොලොත්භාවයෙන් මුදවා ගත් බවට ‘සුබ ආරංචියක්’ නමින් ව්‍යාජ සුබවාදී මතයක් ගොඩනැගීමට උත්සාහ කිරීම, දැනුම්වත් පිරිස් අතර හාස්‍යජනක ක‍්‍රියාවක් ලෙස පෙනුණ ද බහුතර මහජනයාට ඒ පිළිබඳ ගැඹුරු අවබෝධයක් නැත. සමස්ත විදේශ ණය තොගයෙන් 25%ක් පමණ වූ ඩොලර් බිලියන 10කට ආසන්න ද්වීපාර්ශ්වික ණය ගෙවීම වසර 5කට කල් දමා ගැනීම මගින් ණය අර්බුදයට විසඳුම් ලැබෙන බව පිළිගත හැකිද? එසේ ණය වාරික ගෙවීම ඊළඟ පාලකයාට භාර දෙන ආකාරයට වසර 5කට කල් දැමුවද ඊට අදාළ පොලිය ගෙවිය යුතුය. නමුත් වාරික එකතු වන බැවින් ගෙවිය යුතු පොලිය පෙර ගෙවූ ප‍්‍රමාණයට වඩා වැඩි වන බව සරල අංක ගණිතමය තේරුම් ගැනීමකි. ඒ මගින් තවදුරටත් ණය බර වැඩි වන නමුත් එම රටවලින් එම වැඩි වන පොලිය ගෙවීම සඳහා නැවත ණය ලබා ගැනීමට හැකි යැයි ව්‍යාජ ලෙස උදම් ඇනීමට හැකියාව ලැබී ඇත. එහෙත් එවැනි ව්‍යාජ සහන යනු ගෙවීමට නොහැකිව හිර” වන පුද්ගලයකුට දේශීය බැංකු මගින් ප‍්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ නාමයෙන් ලබාදෙන ඊනියා සහනයකට සමාන වන බව ණය උගුල්වල සිරවී සිටින ගමේ සුළු ව්‍යාපාරිකයෙකුට වුවද තේරුම් ගත හැකි සාත්‍යයකි. එම තත්වය තුළ මේ වන විට විදේශ ණය සඳහා ගෙවිය යුතු පොලිය පසුගිය වසරට වඩා 14%කින් වැඩි වී ඇත. එම තත්වය අර්බුදය සමනය කිරීමක් ද එසේ නැතහොත් උත්සන්න වීමක් ද යන්න තේරුම් ගැනීමට මහා අංක ගණිතමය දැනුමක් අවශ්‍ය නැති බව ඔබ වහන්සේලා පිළිගන්නවා ඇත.

ඒ සියල්ලටම වඩා වැල් පාලමින් එගොඩ වෙන බව පවසමින් එය කඩාගෙන වැටෙන ආකාරයට තවදුරටත් විශාල වශයෙන් දේශීය ණය ලබා ගැනීම පිළිබඳව ජනාධිපතිවරයා කිසිදු ප‍්‍රකාශයක් කරන්නේ නැත. එතුමා බලය ලබා ගන්නා අවස්ථාවේදී ඩොලර් බිලියන 83ක් පමණ වූ සමස්ත ණය තොගය මේ වන විට ඩොලර් බිලියන 100ක් දක්වා වර්ධනය වී ඇත. ඊට හේතුව ආණ්ඩුවේ වියදම් පියවා ගැනීම සඳහා දේශීය බැංකු මගින් බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම හරහා අසීමිතව ණය ලබා ගැනීමය. ඒ අනුව එසේ ලබා ගෙන ඇති නව ණය ප‍්‍රමාණය රුපියල්වලින් ගණනය කළහොත් දළ වශයෙන් රුපියල් බිලියන 5000ක් ඉක්මවා යයි. ඊට අමතරව දේශීය කර්මාන්තකරුවාට සහ පොදු මහජනයාට වැට් බදු බර පැටවුවද ආදායම් බදු සහ සුරා බදු පැහැර හැරීම මෙන්ම අයුතු ලෙස ආනයනකරුවන්ට බඳු සහන ලබාදීම නිසා රජයට අහිමිව ඇති ආදායම රුපියල් බිලියන 3000කට ආසන්න වේ. ඊට අමතරව ආණ්ඩුවට හිතවාදී මහා පරිමාණ ව්‍යාපාරිකයින් රාජ්‍ය බැංකුවලට නොගෙවා ඇති ණය ප‍්‍රමාණය රුපියල් බිලියන 650 ඉක්මවා යන බව වාර්තා විය. එහෙත් ඒවා අයකර ගැනීම සඳහා හෝ අර්බුදයේ මූල හේතුවක් වූ විදේශ විනිමය පනත සංශෝධනය කිරීමට කිසිදු උත්සාහයක් නොගැනීම මගින් පෙන්වන්නේ කුමක්ද? ඒ මගින් පැහැදිලි වන්නේ ඉහත සඳහන් කළ ආකාරයට එතුමා බලයට පත්කළ බලවේග විසින් ඉදිරිපත් කරන විසඳුම් හැර වෙනත් විසඳුම් නැත, යන තත්ත්වය පිළිගැනීම සඳහා අර්බුදය සූක්ෂ්ම ලෙස වර්ධනය වීමට ඉඩ හරින බව නොවේද?

ගෞරවනීය මහා නායක හිමිපාණන් වහන්ස,

ඉහත දීර්ඝ විස්තරය මගින් ඔබ වහන්සේලා විඩාවට පත් කිරීමට සිදුවන්නේ රට සැබෑ ලෙසම ගමන් කරමින් තිබෙන භයානක දිශාව පිළිබඳව මහා පින්තූරය පෙන්වාදීම සඳහා බව ගෞරවයෙන් යුතුව සඳහන් කරමි. ඊට අමතරව විශේෂයෙන්ම එම ක‍්‍රියාවලිය සැලසුම්සහගත මෙහෙයුමක් බව පෙන්වාදීම සඳහාය. එම ක‍්‍රියාවලිය මගින් රට අවසානයේ රැගෙන යන තැන අවබෝධ කර ගැනීම සඳහා වැඩ බලන ජනාධිපතිවරයා බලයට පත් කළ බලවේග විසින් ඔහු අතට ලබා දී ඇති න්‍යාය පත‍්‍රවල අවසන් ප‍්‍රතිඵලය විමසා බැලිය යුතුය.

එම න්‍යාය පත‍්‍රවල යම් කොටස්, 2001 සිට වත්මන් වැඩ බලන ජනාධිපතිතුමා අගමැතිවරයා ලෙස යළි පුබුදමු ශ‍්‍රී ලංකා” වැඩසටහන මගින් සහ සටන් විරාම ගිවිසුම මගින් ඉටු කර ගැනීමට උත්සාහ කළ ද එදා පැවති ප‍්‍රබල මහජන විරෝධය නිසා හකුළා ගැනීමට සිදුවූ ඒවාය. කෙසේ වෙතත් ඒ අතරින් යම් ප‍්‍රමාණයක් 2015 – 2019 යහපාලන රජය සමයේදී ඉටු කර ගැනීමට එතුමා සමත් විය. ඒ ආකාරයට එතුමා විසින් සංසාරගත කැමැත්තක් හෝ වගකීමක් ලෙස ඉටු කිරීමට උත්සාහ කරන එම න්‍යාය පත‍්‍ර සැකෙවින් මෙසේ දැක්විය හැක.

1. විකිණීමේ න්‍යාය පත‍්‍රය හෙවත් රාජ්‍යය සතු ආයතන සහ ජාතික සම්පත් විදේශිකයන්ට මිලදී ගත හැකි ආකාරයට පුද්ගලීකරණය කිරීම: ඒ සඳහා වත්මන් අර්බුදය යොදා ගනිමින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල විසින් මීට පෙර 16 වතාවක් ඉටුකරගත නොහැකි වූ සියල්ල අවසන් කිරීම සඳහා ආණ්ඩුවේ අත අඹරන බව දැන් පැහැදිලිව දැකගත හැක. ඒ අනුව ටෙලිකොම් ආයතනය සහ ගුවන් තොටුපළවල් ආදී ලාභ ලබන සහ ජාතික ආරක්ෂාවට පවා ප‍්‍රබල බලපෑමක් ඇති කරන උපායමාර්ගික මර්මස්ථාන පමණක් නොව රජයට අයත් ඉඩම් පවා වෙන්දේසිය සඳහා ඉදිරිපත් කර ඇත. එම ක‍්‍රියාවලියට තවදුරටත් පහසුකම් සැලසීම සඳහා මේ වන විට රාජ්‍ය ණය කළමනාකරණ පනත, රාජ්‍ය මූල්‍ය කළමනාකරණ පනත සහ ආර්ථික පරිවර්තන පනත යනුවෙන් උපායමාර්ගික වශයෙන් එකට බැඳී ඇති පනත් ත‍්‍රිත්වයක් සම්මත කිරීම මගින් සමස්ත ආර්ථික කළමනාකරණය අත්තනෝමතික ලෙස ඒකාධිපතිකරණය කිරීමට මෙහෙයුමක් දියත් වී ඇත. ඒ මඟින් රාජ්‍ය දේපළ පමණක් නොව පුද්ගලික දේපළ පවා පවරාගෙන විදේශිකයන් සතු කිරීම සඳහා පවා ප‍්‍රතිපාදන සලසා ඇත.

2. බෙදුම්වාදී න්‍යාය පත‍්‍රය: මේ වන විට වැඩ බලන ජනාධිපතිවරයා පමණක් නොව විපක්ෂ නායකවරයා සහ අනුර දිසානායක ජනාධිපති අපේක්ෂකයා පවා 13 වැනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන්ම බලාත්මක කරන බවට බෙදුම්වාදී දේශපාලන පක්ෂවලට පොරොන්දු ලබා දී ඇත. මීට පෙර සිටි ජනාධිපතිවරු 7 දෙනකුට ඒ සඳහා ධෛර්යයක් නොතිබුණේ එය සිදු කළහොත් පූර්ණ ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් බිහි වී ජාත්‍යන්තර මැදිහත්වීම මත ඊළම දක්වා යන ගමන වැළැක්විය නොහැකි බැවිනි. ඔවුන් එසේ ඔබ වහන්සේලාගේ අනුශාසනා පවා නොසලකා හරිමින් 13 වැනි සංශෝධනය පූර්ණ ලෙස බලාත්මක කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ බෙදුම්වාදීන්ගේ ඡන්ද පොදිය ලබා ගැනීමට පමණක් නොව ඉන්දියාව ද සතුටු කිරීම සඳහා බව ඉතා පැහැදිලිය. ඊට හේතුව වහාම පළාත් සභා මැතිවරණය පවත්වා 13 වැනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන්ම බලාත්මක කළ යුතු බවට ඉන්දියාව විසින් බලපෑම් කිරීමය.

රට බෙදීමේ ක‍්‍රියාවලිය එනම් පූර්ණ ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් හරහා ඊළම දක්වා ගමන් කරන ක‍්‍රියාවලිය සඳහා ජාත්‍යන්තර මැදිහත්වීමකට අමතරව ආරක්ෂක හමුදා දුර්වල කිරීම සහ දුර්මුඛ කිරීම ද ප‍්‍රධාන පූර්ව කොන්දේසියක් බව ඔබ වහන්සේලා පිළිගන්නවා ඇත. ඒ සඳහා 2015 සිට 2019 දක්වා කාලය තුළ රණවිරුවන් දඩයම් කිරීම සඳහා පනත් 7ක් සම්මත කර තිබෙන අතර දැන් සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසම පනත සම්මත කළහොත් එම පනත් 7 බලාත්මක කිරීමට ද ප‍්‍රතිපාදන සැලසේ. ඊට අමතරව එම කොමිසම මගින් රට තුළ සිටිමින් ජාත්‍යන්තර මැදිහත්වීම් සිදු කිරීමට අවකාශය සැලසේ.

ඒ සියල්ලමටම අමතරව ආරක්ෂක හමුදා පිරිස් බලය අඩු කිරීම මගින් උතුරු සහ නැගෙනහිර ප‍්‍රදේශවලින් හමුදා කඳවුරු ඉවත් කිරීම සඳහා පිඹුරුපත් සකස් කරන අතර හමුදාව අතහැරයාමේ ප‍්‍රවණතාව ද සිතාමතා වර්ධනය කර බව රහසක් නොවේ. විශේෂයෙන්ම දිවි පිදූ රණවිරුවන්ගේ යැපෙන්නන්ට සහ ආබාධිත රණවිරුවන්ට ලැබිය යුතු ප‍්‍රතිලාභ කපා හැරීම මගින් ඔවුන් දුකට පත් කරනු ලබන්නේ සමස්ත හමුදාව දුර්මුඛ කිරීම සඳහා බව ඉතා පැහැදිලිය. ඒ අතර පුරාවිද්‍යා රක්ෂිත ගැසට් කිරීම වැළැක්වීම, පළාත් සභාවලට විශ්වවිද්‍යාල පිහිටුවීමේ බලය ලබාදීම, මහවැලි පනත අහෝසි කිරීම මගින් එම ඉඩම් ප‍්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්ට නිදහස් කිරීම, වනජීවී ඉඩම් ඊනියා සංවර්ධන ව්‍යාපෘති සඳහා නිදහස් කිරීම මෙන්ම මධ්‍යම රජයේ ඉඩම් බලතල දුර්වල කිරීම සඳහා ඉඞම් කොමිෂන් පනතක් සම්මත කිරීම ආදී ක‍්‍රියාමාර්ග ද බෙදුම්වාදී මාර්ග සිතියමට අවශ්‍ය ආකාරයට දැන් සිදුවෙමින් ඇත.

3. ඉන්දියානු න්‍යාය පත‍්‍රය: ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදී න්‍යාය හෙවත් සාර්දාර් පනික්කාර් න්‍යාය හෙවත් මහා භාරත න්‍යාය හෙවත් අඛණ්ඩ භාරත් න්‍යාය අනුව ශ‍්‍රී ලංකාව, නේපාලය, සිකීමය ආදී අසල්වැසි රටවල් ගිවිසුම් මගින් අර්ධ යටත් විජිත ලෙස ඈදා ගත යුතුය. මේ වන විට ඒ ආකාරයට සිකීමය ඉන්දියාවේ 22 වැනි ප‍්‍රාන්තය ලෙස ඈඳාගෙන ඇති අතර ශ‍්‍රී ලංකාව 29 වැනි ප‍්‍රාන්තය බවට පත් කිරීම ඉන්දියාවේ වැඩපිළිවෙළ බව දැන් ඉතා පැහැදිලිව දැක ගත හැක. වර්තමාන වැඩ බලන ජනාධිපතිවරයා බලය අත්පත් කර ගැනීමෙන් පසුව 2022 ජුලි මාසයේදී ඉන්දියානු අගමැතිවරයා සමඟ ඇති කරගත් සහ ප‍්‍රකාශයට පත් කළ එකඟතාවට ආර්ථික ඒකාබද්ධකරණ උපාංග 6ක් සහ සමාජ දේශපාලන උපාංගයක් ද ඇතුළත්වේ. එම උපාංග මෙසේ දැක්විය හැක

I. මුදල් ඒකකය ඒකාබද්ධ කිරීම (ඒ සඳහා නව මහ බැංකු පනත මගින් ප‍්‍රතිපාදන සලසා ඇත)

II. රේගු ඒකාබද්ධකරණය

III. මූල්‍ය සහ බදු පද්ධතිය ඒකාබද්ධකරණය (I සහ II ඒකාබද්ධකරණ ක‍්‍රියාවලිය ප‍්‍රායෝගික ක‍්‍රියාත්මක වන්නේ ‘එට්කා’ ගිවිසුමට සමගාමීව බව ඉතා පැහැදිලිය)

IV. බලශක්ති පද්ධතිය ඒකාබද්ධකරණය (ඒ සඳහා නව විදුලි පනත මගින් ප‍්‍රතිපාදන සලසා ඇත.)

V. වරාය සහ ගුවන්තොටුපොළ ඒකාබද්ධකරණය (ඒ සඳහා ත‍්‍රිකුණාමල වරායේ තෙල් ටැංකි සංකීර්ණය සහ නව ජැටියක් ලබාදීම, කාන්කසන්තුර වරාය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉන්දියානු වාණිජ ආධිපත්‍යයට යටත් කිරීම, කොළඹ වරාය බටහිර ජැටිය ලබාදීම සහ නැගෙනහිර ජැටිය අත්පත්කර ගැනීමේ සැලසුමක් දියත් කිරීම, ප‍්‍රධාන ගුවන් තොටුපළ 03ට අදාළව කළමනාකරණය අත්පත් කර ගැනීම ආදී ක‍්‍රියාමාර්ග දැන් සිදුවෙමින් ඇත. එසේම පලාලි සහ මඩකලපුව යන ගුවන් හමුදා පාලනය යටතේ තිබූ ගුවන්තොටුපළවල් සිවිල් පාලනයට පවරා ඉන්දියාවේ මෙහෙයුම් ආධිපත්‍යයට යටත්කර ඇත.)

VI. භූගෝලීය ඒකාබද්ධකරණය (ඒ සඳහා ආදම්ගේ පාලම ඉදිකිරීම සඳහා සක්‍යතා අධ්‍යයන දැන් ආරම්භ වී ඇති අතර ත‍්‍රිකුණාමලයේ සිට දුම්රිය මාර්ගය සඳහා සැලසුම් සකස් කර ඇත.)

VII. සංස්කෘතික ඒකාබද්ධකරණය රාමායන මංපෙත ලෙස හඳුන්වන එම ක‍්‍රියාවලිය තුළ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ස්ථාන 21ක රාමා කෝවිල් ඉදිකෙරෙන අතර ඒවා ආශ‍්‍රිතව කඳවුරු බඳිමින් පුද පූජා පැවැත්වීමට ඉන්දියානුවන් ලක්ෂ ගණනින් පැමිණීම සඳහා ඊනියා සංචාරක ව්‍යාපෘති සකස් කර ඇති අතර ඊට පහසුකම් සැලසීම සඳහා ඉන්දියානුවන්ට ඉන්දියානු සමාගමක් මගින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ගුවන්තොටුපලේදී වීසා ලබා ගැනීමේ පහසුකම් සලසා ඇත.

එම ක‍්‍රියාවලිය තුළ එට්කා ගිවිසුම අත්සන් කළ පසුව ඉන්දියානුවන්ට සේවා සැපයීම, ආයෝජන සහ රැකියා සඳහා ලක්ෂ ගණනින් ශ‍්‍රී ලංකාවට කඩා වැදීමේ හැකියාව ලැබේ. ඒ අනුව ආර්ථික අර්බුදය තුළ වැසී යාමට ඉඩ සලසා ඇති පුද්ගලික ව්‍යාපාරික ආයතන සහ විකිණීමට නියමිත රාජ්‍ය දේපළ සහ ඉඩම් අත්පත්කර ගැනීමට ඉන්දියානුවන්ට විශේෂ ඉඩක් විවර වනු ඇත. මේ වන විට සම්මත කිරීමට නියමිත ආර්ථික පරිවර්තන පනත මගින් එසේ පැමිණෙන ඉන්දියානු සමාගම්වලට ශ‍්‍රී ලාංකික සමාගමකට සමාන ආකාරයට සැලකීම, ඕනෑම ක්ෂේත‍්‍රයක ආයෝජනය කිරීම සහ පුද්ගලික හෝ රාජ්‍ය ඕනෑම දේපළක් පවරාදීම සඳහා ප‍්‍රතිපාදන සලසා ඇත. ඒ සමස්ත ක‍්‍රියාවලිය අවසන් වන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉන්දියාවේ ආධිපත්‍යයට ගොදුරුවීමෙන් බව ඉතා පැහැදිලිය.

4. ඇමරිකානු න්‍යාය පත‍්‍රය: ශ‍්‍රී ලංකාව කේන්ද්‍ර කරගත් ඉන්දු – පැසිෆික් සාගර කලාපයේ බලය පැතිරවීම සඳහා මේ වන විට QUAD හෙවත් ආසියාවේ නේටෝව ලෙස හැඳින්වෙන ඇමරිකාව, ඉන්දියාව, ජපානය සහ ඕස්ට්‍රේලියාව යන රටවල් 4කින් සමන්විත යුද සන්ධානයක් පිහිටුවා ඇත. ඊට අමතරව කලාපයේ ඒකාබද්ධ යුදමය ක‍්‍රියාකාරකම් සඳහා ඉන්දියාව සහ ඇමරිකාව අතර ප‍්‍රධාන ආරක්ෂක ගිවිසුම් තුනක් අත්සන් කර ඇත. ඒ අනුව ශ‍්‍රී ලංකාව ආශ‍්‍රිත කලාපයේ ඇමෙරිකානු මැදිහත්වීම ඉන්දියාවේ ආශිර්වාදය ඇතිව සිදුවන බව ඉතා පැහැදිලිය.

මේ වන විට ශ‍්‍රී ලංකාව ඇමරිකාව සමඟ ACSA නමින් ගිවිසුමක් අත්සන් කර ඇති අතර ඒ මගින් ඇමරිකානු හමුදාවල සැපයුම් සහ සේවා සඳහා ශ‍්‍රී ලංකාව යොදා ගැනීමට හැකිවන පරිදි බැඳීමක් ඇතිවේ. මහා සංඝරත්නයේ විරෝධය නිසා MCC ගිවිසුම අත්සන් කිරීමට නොහැකි වුවත් ඒ මගින් අපේක්ෂා කළ පරිදි ඇමෙරිකා හමුදාවට අවශ්‍ය සැපයුම් නිෂ්පාදනය කිරීම සඳහා ආයෝජන කලාප බිහි කිරීම සහ ඉඩම් අත්පත්කර ගැනීමට අදාළව ඉඩම් වෙළඳපොළක් නිර්මාණය කිරීම සඳහා පරිපාලන ක‍්‍රියාමාර්ග ගනිමින් ඇත.

ඊට අමතරව මූලික ගිවිසුමක් ලෙස අත්සන් කර ඇති SOFA නම් වූ ගිවිසුමට අදාළව ’ඇමුණුුම බී’ නමින් ඉදිරිපත් කර ඇති කොන්දේසි 15ට ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුව එකඟ වුවහොත් සමස්ත ශ‍්‍රී ලංකාවේ භූමිය ඇමරිකානු හමුදාවට කඳවුරු බැඳිය හැකි දූපතක් හෙවත් ඉඩම් කැබැල්ලක් බවට පත්වේ. එම කොන්දේසි අනුව ඇමරිකානු ආරක්ෂක හමුදා නිලධාරීන්ට සහ හමුදාවලට සේවා සපයන සමාගම්වල නිලධාරීන්ට පූර්ව දැනුම් දීමකින් තොරව ඕනෑම තොටුපලකින් ශ‍්‍රී ලංකාවට ඇතුළු විය හැක. ඔවුන්ට නිල ඇඳුම් සහිතව හෝ සිවිල් ඇඳුමින් රට තුළට ඇතුළු විය හැකි අතර ආයුධ සන්නද්ධව හෝ එසේ නොමැතිව රට තුළ සංචාරය කළ හැක. එසේම ඔවුන්ගේ ගමන්මලු හෝ වාහන පරීක්ෂා කළ නොහැකි අතර යම් වරදකට හසුවුවහොත් නීතිමය ක‍්‍රියාමාර්ග ගැනීම වෙනුවට ඇමරිකානු තානාපති කාර්යාලයට දැනුම් දිය යුතුය. එම නිලධාරීන්ට ශ‍්‍රී ලංකාවේ ඕනෑම ස්ථානයක කඳවුරු බැඳීමේ අවසරය ද ලැබේ. නමුත් ලෝකයේ රටවල් 80ක පිහිටුවා ඇති 750කට අධික ඇමෙරිකානු කඳවුරු ස්ථාපිත කර ඇත්තේ නිශ්චිත සලකුණු කළ භූමි ප‍්‍රදේශවල පමණි. ඒ සියල්ලටම අමතරව ශ‍්‍රී ලංකාවේ ඔත්තු සේවා සහ ආගමන විගමන තොරතුරු පද්ධතිවලට ඇතුළුවීමට ඇමෙරිකානු හමුදාවට සහ අදාළ සමාගම්වලට අවසර ලැබෙන අතර ශ‍්‍රී ලංකාවේ මුහුදු කලාපය ආශ‍්‍රිත ආවේෂණ ක‍්‍රියාවලිය ඉන්දියාව සමඟ ඒකාබද්ධව සිදු කිරීම සඳහා දැනටමත් ගිවිසුමක් අත්සන් කර ඇත.

5. සමාජය බිඳවැට්ටවීමේ න්‍යාය පත‍්‍රය: සමාජය බිඳවැට්ටවීම මගින් රාජ්‍යය අත්පත් කර ගැනීමේ න්‍යාය අනුව මූලික වශයෙන් සුළුතරයකගේ උවමනාවන් පෙන්වමින් බහුතරයකගේ සංස්කෘතික මූලයන්ට සහ බැඳීම්වලට ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීම සිදු වේ. ඒ අනුව සමාජය මතවාදීව බිඳවැට්ටවීම සඳහා මහා වංශය සහ ත‍්‍රිපිටකයට ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා බුදුන් වහන්සේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ඉපදුනු බවට ව්‍යාජ මතයක් ගොඩනැගීම සහ ඒ මත ගැටුම් ඇති කිරීම සඳහා විදේශීය මැදිහත්වීම් සහිතව ක‍්‍රියාන්විතයක් දියත් වී ඇත. එම ක‍්‍රියාවලියේ දිගුවක් ලෙස සමාජය සංස්කෘතික වශයෙන් බිඳවැට්ටවීම සඳහා අපචාර ප‍්‍රචලිත කිරීම, විශේෂයෙන්ම සමලිංගිකත්වය සහ ලිංගිකත්වය වෙනස් කිරීම මෙන්ම ගණිකා වෘත්තිය සහ කංසා ප‍්‍රචලිත කිරීම සඳහා ආයුර්වේද පනත ඇතුළුව පනත් 6ක් ඉදිරිපත් කර ඇත. ඊට සමගාමීව සමාජ සංස්ථා බිඳවැට්ටවීම සඳහා විශේෂයෙන්ම භික්ෂු සමාජය, පවුල සහ අධ්‍යාපන පද්ධතිය බිඳවැට්ටවීම සඳහා බහුවිද ක‍්‍රියාන්විතයක් දියත් වී ඇති බව පැහැදිලිව දැක ගත හැක. ඊට අමතරව පුද්ගලයා බිඳවැට්ටවීම සඳහා සමාජය ප‍්‍රචණ්ඩකරණය කිරීම මෙන්ම මත්ද්‍රව්‍ය ප‍්‍රචලිත කිරීම සඳහා සැලසුම්සහගත ක‍්‍රියාවලියක් දියත් වන බව පැහැදිලිව පෙනේ.

අවසානයේදී සමාජයට ආදරය කරන පුද්ගලයෙකු වෙනුවට ඊට වෛර කරන පුද්ගලයෙකු නිර්මාණය කෙරේ. රට පිළිබඳව නිශේධනාත්මක පින්තූරයක් නිර්මාණය කරමින්, රට වෙනුවෙන් වගකීම් ඉටු කළ හැකි තරුණ පිරිස් රට අතහැර යෑම සඳහා පෙළඹවීම ද එම ක‍්‍රියාවලියේම දිගුවකි. දීර්ඝකාලීනව, අනාගත පරපුර අප රටේ සභ්‍යත්වයෙන් ගලවා ඉවත් කළ ජීව විද්‍යාත්මක ඒකක බවට පත් කිරීම මගින් සමස්ත සමාජය කනපිට පෙරළීම මෙම සමස්ත ක‍්‍රියාවලියේ අරමුණ බව ඉතා පැහැදිලිය. ඒ සඳහා යොදාගන්නා යම් උපාංග අද දවසේදී සමාජයේ අතිබහුතරයකට හඳුනාගත නොහැක. ඒ සඳහා වන හොඳම උදාහරණයක් වන්නේ පළමු ශ්‍රේණියේ සිට අධ්‍යාපෙන මාධ්‍යය ලෙස ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව හඳුන්වාදීම සඳහා වන ඉල්ලුමයි.

ගෞරවනීය මහා නායක හිමිපාණන් වහන්ස,

මෙම පංචවිද න්‍යාය පත‍්‍ර ක‍්‍රියාත්මක කිරීම දැනටමත් ආරම්භ වී ඇති බව ඔබ වහන්සේලා පිළිගන්නවා ඇත. වර්තමාන වැඩ බලන ජනාධිපතිවරයා ජනාධිපතිවරණය කල් දමා ගැනීමට සමත් වුව ද, ජනාධිපතිවරණය ජයග‍්‍රහණය කළ ද වසරක කාලයක් තුළ ඒ සියල්ල අවසන් කිරීමේ හැකියාව ඇත. ඉහත සඳහන් කළ ආකාරයට එම න්‍යාය පත‍්‍රවල යම් අංග එතුමා විසින් 2001දී යළි පුබුදමු ශ‍්‍රී ලංකා වැඩසටහන යටතේ සහ සටන් විරාම ගිවිසුම යටතේ ආරම්භ කළ ඒවා බැවින් එම න්‍යාය පත‍්‍ර සමග එතුමාට ප‍්‍රබල බැඳීමක් තිබෙන බව පැහැදිලි කරුණකි.

එම සමස්ත ක‍්‍රියාවලිය අවසානයේදී ඉහත සඳහන් කළ ආකාරයට 29 වැනි ප‍්‍රාන්තයෙන් 30 වැනි ප‍්‍රාන්තය බෙදා වෙන් කළ විට නිර්මාණය වන ඊළාම් රාජ්‍යය ආසියාවේ ‘නේටෝව’ විසින් ආසියාවේ ඊශ‍්‍රායලය බවට පත් කරන බව අපගේ දේශපාලන තේරුම් ගැනීම බව සඳහන් කළ යුතුමය. ඒ අනුව මැද පෙරදිග ඊශ‍්‍රායලය ත‍්‍රස්තවාදී රාජ්‍යයක් ලෙස එම කලාපයේ යොදා ගන්නා ආකාරයටම ආසියාවේ ඊශ‍්‍රාලය ඉන්දු පැසිෆික් කලාපයේ කූඨ යුද මෙහෙයුම් සඳහා යොදාගන්නා බවට කිසිදු සැකයක් නැත.

මේ වන විට ඇමරිකානු බලය සහිත ඒකධ‍්‍රැවීය ලෝකය රුසියානු සහ චීන මැදිහත්වීම තුළ බහුධ‍්‍රැවීය ලෝකයක් බවට පරිවර්තනය වීමේ ක‍්‍රියාවලිය තුළ ඇමරිකාවට සහ ඉන්දියාවට ශ‍්‍රී ලංකාව ආශ‍්‍රිත කලාපයේ බලය තහවුරු කර ගැනීමේ ක‍්‍රියාවලිය ඉක්මන් කිරීමට අවශ්‍ය වී ඇති බව අපගේ දේශපාලන කියවා ගැනීම වේ. ඊට සමගාමීව බෙදී වෙන් වන ශ‍්‍රී ලංකාවේ බහුතර සිංහල බෞද්ධ ජනතාව ජීවත් වන භූමි ප‍්‍රදේශය ආසියාවේ ගාසා තීරය බවට පත් වන බව ඉතා පැහැදිලිය. ඒ අනුව එම කුඩා භූමි ප‍්‍රදේශයේ ගැටුම්වලට මැදිවන ජනතාවට තම සභ්‍යත්වය පමණක් නොව ජීවිත ආරක්ෂා කර ගැනීම ද බලවත් අභියෝගයක් වනු ඇත.

මේ වන විට ආරම්භ වී ඇති ක‍්‍රියාවලිය අවසන් කිරීමට පෙර නැවැත්වීමට ජාතිය අසමත් වුවහොත් විශේෂයෙන්ම අතීතයේදී එවැනි අභියෝගවලදී මහා සංඝරත්නය විසින් ඉටුකළ ඓතිහාසික භූමිකාව ප‍්‍රතිනිර්මාණය කිරීමට අසමත් වුවහොත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ඉතිහාසය අවසන් වන බව සහ ඒ සමගම ථේරවාදී සම්බුද්ධ ශාසනය ද අවසන් වීමට විශාල ඉඩක් තිබෙන බව බලවත් සංවේගයෙන් යුතුව සඳහන් කරමි.

වර්තමාන පාලකයන් විසින් සිදු කරන මෙම මහා පාවාදීම රාජ්‍යයට ද්‍රෝහී වීමේ වරද යටතට ගැනුණ ද එම පාවාදීමෙන් පසුව ඊට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගැනීමට රටක් ඉතිරි නොවනු ඇත. එම නිසා අපගේ මාතෘභූමිය මුහුණ දෙමින් සිටින ඉතිහාසයේ ඉතාමත් දුෂ්කර මෙන්ම ඛේදනීය තත්ත්වයෙන් ජාතිය බේරා ගැනීම සඳහා පාලකයින්ට මෙන්ම මහජනතාවට ද මඟ පෙන්වීම සඳහා ඔබ වහන්සේලා විසින් දැඩි අවවාද සහ අනුශාසනා ලබාදෙනු ඇතැයි ඉතා ගෞරවයෙන් අපේක්ෂා කරමි.

මේ වගට,
ගෞරව පූර්වකව,

විමල් වීරවංශ
පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී

කර්තෘ – ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී ප්‍රියන්ත ප්‍රදීප් රණසිංහ

පොතේ නම – තිස්පන් ලක්ෂයක රැකියා සුරැකි ත්‍රෛපාර්ශවික එකඟතාවය

කර්තෘ – ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී ප්‍රියන්ත ප්‍රදීප් රණසිංහ

ප්‍රකාශක – දෙසරැස ප්‍රකාශකයෝ

ජනගත කළ දිනය, ස්ථානය  – 2024.08.21, පොත් ප්‍රකාශයන්ගේ සංගමයේ ශ්‍රවනාගාරය , බත්තරමුල්ල

පළමු පොත පිළිගැන්වූයේ අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා වෙත 

ප්‍රධාන දේශනය – කම්කරු අමාත්‍යංශයේ හිටපු ලේකම් මහින්ද මඩිහහේවා මහතා

පොත ගැන හැඳින්වීම

කොරෝනා වසංගත සමයේ මෙරට පෞද්ගලික අංශයේ රැකියා ලක්ෂ 35ක් තර්ජනයට ලක්වූ අවස්ථාවේ, වෘත්තීය සමිති, හාම්පුතුන්, කම්කරු අමාත්‍යංශය එක්ව ත්‍රෛපාර්ශවික ගිවිසුමක් හරහා එම සියලු රැකියා සුරක්ෂිත කළ ඓතිහාසික ක්‍රියාදාමය “තිස්පන් ලක්ෂයක රැකියා සුරැකි ත්‍රෛපාර්ශවික එකඟතාවය” පොතට විෂය වී ඇති අතර එය ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී ප්‍රියන්ත ප්‍රදීප් රණසිංහගේ පර්යේෂණාත්මක අධ්‍යයනයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. ශ්‍රමය, පරිපාලනය, නිෂ්පාදනය, ආදී ආර්ථික සාධක මෙන්ම කාර්මික සාමය, කම්කරු නීතිය ආදී විෂයයන් අධ්‍යයනය කරන්නෙකුට මෙම කෘතියෙන් හෙළිදරව් කරන නිර්මාණාත්මක කාර්යභාරය, අලුත් ආදර්ශය අතිශය ප්‍රයෝජනවත්ය. ශ්‍රමිකයා සහ ව්‍යාපාරිකයා එක්ව ආර්ථිකය ශක්තිමත් කිරීමට මෙම “ත්‍රෛපාර්ශවික ගිවිසුම”ඉවහල් වූ අකාරය සහ එහි ඇති සර්ව කාලීන ප්‍රයෝගිකත්වය මෙයින් ඉතා හොඳින් පැහැදිලි කෙරේ.

රට වසාදමා තිබූ පසුබිමක, මෙරට කම්කරු අමාත්‍යවරයා වූ අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා, සියලු වෘත්තීය සමිති සහ හාම්පුතුන්ගේ සම්මේලනය(ලංකා සේව්‍ය සම්මේලනය) කැඳවා, ඇඳිරි නීතිය මධ්‍යයේ අඛණ්ඩව කළ සාකච්ඡාවල විස්තර සහ ඒ සඳහා, අන්තර්ජාතික කම්කරු සංවිධානය(ILO) ඇතුළු අන්තර්ජාතික ප්‍රජාව ලබාදුන් සහයෝගය මෙන්ම ඔවුන්ගේ ඇගයීම පිළිබඳවද මෙහි කරුණු පෙළගස්වා ඇත. වැදගත් ම දේ වන්නේ 2020 වර්ෂයේ මෙම ත්‍රෛපාර්ශවික ගිවිසුම උදෙසා වන සාකච්ඡාවලට සජීවීව දායක වූ වෘත්තීය සමිති නායකයන්, හාම්පුතුන්ගේ සම්මේලනයේ ප්‍රධානින්, කම්කරු අමාත්‍යංශයේ ඉහළ නිලධාරීන්ගේ සම්මුඛ සාකච්ඡා කිහිපයක්ද, කෘතියට අන්තර්ගත විමය. මෙය දන්නා කතාවක් යළි කීමක් නොව, සැඟව ගිය ඓතිහාසික සිදුවීමක් කරළිය මත තැබීමකි.

එකල ශ්‍රී ලංකාවේ, ලෝකයේ තත්ත්වයන් සංඛ්‍යා ලේඛන මූලාශ්‍ර උපුටමින් කරුණු ඉදිරිපත් කරන කතුවරයා, මෙම අග්‍රගන්‍ය ගිවිසුම, මෙරට පමණක් නොව ලෝකයට ම මෙවැනි අත්දැකීමක්  වූ පළමු අවස්ථාව බව පවසයි.

අසල්වැසි ඉන්දියාවේ පවා දසලක්ෂ ගණනින් රැකියා අහිමි වෙද්දී, මෙරට පෞද්ගලික අංශයේ කිසිදු රැකියාවක් අහිමිවන්නට නොදී රැකගත් ඒ ඓතිහාසික ගිවිසුම තුළින් ශ්‍රී ලංකාව ලෝකයට දුන් සහයෝගිතාවයේ අලුත් ආදර්ශය වර්තමානයට මෙන්ම අනාගතය දැනගන්නට සැලැස්වීම කෘතියේ අරමුණ බව පෙනේ. සාමාන්‍යයෙන් විෂය නොවන කාර්මික සබඳතාවයේ යහපත් භාවිතය පිළිබඳ ලියවුනු මේ පර්යේෂණ ග්‍රන්ථය, වැඩ ලෝකයේ සියලු හවුල්කරුවන්ට මහඟු සම්පතක් ලෙස සැලකිය හැකිය.

…………….

කම්කරු අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම් ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ උපදේශක මහින්ද මඩිහහේවා මහතාගේ දේශනය ……

“කාර්මික සාමය කඩවීම පිළිබඳ බොහෝ සාකච්ඡා, විමර්ශන සිදුවී ඇති නමුත්, අසීරු අවස්ථාවල කාර්මික සාමය ආරක්ෂා කිරීම පිළිබඳ ගැඹුරින් සාකච්ඡා කළ අවස්ථාව විරලයි. එවන් අවස්ථාවක ලියවුනු මෙම වටිනා පොත් පිංච, අගය කළ යුතුයි.ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරු සම්බන්ධතා පිළිබඳ ලියැවී ඇති මේ පොත් ඉතාම විරලයි. ඉතිහාසයේ අත්දැකීමක් නොතිබූ කොරෝනා වසංගත සමය නැමති අභියෝගාත්මක අවස්ථාවේ එළැඹි අග්‍රගන්‍ය ඓතිහාසික සාමූහික ගිවිසුමක් පාදක කරගෙන පරිච්ඡේද හතරකින් සමන්විත මෙම පොත් පිංච දොරට ජනගත කිරීම වෙනුවෙන්, මෙහි කර්තෘ ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී ප්‍රියන්ත ප්‍රදීප් රණසිංහ මහතාට කාගේත් ස්තූතිය හිමි විය යුතුයි.

2020-22 කාලය ගෝලීය වශයෙන් මෙන්ම දේශීය වශයෙන් අප සියලු දෙනාටම මුහුණ පෑමට සිදුවූ අභියෝගාත්මක කාලවකවානුවක් බව අවවාදයෙන් පිළිගත යුතුය. මෙරට ගම් දනව් පුරා කොරෝනා පැතිර යාමත්, 2020 මාර්තු 16 වන දින මුළු රටම lockdown කිරීමත්, ඒ වගේම හදිසි නීතිය පැනවීමත් නිසා, රට බලපතල අර්බුදකාරී තත්ත්වයකට පත් විය.

විශේෂයෙන් ම ශ්‍රී ලංකාවේ කොරෝනා වසංගතය සෞඛ්‍ය අර්බුදයකට වඩා, ආර්ථික අර්බුදයක් බවට පත් විය. එවකට හිටපු කම්කරු හා විදේශ කටයුතු අමාත්‍යවරයා, වර්තමාන අග්‍රාමාත්‍යවරයා ඒ අවස්ථාවේ විශේෂ කාර්ය සාධක බලකායක්, ත්‍රෛපාර්ශවීය නියෝජනය තියෙන කාර්ය සාධක බලකායක් පත් කර, විශේෂයෙන්ම NLAC (ජාතික කම්කරු උපදේශක සභාව) නැත්නම් අපේ කම්කරු අමාත්‍යංශය යටතේ ත්‍රෛපාර්ශවීයව නියෝජනය වන එකම  සාකච්ඡා මණ්ඩපය ගැටළුව විසඳීම උදෙසා යොදාගනු ලැබිය.

කොරෝනා අවස්ථාවේ රටේ ආර්ථිකයේ බැරෑරුම්කම කතුවරයා හොඳින් පැහැදිලි කර ඇත. ජන ලේඛන හා සංඛ්‍යා ලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව දත්තවලට අනුව 2020 දෙවන කාර්තුව වන විට මෙරට දළ දේශීය නිෂ්පාදනය 16.5% කින් පහළ ගියා. ඒ වගේම රෙදිපිළි හා ඇඟලුම් නිෂ්පාදන කර්මාන්තයට 44.2% කින් පසුබෑමට ලක්වුණා. සේවා අංශය හා ආහාර සැපයුම් අංශය 63% කින්ම අඩුවුණා. සංචාරක කර්මාන්තය මුළුමනින්ම බිඳ වැටුණා. ඒ වගේම 2020 මාර්තු 1 වෙනි වසංගත රැල්ලේ දී 45% ක් සේවයට වාර්තා කළේ  නෑ.

සේවකයින්ට වැඩට පැමිණීමට නොහැකි වීම මත හාම්පුතුන්ට තම ආයතනය පවත්වා ගැනීම දුෂ්කර වූ අතර ව්‍යාපාර හා කර්මාන්ත කරගෙන යාමට නොහැකි තත්ත්වයක් වාර්තා විය.

ජාත්‍යන්තර හා දේශීය වෙළඳපොළ කඩා වැටුණි. මේ හේතුවෙන් සේවක වැටුපෙන් අඩක්වත් ගෙවීමට නොහැකි බවත්,  ප්‍රකාශ කෙරිණි. මේ අනුව 2020 මැයි වන විට සේවකයින් 65%ක් පමණ සේවය අහිමි වීමේ තර්ජනයකට මුහුණ දුන්නේය. ගෝලීය තත්ත්වය සලකා බලන විට 85% ක් පමණ සේවා ස්ථාන සම්පූර්ණ වශයෙන්ම හෝ අර්ධ වශයෙන් වැසී ගියේය. 2020 මැද භාගය වන විට අසල්වැසි ඉන්දියාවේ ව්‍යාපාර 50% කට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් වසා දැමීමට සිදු වුණි. විරැකියාව 20% බවට පත්විය. වසර 40ක් තුළ දකුණු ආසියානු කලාපයේ ඇතිවූ දරුණුතම ආර්ථික අවපාතයට මෙම රටවල් මුහුණ දුන්නේය.කෘතියේ කතුවරයා මේ තත්ත්වය දේශීය වශයෙන් මෙන්ම ගෝලීය වශයෙන් ද අධ්‍යයනය කර මනාව විග්‍රහයක් කර තිබේ.

1923, කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව ආරම්භ කර දශක 10ක්, වසර 100ක් වන අතර, මේ කාලය තුළ කිසිම අමාත්‍යවරයෙකුට මුහුණ දීමට නොවූ තරම් දැවැන්ත අභියෝගයක මුහුණ දුන්නේ කොරෝනා සමයේ කම්කරු ඇමතිතුමා හැටියට කටයුතු කළ දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතායි. මේ රැකියා සහ ව්‍යාපාර අර්බුදය සාකච්ඡා කිරීමට ඇමතිවරයා ත්‍රෛපාර්ශවික නියෝජනයක් ඇති ජාතික කම්කරු උපදේශක සභාව, 2020 මාර්තු 11 වැනි දින රැස්කළේය.කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව ආරම්භ කර ගතවූ වසර 100 කාලය තුළ,  වැඩි කාලයක් මම කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුවේ කම්කරු නිලධාරියෙක් හැටියටත්, සහකාර කම්කරු කොමසාරිස්වරයෙක් හැටියටත්, නියෝජ්‍ය කොමසාරිස්වරයෙකු හැටියටත්, කම්කරු අතිරේක කොමසාරිස් ජෙනරාල්වරයෙක් හැටියටත්, කම්කරු කොමසාරිස් ජෙනරාල්වරයා හැටියටත් සේවය කළා. ඒ කාලය තුළ මෙවැනි අවස්ථාවක් මේ අත්දකින්න ලැබුණේ නෑ.  වැවිලි ක්ෂේත්‍රයේ සාමූහිකගිවිසුම් සාකච්ඡා කිරීමේදී ඇතිවන ගැටලු විසඳීමට තමයි අපිට හුඟාක් මුහුණ දෙන්න සිදුවෙන්නේ. මොකද ඒක සාමූහික ගිවිසුමක්. විශේෂයෙන්ම මේ සාමූහික ගිවිසුම් රාශියක්ම ඇති වුණේ අපේ ලංකා සේව්‍ය සම්මේලනය සහ අපේ බාලාතම්පෝ මහතානායකත්වය දැරූ CMU (ලංකා වෙළඳ සේවක සංගමය) සමගයි.

මීට වසර 35 කට ප්‍රථම 1989 තමයි කම්කරු අමාත්‍යාංශය සහ කම්කරු දෙපාර්තමේන්තු නිලධාරීන් කණ්ඩායමක් වෙනත් රටවල ඇති සමාන වෙනත් අනු ආයතන පිළිබඳ අධ්‍යයනය කරලා කළ  යෝජනාවලට අනුව, 1989 දී තමයි ජාතික කම්කරු උපදේශක සභාව(NLAC) ස්ථාපිත කළේ. ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ(ILO) තාක්ෂණික උපදෙස් අරගෙන, ඒ වගේම අනිත් රටවල NLAC මේ වගේ ජාත්‍යන්තර උපදේශක සභා පිළිබඳ අධ්‍යනය කරලා මේ දේ කළේ. පසුව නැවතත් ඒක restructuring process එකකට ගියා. සාමූහික කේවල් කිරීම හොඳම තෝතැන්නක්, මණ්ඩපයක් තමයි NLAC එක. පහුගිය කාලයේ වෘත්තීය සමිති 17 ක් පමණ හිටියා. ඒ වගේම ලංකා සේව්‍ය සම්මේලනයේ, වාණිජ මණ්ඩල, ඒවගේම BOI වගේ ආයතන, ඒ වගේම සියලුම රාජ්‍ය නිලධාරීන් එකතු වෙලා තමයි මේ මණ්ඩපය සකස් වන්නේ.

මේ මණ්ඩපයෙන් උපරිම විදියට ප්‍රයෝජනයට ගත්තේ අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා කම්කරු අමාත්‍යතුමා හැටියට කෝවිඩ් සමයේ ඇතිකරගත්ත ත්‍රෛපර්ශවිය ගිවිසුම. මම හිතන්නේ ඒක ඓතිහාසික, ඒ වගේම ඉතාමත්ම වැදගත් ගිවිසුමක් හැටියට  අගය කළ හැකියි. කොරෝනා සමයේ, හාම්පුතුන් තම ව්‍යාපාර කර්මාන්ත අර්බුදයට පත්ව ඇති හෙයින් 1971 අංක 45 දරන සේවය අවසන් කිරීමේ පනත යටතේ සේවකයන් සේවයෙන් ඉවත් කිරීමට ඉල්ලුම් කර සිටියා. මේවගේ අවස්ථාවක් වුනාම සේව්‍යාගේ පාලනයෙන් තොරව වෙනවා නම්,  කම්කරු අමාත්‍යංශයට, කොමසාරිස්තුමාට ඉල්ලීම් කරන්න පුළුවන් සේවය අවසන් කිරීම ගැන.

ඒක සාධාරණ නම් ඒ පිළිබඳ අධ්‍යයනය කරල සේවකයින්ට අසාධාරණයක් නොවෙන්න වන්දි ලබා දීලා ඒ වගේ කරනවා. නමුත් අග්‍රාමාත්‍යවරයා, පෞද්ගලික අංශයේ ලක්ෂ 37, සේවා නියුක්තියට කිසිම හානියක් නොවන ලෙස කටයුතු කළා. ඒ වගේ කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව මේ සේවය අවසන් කිරීමේ ඉල්ලුම් පත්‍ර භාර ගන්න එපා කියලා කම්කරු අමාත්‍යවරයා හැටියට, අග්‍රාමාත්‍යතුමා ඒ වෙලාවේ උපදෙස් දීලා තිබ්බා.

මම හිතන්නේ මේ වූ තිස්පන් ලක්ෂයක කම්කරුවන්ගෙන් යැපෙන තවත් පවුල් මිලියන ගණනක් ඉන්නවා. මම හිතන්නේ ජීවනෝපාය ඉතාමත්ම අසීරු තත්ත්වය තියෙන අවස්ථාවක කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව උපදෙස් දීලා මේ සේවකයන් ඉවත් කරන්න එපා කියන නියෝගය ලබා දුන්නා. මෙවැනි අවස්ථාවක සමථයකට පත්කර ගැනීමට ප්‍රමාණවත් නීති පද්ධතියක් මෙරට හෝ අසල්වැසි රටවල හෝ ස්ථාපනය වී තිබුණේ නෑ. එවන් පසුබිමක ජාත්‍යන්තර කම්කරු ප්‍රඥප්තිය හා විවිධ රටවල් භාවිතයන් අධ්‍යයනය කරමින් මේ අර්බුදයට පිළියම් සෙවීමට කම්කරු ඇමතිවරයා කටයුතු කරා. ඉන් ප්‍රධානම උපාය මාර්ගය ලෙස එතුමා තෝරා ගත්තේ සාමූහික කේවල් කිරීම.

ඒ සඳහා තමන් වසර 50ක අධික කාලයක් වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාකාරී නායකයකු ලෙසත්, වාමවාදී අදහස්  දැරීමත්, ඒවාගේම එතුමාගේ තියෙන පරිචයත්, ඒ වගේම පරිණත බව සහ දූරදර්ශීභාවය පදනම් කරගෙන මේ අවස්ථාවේ මේ අර්බුදය විසඳීමට දැඩි උනන්දුවක් දැක්වූවා, කැපවීමක් දැක්වූවා. මම හිතන්නේ අපේ ප්‍රියන්ත ප්‍රදීප් රණසිංහ ගත්කතුවරයා ඒක ඉතාමත්ම හොඳින් පැහැදිලි කරලා තියෙනවා. මෙහිදී කම්කරු ඇමතිතුමා මැදිහත්ව ජනාධිපතිතුමා සමග අදහස් හුවමාරු කර ගැනීමට සේව්‍ය, සේවක දෙපක්ෂයට අවස්ථාව සලසා දුන්නා. තමන් සභාපතීත්වය දරණ ජාතික කම්කරු උපදේශක සභාවේ එකඟත්වය මත ත්‍රෛපාර්ශවීය කාර්ය සාධක බලකායකුත් පිහිටුවලා ඒ පිළිබඳව කටයුතු කළා. ඇඳිරි නීතිය තිබෙද්දිත් මේ කාර්ය සාධක බලකාය රැස්වූවා. අමාත්‍යවරයා ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානය(ILO) මෙන්ම  සාර්ක් රටවල කම්කරු අමාත්‍යංශද සමඟ සාකච්ඡා කරමින් කාර්මික සම්බන්ධතාවය බිඳ වැටීමට ඉඩ නොදී කාර්මික සාමය පවත්වාගෙන යාමට බලවත් පරශ්‍රමයක් දැරුවා.

මෙම කාර්යසාධක බලකාය විසි වතාවක් සාකච්ඡාවට කැඳවලා කම්කරු අමාත්‍යාංශයේදී ජාතික කම්කරු උපදේශ සභාවේදී සාකච්ඡා කළා. මම හිතන්නේ ඉතාමත්ම කම්කරුවන්ට තියෙන ලැබැඳියාවෙන්,  ඒවගේම ඔවුන්ගේ ජීවිත, ඔවුන්ගේ පවුල් රැකගැනීම ගැන සිතා, කම්කරුවන් සමඟ තියෙන සබඳතාව, ඔවුන්ගේ හද ගැස්ම දන්නා නායකයෙකු ලෙස ඔවුන්ගේ කඳුලු පිස දාන්නට  කම්කරු ඇමතිතුමා හැටියට අග්‍රාමාත්‍යවරයාට පුළුවන් වුණා.

මෙම කේවල් කිරීමේ ප්‍රතිඵල ලෙස 2020 මැයි මාසයේ 05 වැනි දින ඓතිහාසික සිමූහික ගිවසුමා අත්සන් කරනු ලැබුවා. ලංකා සේව්‍ය සම්මේලනය, වෘත්තීය සමිති, රජය  අතර එලැඹි මෙම සාමූහික ගිවිසුමට එළැඹි එකඟතා කිහිපයක් තියෙනවා. සේවක කප්පාදුවකින් තොරව ආයතන පවත්වා ගැනීමට හාම්පුතුන්  පොළඹවා ගැනීමට පුළුවන් වුණා. ඒ වගේම වැඩට එන සේවකයන්ට සම්පූර්ණ වැටුප ගෙවීම, සේව්‍යයන්ගේ අවම වැටුපෙන්  හරි අඩක් හෝ රුපියල් 14,500 යන අගයන්ගෙන් වැඩි අගය ගෙවීම. ඒ වෙලාවෙ තිබුණේ ජාතික අවම වැටුප රුපියල් 13500 යි. ඒකේ 3500 Budgetary relief allowance අයවැය සහන දීමනාව. එතකොට 13500 යි තිබ්බේ අවම වැටුප. ඒකට තවත් රුපියල් 1000ක් එකතු කරලා සේවකයන්ට අසාධාරණයක් නොවෙන විදිහට රු.14500 කට ගෙනාවා.

සේවකයන්ට නිවෙස්වල සිට වැඩ කරන්නේ නම් ඔවුන්ට 50% ක වැටුපක් ගෙව්වා. මේකෙන් මේ නිවසේ වැඩ කරන සංකල්පය ආරම්භ වන්නේ මෙතන ඉඳලා ශ්‍රී ලංකාවේත්. සේවකයන් ඔවුන්ගේ ජීවනෝපාය කරගෙන යාමට කිසිම අඩුපාඩුවක් නැතිවෙන විදියට ඉතාමත්ම සුරක්ෂිතව මේ අවස්ථාව අපිට හඳුන්වා දෙන්න පුළුවන්. මේ කාර්මික ගිවිසුම  කම්කරු ඉතිහාසයේ අද්වතීය ස්ථානයක් හිමි කරගන්නේ එවන් බැරෑරුම් ආර්ථික අවපාතයකදී පවා 37 ලක්ෂයක රැකියා සුරක්ෂා කරමින් සේවක අයිතීන් රැක දීමට එය සමත් වූ බැවිනි.

2008 ලෝක ආර්ථික අවපාතයක් වුණත් මේ වගේ අමාරු තත්ත්වයක් ඇති වුණේ නෑ ශ්‍රී ලංකාව. මේ කෝවිඩ් වසංගතයත් ඒ වගේම, රට මුහුණ දුන්නු ආර්ථික අහේනියත් නිසා ඉතාමත්ම අමාරු තත්ත්වයක් තියෙන අවස්ථාවක අග්‍රාමාත්‍යතුමාගේ තියෙන පරිණත බුද්ධියත්, ඒවගේම වාමවාදී සංකල්පයත් කම්කරුවන් ඔවුන් ආරක්ෂා කිරීමේ දැඩි උවමනාවත් නිසා සියලුම සේව්‍යයන් මේකට එකඟ කරගන්න පුළුවන් වුණා. සාමාන්‍යයෙන් බොහොම  NLAC (ජාතික කම්කරු උපදේශක සභාවේ) එකේ තියෙන අත්දැකීම් තමයි සේව්‍ය පක්ෂය ඒ වගේ එකඟ කර ගන්න ටිකක් අසීරුයි. මොකද ඒ අයගෙනේ ව්‍යපාර. ව්‍යපාරයත් ආරක්ෂා වෙන්න ඕනේ, ඒ වගේම සේවක පක්ෂයත් ආරක්ෂා වෙන්න ඕනේ.  එහෙම අතරමැදි මාවතක් දිගේ මේ කාර්යය කිරීම අගමැතිතුමා  කම්කරු ඇමතිතුමා හැටියට එතුමා ඉතාමත්ම සුවිශේෂ කාර්යභාරයක් ඉටු කරනු ලැබුවා.

දැනට මේ වගේම තව අවස්ථාවක් තියෙනවා. දැනට පෞද්ගලික අංශයේ වැඩවර්ජන නොමැති තත්ත්වයක් වගේ තියෙන්නේ. එහෙත් රාජ්‍ය අංශය ගත්තම වැඩ වර්ජන, පිකටින්, සෙමින් වැඩ, සේවක ලෙඩ නිවාඩු, සිට් ඩවුන් ස්ට්‍රයික් මේ වගේ නොයෙක් විදිහේ වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ග ගන්නවා. මේ නිසා රාජ්‍ය අංශය අද ඉතාමත්ම අසීරු තත්ත්වය තියෙනවා. විශේෂයෙන්ම වැඩියෙන්ම මහජනතාවත් එක්ක සේවය ලබාගන්න සෞඛ්‍ය, අධ්‍යාපන, ප්‍රවාහන මේ අංශයක් දිහා බැලුවම වැඩ වර්ජන වැඩිම සංඛ්‍යාවක් තියෙනවා. පෞද්ගලික අංශයේ ඒ වගේ වැඩ වර්ජන නෑ. ඒ වගේම තමයි මේ රාජ්‍ය අංශයේ මෙච්චර වැඩ වර්ජන වෙද්දීත් කිසිම දත්ත පද්ධතියක් නෑ. මෙකද විශ්ලේෂණය කරලා කොච්චර මිනිස් දින ගානක් අහිමි වෙනවද, කොච්චර ආර්ථිකයට බලපෑමක් තියෙනවද කියල ගණනය කරන්න ක්‍රමවේදයක් නෑ. මේ නිසා  ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ Decent work policy, සුනිසි මෙහෙවර ප්‍රතිපත්තිය යටතේ ගරු අග්‍රාමාත්‍යවරයා  රාජ්‍ය පරිපාලන ඇමති හැටියට දැන් අලුතෙන්ම වැඩසටහනක් ආරම්භ කරලා තියෙනවා. අර කෝවිඩ් සමයේ අත්සන් කළ සාමූහික ගිවිසුමට නොදෙවෙනි අද්විතීය වැඩසටහනක් දැන් ආරම්භ කරලා තියෙනවා රාජ්‍ය සේවයට.

විශේෂයෙන්ම ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ තාක්ෂණික හා මූල්‍ය සහය ලබාගෙන අපි එකේ නියමු වැඩසටහන පටන් ගත්තා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යංශය හා ප්‍රවාහන අමාත්‍යාංශයේ.  මේ සඳහා ඕස්ට්‍රේලියාවෙනුත් ඒ වගේම නව දිල්ලියෙනුත් විශේෂඥයින් ඇවිල්ලා වෙනම වැඩසටහනක් ආරම්භ කරලා මේ වැඩපළවළ ඔස්සේ සංසද පිහිටෙව්වා. ඒකේ  තියෙන්නේ දිවි පාර්ශවීය නියෝජනයක්. මොකද කළමනාකරිත්වය හා සේවකයන් අතර දුරස්ථ භාවය වැඩියි. කිසිම ගැටලුවක් ප්‍රශ්නයක් තිබුණත් සාකච්ඡා කරන්න මණ්ඩපයක් නෑ. ඒ සඳහා අපි සංසද පිහිටෙව්වා. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ හෝමාගම රෝහලත්, ඒ වගේම අපේ කළුබෝවිල රෝහලේත් සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ, මේ සංසද පටන් ගත්තා. ඒ වගේම පටන් ගත්තා අපි ප්‍රවාහන අමාත්‍යාංශයේ රත්මලාන අංගනයේත්, ඒ වගේම මාලිගාවත්ත අංගනයේත්. ඒවා ඉතාමත්ම සාර්ථක ප්‍රතිඵල තියෙනවා.

මේකෙන් පුද්ගලික අංශය වගේම රාජ්‍ය අංශයෙත් වැඩ වර්ජනය අවම කරගන්න අපිට හැකිවෙනවා. මොකද 70% ක්ම සේවකයන් නියෝජනය වෙන්නේ සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපන, ප්‍රවාහන ඒ වගේම බලශක්ති  අමාත්‍යංශවල. මේ අමාත්‍යාංශවල මේ තියෙන වැඩවර්ජන සංඛ්‍යාව වැඩිවීම නිසා මහජනතාවට ජන ජීවිතයට ඉතාමත්ම අහිතකර බලපෑමක් තියෙනවා. ඒ නිසා මේ තත්ත්වය නැතිකර ගැනීමට අග්‍රාමාත්‍යවරයා, අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ අනුමැතිය ලබා ගෙන මේ පිළිගත්ත Social dialog and work plays corporation සමාජ කතිකාවත හා වැඩබිම සේවා ස්ථාන සහයෝගීතා ව්‍යාපෘතිය තුළින් මම හිතන්නේ ඉදිරියේදී විශාල මෙහෙයක් ඉටු කරන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතනවා රාජ්‍ය අංශයේ.

මේ පොත් පිංච අතීත සිදුවීම් මාලාවක වාර්තාවක් පමණක් නොව වැඩ ලෝකයේ සියළුම හවුල්කරුවන්ට මහඟු සම්පතක්. එය කාර්මික සම්බන්ධතාවයේ යහපත් භාවිතයන්හි සාරයෙන් ග්‍රහණය කර ඇත. ඒවගේම ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී ප්‍රියන්ත ප්‍රදීප් රණසිංහ මහතා බොහෝ දෙනකුගේ ඇස නොගැටෙන විෂයක් අධ්‍යයනය සඳහා බඳුන් කොට මේ අසීරු කාර්යභාරය මැනවින් සවිස්තරාත්මකව පෙළගස්වලා තියෙනවා. එය අගය කළ යුතු කරුණක් වගේම අධ්‍යයනය කරන පාර්ශවයන්ට මේ පොත ඉතාමත්ම මහොපාකාරී ග්‍රන්ථයක් වනු ඇතැයි කියලා මා විශ්වාස කරනවා.”