උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලයේ සේවකයෙකුට පුද්ගලයෙකු විසින් මරණ තර්ජනය කරන විඩියෝවක් සමාජ ජාලවල හුවමාරු වෙයි.

මෙම ආරවුල ඇතිව තිබෙන්නේ විදුලි බල මණ්ඩලයට අයත් ගොඩනැගිල්ලක තාප්පයේ පෝස්ටර් ගැසීමට විරුද්ධ වීම නිසාය.

‘පෝස්ටර් ගැලෙවුවොත් බලා ගමු. 88-89 කාලයේ අමුඩ ගස්සලා හන්දි ගාණේ වෙඩි තැබුවේ උඹලා වගේ අයට’ යැයි ද එම පුද්ගලයා තර්ජනය කරයි.

මෙසේ තර්ජනය කරන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ හිටපු මන්ත‍්‍රීවරයෙක් යයිද වාර්තාවන්හි සදහන්ය.

වීඩියෝව මෙතනින්…

Courtesy THE MARITIME EXECUTIVE

Sri Lanka has confirmed receiving further compensation for pollution from the lost container ship X-Press Pearl, which burned and sunk off Colombo in 2021. Speaking to local media over the weekend, Sri Lankan Minister of Justice Wijeyadasa Rajapakshe said the interim payment made by the vessel’s insurers would help to cover beach cleanup activities and compensate fishermen affected by the disaster.

Sri Lanka Treasury has received $890,000 and 16 million Sri Lankan rupees (around $49,200 dollars) as interim payment for costs incurred by the Maritime Environment Protection Authority (MEPA) and for the affected fisherfolks,” the Minister said.

Since the disaster happened, Sri Lanka has received payments totaling $7.85 million. Its government received the first payment of $3.6 million in July 2021. Another $1.75 million followed in January 2022, and a third payment of $2.5 million arrived in September.

Sri Lanka initially filed for a compensation claim of $40 million shortly after the vessel sank off Colombo in June 2021. However, a 40-member expert committee convened by MEPA put the price of the environmental disaster at $6.4 billion in an interim report early this year.

On April 25, Sri Lanka announced that it had formally filed legal action before Singapore’s International Commercial Courts (SICC) to claim compensation for the massive environmental damage. At the time of the disaster, X-Press Pearl was registered in Singapore and operated by the container line X-Press Feeders.

The choice of filing suit in Singapore was controversial, as a Singaporean court could limit the total liability of the shipowner to the value of the vessel, about $14 million. If the suit had been filed in Sri Lankan courts, national environmental-protection laws would have applied, and the potential damage claim could have been higher.

In July, a nine-member Sri Lankan delegation led by the Attorney General held meetings in Singapore with lawyers representing X-Press Pearl’s owners and insurers. The discussions centered on compensation claims and expedient removal of the fore section of the vessel’s wreck, which is still submerged offshore Sri Lanka.

X-Press Pearl was carrying 1,486 containers when it caught fire, with eighty-one of those containers labeled hazardous. Some of the cargo included nitric acid, which is blamed as a possible factor for the fire. Over 50 billion plastic pellets that were also onboard leaked, contributing to what has come to be known as the worst marine plastic pollution event in the world.

By Michael Iveson Courtesy The Diplomat

Sri Lanka will not fulfill its renewable energy commitments under current economic conditions. But what if the government could simultaneously tackle its climate, energy, and debt crises?

October 02, 2023

Sri Lanka’s President Ranil Wickremesinghe recently appointed a Green Finance Committee to pioneer a roadmap for sustainable finance and emphasized the need for resource mobilization from multilateral development banks and the private sector to achieve climate change targets. 

As part of Sri Lanka’s Nationally Determined Contributions (NDCs), updated in 2021, the government committed to supplying 70 percent of its domestic electricity with renewable energy sources by 2030, with the longer-term goal of achieving a full renewable electricity supply by 2050. However, given the current fiscal constraints imposed by the economic crisis and the scale of investment required to address structural imbalances in the energy sector, it is becoming increasingly challenging to achieve this target. Therefore, policymakers must explore innovative financing solutions to maintain investments in this sector and facilitate the essential green energy transition.

The recent agreement between the governments of Portugal and Cabo Verde signals to Sri Lanka that there may be such a solution. In early 2023, it emerged that Portugal had agreed to forgive a portion of Cabo Verde’s bilateral debt in exchange for commitments to biodiversity conservation and renewable energy development. Although these negotiations are in their early stages, they demonstrate that incentive frameworks exist and that there is an intersection point between debt, climate, and renewable energy priorities.

A debt-for-renewables” swap would reallocate foregone debt repayments toward public sector investments in renewable energy infrastructure and support the diversification of the energy sector. Much like debt-for-nature swaps, a debt-for-renewables” swap would reallocate debt repayments to a more productive sector and generate significant economic multiplier effects as a result of a more reliable, efficient, and autonomous energy sector.

Debt-for-nature swaps enable heavily indebted countries to restructure a portion of their external debt onto more favorable terms in exchange for environmental commitments. This typically involves creditors canceling or reducing unsustainable debt while creating obligations to protect the local environment using freed-up funds. This eliminates the significant opportunity cost of debt repayments by redirecting funds to mutually agreed conservation projects with more concessional repayment terms. 

Servicing foreign debt is incredibly expensive for developing countries not only because of the absolute cost associated with repayments but also due to the significant opportunity costs. Developing countries forgo investments in essential infrastructure, social services, and public investments that have high economic and social returns to service debt obligations without direct economic outcomes. 

In recent years, these opportunity costs have also materialized through environmental challenges and limiting essential investments in climate change mitigation and adaptation. This new dimension exacerbates the costs of the global debt crisis, as developing countries risk falling into a debt-climate” trap if they are unable to finance climate-resilient investments due to unsustainable debt burdens. Debt-for-nature swaps provide governments with an opportunity to finance investments in climate change adaptation and mitigation without taking on new debt. ADVERTISEMENT

Recent debt-for-nature swaps in Belize and Seychelles primarily targeted marine projects and reallocated funding to long-term biodiversity and conservation projects. The Nature Conservancy (TNC) financed the repurchase of external debt from creditors at a discounted rate and provided more concessional repayment terms, which was combined with a commitment from debtor governments to finance conservation projects using the freed-up funds. 

Belize and Seychelles also leveraged their strong blue tourism sectors to incentivize investors to engage in debt-for-nature swaps, as funding marine conservation preserves natural assets that are vital to ocean tourism. ​​The tourism industry guaranteed a sustainable source of government revenue and assured creditors that debtor governments would be able to service their debt obligations alongside environmental commitments.

The success of debt-for-nature swaps in Belize and Seychelles was driven by already established commitments to marine conservation and the economic multiplier effects associated with fulfilling them. Rather than prioritizing debt relief, debt-distressed governments must identify debt swaps as an instrument to maintain investments in environmental conservation and climate-resilient infrastructure by removing the opportunity costs of debt repayments. Strong, ambitious, and achievable environmental targets give debtor governments credibility to pursue debt-for-nature swaps; without clear targets, they risk overcommitting to environmental obligations and falling short, which could create further debt problems in the long run if commitments are not fulfilled. 

The Sustainable Development Goals (SDGs) and Sri Lanka’s Nationally Determined Contributions (NDCs) provide a strong foundation for targeted, productive investments and must be leveraged to reassure creditors that a long-term approach to finance is sustainable. At the recent Sustainable Development Forum, Wickremesinghe emphasized the importance of finding resources to achieve the SDGs and combat climate change. Debt swap instruments must play an important role in financing sustainable investments, especially to address some of the pressing challenges in Sri Lanka’s most vulnerable sectors.

Sri Lanka’s Green Energy Transition

Addressing structural imbalances in the domestic electricity sector is vital for both climate targets and economic development. The economic crisis demonstrated Sri Lanka’s unsustainable dependence on fuel imports from abroad (around two-thirds of the national energy supply comes from imported fossil fuels); because Sri Lanka relies so heavily on international markets that trade predominantly in U.S. dollars, foreign exchange reserves are required to purchase fuel. When the government exhausted those reserves, fuel supply was limited, and this posed significant challenges to households and businesses on the island. 

This overdependence on imported fuel is also exacerbated by inadequate energy diversification and a lack of renewable energy infrastructure in Sri Lanka. Between 1991 and 2014, Sri Lanka’s net energy imports as a share of total energy consumption increased from 25 percent to 50 percent, while the share of energy generated by renewable energy sources plummeted from 80 percent to an all-time-low of 45 percent of total final energy consumption in 2016. Sri Lanka has shifted away from domestic hydroelectric power toward fossil fuels in recent decades, which has created a fragile energy sector that is overdependent on imported fossil fuels.

Enjoying this article? Click here to subscribe for full access. Just $5 a month.

Unpredictable access to fuel and electricity poses significant challenges for economic development, as energy is essential for businesses and households to function. Creating a more sustainable electricity sector requires significant investment in energy infrastructure to create more energy autonomy, as well as stabilizing and managing the cost of energy in the domestic market. Given that Sri Lanka is not naturally endowed with fossil fuels and other traditional sources of energy, renewable energy infrastructure is essential to build the capacity to supply electricity to the national grid. 

Energy sector diversification must come through a blended finance approach; public investments in domestic energy infrastructure and the establishment of strong regulatory frameworks and governance signals to private investors that the government is committed to its NDCs and will reward private sector involvement in its pursuit of a green transition. 

Swapping Debt for Renewable EnergyADVERTISEMENT

As part of diversifying the energy sector and supplying clean electricity to the national grid, creditors stand to benefit from revenues generated through the sale of electricity and thus secure guaranteed debt repayments in this form. This can make debt servicing more sustainable in the long run as more generous interest rates, longer-term repayment schedules, and improvements in the productive capacity of the economy relieve pressure on the government to overextend itself to service external debt. Much like how tourism taxes and revenues reassured creditors in Belize’s and Seychelles’ debt-for-nature agreements, the Sri Lankan government can leverage revenue shares from renewable energy sales as a guarantee of creditor repayment and thus improve their credibility in the markets.

To maximize the effectiveness of debt swaps, the government must target the domestic energy sector. Structural imbalances at the heart of the energy sector require serious government intervention and a debt-for-renewables” swap provides a unique opportunity to finance essential investments without taking on more debt. A reliable and affordable domestic electricity supply, powered by renewable energy, is an essential component of sustainable economic development and the economic multiplier effects of this approach go far beyond the intersection of debt, climate, and energy priorities.

The Need for Climate Finance

Sri Lanka will not fulfill its renewable energy commitments under current economic conditions. The government must explore innovative solutions to the climate, energy, and debt crises; a debt-for-renewables” swap exists at the intersection of these challenges. The government must establish a coordinated response across ministries to properly evaluate the potential of debt swaps, focusing specifically on sectors with significant economic multiplier effects that offset the transaction costs of such complex negotiations. 

Previous case studies and ongoing negotiations in several highly indebted countries demonstrate that incentive structures exist for such agreements, so Sri Lanka must engage holistically with creditors to explore comprehensive solutions to the ongoing crisis. Debt swap instruments have the potential to unlock funding for renewable energy investments, but the government must establish credibility through strong commitments to its energy sector NDCs. This must be complemented by strong governance and regulatory frameworks that create a more attractive environment for private creditors.

As the government contends with debt and climate crises, climate finance must be at the forefront of Sri Lanka’s debt restructuring processes. However, it must be part of a comprehensive, transparent, and coordinated response from all lenders to create a more sustainable debt structure for economic recovery, without undermining global campaigns for debt justice.

This article is based on a policy brief titled: Debt-for-Renewables’ Swaps: How to Address Climate, Debt and Energy Sector Vulnerabilities in Sri Lanka” published by Lakshman Kadirgamar Institute of International Relations and Strategic Studies.

Courtesy The Daily Mirror

Around fifty percent of the population in this country is contributing at least one rupee to the international Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) diaspora daily, Lanka Private Bus Owners’ Association (LPBOA) Chairman Gemunu Wijeratne said.

He told the Daily Mirror exclusively that the LTTE and the Islamic State of Iraq and Syria (ISIS) terrorist organisations are currently the most funded organisations.

He said this fact was revealed following an analysis done by him. He said most of the financial companies are run by funds from the LTTE.

They give the collected money to local politicians, government officials and trade unions to depend on them, and it has become a serious problem to the country.

This is not even being investigated into by the police because the police attempts are also being foiled by the LTTE and ISIS.

“That is why there is a huge objection to the proposed Anti-Terrorism Act and to the proposed Broadcasting Regulatory Commission legislation. This is a result the country has faced after the LTTE war, and any war cannot be defeated by just killing people,” Wijeratne said.

Also, he said that he will reveal all the details if anyone gives him a chance. (Chaturanga Pradeep Samarawickrama)

Courtesy The Daily Mirror

The International Monetary Fund (IMF) has recommended sixteen priority actions in its recently released Governance Diagnostic Assessment (GDA) on Sri Lanka to address systematic and severe governance weaknesses and deep-rooted corruption vulnerabilities across State functions in order to unlock the country’s growth potential.

Sri Lanka became the first country in Asia to undergo an IMF governance diagnostic under the global lender’s rescue package. Accordingly, an International Monetary Fund (IMF) mission undertook a governance diagnostic assessment from the 9th of March to the 31st of March this year.

The technical assistance report released last week revealed widespread corruption vulnerabilities and governance weaknesses originating from ad-hoc tax policy practices, half-baked approaches to Anti-Money Laundering/Combating Financing of Terrorism (AML/CFT), lack of a robust legal framework and poor processes utilised in SOEs, the absence of public procurement legislation, ad-hoc tax policy practices frequently modifying tax laws, conflict of interest concerns of Central Bank managing EPF and regulating NBIFs, and absence of clear mechanisms for information sharing among tax authorities.

Despite the widespread public outcry leading to mass protests and social unrest last year, the report pointed out that the authorities were yet to take action on recovering stolen funds, while civil society participation remains discouraged.

Current governance arrangements have not established clear standards for permissible official behaviour, acted to deter and sanction transgressions, nor pursued individuals and stolen public funds that have exited the country. Regular civil society participation in oversight and monitoring of government actions is restricted by limited transparency, the lack of platforms for inclusive and participatory governance, and by the broad application of counter-terrorism rules,” it said.

GDA stressed that the impunity for misbehaviour enjoyed by officials continues to undermine trust in the public sector and compounds concerns over limited access to an efficient and rule-based adjudication process for resolving disputes, and hurts the integrity of the judiciary.

Although the new Anti-Corruption Act (ACA) is in force, it noted that key accountability institutions, including the Commission to Investigate Allegations of Bribery and Corruption (CIABOC), lack both the authority and competency to successfully fulfill their functions.

Improvement brought about by the passage of the ACA needs to be complemented by the drafting and enactment of a modern law on Asset Recovery. Rapid operationalising of the ACA will be critical to address current corruption vulnerabilities associated with the lack of a functional system for receiving, publishing, and reviewing asset declarations by public officials, and procedural and competency issues in the investigation and prosecution of corruption cases,” it added.

Among priority actions, the GDA has recommended the government abolish or suspend the application of the Strategic Development Projects Act until the promulgation of an explicit and transparent process for the evaluation of proposals and costing of investment promotion conditions.

There is no definition of what criteria need to be satisfied for a project to be of strategic relevance, and the revenue forgone from such projects is not systematically contrasted against their potential benefit in a transparent process. Crucially, the Department of Fiscal Policy (DoFP) is not involved in the selection or evaluation of projects, and any data that may exist is not shared with the department. While the specific concessions given to companies benefiting from provisions of the SDP Act differ, the revenue consequences are likely significant,” it pointed out. 

It noted that a holistic, impartial, and transparent analysis is required to decide whether a specific project is viable and whether the potential benefit exceeds its social costs – which include revenue forgone, an increase in administrative costs, market distortions, and potentially perceptions of unfairness.

While the BoI is likely well-positioned to understand the investment potential of specific projects, it lacks an understanding of the wider fiscal framework and budgetary needs which are necessary to evaluate the net social value of a specific project. The DoFP should evaluate and guide the design of all tax incentives, including those based on the SDP Act and the Port City Act,” it added.

The analysis also scrutinized the high corruption vulnerabilities in public procurement due to the absence of a procurement law, which has led to high levels of political engagement in the selection of procurement winners, poor contract management, limited transparency, and a number of other issues. Hence, it has been suggested to enact a Public Procurement Law that reflects international good practice by December next year.

In addition, it was highlighted that the lack of information on beneficial ownership of companies increases the risk of conflicts of interest in the awarding of contracts.

While anti-money laundering mechanisms have the potential to reduce corruption vulnerabilities, the report was critical of current approaches to Anti-Money Laundering/Combating Financing of Terrorism (AML/CFT), which has largely failed to support effective state action.

Issues in legal definitions and processes to capture and share information on the beneficial ownership of companies have not been addressed, since they were first observed in 2015.

Current practices by financial institutions largely fail to identify suspicious transactions and prevent money laundering. At the same time, weaknesses in the legal framework, problems in domestic cooperation on corruption-related issues between competent authorities, and issues in establishing effective protocols for collaboration with foreign jurisdictions impair sanctioning corrupt officials for money laundering offenses or recovering stolen assets,” it added.

Meanwhile, it also highlighted governance weaknesses associated with increased risks of corruption around Contract Enforcement and Property Rights, which has constrained private sector development.

Multi-year waiting times for the resolution of contract disputes prevent reliance on courts for effective and fair resolution of disputes and encourage disputants to find ways, not always legal, to speed up adjudication. Widespread confusion over the allocation of property rights and the lack of progress in digitizing property records generate extensive long-term legal disputes and similarly promote resort to opaque means to influence the resolution of disputes. 

Corruption risks around state-owned land, estimated at approximately 80 percent of the country, are particularly severe due to the combination of lack of clarity around titles, the absence of a property registry, and ambiguity in processes for the divestiture of state property,” it elaborated.

As a result, it noted that the integrity of the judiciary has eroded over time and private parties have moved to use illicit payments to resolve disputes.

…the strong incentives of private parties to use illicit payments as a way to solve legal problems that have little chance of being resolved in the near term, and have focused attention on the need to strengthen the independence and competency across the legal sector,” it added.

The recommendations are expected to contribute to the formulation of governance and anti-corruption policies and programmes, improvement of the legal and institutional frameworks, as well as governance and anti-corruption reform measures agreed to in the Staff Level Agreement for an Extended Credit Facility Arrangement for Sri Lanka.

As a result, it noted that the integrity of the judiciary has eroded over time and private parties have moved to use illicit payments to resolve disputes.

…the strong incentives of private parties to use illicit payments as a way to solve legal problems that have little chance of being resolved in the near term, and have focused attention on the need to strengthen the independence and competency across the legal sector,” it added.

The recommendations are expected to contribute to the formulation of governance and anti-corruption policies and programmes, improvement of the legal and institutional frameworks, as well as governance and anti-corruption reform measures agreed to in the Staff Level Agreement for an Extended Credit Facility Arrangement for Sri Lanka.

e-Con e-News 24-30 September 2023

Before you study the economics, study the economists!”

‘I was there at Torrington Square when we received Independence.

I watched with contempt our PM arriving there in top hat & tailcoat.

I was there at the Town Hall when Bandaranaike formed his party.

I was on the streets of Kandy cheering away when the ’56 victory

was announced. I was in depths of despair when JR Jayewardene

hoodwinked the entire nation with his Dharmista slogan and pushed

his neoliberal economic policy on us which resulted in 2 insurrections,

one in the South & one in the North.’

– Gunadasa Amarasekera

From Gamanaka Mula to Gamanaka Aga – the Wayward Journey of the Middle Class gathers Gunadasa Amarasekera’s reflections over the last 75 years, in the home, on the street, across the seas, and on the page. As Colombo’s anglomaniacs prepare to launch yet another ‘international’ (minus Sinhala, actually a white) literary farce at a colonial Southern fortress, only open to what the sea drags in, for whom Booker is a delicious prize not another Caribbean (oops, West Indian) slave plantation owner, here is the real story, and it ain’t novel:

     Politics as such has been outlawed from our serious fiction”, Amarasekera declares. He places today’s modern fabling in dire perspective: His novels forecast Sri Lanka’s trajectory into ‘a colony of India or USA or of both!’ It is important to remember, World Bank (and IMF) interference in the world and Sri Lanka precedes and prepares for ‘independence’ (see 10 August 2019, Central Bank Special).

     Here then is 1977 times 10: JR’s media & other strategies, carrot&stick – and more. Such tactics are usually credited to the ‘Old Fox’, yet we know those games too were and are prompted by the USA’s IMF, seeking to bribe and fatten certain fractions.

     Here then is the saga of those who sought a ‘Socialism with Sinhala Buddhist Characteristics’. A tale also of a narrow ‘middle class’ who lost their way on the journey from village to town, to university & abroad. Their attempts to recover their roots & their Buddhist civilization through white foreign-funded institutions returns them as strangers in their own land: Alienated & marooned abroad, then disillusioned at home, a colonial mentality still imprisons them…and not just them.

*

This ee also examines ‘The Common Dream’ of the present President and a secessionist Tamil leadership, forged and massaged by colonialism. A dream that remains unchanged. ee has recalled the international merchants of rice and money who have underwritten this leadership process (see ee 07 July 2021, Maharaja’s MTV, Chettiar Bankers & Killer Import Mafia).

     Some recall ‘Sir’ Ponnambalam Arunachalam’s call to the Ceylon Tamil League in 1922 to propagate ‘precious ideals throughout Ceylon, Southern India and the Tamil Colonies, to promote the union and solidarity of Tamilakam, the Tamil Land…we have been proud to call Tamil Eelam’.

     Kalyananda Thiranagama examines the founding of the ITAK from 1949. Called the Federal Party in English, ‘the name of the Party – Ilankai Thamil Arasu Katchi (or Tamil State Party of Ceylon) itself reflects this dream’ A dream ‘reiterated in various resolutions passed at their conferences and public declarations at different times.’ It is no surprise therefore that the President, most aware of English and its dissembling histories, has spoken of a ‘final solution.’ – a dream to annihilate us all (see ee Focus).

*

• Seeking a real Way Forward, an alarm is being sounded by the Communist Party of Sri Lanka. They point to auguries of ‘an ungovernable state of anarchy’. ‘Rightwing forces will not hesitate to allow extra-legal or even military intervention.’ The CPSL is calling on all ‘progressive, Left & patriotic forces’ to urgently fulfil ‘their historical responsibility’.

     There are organized interests and forces pushing this ‘anarchy.’ Those politicians & thinktanks who have promoted the chaos of further colonial control of the economy, are now acting contrite:

Verité Research Head lambasts Government and IMF

for ‘privatising profits & socialising losses’

Verité, a US-funded thinktank, is now trying to deflect from their former reports promoting Domestic Debt Restructuring (DDR). US Verité were the first to put out a paper on DDR, note astute observers. ‘Now that their own advocacy is coming to bite them in the ass, Verité’s headman De Mel is trying hard, but is yet to reach any clarity such as Marx’:

The only part of the so-called national wealth

that actually enters into the collective possessions

of modern peoples is their national debt.

– Karl Marx, Capital Vol 1

Other US-funded somebodies & nobodies are fiddling the same coy violins as Verité. A future SJB government will ‘refine’ Sri Lanka’s agreement with IMF, promises SJB (actually Trans-UNP!) MP Harsha de Silva. President Ranil Wickremesinghe ‘hints’ that the IMF’s ‘ways of negotiation are old’.

     Those who invited the IMF in, are now backtracking as the people’s anger grows. Having declared a fertile & rich country, bankrupt. Having bankrolled an ‘Aragalaya’ (Rs250billion, the published ‘advertising spend’ by capitalists in 2022? Advertising what??) to drive out a popular government, accusing it of all the old sins of colonialism. After escalating the intrusion of the USA’s economic war machinery (notice the US’s Fitch & S&P’s generous ‘ratings’ on the state of the currency). The World Bank is given headlines for providing more aid (loans?) for ‘welfare’, even as the IMF is throwing even more people out of work! The US is also providing ‘thriposha’ to combat malnutrition. The USA’s World Bank are funding a National Debt Management Centre, etc, even as they provide loans (bribes) to the country’s political mercenaries to pursue their commands.

*

• So-called diasporas, members of a transnational ‘middle-class’ who have helped the colonial master rob their country’s resources, are those given ‘permanent’ residency in those lands.

The feeble response by Sri Lanka’s Minister of Foreign Affairs, to Canada’s revelations about India’s assassination of a separatist Khalistani leader in Canada, only exposes how our capitalist leaders have no interest in truly setting the record straight. Certain ‘national questions’ are beggars’ wounds, meant to fester until amputation. Indeed, some warn the Minister not to interfere in Canada’s affairs, even as they observe Canada’s blatant interference in Sri Lanka.

This week also saw revelations of Canada’s role as a haven for Europe’s & Asia’s fascists & terrorists. It is no surprise that both Europe & their white settler states have become a refuge for this world’s contras – their ‘bastard children’ of nondescript shades. Canada’s own great expertise in manufacturing (after decimating) ‘tribes’ & identities, derives from their genocide of the original peoples – which contrary to the Canadian envoy’s utterances gulped by Colombo’s supine media – continues to this day, and has long been a model for the fascists of this world. Canada has also played a lead role in the ousting of such independence leaders as the Congo’s Patrice Lumumba (assassinated), Ghana’s Kwame Nkrumah (couped), Haiti’s Jean-Bertrand Aristide (kidnapped & couped), etc, etc, and opposed anti-colonial struggles (from Korea to Vietnam, etc).

As for the actual surreal diaspora, the truth of their day-to-day lives, as ultra-exploited & terribly insecure workers, is yet to be exposed…

*

• A recent parliamentary debate on the April 2019 attacks, heard ‘reports that those who were in the Aragalaya… are training militarily in remote locations’.

     At the same time, Madame Julie Chung is seeking to recruit the leadership of sacred Mihintale to lead the ‘Nava Aragalaya’. Those readers who follow the twitterings & other targeted meanderings of the US Envoy across the country, observe Chung met the Mihintale Thera recently. They were spotted ‘seated with… a Galle Face priest who was with Omalpe & the Cardinal’. The Thera is as usual, most honest. A few months ago, the Mihintale Thera justified the entry of the IMF, declaring, ‘It was the IMF that ruled Sri Lanka… there are financial issues in the country…the government needs to take drastic measures to address them.

     These moves make clear that it is the US that is pushing the ‘anarchy’ from the so-called Left and the Right. They have the rock’n’roll for it.

*

No pirates, no digital salesmen: US Envoy Julie Chung also recently met ‘Cyber Security Advisor & Educator’ Asela Waidyalankara – ‘Technocrat, Cyber Security Crusader, Privacy Advocate, Futurist, Techcelerator, Proud Sri Lankan’ – on 27 September 2023. Midst all this hoha about ‘digital economy, disruptive cyber attacks, draft online safety bill’, Chung twittered:

     ‘Had a good chat w Asela Waidyalankara on the latest cybersecurity law & critical ways the USA can further support Sri Lanka’s proactive steps to develop its digital economy & mitigate disruptive cyberattacks. Also discussed concerns & far-reaching implications of the draft Online Safety bill on citizens & tech companies.’

     At the onset of last year’s ‘Aragalaya’, on 9 April 2022 Waidyalankara twittered with a purported photograph of: ‘A high powered Wi-Fi/GSM jammer spotted near Presidential Secretariat’, hinting at covert state surveillance. On 20 April 2022, ‘Anonymous Hacker Collective’ launched cyberattacks ‘against the Government of President Gotabaya Rajapaksa.’ Waidyalankara was quoted as pointing to the ‘incredibly fragile e-Government system’ (see ee Random Notes)…

Contents:

Reviewer –   Prof. N.A.de S. Amaratunga PhD, DSc

There are two major impressions that the discerning reader will not miss while reading Galle Face Protest: Systems Change or Anarchy? – Politics, Religion & Culture in a Time of Terror”,writtenby Sena Thoradeniya. One is the vast amount of information it carries regarding the machinations that the US imperialists employ when they decide to change the regime of a country of strategic importance, and the other is the dirty face of the two-faced so called Aragalaya”. It is very unfortunate that this book has not received the attention it deserves from those who love this country and who are aware of the peril it faces. The perilous position is due to two reasons; one is the geopolitical importance of the maritime geography of our Island and the other is its history of struggles against imperialism, both very vital considerations for the US. They will leave no stone unturned to defeat the nationalist spirit of the people to gain a foothold on the Island, which is the southernmost land in the strategically important Indian Ocean. This is the reason why the so-called Aragalayists” were encouraged to ridicule our national and religious symbols. If they can destroy the national fervour that is built on Buddhism half their battle is won.

I feel that the book has not received the attention it deserves because the people have not yet recovered sufficiently from the shock, they went through in the last few months. They have lost their nationalist leader in the midst of an unprecedented economic crisis and they don’t seem to know what hit them; they don’t know whom or what to believe. This is very unfortunate for this book which is an eye opener; it tells us what really happened and also what may be in store for us if we are not alert and informed of the danger that awaits us. Thoradeniya’s book is a revelation on all these aspects.

The book has a Preface titled, Taking the Lid off the Golden Bowl” by Dr. Gunadasa Amarasekera who succinctly tells us about the value of the book. The Introduction, which consists of 43 pages, deals with the conspiracy to oust the President. The role played by the US Ambassador is revealed with great detail and substantiated with evidence. It also talks in a detached way about the obvious mistakes committed by the President on the advice of dubious experts. How the President played into the hands of his adversary is shown clearly. Straight talking Thoradeniya does not spare even the Cardinal; his role is described in clear terms and one wonders about the intentions of the Catholic Church. The author has seen with his own eyes the Mirihana Outrage” which is portrayed as a harbinger of evil to come. The intentions of the so-called Aragalaya” which was supposed to be the epitome of peace was on display, road tarmac on fire, buses on fire, President’s house on siege, under the eyes of the police.

In a chapter titled Who Were Not Afraid of the Galle Face Protesters” Thoradeniya deals with the supporters of the so-called Aragalaya”. According to him there were two groups, local and foreign. This chapter is very important for it reveals the forces behind the phenomenon, some active in the open, others hidden. Some belonged to political parties, others were anti-nationalist elements; they would announce their arrival, shout a few slogans and then would leave the site to dine at the One Galle Face”. Infighting among these groups were not uncommon every day. Thoradeniya lists twenty sub-groups who were involved in the so-called Aragalaya” revealing that they were an assortment of groups with no common doctrine or ideology.

The foreign support that was available to the so-called Aragalaya” is described in the chapter titled US Footprints at the Galle Face Protest Site”. The author makes reference to MP Wimal Weerawansa’s disclosures and Ms Shenali Waduge’s letters published in LankaWeb. The latter’s revelations about the CIA created organisations, International Republican Institute and National Democratic Institute and their activities in Sri Lanka form the basis for the discussion in this chapter. Reader is informed of the ramifications and wide networking capabilities of these organisations. Waduge appears to be quite knowledgeable and well informed supported by research publications of repute. How these organisations provide funds, train various groups and NGOs on subversive methods and activities are given in detail. How groups were mobilized using the hashtag called GoGotaHome” and why these placards could not have been the spontaneous outcry of a people deprived of a living but the work of a well-organized, well-funded outfit like the US orgaization Generation Democracy” form compulsive reading.  What these US organizations have achieved in other countries in Latin America and Africa are described to support the contention that US was behind the so-called Aragalaya”.

Author very importantly deals with the culture that was manifest at the Galle Face Protest site in the chapter titled Group Formation and Culture of Galle Face Protesters”. He says that this culture is not going to be a permanent feature of the Sri Lankan main cultural milieu and he has been proved right. He discusses the possible means and causes of formation of this culture. There was no uniformity in this culture, the unifying force being the intention to chase out Gota. There was no leadership or hierarchical organization. There was group rivalry and conflicts among the different groups. The use of filthy language in their banners and placards was a common occurrence which reflected on an uncultured culture”. When they surrounded Ranil Wickremasinghe’s residence the placards that referred to him were utterly filthy reflecting on the lack of culture. Author says the The Galle Face culture was anti-national, anti-Sinhala, anti-Buddhist, Federalist and Ealamist”. The village farmers who were deprived of their living would not stoop so low. Author gives a comprehensive account of the culture or lack of it of the Galle Face Protesters.

Thoradeniya bludgeons the arm-chair critics who theorised on the Galle Face Protest with articles under whimsical titles like Mirihana Moment and Movement” and United We Stand”. A vivid description of the theorist including his pedigree is given leaving no room for mistaking the identity of the theorist. Another such theorist is taken to task, an ex-High Commissioner, who has accused the security forces of setting fire to the bus at Mirihana. Author identifies ten groups of such theorists who attempted to valorise the Galle Face Protesters and he also identifies the commonalities among these theorists. This chapter of the book has some very important facts about the anti-national, misguided, rootless groups who operate under various legends like Kuppi Collective/Talks”.

In the chapter titled Galle Face Protests and how Operation 2.0 was Foiled” the author briefly traces the history of the JVP insurrections and then he clearly explains the strategy of the JVP in hijacking the so-called Aragalaya” and attempting to capture state power. May 9^th was the dress rehearsal for the real revolution” that was to follow. How meticulous preparations were carried out for the arson attacks by the Helmet Brigades” is vividly described. Molotov cocktails were available to be thrown into Prime Minister’s residence; who has the knowhow to make those bombs” the author asks. The reader has memories of the 1971 and 1989 insurrections and he knows. Author explains what 2.0 means, an advancement on 1.0, in other words a bigger event than May 9^th version.

Thoradeniya analyses the failure of the JVP to capitalize on the economic crisis and the resultant suffering of the people. He makes reference to the repeated failures of the JVP in the past. The author gives eight reasons for the failure of the JVP and the main reason is that the JVP has not developed their political links with the masses well enough to succeed in any upheaval they launch. This was evident in all their insurrections and in the attempt to capture power in 2022.

In the chapter titled Ex-President in Retrospect….” the book looks at the reasons for GR’s failure to take action against the protesters who were slandering him in filth, stamp his authority endowed by 6.9 million voters, and chase away the rioters. Dealing with the various theories put forward by various writers the author says he was trapped by the US. On the question whether GR was a dictator the author disagrees saying that GR was a practitioner of abdicracy as opposed to autocracy. Well GR’s term was too short to make a judgement; however, it was evident that he was vacillating in the face of grave provocation and challenge to his authority. His inaction, particularly when Hirunika was protesting and besieging, would have sent wrong signals to all those who were plotting his ouster and also the security forces. The author sympathetically analyses the shortcomings of Gota and answers the question whether GR was a politician. Author asks the question why the security forces on their own initiative did not act against the rioters when the very existence of the state was at risk. Well they finally did act when the Parliament was attacked.  

Author thoughtfully has included a chapter on what protesters and politicians should know about systems, systems theory and types of change. The Marxist view on these matters are dealt in detail. Sacrilegious behaviour of the protesters, insulting Buddhism and its sacred symbols under the very eyes of a prominent Buddhist monk who visited the site regularly should be an eye opener if nothing else is and be aware of the peril the country may face due to the action of these revolutionists” who have attempted to grab state power for the third time.

Thoradeniya in his comprehensive analysis of the Galle Face Protest analyses MP Wimal Weerawansa’s book Nine; The Hidden Story”. Weerawansa’s book reveals lesser known important facts. For instance, the reason why the army trucks parked near the Galle Face Protest site were suddenly moved out. The US Ambassador at this stage of proceedings were calling the shots. She called this book pure fiction.

Thoradeniya draws parallels between the Galle Face Protest and other similar phenomena that took place in foreign lands, in a comparative study, such as the Arab Spring”, Iranian women protesters, Brasilia in Brazil and Andean Mountains in Peru supplying much valuable information to the reader.

All in all Sena Thoradeniya’s book titled, Galle Face Protest; Systems Change or Anarchy? with the cover page depicting a rioter climbing on to the statue of former Prime Minister S W R D Bandaranayake to blind fold him with a black cloth, is indeed a must read for all Sri Lankans who love their country and would rise up against any adversary without hesitation.        

දේශමාන්‍ය ආචාර්‍ය සුදත් ගුණසේකර. මහනුවර 

1992 ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්‍යාල සහ ප්‍රාදේශීය සභා ඒකාභද්ධ කොට ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් ප්‍රා. සභාපතිවරුන්ගේ ලේකම් වරුන් වශයෙන් පත්කොට ශ්‍රී ළන්කා පරිපාලන සේවය විනාශකිරීමේ කුමන්ත්‍රණයෙන් ගලවාගෙන ශ්‍රී.ලන්කා පරිපාලන සේවය මරනින් බෙරා ගත්තේ මාය.

 ශ්‍රීලන්කා පරිපාලන සේවයේ මෙන්ම රටේ වාසනාවකට මෙන්, මා එසමයේ ශ්‍රී ලන්කා පරිපාලන සන්ගමයේ සභාපති විය. 1992 නොවැම්බර් බදුල්ලේ සන්චාරයක ගිය අවාස්ථාවේදී ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාල සහ ප්‍රාදේශීය සභා ඒකාබද්ධකොට ප්‍රාදේශිය ලේකම්වරු ප්‍රාදේශීය සභා සභාපතිවරුන්ගේ ලේකම්වරුන් ලෙස පත් කිරීමට යෝජනාවේ කෙටුම්පතක් ප්‍රධාන ලේකම්තුමාගේ මේසය උඩ තිබෙණු මා දුටුවා. ඉන් පිටපතක් ලබාගෙන මම කොළඹට පැමිණි වහාම බණ්ඩාරනායක අනුස්මරණ ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේ හදිසි රැස්වීමක් කැඳවා එහි ප්‍රධාන ආරාධිතයා ලෙස ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිවරයා ගෙන්වා ගැනීමට හැකි උනා. BMICH හි පැවති පළමු SLAS රැස්වීමද එය විය. එම රැස්වීමට දිවයිනේ සියලුම ප්‍රා.ලේ.කම්වරුන්, දිසාපතිවරුන්, දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානීන් ඇතුළු සාමාජිකයින් විසාල පිරිසක් මෙන්ම ජනාධිපති  ලේකම් විජේදාස ඇතුළු අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් 25 න් 22ක්ම එදා පැමිණ සිටියා. ලේකම්වරුන්ගෙන් එදා නොපැමිණියේ රැස්වීමේ දිනට දින කීපයකට පෙර විදේශගතවූ රා.ප.පා ලේ  කම් ආර්.එස්. ජයරත්න සහ ප.පා.ලේ අයිලප්පෙරුම පමණි. ඒ දෙදෙනාම ඒ බව මට දැන්වූ බවද මෙහි සඳහන් කළයුතුය.

සම්ප්‍රදායාණුකූලව ජනාධිපතිතුමා පිළිගැනීමෙන් පසු මවිසින් කරණලද කථාවේ සාරාන්ශයේ සින්හල පරිවර්තනය පහතින් දක්වමි.

‘ගරු ජනාධිපති තුමනි,

මේ රටේ ජනාධිපති කාර්‍යාලයේ සිට සියලුම ජාතික,දිසා ප්‍රාදේශීය සහ ග්‍රාමීය මට්ටම්වල සමස්ත පරිපාලන යාන්ත්‍රණයේම සියලුම ප්‍රධාන පරිපාලන තණතුරු දරන්නේ අපගේ සේවයේ සාමාජිකයින්. එමනිසා සමස්ත රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයේම පරිපාලනයේ සුක්කානම දරන්නේ අපිය. එසේම ඕනෑම රජයක ප්‍රතිපත්ති සහ වැඩ සටහන් දීප ව්‍යාප්තව ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ සම්භන්ධීකරණය කිරීමේ වගකීම දරන්නේද මගේ සහෝදර මේ පිරිසමය. අපි ස්වාධීන වුර්තීය රාජ්‍ය පරිපාලන මහජන සේවකයෝ වෙමු.එසේම සමස්ත රාජ්‍ය පරිපාලන යාන්ත්‍රණයේ අයෝමය සැකිල්ලද වෙමු. ප්‍රාදේශීය ලේකම් වරුන් එම යාන්ත්‍රණයේ අත්තිවාරමය. ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්‍යාලකියන්නේ එම සමස්ත රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයේ පදනමය. එසේම එම රන් දම්වැලේ මධ්‍යමය සමඟ ගම සම්භන්ධකරණ අන්තිම පුරුකයි. රටේ සමස්ත පරිපාලනය මෙන්ම සන්වර්ධන ක්‍රියාවලියේ සාර්ථකත්වය රඳාපවත්නේ මේ පරිපාලන යාන්ත්‍රණයේ කාර්‍යක්ෂ්මතාව මතය.  

අනෙත් අතින් ප්‍රාදේශීය සභාව කියන්නේ   ඒ මට්ටමේම තිබෙන දේශපාලන පක්ශයක ගම්මට්ටමේ ඇති අන්තිම දේශපාලන සන්විධානයයි.  ඒවායේ නායකත්වය දරන්නේ ගම්මට්ටමේ සාමාන්‍ය මහජන නියෝජිතයින්. ඔවුන්ගේ අධාපන මට්ටම් ගැන ඔබතුමාද හොඳින් දන්නවා ඇති.

ඇතැම් විට ඔබතුමාගේ ජනතාව වෙතට පාලනය ගෙනයාමේ සන්කල්පය අනුව ප්‍ර.ලේ.කාර්‍යාල ප්‍රා.දේ සභා සමඟ ඒකාභද්ධ කිරීමෙන් ගම්මට්ටමේ පරිපාලනය මෙන්ම සන්වර්ධනය කඩිනම් වේයයි ඔබාතුමා සිතනවා ඇති. අවසාන ප්‍රතිඵලය කුමක් වුවත් ඔබතුමාගේ එම අදහසට අපිද ගරු කරමු. නමුත් මේ මට්ටමේ දේශපාලන නායකත්වයේ ගුනාත්මක භාවය කෙසේ වුවත් මෙම සභා හැම්දාම එ. ජා. ප බලකොටුම වේයයි තියෙන සහතිකය කුමක්ද. ඒවා සියල්ල විපක්ෂයට ගියහොත් තමුන්නාන්සෙලාගේ රජය විපක්ෂයේ සභාපති වරුන්ගෙන් පාලනයවන ප්‍රා.ස ජාලයක් ඇති රටක ප්‍රා.මට්ටමේ රාජ්‍යපාලනය හා සන්වර්ධන කටයුතු ක්‍රියාත්මක කරගන්නේ කෙසේද.එමනිසා ප්‍රදෙශීය ලේ. කා. මධ්‍ය්ම රජයේ ආයතන වෂයෙන් පවත්වාගෙන යාම  වඩා හොඳය යනු අපගේ අදහසය.

එමනිසා යෝජිත වැඩපීවෙල අප දකින්නේ  මේ රටේ ප්‍රාදේශීය මට්ටමේ සමස්ත පරිපාලනය මෙන්ම සන්වර්ධනය අවුලෙන් අවුලට පත්කෙරෙන වැඩ පිලිවෙලක් වශයෙනි, එසේවුවිට ප්‍රාන්තයේ මෙන්ම මධ්‍යයේද කිසිදු පාලනයක් නැති අවුල් ජාලයකට මුලු රටම පත්වනු ඒකාන්තය.

What is more is your excellency I feel that this is a big coup d’etat against you and your government, to destabilize the government and send you home” (this last comment I made only to him)

එමනිසා රටේත් ජනතාවගේත් යහපත නිතරම අපේක්ෂාකරන රාජ්‍ය පාලන යාන්ත්‍රණයේ නියමුවන් වශයෙන් අප මෙම යෝජනාව ඉල්ලා අස්කරගන්නා මෙන් අපගේ සන්ගම්ය ඉතා ගවුරවයෙන් ඔබතුමාගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

ඇනතුරුව,

1.     ප්‍රා.ලේ.කාර්‍යාල සහ ප්‍රා.දේසීය සභා ඒකාබද්ධ නොකරණ මෙන්ද

2 ප්‍රා ලේ වරුන් ප්‍රා .ස. පතිවරුන්ගේ ලේකම්වරුන් වශයෙන් පත් නොකරණ මෙන්ද.

3 මේ දෙකේම කටයුතු එක වහලක් යටතට ගෙන නො එන මෙන්ද

4 ප්‍රා. ළේ වරුන් වශයෙන් පත් කිරීම සඳහා 1  පන්තියේ ශ්‍රි.ලන්,ප සේ නිළධාරින්ගේ රික්තයට වෙනත් සමාන්තර සේවා වලින් 1 පන්තියේ නිලධාරීන් පත්කිරීම ඉල්ලා අස්කරගන්නා මෙන්ද 

ඊට අම්තරව

6 කිසිම ශ්‍රී.ලන්. ප. සේ ලේඛනගත තනතුරකට වෙනත් සේවාවලින් නිලධාරින් පත්නොකිරිම

7 ඒ වනවිට ශ්‍රී.ලන්,ප. පා.සේවයේ 1 මු පන්තියේ උපරිම වාර්ෂික වැටුප වු 27,500 -32,500 දක්වා වැඩි කිරීම. යන ඉල්ලීම් 7 මම ඉදිරිපත් කලෙමි.

අවසාන වශයෙන් මෙම කාරණය පිළිබඳව පසු දිනට ගෙන ඒමට නියමිත අමාත්‍ය මන්ඩළ පත්‍රිකාව ඉල්ලා අස්කර ගන්නා ලෙසද ඉල්ලා සිටියෙමි.

මගේ කතාවෙන් පසු, එදා මම මගේ ආසනයට ආපහු පැමිණ වාඩි  වීමත් සමඟම, ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිතුමා මගේ පැත්තට හැරිලා .සුදත්ට මගේ සුබ පැතුම් ඔබ විශිෂ්ට දේශනයක් කළා. ” කිව්වා.  ‘”Sudath my congratulations. You made an excellent speech” කියලයි එදා ඔහු කීවේ

ඔහුගේ දේශනය ආරම්භ කරමින්, නෝනවරුණි, මහත්වරුනි, මේ යෝජනාව ගැන මේ තොරතුරු තමුන්නාන්සේලාගේ සභාපතිතුමා මගේ අවධානයට යොමු කරනතුරු එහි ඇති භයානක කම මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ. මෙය මගේ අවධානයට යොමු කිරීම ගැන මම ඔහුට සහ ඔබ සංගමයට ස්තූතිවන්ත වෙනවාම. ඔහු ඔබේ සංගමය වෙනුවෙන් කළ ඉල්ලීම් සියල්ලම ලබා දීමට මම පොරොන්දු වෙනවායි” ඔහු දේශනය හමාර කළා.

එම යෝජනාවට එදා අප විරුද්ධ නොවී එය ක්‍රියාත්මක වීමට ඉඩ දුන්නේ නම්, එය ශ්‍රී ලංකා පරිපාලන  සේවයේ අවසානය වනු ඇත. එදා මගේ ඒ විරෝධයෙන් මේ රටේ ඉහළම රාජ්‍ය සේවයේ අභාවය වළක්වා ගැනීමට හැකිවීම ගැන මම අදත් සතුටු වෙනවා. ඒ වගේම ආඩම්බර වෙනවා. එදා රැස්විමෙන් පසු ප්‍රේමදාසගේ හැටි දන්නා බොහෝ දෙනෙක් මට  ස්තූති කරමින් හා සුභ පතමින් කීවේ ‘සුදත් ඔබ කී කරුණු මෙන්ම ඒවා ඉදිරිපත් කළ විලාශය සහ ඔබේ භාෂාව දෙස බලාගෙන සිටි අපට ලොකු භයක් ඇතිඋනා. වරෙක අපි හිතුවේ සුදත්ට අද ඔලුව නැතිව ගෙදර යන්ට වෙයිද දන්නේ නෑ කියල.

මගේ සේවය සහ එහි අනාගතය වෙනුවෙන් ඒ වගේම මගේ රට සහ ජනතාව වෙනුවෙන් එදා ලබාගත් එම ජයග්‍රහනයෙන් පසු බන්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර සාලාවෙන් පිටවී ආවේ රටක් රාජ්‍යක් දිනාගත් යුධ සෙන්පතියෙකු මෙන් මහත් අභිමානයෙන්, මා මෙලොවට බිහිකොට ලොකුකොට හදා වැඩු මගේ දෙමපියන්ට සහ ශිල්ප සාස්ත්‍ර ලබාදුන් මගේ ගුරුවරුන්ටද පින් දෙමින්.

****

එදා 58/92 පනත සහ 21/92 චක්‍රලේඛය යන ඉහත යෝජනා  දෙක කවුරුන් හෝ මගේ අවධානයට යොමු කළා නම් මට ඒවාත් මගේ ලැයිස්තුවට ඇතුළත් කර ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමද අනිවාර්යයෙන්ම නැවැත්වීමට තිබුණා. එසේ නොවීම ගැන මම අද කණගාටුවෙමි. මා1992 වන විට අමාත්‍යාංශයක ලේකම්වරයකුව සිටියේ නම් හෝ ශ්‍රි.ලන්.ප පා.සේ  සභාපතිවරයා වශයෙන් මෙම කරුණු 2 (අංක58/92 සහ 21/92 පනත) කවුරුන් හෝ මගේ අවධානයට යොමු කළේ නම්, අනිවාර්යයෙන්ම මම එම ප්‍රශ්න දෙකද නියත වශයෙන්ම එදා ලැයිස්තුවට  ඇතුලට කොට ඒදෙකද විසඳා ගන්නවා.

පසුවදා උදේම මගේ යාළුවා විජේදාස මට කතා කරලා මගේ සුබ පැතුම් සුදත්” කියලා මගෙන් ඔහු ඇහුව සුද ත් දන්නවාද ඊයේ ජනාධිපති තුමා සමුගැනීමට පෙර මොකද මට කීවේ කියලා. ඉතින් මන් ඇහුව මොකද පොහොර උරයකට දාලා කට අගින් බැඳල ගෝල්පේස් එකෙන් මුහුදට දාන්ට කීවද කියල. මොකද ඒ වන විට මා සීට්යේ පූල් එකේ නිසා. එවිට ඔහු කීවේ

ඒ අනුව වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ රාජ්‍ය ලේකම් ලෙස, මා පත් කර ඇති බව ඔහු මට දැනුම් දුන්නා.

1993 ජනවාරි 01 වැනි දින සංචිතයෙන් කෙළින්ම මා අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයකු ලෙස පත් වූයේ එලෙසිනි. ඒ වනවිට දේශපාලන පළිගැනීම් නිසා ලේකම්, අතිරේක ලේකම් වැනි තනතුරු ලබා සිටි මට වඩා කණිෂ්ඨ නිළධාරීන් 104 ක් අභිභවා අහිමිවූ ජේෂ්ඨත්වයද ලබාගෙන කැබිනට් අමාත්‍යාන්ශ කීපයකම ලේකම් වරයකුද වැශයෙන්ද කටයුතුකොට අවසානයේදී අග්‍රාමාත්‍ය බණ්ඩාඅරනායක මැතිනියගේ ලේකම් වශයෙන් විශ්‍රාම ළැබීමට මට අවස්ථාව ළබුණේ එදා මගේ වුර්තිය වූ ශ්‍රී ලන්කා පරිපාලන සේවයට සහ රටට කළ සේවය නිසායැයි මම අදත් සිතමි.

ප්‍රේමදාස ජනාධිපති සමඟ මා ජීවිතයේ කිසිම දිනක වැඩකරලා නෑ. කිසිම දෙශපාලන සම්භන්ධයක් තිබිලත් නෑ.එකම හමුවීම දෙක පෙරාදෙනියේ මා ආරම්භකල හද බිම අධිකාරිය භාර  ඇමතිවරයා වූ ධර්මදාස බන්ඩා සහ එවකට මහනුවර දිසාවේ දිසා ඇමති දිසානායක සමඟ ඇතිවු දේශපාලන ආරවුල් දෙකක් පිළිබඳ ජනාධිපති කාර්‍යාලයේ පැවති සාකච්චා දෙකකට  සාභාගී වීම පමණි.

1985 දෙ 31 දා වසාදැමීම්ට තිබුණු අධිකාරියට නව පණක් දී මා විසින්ම නිර්මාණය්හ කරණළද ශ්‍රී ලන්කා හදබිම අධිකාරියේ විධායක අධ්‍යක්ෂවරයා ලෙස WFP සන්විධානයෙන් ඩොලර් මිලියන 12.5 ක අහාර ආධාර ලබාගතිමි. මේ යටහේ ජනපදිකයින් 35,000 කට වසර 6ක් පුරා තුන්වේලක් ආහාර ලබාදී පෙර කිසිදිනක නොවූ විරූ සන්වර්ධනයක් ඇති කෙරිණ 1991 වසරේ අග්නිදිග ආසියාවේ හොඳම කුඩා ගොවිපල ව්‍යාපෘතිය වශයෙන්ද එය තෙරින. NADSA නැමති මළ ව්‍යාපෘතිය නැවත ගොඩගැනීම හේතුවෙන් නුවර පලාතේ දෙශපාලකයින්ගේ බලපෑම් මත එම ප්‍රේමදාස විසින්ම  මාරුකරණු ලැබ මම ඒ වන විට සිටියේ පරිපාලන සේවයේ රක්ෂිත භණ්ධනාගාරයවු සන්චිතයේය.මා තෙවරක් සන්චිතයට දමා ඇතත් කිසිදිනක  සන්චිතයේ පොත අතසන් කිරීමට ගියේ නැත.එවැනි සෑම අවස්ථාවකදීම නුවර කච්චේරියේ දිසාපතිවරයාගේ  කාමරයේ පොතක  අත්සන්කිරීමට යොදා ගතිමි.

මගේ හදබිම  සැළැස්මේ මූලික අරමුණු වූයේ මේ රටේ ප්‍රධාන ජලපෝශක ප්‍රදේශයවූ මධයම කඳුකරයේ බහුතික ස්ථාවරභාවය ආරක්ෂා කිරීම, ඉන් දසදෙසට ගලායන ගන්ගා පද්ධතිය ආරක්ෂාකොට ගැනීම මගින් මේ රටේ සකළවිධ ජීවී පද්ධතිය, ගන්ගා පද්ධතිය සහ මානව ශිස්ඨාචාරය රැකගැනීම සහ කන්ද උඩරට ඉඩම් නැති උඩරට ජනතාවගේ සහ මේ රටේ නීත්‍යානුකූලව පුරවැසිබව ලබන වතු දෙමල ජනතාවද පදින්චි කරන කුඩා ගොවිපල යෝජනා ක්‍රමයකි. මේ යටතේ මගේ සැලැස්ම වූයේ මිශ්‍ර ගොවි පවුල් 250.000 ක් (අක් 2 ½ ගොවිබිම්වලා පදින්චි  කිරීමය. මෙහිදී 1978 දී මහනුවර සහ කෑගල්ල දිසා දෙකේ කුඩා ගන්ගානිම්න කීපයකට පමණක් සීමාවූ  මෙම ව්‍යාපෘතිය නව යෝජනාව යටතේ මධ්‍යම,ඌව සහ සබරගමුව යන පලාත් තුනම ආවරණය වන පරිදි  යෝජනාව පුළුල්කොට NADSA යන්න  ශ්‍රී ළන්කා හදබිම  අධිකාරිය” වශයෙන්ද නම්කලෙමි. මෙම නව යෝජනාව අනුව  එය දිවයිනේ මුලු වර්ගප්‍රමාණයෙන් 1/3 සහ ජනගහනයෙන්ද 1/3 ක් ආවරණය වන පරිදි පුලුල් කෙකෙරින.

1992 පැවති රජය මේ රටේ දිස්ත්‍රික් පරිපාලනයට ඇති කළ විනාශයට සම්පූර්ණයෙන්ම වගකිව යුතුය. මීට අමතරව, එම රජය විසින්ම 1988 දෙසැම්බර් 17 වන දින සම්මත කරන ලද 16 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මඟින් 58/92 පනත ක්‍රියාත්මක කිරීමට අමතරව අදාළ පළාත් දෙක තුළ මෙම බලතල පහසුවෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා අවශ්‍ය පරිපාලන, නීතිමය සහ භාෂා යටිතල පහසුකම් ඒ වනවිටත් සපයා තිබුණි. 

1989 ජනවාරි 2 ප්‍රේමදාස ජනාධිපති විය. ඒ අතරේ 16 වැනි සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවේදී සහතික කළේ 1988 දෙසැම්බර් 17 වැනිදා. දැන් පේනවා නේද මේ ව්‍යසනවලට ප්‍රේමදාස කොච්චර සම්බන්ධද කියලා.

58/92 සහ 21/92 වැඩපිළිවෙල දෙක ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ මේ විදියට. එහි ප්‍රතිපාදන අනුව ඉඩම් සහ වාරිමාර්ග ආඥආ පනත  වැනි අනෙකුත් සියලුම විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් එතෙක් දිසාපති වරුන්  විසින් ක්‍රියාත්මක කරන ලද සියලු බලතල ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් වෙත, මාරු කරන ලදී. ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් ලෙස නම් කළත් ඔවුන් එක රැයින් නිළ නොලත් එහෙත් බලයලත් ප්‍රාදේශීය දිසාපතිවරුන් වශයෙන් පත්විය. කාර්‍යාල ප්‍රාදේසීය මහ ලේකම් කාර්‍යාල වශයෙන් නම්කෙරින. ඇත්තවශයෙන්ම ඔවුන් දැන් ප්‍රාදේශීය මහ ලෙකම් වරුන්ය.ඒ අනුව දැන් ඒ තුල නිළනොලත් ප්‍රාදේශීය දිසාපතිවරුන් 345 කි.මෙම නව බලතල සමඟින් ඔවුන් ඉඩම් සහ අනෙකුත් සියලුම විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් තම කොට්ඨාස තුළ ඇති එකම බලධාරීන් බවට පත්වී හමාරය.

රා.ප.පා.චක්‍රලේඛය 21/92  යටතේ ප්‍රා.ලේලාට පවරා ඇති විෂයන් සම්බන්ධයෙන් කිසිදු අධීක්ෂණ අධිකාරියක් දිසා මට්ටමේ නැත.දිසා මට්ටමේ මැතිවරණ කටයුතු සඳහා පමණක් සම්බන්ධීකාරක ලෙස හිටපු දිසාපතීන් පත් කෙරිණ. ඔවුන් දැන් දිස්ති‍්‍රක් ලේකම්වරුන් ලෙස නම් කර ඇති අතර කච්චේරි ක‍්‍රමයට තිරය වැටෙන බැවින් 21/92 චක‍්‍රලේඛය සම්පූර්ණයෙන් කි‍්‍රයාත්මක කිරීමත් සමඟ ඔවුන් අතුරුදහන් වන තෙක් කාලය සටහන් කිරීමට අපේක්ෂා කෙරේ.රටපුරා දිසා ලේකම් වරුන් 25ක් සිටියද මේ කිසිවෙක් රටේ පාලනයට සිදුවී ඇති මේ මහා විනාශය ගැන වචනයක්වත් කථා කරන්නේද නැත.

උතුරු නැඟෙනහිර පළාත්වලට අවධානය යොමුකලොත් මේ ප්‍රදේශවල සිටින සියලුම දේශපාලනඥයෝ දෙමළ අයය. ආණ්ඩුකාරවරු දෙමළ. දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරුන්, ප්‍රධාන ලේකම්වරුන් වැනි ඊනියා ප්‍රධාන රාජ්‍ය නිලධාරීන් සියලු දෙනා ද දෙමළ ජාතිකයන් ය. මෙම දිස්ත්‍රික්ක දෙකේ ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරු, ග්‍රාමසේවකවරු, සියලුම රජයේ දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානීන් සහ සියලුම රාජ්‍ය නිලධාරීන්ද දෙමළ ජාතිකයන්ය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 16 වැනි සංශෝධනය යටතේ මේ පලාත් දෙක තුල සියලුම රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ වැඩ කරන භාෂාව දැන් දෙමළ බවට පත්ව ඇත. මේ අනුව, ජාත්‍යන්තර වේදිකාවල වාර්ගික වෙනස්කම් කිරීම් සහ ජන සංහාරය ගැන කෑගසද්දී තනි දෙමළ පරිපාලනය පමණක් නොව ඊළම පවා මේ පළාත් දෙක තුළ දැනටමත් ස්ථාපිත වී ඇති බව දැන් පැහැදිලිය. ඉතිරිව ඇත්තේ ඉන්දීය රජයේ ආඥා ප්‍රකාශයක් යටතේ සන්ගුව පිඹ ඊළාම් බැනරය යටතේ ඊලාම් රාජ්‍ය  ප්‍රකාශ කිරීම පමණි.

එම ප්‍රදේශයේ සේවය කරන මිනින්දෝරු අධිකාරිවරයෙක් මා සමඟ පැවසුවේ, නැගෙනහිර පළාතේ දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනතාව පදිංචිව සිටින සියලුම ඉඩම් සඳහා අනෙකුත් පළාත්වල මෙන් කෘෂිකාර්මික කටයුතු සඳහා පර්චස් 40 ට හා පදින්චියට පර් 20 සීමා නොකර අනවසර කරුවන් අල්ලාගෙන සිටින මුලු ඉඩමටම මිනින්දෝරු සැලැස්ම  ලබා දීමට තමාට නියෝග ලැබී ඇති බවයි. ඒ අනුව මේ සින්හල රටේ සුද්දා කාලේ මෙන්ම අදටත් වැඩි වරප්‍රසාධ ලැබෙන්නේදෙමල මුස්ලිම් මිනිසුන්ට මිස වසර 2500 කට වැඩිකලක් මේ බිමේ ජන්ම උරුමය ඇති භූමිපුත්ත්‍රයින්ට නොවේ නේද.

යටත් විජිත පාලකයින්න්ගේ ප්‍රතිපත්තියම අනුගමනය කරමින් එදා මෙන්ම අදද ආණ්ඩුව සිංහල බහුතරය සුළු ජාතියක් කොට   මේ රටේ සින්හලයින්ගේ  රජය ඔවුන්ට සලකන්නේ සුළු ජන කොටසක් ලෙස මිස රටේ අයිති කරුවන් සහ ජාතිය වශයෙන් නොවෙන බව මින් පැහැදිලිවෙයි. ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිවරයාට පින්සිදු වෙන්න, 13 වැනි සංශෝධනය ගැන වචනයක්වත් කථා නොකොට  ඒ පළාත් දෙක තුළ වසර 2600ක් තිස්සේ සටන් කර ලක්ෂ  ගණනින් මියගිය අපේ සියලුම දේශප්‍රේමී මුතුන් මිත්තන්ගේ සියළුම වීරෝධාර ජයග්‍රහණයන් සියල්ල බල තණ්හාවෙන් පෙළෙන  වර්තමාන දේශද්‍රෝහී දේශපාලඥයින් විසින් එක් පෑන් පහරකින් පාවා දෙනු ලැබ ඇත.

එබැවින් මතු දිනක පහලවන දේශප්‍රේමී සිංහල ආණ්ඩුවක් විසින් හෝ 1992/ 58 පනත සහ රා.ප.පාලණ චක්‍රලේඛය 21/92 වහාම අහෝසි  නොකළහොත් තව වසර දෙක තුනක් ක් ඇතුළත 13 න පුළුස්සා දැමුවද දිවයිනේ මුළු භූමි ප්‍රමාණයෙන් 1/3 කින් සමන්විත සමස්ත භූමි ප්‍රමාණයම මෙම පළාත් දෙකේ රටේ ජනගහනයෙන් 4% ක් පමණ වන ඊළම්වාදී දෙමළ ජනතාව විසින් පමණක් අල්ලා ගනු ඇත. එවිට ශ්‍රී ලංකා මිනින්දෝරු දෙපාර්තුමේන්තුව විසින් සකස් කරන ලද නෛතික සැලැසුම්  මත 13  යට්තේ ඉඩම් බලය නොදුන්නද  මෙම පළාත් 2 ම සිංහල රටෙන් ඉවත් කිරීම නියත නිගමනයක් වනු ඇත. එමනිසා මේ මහා ව්‍යශනයෙන්  මේ ර්ට හා ජාතිය බේරාගැනිමට නම්, 1987 ජේ ආර්/රජිව් ගිවිසුම මෙන්ම 13 වන සන්සෝධනයද නොපමාවම අහෝසි කළ යුතුය. පවතින ඉඩම් අන්සතු කිරීමේ නීතිවලට සහ පුරාවස්තු ආඥා පනතේ විධිවිධානවලට පටහැනිව සියලුම මහවැලි ඉඩම්, පුරාවිද්‍යා රක්ෂිත, පන්සල් ඉඩම් පවා මේ ප්‍රදේශවල වෙසෙන දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනතාවට ලබාදීමට ජනාධිපතිවරයා දැනටමත් නියෝග කර ඇති බවද පැවසේ. ඒ අනුව ඊළම ප්‍රකාශ කිරීම දැන් කාලය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් පමණි.

ප්‍රභාකරන්ට අවුරුදු 30 ක් තුවක්කුවෙන්, භීෂණයෙන් කරන්න බැරිවුණ දේ අවුරුදු 2ක් ඇතුළත මේ දේශද්‍රෝහී උපකරණ දෙකට සහ ප්‍රේමදාසගේ 16 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පිං සිද්ධ වෙන්ට දැන් සම්පූර්ණ වී හමාරයි නේද? මේ ක්‍රියාවලියේදී අදූරදර්ශී, ආත්මාර්ථකාමී, දෙශද්‍රෝහී දේශපාලකයින් එකවර කරුණු දෙකක් සාක්ෂාත් කර ගෙන ඇත. එනම් 58/92 පනතින් සහ රා.ප.පා. චක්‍රලේඛය 21/92 න් මීට පෙර, පරිපාලනය සහ සංවර්ධනය යන දෙකම මධ්‍යම රජයේ අධිකාරය ක්‍රියාත්මක කළ, මේ රටේ කලක් හොඳින් ස්ථාපිතවී තිබුණු, පෙරදිග ලෝකයේ හොඳම දිස්ත්‍රික් පරිපාලනක්‍රමය විනාශ කිරීමය. දෙවැන්න 13   ක්‍රියාත්මක නොකරම මෙම පළාත්වල සියලුම සිංහල සහ මුස්ලිම් ජනතාව ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ ඝාතනය කිරීමේ හෝ නැතහොත් එළවා  දැමීමය.

එබැවින්, මෙම පළාත් දෙකෙන් සියලුම සිංහලයන් සහ මුස්ලිම්වරුන් මරා දැමීම හෝ ඉවත් කිරීම සහ ඊළම ප්‍රකාශ කිරීම නැවැත්වීම සඳහා 58/92 පනත සහ චක්‍රලේඛ 21/92 අහෝසි කිරීම ජාතික හදිසි අවශ්‍යතාවයකි. ඊනියා පරමාධිපත්‍යය හිමිව ඇතැයි කියන මේ රටේ ජනතාවගෙන් 69.5%ක ඡන්දය ට පින් සිදුවන්ට  බලයේ සිටින 134 දෙනාට සහ ඔවුන්ගේ චන්දයෙන් තෝරාගත්  ජනාධිපති වරයාට  මේ භාරධූර වගකීම අපි භාර දෙමු. එසේ නොකලහොත් ඊ ලඟ මැතිවරණවලදි මේ සියළුදෙනාම අනිවාර්‍යෙන්ම ගෙදර යැවිය යුතුය.

මේ රටේ වසර 1000 ගාණනක් තිස්සේ පැවති පාලන ක්‍රමයේ සහ වසර 200 කට ආසන්න අධිරාජ්‍යවාදි ක්‍රමයේ සන්කළනයක් වූ දිසා පරිපාලනයේ මරණය සනිටුහන් කළ ඉහත 58/92 සහ 21/92. ණම්වූ මෙම විෂ බෝම්බ දෙක සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 16 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ආවරණ කොට ගෙන බෙදුම්වාදය සිය කැත හිස ඔසවමින් පරම අරාජික යුගයක උපත සනිටුහන් කර ඇත. මෙම නීතිමය සහ පරිපාලන උපාන්ග තුන මේ රටේ බහුමික අඛණ්ඩභාවයේ සහ පරිපාලනයේ සම්පූර්ණ බිඳවැටීමේ තීරණාත්මක් සන්ධිස්ථානයක් සනිටුහන් කරයි.

පසුගිය ක්‍රමය යටතේ දිස්ත්‍රික් පරිපාලනය සම්බන්ධයෙන් තම දිස්ත්‍රික්කවල රජවරුන් සහ අණදෙන නිලධාරීන් ලෙස කටයුතු කළ දිසාපති වරුන් දැන් ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් සහ ග්‍රාමසේවකවරුන් කෙරෙහි පරිපාලන හෝ අධීක්ෂන බලයක් හා අධිකාරියක් නොමැති යල් පැනගිය පුරාවස්තුන් සේ පෙනෙන පඹයින් බවට පත්ව ඇත.  වරක් මේ රටේ දිස්ත්‍රික් පරිපාලනයේ විශිෂ්ට යාන්ත්‍රණයක වානේ පදනම ඔවුන්ය. පෙර පැවති ක්‍රමය යටතේ දිසාපතිවරුන් වූයේ රාජ්‍ය සේවකයින් සහ ඔවුන්ගේ රැකියාව දන්නා ජ්‍යෙෂ්ඨ වෘත්තීය පරිපාලන නිලධාරීන්ය. නමුත් නව ක්‍රමය යටතේ දේශපාලන ගැත්තන් වන ආණ්ඩුකාරවරුන් නැමති සත්ව විෂේශයක් පළාත් සහ දිසා යන දෙකම ඇතුළු මුළු රටම විනාශ කරයි. ඔවුන් වෘත්තිකයන් ද නොවේ. සියල්ලෝම පාහේ ප්‍රතික්‍ෂේප වූ දේශපාලනඥයන් හෝ ජනාධිපතිවරයාගේ හෝ ඇමැතිවරුන්ගේ ඥාති මිත්‍රයෝ වෙති. ඉතා දුර්ලභ අවස්ථාවන්හිදී හැරෙන්නට ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් රටට හෝ තම තමන්ගේ පළාත්වල ජනතාවට කිසිදු සේවයක් සිදු නොකළ පක්ෂ දේශපාලනය නිසා ජනතා මුදලින් සුර සැප විඳින කැබිනට් අමාත්‍ය තත්ත්වය සහිත කුමාර වරප්‍රසාද ලාභීහු වෙත්.

ආණ්ඩුකාරයින් විසින් විධායක ජනාධිපති බලතල තම පුද්ගලික, දේශපාලන හා වාර්ගික අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීම සඳහා දැඩි ලෙස අවභාවිත කිරීම පිළිබඳ කදිම උදාහරණයක් වන්නේ පුරාවිද්‍යාත්මක බෞද්ධ විහාරස්ථානයක් ඉදිකිරීම තහනම් කරන ලෙස තමන්ට නැති බලතල පවා ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරයකු ලවා ආණ්ඩුකාර මුද්‍රාවේ අනුහසින් දුරකතන පනිවිඩයකින් ක්‍රියාත්මක කිරීමේ සිද්ධියක් නැගෙනහිර පලාතේ ආණ්ඩුකාර සෙන්තිල් තොණ්ඩමන්ගෙන් වාර්තාවිය.  ආණ්ඩුකාරවරයා ලෙස එවැනි විධානයක් දීමට ඔහුට අධිකරණ බලයක් නොතිබූණුද  ඔහුගේ පරිපාලන ග්‍රහනයේ සිටින ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරයකු ලවා පුරවිධ්‍යා රක්ෂිතයක් වන බොරලුකන්ද රජමහා විහාරයේ  තැනීම් නතරකිරීම මීට හොඳ උදාහරණයකි.

මොහු රාජ්‍යසේවය හෝ පරිපාලනය ගැන කිසිත් නොදත් කඳුකරයේ ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති වතු දෙමළ ජාතිකයෙකි. මෙතරම් උසස් රාජ්‍ය තනතුරක් දැරීම  සඳහා රට වෙනුවෙන් ඔහු සිදුකොට ඇති කීර්තිමත් සේවයක් ඔහු සතුව නොතිබුණි.මෙහි ඇති වඩාත්ම භයානක මෙන්ම ඛෙධනීය කරුණ වන්නේ මේ රට කුමන්ත්‍රණයෙන් අල්ලාගත් සුද්දන් විසින් බලහත්කාරයෙන් අල්ල්ලගත් සින්හලයිගේ පාරම්පරික ඉඩම් වල ආරම්භකල ඔවුන්ගේ තේ වතුවල වහල් මෙහෙයට ඉන්දියාවෙන් මෙහි ගෙනආ කම්කරුවෙකු විසින් අහම්බෙන් ලැබුණු දේශපාලන බලය සහ දෙමළ සන්ධානයේ නායක සම්භන්ධන්ගෙන් ලත් නියෝගයක් මත, තවත් දෙමළ නිලධාරියකුම ලවා  මේ රටේ  පුරාවිද්‍යා රක්ෂිතයක්වූ වසර් 1000 ගණැනක් පැරනි බෞද්ධ සිද්ධස්ථානයක තැනීමක් නීති විරෝධීව නතර කිරීමය.මෙම සිද්ධිය වාර්තාවු විගස මේ සින්හල බෞද්ධ රටේ ජනාධිපති වරයා විසින් කළයුතුව තිබුණේ එම තන්තුරට නොසුදුසු මෙම ආණ්දඩු කාරයා වහාම නිලයෙන් ඉවත් කිරිමයි. එහෙත් අද වනතුරුම එවැන්නක් වූ බවක් නොපෙනේ.වර්තමානයේ මේ රටේ පවතින යහපාලානය්ට මෙය් කදිම උදාහරණයක් නොවේද?

පැහැදිලිවම ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔහුව නැගෙනහිර ආණ්ඩුකාරයා ලෙස පත් කර ඇත්තේ තමන්ගේ පෞද්ගලික අරමුණු ඉටුකර ගැනීමටය. ඉන් පළමු අරමුණ වන්නේ ඔහු CWC සභාපති බැවින් කඳුකරයේ ඡන්ද ආකර්ෂණය කර ගැනීමය. දෙවන ඉලක්කය වන්නේ ඔහුට කිසිදා නොලැබෙන නැ. හි. පලාතේ දෙමළ ඡන්ද ඊළඟ ජනාධිපතිවරණය සඳහා ලබාගැනීමය.මෙහිදී අපට නැගෙන අනෙක් වැදගත්ම ප්‍රශ්නය වන්නේ සින්හල බෞද්ධයින්ගේ බහුතරයේ ලක්ෂ 69.5 ක චන්දයෙන් බලයට පත්වූ පොදු පෙරමුණු මන්ත්‍රීවරුන් කියන මෝඩ රැළ මේ සම්භන්ධයෙන් කරන්නේ කුමක්ද කියන එකය.

අනෙක දකුණේ කුමන සිට උතුරේ කෝකිලායි දක්වා විහිදෙන (කි.මීටර් 200 කට ආසන්න) ඉන්දියන් සාගරයට විවෘත, දිගු වෙරළ තීරය දෙස බලනවිට ජනාධිපතිවරයා ඒ පලාතේ සංවර්ධනයට සැබවින්ම උනන්දු වන්නේනම්  නම් සහ රටේ ආරක්ෂාව ඇතුළු සමස්ත ජනතාවගේ සුබසාධනය ගැන අවංකව සැලකිලිමත් වන්නේනම් නම්, සිහිනෙන් පවා තමා ඉන්දියානුවෙක් යැයි සිතන, ඔහුගේ සියලු බැඳීම් තම මාතෘ භූමිය වන ඉන්දියාව සමඟ වන අතර ඔහුගේ අධ්‍යාත්මික සහ දේශපාලන යන දෙඅංශයේම ඔහුගේ සියලු දෙවිවරුන් ද ඉන්දියාවේම සිටින ඔහුගේ ලොක්කාවූ අනෙක් තොන්ඩමන් මෙන්ම ඔහුගේ පක්ෂපාතීත්වයද ඉන්දියාව සමඟ මිස කිසි විටෙකත් ශ්‍රී ලංකාව සමඟ නොවන, සිහිනෙන්හෝ මේරට තමාගේ මව් රට වශයෙන් නොසිතන, ගතින් මෙන්ම සිතින්ද ,සැබයින් මෙන්ම සිහිනෙන්ද ඉන්දියන් කාරයෙකු වන මෙවැනි පුද්ගලයෙකුට රටේ ආරක්ෂාවට තීරණාත්මකවන  මෙවැනි පලාතක ජනාධිපති රිජු නියෝජිතයා වන ආණ්ඩුකාරයා වශයෙන් පත්කරන්නේ කෙසේදැයි මට නොතේරේ. තවද ජනාධිපත්වරයා මෙම පත්වීම සිදුකොට ඇත්තේ රටේම ගවුරවය දිනාගත් සින්හල බෞද්ධ කාන්තාවක් ඉවත්කොටය.  1987 දී පලාත් සභා ආරම්භයේ සිට  ඕනෑම පළාතක සිටි හොඳම ආණ්ඩුකාරවරිය වශයෙන්න් මා දකින හිටපු ආණ්ඩුකාර අනුරාධා යහම්පත් ඉවත් නොකළ යුතුව තිබුණේය. සිංහල බෞද්ධයෙකු වීම නිසා, නැ. පලාතේ දෙමළ සහ මුස්ලිම් අන්තවාදීන්ගේ සහ ඇතැම්විට ඒ පලාතේම දෙමළ මුස්ලිම් චන්දද තමන්ට ලැබාගැනීමට හැකියයි සිතන අමණ සින්හල නියෝජිතයින්ගේද ගතු අසා ඇය ඉවත් කෙරුණු බව මුලු රටම දනී.

 ත්‍රිකුණාමලේ බෞද්ධ විහාර ප්‍රශ්නය මගින් මේ සියළු දෙනාම දැනටමත් විවෘතව ප්‍රදර්ශනය කර ඇති සිංහල බෞද්ධ විරෝධී බව, ඉන්දියානු හිතවත්කම, දෙමල අන්තවාදිබව මැනවින් ප්‍රදර්ශනයකොට්ට ඇත.එමනිසා  දැන්වත් තොන්ඩමන් ආපසු කැඳවා මෙම කලාපයේ ඉතිහාසය, භූගෝල විද්‍යාව සහ පුරාවිද්‍යාව පිළිබඳ දනුමක් ඇති මේ රට්ට  ජාතියට සහ බුදු සසුනට ආදරය කරන රටේ ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් නොවෙන, සින්හල බෞධයකු මේ පලාතේ ආණ්ඩුකාරයා වශයෙන් පත්කිරීම කාගේත් දේශපාලන සෞක්‍යට හොඳයයි මම සිතමි. සම්බන්ධන්, හිස්බුල්ලා සහ කොටි ත්‍රස්තවාදි තිලීපන් වෙනුවෙන් පෙලපාලියන සෙල්වරාජන් ගජෙන්ද්‍රන් වැන්නන් සිටින  මේ පලාතට   දැන්වත් දක්ෂ සින්හල බෞද්ධ උගතෙකු පත් කරන මෙන් මම යෝජනා කරමි. එවැනි විශ්‍රාමික හමුදා නිළධාරියකු නම් වදාත් හොඳය..

සෑම අතින්ම සින්හල විරෝධී තොන්ඩමන් නැගෙන හිර පලාතේ සිංහල බෞද්ධ අවශ්‍යතා ආරක්ෂා කරනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන්නේ කෙසේද? බොරළුකන්ද රජමහා විහාරයේ ඉදිකිරීම් තහනම් කිරීම, ඔහුගේ පළමු වික්‍රමයම  ඔහුගේ සිංහල බෞද්ධ විරෝධී සහ ශ්‍රී ලංකා විරෝධී ආකල්පයට ප්‍රමාණවත් සාක්ෂියකි. මෙම පසුබිම තුළ ජනාධිපතිවරයාට හිටපු ආණ්ඩුකාර අනුරාධා යහම්පත් යළි ආණ්ඩුකාරවරිය ලෙස පත් කිරීමට නොහැකි නම් බෞද්ධ උගතෙකු නව ආණ්ඩුකාරවරයා ලෙස පත් කළ යුතුය. රට සහ එම පළාතේ ස්වදේශික සිංහල බෞද්ධ ජනතාවගේ පුළුල් අවශ්‍යතා ආරක්ෂාකිරීම ලක්ෂ 69.5 චන්දේ ආණුභාවයෙන් පත්වූ ජනාධිපතිවරයාගේ යුතුකම නොවේද? එසේ කළහොත් ලබන මැතිවරණයේදී ඔහුගේ චන්ද ප්‍රති ශතයද  සැලකිය යුතු ගණනකින් වැඩිවණු ඇත.

මම මේ ප්‍රශ්නය ජනාධිපතිතුමාගෙන් විවුර්තව අසමි. මෙවැනි කැබිනට් ඇමති බලතල සහ වරප්‍රසාද සහිත ජනතා මුදලෙන් නඩත්තුකරණ තනතුරක් දීම සඳහා මෙම පුද්ගලයා රටට කර ඇති විශිෂ්ට සේවය හෝ එම පළාතේ යහපාලනය, සංවර්ධනය හෝ සුබසාධනය සඳහා ඔබ ඔහුගෙන් බලාපොරොත්තු වන ධනාත්මක දායකත්වය (චන්දය ලබා ගැනීමට   උදව් වේය යන දවල් සිහිනය හැර ) වෙන කුමක්ද. ඔහුගේ ඡන්ද පදනම කෙරෙහි ඔබේ ආත්මාර්ථකාමි බලාපොරොත්තුව වාශ්පවී යාම හැර ඊට අමතරව, කිසිම මැතිවරණයකින් ඔවුන්ගේ ඔබට කිසිදාක නොලැබෙනු ඇත. ඔබ එය මගෙන් අහගන්න, මම සහතික කරමි. ඔවුන්ගේ මුළු ඡන්ද පදනම ඉදිරි මැතිවරණැයේ දී සජිත් ප්‍රේමදාසට විවෘතව සහාය දෙනු ඇත,ඔවුන් එය පසුගියවරද කළාක් මෙනි.  1962 ගෙදර සිටි මහ තොන්ඩමන්ට අඬගහලා ඇමතිකමක් දී මෙන් පසු 17 වසරක් පුරා අසීමිත වරප්‍රසාද  ලබාගැනීමෙන් පසු 1977 මැතිවරණයේදී ජේ ආර්ට සහාය දුන් හැටි ඔබට මටක ඇතැයි මම සිතමි.මෙම පසුබිම තුළ මම සිතන්නේ ඔබ අවම වශයෙන් දැන්වත් ඔබේ වැරැද්ද ගැන නැවත සිතා එය නිවැරදි කිරීමට උත්සාහ කරනු ඇතැයි මම විස්වාශ කරමි.ඔහු නිසා ඔබට වතු චන්ද ලැබෙන්නේද නැත.ඔවුන් සියළු දෙනාම චන්දය දෙන්නේ නම්මඩාල්ටය” ඔහුගේ මෙම පත්වීම නිසා ඔබට ලැබීමට ඇති සින්හල චන්දත් බහුතරයක් ඔබට අහිමිවනු ඇත.

Sri Lanka News

ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවූයේ කුමක්දැයි නොදැන විවිධ පුද්ගලයින් නිගමනවලට පැනීමට උත්සාහ කිරීම සහ මෙම ප්‍රශ්නය ගැන අදහස් දැක්වීම ඉතා කණගාටුදායක ය.

නීතිපතිවරයා ඔහුව දෙපාර්තමේන්තුවට කැඳවා ඔහුගේ නියෝගය වෙනස් කරන ලෙසට කී බවට උගත් මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ චෝදනාව සම්පූර්ණයෙන් වැරදිය.

‘මහේස්ත්‍රාත්වරයා ව නිල/පෞද්ගලික තනතුරු දෙකෙන්ම වගඋත්තරකරුවෙකු ලෙස නම් කර ඇති ගරු අභියාචනාධිකරණයෙහි, ගොනු කරන ලද රිට් අයදුම්පත් 7 න් තුනක, කරුණු තහවුරු කිරීම  2023.10.11 දිනට යෙදී ඇත.

 මේ අනුව 2023.09.14 දින ඔහු නීතිපතිවරයාගේ සහය ඉල්ලා ඔහු වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ලෙස අධිකරණ සේවා කොමිෂන් සභාව වෙත ලිපියක් යවයි.

අධිකරණ සේවා කොමිෂන් සභාව විසින් 2023.09.15 දිනැති ඔවුන්ගේ ලිපිය මගින් මහේස්ත්‍රාත්වරයා වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ලෙස නීතිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටී.

 අවශ්‍ය බලධාරීන්ගේ අනුමැතිය ඇතිව 2023.09.21 දින මහේස්ත්‍රාත්වරයා සමඟ සාකච්ඡා කිරීමට නීතිපතිවරයා තීරණය කළේ මේ පසුබිම තුළය.

 ඒ නිසා මුලින්ම, ඔහුව මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකු ලෙස ‘කැඳෙව්වේ’ නීතිපතිවරයා විසින් නියෝගය වෙනස් කරන ලෙස ඔහුට බලපෑම් කිරීමට නොවේ.

 නමුත් එකී මුණ ගැසීම පැවැත්වුණ අතර, පෙර කී රිට් ඉල්ලීම් සඳහා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ඉදිරිපත් වන රජයේ අධිනීතීඥ කණ්ඩායමට උපදෙස් ලබා ගැනීම සඳහා සේවාදායකයෙකු ලෙස ඔහුගේ මහේස්ත්‍රාත්ධූර තත්වයෙන්ම ඔහු ඊට සහභාගී විය. එබැවින් එය ඇත්ත වශයෙන්ම උපදේශක-සේවාදායක සබඳතා හමුවක් විය.

 ඔහු හොඳින්ම දන්නා හේතූන් මත, ඉතා උනන්දුවෙන් රැස්වීමට සහභාගී වූ ඔහු, මෙම අභූත/බොරු චෝදනාව එල්ල කර ඇත.

මෙම රැස්වීමේ සැබෑ අරමුණට දෙබිඩි අර්ථයක් දීම ඔහු අතින් සිදු වන සදාචාර විරෝධී මෙන්ම වෘත්තීය විරෝධි ක්‍රියාවකි.

ඉහත දැක්වෙන්නේ මෙම සමස්ත සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් වූ නිවැරදි සත්‍ය පසුබිමයි.,

අදාළ ලිපි දෙක පහත දක්වා ඇත.

(උපුටා ගැනිමක්)

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

           දේවානම් පියතිස්ස රජ දවස මිහිඳු මහ රහතන් වහන්සේ ප්‍රමුඛ දූත පිරිස ලංකාවට වැඩම කරන ලද්දේ ධර්මාශෝක අධිරාජයා ගේ ධර්ම දූත මෙහෙවර සම්පූර්ණ කිරීමට යි.මිහින්තලා පුදබිමේ දී සම්මුඛ වූ මෙම දූත පිරිස පිළිබඳව රජු සැබවින්ම කල්තියා දැන සිටින්නට ඇතැයි සිතේ .කාලාන්තරයක් තිස්සේ ශාක්‍ය රාජ වංශයත් සමග මෙරට රජවරුන්ට තිබූ අවිච්ඡින්න සම්බන්ධය මීට හේතුවයි.විඩූඩභ විසින් කරන ලද ශාක්‍ය සංහාරයෙන් අනතුරුව රාජ වංශිකයන් සෑහෙන පිරිසක් ලංකාවේ නැගෙනහිර පළාතට පැමිණියහ. ඒ ප්‍රදේශයෙන් හමු වූ ශිලා ලේඛන සහ පූජනීය ස්ථාන වලින් හමුවන සාධක ඊට සාක්ෂි සපයයි. මෙරට සිටි රාජ වංශිකයන් සහ කාලිංග රජ පෙළපත් අතර ඇති වූ විවාහ සබඳතා පිළිබඳවද යම් මූලාශ්‍ර දක්වන තොරතුරු මගින්ද අපට පෙන්වා දෙන්නේ දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ රජ පෙළපත් අතර තිබූ බැඳීමයි. දෙවන පෑතිස් රජ දවස දී පිහිටවූ බුද්ධ ශාසනයත් අනතුරුව සංඝමිත්තා තෙරණින් වහන්සේ ගේ වැඩම වීමත් ශ්‍රී මහා බෝධියේ දක්ෂිණ ශාඛාවක් මෙරට රෝපණය කිරීමත් අහඹු සිදු වීම් ලෙසට සැළකිය නොහැකිය.අනාගතයේ දී බුද්ධ ශාසනය පිහිටන දිවයින සිංහල ද්වීපය වීම මෙයට ප්‍රධාන හේතුවයි.

       බෝධිවංශයේ සඳහන් ආකාරයට ජයශ්‍රී මහා බෝධි ශාඛාව ලංකා ධරණී තලයේ රෝපණය වී පැතිරී යන්නේ මෙසේය.’දෙවනපෑතිස් රජ එක දවසින් දඹුලු තොටට ගොස් සන්හුන්වූ රළ ඇති සමුද්‍රයෙහි සුපිපි පස්වනක් පියුම් දැක පහවූ සමුද්‍ර ඝෝෂා ඇති  ආකාශයෙහි දිව්‍යා තූර්ය නාදය අසා සියලු පංඤ්චාංගික තූර්ය නාදයෙන් පිරිවරන ලදුව දෙදුම්මල් පහන් ආදියෙන් පූජා කොරෙමින් ප්‍රීති වේගයෙන් කරවටක් පමණ සමුද්‍ර ජලයට බැස එම්බල කොල දශබල ධාරී වූ බුදු රජානන් වහන්සේ ගේ සිනිඳු වූ ඕජාවත් වූ  රශ්මි ජාලිවන් විහිදවන්නා වූ මහබෝධින් වහන්සේ වැඩිසේක් වේදැයි ප්‍රසන්න සිත් ඇතිව මහා බෝධින් වහන්සේ ඔසවා මුදුන් මස්තකයෙහි පිහිටුවා මිනිසත් බව ලැබීම සඵල යැයි සිතමින් බෝධි ගුප්ත කුමාරයන් ප්‍රධාන කොට ඇති සොලොස් ජාති සම්පන්න කුලයන් හා සමග හිසින් ගෙනවුත් සමුද්‍රයෙන් ගොඩ නැගී සමුද්‍ර තීරයෙහි සිත්කලු මණ්ඩපය ක වඩා සියලු ලංකාද්වීපයෙහි රාජ්‍යයෙන් මහා බෝධින් වහන්සේට පූජා කොට සොලොස් කුලයන්ගේ අතට රාජ්‍යය හැර තුමූ දොරටුපාල තනතුරෙහි සිට තුන් දවසක් මුළුල්ලෙහි අනේක ප්‍රකාර පූජා කරවූහ.’

          දෙවන පෑතිස් රජු ඉන් ඉක්බිතිව නැගෙනහිර තිස්ස විහාරය පිහිටන්නා වූ තැනට බෝධින් වහන්සේ වැඩම කොට අනතුරුව අනුරාධපුරයට මහත් හරසරින් වැඩම කළ බව වංශ කතා වල දක්වා තිබේ.අනුරාධපුර මහමෙව්නා උයනෙහි බෝධි රෝපණය කරවූ දිනයෙහි.අසූ රියනක් පමණ ඒ බෝධින් වහන්සේ අහසට පැන නැගී ප්‍රාතිහාර්ය පෑ බව සඳහන්ය. ඉන් පසු එයින් අටගත් බෝ ඵල අටක් විය. ඒ අෂ්ඨ ඵල බෝධින් වහන්සේ ලා අතරින් පළමු බෝධි අංකුරය දඹුලු තොටින් එන ගමනේදී බෝධිය පිහිටි තැන රෝපණය කළ බව බෝධි වංශය සඳහන් කරයි.අනෙක්වා තිවක්ක බ්‍රාහ්මණ ග්‍රාමයෙහිද සෑගිරියහිද කසුන්ගිරියෙහිද ථූපාරාමයෙහිද  ප්‍රථමක චෛත්‍ය ස්ථානයෙහිද කාජරගාමයෙහි සහ චන්දන ග්‍රාමයෙහිද පිහිටුවා ලූ බව දක්වා ඇත.මේ අතරින් ප්‍රථම අෂ්ඨ ඵල බෝධින් වහන්සේ හඳුන්වනු ලබන්නේ සංඝමිත්තා බෝධිය යනුවෙනි.

    වර්තමාන දඹකොළ පටුන නොහොත් සම්බිලිතුරෙයි එකළ ප්‍රසිද්ධ වරායකි. මෙම ස්ථනයෙහි මුහුද යම් තාක් දුරකට යනතෙක් නොගැඹුරුය. නාවුක යාත්‍රා  නැංගුරම් ලෑමට සුදුසුය. පැරණි යාත්‍රා මන්ඩපයක සලකුණු එහි ඇත. මෙම ස්ථානයෙහි තිබී පුරාවිද්‍යා අංශ වලට ලැබුණු පුරාවස්තු කීපයක් ඇත.හිරිගල් වලින් තැනූ කොත් කැරැල්ලක් ඒ අතර වෙයි.අතීතයේ දී මේ අසළින් සිරිපතුල් ගලක් හමුව තිබේ.ඒ පැරණි වාලුකා විහාරයේ නටබුන්ය.නමුත් මෙම ස්ථානය අවට දැනට රෝපණය වී වැඩී තිබෙන්නේ පසුගිය ත්‍රස්තවාදී සමයෙන් පසුව නාවුක හමුදාව විසින් රෝපණය කරන ලද බෝධින් වහන්සේ නමකි.ඒ නිසා සැබෑ සංඝමිත්තා බෝධිය කුමක්දැයි මෑතක් වන තුරු පැණයක් නැගී තිබුණි.

      ත්‍රස්තවාදී  යුද්ද සමයට ප්‍රථම යාපන අර්ථ ද්වීපය සමකාමි ප්‍රදේශයක් විය. ලන්දේසි සමයේ ගෙනවුත් පදිංචි කරන ලද මලබාර් දෙමළ ජනයාගෙන් මෙම ප්‍රදේශ නැවත ජනාවාස ව තිබුණද අතීත ප්‍රෞඩ සංස්කෘතික සළකුණු එහි දක්නට  ලැබුණි. ලන්දෙසි සමයේ දී ඔවුන්ගේ රෙපරමාදු දේවස්ථාන මේ ප්‍රදේශයේ පිහිටුවා ලීම කල අතර ඒවා සාදන ලද්දේ සැබවින්ම බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන තිබූ තැන් වල බව පිලිප්පුස් බල්දෙයස් නම් ලන්දේසි පූජකයා විසින් දක්වා ඇත. නමුත් අතැම් ස්ථාන නිරුපද්‍රිතව ජනයා අතර හුදකලාව පිහිටියේය. දඹකොළ පටුනට කිලෝමීටර දෙකක් පමණ දකුණෙන් චුලිපුරම් නම් ග්‍රමයෙක් වෙයි. එහි සිංහල තේරුම චූලපුරයයි. ශ්‍රී මහා බෝධින් වහන්සේ වැඩමවා පැමිණි සොලොස් කුලයන් අතර ලම්බකර්ණ වංශයට අයත් බෝධිගුප්ත සුමිත්ත යන දෙකුමරුවන් අතුළු කුමරුවන් අට දෙනෙක් වූහ. ඒ පිරිස සමග විවාහ වූ කීරවැලි පරපුරද චන්ද්‍රවංශික පරපුරුද දූල වංශයට අයත්ය. මේ චූල වංශික පරපුරු වලට වාස භූමි වූ ස්ථානයක් ලෙසින් චූලපුර හඳුන්වා දිය හැකිය.

        අෂ්ඨ ඵල බොධි අංකුර දිවයිනේ නන් දෙස පිහිටුවා ලූ පසු මෙම චූලංශයට අයත් පරපුරු ඒ බෝධි ශාඛාවන් සමග පදිංචි කරවා තිබෙන බව පෙනේ.යාපන අර්ධද්වීපයේ වත්මන් මල්ලාකම් උතුරු පෙදෙසට අයත්ව පිහිටා තිබෙන චුලිපුරම් ගම්මානය මෙලෙස චූලවංශික පරපුරට දායාද කළ ගම්මානයක් විය.බෝධීන් වහන්සේ රෝපණය කරන ලද්දේ එහිය.බෝධිය රෝපණය කොට තැනූ විහාරස්ථානයත් එයට යාබද ජල පොකුණත් නිසා එහි විශේෂත්වයක් තිබේ. මෙම විහාරය ලන්දේසි සමයේදී විනාශයට පත්වන්නට ඇත. පසුව මෙම ස්ථානය අසල මඩමක් නොහොත් අම්බලමක් පැවති බවට සාධක හමුවෙයි. ඊට හේතුව මනා ජල පහසුවක් තිබීමත් කාරතිවු හරහා යාපනයේ නැගෙනහිර දෙසට ගමන් කිරීමේ මාවත් මේ හරහා පිහිටීම නිසාත්ය.1940 දශකයෙන් පසුව පරාලෙයි යනුවෙන් වර්තමානයේ දක්වන මෙම පෙදෙස තුළ පිහිටි බෝධිය අසළ ඝනදෙවි කෝවිලක් ඉඳි කර තිබේ.ඉන්පසු 1950 දශකයේ දී යටකී මඩම ආශ්‍රිතව මුරුගන් කෝවිලක් ස්ථාපිත කර වැඩි දියුණු කර තිබේ.

    මෙම මුරුගන් කෝවිලේ සිටි බලගුරු සාමි නම් පූජකවරයා මේ මෑතකදී මිය ගිය අතර ඔහු හොඳින් සිංහල සහ ඉංග්‍රීසි භාෂා හැසිරවූ තැනැත්තෙකි. ඔහු මෙම ස්ථානය පිළිබඳ කියා ඇත්තේ මෙවැනි අදහසකි. ‘ඉස්සර දකුණේ අය නයිනතිවු යන්න කරත්ත වලින් එනවා. ඇවිත් ඉස්සරම මෙතැනට වඳිනවා.භාර වෙනවා. ඊට පස්සේ නයිනතිවු යනවා.ඔවුන් කීවේ සංඝමිත්ත බෝධිය කියලයි.මුරුගන් කෝවිල අතුගාලා පිරිසිඳු කළ අම්මා කෙනෙක් ඉන්නවා.  මේ අම්මාට පිළිකාවක් තිබෙනවා කියා දොස්තරලා කීවා. මේ අම්මා හැමදාම බෝධිය ළඟ අතුගාලා පහන් පත්තු කරනවා. පස්සේ ඒ පිළිකාව සනීප වුණා. ඒ වගේ හාස්කම් තිබෙනවා. යුද්දෙන් පස්සෙ දකුණේ අය එන්නේ නෑ. ඔවුන්ට එන්න කියන්න. මේතැන ඔවුන්ට වැදගත් තැනක්’.

            යාපන අර්ධ ද්වීපයේ සැඟ වුණු ‌ෙඑතිහාසික බෞද්ධ උරුමයේ වැදගත්ම තැනක් ලෙසට දෙමළ ජනතාව විසින්ද සළකන මේ ‌ෙඑතිහාසික බෝධිය 2022 වර්ෂයේ දී පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව විසින් ස්මාරකයක් ලෙසට ගැසට් මගින් ප්‍රකාශයට පත් කර තිබේ. මේ සිද්දිය ආරංචි වූ යාපන දිස්ත්‍රික් පාර්ලමේන්තු මන්ත්‍රී ශ්‍රී ධරන් එයට විරෝධය පළ කොට ජනපතිවරයාට  කරුණු ඉදිරිපත් කර ඇති බව වාර්තා වී තිබේ.ලන්දේසි සමයේ පැමිණ උතුරේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන අතර පදිංචි වුවද බෞද්ධයාගේ වන්දනා මානය ගැන උපේක්ෂා සහගතව සිතන සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාවට වඩා මේ දේශපාලනඥයන් බලන්නේ වෙනත් කෝණයකි. ඔවුහු තමන්ට නැති උරුමයක් මවා පාමින් දෙමළ තරුණයන් අවුස්සා ත්‍රස්තවාදයට පොළඹවති. එසේත් නැති නම් ජාත්‍යන්තරයට ගතු කියති.ශිවසේනා නාග සේනා වැනි ඉන්දීය බළල් අත් බවට පත් වී සංහිඳියාව නැති කරති. වෙසක් පොසොන් සමයේ යාපනයේ ජනතාව බලා සිටින්නේ අතීතයේ මෙන් යළිත් දන්සැල් විවෘත වන තුරුය වන්දනා නඩ පැමිණෙන තුරුය. ඒ ඔවුන් අත තිබෙන යමක් විකුණා යමක් හරි හම්බ කර ගැනීමටය. දෙමළ ජාතිවාදී අන්තවාදී දේශපාලඥයන්ට මේ සංස්කෘතිය වහකදුරුය. තමන්ගේම ජනතාව කුල හීනයන් ලෙසට සළකා පිළිකෙව් කරන ඔවුහු මානව හිමිකම් ගැන පැමිණිලි කිරීමට ජිනීවා යති. අපට සංඝමිත්තා බෝධිය වැදගත් වන්නේ  බුදුදහම මෙරටට පැමිණි පසු ඇති වූ වැදගත්ම සිද්දිය වන ජය ශ්‍රී මහා බෝධින වහන්සේ වැඩමවීමෙන් ඇතිවූ ප්‍රබෝධය ට පසුබිම් වීමට හේතු වූ බැවිනි.. ඒ ජය ශ්‍රී මහ බෝධින් වහන්සේගෙන් හටගත් අෂ්ඨ ඵල බෝධින් වහන්සේ අතරින් අග්‍ර ඵලය රෝපණය කළ ඒ ශුද්ධ භූමිය තවමත් බෞද්ධයන් වෙනුවෙන් විවෘතව තිබේ.දෙමළ ජනතාව සමග ඒ මිතුදම අලුත් කරගන්නට මේ බෝධින් වහන්සේ උපස්ථම්බක වේනම් එය කෙතරම් වාසනාවක්ද.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

Sarath Wijesinghe (President’s Counsel Solicitor in England and Wales, former Ambassador to UAE and Israel and President Ambassador’s Forum.)

Tourism and hospitality are interconnected and interwoven to each other in many ways linking contributing and interacting with and benefiting each other. Tourism is the visits to other countries for various purposes for a short stay they say less that limited to one year and more than one day. Official definition of WTO tourism is travelling to strange places outside the usual environment more than one consecutive year for leisure, business or any other purpose used often. Presently tourists visit other destinations in large number due to the fast developments on the IT transport and communication systems fast and spread world over, and some figures on movement today are as follows. Travelling within the country and overseas are as a part of the life style anywhere in the world including Sri Lanka and tourism from and to Sri Lanka is increasing in a rapid phase . tourist influx as leading tourist destinations are  France 48.1 million, Spain 71.7 million, USA 50.9 million, Turky 50.5 million Italy 49.8, Mexico 38.3, UK 63 million, Germany 28.5, Greece 27.8 receive tourists and it continues as an industry , trade, and mode of pleasure to the citizen to rest and relax after hard work for some time. Tourism and Hospitality are largest industries and trades directly connected to each other which is a fast growing and a largest trades and industries world over. It contributes to the income and GDP in all the countries proportionately as a barometer of the development and the image of respective nations. Some companies in the West give compulsory leave to employees  for holidays as a requirement to get the maximum services from the employees.  Doctors advice the workers to take leave for long live and health of the body short and long term relaxation as a holiday as a prerequisite of longevity. As defined  by the world on tourism, it is a concept and a practice that reaches from generations from biblical times to 1800 also via Europe and Switzerland and many other destinations to  date which has transformed to be a worldwide  novel concept  with the modern developments and the fast way of life in the new generation. It  short term movement of a location for pleasure, education, sightseeing including visiting places of interest and historic or archaeological locations , explore wild life experience different climatic conditions may be some of the many reasons of the short stay of a traveller. Tourism is a necessity and a boom for economy of the countries and the world over, that will be discussing in the proceeding paragraphs in fair detail which is most resilient adoptable with dynamism with the tourism that is industry easy to spread on the planet developed in  underdeveloped or poor destinations equally. It is developed as a part of the economy at large scale which is a maim portion of the GDP which is used in the world economic calculations and interactions of the world business platforms. Tourism and hospitality are an industry/trade   adjustable innovative interchanged and technological spread easily adopted to and environment and circumstances with the touch of the modern technology. Concepts and the tourist industry is ever changing and easily approached developed and easily embraced by any group of the society in the world to benefit themselves and their economies if properly utilized. Friendly, warm, helpful, comfortable and safe environments are factors in Creating more  jobs and avenues  in the hospitality in large numbers as a worldwide largest trades benefiting  job creations that in return will boost the economy that will attract much needed foreign currency for underdeveloped and developing countries  equally in addition of many benefits that will be discussed later preceding paragraphs. These factors and requirements are equally applied to upcoming tourist nations such as Sri Lanka that needs more education , training, and facilities such as schools, training centres, ,modern equipment and more teachers in the trade. There are tourist countries generation tourism income and fame and It is expected and projected to generate 1.3 million jobs from tourism which is  an ambitious aim if no unexpected drawbacks and disasters reach the world such as covid19 that has retarded the growth in all areas for a considerable period. Tourism creates  opportunities and contributing to respective economics immensely with the many more benefits and advantages to the country and the world   economy  world over, with world turnover of the industry has reached 7.6 trillion where every 10^th person will  benefit from tourism in some way directly or indirectly. Tourism is a trade easy to commence, train and spread anywhere in the world which is the fastest and most productive trade with common language and technical skills that are similar worldwide via world languages and the technical knowhow which is spread world over. There are schools, training centres, and institutions dedicated to the subject and the concept all over the globe, unfortunately lacking in Sri Lanka and developing and upcoming tourist nations. Good climatic conditions, environment, places of visit, hotels ,transport, proper and train guides and translators, health care systems, proper IT and WIFI facilities all combined are main requirements in a tourist country to attract tourists of quality. All these may not be of use if the people are nor well mannered and friendly and if the country appear to be not safe and clean to the visitor arrived incurring a substantial sum for travelling and hotels in addition to the precious time allocated for the holiday. Tourism and tourist and hotel trade in Sri Lanka is dominated by the private sector and partnership with state and private is essential for innovations, risk sharing and to introduce the modern trends as in competing tourism countries. It is essential for the tourist industry to have closer links with the international cruise , shipping and leading tourism companies for the development with modern shipping and airlines looking to have links with the tourist countries, that will enhance economic activism and image building for publicity for the prospective tourists and it is a justified aims to have a target of 1.3 million jobs in 2031 on jobs related to tourism and hospitality sector by improving the education and training facilities through the tourism machinery with the assistant of the public and private sector, where every 10^th world citizen is scheduled to be an employee in the tourism/hospitality trade when the world caters to 7.6 trillion from tourism In addition to the indirect benefits to the world. German fetched 41 million dollars in2019 on tourism which is a recorded sum which is almost same in EU and west when the peaceful situation continues with so many additional benefits and advantages such as business development of all sectors due to travel and hospitality trade are directly unseen yet effective benefits to any country benefiting from tourism and hospitality trade in which 70% are females. Peace is a basic requirement in a good atmosphere for tourist and tourism with the motto on tolerance  patience and love towards the visitor expecting to be recognized and treated, benefiting the local community, creating job, opportunities, as by-products of tourism hospitality  in addition to the direct benefits on economy and the reputation and image building that are needed to the host country, requiring to safeguard the wild life and the places of worship and religious and historical significance. These are job oriented industries creating millions of jobs with skilled labour encouraging food chains, beverages, travel, communication, and all kinds of by products with the developments and enhance of the economy and the GDPof the host nation.

Bonded with Hospitality

Tourism is bonded with the hospitality trade as a trade of treating visitors with skills generated from the training of skills, customer service talent, flexibility and adaptability to any tourist the trade gives priority as a consumer and the main subject in the trade to be looked after as the person bringing funds reputation and the livelihood to many in the host country. Flexibility, the cultural awareness, team work technical skills are main ingredients to be a successful tourism regime that offers standard hospitality package to the tourists to their satisfaction. Hospitality is tourism as and tourist is attracted to a destination due to the hospital of the host  country inherently and voluntarily or for trade and business. They say Sri Lankans are inherently hospitable which is gradually fading aways due to the economic hardships and busy life due economic hardships. But any tourist in the receiving country is bound to be treated in a friendly way in addition to providing him with the necessary requirements and facilities.

World went through a different period due to Covid 19 economic hardships and political uncertainty linked to economy in the members of the world family. Today tourism is picking worldwide and look forward for 2024 expecting a leapfrog developments to surpass the difficulties undergone during Covid and economic downturns. Covid recovery is in the process and the forecast for the year 2023 is 9.5 trillion income and even WTO expects and predicts smooth run on the tourism and steady growth expecting more 41% tourist movements world over. The world tread is bound to spread worldwide if no unfortunate natural or manmade disasters strike the world as Covid19 where the recovery has been slow. Wishing and expecting the present and present trend to continue when the tourism hotspots are planning for a successful new year with the expected tourism boom. Now that the tourism is in an upward trend in world and Sri Lanka it is the duty of the governance, the Embassies and Sri Lankans to receive the message and the goodwill of the world inactivation the tourist industry which is connected to hospitality easy to create, adopt and practice that will bring a better lie and a future of every citizen if work together as a group having received the message of goodwill and the

Economic boom using tourism and hospitality as a vehicle towards  prosperity.

Tourism flourishes in countries with requirements or reasons for the visitors to visit the host country for the purposed of travel on various factor and interests, and countries consist of such factors will begiven preference by the visitors. Sri Lanka is famous and known for the beauty, climatic conditions, and places of interest and importance in abundance. Sigiriya is famous as a historic, beautiful, religious, significance world famous in the map of tourism a safe and beautiful rock city with an interesting and historical legend, of the dispute among the father, brothers and the people fought for the kingship, where any average visitor is bound to visit the rock city full of legendary and historical stories. Israel, India and few tourist countries are known on this area tourists visit in search of religious sites and Israel is attracted by Christians  Muslims and those interested in agriculture and innovations as a leader of agriculture, innovations and a country with most visited cities and religious monuments such as the Great Wall, Tel Aviv, Jerusalem and many more. Temple of tooth and the oldest known tree attached to the ‘’Kandy Prehara’’ are world famous and a place of worship of Buddhists world over. ‘’Pollannuruwa’’ is a historic city close to’’Minneriya’’ to watch hundreds of elephants at one sight are rare in any standard a visitor can view with least effort and expenditure. Botanical Garden in Sri Lanka is full of rare species and the Zoological Gardens are full of rare collection of  animals that can be viewed in one place.

  HOSPSTIALIATY INDUSTRY – Two sides of the same Coin of tourism

Tourism and hospitality are two sides of the same coin  interconnected and interwoven as a part and parcel of each other. It is a trade providing positive experiences to the explorers that has a broader range of services of varied kinds giving positive entertainment to the guest. It is the relationship of  host  towards the explorer seeking a novel experience, which is the relationship of a host towards a guest and reception and entertainment towards the visitor, opening the door to be the biggest employer in the world, of a business providing food and other wide range of amenities  facilities and treatments of various kinds.  In the circumstances the tourism could be popularized with the Sri Lankan traditional food in different tasks and the fruits and vegetables to the world via the tourists promoting tourism and the hospitality trade. The opportunities on the hospitality trade are unlimited varies that could be expended with no borders. Hospitality is a necessary ingredient and a source of income and many other advantages to the host country where the visitor expects a hospitable people in a hospitable environment fulfilling their needs and requirements up to the expectations as planned at the journey plan on information collected. Tourism in Sri Lanka fluctuates from time to time depending the country situation on security and economic conditions. War that prolonged for 29 years retarded the improvements on tourism based on many factors in favour of Sri Lanka to be a best destination with the advantages on natural historical and geographical factors. Then came the Covid19 the world too suffered followed by the economic downtown and the crisis now  in the verge of recovery. PPP is a necessity in the development of any industry in the current economic conditions which varies from country to country with Sri Lanka not an exception, where tourism and hospitality is managed and controlled by the private sector and the governance as a regulator with powers to regulate and frame rules and regulations to the industry and the network of tourism outlets completely owned and manned by the private sector and public private partnership is the proven example world over in successful tourist nations which are successful competitors of Sri Lanka. Hospitality is a multibillion dollar industry that is so broad and easy to commence and manage anywhere in the world in any part of a country if properly studied managed and practices in a scientific way on any area of hospitality. The basis of the hospitality is providing a positive experience to the prospective guest who has come to you for various reasons of your environment. It is a lucrative industry easy to learn, initiate, manage if learnt well with commitment wherever you are. UK has computed that they have 207,000 eating houses in UK alone and in the world the eating houses may be in billions in various grades. It is an industry based on the relationship of the host towards the guest. Guest travels to he host or the host can provide the service where the guest is  depending on the circumstance showing how easy it is to operate the industry wherever you are. Sri Lanka fits into this category as a compact island  ideally suited for the travellers visitors and tourists as mentioned by Marco Polo in 13^th century who said ( Ceylon then) as a compact island with all requirements for a traveller/tourist that applies to date that has not been properly and fully made use of by Sri Lanka despite the beauty, climate, natural resources, places to visit and access to the entire country so easily only lacking the need, knowledge, commitment with imagination and innovations as in other tourist nations, with an example of Maldives which is destined to go under water in 100 year that has been transformed to an expensive tourist hot spot exploiting the geographical position though vulnerable to be an industry attracting high end tourists is only an example of many beautiful women on the beach, out of whom Sri Lanka too is leading in the competition of tourism and hospitality trade which is booming and expanding daily.

Modern trends

It appears that tourism and hospitality are  the modern trends  for the exposure of the small tourist nations and bond with the leading tourist giants with interactions and working together on exchange of knowledge and the man power which is the most important necessity which is provided by the developing nations and the small tourist nations for the world to maintain the equilibrium with exchange of knowhow knowledge  resources and the man power. The top tourist countries need the assistance of the small tourist and the developing nations for their survival, man power and some row materials which are in short supply and goodwill and also business that derives with the interactions and good will of the world community. Therefore it is time for the trade to plan out a joint programmes for the development of the trade and industry locally as well as globally. (Sarathdw7@gmail.com)

Senaka Weeraratna

A decent man with childlike innocence, he will be remembered by all those who treasured his company and sagacity.

I would like to end this tribute to Tilak with a plea to his family and friends to strongly consider reprinting a facsimile edition of the Buddhist Youth magazine originally published in 1969 for general distribution, to keep Tilak’s memory alive. His idealistic writings and his youthful images in photographs all in one document would be hard to find anywhere else.

May Tilak attain the Supreme Bliss of Nirvana.

Tilak Gunawardena Scholarship Fund launched by Sri Lanka – Malaysia Business Council

Two Scholarships for two outstanding students to pursue higher education at the Faculty of Law, University of Colombo 

RUZAIK FAROOK

COLOMBO – Sri Lanka – Malaysia Business Council (SLMBC) of The Ceylon Chamber of Commerce has launched the ‘ Tilak Gunawardena Scholarship Fund ’. 

The announcement of the scholarship was made at the 29th Annual General Meeting of the SLMBC held at Hilton Residence, Colombo recently. The fund will provide an opportunity for two outstanding students to pursue their higher education at the Faculty of Law, University of Colombo. The scholarship is available to Sri Lankan students who have showcased exceptional academic prowess, and demonstrate a strong commitment to the field of law and a clear vision of how their legal education will contribute to the betterment of the country.  

The High Commissioner of Malaysia in Sri Lanka Badli Hisham Adam handed over the Scholarship to students at this ceremony. The President of the Sri Lanka Malaysia Business Council M.H.K.M. Hameez and members were also present.

An old Royalist with child-like innocence

Tilak Gunawardana

https://www.sundaytimes.lk/220612/plus/appreciations-5-485270.html

The death of Tilak Narendra Gunawardana on June 11, 2021, at the age of 77 years removed from our midst another old boy of Royal College drawn from a batch that straddled both the primary and secondary school scene of the 1950s and first half of the ’60s.

Tilak was from a distinguished family. His father, Don Charles Rajakaruna (DCR) Gunawardana, was a scholar, an outstanding student at St. Joseph’s College, Colombo, a civil servant,  Clerk to the House of Representatives, and later High Commissioner of Ceylon to Malaya (1958 – 1961). His mother was Chitra Gunawardana (nee Wijetilleka).

There were six children in the family –  Anoma, Kapila, Tilak, Kumar, Vajira, and Kumudini. Anoma died in a tragic accident with her husband Dr. Sumanasiri Alahendra in the USA.

Tilak was the elder brother of my classmate Vajira who joined the RC 1960 Group in 1961 upon returning from Malaya. All his brothers attended Royal College. Tilak’s family connections to Royal College were further strengthened by virtue of his uncle Professor (Dr.) Carlin (DC) Gunawardana having become a reputed teacher of Botany at Royal, having set up the Botany Department in the pre-war years of the school. The Royal College magazine has paid a handsome tribute to Prof. Carlin in its 1938 edition.

I have known Tilak since schooldays, in several capacities. He used to supervise our drill class on the school grounds, counsel us as a senior student, and later interact with me every now and then on professional matters. He used to cycle to school like most students of that era.

He was a gentleman to the fingertips, a man of high integrity and scrupulous honesty. He was outspoken when the need arose but harmless in every sense of the word epitomizing the ideal ‘Arya’ (noble and dignified) person envisaged in Buddhism. He had a stubborn character stemming from his overzealous commitment to high principles.

He earned a General B.Sc. degree specializing in Zoology from the University of Ceylon (Colombo) and thereafter served briefly as an instructor in the Zoology Dept. of the University. Subsequently, he joined the Fisheries Corporation in Tangalle and worked for a few years there.

Inspired by his maternal grandfather Arthur Wijetilleke, a leading Advocate in Ratnapura, and another close relative, Sir Ukwatte Jayasundera, Q.C., Tilak returned to Colombo to pursue law studies. He graduated with an LL.B. degree as an external student of the Colombo Law Faculty and joined the Attorney General’s Dept. as a State Counsel. He received good training in both the criminal and civil aspects of the law. His next stint was at Mackwoods where he was the Company Secretary. Finally, he joined the unofficial Bar as an Instructing Attorney and served in that capacity until retirement.

Tilak had a strong altruistic bent and found himself engaged in Charity work to his heart’s content. He served as the Vice-President of the Buddhist Youth Forum (BYF) which was founded by Sepala Amarasuriya at his residence at Park Road in November 1968. It had the following objects:

1. To further the Buddhist Way of Life, and
2. To establish greater cooperation and unity among the Buddhist Youth.

Sepala Amarasuriya and Anura Bandaranaike served as the Joint Secretaries. Hiranthi Jayasuriya, an old girl of Visakha Vidyalaya, then a Medical student and now a Medical Doctor, was the first President of the Buddhist Youth Forum.

Senaka Weeraratna served as the Editor of the First Magazine of BYF titled ‘ The Buddhist Youth ‘ which was first published in November 1969.

BYF made a memorable trip to the newly opened Aranya – now renowned as the Mitirigala Nissarana Vanaya’ in December 1968. Tilak was one of the members who went on that one-day trip and his image is captured distinctly in a group photograph taken on that occasion. The Magazine also carries photos of Tilak on the visit made to a Home for the Invalids at Ragama where the BYF members distributed food to the infirm. Tilak was a proactive member and made valuable contributions to discussions at meetings.

Tilak wrote a resounding article under the title ‘ The Role of a Buddhist Youth Forum’ that was published in the Buddhist Youth Magazine.

In this article, Tilak spelled out the necessity for such Buddhist organizations in a rapidly changing society to protect Sinhala Buddhist values which are threatened by decadent Western materialistic lifestyles that can uproot the young from their Buddhist civilizational consciousness. 

 He writes: 

 ” In the Buddhist way, the Sinhalese were a peaceful, compassionate, and kind-hearted nation. Though we had our own wars and differences the feeling deep within was essentially Buddhist and for this reason, Buddhism and its teachers enjoyed a position of respect second to none. With the onset of foreign influences Buddhists began to be inhibited. They were scorned by the foreign rulers both for reasons of ignorance of the great teaching and of course for reasons of strategy because they i.e. colonial rulers, believed that the golden thread (religion) 

that held the pearls (people) together had to be removed. This was the beginning of the decline which has brought our country to this dangerous state.”

Tilak adds:

” Today with the gradual transition of power once again to our hands after 20 years of full independence and in spite of the proclamation giving Buddhism its old status, has the country improved? 

I feel it has not. Though it is a dying idea, the fact still remains that Ceylon is still being run by the city and urban ‘elite’. It is they who lay the pattern for the country. In this ruling elite, we have heterogeneity. We still have in them a class of people who have imbibed the foreign way of life, who benefit from that way of life, and most dangerous – a class of people who still abhor the quiet and calm Sinhala Buddhist way of life. This trend with all its excitement and adventure is indeed too much of a temptation for our youth. It is the time for Buddhist organizations to awaken and rescue the nation from this very cancerous influence by arresting it “.

Tilak’s insights enshrined in this essay written over 53 years ago are as relevant today, perhaps more now, than at the time of its publication in 1969.

Tilak participated in many charity projects as a member of the Lions Club. He chaired the project to celebrate Chitrasena’s 50 years of performance, which had the current Prime Minister ( now President) Ranil Wickremesinghe, as the Chief Guest on one of the days of the celebrations. The project meetings, sometimes thrice a month, were held at Tilak’s residence at De Fonseka Road, Colombo 5, supplemented by a lavish spread of refreshments. He received a reward from the Alliance Française. He was also an active member of the Sri Lanka – Malaysia Business Council.

Tilak remained a bachelor to the end. He was a bachelor in the old sense of the word, preferring to have close friendships and indulge in passions of his choice but then come home and read his favourite books. A decent man with childlike innocence, he will be remembered by all those who treasured his company and sagacity.

I would like to end this tribute to Tilak with a plea to his family and friends to strongly consider reprinting a facsimile edition of the Buddhist Youth magazine originally published in 1969 for general distribution, to keep Tilak’s memory alive. His idealistic writings and his youthful images in photographs all in one document would be hard to find anywhere else.

May Tilak attain the Supreme Bliss of Nirvana.

Senaka Weeraratna

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය

* දරුවන් වෙනුවෙන් ගතයුතු තීරණ වලට නීති බාධා ඇත්නම් වහා ඉවත් කළ යුතුයි.”.

*පාසල් අධ්‍යාපනය හැර යන දරුවන් බොහොමයක් සිටිනවා. ඒත් අපි කතා කරන්න විභාග සමත්වන දරුවන් ගැන විතරයි.”

– අග්‍රමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා.

*18 පිරුණු ගමන් ළමා නිවාස වලින් ළමයි නිකං එළියට දාන්න බෑ”

–රාජ්‍ය අමාත්‍ය ගීතා කුමාරසිංහ මහත්මිය.

කාන්තා හා ළමා කටයුතු අමාත්‍යාංශය සංවිධානය කළ, ලෝක ළමා දින සැමරුම, කාන්තා හා ළමා කටයුතු රාජ්‍ය අමාත්‍ය ගීතා කුමාරසිංහ මහත්මියගේ ආරාධනයෙන්  අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන  මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් අද දින (2023.10.01) අරලියගහ මන්දිරයේ දී පැවැත්විණ.

මෙහිදී අදහස් දැක්වූ අග්‍රාමාත්‍යවරයා…

 “දරුවන්ගේ අනාගතය වෙනුවෙන් මැදිහත් වෙමින් ඒ සදහා වූ යෝජනා රාශියක් ඉදිරිපත් කරමින් ඒවා  ක්‍රියාත්මක කිරීමට, ගැටලු රාශියක් මැද දරුවන් සුරක්ෂිත කරගැනීම,  දරුවන්ගේ බලාපොරොත්තු ඉටු කිරීම හා සන්තුෂ්ටියට පත් කිරීම සඳහා රජය විවිධ ක්‍රියාමාර්ග  ගනිමින් තිබෙනවා. එම ක්‍රියාමාර්ග වැඩි දියුණු කර ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය අතිරේක ආරක්ෂාවන් හා සහයෝගයන්  ලබාදීම අත්‍යාවශ්‍යයි.

දරුවන්ට සමාජය තුළ පොදුවේ තම ජීවිතයට හිමි අයිතියක් හා අනාගත සමාජයේ පුරවැසියන් බවට ඉටු කළ හැකි කාර්යභාරය ට පරිවර්තනය කිරීමට බාධාවල් තිබෙන්න බැහැ.  එවැනි නීති බාධා තිබෙනවා නම් ඒ බාධා වෙනස් කළ යුතුයි.

ඒ වෙනුවෙන් රජය ලෙස අවශ්‍ය තීන්දු තීරණ ගැනීමට, ක්‍රියාත්මක කිරීමට මැලි විය යුතු නැහැ.

පෞද්ගලික අංශය තම ආදායම් වලින් විශාල පරිත්‍යාගයන් දරුවන්ගේ යහපත වෙනුවෙන් වෙන් කරනවා. එයට ස්තුතිවන්ත වෙනවා. 

ලක්ෂ 50 ක පමණ දරු පරම්පරාව වෙනුවෙන් අපි තීරණ ගත යුතුයි. පාසල් අධ්‍යාපන හැර යන ළමයි විශාල පිරිසක් සිටිනවා. ඒත් අපි කතා කරන්නේ විභාගයෙන් සමත් වන අසමත් වන ළමයි ගැන විතරයි.

ළමා ආරක්ෂක හා අනෙකුත් ප්‍රඥප්තින් තවදුරටත් ශක්තිමත් කරන්න අමාත්‍යවරිය දරන උත්සාහයට අපි සහයෝගය සක්‍රීයව ලබාදෙන්න කටයුතු කරනවා.

අපේ රටේ ළමා සිනමාවක් නැහැ. එවැන්නක් ගොඩනගමු. මහා සිනමා ශාලා අවශ්‍ය නැහැ. අග්‍රාමාත්‍ය කාර්යාලය සහ පළාත් සභා එක්ව එවැනි  ව්‍යාපෘතියකට  සහාය දක්වන්න අප සූදානම්.  එමගින් දරුවන්ගේ සංතෘෂ්ටිය සඳහා තවත් මාවතකට අපි දොර විවර කරමු.”

මෙහිදී අදහස් දැක්වූ කාන්තා හා ළමා කටයුතු රාජ්‍ය අමාත්‍ය ගීතා කුමාරසිංහ මහත්මිය..

ලොවපුරා ළමා දින සැමරුම් සිදුකෙරෙනවා. සමහරු ප්‍රශ්න කරනවා ඔක්තෝම්බර් පළවෙනිදට විතරද දරුවන්ව සමරන්නේ කියලා. නැහැ . අපි දවස් 365ම දරුවන්ව ආරක්ෂා කරනවා. දරුවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා.

පෙර පාසලට තියෙන්නෙ කුඩම්මගෙ සැලකිල්ලක්. ලංකාවේ කවදාවත් පෙර පාසල ගණන් ගන්නේ නැහැ. තමන්ට කැමති විදියට කැමති තැනක පෙර පාසල් අරින්න පුළුවන්.අපි ඒ තත්ත්වය වෙනස් කලා. අපි ඔවුන්ට පුහුණුවක් ලබා දුන්නා.

පාසල් දැරිවින්  මාස් පතා සෞඛ්‍ය ගැටළුවකට මුහුණ දෙනවා. සමහරු ඒ දිනවල පාසල් යන්නේ නැහැ. මේ දරුවන්ට අවශ්‍ය සනිපාරක්ෂක තුවා සුළු මුදලකට අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුව හරහා ලබා දෙන්න කියලා මම ඉල්ලීම් කරනවා.

ළමා නිවාස වල ඉන්න දරුවන්ට වෘත්තීය පුහුණුවක් ලබාදිය යුතුයි. ඔවුන් අවුරුදු 18 පිරුණු හැටියේ පාරට ඇද දාන්න බැහැ. ඒ සඳහා වැඩපිළිවෙළක්  සකස් විය යුතුයි”

ළමා දින මුද්දරයක් නිකුත් කිරීම, ළමා වැඩසටහන්, ඇගයුම්, සහතික පත්‍ර, තිළිණ ප්‍රදාන ඇතුළු වැඩසටහන් රාශියක් ඇතුළත් වූ මෙම අවස්ථාවට රාජ්‍ය අමාත්‍ය ශාන්ත බණ්ඩාර, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ජගත් කුමාර, අමාත්‍යංශ ලේකම්වරු, රාජ්‍ය හා රාජ්‍ය නොවන ආයතන ප්‍රධානීන්, දෙස් විදෙස් නියෝජිතයින් ඇතුළු දරු දැරියන් රැසක් සහභාගි වූහ.

Sri Lankan High Commission Media Release

Outgoing Sri Lankan High Commissioner to India Milinda Moragoda paid a farewell call on the Indian Minister of Commerce and Industry Shri Piyush Goyal (29/9) at the Ministry of Commerce and Industry in New Delhi.

During the call, High Commissioner Moragoda recalled the continuous interactions he has had with the Minister and expressed his appreciation to the latter for the support extended during his tenure in Delhi. The High Commissioner particularly thanked the Minister for his contribution towards the resumption of the negotiations on Economic and Technical Cooperation Agreement (ETCA) between India and Sri Lanka. The next (12^th) round of negotiations on the ETCA are scheduled to be held in Colombo from 30 October-01 November 2023.

In this regard, they welcomed the virtual meeting of the Chief Negotiators of Sri Lanka and India on 19^th September to discuss the way forward in resumption of ETCA negotiations, as agreed by the leaders of the two countries in the “India-Sri Lanka Economic Partnership Vision” July this year, and stressed the importance of completing the negotiations within the agreed timeframe.

As a token of appreciation and goodwill, High Commissioner Moragoda presented to Minister Goyal a stone obtained from the stream flowing besides the Seetha Amman Temple in Seetha Eliya (Ashoka Vatika), a significant Ramayana site in Sri Lanka.

Ministry of Defence  – Media Centre

• Acting Defence Minister Thennakoon ordered a formal internal investigation

As elephants from different parts of the country participate in the annual Mahiyangana Perahera, the chief prelate of the Mahiyangana temple has made a request to the Wildlife Department to establish a wildlife team in the temple to drive out wild elephants as there is frequent roaming of these animals in the area.

In response to the request, a team of Wildlife Department officers along with one Civil Security Department (CSD) personnel had been entrusted to drive away the wild elephants.

On 30.09.2023 at around 3.15 am, an incident was reported of rubber bullets been fired at an elephant named Sita, which had been kept near the banks of the Mahaweli River presuming it to be a wild elephant. The CSD has commenced an internal disciplinary investigation on this incident.

Further, the Acting Minister of Defence Hon. Premitha Bandara Tennakoon has ordered relevant authorities to conduct a formal internal investigation in this regard.

Disciplinary action will be taken against the CSD personnel for misconduct if he was found to have committed any disciplinary offense while on duty.

Courtesy The Daily News

A Sri Lankan delegation embarked on a four-day study tour to Indonesia to draw insights from its journey in establishing a holistic social security framework, placing specific emphasis on their acclaimed unemployment insurance mechanism.

Headed by Labour and Foreign Employment Ministry Secretary R.P.A.Wimalaweera,this immersive experience granted the delegation the privilege to understand the nuances of Indonesia’s social welfare blueprint. Through in-depth dialogues, collaborative knowledge exchange and observational studies, the team garnered invaluable insights. These lessons promise to profoundly influence and shape the evolution of Sri Lanka’s own social security system.

One of the landmark outcomes from this tour is Sri Lanka’s prospective launch of a comprehensive national social security model. A noteworthy feature of this initiative is the introduction of an unprecedented unemployment insurance scheme. The goal is clear: to fortify a more robust, just, and secure employment landscape for Sri Lankans across both formal and informal sectors.

Labour and Foreign Employment Minister Manusha Nanayakkara expressed his gratitude to the International Labour Organization (ILO) for orchestrating such an enriching learning experience in Indonesia. He further emphasized the Sri Lankan government’s staunch commitment to mirroring similar successes in their homeland.

Courtesy The Daily News

The Government is confident that it will be able to reach a staff level agreement this week on the release of the second tranche of the Extended Fund Facility (EFF) to be provided by the International Monetary Fund (IMF), State Minister of Finance Shehan Semasinghe said.

An IMF mission team led by Peter Breuer and Katsiaryna Svirydzenka visited Colombo from September 14 to 27, 2023 to discuss economic and financial policies to support the approval of the First Review of the programme under the EFF arrangement.

The IMF team had constructive and productive discussions with the Sri Lankan authorities on economic performance and policies underpinning the first review under the IMF, EFF arrangement.

The Government expects it will be able to reach the staff level agreement, which was not reached during IMF delegation visit. The Sri Lankan and IMF authorities also discussed ways  on regaining debt sustainability through the execution of the domestic debt restructuring and advancing discussions with external creditors and increasing Government revenue.

Central Bank Governor Dr. Nandalal Weerasinghe said the talks with the IMF is continuing and Sri Lanka hoped to enter into a staff level agreement soon on the release of the second tranche of EFF facility.

After obtaining the agreement at staff level, the delegation will forward the programme with recommendations for the next steps to be taken regarding the release of the second tranche to Sri Lanka to the Executive Board of the International Monetary Fund.

Sri Lanka received an extended fund facility of US$ 2.9 billion from the International Monetary Fund. US$ 333 million was given to Sri Lanka as the first installment. Sri Lanka will receive US$ 300 million as its second installment.

With this credit facility possibility for Sri Lanka to obtain financial facilities from institutions such as the World Bank, Asian Development Bank, and other foreign lenders will increase.

In addition it will also boost foreign investor confidence.

The Central Bank Governor expressed hope that through all this, the economic growth of this country will overcome the negative level and attain a positive growth.

Shenali D Waduge

Sri Lankans are being psychologically trapped into believing the Indo-Lanka Accord is still valid. It is not. It never was. It is not because it violated international norms by being signed under duress thus violating Article 51 & 52 of Vienna Convention. The Accord was never valid because India failed to fulfil the 5 obligations that bound its validity. The Citizens MUST REJECT any claims that Indo-Lanka Accord is valid.

How can the nation that trained & armed Sri Lankan Tamil militants since late 1970s draft a peace accord & be genuine about disarming the groups they created & funded?

This is the same nation that was toying about invading Sri Lanka in 1984 and could not pursue this objective ONLY BECAUSE its PM was assassinated in October 1984.

However, her son Rajiv who forced Sri Lanka to sign the Indo-Lanka Accord  3 years later in 1987 assuring to disarm the militants his mother created but he was assassinated by them 4 years after signing the Accord.

This same nation after forcing Sri Lanka to sign Accord, began training another militant group in Sri Lanka headed by their stooge Varatharaja Perumal & decided to assassinate Prabakaran, with orders given on 15 September & IPKF declarign war on LTTE on 8 Oct 1987.

This is the same nation that prevented the capture of Prabakaran in Vadamarachchi in May 1987 & violated Sri Lanka’s airspace on 4 June 1987 & threatened Sri Lanka if action was taken against Indian jets.

Had Prabakaran been caught in May 1987 all of the innocent people LTTE killed since May 1987 would have still been alive.

1. The main architect of the Accord is dead – Rajiv Gandhi assassinated by LTTE in May 1991
2. The 2 signatories of the Accord are also dead
3. Indo-Lanka Accord was signed under Coercion/ Duress violating Artciel 52 of Vienna Convention. A treaty is void if its conclusion has been procured by the threat or use of force in violation of the principles of international law embodied in the Charter of the United Nations. Indo Lanka Accord violated Article 52 of Vienna Convention & is not valid.
4. India threatened Sri Lanka via its Foreign Minister – India gave Sri Lanka just 30 minutes notice before violating Sri Lanka’s territory & Indian Airforce dropped 25 tons of food
5. India protected terrorists – demanded Sri Lanka cease hostilities against LTTE
6. India prevented the capture of a terrorist in May 1987 in Vadamarachchi
7. India safeguarded a terrorist – Prabakaran whisked to India by helicopter – this was a crime of aggression & crime of flouting international norms & diplomatic protocols
8. India gave safe haven to a terrorist – Prabakaran & family taken in Indian planes & kept in Delhi & made to watch signing of Accord on 29 July & arrival of Indian troops on 30 July & Prabakaran & family flown back only on 2^nd
9. Indo Lanka Accord draft not shown to Parliament or Cabinet – UNP MP Gamini Jayasuriya resigned in protest / PM R Premadasa did not attend signing
10. Indo Lanka Accord signed under Emergency Law
11. Indo Lanka Accord signed under curfew
12. Indo Lanka Accord signed without presence of media
13. Cessation of hostilities did not happen within 48 hours of signing agreement
14. LTTE & other militants did not surrender weapons within 72 hours
15. Accord resulted in only Sri Lanka Armed Forces confined to barracks
16. The Indo-Lanka Accord does not mention amending the Constitution
17. The Indo-Lanka Accord not mention Provincial Councils for other Provinces
18. The Indo-Lanka Accord only mentions North & East Provinces & an adminstrative system for them. If the Dutch & even the British kept Sri Lanka separate from India – why do our locals want to continue with 13^th amendment?
19. India that created LTTE, provided it refuge & logistics, used LTTE to force Sri Lanka to sign Accord under duress, next orders IPKF to assassinate Prabakaran on 15 Sept because India was training ENDLF / Tamil National Army to replace LTTE
20. India training & arming a militant group INSIDE SRI LANKA led by Varatharaja Perumal & India even armed this group. IPKF declares war on LTTE on 8 October
21. Indo-Lanka Accord factually incorrect – North & East provinces are NOT and NEVER WAS areas of historical habitation of Sri Lankan Tamil speaking people” – the term Sri Lanka came after 1971 – the term Ceylon Tamils came in 1911 and before that Tamils were referred to as Malabars coming from South Indian coast.
22. India cannot decide via an Accord the official language of a sovereign country – the 1978 Constitution states that Sinhala is the Official Language of Sri Lanka, while Sinhala & Tamil are the National languages (thus protecting the national identity)
23. Indo Lanka Accord assured PEACE – it did not. Peace came in May2009 by Sri Lanka’s war heroes
24. India sent Peace Keeping Force – but IPKF went on to kill Tamils, Muslims & Sinhalese even raping Tamil women. IPKF was asked to leave Sri Lanka in 1989 & last batch left in March1990.
25. The key reason Indo-Lanka is VOID clearly states that Sri Lanka’s obligation to the Accord was CONDITIONAL to India committing to 5 obligations. India FAILED TO OBLIGE ALL 5 CONDITIONS.
26. India assured Indian terroritory was not used for activities prejudicial to Sri Lanka – Tamil Nadu was LTTE’s logistics hub
27. India assured Indian Navy would cooperate with Sri Lanka’s Navy to prevent Tamil militant activity – LTTE freely travelled to India for supplies, medical treatment & even had offices in Tamil Nadu
28. India assured to provide mitliary assistance to implement Accord on request of Sri Lanka – IPKF was ordered to kill Prabakaran only to replace him with an other Indian trained military group
29. India assured to repatriate Indian citizens living in Sri Lanka – long overdue but was never done
30. India assured physical security & safety of all communities in the North & Eastern provinces – IPKF killed Tamils, Muslims & Sinhalese & even raped Tamil women & chased out Sinhalese & Muslims from villages.
31. India did not preserve unity, sovereignty & territorial integrity of Sri Lanka as promised
32. India did not provide ‘peace & normalcy’ after signing Accord
33. Traditional friendship between Sri Lanka & India did not intensify – hatred towards India did
34. India did not make Sri Lanka safe or prosperous
35. Accord envisaged merging of North & East as one administrative unit to separate via a referendum held on or before 31 Dec 1988 for Eastern Province to decide if it wished to continue to be merged (election was not held – 1^st eleciton held only in 2008)
36. India did not resettle displaced Sinhalese or Muslims – in fact IPKF chased them out
37. Annexure to the Agreement had 6 points
    1. Referendum in East will be observed by representatives of election commission of India
    1. Election to the Provincial Council (only East) will have all paramilitary withdrawn from both provinces
    1. President of Sri Lanka to absorb paramilitary to regular security forces
    1. Tamil militants to surrender weapons in the presence of SL Red Cross & Indian Red Cross
    1. Joint Indo-Lanka Observer Group from GoSL & GoI to monitor cessation of hostilities from 31 July 1987
    1. Indian Peace Keepers may be invited by the Sri Lankan President to guarantee & enforce cessation of hostilities.
38. Exchange of Letters between Sri Lanka’s President & Indian Prime Minister dated 29 July 1987 is not mentioned as an Annexure to the Indo Lanka Accord. (Indo Lanka Accord – 1 Annexure – Exchange of Letters)
39. Indo Lanka Accord does not mention Trinco Port / Trinco Oil Tanks – these are mentioned ONLY in the exchange of letters between Indian PM & Sri Lankan President
40. Exchange of Letters- Trinco Port / Trinco Oil Tanks have nothing to do with an ethnic conflict & LTTE nor Tamil leadership demanded both. This is what India wanted.
41. Exchange of Letters – SL & India not to allow their territory to be used for activities prejudicial to each others UNITY, TERRITORIAL INTEGRIY & SECURITY – India continued to allowLTTE to use Tamil Nadu
42. Exchange of Letters – no foreign military/intel personnel prejudicial to Indo-Lanka relations – India has signed QUAD & SL has signed ACSA
43. Exchange of Letters – Trincoamlee or any other ports in Sri Lanka not to be made available for military use by any country prejudicial to India’s interest – violation of Sri Lanka’s sovereign rights
44. Exchange of Letters – JV to restore & operate Trincomalee Oil Tank Farm
45. Exchange of Letters – SL’s agreement with foreign broadcasting organizations to be reviewed by India – violation of Sri Lanka’s sovereignt rights
46. Exchange of Letters – Indian PM Rajiv promises to deport SL citizens engaged in terrorist activities or advocating separatism or secessionism in India
47. Exchange of Letters – India to provide training & miltiary supplies to SL forces
48. Exchange of Letters – Joint consultative mechanism to review & monitor implementation

Legal case must be filed against India for saving Prabakaran & allowing him to go on a killing spree until Sri Lanka’s War Heroes eliminated him in May 2009.

What India did not allow Sri Lanka to do in May 1987, Sri Lanka did in May 2009 (after 22 years of innocent people getting killed by LTTE)

Shenali D Waduge

by Garvin Karunaratne

It is good news that the IMF has agreed to release the second tranche $ 3 billion. I was worried when I read the news of the two specialists that came who voiced that we had not fulfilled all the conditions. However we should be lucky that the IMF decided to release the funds.

Now we come to the next problem- how will we disburse the funds. The current model of economic development-that of liberalizing imports, limiting development initiatives to the private sector, confining the public sector that did develop Sri Lanka before 1977 to the barracks, abolishing development oriented programmes like that of the Marketing Department and finding elusive foreign investors has not worked since it was commenced in 1977. This Neoliberal Model has seen a country that had no foreign debt in 1977 gaining a foreign debt of $ 56 billion by 1923! MP Marikkar recently reported that Sri Lanka’s total debt has increased to $ 96 billion by July 2023 and that the debt had rapidly increased since President Ranil took power last year.

We must find an aglorithm of measures to get people out of poverty. The newspapers tell us of infants who have no proper food and are in severe malnutrition. Government servants are assured of a salary at the end of the month, but there are many- a few millions who have no employment whatsoever and most of them have to forgo a meal.

Forgoing a meal is fairly a difficult task. Try to forgo a meal and when the pangs of hunger set in life becomes unbearable. I know this because on most days when I went on circuit as the Addl GA, the GA or an AC Agrarian Services I become hungry by about one or two o’clock and my normal meal is a bun a banana, both handpicked by me at a wayside boutique and a plain cup of tea. Luckily I had the funds but I know of many in the city of Colombo who have to forgo a simple frugal meal due to the lack of funds.

That is sad. It is also very sad to note that since 1977 the Governments have not addressed this aspect- of having programmes to train the unemployed and get them to become productive, earn a living. We have forgotten that Mother Nature blessed a country that was fertile and full of downpours of rain. The failure is ours.

Before 1977 our Governments have tried hard to provide avenues for training the unemployed and the poor and get them to become productive, but since 1977 we have forgotten them- mind you they are the majority and it behoves our rulers to please address this subject.

I would plead of our President and Prime Minister- our two leaders to kindly address this subject and immediately implement a programme to train people to get productive and to earn an income.

It is an easy task to spend the $ 3 billion- and we will be again at square one and begging on the streets if we do not make our people productive and make what we need.

In living memory we can recall how Premier Sirimavo tackled this problem. She handpicked the best economist of the day, Professor HAdeS Gunasekera of the University of Peradeniya, commenced a new Ministry- Ministry of Plan Implementation under her and gave him ample funds even placing a helicopter at his disposal to get the programme off the ground quickly.

The Government Agents were put in charge of operating this Divisional Development Councils Programme. Dr NM Perera was behind this programme and he would come again and again to Matara inquiring about the progress. That Programme brought training in agriculture, livestock or industry to 33,300 youths making them scientific entrepreneurs and their produce- vegetables , fruits, mammoties etc came to the market and the youths made good incomes. That number would have been far more if the JVP did not interrupt development activities with their 1971 Insurrection.

In certain districts headway was made in establising medium sized industries. This was at the discretion and the interest of the officers. The Divisional Secretary at Kotmale collected all the waste paper he could find in the Nuwara Eliya District and established a small paper factory at Kotmale. This is something that can be done immediately in every District. We import paper and cannot find the funds to import. Producing Paper from wastepaper is an easy method and can be done in a few weeks.

In Matara I suggested making seaworthy fishing boats and managed to get approval and set up the Matara BoatYard which turned out some forty seagoing fishing boats every year. This was a great success. I can recollect that we established this within two months.

The Ministry was highly satisfied with this Boatyard that they did not want me to establish any more. I wanted to do more but could not get any approvals. I therefore commenced work on my own without the knowledge of the Ministry.

I was lucky to have a chemistry grad as my Planning Officer, Vetus Fernando, and I goaded him to try to find the art of making crayons. It started at my Residency, helped by science teachers at Rahula College. Before long we needed equipment and I managed to get the approval of the Principal of Rahula College to use his science lab after school hours. Thereafter everyday for three full months we were there experimenting to find the art of making crayons from six to twelve every night. In fact my Planning Officer the chemistry grad attempted to get the help of his professors at the University of Colombo – he spent three days begging of them but was turned away. We continued our experiments and in three months we found the art of making crayons- we and got it to be equal to Reeves, the best of the day.

Then I had a problem of how to start it. I had no funds nor any method of getting funds. Finally I summoned the member of parliament for Deniyaya who happened to be the President of the Morawak Korale Cooperative Union . In the days of premier Dudley Senanayake the GA was gazetted a Deputy Commissioner of Cooperatives . That was for the paddy production programme. I usurped that right and instructed Sumanapala to use his cooperative funds. I had no authority but for the sake of our Motherland we have got used to bed rules.

Sumanalapa was great In two days he got going, bought the equipment and five of us – the Planning Officer and us- moved to take up residence at the Coop Union where we got going making crayons – the Officers were training the youths to make it and we worked day and night for two weeks not stop till we filled two large rooms with crayoins.

Then we wanted to get to the open- we had to sell the crayons. Sumanapala and I took off to meet the Minister for Industries Mr Subasinghe and showed him the crayons we made. He was surprised at the product and agreed to open sales. We rushed back and within a week opened sales. This brought us to legitimacy.

One ingredient- dyes were costly and we had to buy it in the open market. The Ministry of Industries refused to give us an allocation of foreign exchange to import it as we were a cooperative. They had funds for private people- not for cooperatives. I argued and lost the battle.

Then we heard that the Ministry of Imports was about to authorize imports of crayons and Sumanapala and I moved in. We managed to convince the Controller of Imports to give us a fraction of the foreign exchange he was allocating for imports on condition that we will step up production. But he wanted us to get the approval of the Hon Minister, as it was never done earlier. Sumanapala and I moved in to meet Minister Illangaratne. He was so surprised at the quality that he approved a cross allocation- to import dyes for an industry which had never been done earlier. He shouted at the Controller to stop all imports of crayons. Then Coop Crayon was sold islandwide. Minister Illangaratne made me agree to open a Crayon Factory in Kolonnawa, his electorate.

I have given this long tale of how we succeeded. . Finally the Ministry of Planning had to accept Coop Crayon and that was the flagship Industry of the Divisional Development Councils Programme.

In 1981-1983 as the Commonwealth Fund Adviser to the Ministry of Labour and Manpower in Bangladesh I managed to established the Youth Self Employment Programme- enticing and training youths to take up to industry, agriculture and livestock. I was denied funds as the ILO had failed in an earlier attempt and I had to find savings for training workshops etc. I trained youth workers in economics to implement this programme. I also trained the members of the elite Bangladesh Civil Service to continue to implement it after my two year spell was over. This is a continuing development programme that has by now made entrepreneurs of three million youths- the largest programme of employment creation the world has known. This is the type of production oriented development that we have to concentrate on to bring economic development to Sri Lanka

To the Hon Prime Minister and the President of Sri Lanka, Please sirs, approve a programme similar to the Divisional Development Councils Programme and we can easily have one industry like Coop Crayon going withing a few months in each District . Later we can expand further to the Divisional level, training thousands to become productive, also alleviating their poverty.

Please do consider this proposal

Garvin Karunaratne, former G.A. Matara

Center for Global Poverty Alleviation, London & Colombo

28092023

By Raj Gonsalkorale

The international outlook is uncertain again amid financial sector turmoil, high inflation, ongoing effects of Russia’s invasion of Ukraine, and three years of COVID – The IMF

Global growth is projected to slow significantly amid high inflation, tight monetary policy, and more restrictive credit conditions. The possibility of more widespread bank turmoil and tighter monetary policy could result in even weaker global growth and lead to financial dislocations in the most vulnerable emerging market and developing economies (EMDEs) – The World Bank

The IMF and World Bank statements highlights the international economic status of the world in the immediate term. Sri Lankans would be Ostriches with their heads in the sand if they believe that this scenario does not affect them. Based on such a misplaced and misguided view, politicians in Sri Lanka, especially the Opposition parties continue to pander to this view and promote it, as it is a vote attracting, populist view.

In reality, the following news item in the Daily FT sums up the economic situation in Sri Lanka as observed by the recent IMF delegation who visited the country.

• Acknowledges Sri Lanka’s economic progress amidst challenges
• Says sustaining reform momentum critical to put economy on path towards lasting recovery
• Expresses concern over significant disparity between Govt. spending and tax collection
• Predicts revenue mobilisation gains will fall short of initial projections by 15% by year end
• Govt. is tasked to raise revenue equivalent to 12% of GDP by end-2024 
• Commends steady progress in implementing structural reforms
• Says no fixed timeline for second tranche of $ 2.9 b facility
• Notes banks will suffer from restructuring, despite financial stability maintained
• Opines people are experiencing consequences of past policies, significant tax cuts in 2019

IMF staff mission team led by Peter Breuer and Katsiaryna Svirydzenka says The objective for the Government in 2024 is to raise revenue, equivalent to 12% of GDP. So there is some way to go to get there. We are looking to the benefits of the tax reforms that were introduced last year to bear full fruit and to be supplemented with appropriate conditionals, in Sri Lanka, there is a big gap between State revenue and expenditure. The expenditures are 19% of GDP and the revenue is 9% of GDP–https://www.ft.lk/top-story/IMF-gives-mixed-scorecard-for-SL/26-753484

The Titanic obviously cannot sink again. It’s lost at the bottom of the sea. Disturbingly, several reports mentioned here and columnists writing in newspapers have given dire warnings of an impending economic gloom in Sr Lanka and a second sinking of the country. One can only hope these do not come to pass and Sri Lanka will continue to sail in the stormy waters and reach calmer surroundings sooner than later. However, neither the global economic outlook for 2024 nor the economic outlook for Sri Lanka gives any room for complacency when it comes to chartering a tough economic policy in Sri Lanka. With export markets shrinking, local production showing a decline, the imperative of raising revenue without hurting people who are already hurting looks bleak. If adequate revenue is not generated, the need to curtail expenditure becomes even more crucial. The recent relaxation of imports, including luxury items, does not give the impression that curbing expenditure is a priority when it comes to imports the country can do without at least till after 2024.The absence of incentives for exporters, as claimed by many exporters, gives the impression that the government is not focused on promoting exports although the rhetoric is different and loud.

In the backdrop of the IMF assessment, the following statements are worthy of repetition. They question the seriousness of an appreciation of the state of the country’s economy.

Sajith slams govt. over failure to unlock IMF’s second tranche (https://www.adaderana.lk/news.php?nid=93715)

Leader of the Opposition Sajith Premadasa says that the government has failed to fulfil the task they have undertaken in terms of restoring the country’s economic stability. Addressing an event in Akkaraipattu today (28), Premadasa emphasized that he will ensure an era of economic development under his governance. Now they are asking why the IMF has delayed in unlocking the second tranche.” We do not need to respond to that. The IMF itself says that the government has failed to achieve government revenue targets.” They took the challenge pretending that they are economic experts. It was said that funds will overflow after he [Ranil Wicremesinghe] becomes the President.” Furthermore, Mr. Premadasa mentioned that the government has failed to achieve at least the revenue targets. They are unable to fulfil the job”, he alleged.

Opposition files petition against DDO

https://www.ft.lk/front-page/Opposition-files-petition-against-DDO/44-753491-      – 204

 Petitioners MPs Ranjith Madduma Bandara and Prof. G.L. Peiris maintain DDO and tax hikes will have a disproportionately negative effect on working population

• Claims discussions and negotiations conducted by Govt. in relation to DDO were subject to secrecy
• Requests SC to declare actions of CBSL and Monetary Board as a violation of fundamental rights 

The collapse of the rule of law was also instrumental in the recent economic crisis in the country, Justice Minister Wijeyadasa Rajapakshe said yesterday

(https://www.dailymirror.lk/breaking-news/Collapse-of-rule-of-law-instrumental-in-economic-crisis-Wijeyadasa/108-268197

He told this while speaking at the inauguration of the National Law Week 2023 at the Supreme Court premises yesterday. The Minister said people’s awareness of the law is required to achieve the objectives expected by the people from the rule of law in a democratic society.

The economy of Sri Lanka shrank 11.5% year-on-year in the first quarter of 2023, marking a fifth consecutive quarter of contraction, as the country is experiencing its worst financial crisis in decades. (Trading economics (https://tradingeconomics.com/sri-lanka/gdp-growth-annual)

The industrial sector sank 23.4%, with manufacturing falling 14.2%, namely basic metal and fabricated metal products and machinery and equipment; construction went down 38.3% and mining and quarrying plunged 45.7%. Also, the services sector went down 5%, mainly dragged down by insurance and financial services. On the other hand, agriculture rose 0.8%, led by rice, fishing, and cereals. The central bank sees the economy contracting by 2% this year while the IMF sees it shrinking 3%, before registering a modest growth of 1.5% in 2024. The IMF said in May that Sri Lanka is showing tentative signs of improvement, with inflation moderating, the exchange rate stabilizing, and the central bank rebuilding reserves buffers –

Food crisis in Sri Lanka likely to worsen amid poor agricultural production, price spikes and ongoing economic crisis, FAO and WFP warn. (https://www.wfp.org/news/food-crisis-sri-lanka-likely-worsen-amid-poor-agricultural-production-price-spikes-and-ongoing

30 percent of the population are experiencing acute food insecurity and will likely deteriorate further unless urgent assistance is provided. An estimated 6.3 million people in Sri Lanka are facing moderate to severe acute food insecurity and their situation is expected to worsen if adequate life-saving assistance and livelihood support is not provided, the Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO) and the United Nations World Food Programme (WFP) warned today in a new report.

Finally, a very Titanic” columnist item appearing in the Island Politicos junketing while ordinaries are sinking in COL mire_ Cassandra cry (http://island.lk/politicos- junketing-while-ordinaries-are-sinking-in col-mire/)

These few extracts from amongst many news items and columnist articles seems to illustrate the strong possibility of a notional second sinking of the Sri Lankan Titanic. Many if not all Opposition political parties and some within the governing combine as well, appear to be on the deck of the sinking Titanic, oblivious to the catastrophe about to unfold before their eyes. The string quartet of criticism becomes louder, akin to the band that was playing on the deck while the Titanic was sinking. Offering no specific alternative solutions, the Opposition is drowning in their own criticisms, while leading the public to their misery.

The following Daily Mirror editorial The IMF loan, its fallout and the Opposition’s alternatives (https://www.dailymirror.lk/opinion/The-IMF-loan-its-fallout-and-the-Oppositions-alternatives-EDITORIAL/172-268235), sums up this Titanic destiny very well.

What we need today, are not pompous statements of how badly the masses suffer -it is the masses who are living it, and they know it.   We need to know how parties in opposition plan to bring down the cost of living. We need to know if they plan to raise wages without increasing inflation.   Workers need a wage where they can afford to provide their children with a quality food and education.   We want to know how the opposition expects to raise the earnings of the Exchequer so that we do not need to borrow more and more to meet our import bill, without increasing taxes on a long-suffering people   If they have a plan for import substitution, let’s hear it.   Our people need to see a specific plans, so that they can make an enlightened choice in the event an election is called.     

What the country badly needs and would benefit greatly, is an agreement between the government and the Opposition parties to forge a national multi-party consensus, irrespective of which party is in power, on the following six areas as a minimum, for a period of at least 2 years.

a. Agreement on the local and foreign debt restructuring program. This is too vital a necessity for the country and its future, for political posturing and points scoring. A country in debt for more than 125% of its GDP and unable to meet its debt repayment obligations, is a major problem for the entire country and its current and future generations.

b. Agreement on an income tax policy – A fundamental premise should be that high income earners would be taxed more, in percentage terms, and real terms, than low-income earners

c. Agreement on an indirect tax policy – While revenue raising is critical and central, the tax on lower income earners should be proportionate to their income.

d. Agreement on an expenditure policy – it is unlikely that significant income generating tax reforms could be introduced for lower income earners considering that the tax burden is already very high on lower income earners. Government expenditure on some goods and services will have to be curtailed for a period of two years. All subsidies will have to be considered under this agreement and a determination made on a temporary pause on some of them for a period of two years.

d. Agreement on a food security policy – Some determinants like the weather obviously is beyond the control of any political party in the short term. It would be ideal and truly patriotic if all political parties could agree on a broad climate change and environment protection policy. However, food security in the short term should include a policy setting on how security could be assured in the event local production of basic food items, as predicted by the WFP and the FAO comes to pass.

Finally, on the subject of junkets, the government has to put a stop to them. Besides this, while not labelling the Presidents many overseas visits as junkets, he too needs to determine the value of doing them and speaking at international forums, based on a cost benefit analysis. At this juncture, what direct benefits accrue to the country is one main criterion that should be used. For example, what benefits accrue to the country and have accrued over the many previous heads of State addresses at the UN General Assembly? What value has some other international fora addresses accrued to the country? There has to be a direct benefit such as signing trade agreements, opening export markets, increase in foreign investments in Sri Lanka, supporting climate change initiatives, educational, research and job opportunities for Sri Lankans in countries visited by the Head of State, that must determine the worth of such visits.

In the context of advancing foreign investments, expanding export markets via investments in Sri Lanka, what matters at the end of the day is the question of confidence that such would be investors have and will have with governance in Sri Lanka. A bankrupt country, with a collection of unruly, unprincipled and unethical politicians, a similar group of civic society and religious leaders who influence politicians and the political process, corruption rampant at all levels of the society, a lop-sided law and order enforcement that reinforces the adage that some are more equal than others”, does not and will not provide the confidence that would be investors need.  

The statement by the Justice Minister Wijeyadasa Rajapakshe aptly describes the situation in the country the collapse of the rule of law was also instrumental in the recent economic crisis in the country”. One correction that needs to be made to this statement is that the rule of law has always favoured some over others and it is one key area that has dissuaded long term investments being made in the country and given rise to imperfect, unequal playing fields for local investors as well.

The question that should be uppermost in the minds of all Sri Lankans is whether the Opposition political party leaders would meet the President and government leaders to discuss the above mentioned six imperatives and agree on them for the proposed 2 year period. A high-level multi-party monitoring committee could be formed thereafter to make sure all signatories to the agreement abide by it for the duration of the 2 year period. If this happens, international lending agencies such as the IMF, World Bank, Asian Development Bank, and many friendly countries, as well as potential investors would be more encouraged than now to prevent the Sri Lankan Titanic from sinking again.

Sugath Kulatunga

When the Mont Pelerin Society first met, in 1947, its political project did not have a name. But it knew where it was going. The society’s founder, Friedrich von Hayek, remarked that the battle for ideas would take at least a generation to win, but he knew that his intellectual army would attract powerful backers. Its philosophy, which later came to be known as neoliberalism, accorded with the interests of the ultra-rich, so the ultra-rich would pay for it.

Neoliberalism claims that we are best served by maximum market freedom and minimum intervention by the state. The role of government should be confined to creating and defending markets, protecting private property and defending the realm. All other functions are better discharged by private enterprise, which will be prompted by the profit motive to supply essential services. By this means, enterprise is liberated, rational decisions are made and citizens are freed from the dehumanising hand of the state.

This, at any rate, is the theory. But as David Harvey proposes in his book A Brief History of Neoliberalism, wherever the neoliberal programme has been implemented, it has caused a massive shift of wealth not just to the top 1%, but to the top tenth of the top 1%. In the US, for instance, the upper 0.1% has already regained the position it held at the beginning of the 1920s. The conditions that neoliberalism demands in order to free human beings from the slavery of the state – minimal taxes, the dismantling of public services and social security, deregulation, the breaking of the unions – just happen to be the conditions required to make the elite even richer, while leaving everyone else to sink or swim. In practice the philosophy developed at Mont Pelerin is little but an elaborate disguise for a wealth grab. More @ https://www.theguardian.com/profile/georgemonbiot

ආචාර්ය සුදත් ගුණසේකර. මහනුවර

1 කොටස2023 සැප්තැම්බර් 30 වැනි දින

1992 ප්‍රේමදාස ආණ්ඩුව විසින් පරිපාලනය ජනතාව අතරට ගෙනයාම නමැති දේශපාලන උප්පරවැට්ටියේ මුවාවෙන්” සූක්ෂ්ම දේශපාලන උපක්‍රමවලින් 13 වැනි සංශෝධනය සක්‍රීය නොකරම උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වල ඉඩම් බලතල රින් තැටියක තබා ලබාදී ඇති බව දන්නේ මේ රටේ කීයෙන් කී දෙනාද. ඒ අනුව, මේ බලතල 1992 අන්ක 58 පනතේ සහ රා. ප. පා. චක්‍රලේඛ 21/92 හි විධිවිධාන ගැසට් කරන ලද නියමිත දින සිට  දීවයින පුරා ක්‍රියාත්මක විය.දැන් සම්පූර්ණ කිරීමට ඉතිරිව ඇත්තේ  ඊළාම් සිතියම බිම සලකුණු කොට වෙනම රාජ්‍යක් වශයෙන් ප්‍රකාශකිරීමෙන් පසු එය පිළිගැනීමම පමණි.

නමුත් මෙම පනත සහ චක්‍රලේඛය යටතේ ඉඩම් බලතල ලබාදීමේ සැබෑ අන්තරායන් ක්‍රියාත්මක වන්නේ වඩාත් සවිස්තරාත්මකව පහත විස්තර කර ඇති පරිදි නැගෙනහිර සහ උතුරු පලාත් තුළ පමණි. මේ කතාවේ සරදම වන්නේ එවකට පාර්ලිමේන්තු සිටි මන්ත්‍රීවරුන් 225 දෙනාගෙන් කිසිවෙක් පාර්ලිමේන්තුවේදී මෙයට විරුද්ධවී නොතිබීමයි. උ.ප. සහ නැ.ප. නියෝජනය කරන අය අදටත් කට වහගෙන ඉන්නේ එහෙම කිව්වොත් පාර්ලිමේන්තුවේ ලොකු සද්දයක් දාලා දෙමළ ජනතාව රවටන්ට කතා කරන්ට වෙන මාතෲකාව නැති නිසාය. සින්හල මන්ත්‍රීවරුන්  නිශ්ශබ්දව සිටින්නේ එක්කෝ ඔවුන් ඒ ගැන නොදන්නා නිසාය.  මැතිනැM සභාව තුල සම්මටහ්වන අනපනත් ගැන ඔවුන් දක්වන අවදානයේ ප්‍රමාණය නිසාඅවිය යුතුය. රටේ සහ ජාතීයේ අභිවුර්ධිය ගැන එවැනි අවදියකින් සිටි පිරිසක් අපේ පර්ලිමේන්තුවේ 1948 සිටම සිටියානම් අද මේ රට මෙVඅණි තත්වයකට නොවැටෙනු ඒකාන්තය.

විශිෂ්ඨ රාජ්‍ය පාලන ක්‍රමයක් දේශපාලකයින් විසින් විනාශකිරීම

යටත් විජිත පාලනය ආරම්භයේ සිට 1992 වනතුරුම දිසාපතිවරුන් විසින් ප්‍රඥප්ති, ගැසට් සහ චක්‍රලේඛ යටතේ ක්‍රියාත්මක කළ සියලු බලතල 1992 අන්ක 58 පනතේ විධිවිධාන යටතේ ඒ ඒ දිස්ත්‍රික්ක තුළ ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්ට පවරා ඇති අතර මින් පසුව එවැනි බලතල ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් විසින් ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. ඒ අනුව  ලිඛිත නීතිය මගින් ඔහුට/ඇයට ලබා දී ඇති හෝ පනවා ඇති, හෝ පවරා ඇති ඕනෑම බලයක්, රාජකාරියක් හෝ කාර්යයක් 1992/ 21 රා. ප. පා  චක්‍රලේඛය මගින් ‘පරිපාලනය ජනතාව අතරට ගෙන යාම” යනුවෙන් එය ක්‍රියාවට නැංවීමේ විස්තර ඇතුළත් කර වසර 200 ක පමණ යටත් විජිත කච්චේරි පාලනයේ දීර්ඝ හා කීර්තිමත් වාර්තාව අවසන් කර ඇත. තවද 16 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් අවශ්‍ය දේශපාලන, පරිපාලන, නීතිමය සහ භාෂා යටිතල  පහසුකම්ද  සවිස්තරාත්මකව පැහැදිලිව එම දෙපලාතට ලබාදී ඇත.

මේ නිසා අද බෙදුම්වාදී දෙමළ දේශපාලනඥයින් ඉඩම් බලතල සහිත 13 සම්පූර්ණයෙන් ක්‍රියාත්මක කරන ලෙස කරන ඉල්ලීම අන්තවාදී ජාතිවාදී කොටස් ඇවිස්සීමේ දේශපාලන සටන් පාඨයක් පමණයි. මෙම ජාතික වියවුළට දේශපාලන දියකඩණයේ දෙපැත්තේම සිටින සිංහල දෙමළ දේශපාලනඥයන් සියළු දෙනාම වගකිව යුතුය. එමනිසා, මෙය කටුක මෙන්ම සමස්ථ ජාතියටම අපට දිය හැකි පශ්චාත් නිදහස් යුගයේ අතිෂයින්ම අශුභදායක ආරංචියද වේ.

මක්නිසාද යත්,2009 දී බෙදුම් වාදයට එරෙහිව ලබාගත් ජයග්‍රහනය මෙන්ම වසර 2600 ක් පුරා ලක් පොලවේ පැවති සින්හල රාජධානියේ අවසනද එය විය හැකි බැවිණි.

මේ අනුව රටේ සමස්ත වර්ගප්‍රමාණයෙන් 1/3 ක් සහ වෙරළ තීරුවෙන් 2/3 ක්ද මුහුදු සම්පත් ඊටත් වැඩි කොටසක්ද, එසේම එම කලාපයේ  ආරක්ෂාව, විදේශ ප්‍රතිපත්තිය,පරිපාලනය ඇතුළු සියලුම බලතල සහ වාරිමාර්ග, රජයේ ඉඩම්, සම්බන්ධ සියල්ල ලන්කා රජයේ ග්‍රහනයෙන් බැහරවනු ඇත.කොටින්ම කියනවානම් ඉන් පසු ඒ පලාත් දෙක  වෙනම රටකි.

අංක 58/92 පනත සම්පූර්ණයෙන් ක්‍රියාත්මක වීමත් සමඟ ඉහත සඳහන් විෂයන් පැවරීම උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වල පමණක් නොව මුළු රටේම දැනටමත් ක්‍රියාත්මක වෙයි. ඒ අනුව  1992/ 58 බලතල පැවරීම (ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්ට ) සහ රා.ප.පා.චක්‍රලේඛය 21/92. මගින් මේ පාවාදීම සිදුකොට ඇත. ඒ නිසා දැන් දෙමළ දේශපාලකයෝ උද්ඝෝෂණ කරන විදියට 13 යටතේ ඉඩම් බලතල ලබා දීමක් අවශ්‍ය නැත. ප්‍රේමදාස පාලනය යටතේ එම ජාතිද්‍රෝහී ක්‍රියාව එජාප රජය විසින් පරිපාලනය ජනතා අතරට ගෙනයාමේ” මුවාවෙන් විවිධ ප්‍රඥප්ති යටතේ විධිමත් ලෙස දිසාපතිවරුන් යටතේ පැවති ඉඩම් හා ඒ ආශ්‍රිත විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් සියලු බලතල ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් වෙත පවරා එය දැනටමත් නීතිමය හා පරිපාලනමය විධිවිධාන මගින් සිදු කෙරෙමින් පවාතී.

මේ අන්දමින් දිසාපතිවරුන් සම්පුර්ණයෙන්ම ඉවත් කර, එමගින් දිස්ත්‍රික් මට්ටමින් පැවති එකම ස්වාධීන, අපක්ෂපාතී සහ දේශපාලනික නොවන පරිපාලන යුක්තියේ අත්තිවාරම ජනතාවට අහිමිකොට ඇත.

1992 දි මෙම පියවරවල සැබෑ අරමුණ  දේශපාලනඥයන් විසින් පෙන්වා දුන් පරිදි ජනතාවට සේවා සැපයීමට නොවන බවද, එය හුදෙක් තම දේශපාලන බලය සහ ග්‍රහ්ණය රැක ගැනීම සහ වැඩි කර ගැනීමා සඳහා යොදාගත් දේශපාලන උපක්‍රමයක් පමනක්වූ බවද කිවද යුතුය.  මෙය ප්‍රධාන වශයෙන් සිදු කරනු ලැබුවේ දේශපාලන අවශ්‍යතා සඳහා නීති රීති උල්ලංඝනය කිරීමට තම දිස්ත්‍රික්කවල ප්‍රධාන බාධකයක් වූ බැවින් එසේම දේශපාලනඥයන්ගේ ඊර්ෂ්‍යාවට ලක් වූ දිසාපති වරුන්  දුර්වල කිරීමට ය. මේ අලූත් ක‍්‍රම සොයා ගත්තේ ජනතාව රවටා බලය තහවුරු කර ගැනීමටත් ඒ සමගම ලාභ ජනප්‍රියත්වය ලබා ගැනීමටත් පමණි. තෙවනුව ප්‍රාදේශීය දේශපාලඥයන් මත නොයැපෙන දිස්ත්‍රික් මට්ටමේ අත්දැකීම් බහුල ජ්‍යෙෂ්ඨ සිවිල් සේවකයන්ට වඩා කොට්ඨාශවල කනිෂ්ඨ, අද්දැකීම් අඩු නිලධාරීන්ට බලපෑම් කිරීම පහසු බව ද ඔවුහු දැන සිටියහ. මෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස දිස්ත්‍රික් පරිපාලනයට සහ රටේ ජනතාවට සිදුවන හානිය පිළිබඳව අංක 58/92 පනතේ සහ රා.ප.පා. චක්‍රලේඛය 21/92 හි භයානක කම ගැන ඒවායේ නිර්මාතෘන්ට අවබෝධයක් තිබුණු බවක් නොපෙනේ.

ඊටත් වඩා භයානක දෙය නම් 58/92 පනතේ සහ 21/92 රා.ප.පා චක්‍රලේඛය දෙකෙහිම විධිවිධාන අඛණ්ඩව දැනටත් ක්‍රියාත්මක වන බැවින් ආපසු හැරවිය නොහැකි හානියක් මේ අතර රටට සිදුවනු ඇති අතර ඊළම පිහිටුවීම 13න පූර්ණ වශයෙන් බල ගැන්වීමට පෙර යථාර්ථයක් වීමය.ඒ නිසා  දැන්වත් මේ ව්‍යවස්ථාදායක සහ පරිපාලන උපාංග දෙක අහෝසි නොකළොත් දේශප්‍රේමී ආණ්ඩුවක් විසින් අනාගතයේදී  නියත වශයෙන්ම ඒවා අහෝසි කළද  ඒ වන විට සිදුවිය යුතු හානි සිදුවී අවසන්ය. එසේම සුළු ජනයාගේ භේදකාරී සහ පාලනය කළ නොහැකි බෙදුම්වාදී ප‍්‍රවනතා තවත් පැලපදියම් වන බැවින් මෙම දූපත් රාජ්‍යයේ භෞමික අඛණ්ඩතාවයට සහ ඒකීය තත්ත්වයට එය විශාල තර්ජනයක් වනු ඇත. එම නිසා මෙම පනත සහ ඒ යටතේ නිකුත්කොට ඇත් 21/92 වහාම අහෝසිකළ යුතුයයි මම යොජනා කරමි.

58/92 පනත ප්‍රකාරව ලබා දී ඇති බලතල යටතේ එක් එක් ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරයා ලිඛිත නීතිය මගින් ඔහුට/ඇයට ලබා දී ඇති හෝ පනවා ඇති හෝ පවරා ඇති ඕනෑම බලයක්, රාජකාරියක් හෝ කාර්යයක් එම කොට්ඨාසය තුළ ක්‍රියාත්මක කිරීම, ඉටු කිරීම සහ කළ යුතුය. තවද, උතුරු නැගෙනහිර ප්‍රාදේශීය කාර්යාලවලට අනුයුක්තව සිටින සියලුම නිලධාරීන් පාහේ දෙමළ හෝ මුස්ලිම් ජාතිකයන් වීමත්, මුළු දිවයිනේම ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් බහුතරයක් කාන්තාවන් වීමත් වත්මන් ප්‍රවණතාවයෙන් ඔප්පු වී ඇති පරිදි සාධාරණ පරිපාලනයේ බරපතළ කඩා වැටීමක් මම අපේක්ෂා කරමි.

1992 ට පෙර දිසාපතිවරුන් යටතේ පැවති ආකාරයේ අධීක්ෂණ සහ උපදේශක අධිකාරියක් නව ක්‍රමය තුල දිස්ත්‍රික් මට්ටමින්  නොමැති වීම හේතුවෙන් සමාජ සාධාරණත්වය, අපක්ෂපාතීත්වය, කාර්යක්ෂමතාව, දූෂණය, නාස්තිය, අසාඅධාරනය සහ රාජ්‍ය සේවයේ ගුණාත්මක භාවයද වල් වදිනු ඇත. මෙම ප්‍රාදේශීය මට්ටමේ කනිෂ්ඨ නිලධාරීන් සම්බන්ධයෙන් කිසිදු තුලන හා සන්වරණ ක්‍රියා දාමයක්ද සිදු නොවන් බැවින් රටේ යහපානය අතුරුදන්වී මුළු රටම එකම අවුල් ජාලයක් වනු ඇත.

මේ ක්‍රමය යටතේ සාපේක්ෂව කනිෂ්ඨ සහ අද්දැකීම් අඩු ප්‍රාදේශීය මට්ටමේ නිලධාරීන්ට ඔරොත්තු දීමට අපහසු ප්‍රාදේශීය පක්ෂ දේශපාලනයේ පීඩනය වැඩි වීමට ඉඩ ඇති බැවින් අනාගතයේදී මහ ජනතාවට යුක්තිය සහ සාධාරණය, මෙන්ම සේවයේ ගුණාත්මක භාවය ද අඩාල වනු ඇත. ප්‍රාදේශීය ජනවාර්ගික සහ ආගමික වෙනස්කම් අණුව සිදු කෙරෙන විෂේශිත සැලකීම්ද රාජ්‍ය සේවාවේ ගුණාත්මක භාවයට දැඩි සේ බලපානු  ඇත.

පාර්ලිමේන්තුවේ මේ පනතට ඡන්දය දුන් මන්ත්‍රීවරුන් මේ දේශද්‍රෝහී ජාතික අපරාධයේ පාර්ශවකරුවන් බවට පත්ව ඇත. මේ ජාතික අපරාධය හෙළි නොකර මේ දේශද්‍රෝහී ක්‍රියා දෙක හකුලා නොගෙන මොවුන් මොන මගුලක් කළාද කියන එකයි මට තියෙන වැදගත්ම ප්‍රශ්නය. මේ පනතට 58/92 ඡන්දය දුන් ද්‍රෝහීන් කවුද. ඔවුන් කළේ කුමක්ද. රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යාංශය දිස්ත්‍රික් පරිපාලනය පිළිබඳ මෙම මරණ දණ්ඩන චක්‍රලේඛය නිකුත් කරද්දී එම කාලය තුළ අපේ දේශපාලනඥයන් දේශපාලන වාසි තකා මේ රට අවුල් කළ ආකාරය මේ සිදුවීම් දෙකෙන්ම ඔප්පු වෙනවා.

මේ රටත්, ජාතියත් සාසනයත් යන ජාතියේ කුළුණු 3ම මුළෛන් ගලවා  මේ ලක්පොලව මත වසර 2500 කට වැඩි කාලයක් පුරා පැවති සින්හල බෞද්ධ සිස්ඨාචාරය මේ රටින් තුරන් කිරීමේ සාපරාධී ක්‍රියාව නොකළයුතු බව අමාත්‍ය මණ්ඩලයට පෙන්වා දීමට තරම් මොළයක් ඇති එකම සිවිල් සේවකයකුවත් එදා සිටියේ නැද්ද? ජාතියේ මරණ වරෙන්තුව වූ මේ 21/92 අත්සන් කර ඇති ලේකම් එම්.එන්. ජුනයිඩ් වසර 2 කින් මගේ කනිෂ්ඨයකුවූ අතර නුවරඑළිය කච්චේරියේ කැඩෙට් නිලධාරියකු ලෙස මාස කිහිපයක් පුහුණුවීම් කාලය හැර කොළඹින් බැහැර කිසි දිනෙක සේවය නොකළ අයෙකි. ඒ නිසා පැහැදිලිවම මේ රටේ කච්චේරි පාලනය යනු කුමක්ද යන්න ගැන හෝ ගමක් ගැන හෝ  අවබෝධයක් ඔහුට කිසිදා දැනගත නොහැකි විය. ඉතින් මෙවැනි අය රාජ්‍ය පරිපාලනය වැනි අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් ලෙස පත් කරන විට මෙවැනි ඛේදවාචක සිදු වීම පුදුමයක්ද නොවේ. ඊට වගකිව යුත්තෝ කව්ද?

මෙහි 11 වන කොටස  හෙට බලාපොරොත්තු. වන්න.

තිස්ස ගුණතිලක

තරමක් දිගු ලිපියක් බැවින් ඉතා ඉවසීමෙන් කියවීමට ඹබට ආරාධනා කරමි.

බුදුන්වහන්සේට පෙර දඹදිව විසූ ශාස්තෘන් සිත පාලනයටත් දමනයටත් (control & tame) විවිධ ප්‍රයත්න හා පරීක්ෂණ කල අතර ඉන් එකක්වත් සාර්ථක නොවීය. අවසානයේදී ඔවුන්ට සිදුවූයේ තාවකාලික සුවයක් ලබාදෙන සමත භාවනාව තුල තෘප්තිමත් වීමයි. බුදුන් දවස දඹදිව විසූ ආලාරකාලාම හා උද්දකාරාම පුත්‍ර මෙම තාවකාලික සමත භාවනාව ඉතාමත් ඉහල තලයකට ගෙනගොස් ධ්‍යානපල සමාපත්තිවල විසූබව කියැවෙයි. සිද්ධාර්ධ තවුසාද ඔවුන් සමඟ සය අවුරුද්දක් සමතය වඩා ධ්‍යානපල ලැබූ අතර එය දුක නැතිකිරීමේ මාර්ගය නොවන බව දැන කලකිරීමෙන් ඔවුන් ඇසුරෙන් ඉවත්වූබව ආර්ය පර්යේෂණ සූත්‍රය තුල දැක්වෙයි.

තවද බුදුන්වහන්සේ බුදුවී දේසනාකල ප්‍රථම ධර්මදේශනාව වන ධම්මචක්කපවත්වන සූත්‍රය තුල දොලොස් වරක් ‘පුබ්බෙ අනනුස්සුතෙසු ධම්මෙසු’ (මා මේ දේසනා කරන්නේ ඔබලා මෙතෙක් නොඇසූවිරූ ධර්මයකි) යනුවෙන් සඳහන්කල අතර එමගින් එදා දඹදිව පැවති සමත භාවනාව ඇතුළු සියඑම ප්‍රතිපදාවන් (practices) බැහැරකල අතර සත්වයාට දුක නැතිකර නිවන්දකින ආකාරය ඉතාමත් පැහැදිලිව එම සූත්‍රදේසනාව තුල පෙලගස්සවු (set up) සේක.

සමත භාවනාව විමසා බැලීමේදී එය යම්කිසි නිමිත්තක් ප්‍රධාන කොට විසිරුන සිත ඒකාග්‍රකිරීමේ ක්‍රියාවලියක් බව පෙනේ. නිවන යනු නිමිත්තකින් තොරවූ ‘අනිමිත්ත සමාධිය’කි.

තවදුරටත් සිත දමනය තුල රුප හා අරූප ධ්‍යානපල ලබාගත හැකි අතර අවසානයේදී අසංඤ්ඤතලය දක්වා ගෙන ගොස් සිත එම නිමිත්ත තුල ධ්‍යානගතකල හැකිය. ‘තමා’ නැතහොත් ‘මම’ නැතිවන, දියවන මාර්ගයක නොයනා, සමතය ‘වඩනා කෙනා’ සිටිනා බැවින් අසංඤ්ඤතලයේ සිරවීමක් සිඳුවිය හැකිය. සිරවීමට ‘කෙනෙක්’ සිටිනා බැවිනි. මෙය ඉතාමත් බරපතල තත්වයකි. කෙසේවෙතත් සමත භාවනාව තුල ධ්‍යාණ ගතවී සිටින්නෙකුට බඩගින්න, පිපාසය වැනි ස්වභාවික සංසිද්ධියකට මුහුන දීමට සිදුවුවහොත් හෙතෙම ධ්‍යාන වලින් මිදී නැවත මුල් තත්වයට කඩාවැටීමක් සිදුවෙයි. මේ නිසා සමත භාවනාව තුලින් ලබන සිතේ ඒකාග්‍රතාවය තාවකාලිකය. එය තදංග හා විෂ්කම්භන මෙන් වතුරතුල එබ්බවූ බෝලයකට සමකලේ එබැවිනි. අතහැරිය වහාම බෝලය නැවත මුල් අවස්ථාවට එනම් මතුපිටට පැමිනීම නොවැලක්විය හැක්කකි. ඒනිසා සමත භාවනාව තුලින් ලබන ප්‍රීතිය තාවකාලිකය.

මේ හේතූන් නිසා දුක නිවනා නිවන් මාර්ගය සමතය තුල නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම සමතය නිවන්මාර්ගය අහුරයි. මේ නිසා සමත භාවනාවද දෘෂ්ඨියක් ලෙස ගෙන මිදිය යුතුවෙයි.

නිවන් මග 

බුදුන් වහන්සේ එකම නිවන්මග ලෙස දැක්වූයේ සතර සතිපට්ඨානයයි (ඒකායන මග්ගෝ). සතර සතිපට්ඨානයේ එන  ධම්මානුපස්සනාව තුල බුදුන්වහන්සේ බොජ්ජංග පබ්බය ලෙස නිවන සඳහා පිලිපැදිය යුතු ප්‍රතිපදාව (practice) මනාව පෙන්වාදෙයි.

සප්ත බොජ්ජංගයේ (Seven factors of Awakening) ප්‍රධාන තේමාව නොහොත් පදනම වන්නේ සම්පූර්ණ ආතතිය දුරුකල මානසිකත්වයි (ultimate stree free condition). මෙය එදිනෙදා ජීවිතයේ තාවකාලිකව ආතතිය දුරුවන අවස්ථා සමග මිශ්‍රකර ගතයුතු නැත. යම්කිසි දුෂ්කරතාවයක් නිසා ඔබ සිතට ආතතියක් ඇතිවුවහොත් එම දුෂ්කරතාවය මගහැරුනකල නැතිවන ආතතියක් නොවේ ultimate stress free තත්වය. මෙහිදි සාක්ෂාත් කරගත යුත්තේ (achieve) ස්ථීරව නිත්‍යයව පවතින ආතතියෙන් මිදුන තත්වයයි/ස්වභාවයයි.

එවැනි නිත්‍යව ආතතියෙන් මිදුන ස්වභාවය/තත්වය තුල නිත්‍යය ප්‍රීතිය (ultimate hapiness) ඇතිවෙයි (ප්‍රීති බොජ්ජංගය).

නිත්‍ය ප්‍රීතිය ඇතිවන්නේ විඤ්ඤාණ මායාවට හසුවී ආත්මීය (දෙයක් යමක් කෙනෙක් ඇති) කරගත් ලෝකයෙන් මිදී අනාත්මීය (දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැති) ලෝකය අවබෝධ කරගැනීම තුලයි. එනම් දෙයක් යමක් කෙනෙක් භාහිරයේ නැතිතැන ඇලීම් ගැටීම් හෝ (භාහිරයේ පවතින්නක් ගැන) ගින්නක් ඇතිනොවන, සුඤ්ඤත (emptiness) ස්වභාවයයි. භාහිර වස්තුවකට හෝ කෙනෛකුට ඇලීමක් හෝ ගැටීමක් ඇති නොවන තැන ඇත්තේ ‘අතහැරීමයි’ (detachment) නැතහොත් අතහැරුන ස්වභාවයයි.

පලමුව භාහිරයේ කිසිම දෙයක ආත්මීය ස්වභාවයක් නැතිබව සිහියට හසුකර ගතයුතුය. එන එන සිතුවිල්ලේ දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැතිබව දැකීම ‘විපස්සනාව’යි. මේ සඳහා යොනිසෝමනසිකාරය නැතහොත් සිහිය පිහිටුවාගත යුතුවෙයි (සති බොජ්ජංගය). එනම් යමක් සිහියට හසුවන තත්වය හඳුනාගැනීමයි.

භාහිරයේ ඇති සියල්ලම අතහැරෙන (දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැති) ස්වභාවය සිහියට හසුකර ගැනීම යනු සක්කාය දෘශ්ඨි ප්‍රහානයයි හෙවත් සෝවාන් අවස්ථාවයි. මෙය චෛතසික නැතහොත් පරමාර්ථ අතහැරීමයි. 

ස්වභාවය/අනාත්මීය භාහිරය ස්තර (layers) පහකින් සෑදී ඇති අතර එම ස්තර පහේ පවතින සුඤ්ඤතාවය පිලිවෙලින් අවබෝධය කිරීම තුලින් චෛතසික අතහැරීම කලහැකි ආකාරය බුදුන්වහන්සේ ‘චූල සුඤ්ඤත සූත්‍රය’ තුල පැහදිලි කරයි. පලමුවෙන් ග්‍රාම සංඤ්‍ර්ඤාව සුඤ්ඤ කර (ග්‍රාමය තුල පවතින සියඵ දේවල දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැති ස්වභාවය) අරණ්‍ය සංඤ්ඤාවටද (වනය-ආරණ්‍ය සේනාසනය තුල පවතින සුඤ්ඤතාවයද), පෘතුවි සංඤ්ඤාවේ (පෘතුවි ශාරයෙහිද පවතින) සුඤ්ඤතාවයද, ආකාශ සංඤ්ඤාවේ (ආලෝකය හා වාතයේ පවතින) සුඤ්ඤතාවයද, තමාතුල කෙනෙක් නැතිබවද (විඤ්ඤනනායතනයේ සුඤ්ඤතාවයද) විපස්සනාව තුලින් අවබෝධ කරගෙන සම්පූර්ණ සුඤ්ඤතාවය (ආකිඤ්ඤායතනය total emptiness or nothingness) අත්විදින්නා සෝවාන් තත්වයට පත්වෙයි. මෙසේ ස්වභාවධර්මය (භාහිරය) සකස්වී ඇති ස්තර පහේ සුංඤ්ඤතාවය (දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැතිබව) දැකීමෙන් චෛතසික අතහැරීම සම්පූර්ණ කරයි. 

නමුත් තවමත් ඔබට සම්පුර්ණ අතහැරීම හරහා නිත්‍යයව ආතතිය දුරුවී ප්‍රීතිය උදාවී නැත. ඔබගේ නිවස, රැස්කල ධනය ගින්නෙන් පිලිස්සීමාදියෙන් නැතිවූවිට, සමීපතමයෙක් මියගිය විට, නැවතත් ඔබට ආතතියක් ඇතිවෙයි. එනම් භාහිරයේ දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැනිබව (අනාත්මීයබව) අවබෝධ කරගෙන සක්කා දිට්ඨි ප්‍රහානයකර සෝවාන් අවස්ථාවට පැමිනියාට ආතතියක් නැති ස්වභාවය සම්පූර්ණවී නැත. 

ඒ සඳහා අතහැරීමේ දෙවන අදියර ක්‍රියාත්මක කල යුතුවෙයි. එනම් අතහැරීම භෞතිකව කල යුතුවෙයි. ලක්ෂ ගනනක්වූ පැවිද්දන් කර ඇත්තේ මෙයයි. ඹවුන් පලමුව භෞතික අතහැරීම (physical detachment) කර දෙවනුව චෛතසික අතහැරීම (mental detachment) කරන මාර්ගය සොයයි.

කෙසේවෙතත් නිත්‍ය ප්‍රීතිය සම්පූර්ණ වීමට (ප්‍රීති බොජ්ජංගය ලැබීමට) චෛතසික හා භෞතික අතහැරීම සිදුකල යුතුවෙයි. එවිට ආතතිය සම්පූර්ණයෙන් නැතිවී නිත්‍යය ආතතිය රහිත ස්වභාවයට පත්වී පස්සද්දි අවස්ථාවට (calmness) පත්වෙයි (පස්සද්දි බොජ්ජංගය). වීරිය කලයුත්තේ මෙම ස්වභාවය සාක්ෂාත් කරගැනීමටයි (වීරිය බොජ්ජංගය).

පස්සද්දි අවස්ථාවට පත්වී කම්පා විරහිතවූ සිත (සමාධි බොජ්ජංගය) (disturbance free state acheived via calmness), සිතේ නිරතුරැවම පවතින බුද්ධ ස්වභාවය* එනම් වය ප්‍රසාද සංඥා ධාරාව* නොහොත් ප්‍රභාශ්වරය දකී. එනම් ඔබ භාහිරයම (ස්වභාවධර්මයම) වෙයි. භාහිරය ඔබම වෙයි. නිවන යනු මෙම තත්වයයි.

* මින් පෙර lankaweb.com අඩවියේ පලවූ ‘ස්කන්ධයේ උදය-වය දකින ආකාරය’ ලිපිපෙල කියවන්න.

සම්පූර්ණ ප්‍රීතිය තුලින් ආතතිය නිත්‍ය වශයෙන් දුරුකල සිත ස්වභාවධර්මය සමඟ බද්ධවී බුද්ධ ස්වභාවය දැක නිවන් දකී. ඔබ කල යුත්තේ සම්පූර්ණ අතහැරීම (mental + physical detachment) තුලින් සිත පස්සද්දියට (total calmness) ගෙන ඒම පමනයි. ඉතිරිය ඉබේ (auto) සිදුවෙයි. 

පූර්ණව ආතතියෙන් නිදහස්වූ අවස්ථාවට පත්වීමට හුදකලාව (ආරන්‍යගතෝ, ශුංන්‍යාගාරගතෝ, රැක්ඛමූලගතෝ) උපකාරි වෙයි. ඉහත සඳහන් මාර්ගයේ ගමන්කරන්නාගේ ආත්ම දෘශ්ඨියත් ආත්ම සංඤ්ඤාවත් ක්‍රමයෙන් දියවීයයි.

නිවනට ඉවහල්වන තත්වයන් (conditions)

නිවන යනු ස්වභාවය නැතහොත් අනාත්මී (දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැති) භාහිරය හා බද්ධවීමයි. ඒ සඳහා ප්‍රතමයෙන්ම අනාත්මීය ‘භාහිරයක්’ පවතිනබව පිලිගත යුතුවෙයි. එසේ නොපිලිගන්නාට නිවන සාක්ෂාත් (achieve) කිරීමෙන් එකතුවීමට ‘තැනක්’ නැතිවෙයි. මෙය නිවන් දකීමට නොහැකි තත්වයකි, බාදාවකි.

සප්ත බොජ්ජංගය තුල සමත භාවනාවන් නැතිබව දැන් ඔබට පැහැදිලි විය යුතුය. එහි ඇත්තේ විපස්සනාව (භාහිරයේ දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැතිබව එනම් සුඤ්ඤතාවය දැකීම) පමනයි. බුදුන්ට පෙර තිබූ සමත භාවනාව බුදුන්වහන්සේ විසින් දෘශ්ඨියක් ලෙස සලකා විපස්සනාව සහිත බොජ්ජංගයෙන් ආදේශ කල (replace) සේක. සමතය ඇත්ත වශයෙන්ම නිවන වසාදමන නීවරණයකි.

tgunite@tpg.com.au

තෙරුවන් සරණයි

තිස්ස ගුණතිලක

2023 සැප්තැම්බර් මස 30වනදා

Sarath Bulathsinghala

29 Sep 2023

That Lord Buddha was of Sri Lankan origin is a canard that is being spread around Sri Lanka.  This not only upset the historical foundations of Buddhism as the world knows it at present, but also create schisms among the Buddhists.

For a start, Sri Lanka was never a land of ‘Seekers after the Truth’! So it was never a fertile ground to produce a personality of spiritual greatness, let alone a Buddha! Does Sri Lanka record in her unparalleled recorded history, other great seekers or Enlightened Beings as those in India? Even today, India is spiritually vibrant and there are many who are actively ‘Seeking’ and achieving different levels of Enlightenment. 

Prince Siddhartha was one such Great Being and we as Buddhists are certain that he was a Fully Enlightened Being. His life as we know it and most importantly his teachings make us certain that He is a fully Enlightened Being. Can any of the proponents of this new theory that Lord Buddha had His beginnings in Sri Lanka provide a similar background in Sri Lanka to that of India 2500 year ago? The great body of knowledge that is Buddha Dhamma did not grow to be – Heenayana, Mahayana and Vajrayana in Sri Lanka!

We as Sri Lankans are at best – followers and what we have done better than most other countries in Asia is preserving and propagating Buddhism. We also perfected a Buddhist way of life that allowed local beliefs, Gods and rituals to be absorbed leaving deeper understanding and following of the Dhamma to active seekers. It is this way of life and culture that is under threat now. 

Buddhism had its heyday in India and during those centuries produced the best of the Buddhist way of life and thinking. Beginning with Emperor Asoka of the Maurya Empire and many other Buddhist kings that followed such as King Kanishka of the Kushan Empire took Buddhism Westward, Eastward and Southward. Thinkers such as Nagasena, Nagarjuna, Ashwaghosha et al contributed immensely to Buddhist thought, especially Mahayana traditions that spread eastwards to China, Korea and Japan.  The reasons for the disappearance of Buddhism in India are well-researched subjects. The appearance of the Advaita doctrine of the Vedanta schools popularised by Adi Shankara too had a role in making Buddhism nearly vanish from India. 

In Sri Lanka, Samantabhadra Himi – former Pitiduwe Siri Dhamma Thero claims to be an Arahant. This person is a former science graduate who has studied the works of Advaita Masters – such as Ramana Maharshi, Nisargadatta Maharaj, Ramesh Balsekar  then, Ramakrishna Paramahansa, Swami Vivekananda, J Krishnamurthi and others and their version of vedic logic. He preaches as Buddhism a mix of the Hindu teachings of the above masters and scientific imponderables that are difficult to be understood by ordinary lay persons.  His followers are quite mesmerised by his words, simply because they sound profound and believe what he says to be the words of an Enlightened Arahant! Ven Heenatigala Indrawansa Thero, who stayed at Pitiduwe Siridhamma Thero’s temple  ( follow the link below) has read the books in his library and from what is there, it is easy to understand the thoughts of Pitiduwe Siridhamma Thero and a measure of his teachings. 

We certainly appreciate his agricultural and entrepreneurial exploits and the example he provides for the lazy serendipitous population in Sri Lanka to wake up and start working!

It is a shame that Buddhism – in fact cultural Buddhism has got so much diluted that most of our Buddhist Priests in Sri Lanka are not what they are supposed to be – rather close to Hindu Pusaris wearing Buddhist Robes offering blessings, Pirith Nool and performing similar religious observances. While Lord Buddha advocated Bhikku and Bhikkuni to live a life of renunciation and seek Nibbana, there are only a few who actively do so. We as Upasaka and Upasika provide a modicum of what we are supposed to do in looking after their welfare the same is not reciprocated by most Buddhist priests in guiding Upasaka and Upasika to follow the Dhamma and guide them to their own emancipation and in the end to Nibbana! While considering simple book knowledge of the Tripitakas as a high achievement, the same importance is not given to the practice of meditation and for the seeking of the higher levels of understanding and achievement – Sovan, Sakrudhagami, Anagami and Arahant. 

While Lord Buddha travelled on foot the length and breadth of Northern India and taught his message of Universal Love and Peace to kings in their palaces, to ordinary people in their villages and to wayside mendicants alike, our Mahanayakes remain in air-conditioned comfort like Maharajahs hardly ever out of their Benz Cars let alone soil their dainty feet on a dusty road. I am yet to hear a single Buddhist sermon by anyone of these – for the welfare of the many” – as Lord Buddha advocated the Sangha community of the day! 

It is in this background that the Christian West and their acolytes the NGOs, are making haste intent on making Buddhism vanish from Asia – just as it happened in India with militant Hinduism and later with Moghul Invasions. What is happening now is a part of ‘pivoting to Asia’ doctrine of the Christian West led by the US. NATO expansion beyond the borders of the North Atlantic are the death throes of the western ‘civilisation’ trying to set fire to the rest of the world before her own vainglorious demise! Militant Islam is only a malleable tool in their hands in regime change and destroying cultures.

For 2500 years, Buddhism in Sri Lanka survived the Hindu incursions of South India, the Catholic invasion of the Portuguese, the Protestant invasion of the Dutch and finally the Anglican invasion of the British. What is left is to emancipate the land and Buddhists from the Buddhist pretenders – the Kalu Suddas! This is left in the hands of the ordinary pious Buddhists who still throng the Buddhist places of worship, come rain, hail or sunshine – for their faith and willingness to defend the Buddhist Establishment in Sri Lanka is still strong!

By P.K.Balachandran Courtesy NewsIn.Asia

Colombo, September 30: India has suffered a geopolitical setback in the Maldives. In the final phase of the Maldivian Presidential election held on Saturday, the pro-Indian incumbent Ibrahim Solih was defeated by his pro-China challenger Dr.Mohamed Muizzu.

But there is a silver lining: In his election speeches, Muizzu   repeatedly promised to follow an independent and non-partisan foreign policy.

Be that as it may, the bottom line is that India will not have a monopoly of influence over the Maldives under Muizzu that it had during the Solih regime from 2018 onwards.    

In the second and final round of polling, called the runoff” Dr.Muizzu got 53.9% of the valid votes and Solih 46.2%. Having got more than 50% of the valid votes, Muizzu won.

Muizzu got a majority in 131 islands, 17 atolls & 4 cities and Solih won 64 Islands and one atoll, but did not win any city.

With Muizzu grabbing the Presidency, the question in many minds is whether India’s geopolitical rival, China, will benefit from his victory. Muizzu is seen as being friendly to China and Solih to India.

However, Muizzu has not explicitly said that his government will tilt away from India and towards China. His statements indicate that he will not tilt towards any power but follow an independent line seeking the cooperation of all.

He has promised to protect the sovereignty of the Maldives against intrusions by outside powers. And he has categorically stated that he will not allow the stationing of any foreign military in the Maldives.

This affects India adversely because India has deployed military helicopters in the Maldives, ostensibly to protect the widespread islands from smugglers and pirates.

But a section of Maldivians, including some with a pro-India past, are opposed to the Indian military presence, or any foreign military presence, no matter what the reason.

When the helicopters were allowed by the previous Yameen government , the understanding was that Maldivians would be trained to pilot the choppers and the Indians would leave. But no Maldivians have been trained. It looks as if the Indians want to stay on,” said a political activist close to former President Mohamed Nasheed.

Nasheed, who was vocally pro-India and anti-China, is currently neutral.

The India Out” movement initiated by Muizzu’s party, the Progressive  Party of the Maldives (PPM), is built around the presence of the Indian helicopters and their Indian crew. The Solih government was totally against the ”India Out” movement, condemning it as being antithetical to Maldivian interests.

India had backed Solih to the hilt from the time of his candidature in the 2018 elections.  New Delhi had given his government generous development aid and even budgetary support.

While the Abdula Yameen government (of which Muizzu was part) took huge loans from China to carry out large projects such as the Sinamale Bridge connecting Male, Hulhule and Hulhumale, the Solih regime took most of its loans from India.

Indian funds are being used to build the Thilamale bridge project, which will connect the city with Villimale, Gulhi and Thilafushi. Indian aid was taken for spots facilities also.

However, according to Muizzu’s supporters, the Solih government squandered Indian funds. It failed to deliver on promises. In other words, India’s help had gone in vain.

Solih spoilt his chances further in the run-up to the elections by making, at the eleventh hour, a plethora of promises about welfare projects including grants of land. This these were of no avail.   

Muizzu, on the other hand, appeared to be more credible. He had a good track record as a development administrator. A Ph.D in Civil Engineering from the University of Leeds, he had distinguished himself as the Housing Minister in the Abdulla Yameen government and subsequently as Mayor of the country’s capital, Male.

Muizzu gained prominence for his pivotal involvement in overseeing several significant infrastructure projects, most notably the iconic Sinamalé Bridge. This remarkable bridge served as a vital connection linking the capital city, Male, to the Velana International Airport on Hulhule and extending further to the planned new city of Hulhumale.

Throughout the period spanning 2013 to 2018, a multitude of infrastructure initiatives were successfully completed under his leadership, including the construction of numerous harbours, jetties, parks, mosques, public buildings, sporting facilities, and roads.

Muizzu on Foreign Policy

Here are some of Muizzu’s pronouncements on foreign policy made during the election campaign. These indicate the direction his government will take.              

In August, he told a public meeting that he intends to counteract threats to the Maldives’ independence from the policies of the Solih government.”

Speaking at a campaign event at Raa Ungoofaaru, Muizzu said that President Solih’s foreign policy had compromised the Maldives’ national interest and its sovereignty.”

He further said that the protection of the country’s independence should get priority over development projects.

Muizzu assured that foreign troops would not be allowed to remain in the Maldives under his Presidency.  

At another meeting, Muizzu said his foreign policy strategy would centre around fostering strong and balanced relationships with friendly nations while preserving the Maldives’ interests.”

He charged that President Solih’s government was being influenced to the point that Maldives’ affairs were dictated by another country.

The affairs of our country, have been arranged in such a way by the government of today, that it is impossible to do a single thing unless it is endorsed by a neighbouring country,” Muizzu charged.

However, Muizzu always took care not to name India or China or any other country for that matter in his speeches.  

He expressed his commitment to avoiding discrimination against any nation. There would be clear boundaries for diplomatic ties”, he stated. We will not praise one country too much nor distance ourselves excessively from it,” Muizzu said.

His statements indicated that he would be even-handed vis-à-vis India and China and not pronouncedly pro-China.

Stating his fundamental principle, Muizzu said: While the Maldives is a UN-recognised nation, the people of Maldives should have the full right to maintain their sovereignty and independence.”

Whether the country is small, big, close or distant, if we don’t go beyond the limits set in our foreign policy, all countries will be equal for us.”

We will not be leaning towards a particular country or leaning away from it.”

Courtesy Scroll.in

Amid the India-Canada diplomatic crisis, Bangladesh’s foreign minister said that he hopes Ottawa will stop sheltering those who flout the law.

Bangladesh on Friday alleged that Canada is becoming a hub of murderers”, reported India Today.

In an interview, Bangladesh Foreign Minister AK Abdul Momen said that he hopes Ottawa will stop providing a safe haven to those who flout the law in their own countries.

Canada must not be a hub of all the murderers,” said Momen. The murderers can go to Canada and take shelter, and they can have a wonderful life while those they killed, their relatives are suffering. So, we have been asking the Canadian government to deport them. They know it, but unfortunately, currently, they do not even talk to us on this issue.”

The statement comes amid the deteriorating diplomatic ties between India and Canada. Ottawa alleged last week that the Indian government may be behind the killing of a Sikh separatist leader on Canadian soil.

The allegations pertained to Hardeep Singh Nijjar, the chief of the Khalistan Tiger Force, who was shot dead in the parking lot of a gurdwara in Surrey near Vancouver on June 18. The Khalistan Tiger Force is a designated terrorist outfit in India.

India quickly dismissed Ottawa’s claims as motivated” and asked Canada to take legal action against anti-Indian elements” operating from its soil instead.

Stating that Bangladesh shares a good relationship with India, Momen said on Friday that all countries need to have zero tolerance towards terrorists.

This week, Sri Lankan Foreign Minister Ali Sabry had also stated that terrorists have found a haven in Canada, reported ANI. Sabry accused Canadian Prime Minister Justin Trudeau of making outrageous allegations” against New Delhi.

The Canadian PM has a way of coming out with these outrageous allegations without any supporting proof,” said the Sri Lankan minister. The same thing they did for Sri Lanka, a terrible, total lie about saying that Sri Lanka had a genocide. Everybody knows there was no genocide in our country.”

India last week indefinitely suspended visa services in Canada citing security threats to its officials. New Delhi also said that Canada needed to look into its growing reputation as a safe haven” to terrorists, extremists and those involved in organised crime.

On Friday, External Affairs Minister S Jaishankar said that Canada has given operative space to terrorists and extremists, adding that it is an issue that has been a point of contention for long between the two countries.

In the last few years, it [diplomatic crisis with Canada] has come back into play because of what we consider to be a very permissive Canadian attitude towards terrorists, extremists who openly advocate violence,” Jaishankar said in response to a question at the Hudson Institute in Washington DC.

Courtesy The Island

The way the police, judiciary and lawyers operate had left much to be desired in ensuring justice for all, Minister of Justice Dr. Wijeyadasa Rajapakshe said at the National Law Week – 2023 celebrations yesterday.

Dr. Rajapakshe said that in a country with the rule of law, all citizens felt they had access to justice. The Minister said that the country faced a severe economic crisis in 2022. The breakdown of the rule of law was a major reason for the economic crisis, the Justice Minister said.

Chief Justice Jayantha Jayasuriya said at the same event that people needed to understand the roles and functions of the judiciary, police, mediation boards and other institutions of justice in order to obtain a satisfactory service.

These institutions are there to ensure everyone has equal access to justice. If these institutions were not there, the rich and the powerful would always get their way,” the CJ said

Courtesy The Island

China will continue to firmly support Sri Lanka in pursuing a development path that suits its own national conditions, getting rid of the poverty trap” and the trap of non-development”, and safeguarding its independence, sovereignty, territorial integrity and national dignity, Ambassador Qi Zhenhong said at the 74th National Day Reception of the People’s Republic of China on Thursday.

Given below are excerpts of the Chinese Ambassador’s speech: Right now, changes of the world, of our times and of history are unfolding in ways like never before, which leads to rapidly growing uncertainty, instability and unpredictability.

In view of these global challenges, President Xi Jinping has put forward three crucial global initiatives, namely the Global Development Initiative, the Global Security Initiative and the Global Civilization Initiative. We urge all countries to respect each other, seek common ground while reserving differences, and work together to meet the challenges of our times and build a community with a shared future for mankind.

This year also marks the 10th anniversary of the Belt and Road Initiative proposed by President Xi Jinping. Over the past 10 years under the BRI cooperation, more than 150 countries, including Sri Lanka, and 32 international organizations, have made great progress in connectivity, infrastructure, trade, and investment, with about 3,100 joint projects bringing tangible benefits to the world. As the Chinese Ambassador to Sri Lanka, I am more than happy to highlight the major projects between our two countries, such as the Katunayake Expressway, the Southern Expressway, the CICT, the Hambantota Port and the Port City Colombo, etc.

No matter how the world changes, China and Sri Lanka are good neighbours with mutual respect and trust, good partners with mutual benefit, and good friends who help each other. China’s friendly policy towards Sri Lanka is for all political parties and all people of Sri Lanka and maintains continuity and stability. In the past decades, many landmarks, such as the BMICH, the Supreme Court Complex, the Nelum Pokuna Theatre, the Polonnaruwa Kidney Disease Hospital and the National Hospital Out-Patient Department Building, have been gifted by the Chinese people to the Sri Lankan people.

Since the outbreak of the COVID-19, especially when Sri Lanka was faced with the economic challenges last year, China has been supporting Sri Lanka to the best of its ability. It includes not only providing emergency assistance from all walks of life in China, but also being the first to reach out to Sri Lanka to properly deal with its debt issues.

More importantly, China will continue to firmly support Sri Lanka in pursuing a development path that suits its own national conditions, getting rid of the poverty trap” and the trap of non-development”, and safeguarding its independence, sovereignty, territorial integrity and national dignity.”

Courtesy The Island

President Ranil Wickremesinghe, who is currently in Berlin, yesterday ordered his Secretary Saman Ekanayake to launch a probe into the resignation of Mullaitivu District Judge and Magistrate, T. Saravanarajah, who heard the controversial Kurundimale temple case. The judge has cited receiving death threats as the reason for his resignation.

Judge Saravanarajah had not informed either the police or the Judicial Service Commission of the alleged death threats to him, sources said.

In a letter dated 23 September, 2023, addressed to the Judicial Services Commission, Judge T. Saravanarajah conveyed his decision to step down from various judicial roles including District Judge, Magistrate, Family Court Judge,

Primary Court Judge, Small Claims Court Judge, and Juvenile Court Judge.President’s Secretary Saman Ekanayake held discussions on the judge’s resignation with Minister of Justice Wijeyadasa Rajapakshe and Minister of Public Security Tiran Alles. It was revealed that the judge had not lodged any formal complaint of the alleged death threats prior to his resignation.

Hiru News

Former President Mahinda Rajapaksa has indicated that the Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP) is prepared to transition to a youth leadership. Speaking to the media after visiting the Kelaniya Rajamaha Vihara, he mentioned that the party is ready for this change.

During his visit to the Kelaniya Rajamaha Vihara, former President Rajapaksa received blessings. He also had a friendly meeting with Ven Professor Kollupitiya Mahinda Sangharakkhita Na Thero.

When asked about his health during the visit, Rajapaksa reassured the journalist, stating that he is very healthy and does not have any illness. He responded to the inquiry by saying, “Do you see I’m sick? Whether or not I’m fine, that’s what people are saying. They’re not things to care about.