වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග 

ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් 20 වන සියවසේ වඩාත්ම වැදගත් කතුවරුන්ගෙන් කෙනෙකු ලෙස සැලකේ. ඔහු ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ ප්‍රමුඛ ලේඛකයෙකි.  සර්වන්ටෙස්ගෙන් පසු ස්පාඤ්ඤ ලෝකයේ වඩාත්ම ජනප්‍රිය ලේඛකයා ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් ලෙස සැලකේ. ඔහුගේ කීර්තිය දකුණු ඇමරිකාවෙන් හා පුළුල් හිස්පැනික් ලෝකයෙන් ඔබ්බට ගියේය. 1982 දී සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය ප්‍රදානය කිරීමත් සමඟ ඔහුගේ කීර්ති නාමය තහවුරු විය.

ගේබ්‍රියෙල් ජොසේ ඩි කොන්කෝඩියා ගාර්ෂියා මාකේස් 1927 මාර්තු 6 වන දින කොලොම්බියාවේ  උපත ලැබීය. ඔහුගේ ජීවිතයේ මුල් අවුරුදු අට ගත කළේ ඔහුගේ ආච්චී සහ සීයා සමගය. ඔවුන් ඔහුගේ මුල් කාලීන වර්ධනයට දැඩි ලෙස බලපෑම් කළහ. ඔහුගේ සීයා නිකොලස් මාකේස් මෙජියා කොලොම්බියාවේ දහස් දින යුද්ධයේදී ලිබරල් ක්‍රියාකාරිකයෙකු හා කර්නල්වරයෙකු විය. ඔහුගේ සීයා ඔහුව කතන්දර කීමේ ලෝකයට පෙළඹවූ අතර “මැජික් යථාර්ථවාදයේ මුල් පාඩම ඔහු ඉගෙන ගත්තේ ඔහුගේ ආච්චිගෙනි. 

ගාර්ෂියා මාකේස්  බොගෝටා විශ්ව විද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ලැබූ අතර 1947 දී උපාධිය ලැබීමෙන් පසු  නීතිය හැදෑරීම සඳහා බොගෝටා හි නැවතී සිටි නමුත් ඔහුගේ වැඩි කාලයක් ගත කළේ ප්‍රබන්ධ කියවීමට ය. ෆ්‍රාන්ස් කෆ්කා ගේ සහ ජෝර්ජ් ලුයිස් බෝර්ජස්ගේ කෘති ඔහු ප්‍රිය කලේය. ඔහු නීතිය හැදෑරූ නමුදු මාධ්‍යවේදියෙකු බවට පත් විය. ගාර්ෂියා මාකේස් කොලොම්බියානු පුවත්පතක් වන එල් එස්පෙක්ටඩෝර් හි වාර්තාකරුවෙකු ලෙස සහ රෝමය, පැරිස්, බාර්සිලෝනා, කැරකස් සහ නිව්යෝක් යන රටවල විදේශ වාර්තාකරුවෙකු ලෙස සේවය කළේය. කියුබානු විප්ලවය පිළිබඳව වාර්තා කරන අතරතුර ඔහු ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ සමඟ මිතුරු වූ අතර වසර ගණනාවක් පුරා ඔවුන්ගේ සම්බන්ධතාවය තිබුණි. 

ඔහුට ලේඛකයෙකු වීමට අවශ්‍ය විය. ගාර්ෂියා මාකේස් කෙරෙහි වැඩිම බලපෑමක් ඇති කළ කතුවරුන් දෙදෙනා වන්නේ විලියම් ෆෝක්නර් සහ අර්නස්ට් හෙමිංවේ ය. එසේම ජේම්ස් ජොයිස් සහ වර්ජිනියා වුල්ෆ් ගේ කෘතීන් ද ඔහුට බලපෑවේය. මාකේස් සිය නවකතා හා කෙටිකතා පදනම් කරගන්නේ ඔහුගේ ජාතියේ ඉතිහාසයේ වැඩි කොටසක් මත ය. ඔහුගේ උපන් නගරය වන කොලොම්බියාවේ අරකටාකා, මාකේස්ගේ බොහෝ කෘති සඳහා පසුබිම වේ. මාකේස්ගේ වඩාත් ප්‍රසිද්ධ කෘතිවල ඔහු මැකොන්ඩෝ ගම්මානය හඳුන්වා දෙයි.  ඔහුගේ බොහෝ රචනා සිවිල් යුද්ධයෙන් හා සමාජ නොසන්සුන්තාවයෙන් පීඩා විඳි ඔහුගේ දුප්පත් මව් රටෙහි කටුක යථාර්ථය පිළිබිඹු කළේය. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ පළමු නවකතාව වන Leaf Storm (ලා හොජරස්කා) 1955 දී ප්‍රකාශයට පත් විය. මෙම නවකතාව කොන්ඩෝ ගම්මානයේ පවුලක කතාවකි. නවකතාවේ සියලුම සිදුවීම් සිදුවන්නේ එක් කාමරයක ය. එහි චරිත තුනක් කතාව විස්තර කරයි. එක් ප්‍රධාන චරිතයක් වන කර්නල් නිරූපණය කරන්නේ ගෞරවනීය මිනිසෙකු ලෙසය. නවකතාවේ එක් මූලික තේමාවක් වන්නේ මරණයයි. මාකේස් කථකයන්  තිදෙනා මරණය පිළිබඳ විවිධ අර්ථකථන සපයති. වෛරය සහ දේශපාලන අස්ථාවරත්වය වැනි මාතෘකා නවකතාවේ සඳහන් වෙයි.  කොළ කුණාටුවේ” පැමිණීම හා පිටවීම පිළිබඳ කතාව කතුවරයා පවසයි.

වෛද්‍යවරයා –   මැකොන්ඩෝ නගරයේ වඩාත්ම වෛරයට පාත්‍ර වූ මිනිසාය. වැඩවර්ජනයේ දී  රජය එල්ල කළ ප්‍රහාරයෙන් තුවාල ලැබූ කෙසෙල් වතු කම්කරුවන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම ඔහු ප්‍රතික්‍ෂේප කලේය. හදිසි අවස්ථාවේදී තුවාලකරුවන්ට  ප්‍රතිකාර කිරීම ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීම නිසා මිනිසුන් වෛද්‍යවරයාට වෛර කරති. ඔහු අවිනිශ්චිත අතීතයකින් වැටුණු වෛද්‍යවරයෙකි. වෛද්‍යවරයා ප්‍රංශ ජාතිකයෙකි, ඔහු ගැන කිසිවෙකු කිසිවක් දන්නේ නැත. හුදෙකලා වීමේ ප්‍රතිඑලයක් ලෙස  වෛද්‍යවරයා සියදිවි නසා ගත්තේය.  මිය යාමට පෙර තමන්ට ගෞරවාන්විත භූමිදානයක් ලබා දෙන ලෙස කර්නල්වරයාගෙන් ඉල්ලීමක් කොට තිබුණි. ඔහුගේ දේහය නගර සුසාන භූමියේ වැළලීමට කටයුතු යොදන බව කර්නල්වරයා පොරොන්දු විය. ඔහු මිය ගොස් සිටින අතර  ඔහු ගැන වැලපීමට කිසිවෙකු නැත. ඔහුගේ මරණය නගරය බෙහෙවින් සතුටට පත් කළේය. ඔහුව හෙළා නොදකින්නේ කර්නල්වරයා පමණි. වෛද්‍යවරයා කර්නල්වරයාගේ අසනීපයක් සුව කිරීම නිසා ඔහු ඊට කෘතඥය. එහෙත් අනෙක් බොහෝ දෙනා ඔහුව හෙළා දකිති. කර්නල්ට සහාය දෙන්නේ ඔහුගේ දියණිය ඉසබෙල් සහ මුණුබුරා පමණි. 

Leaf Storm  නවකතාව ගමේ වඩාත්ම වෛරයට පාත්‍ර වූ මිනිසා භූමදානය කිරීමට පහසුකම් සපයන පවුලක් පිළිබඳවය. කර්නල්වරයා මිය ගිය වෛද්‍යවරයාට කිතුනු සුසාන භූමියක් ලබා දීමට උත්සාහ දරයි. කතුවරයා මරණය පිළිබඳ අදහස් තුනක් ඉදිරිපත් කරයි: එකක් එයට ගරු කරන හා බිය නොවන (කර්නල්), එයට බිය වන සහ එහි ප්‍රතිවිපාක පිළිබඳ සිතන (ඉසබෙල්) සහ ඒ ගැන ( මුනුබුරා ) උදාසීන ය. මෙම නවකතාවේ ගාර්ෂියා මාකේස් දහනව වන ශතවර්ෂයේ අග භාගයේ දී මනංකල්පිත  වෙරළබඩ නගරයක් වූ මැකොන්ඩෝහි ආරම්භය, 1910 ගණන්වල සමෘද්ධිය සහ 1918 න් පසු එහි පරිහානිය විස්තර කරයි. කෙසෙල් සමාගම පැමිණි කාලයේදි නගරවැසියන් අත මුදල් තිබුණි. එහෙත් සමාගම ගොවීන්ව සූරාකෑවේය. වැඩවර්ජන සහ කඩාකප්පල් කිරීම් නිසා සමාගමේ ආදායම පහළ වැටුණි. අවසානයේදී කෙසෙල් සමාගම ප්‍රදේශයෙන් ඉවත් විය. කෙසෙල් සමාගම හැර ගිය දා සිට වැස්සෙන් නගරය දිරාපත් වෙමින් පවතී. එහි ජනතාව අවලස්සන හා කටුක ය. කර්නල්වරයා සහ ඔහුගේ පවුලේ අය වෛද්‍යවරයා ගේ මෘත දේහය අමතක කර කුණු වීමට ඉඩ හැරිය යුතු බව මිනිසුන් පවසති. එහෙත් කර්නල් තමන් වෛද්‍යවරයාට වූ පොරොන්දුව සහ එය ඉටු කිරීම පිළිබඳව අවධාරණය කරයි. අවමානයෙන් ජීවත් වූ මිනිසා තම මරණින් පසු මිය ගිය දේහයට ගෞරවය බලාපොරොත්තු වෙයි.  නගරයේ මිනිසුන් තමන් ද්වේෂ කල මිනිසාගේ දේහයන් ද පළි ගැනීමට වෙර දරති. කර්නල්වරයා තම අභිමානය සහ වෛද්‍යවරයාට වූ පොරොන්දුව පිලිබඳ උභතෝකෝටිකයට මැදිහත්වී තිබේ. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ සියලු කෘති අතුරින්, One Hundred Years of Solitude  (සියක් වසක හුදකලාව)  නවකතාව වඩාත් සිත්ගන්නා සුළු හා වඩාත්ම සංකීර්ණ ය. නවකතාව ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ පෙර කථා සියල්ලේම අතිවිශිෂ්ට සංයෝජනයකි. එය ඔහුගේ වාණිජමය වශයෙන් වඩාත්ම සාර්ථක නවකතාව බවට පත් විය.  One Hundred Years of Solitude ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ විශිෂ්ටතම කෘතිය වූ අතර එම නවකතාවට සඳහා පුලිට්සර් ත්‍යාගය පිරිනමන ලදි.

සියක් වසක හුදකලාව’ යනු ලතින් ඇමරිකානු අනන්‍යතාවයේ ප්‍රබල උපමාවකි.  නවකතාවේ මූලික ව්‍යුහය සියවසකට වැඩි කාලයක් පුරා බුවෙන්ඩා පවුලේ වංශකථාවෙහි දැක්වේ. එය නොවැළැක්විය හැකි පුනරාවර්තන, ව්‍යාකූලතා සහ ප්‍රගතිශීලී පරිහානිය සහිත පවුලක ඉතිහාසයයි. දහනව වන ශතවර්ෂයේ මුල් භාගයේ සිට නවකතාවේ  හොසේ ආකේඩියෝ බුවෙන්ඩියා  පවුලේ නැගීම හා වැටීම ආවරණය කරයි.

පළමුවන පරිච්ඡේදයේ ප්‍රබන්ධ නගරයක් වන මැකොන්ඩෝ හි බුවෙන්ඩා වංශයේ ආරම්භය විස්තර කෙරේ.  හොසේ ආකාඩියෝ බුවෙන්ඩියා ඔහුගේ  ඥාති සහෝදරිය උර්සුලා සමඟ ආදරයෙන් බැඳී සිටී. දෙදෙනා විවාහ වන නමුත් ඔවුන්ගේ පවුල්වල ආතතියට ලක්ව ඇත. ව්‍යභිචාරය ගැන කනස්සල්ලට පත්ව උර්සුලාට අවශ්‍ය වන්නේ විවාහය හුදෙක් ලිංගික නොවන ලෙස පැවතීමයි. ඔවුන්ගේ ව්‍යභිචාරය සහ අතීත වැරදි නිසා ලැජ්ජාවකින් තොරව ජීවත් විය හැකි ලෙසට ඔවුන් නව ප්‍රදේශයක පදිංචියට ගිය අතර එම ප්‍රදේශය මැකොන්ඩෝ ලෙස නම් කළහ. හොසේ ආකාඩියෝ බුවෙන්ඩියා විසින් මඩ වගුරක් මධ්‍යයේ මනෝරාජික නගරයක් වන මකොන්ඩෝ නගරය ඉදිකරයි. මැකොන්ඩෝහි, උර්සුලා පිරිමි ළමුන් දෙදෙනෙකු බිහි  කළාය. ඔවුන්ව   හොසේ ආකේඩියෝ (කනිෂ්ඨ)  සහ ඕරෙලියානෝ ලෙස නම් කරන ලදි. ඔහුගේ වැඩිමහල් දරුවා වන හෝසේ ආකාඩියෝට ඔහුගේ අතිමහත් ශාරීරික ශක්තිය හා ඔහුගේ ආවේගශීලීභාවය උරුම වේ. ඔහුගේ බාල දරුවා වන ඕරෙලියානෝට ඔහුගේ දැඩි, ප්‍රබුද්ධ අවධානය උරුම වේ

කාලයත් සමග ඔවුන් ගේ ජීවිත විශාල පරිවර්තන වලට ගොදුරු වෙයි. මැකොන්ඩෝ නගරයට ප්‍රධාන වශයෙන් බාහිර ලෝකය පිළිබඳ දෘෂ්ටිය ලැබෙන්නේ මෙල්කුවෙඩ්ස්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් නාමික ජිප්සීස් කණ්ඩායමක් විසිනි. ඔහු මැකොන්ඩෝ වෙත සැබෑ ජීවිතය හා ඉන්ද්‍රජාලික නව නිපැයුම් ගෙන එයි හොසේ ආකේඩියෝ බුවෙන්ඩියා යනු ගවේෂණය හා විද්‍යාවන් සඳහා දක්‍ෂතා ඇති නිර්භීත, කුතුහලයෙන් පිරි මිනිසෙකි. ඔහු එක් විද්‍යාත්මක ගවේෂණයකට පසු ඔහුගේ මනස වෙනස් වෙයි.  හොසේ ආකේඩියෝ නගරයේ නිර්මාතෘ සහ සංවර්ධකයෙකු ලෙස හුදෙකලා මිනිසෙකු බවට පත් වන අතර අවසානයේදී උමතු භාවයට පත් වෙයි. 

හෝසේ  බුවෙන්ඩියා ගේ මරණයෙන් පසු, මැකොන්ඩෝ බාහිර ලෝකය සමඟ සම්බන්ධතා නාලිකා විවෘත කරයි, එය නූතනත්වයේ වර්තමානයට හසු වේ.ක්‍රමයෙන් මැකොන්ඩෝ අනෙකුත් නගර සමඟ සම්බන්ධතා ඇති කර ගන්නා විට එහි අහිංසක හුදකලා තත්වය අහිමි වේ. සිවිල් යුද්ධ ආරම්භ වන අතර, මීට පෙර අත්විඳ නැති සාමකාමී මැකොන්ඩෝ වෙත ප්‍රචණ්ඩත්වය හා මරණය ගෙන එනු ලබන අතර, ඕරෙලියානෝ ලිබරල් කැරලිකරුවන්ගේ නායකයා බවට පත්වී කර්නල් ඕරෙලියානෝ බුවෙන්ඩියා ලෙස කීර්තියක් අත්කර ගත්තේය. ඕරෙලියානෝ වැදගත් විප්ලවවාදී චරිතයක් ලෙස ප්‍රසිද්ධියට පත්වන්නේ ඔහුගේ වැඩිහිටි ජීවිතයෙන් වැඩි කාලයක් කොලොම්බියානු යුක්තිය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වැඩිදියුණු කිරීම සඳහා සටන් වදින බැවිනි. 

අධිරාජ්‍යවාදී ධනවාදය මැකොන්ඩෝ වෙත ළඟා වන්නේ කෙසෙල් වගාව සමගය. එක්සත් ජනපදය පදනම් කරගත් පලතුරු සමාගමක් නගරය අසල කෙසෙල් වගාවක් ආරම්භ කරමින් ගඟේ අනෙක් පැත්තේ තමන්ගේම ගමක් නිර්මාණය කරයි. මෙම ආර්ථික උත්තේජනය සමඟ මැකොන්ඩෝ සමීපත්වය සමෘද්ධිමත් වේ. සමාගම යටතේ කෙසෙල් කෘෂි කම්කරුවෝ විශාල සූරාකෑමකට ලක් වෙති.  මේ නිසා කෙසෙල් කෘෂි කම්කරුවෝ වැඩ වර්ජනය කරති. ඔවුන්ගෙන් දහස් ගණනක් හමුදාව විසින් සමූල ඝාතනය කරනු ලැබේ. ඔවුන් ගේ සිරුරු මුහුදට දැමූ පසු, වසර පහක නොනවතින වර්ෂාව ආරම්භ වන අතර, ගංවතුරක් ඇති කරමින් මැකොන්ඩෝව එහි අවසාන පරිහානියට යවයි. මැකොන්ඩෝ යනු නූතන ලෝකයේ අවසාන උදාහරණයයි.  

අවුරුදු සියයක හුදකලාව යනු මැකොන්ඩෝ නගරයේ බුවෙන්ඩා පවුලේ පරම්පරා හතක කතාවයි. එය දකුණු ඇමරිකානු උත්පත්ති පොතකි. නවකතාවේ තනි කාලරාමුවක් නොමැත. එසේම තනි ප්‍රධාන චරිතයක් නොමැත. නවකතාව විධිමත් කාලරාමුවක් අනුගමනය නොකරයි. නවකතාවේ ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදී ශෛලිය හා තේමාත්මක සාරය නිසා එය ඉතා ජනප්‍රිය විය. නවකතාවේ ප්‍රධාන සමාජ-දේශපාලනික උදාහරණය වන්නේ වැඩ වර්ජනය කරන කම්කරුවන් දහස් ගණනකගේ සංහාරයයි. කෘෂි කම්කරුවන් ගේ ඝාතන 1928 දී කොලොම්බියාවේ කෙසෙල් සංහාරය මත පදනම්ව ඇත. 

කොලොම්බියාවේ සැන්ටා මාර්ටා අසල සියානාගා නගරයේ 1928 නොවැම්බර් 12 වන දින, කම්කරුවන්ට සාධාරණ සේවා කොන්දේසි ලබා දීම සඳහා සමාගම ඔවුන් සමඟ එකඟතාවකට එළඹෙන තෙක් කම්කරුවන් වැඩ කිරීම නවතා දමන ලදී. කොලොම්බියාවේ එක්සත් ජනපද නිලධාරීන් සහ එක්සත් පළතුරු නියෝජිතයින් කම්කරුවන්ගේ වැඩ වර්ජනය “කොමියුනිස්ට් කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස ලේබල් කරමින් කොලොම්බියානු රජයට වැඩ වර්ජනය මර්ධනය කිරීමට බල කරන ලදි. එහිදී කොලොම්බියානු රජයේ හමුදා විසින් වැඩ වර්ජකයන්  තුන්දහසක් පමණ පිරිසක් මරා දමන ලදි. ඝාතනයට ලක්වූ වර්ජකයන් ගේ සිරුරු මුහුදට විසි කරන ලදී.  ටයිම්ස් පුවත්පත “සියක් වසක හුදකලාව'”   ලතින් ඇමරිකාවේ සමාජ හා දේශපාලන ඉතිහාසයේ නිර්වචනය කල බව සඳහන් කලේය. මෙම දැවැන්ත නවකතාව ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ළමා කාලය පුරාම බලපෑ සෑම දෙයක්ම ප්‍රකාශ කිරීමේ උත්සාහයක් යැයි කියනු ලැබේ. ඔහුගේ නව කීර්තිය සහ එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදය පිළිබඳ ඔහුගේ විවෘත අදහස් හේතුවෙන් ගාර්‍ෂියා මාකේස් කඩාකප්පල්කරුවෙකු ලෙස ලේබල් කරන ලද අතර වසර ගණනාවක් එක්සත් ජනපද ආගමන බලධාරීන් විසින් වීසා බලපත්‍ර ප්‍රතික්‍ෂේප කරන ලදී. බිල් ක්ලින්ටන් එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ලෙස තේරී පත් වූ පසු, ඔහු සංචාරක තහනම ඉවත් කරන ලදි. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ට මරණය ප්‍රතික්‍ෂේප කළ ඒකාධිපතියෙකුගේ ජීවිතය තුළින් ලතින් ඇමරිකාවේ ඉතිහාසය පැවසීමට අවශ්‍ය විය. Autumn of the Patriarch , නවකතාව ගාර්ෂියා මාකේස්ට අනුව  බලයේ හුදකලාව පිළිබඳ නිිර්මාණයක්” වන අතර එය ඒකාධිපතියෙකුගේ හා බලයේ දූෂණය පිළිබඳ කතාවකි. ජෙනරාල් නමින් හැඳින්වෙන  ඒකාධිපතියෙකුගේ අශිෂ්ඨත්වය, ම්ලේච්ඡත්වය, පළිගැනීම සහ අධිකාරී පෞරුෂත්වය කතුවරයා හෙළි කරයි. නවකතාව කොටස් හයකට බෙදා ඇති අතර ව්‍යාජ ලතින් ඇමරිකානු රටක ඒකාධිපතියාගේ ජීවිතයේ විවිධ තොරතුරු විස්තර කරයි. 

ඒකාධිපතියා වූ ජෙනරාල් මියගොස්  ඇති අතර ජනතාව ඔහුගේ මාළිගාව ආක්‍රමණය කරති.  ඒකාධිපතියා නූගත් සොල්දාදුවෙකු වූ නමුත් ඔහු බලය අල්ලා ගත් පසු ජෙනරාල් කෙනෙකු විය. ජීවත් වූ කාලයේ ඒකාධිපතියා ජන ඝාතන කලේය. ඔහු බලයෙන් උමතු විය. ඔහුගේ නිලධාරීන් බොහෝ දෙනෙකු සැක කොට මරා දැමුවේය. ඔහුගේ හැසිරීම නීච විය. ඔහුට ආගමද තමන් බලයට නතු කර ගැනීමට අවශ්‍ය කෙරුණි. ජෙනරාල්ගේ මව වන බෙන්ඩිසියන් අල්වරාඩෝ මිය ගිය විට  ඔහු ඇගේ සිරුර රට පුරා ප්‍රදර්ශන කොට ඇයව සාන්තුවරියක් ලෙසට මුනිවරයන්ගේ නාමාවලියට ඇතුළත් කළ යුතු බවට නියෝග කලේය. ජෙනරාල්ගේ උත්සාහය නොතකා පාප්තුමාගේ නියෝජිතයන් ජෙනරාල්ගේ මව කැනනය කිරීම ප්‍රතික්‍ෂේප කරන අතර ජෙනරාල් සියලු කතෝලික පූජකවරුන් රටෙන් නෙරපා හැරියේය. ඔහු තරුණ  කන්‍යා සොහොයුරියක් වන ලිටීෂියා නසරෙනෝ පැහැරගෙන විත් ඇයව දූෂණය කලේය. පසුව ඇයව මරා දමන ලදි. 

ජෙනරාල් යනු ගොරෝසු මිනිසෙකි. ඔහුගේ නිල වධකයා වන ජෝස් ඉග්නේෂියෝ සාන්ස් ඩි ලා බාරා මිනිසුන් ඝාතනය කොට ඔවුන්ගේ හිස් කබල් ජෙනරාල් වෙත යවයි. ඔහු පාසල් දැරියන් ලිංගික කටයුතු සඳහා යොදා ගනියි.  ඔහුට උපභාර්‍යාවන් දහස් ගණනක් සහ දරුවන් ගනනාවක් සිටින අතර ඔහු කිසිවෙකු කෙරෙහි අවධානය යොමු නොකරයි.   ආර්ථිකය විනාශ කල ඔහු අවසානයේදී රට සතුව තිබූ මුහුදු සීමාවද විකුණා දැමුවේය. ඔහු සදාතනික වීමට සිතුවේය. ඔහු රාත්‍රිය / දිවා කාලය වෙනස් කරයි, ඔරලෝසුව ඉදිරියට ගෙන යයි. යළිත්   ඔරලෝසුව ආපසු හරවයි. මෙලෙස කාලය තම අතට ගැනීමට උත්සහ කරයි. ඔහු තම වයස මැන්නේ හේලීගේ ධූමකේතුවෙනි.  එහෙත් අවසානයේදී ඔහු මහළුව අබල දුබල වී මිය යයි. ඔහුගේ මරණයෙන් පසු ජනතාව ඔහුගේ මාලිගාව වටලති. ඔවුන්ගේ කුරිරු නායකයා සොයා දූවිලි සහිත කොරිඩෝව හරහා ගමන් කරන විට, බිම වැතිර සිටින දුර්වල හා වියළී ගිය මිනිසා  ජෙනරාල්වරයා විය හැකි බව ඔවුන්ට වටහා ගත නොහැක. දිගුකාලීන ඒකාධිපතියෙකුගේ මරණය බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින සමාජයක් අවසානයේදී නව යුගයක් සමරති. 

මාකේස් තම ප්‍රබන්ධ ඒකාධිපතියා පදනම් කර ගත්තේ ජෙනරාල් ෆ්‍රැන්කෝ , මාකෝස් , බැටිස්ටා , ඉඩි අමීන් ,කොලොම්බියානු ආඥාදායක ගුස්ටාවෝ රොජාස් පිනිලා ඇතුළු බොහෝ සැබෑ ලෝක චරිත මතය. මෙම නවකතාවෙන් මාකේස් සාටෝපය , උඩඟු මාන්නක්කාර බව , ඇතුලාන්තරයේ හිස් බව , අධිකාරය, මානසික ආතතිය සහ ඒකාධිපතිවරුන්ගේ නැගීමට තුඩු දෙන දුප්පත්කම සහ බලාපොරොත්තු රහිතභාවය යන තේමාවන් ගවේෂණය කලේය. ඔහුගේ ඒකාධිපති නවකතාව” දේශපාලන අතාර්කිකත්වය පිළිබඳ තෙස්තමේන්තුවකි. 

ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ  කොලරා කාලේ ආලේ (Love in the Time of Cholera) සිංහලට පරිවර්තනය කරන කරන ලද්දේ ගාමිණී වියන්ගොඩ විසිනි. කොලරාගේ කාලයේ ආදරය, පුද්ගලයාගේ සහ මානව වර්ගයාගේ හුදකලාව ගවේෂණය කරයි .එය වසර 50 ක් පුරා මිය යාමට නොදී රැකගත් ආදරයක් පිළිබඳ කතාවකි. නවකතාවේ ප්‍රධාන චරිත වන්නේ ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ ඇරිසා සහ ෆර්මිනා ඩාසා ය. ෆර්මිනාගේ පියා වන ලොරෙන්සෝ ඩාසා ඔවුන් ගේ ආදරයට විරෝධතාව දක්වවන අතර ඔහු තම පවුල සමඟ වෙනත් නගරයක පදිංචියට යයි. ඔවුන් අතර පවතින දුර නොතකා ෆර්මිනා සහ ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ විදුලි පණිවුඩ හරහා දිගටම සන්නිවේදනය කරති. ෆර්මිනා නැවත සිය ගමට පැමිණෙන විට, ඇය ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ කෙරෙහි ඇති ආදරය මිත්‍යාවක් මිස අන් කිසිවක් නොවන බව වටහාගත්තාය.  ඔවුන්ට එකතුවීමේ හැකියාවක් නොමැති බව වටහා ගන්නා ෆර්මිනා  ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ සමඟ විවාහ ගිවිස ගැනීම අත්හැර දමා ඔහුගේ සියලු ලිපි ආපසු ලබා දෙන අතර ඇය ධනවත් වෛද්‍යවරයකු හා විවාහ වීමට තීරණය කළාය. 

ෆර්මිනා කීර්තිමත් වෛද්‍යවරයකු සමඟ විවාහ වීමට යන බව ෆ්ලොරෙන්ටිනෝට ආරංචි වූ විට ඔහු කැළඹීමට පත් වෙයි.  කාලය ගත වූවද ඔහුට ඇයව අමතක කල නොහැක. ඔහු ඇය පිළිබඳ සිතිවිළි වලින් අර්ධ ශතවර්ෂයක් ජීවත් විය.  වෛද්‍යවරයාගේ හදිසි මරණයෙන් පසු, දැන් වයෝවෘද්ධව සිටින ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ යළි  ෆර්මිනා  හමු වන අතර යළි ඔවුන් ගේ පැරණි ප්‍රේමය අවදි වෙයි. අවුරුදු පනහක්, මාස නවයක් සහ දින හතරකට පසු යළි එක්වෙති. ඉරණම ඔවුන්ගෙන් සොරකම් කරන ලද ගින්න නැවත ඇවිළේ. නවකතාවේ අවසාන පිටුවල, ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ සහ ෆර්මිනා ගංගා වාෂ්ප බෝට්ටුවක සංකේතාත්මක මධුසමය ගත කරති. නැව කහ කොඩියක් ඔසවයි. එය සංකේතවත් කරන්නේ කොලරාව බෝට්ටුවේ ඇති බවයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, එය යෝධ බාධා නොකරන්න” ලකුණකි. ආදරයෙන් පීඩා විඳින ඔවුන්ගේ පාවෙන මධුසමය කට්ටලයට බාහිර ලෝකය අනවසරයෙන් ඇතුළු නොවන බව සහතික කිරීමට ඇති එකම ක්‍රමය එයයි.

ගාර්ෂියා මාකේස් පෙන්වන්නේ ආදරය යනු සමාජයේ නීති රීති කැරැල්ලක් හෝ කඩාකප්පල් කිරීමක් බවයි. ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ ඇරිසාට වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ප්‍රේමයේ අසනීපයක් ඇති වෙයි.   එය කොලරාව නමින් හැඳින්වෙන බැක්ටීරියා රෝගය මෙනි. ඔහු ආදරය කළ ෆර්මිනා යනු ශාරීරික කාන්තාවක් නොව ඔහුගේ නහර හරහා දිවෙන අසනීපයකි. ෆර්මිනා ඩසා යනු ෆ්ලොරෙන්ටිනෝගේ පරිපූර්ණත්වයේ පරමාදර්ශයයි. මාකේස් ෆර්මිනාව නිරූපණය කරන්නේ පරමාදර්ශී යථාර්ථවාදී කාන්තාවක් ලෙසය. නවකතාවෙන් කියැවෙන්නේ ෆර්මිනාට ඇයගේ සැමියා වූ වෛද්‍ය උර්බිනෝගේ ආදරය කිසි විටෙකත් ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ තරම් ආත්මිකව නිර්මල නොවූ බවයි.  

කොලරා  කාලය තුළ ප්‍රේමය ලියා ඇත්තේ සාම්ප්‍රදායික ප්‍රේමයේ නිරූපණයට වඩා වෙනස්ව ය. පරස්පර විරෝධී ලෙස, විශ්වාසවන්තභාවය මිනිස් ස්වභාවයේ කොටසක් ලෙස අවිශ්වාසය සමඟ සම්බන්ධ වේ. ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ ෆර්මිනාට අමුතු ආකාරයකින් විශ්වාසවන්තව සිටියි, ඇය එනතුරු ඔහු කාන්තාවන් හයසියයකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සමග නිදි වදින නමුත් ඔවුන් එක් අයෙකුටවත් ආදරය නොකරයි.  ඔහු කාන්තාවන් 622 ක් සමඟ නිදා ගන්නේ ෆර්මිනාට ඇති ඔහුගේ ආදරයේ වේදනාවෙන් තාවකාලිකව නිදහස් වීම සඳහාය. ඔහුගේ සැබෑ ආදරය ලෙස ඇය කෙරෙහි ඔහු දක්වන අවධානය කිසි විටෙකත් ක්‍ෂය නොවේ. මාකේස් පැහැදිලි කරන්නේ ප්‍රේමය පිළිබඳ එක් අර්ථ දැක්වීමක් නොමැති නමුත් ඒ වෙනුවට බොහෝ වර්ග, සියල්ලම සංකීර්ණ, සියල්ල අනපේක්ෂිත බවයි.

නවකතාව මගින් ආදරය කෙරෙහි ජීවිතයට ඇති බලය ගවේෂණය කරයි, බොහෝ විට ප්‍රේමයේ රෝග ලක්ෂණ රෝගාබාධ සමඟ සංසන්දනය කරයි. කොලරාව මෙන්  ආදරය අනපේක්ෂිත ලෙස පහර දෙයි, ශරීරය බල රහිත කරයි, පන්තියට හෝ ජාතියට අන්ධ වේ. කොලරා කාලේ ආලේ නවකතාව පිලිබඳව අදහස් දක්වමින්  අතීතයේ දී බොහෝ විට සිදු වූවාක් මෙන් ජනතාවකගේ පරිකල්පනීය ජීවිතය ආලෝකමත් කිරීම සඳහා මිථ්‍යාවන් හා සිහින භාවිතා කරනවා වෙනුවට, ගාර්ෂියා මාකේස් අසාමාන්‍ය දේ සාමාන්‍යයෙන් අන්තර්ගත වන ආකාරය හෙළි කර  තිබෙන බව සාහිත්‍ය විචාරක මිචිකෝ කකුටානි  පැවසීය. කතුවරයා ආදරය, ලිංගික ආශාව සහ වයස්ගත වීම වැනි විශ්වීය මානව ස්වභාවයේ අංග ඉස්මතු කරයි. කොලරාගේ කාලයේ ආදරය යනු ආදරය පිළිබඳ සියල්ලම වන නමුත් ආදරය දෘශ්‍යමාන වන්නේ කාලය හා අනන්‍යතාවය මත පමණි.

1981 දී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් විසින් රචිත Chronicle of a Death Foretold නවකතාව ආරම්භ වන්නේ සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණයෙන් පසුවය. සන්තියාගෝ නසාර් ගේ ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් ගමේ සාමූහික වගකීම පිළිබඳ සදාචාරය කතුවරයා ගවේෂණය කරයි.   එය මානව හැසිරීම පිළිබඳ සරල පැහැදිලි කිරීම් වලට තුඩු දෙන නවකතාවක් නොවේ. සාම්ප්‍රදායික රහස් පරීක්ෂක නවකතාව මෙන් මිනීමැරුම ගැන විමර්ශනය නොකරන අතර නිර්නාමික පුද්ගලයෙකුගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් විස්තර කෙරේ.  කුඩා නගර මිනීමැරුමක කතාව ජීවිතයේ අරමුණ අවබෝධ කර ගැනීමේ විශ්වීය අවශ්‍යතාවයේ වංශකථාවක් බවට පත්වේ. නවකතාවේ කේන්ද්‍රීය ප්‍රශ්නය වන්නේ සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණය පුරෝකථනය කළ ආකාරයයි. 

සන්තියාගෝ නසාර්ගේ ඝාතනයෙන් අවුරුදු විසි හතකට පසු, නගර වැසියන්ගේ පරස්පර විරෝධී සාක්ෂි වලින් සත්‍යය එකට එකතු කර ගැනීමට මිනිසෙකු නගරයට පැමිණේ.  කථකයා පිරිමි ළමයෙකු ලෙස නගරයේ ජීවත් වූ අතර ඔහුගේ මව, සහෝදරියන් සහ සහෝදරයා තවමත් එහි වාසය කරයි. සන්තියාගෝගේ   ඝාතනයෙන්  දශක ගණනාවකට පසු ඔහු නැවත නගරයට පැමිණියේ සිදුවූයේ කුමක්දැයි හරියටම දැන ගැනීම සඳහා ය. ඔහු දැන් ජනමාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස වැඩ කරමින් සිටින අතර,  විමර්ශකයෙකු ලෙස ඔහු සිය කුසලතා උපයෝගී කරගනිමින් එම අවාසනාවන්ත අවස්ථාවේ සිදුවූයේ කුමක්ද සහ ඇයි යන්න පිළිබඳ කරුණු  විමසයි.  ඔහුගේ ඝාතනය වූ දවසේ සිදුවීම් ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමට උත්සාහ කරයි.  

නවකතාව ආරම්භ කිරීම සඳහා, කථකයා සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණයේ උදෑසන විස්තර කිරීමට පටන් ගනී. බිෂොප් සිය නගරය බැලීමට පැමිණෙන බැවින් ඔහු සුදු පැහැයෙන් සැරසී සිටී. ඇන්ජෙලා විකාරියෝ තරුණිය ධනවතෙකු වන බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් සමඟ විවාහ වීම නිසා පෙර දින රාත්‍රියේ විශාල සාදයක් තිබුනේය. නගරය නොසන්සුන් ය. ඇන්ජෙලා විකාරියෝගේ විවාහ රාත්‍රියේදී ඇගේ ධනවත් සැමියා වන බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් ඇය කන්‍යාවක් නොවන බව දැනගත් පසු ඇයව පිටමං කරයි. එය විකාරියෝ පවුලට අවමානයකි.  ඇයගේ පවුලේ උදවිය  ඇයගේ කන්‍යාභාවය ලබා ගත් පුද්ගලයා ගේ නම හෙළි කරන ලෙස ඇයට බල කලාය. අවසානයේදී ඇය  සන්තියාගෝ නසාර් ගේ නම කීවාය. ඇන්ජෙලා විකාරියෝ ගේ සොහොයුරන් දෙදෙනා තම පවුලට සිදු කල අවමානය නිසා සන්තියාගෝ නසාර් මරා දැමීම පිණිස පිටත් වූහ. ඔවුන් පිටත් වන්නේ ඝාතනයක් කිරීමට බව නගරයේ බොහෝ දෙනෙකු දැන සිටියහ. අවසානයේදී පේද්‍රෝ සහ පැබ්ලෝ විකාරියෝ සන්තියාගෝ නසාර්ගේව දිවා කාලයේදී ජනාකීර්ණ පොදු චතුරශ්‍රයකදී මරා දමති. 

ලතින් ඇමරිකානු සංස්කෘතිය තුළ ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය අතිශයින් වැදගත් ස්ථානයක් ගනී.  කාන්තාවන් තවමත් පිරිමින්ට යටත් වන අතර ගෘහස්ථ ක්‍ෂේත්‍රය තුළ ඔවුන්ට පවරා ඇති භූමිකාවන්ගෙන් ඉවත් වීමට අපහසුය. ඇන්ජෙලා විකාරියෝ සහ ඇගේ මව පූරිසිමා ඩෙල් කාමන් පිළිවෙලින් පීඩිතයා සහ පීඩකයා නියෝජනය කරයි. ඇන්ජෙලා ධනවත් හා කීර්තිමත් පවුලකින් පැවත එන බැවින් ඇයගේ කැමැත්තට පටහැනිව බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් සමඟ විවාහ වීමට බල කොට ඇත.  එහෙත් ඇය කන්‍යාවක් නොවීම නිසා මනාළයා ඇයව ප්‍රතික්ශේප කලේය. එය ව්‍යසනයකි. සමාජ අපකීර්තිය ඔවුන්ට දරා ගත නොහැකි විය. 

ඇන්ජෙලා විකාරියෝගේ සහෝදරයන් සන්තියාගෝ නසාර් මරා දැමූ බවට සාධක තිබේ. ඊට හේතුව වන්නේ ඔහු ඇන්ජෙලා විකාරියෝ සමග ලිංගිකව හැසිරුණු නිසාය. එය සම්ප්‍රදාය කඩ කිරීමකි. තරුණියගේ පාරිශුද්ධතාව සන්තියාගෝ නසාර් කෙළසූ බව ඇයගේ සහෝදරයෝ පිළි ගනිති. කතාව පුරාම බොහෝ සාක්ෂිවලින් පෙනී යන්නේ මෙම චෝදනාව අසත්‍ය බවයි. කෙසේ වෙතත්, ඇන්ජෙපැබ්ලෝ සහ පේද්‍රෝ විකාරියෝ ඔවුන්ගේ සහෝදරිය ඇන්ජෙලා ඉදිරිපත් කළ චෝදනා පදනම් කරගෙන මිනීමැරුමක් සිදු කළහ. විකාරියෝ. නවකතාව පුරාම නගර වැසියන් විකාරියෝ පවුලේ ගෞරවය යථා තත්වයට පත් කිරීමේ යාන්ත්‍රණයක් ලෙස පේද්‍රෝ සහ පැබ්ලෝ විකාරියෝ සහෝදරයන්ගේ ක්‍රියාව සාධාරණීකරණය කිරීමට උත්සාහ කරති.  

සන්තියාගෝ නසාර්ගේ ඝාතනයෙන් පසු, මුළු විකාරියෝ පවුලම නගරයෙන් පිටව ගියේ ඔවුන්ගේ පවුලට සිදුවී ඇති අපකීර්තිය නිසාය. වසර තුනකට පසු විකාරියෝ සහෝදරයන් නඩු විභාග කොට නිදොස් කොට නිදහස් කරනු ලැබුවේ මිනීමැරුම ගෞරවනීය ඝාතනයක් වූ බැවිනි. පැබ්ලෝ පසුව ඔහුගේ දිගුකාලීන පෙම්වතිය  සමඟ විවාහ වන අතර පේද්‍රෝ නැවත ත්‍රිවිධ හමුදාවට බැඳී ගරිල්ලා භූමියේදී අතුරුදහන් විය.  

 නඩු විභාගය අවසන් වූවද අවසානයේදී, සන්තියාගෝ නසාර් සැබවින්ම ඔහුගේ ඉරණම ලැබීමට සුදුසුද යන ප්‍රශ්නයට තවමත් පිළිතුරු නොමැත. ඔහු මරණයට පත් වූයේ ඇයි, ඔහුගේ මරණය වළක්වා ගත හැකි වූයේ කෙසේද, අපරාධයට තුඩු දුන් මොහොතේ සිදුවීම් සහ අවසාන ම්ලේච්ඡ ක්‍රියාව ඉතා සූක්ෂම ලෙස සකසා ඇතත්, අවසාන වශයෙන්, සියල්ල තිබියදීත් කථකයාට කිසිදු නිගමනයකට පැමිණිය නොහැක. 

මෙම නවකතාවේ දී ගාර්ෂියා මාකේස් විසින් විමර්ශනය කරන ලද දෘඩ ධූරාවලීන් හා දැඩි හැසිරීම් සංග්‍රහයන්ගෙන් යුත් සමාජයක, නගර වැසියන්ගේ ක්‍රියාවන්ට බලපෑම් කිරීම සඳහා ගැඹුරු අභිප්‍රේරණයන් ක්‍රියාත්මක වී ඇති බව පෙනේ. ආර්ථික හා සමාජ අසමානතාවයන් නිසා සන්තියාගෝ නසාර් වෛරයේ ඉලක්කයක් බවට පත් කරයි. සන්තියාගෝ නසාර්   යනු විවෘත හදවතක් ඇති, යහපත් ස්වභාවයක් සහ සහජයෙන්ම අහිංසක තරුණයෙකි.නසාර් නගරය හරහා නිදහසේ ගමන් කරන්නේ වරප්‍රසාදිත පැවැත්මක් තුළ, මුදල් හා පුරුෂභාවය නිසා ය. පොහොසත් කඩවසම් මිනිසෙකු වන සන්තියාගෝ නසාර් පහසුවෙන් අන් අයගේ ඊර්‍ෂ්‍යාවට ලක් වන පුද්ගලයෙකි. 

සැබවින්ම ඇන්ජෙලාගේ කන්‍යාභාවය ගත් පුද්ගලයා සන්තියාගෝ නසාර් ද? අකිසිවෙකු සත්‍ය සොයා ගත්තේ නැත. ඇන්ජෙලා විකාරියෝටද ඇගේ චෝදනා ගැන සැක සහිතය. අවුරුදු 27 කට පසු ඇය නැවත තහවුරු කිරීම ගැන පවා විශ්වාසයක් නැත. ඇන්ජෙලා කිසි විටෙකත් තම විවාහයට පෙර තමා සමඟ ලිංගිකව හැසිරුණේ කා සමඟද යන්න හෙළි නොකරයි.ඇසින් දුටු සාක්‍ෂිකරුවන් බොහෝ විට නොදැනුවත්වම ඔවුන්ගේ මතකයන් වෙනස් කරති. මාකේස් පෙන්වා දෙන්නේ අපරාධය සිදු කිරීමට පෙර සෑම කෙනෙකුම දැන සිටි බවත්, කිසිවෙකු එය වැලකුවේ නැති බවත් ය. වෙනත් ආකාරයකින් ඔවුන් ඝාතනය  සාධාරණීකරණය කරන අතරම සමස්තයක් ලෙස ප්‍රජාව  ඝාතනයට හවුල් වූහ. මේ සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ගෞරවයේ වටිනාකම මිනිස් ජීවිතයට වඩා ඉහළින් තබා ඇත. නගර වැසියන්ට පවුල් යුතුකම පිළිබඳ අන්ධ අදහසක්” ඇත. අවසානයේ ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් ඔහුව මරණයට පත් කළද, සමාජය තුළ විදහා දැක්වෙන සම්මුතීන්, ආකල්ප සහ ද්විත්ව ප්‍රමිතීන් නිර්මාණය කිරීමට හිතකර නොවූයේ නම් ඔවුන් ඔහුව ඝාතනය නොකරනු ඇතැයි තර්ක කළ හැකිය. පාරිශුද්ධභාවය හා ලිංගිකත්වය පිළිබඳ ආකල්ප අනුව පැහැදිලි වන ද්විත්ව ප්‍රමිතීන් සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණයට දොස් පැවරිය හැකිද යන්න ප්‍රශ්න මතු කරයි.සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණය සම්බන්ධයෙන් සමස්තයක් ලෙස සමාජය  වග කිව යුතු බව කථකයා අඟවයි. එමඟින් සාමූහික වගකීම පිළිබඳ හැඟීමක් ප්‍රක්ෂේපණය කරයි.  

තම මනාලිය කන්‍යාවක් නොවන බව හෙළි වීමෙන් පසු බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් ආකුල වෙයි. බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් පැමිණෙන්නේ ධනවත් හා උසස් හමුදා පවුලකිනි.  ඇන්ජෙලා වටා ඇති අපකීර්තිය සහ ඔවුන්ගේ විවාහය අවසන් වීම නිසා ඔහුගේ විශ්වාසය බිඳ වැටේ. ඔහු මත්පැන් පානයෙන් මිය යයි. බොහෝ දෙනෙකුට අනුව මෙම ඛේදවාචකයේ එකම සැබෑ ගොදුර වන්නේ බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් ය. අවසානයේ සන්තියාගෝට සිදුවූයේ කුමක්ද සහ ඇයි යන්න තේරුම් ගැනීමට.කතාව එහි පැහැදිලි කළ නොහැකි නිගමනයකට එළඹෙත්ම, මිනීමරුවන් දෙදෙනෙකු පමණක් නොව සමස්ත සමාජයක්ම නඩු විභාගයට භාජනය වේ.  

ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ කෙටිකතාව වන  The Handsomest Drowned Man  ආරම්භ වන්නේ ළමයින් තම ගම අසල වෙරළේ සෙල්ලම් කරන විට ඔවුන්ට දියේ ගිලී ගිය මළ සිරුරක් හමු වීමෙනි. ගමේ මිනිසුන් දේහය ගමට ගෙන යති. ගම්වැසියන් මළ සිරුර නහවා පිරිසුදු කරති. ඔහු පිළිබඳ වඩාත්ම විශ්මය ජනක කාරණය නම්, කබොල ඉවත් කළ පසු මතුවන ඔහුගේ කඩවසම් පෙනුමයි: ඔහු මෙතෙක් දැක ඇති උසම, ශක්තිමත්ම, වඩාත්ම වික්‍රමාන්විත හා හොඳම මිනිසා ඔහු පමණක් නොව, ඔවුන් ඔහු දෙස බලා සිටියද ඔවුන්ගේ පරිකල්පනය තුළ ඔහුට ඉඩක් නොතිබුණි. ගැමියෝ ඔහුගේ පෞරුෂත්වය හා ඉතිහාසය ගැන පුළුල් ලෙස අනුමාන කරති. ඔවුන් මළ මිනිසාව එස්ටෙබන් ලෙස නම් කරති. පිරිමින් එස්තෙබන්ගේ සැබෑ අනන්‍යතාවය සොයා ගැනීමට උත්සාහ කරති. මිය ගිය  පුද්ගලයාගේ ගේ සිරුරට ගෞරවයෙන් සලකති. ඔවුන් ඔහුව ගමේ ප්‍රමුඛ මිනිසා ලෙස සලකයි. ඔහු තුළින් ගමේ සියලු වැසියන් ඥාතීන් බවට පත්විය.  දියේ ගිලී මියගිය මිනිසා වෙනුවෙන් ගම්වාසීන් එක්ව අවමංගල්‍යයක් සූදානම් කරති. අවසානයේදී ඔවුන් දේහය මුහුදට දමනු ලැබේ. එස්තෙබාන් සමඟ ගැමියන්ගේ සම්බන්ධතාවය කෙතරම් ගැඹුරු ද යත් එස්තෙබාන්ගේ අවමගුලෙන්  පසු ගමේ තනිකම පිළිබඳ හැඟීමක් පවතී.  මියගිය මිනිසා සොයා ගැනීම ගම්වැසියන් තුළ අනන්‍යතාව පිළිබඳ හැඟීමක් ඇති කරයි. එස්ටෙබන් ගේ පැමිණීම ඔවුන් කලින් සිතුවාට වඩා ඔවුන්ගේම ගමක් සහ ඔවුන්ගේ ජීවිත යහපත් කර ගැනීමට බලපා ඇත.

ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ  කෙටිකතාවක් වන A Very Old Man With Enormous Wings  (විශාල පියාපත් සහිත  මහළු මිනිසා) ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ පැහැදිලි උදාහරණයකි. කෙටිකතාවේ ස්ථාන, චරිත සහ සිදුවීම් විස්තර කිරීමේදී මාකේස් ස්වභාවික හා දිව්‍යමය රූප දෙකම භාවිතා කරයි. එය මහළු  දිරාපත් වෙමින් සිටින දේවදූතයෙකුගේ කතාවකි. මෙම කතාවේ දී, පෙලෙයෝ සහ එලිසෙන්ඩාගේ නිවසේ පිටුපස මිදුලේ දේවදූතයෙක් හදිසියේ පෙනී යයි. ඔහු රළු ඇඳුම් වලින් සැරසී සිටින අතර ඉතා අපිරිසිදු ය. දේවදූතයාගේ ආරංචිය ගැන පුදුමයට පත්වන නිසා පූජක ගොන්සාගා පියතුමා නිවස අසලට පැමිණේ. ගොන්සාගා පියතුමා ලතින් භාෂාවෙන් කතා කිරීමෙන් මිනිසා දේවදූතයෙක්ද නැද්ද යන්න  තීරණය කරයි. පියාපත් ඇති මිනිසා ලතින් භාෂාව නොදන්නා නිසාත්, මනුෂ්‍යයෙකු ලෙසත් පෙනෙන නිසා, පූජකයා තීරණය කරන්නේ මිනිසා දේවදූතයෙක් විය නොහැකි බවයි. එලිසෙන්ඩා  මෙම අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්නේ සත්වෝද්‍යානයක සිර කර සිටින සතෙකු මෙන්  විශාල පියාපත් සහිත  මහළු මිනිසා බැලීමට සෑම කෙනෙකුටම ශත පහක් අය කිරීමෙනි.  පෙලෙයෝ සහ එලිසෙන්ඩා ඔහුව පිටත කුකුළු  කූඩුවක සිරගත කරති. ඔවුන් ඔහුව දකින්නේ ඔහු අද්භූත ජීවියෙකු ලෙස නොව සර්කස් සතෙකු ලෙසටය.නගර වැසියන් දේවදූතයා කුරිරු ලෙස කුපිත කරති: ඔවුහු ඔහුගේ පියාපත් වලින් පිහාටු උදුරා ගනිති, ගල් විසි කරති, යකඩකින් පුළුස්සා දමති. දේවදූතයාගේ ඉවසීමද ඔහුට අවසාන ආශීර්වාදය ලබා දෙයි. ඉවසිලිවන්තව දුක් විඳීමෙන් පසු දේවදූතයා නැවත ඔහුගේ සුවය ලබා ගෙන ඉගිලී යයි.  

කෙටිකතාවේ ප්‍රධාන තේමාවන් වන්නේ සැකය, නොපැහැදිලි බව සහ අර්ථ නිරූපනයේ ගැටලුවයි.මහලු මිනිසාගේ දේවදූත ස්වභාවය සනාථ කිරීම හෝ ප්‍රතික්‍ෂේප නොකිරීම නිසා  පාඨකයන්ට කතාව විවිධාකාරයෙන් අර්ථ නිරූපණය කිරීමට ඉඩ ලබා දේ.  පියාපත් නිදහස, බලය සහ දේවත්වය සංකේතවත් කරයි. අතාර්කිකත්වය ජීවිතයේ ස්වාභාවික කොටසක් වන අතර එය පිළිගත යුතුය යන මතය කරුවරයා අවධාරනය කරයි.

ඔහුගේ අවසාන නවකතාව වන Memories of My Melancholy Whores  මහලු මිනිසෙකු හා ගණිකාවක් අතර ඇති ප්‍රේම සම්බන්ධය විස්තර  කරයි. මෙම කෘතිය ව්ලැඩ්මීර් නබෝකොව්ගේ සුප්‍රසිද්ධ නවකතාව වන ලොලිටා සිහිපත් කරයි. කුඩා නගර පුවත්පතක තීරු රචකයෙකු වන මහලු මිනිසා ඔහුගේ 90 වන උපන් දිනයට, නව යොවුන් වියේ කන්‍යාවක් සමග රාත්‍රියක් ගත කිරීමට යයි. ඔහුගේ ජීවිතයේ පළමු වතාවට ඔහු ආදරයෙන් බැඳී ඇති බව මහල්ලා විශ්වාස කරයි.  මහලු මිනිසා මධ්‍යතන යුගයේ ඔපෙරාවක  වීරවරියක වන ඩෙල්ගාඩිනාගේ නම ඇයට ලබා දෙයි. ඔහු කිසි විටෙකත් ඇය සමඟ කතා කරන්නේවත් ඇය ගැන කිසිවක් දැන ගැනීමට උත්සාහ කරන්නේවත් නැත.  ඔහුගේ ආශාව තෘප්තිමත් කර ගැනීම සඳහා ඇය සෑම අර්ථයකින්ම කන්‍යා විය යුතුය. කථකයා මෙසේ ප්‍රකාශ කරයි: ලිංගිකත්වය යනු ඔබට ආදරය නොලැබෙන විට ඔබට ඇති සැනසිල්ලයි.” මහල්ලා නිරුවත් තරුණියගේ  සිරුර පරීක්‍ෂා කිරීම සඳහා රාත්‍රියේ වැඩි කාලයක් ගත කරයි. ඔහු සෑම දෙයක්ම දෙස බලන්නේ කාමුක ශෝකයකිනි. මෙම නවකතාව  පාඨකයාට ලිංගික අන්තයන්හි තියුණු සාරාංශයක් ඉදිරිපත් කරයි.

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ සෑම නවකතාවක්ම විසිවන සියවස ආරම්භයේ සිට ලතින් ඇමරිකාව නිර්වචනය කර ඇති ගැටුම් ඉස්මතු කරයි – ශතවර්ෂ ගණනාවක් පැරණි මිථ්‍යාව සහ නූතන තාර්කිකත්වය, අව්‍යාජ හා පරිකල්පිත අන්තරායන් අතර, මනංකල්පිත හා සාමාන්‍යය අතර ආතතීන්  සාකච්ඡාවට බඳුන් වෙයි. ඔහුගේ කෘති වල   සැබෑව හා මනංකල්පිතය අතර සම්බන්ධතාවය නිරන්තරයෙන් නැවත අර්ථ දැක්විය යුත්තේ කතාව පවසන චරිතවල තත්වයන් හා සම්බන්ධව ය. ඔහුගේ බොහෝ නවකතාවල කේන්ද්‍රීය තේමාවන් ආදරය, බලය සහ මිනිසුන්ට තමාවම පරිවර්තනය කර ගැනීමේ හැකියාව ගැන පවසයි. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ලිවීම පැමිණියේ කතන්දර කීමේ හා වාචික ඉතිහාසයේ පොහොසත් සම්ප්‍රදායකිනි. සාහිත්‍යයේදී ඔහු  මැජික් යථාර්ථවාදය අනුගමනය කලේය. ඔහුගේ ලේඛන ශෛලිය නිසා ඔහු බොහෝ විට මැජික් යථාර්ථවාදයේ සාහිත්‍ය ප්‍රභේදයේ පුරෝගාමියෙකු ලෙස සම්මාන ලැබීය. ඔහුගේ නවකතා ආශ්චර්යමත් හා විස්මිත සිදුවීම් සහ චරිත වලින් පිරී තිබුණු අතර සැබෑ ජීවිතයේ සැබෑ  තත්වයන් තුළ අභිරහස සහ මනංකල්පිත අංග ඇතුළත් කලේය. සියවස් ගණනාවක යටත් විජිතවාදය, සිවිල් යුද්ධය සහ දේශපාලන ව්‍යාකූලත්වය ඔහුගේ කෘති වලට අමු ද්‍රව්‍ය විය. තවමත් නොවිසඳී ඇති මහාද්වීපයේ අතිශය ඛේදනීය අස්ථාවරත්වය සහ අමානුෂිකත්වය ඔහු හෙළි කරයි. 

ගාර්ෂියා මාකේස් 1982 දෙසැම්බර් 8 වන දින සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය ලබා ගත් අතර ඔහු 2014 අප්‍රේල් 17 වන දින මෙක්සිකෝ නගරයේ දී වයස අවුරුදු 87 දී නියුමෝනියාවෙන් මිය ගියේය.  ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ අභාවයෙන් පසු, කොලොම්බියාවේ ජනාධිපති ජුවාන් මැනුවෙල් සැන්ටොස් ඔහුව හැඳින්වූයේ මෙතෙක් ජීවත් වූ ශ්‍රේෂ්ඨතම කොලොම්බියානු ජාතිකයා ලෙසය.

ලතින් ඇමරිකානු සාහිත්‍යය තුළ ඇති ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදී ව්‍යාපාරයේ නවකතාකරුවෙකු ලෙස ගාර්ෂියා මාකේස් ජාත්‍යන්තර කීර්තියක් දිනා ගත්තේය. ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් ලොව පුරා ලේඛකයින් විශාල පිරිසකට ඉමහත් බලපෑමක් ඇති කළේය.  ගාර්ෂියා මාකේස් තමන්ට  ආඛ්‍යාන නිදහසට මග පෙන්වූ බව ප්‍රංශ ලේඛක එරික් ඔර්සෙනා පවසයි.  ඉන්දියානු ලේඛක සල්මාන් රුෂ්ඩි ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ලේඛන ශෛලියෙන් ආභාෂය ලැබූ අතර එය ඔහුගේ නවකතා බොහොමයක භාවිතා කර ඇත. 2012 දී සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය දිනාගත් චීන ලේඛක මෝ යාන් ගේ නවකතා වලට ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ බලපෑම නිරීක්ෂණය කර තිබේ. ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ බලපෑම ඉරාන දේශපාලනය කෙරෙහි පවා සලකුණු තබා තිබේ. ඔහු සාහිත්‍ය විචාරකයන් ගේ යුරෝ කේන්ද්‍රීය නැඹුරුව වෙනස් කලේය. මේ අනුව ඔහු ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයට’ වඩා බොහෝ දුරට විහිදෙන උරුමයක්  ලබාගත්තේය. 

Works Cited 

• Bell-Villada, G., (2010ii). Garcia Marquez: The Man and His Work. Chapel Hill: University of North Carolina Press.  
• Marquez, G., (2003). Chronicle of a Death Foretold. New York: Vintage Books. 
• McNerney, K.(1989). Understanding Gabriel García Márquez. Columbia: University of South Carolina Press.
• Ortega, J., (2014). Gabriel Garcia Marquez and the Powers of Fiction. Austin: University of Texas Press. 

Zamora, L.(2007). Apocalypse and Human Time in the Fiction of Gabriel Garcia Marquez. In H. Bloom ed. Gabriel Garcia Marquez. London: Infobase