By Haridass Sankar* Courtesy EurasiaReview

Sri Lanka is undergoing a severe economic crisis and is at the risk of devolving into a failed state. The country’s foreign reserves are fast depleting, falling from $5 billion in 2019 to 1.8 billion in 2021, despite high inflation and a debt-to-GDP ratio of 110 per cent. From health to defence, the nation is attempting to reorganise its affairs. Meanwhile, other speculations about the origins of the crisis have evolved, ranging from Covid to debt-trap diplomacy. The debt trap of China and Covid is marketed as the source of the crisis. They are, however, only a catalyst; the debt trap sponsored the cause, and Covid was the spark that ignited the fire. The root cause of the crisis lies at the heart of the country. The country’s people were persuaded to offer legitimacy and authority to an aristocratic political system Using the identity crisis and insecurity. This mechanism triggered the Butterfly and Domino effect.

The root cause of Sri Lanka’s economic crisis and all of the other problems that the nation has been dealing with for decades is the country’s identity crisis and sense of insecurity. There are two dominating factions in the country: the Sinhala Buddhists and the Tamil Nationalists. Non-ethnic differences separate the two groups; they are also split along religious and linguistic grounds. The majority of Sinhala nationalists feel unhappy with sharing their territory with Tamil nationalists, who are ethnically, religiously, and linguistically distinct from them. Similarly, the Tamil Nationalist minority feel insecure about sharing their territory with the majority. This sense of vulnerability ultimately resulted in the civil war that lasted for decades and ravaged the nation. The same uneasiness that led to the present economic catastrophe also convinced the nation’s people to provide legitimacy and authority to an aristocratic political system, as the insecurity of the majority had done before. The  country’s populace was convinced to provide legitimacy and power to an aristocratic governmental structure to preserve their interests. 

This autocratic political system is reflected via the Sri Lanka podujana peramuna and the New Democratic Front, both endorsed by the Sinhala majority in the country’s political institutions. As a result of this unavoidable support, the nation’s political structure was transformed from democracy to aristocracy. Sri Lanka was classified as a flawed democracy” by the Economist Intelligence Unit in 2019. In the aftermath, the nation was plagued by corruption, widespread exploitation, and repression of minorities, among other things.

Sri Lanka’s troubled political structure and its geographic location on the Indian Ocean exposed it to foreign threats. The most serious of these threats came from financial reserves, particularly from China. China has poured a large quantity of money into Sri Lanka to aid the country’s growth and development. However, the political system of Sri Lanka, which was plagued by corruption, was unable to translate the flood of riches into productive assets. Consequently, the nation found itself in a financial trap with a dual deficit. As is customary in the west, China is being held responsible for the present economic crisis to prevent the expansion of the Chinese financial arm. 

A Hypothetical scenario to demystify the conspiracy of the Debt Trap diplomacy. The board of directors of an infrastructure development firm, a public limited company, successfully raised funds for a highway building project. Rather than constructing the highway, they diverted the funds to personal spending and investments. Initially, the firm paid the bank interest using funds from its shareholders-funded reserves. However, after the covid, the shareholders were handicapped making them impotent to replenish their reserves. Consequently, the reserves dwindled, and the firm was unable to pay the interest due to the corporation’s inability to generate income from the funds, interest and principal accumulated. Naturally, the bank will need the collateral that was pledged.

Who is to blame in this case: the bank, the company’s directors, or the shareholders who disregarded checks and balances to satisfy their personal interest . China is the bank in this scenario, the Sri Lankan government serves as the board of directors, and the Sri Lankan people serve as shareholders. Thus, the Sri Lankan people failed to establish checks and balances on their representatives due to their drugged condition of insecurity, forcing the country or firm into bankruptcy and forcing it to sell its assets to banks and other foreign investors. Furthermore, According to Reuters, China is responsible for just 10.8% of the country’s debt; 47% of the country’s debt is financed by market borrowing, particularly international sovereign bonds (ISB).This capital-market borrowing is unconditional, with interest rates that are quite high and payback periods that are much shorter.

The coronavirus served as the ignition source for the fire. Sri Lanka was heavily reliant on its tourist sector, which accounted for 10% of its GDP. Following the corona, international travel limitations wiped off the industry. To add fuel to this fire, the Sri Lankan government made efforts to promote organic farming by prohibiting the use of chemical fertilisers; this measure, implemented during a period of economic and social distress, had a detrimental effect on domestic food production and limited the export of cash crops, mainly tea. Sri Lanka was the second biggest exporter of tea, and Ceylon tea is often regarded as the most sought-after brand globally. Organic farming practices lowered tea and other cash crop yields, limiting export capacity and revenue. On the other hand, the decline in food output necessitates the importation of food crops, putting further strain on the country’s currency reserves, which are already reduced due to interest payments. Finally, massive tax cuts, a campaign commitment, and a failed effort to revive the economy brought the nation’s economy to a standstill.

Finally, to determine what steps the nation should take to exit the situation. Sri Lanka’s debt must be restructured quickly and a debt management programme implemented. Both with the IMF’s financial and technical assistance and the austerity measures. Due to the IMF’s massive involvement, Sri Lanka has evaded the IMF’s intervention for a lengthy period, including the people and government. However, if the nation is to survive, this intervention is necessary, and it is the best course of action. Additionally, Sri Lanka needs professional engagement from the IMF to turn its debts and new investment into profitable and developmental assets. The International Monetary Fund (IMF) has helped several countries, including India, get back on their feet after a similar predicament. Under the International Monetary Fund (IMF) guidance and support, India launched the 1991 LPG reforms, which resulted in the country’s economic turnaround.

*Haridass Sankar ​is a professional with M.A. in International Relations, established software engineer and an aspiring political analyst.

References:

1. Samrat Sharma,2022, Sri Lankan economic crisis explained in five charts, India Today (https://www.indiatoday.in/diu/story/sri-lankan-economic-crisis-explained-five-gotabaya-rajapaksa-1933514-2022-04-04)
2. Neil DeVotta, 2017,  Majoritarian Politics in Sri Lanka: THE ROOTS OF PLURALISM BREAKDOWN, WakeForestUniversity (https://www.pluralism.ca/wpcontent/uploads/2017/10/Sri_Lanka_Complete_Case.pdf)
3. Anonymous, Politcal Stablity of Sri lanka, Economic Intelligence Unit, (https://country.eiu.com/article.aspx?articleid=171250800&Country=Sri+Lanka&topic=Summary&subtopic=Political+forces+at+a+glance&subsubtopic=Political+stability)
4. Uditha Jayasinghe,2022,Sri Lankan parties seek interim govt with new PM as IMF talks loom, Reuters (https://www.reuters.com/world/asia-pacific/sri-lankas-ruling-coalition-members-propose-interim-govt-new-prime-minister-2022-04-11/)
5. Siri Gamage,2007,Democracy in Sri Lanka: past, present and future,Asian Studies Review (https://www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/03147539308712906)
6. Uditha Jayasinghe, 2022,Sri Lanka on the edge as debt burden mounts, Reuters(https://www.reuters.com/markets/rates-bonds/sri-lanka-edge-debt-burden-mounts-2022-01-17/)

Bloomberg

(Bloomberg) — Sri Lanka’s cabinet approved a plan to abolish constitutional amendments that gave President Gotabaya Rajapaksa wide-ranging executive powers, acceding to one of the key demands from citizens protesting his economic policies as the ruling family tries to stay in office.

A proposal by Prime Minister Mahinda Rajapaksa — the president’s brother — to return to the 19th amendment of the constitution with necessary changes” has been approved, government spokesman Rohan Welivita said in a statement Monday. He didn’t specify the changes. 

The decision follows an announcement from officials of the main opposition party earlier Monday that they have garnered enough support for a no-confidence vote against the government. Demonstrators angry about Asia’s fastest inflation and shortages of food and fuel have been demanding the administration repeal the so-called 20th amendment that amassed extraordinary powers for the president, while also calling for the Rajapaksas to step down.

Sri Lanka Opposition Gets Enough Support for No-Confidence Vote

The political developments come as Sri Lanka races to secure funding from creditors including India, China and the International Monetary Fund. On Monday, Sri Lanka’s blue-chip index sank 12.6%, exceeding the 10% drop that resulted in an all-day suspension as investors fretted over the economic crisis. 

Courtesy Adaderana

The financial departments and institutes of China and Sri Lanka are still working closely on the new financial requests raised by Sri Lanka, in the backdrop of the island nation’s temporary suspension of debt payment and the talks of debt restructuring with IMF, says the Chinese Ambassador to Colombo.

Ambassador Qi Zhenhong stated this during a free and open dialogue with a group of local journalists held today (25), on a wide range of topics including China’s aid to Sri Lanka, financial and economic cooperation to overcome current crisis, people-to-people exchanges.

He stated that China is engaged in all-out efforts including from local governments, social groups, companies, schools etc., to support Sri Lanka to overcome the current difficulties.

Western developed countries, especially those who colonized Sri Lanka in history, should also come and help,” he said.

The Ambassador pointed out that within the past two years, China has extended assistance to Sri Lanka in many forms including 26 million doses of COVID vaccine, numerous PPEs and medical equipment, USD 2.8 billion in financial support as well as creating around 11,000 jobs for Sri Lankans in Chinese projects.

Financial departments and institutes of both China and Sri Lanka are still working closely on the new financial requests – including for loans and buyer’s credit – raised by Sri Lanka, in the backdrop of Sri Lanka’s temporary suspension of debt payment and the talks of debt restructuring with IMF, he said.

Responding to questions from the journalists, Ambassador Zhenhong said the economic crisis and debt burden of Sri Lanka has its historical reason, and could not be solved overnight.

He stated that China is not the only lender and neither is it the biggest lender of Sri Lanka. Most of the Chinese loans are concessional and going to infrastructure and eco-social development,” the envoy emphasized.

He said that among the hundreds of China-Sri Lanka joint projects, most have generated economic or social benefits to Sri Lanka and her people, such as the Katunayake Expressway, the Southern Expressway, the Norochcholai Power Plant, the Colombo International Container Terminals (CICT) and many water projects.

He also said it is unrealistic to have all projects or loans flawless.

The Chinese Ambassador was also questioned about the allegations of China’s debt trap diplomacy.

Debt Trap is only a myth, created and hyped by some foreign media and politicians intentionally,” he said.

He stated that in 2017, Sri Lanka decided to raise dollars by leasing out the Hambantota Port to China and used the cash infusion to pay back due International Sovereign Bonds, but not to Chinese banks.

Courtesy Adaderana

The Cabinet of Ministers has approved a proposal to introduce the 21st Amendment to the Constitution, based on the positive features of the 19th and 20th amendments. 

Meanwhile a sub-committee has been appointed to carry out further action with regard to the proposed 21st constitutional amendment.   

Earlier today, the committee report on constitutional reforms had been handed over to President Gotabaya Rajapaksa.

Secretary to the President, Gamini Senarath said the Report of the Committee on Constitutional Reform has been received and that the contents of the Report will be considered in depth by the Government with a view to determining further measures to be taken.

A nine-member experts’ committee headed by President’s Counsel Romesh de Silva was appointed by the Cabinet of Ministers in September 2020 to draft a new constitution.

Meanwhile in a letter sent to the Chief Prelates of the Three Buddhist Chapters, President Rajapaksa had said that he would support the repealing of the 20th Amendment to the Constitution.

He added that if any action is taken in Parliament in this regard and that such an amendment should be made jointly by the President and the Parliament.

Courtesy Adaderana

President Gotabaya Rajapaksa has replied to the letter sent by the Chief Prelates of the Three Buddhist Chapters dated on 20.04.2022 addressing the President, the Prime Minister, the Leader of the Opposition and all party leaders in Parliament regarding the current situation in the country.

The President’s Media Division has released excerpts of the letter to the media today (25).

The President acknowledged that he has by no means ignored the contents of the set of proposals which the Venerable Theras had previously sent to him.

He said they have already taken a number of immediate steps to address the economic crisis in the country, as the Theras have pointed out. 

I am aware of the dire living conditions the people are facing,” President Rajapaksa said, while also informing that he is working with the Cabinet with expert assistance, based on daily statistics and data.

Excerpts;

Most Venerable Mahanayake Theras,

This is with regard to the set of proposals put forwarded by the Most Ven. Mahanayake Theras of the Three Chapters to immediately resolve the current social, economic and political crises in the country.  

This is in connection with the letter sent by the Venerable Theras to myself, the Prime Minister, the Leader of the Opposition and all Leaders of political parties representing the Parliament, and dated on 20.04.2022 to resolve the current social, economic and political crises in the country.

Foremost, I respectfully and kindly acknowledge that I have by no means ignored the contents of the set of proposals which the Venerable Theras have previously sent to me on the 4th of April, 2022.

We have already taken a number of immediate steps to address the economic crisis in the country, as the Theras have pointed out. I am aware of the dire living conditions the people are facing. I beg to inform you that I am working with the Cabinet with expert assistance, based on daily statistics and data.

Accordingly, plans for the supply of essential food, medicine, LP gas and various types of fuel to the public are already being implemented under close supervision.

Accordingly, the new Finance Minister, the new Central Bank Governor and the new Secretary to the Treasury, under the guidance of the international financial experts appointed by me, are already taking the necessary steps in consultation with the relevant international financial institutions and friendly countries.

As a result, the International Monetary Fund and the Government of India have already responded positively, and I firmly believe that a temporary solution to the current economic crisis can be achieved within the next few weeks until a lasting solution is found to the current economic crisis.

As soon as I became the President, a committee of legal experts was appointed to draft a new Constitution. The members of the committee are:

President’s Counsel Romesh De Silva – Chairman

Retired Professor G.H. Peiris

Judge A. W. A. Salam

President’s Counsel Manohara De Silva

President’s Counsel Sanjeewa Jayawardena

President’s Counsel Samantha Ratwatte

Professor A. Sarveswaran

Professor W. Seneviratne

President’s Counsel Navin Marapana

Mrs. Kaushalya Molligoda – Secretary

The committee has been holding lengthy consultations with various political parties, various groups and experts over a period of about two years and is preparing a draft for a new Constitution. The Committee has also informed me that the draft is being finalized. I respectfully inform you that the draft prepared in this manner will be submitted to the Cabinet of Ministers as soon as it is received and then will be presented to Parliament upon approval. I would also like to inform you that a copy of that draft will be sent to you Venerable Theras as well.

As the President of the country, I am committed to stabilizing democracy in the country. I would like to mention that I would support the repealing of the 20th Amendment to the Constitution, which you have mentioned, if any action is taken in Parliament in this regard and would like to kindly remind you that such an amendment should be made jointly by the President and Parliament.

It is also regrettable that so far there has been no positive response to the invitation extended to all political parties seeking their contribution to the All-Party Conference to find lasting solution to the present situation in the country, and to the sincere request for assistance in liberating the country from its current position by accepting Ministerial portfolios. Nevertheless, I would like to inform you that my invitation remains the same for all political parties. 

No matter what we do, all processes must be constitutional and the aspirations of the people must be realized within the current constitution. Therefore, I stress that neither I nor our Government will at any time disregard your proposals or the aspirations of the people.

Without a Cabinet, the administration of a country cannot be function. Also, the absence of a cabinet is not practical. Accordingly, I had to appoint a Cabinet of Ministers consisting of a majority of young Members, with the assistance of Senior Ministers. I respectfully note that these appointments were made for a short period of time to find a quick solution to the burning issues of the people. 

During the two and a half years of my tenure so far, I would like to recall that our Government has not used batons or tear gas or done any act to suppress such protests in general at any of the protests, demonstrations, roadblocks which disrupt public life, etc. organized by various political parties as well as various ethnic groups, university students and social activists. I respectfully remind you that no protest or demonstration in front of my office was repressed by the police or armed forces. 

I am deeply saddened by the incident that took place during the public protest on 19.04.2022 and has instructed several teams to conduct a formal inquiry into it. I hope to inform you the results of the inquiry as soon as those investigations are completed. 

As you have said, all governments that have ruled the country are responsible for the current economic crisis, and we urge you to give us some time to reap the benefits of a formal approach to provide temporary and sustainable solutions for the prevailing issues. I respectfully look forward to your advice and guidance in the future as well. 

I respectfully recall that if you propose to take a certain arrangement to overcome the current political crisis with the assistance of all political parties as well as to provide solutions for the current economic crisis, I will extend my fullest support in this regard. 

Yours sincerely,

Sasanasthithikami,
Gotabaya Rajapaksa
April, 21, 2022”

Darini Rajasingham-Senanayake

In Cherry Blossom lined Washington DC in the glare of global media last week Sri Lanka became the poster child of the International Monetary Fund’s (IMF), Spring Meetings. The strategic Indian Ocean island’s pathetic plight featured on major media and television channels that craft the global narrative, with images of people in queues amid food, fuel, and medicine shortages due to its crashing currency, soaring cost of living and ‘Arab Spring’ style protests.

One of the wealthier nations in the South Asia region and listed as a lower Middle Income County (MIC), Sri Lanka with a population of 22 billion people had just defaulted on her debt payments– for the first time in the country’s history.  Global media imaging of the scenic island nation’s financial crisis served to affirm the relevance of the Washington Consensus and the Fund albeit as the lender of last resorts.

The timing of the Sri Lanka rupee’s crash against the exorbitantly privileged” US dollar was as miraculous as the Easter Sunday hybrid war attacks in the tourism-dependent island that targeted Chinese-owned Shangri La and other luxury hotels, which were mysteriously claimed by Islamic State (ISIS) in 2019.

Meanwhile, Oxfam released the Inequality Kills” Report and called on the IMF to abandon demands for austerity as a cost-of-living crisis drives up hunger and poverty worldwide”.  Its spokesperson noted that 87 percent of the International Monetary Fund’s (IMF) COVID-19 loans require developing countries facing some of the world’s worst humanitarian crises to adopt tough, new austerity measures that will further exacerbate poverty and inequality.   

The organization noted that the wealth of the world’s 10 richest men doubled since the pandemic began while the incomes of 99% of humanity are worse off because of COVID-19”.  263 million people could be pushed into extreme poverty in 2022, due to the combined impact of COVID-19, inequality and food and energy price inflation – accelerated by the war in Ukraine.”

Sri Lanka’s total debt is USD 51 billion and the country must pay USD 7 billion this year to International Sovereign Bond (ISB) traders based in New York as noted by Senior Economist and Head of the Institute for Policy Studies (IPS), Dr. Dushni Weerakoon.

For a comparative perspective, Elon Musk offered to buy Twitter for USD 43 billion, in the same week! The greatest transfer of wealth in human history transpired over the past two years while much of the world was in Covid-19 lockdowns and global trade disrupted, also resulting in speculation in commodities futures, which were partly responsible for the spike in global food and fuel prices as noted by Economist Jayati Ghosh. Is the exorbitantly privileged Greenback weaponized against sanctions hit Russia being used on other strategic ‘emerging economies’ as a hybrid Cold War envelops the world? Should the US dollar and its supporting financial architecture be dumped?

Staged Dollar Shortage, down-grades and Arab Spring Protests

Back on Colombo’s Galle Face seafront, Arab Spring Playbook-style protests by youth enjoying their freedom after 2 years of Covid lockdowns unfolded as part of the push to propel the Colombo regime’s pivot to Washington DC.

Usually anti-government protests happen at the iconic Independence Square, but the current protests were staged close to South Asia’s busiest sea port – the Colombo Harbour and notably near the Chinese built Colombo Port city.

While the protestors, anonymously organized via Social Media, called on the Sri Lankan President Gotabaya Rajapakse to go home they did Not say Gota Go Home to AMERICA”. The President after all was a US citizen until 2019. Nor was Debt Cancellation or a debt jubilee on the agenda of the Protestors, some of whom held posters calling on the government to go to the IMF in the hope of better financial management. The IMF had been painted as a savior by various economists and local think tanks as the drum beat to default intensified!

But the Protestors had other creative solutions to the island’s crisis of corruption and economic miss-management: A Buy Local Products Campaign’ to encourage citizens to support local manufacture and industry and stop consuming expensive imported luxury goods, for instance.

Some suggested a permanent halt of the practice of providing Duty Free car permits to politicians, doctors, university lecturers and the privileged ‘professional’ class, as well as abolishing various special health Insurance schemes.

Other protestors wanted to reverse the privatization of the national Health care and Education system and the sale of Yugadhanavi power plant to a dubious American company called New Fortress. The latter had compromised Sri Lanka’s Energy Security.

Several protestors suggested marching to the US embassy and call on the US Government to return all the assets of the dual US citizen and Minister for Economic Disaster, Basil Rajapakese in Los Angeles to pay down the National Debt.  Others called for accountability for those responsible for the Central Bank Bond Scams. Long term suggestions to grow the economy and develop the country were setting up Research and Development working groups on Energy Security, Ocean and Mineral resources.

Some academics supporting the protests suggested Debt Cancellation and cited the Debt Jubilee project that had earlier called on the IMF and World Bank to offer an immediate cancellation of all principal, interest and charges due to the deadly economic toll of the World Health Organization ‘s (WHO) Covid-19 lockdowns in poor countries.

The Jubilee project had also recommended that the G20 support moves by any country to stop making payments on debt to private external lenders and that new IMF and World Bank finance should be in the form of grants not loans, and require other lenders to reprofile the debt where sustainability is uncertain, or restructure their debt where it is unsustainable,[1] to help ensure money is used to support public policy priorities in response to the COVID-19 crisis, rather than to repay other lenders.

Sovereign Bond Debt Trap

Like Lebanon, once known as the Paris of the Middle east, Sri Lanka is a relatively wealthy country in South Asia and listed as a lower Middle Income Country (MIC). The strategic island is ahead of India, Pakistan, Bangladesh, Nepal and Afghanistan on the SAARC regional poverty count.

The country has always paid down its debt and had no previous history of default.  Likewise, its debt to GDP ratio, another metric to determine the solvency of a county, at 110 percent was not off the map although this is cited as one of the reasons for rating agency downgrades, leading to difficulty borrowing to sustain debt servicing and default.  But this too may be kept in perspective. The top ten countries with the highest debt to GDP ratio according to the World population review are: [i]

1. Venezuela — 350%
2. Japan — 266%
3. Sudan — 259%
4. Greece — 206%
5. Lebanon — 172%
6. Cabo Verde — 157%
7. Italy — 156%
8. Libya — 155%
9. Portugal — 134%
10. Singapore — 131%
11. Bahrain — 128%
12. United States — 128

While China has often been identified as the source of Sri Lanka’s Debt trap it is Euro-American based International Sovereign Bond (ISB) traders, whose names are kept secret that are mainly responsible for the default at this time.

The above map’s colour coding may be miss-leading since it is the green coded International Sovereign Bonds (ISB)s and Other Financial Markets that are the cause of Sri Lanka’s debt default at this time.

While the names and proportions of the national debt owned by various bi-lateral donors and multi-lateral agencies, such as the ADB, World Bank, Japan, China, each with around 10 percent and India around 4 percent, were known, the names of the US and EU based ISBs that own over 55 percent of the island’s debt and which are part of the shadowy international financial system where black money is parked in off shore accounts, which are primarily responsible for the ‘debt trap’ and down grades are never disclosed.

In the final analysis such downgrades are based on Subjective considerations of CONFIDENCE” as stated by Dr. Nishan De Mel in the ability of the county to sustain debt repayments by Rating Agencies and the IMF. When the IMF determines that a country’s debt is not sustainable, the country needs to take steps to restore debt sustainability prior to IMF lending” the Fund’s country director Masahiro Nozaki said recently in a statement regarding Sri Lanka. The IMF does not differentiate between illiquidity and insolvency!

From a longer and wider perspective, the question arises: was Sri Lanka pumped and dumped” by the Washington Consensus which up-graded it to a lower Middle Income Country (MIC), thus making it ineligible for low interest development aid which compelled borrowing on Capital markets– like other countries that are placed in the ‘Middle Income Country Trap?

Rating Agencies and Sovereign Bond traders work in concert with the Washington Consensus and the OECD Paris Club of Western aid donors, and do not recognize the difference between illiquidity and insolvency. It is increasingly evident that the island’s debt crisis has many external dimensions and is not entirely internally driven.

Arguably, under most metrics Sri Lanka should not have been down-graded to the point of default by Rating Agencies like Moodys and Fitch at this time. The downgrades were principally due to the USD 7 billion payments due to US-based Bond traders like Goldman Saks, Black Rock and Vanguard.

Asset managers BlackRock Inc. and Ashmore Group Plc. are said to be among the creditors organizing in a group ahead of the talks, and have hired law firm White & Case for advice. Ayres Investment Management LLP, DecisionBoundaries LLC and Perella Weinberg LP are among firms seeking to provide financial advice to Sri Lanka’s creditors, sources said, as the country heads towards a revamp of its $12 billion of external debt. Recent filings show major asset managers such as Fidelity, T Rowe Price and TIAA also hold some of the country’s outstanding dollar bonds.

Disregarding the difference between illiquidity and insolvency, the drum beat and narrative of and for Sri Lanka’s Default was in the air for some time- at least since the rejections of the Millennium Challenge Corporation (MCC) compact: As Professor Howard Nicholas, of the Institute of Social Studies (ISS) recently suggested in a lecture organized by the Economic Students Association of the University of Colombo, alluding to Geopolitics and the recent visit by US Secretary for South and Southeast Asia, Victoria Nuland to Colombo, the island’s Default seemed to followed a systematic, deliberate and planned route to deliver Sri Lanka into IMF’s and Washington’s clutches.

Default would effectively enable the IMF’s and foreign ‘legal advisors’ to effectively takeover this strategic island nation’s economic policy process, and Sri Lanka would lose Economic and Social Policy Autonomy and Sovereignty. Simultaneously, the IMF’s aid conditionalities would enable Washington to stave off a perceived China Threat and likely make it impossible for Sri Lanka to source its oil, gas and other Energy requirements which are at the root of the current crisis at discount rates from sanctions-hit Russia. Has, Sri Lanka become, like Ukraine, a theater of US proxy war this time in the Indian Ocean Region as the New Cold War escalates?

However, from a different perspective, this island at the center of Indian Ocean Sea Lanes of Communication (SLOC), seems to suffer from a Paradox of Plenty’ or perhaps a geostrategic ‘Resource Curse”.

An Unsinkable Aircraft carrier? Asset stripping a strategic island

Former US Under Secretary for South and Central Asia, Alice G. Well, a few years ago called Sri Lanka a valuable piece of real estate’ in the Indian Ocean, and the country not long ago turned down a Millennium Challenge Corporation (MCC) Compact and a Status of Forces Agreement (SOFA).

Others have termed Sri Lanka an unsinkable aircraft carrier” in the Indian Ocean – more strategic than the Chagos Islands whose citizens were forcibly evicted by US marines in the early sixties in order to set up the Diego Garcia military base and CIA Black site, which was recently Green washed by the occupying British Government as a Marine Protected Areas (MPA). In February 2019 the International Court of Justice in the Hague had ruled that the British and hence US occupation of Chagos Islands is illegal under international law as the Island belongs to the government and people of Mauritius.

In the context, it is noteworthy that the Sri Lanka Business Times of April 17, 2022 announced that the Government heading into IMF negotiations is hoping to raise US$8 billion from the lease or sale of valuable public assets to bolster its rapidly dwindling foreign reserves, based on a report of a newly-appointed economic advisory committee.

Among the main items for sale or long lease were the Katunayake International Airport for $2 billion, Mattala Airport for $300 million and Ratmalana Airport for $400 million. The Colombo North Port Development Project was to be handed over for an investment of $600 million while Colombo Port City lands would be leased out at a total of $4 billion.

Shares of Sri Lanka Telecom will be sold at a price of $500 million and Sri Lanka Insurance Corporation shares for $300 million. The strategic island’s telecom frequencies important for cyber-security, 5G technology had been previously targeted, like the island’s land, transport and energy sectors, by the MCC.

Divestment of non-strategic state-owned assets, such as lands owned by Sri Lanka Railways and Sri Lankan Airlines has been suggested as a part of the government’s multi-pronged plan in the short-term to improve their operational and financial efficiency while increasing the country’s reserves position.

There is a difference between illiquidity and insolvency that has been ignored in the rush to monetize strategic transport, energy, land and cyber security assets in this island at the center of the Indian Ocean SLOC. Moreover, divesting strategic assets because of cultivated corruption in the targeted public institutions is tantamount to throwing the baby out with the bathwater!

Questions arise as to who made the above valuations of Sri Lanka’s strategic assets? When and on What basis? In the context of the island being deemed ‘valuable real estate in the Indian Ocean SLOC with extensive ocean and mineral resources, including Rare Earth Elements the island may actually suffer from a geostrategic resource curse, that made it a donor darling in the past and the subject of various Colonization projects in the name of ‘Development Aid’.

Selling off strategic assets of the island that had been previously ear-marked by MCC seems to be a pre-condition for the ‘lender of last resorts!” It is increasingly evident that the island’s debt crisis has many external dimensions and is not entirely internally driven. The strategic island has long been in the cross-hairs of big power rivalry.

 Geopolitics of Sri Lanka’s permanent crisis: A Staged Default and the Dollar Weaponized:

The IMF was gracious in Washington and commended Sri Lanka’s brand new Finance Minister, Ali Sabry, who was previously Minister for Lawfare, for his dash to Washington for a bailout” and for the steps it has taken to stabilize the economy. Sri Lanka was urged to apply for Rapid Financing Instrument (RFI) having delayed debt restructuring for two years. Meanwhile, Indian Finance Minister Nirmala Sitharaman who was also in DC for the Spring Meetings, made representations on behalf of her dear debt-trapped southern neighbor.  India is a US Quadrilateral Group (QUAD), partner in America’s confrontation with China in the Free and Open Indo Pacific”.

The country was advised to find financial and legal advisers in 15 to 20 days to chart the restructuring and payments of debts: That’s accompanied by fiscal reforms and other points, to meet the requirements of traditional multilateral lenders like the IMF and WB. Sri Lanka needs $4 billion this year to help ease shortages of food, fuel and medicines as its foreign reserves dry up and it heads for a default.

Notably, absent at the IMF meetings was the President’s brother, dual US citizenand ex-Minister of Economic Disaster who had staged and led Sri Lanka’s Default into Washington’s arms. 

Back in 2020 during Covid-19 lockdowns the law of the land was changed to enable Basil Rajapakse, s high-school dropout, known as Mr. 10 percent for seeking commissions and corrupt deals, to enter parliament and head the Covid-19 Task Force that directed 2 years of militarized Covid Lockdowns and excessive purchases of Pfizer injections. Basil was supposed to lead the GoSL delegation to the IMF, but had become a liability as questions are asked about the external actors behind Sri Lanka’s STAGED DEFALUT>

Questions had been raised about foreign interests and hands behind Sri Lanka’s crisis following Pakistan Prime Ministers allegation of regime change operations in his country: Was the long-planned and anticipated plunge of the Sri Lankan rupee against the ‘exorbitantly privileged’ US dollar that came to pass just in time for the IMF’s Spring meetings partly to preempt a rescue from China which has invested heavily in Sri Lanka?

In the final analysis, questions arise if Sri Lanka, ruled by a hybrid Rajapakse family comprise of dual American citizens being targeted for hybrid economic warfare? With the USD increasingly weaponized also against sanction-hit Russia and other emerging economies this is not just a theoretical question.  Is the debt crisis staged by local and global networks of financial corruption at play in this strategic island in order to deliver Sri Lanka on a platter to Washington and its Consensus? After all we live in a post-Covid 19 world where conspiracy theories increasingly seem to come true.

ධරණි රාජසිංහම් සේනානායක විසිනි

කොවිඞ්-19 ලොව තවත් බොහෝ ප‍්‍රදේශ වල දේශපාලන වම සහ දකුණ අතර වෙනස්කම් නො පැහැදිලි තත්වයට පත් කර තිබේ. සාමාන්‍යයෙන් අයිතිවාසිකම් හා නිදහස ගැන උනන්දුවක් දක්වන සංවිධාන, සංගම් හා දේශපාලන පක්‍ෂ- ඒවා කම්කරු, සුළුතර ජන කොටස්, කාන්තා සංවිධාන විය හැකිය- දැන් වඩ වඩාත් සංචරණ සීමාවන්, මිලිටරීකරණය කරන ලද සෞඛ්‍ය පද්ධතීන්, බලාත්කාරි එන්නත්කරණය සමාජය හා ආර්ථිකය ඩිජිටලීකරණයට ලක් කිරීම හා දැඩි සුපරික්ෂාකාරිත්වය වඩ වඩාත්  ඕනෑකමින් භාර ගනිමින් ඒවා ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමට ක‍්‍රියා කරමින් සිටිති. යාම්ඊම් හා රැස්වීම් සඳහා පුරවැසියන්ට පවතින නිදහස හා එන්නත් ලබා නො ගෙන සිටීමට පවතින අයිතිය සීමා කිරීම, මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින කණ්ඩායම් විසින් සාමුහික යහපත සැලසීමේ හා වසංගතය වැළැක්වීමේ නාමයෙන් වඩ වඩාත් උත්කර්ෂයට නංවනු ලබයි. ඒ අතර එන්නත්වල වාසි හා අවාසි සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු දැන ගැනීම සඳහා ඇති අවශ්‍යතාව හා එන්නත් ලබා ගන්නා පුද්ගලයන්ට එන්නත පිළිබඳ තොරතුරු ලබා ගැනීමට ඇති අයිතිය නො සලකා හරිනු ලබයි.

https://www.lankaweb.com/news/items17/COVID%2019%20PDF.pdf

Shenali D Waduge

There are many who claim that the only solution to Sri Lanka’s economic problem is to privatize public assets. These are promoted by western monetary bodies & local corporates take advantage of the corruptions that exist in the bureaucracy. In essence, what needs to be accepted is that it is not only the politicians who are corrupt but the Secretaries, the corporate bigwigs in Sri Lanka as well as the foreign investors. Privatization of Lanka Marine Service to JKH.

Case filed by Vasudeva Nanayakkara FR 158/2007

https://whistleblower.org/wp-content/uploads/2018/12/SLIC_SC_Judgment.pdf

President – Chandrika Bandaranaike Kumaratunga

Prime Minister – Ranil Wickremasinghe

Minister of Economic Reform, Science & Technology – Milinda Moragoda

Secretary to Economic Reform Ministry – P B Jayasundera

Finance Minister – K N Choksy

Minister of Justice Constitutional Affairs – G L Pieris

UNP ruled from 2001 to 2004

UNP promoted neo-liberal economic policy & as such privatizing state-owned enterprises was a fiscal condition imposed upon UNP by World Bank/ADB and IMF.

The Supreme Court of Sri Lanka reversed both share sales & denounced the corruptions that took place.

On 21 July 2008 – the Supreme Court of Sri Lanka reversed the privatization of Lanka Marine Services which was a wholly-owned subsidiary of the Ceylon Petroleum Corporation.

On 4^th  June 2009, the Supreme Court of Sri Lanka reversed the privatization of the Sri Lanka Insurance Company (SLIC) after determining that the company’s sale had been improperly concluded.

Lanka Marine Services privatized to JKH

In August 2002, Ranil-led UNP through the Treasury & PERC (under Moragoda) sold a majority stake in Lanka Marine Services (subsidiary of Ceylon Petroleum Corporation) 

Supreme Court on LMS Privatization

The Supreme Court decisions showed how corruption & fraud favored private interests vis a vis sale of state owned enterprises (a policy promoted by IMF/WB and ADB)

The fraudulent privatization that benefitted JKH was reversed by the SC. The SC reversed 2 major privatization transactions effected in 2002 by former Minister of Economic Reform- Milinda Moragoda, Science & Technology. PERC was under Moragoda.

The SC claimed the privatization subverted public interest in both judgements. This sale also highlighted corrupt senior public officers. The Courts jurisdiction could not charge the Minister or his deputy P B Jayasundera. Both Moragoda & PBJ were alleged to have fraudulently divested the State of its revenue producing assets. PBJ resigned in September 2008 after the 1^st SC decision that implicated him in financial misconduct.

People demand resignation of Moragoda

The People demanded Moragoda’s resignation as Minister & demand for investigation was filed with the IGP and the CID only with AG’s approval. The Ranil Wickremasinghe government however made Moragoda the Minister of Justice & Judicial Reforms under whom the AG was governed. 

The judges described the LMS transaction as done without lawful authority” to benefit a private holding company (JKH)

Supreme Court on P B Jayasundera

The Court found P B Jayasundera (Chairman Public Enterprise Reform Commission) who reported to Minister Moragoda had worked in collusion with the buy John Keells Holdings to secure illegal advantage for JKH.

JKH is a UN Global Company Company, publicly & rhetorically committed to combating corruption (Nihal S. Amarasekera)

After artificially undervaluing LMS, a clause was granted giving JKH monopoly on the services it was to provide. After the sale, the then President awarded LMS a substantial property in land for which JKH did not compensate the government. LMS was also awarded tax-free status which it was ineligible.

PERC was established in 1996 to promote a reform agenda in the public sector. The Court held that the objectives of PERC should be to benefit the people of Sri Lanka & provide financial support to the public sector. 

LMS as a subsidiary of CPC was providing marine fuel to ships in Colombo Port or offshore (bunkering) which offered foreign exchange revenue. LMS operated 12 tanks & a network of interconnecting pipes linked to shipping berths & a jetty in the port (Common User Facility)

PBJ is accused of granting a private company holding majority shares in LMS monopoly on limited bunkering services through existing CUF. PBJ amended the CUF Agreement at the behest of JKH. Moragoda & Jayasundera allowed JKH to monopolize supply of bunkers post-privatization in violation of the stated intentions given by the Cabinet. (Nihal Sri Amarasekera) The Cabinet Memorandum  declared that approval was given to increase volume of bunkering & increase the foreign exchange revenue to the State, however what happened was the transforming of a public monopoly into a private one resulting in complete loss of tax revenue  due to a fraudulent exemption.

PBJ did not use Government’s Chief Valuer but a private bank to value LMS public enterprise. When banks auditors informed about LMSL monopoly on the bunkering services LMSL was revalued & its worth was double to what was earlier submitted.

PBJ had then Treasury Secretary appoint a Technical Evaluation Committee to assess the viability of the incoming bids. JKH was chosen as winning bidder. JKH then fraudulently applies to the BOI for tax-exemption which was granted (Nihal Sri Amarasekera).

The Supreme Court held this as a ‘tailor made’ special gazette notification by Minister G L Pieiris former Minister of Justice for Constitutional Affairs. 

Role of K N Choksy / WB / IMF

K N Choksy, President’s Counsel & former Minister of Finance had also been Governor of the World Bank & IMF for Sri Lanka in 2003.

K N Choksy was appointed Finance Minister in 2001 despite his role in the Hilton Hotel Colombo’ case which caused the treasury enormous financial losses & deemed fraudulent by a Special Presidential Commission.

Faiz Mohideen former Deputy Secretary to the Treasury had been the Alternate Governor of the IMF & World Bank for Sri Lanka in 2000 & was counterpart for Sri Lanka on the World Bank’s Economic Reform & Technical Assistance Project which set out the privatization goals in 2002.

Who else are pro-IMF/WB in the Central Bank of Sri Lanka presently?

How were these privatizations done?

·      By first artificially undervaluing these public assets which lost the govt tax-paying revenue but transferred public wealth to private hands. 

·      The privatization was justified by promoting notion that only privatizing Sri Lanka could promote efficiency & economic growth

In SC (FR) Application No. 158/2007 Justice N.G. Amaratunga, with then Chief Justice Sarath N. Silva and Justice K. Sripavan agreeing, reiterated as follows:

The ruler’s trusteeship of the resources of the State which belong to the people is a part of the legal heritage of Sri Lanka dating back at least to the third century BC as pointed out by Justice Weeramantry in his separate opinion in the International Court of Justice in the Danube Case, by quoting the sermon of Arahath Mahinda to King Devanampiya Tissa as recorded in the Great Chronicle – Mahawansa. (See Bulankulama case – 2000 (3) SLR 243 at 254-255.) This concept of the public trust which curtailed the absolute power of the monarch is in perfect harmony with the doctrine of public trust developed by the Supreme Court on the basis of the sovereignty of the people set out in Articles 3 and 4 of the Constitution, Article 12(1) and the principle of the Rule of Law, which is the basis of our Constitution. The Rule of Law is the principle which keeps all organs of the State within the limits of the law and the public trust doctrine operates as a check to ensure that the powers delegated to the organs of the government are held in trust and properly exercised to the benefit of the people and not to their detriment. When the Executive which is the custodian of the People’s Executive Power “act ultra vires and in derogation of the law and procedures that are intended to safeguard the resources of the State, it is in the public interest to implead such action before Court.”

How can corporates accuse politicians of corruption, when they themselves have engaged in underhand transactions. How can we trust the public sector, when senior officials are not acting straight.

How do we deal with such a scenario of corruption embedded into society.

Shenali D Waduge

by Garvin Karunaratne

It is sad that even today when we have to live with power cuts, we yet do not realize the wind power that Mother Nature has provided for us. We have been toying with the sea breeze in Hambantota and Mannar, merely a plan by our Coal and Oil Lobby to prove that wind power will not turn the wind turbines- they plan and fix wind turbines where the wind has the least force- only a sea breeze!

I enclose a quote from ee.com which comments on my Paper: Buying Power from Multinationals. 

It is hoped that the tears and tribulations that our people today suffer from the lack of electricty will urge out leaders to think twice about producing electricty from the wind that abounds in our hills. Full details of how wind power is the real solution to our power requirements is proved in my book: Wind  Power for Sri Lanka’s Energy Requirements, Godages, 2019.

It is time that our leaders open their eyes.

__________________________________________________________

C2. Buying Power from Multinationals

Garvin Karunaratne recalls his experience of 18 years working in stations like Hambantota as well as in the hilly Districts of Kandy and Nuwara Eliya. He chides the authorities for erecting wind turbines on the coast. He believes that the authorities seem to be working to prove that wind turbines are not suitable for Sri Lanka.

Karunaratne then mentions his vast travel experience and states that the US, Spain Portugal and many more countries have put up wind turbines never at their coastal areas but in their hills. Further he highlights authorities that have noted the vast resources of wind power in Sri Lanka. He urges Sri Lanka to use its wind resources and he actually has requested the State Engineering Corporation engineers who did make long concrete poles to hold the canopy for the Avukana Buddha statue to be enlisted to make the wind turbines. He emphasizes that Sri Lanka can become self sufficient in all its power requirements if only a few hundred wind turbines are constructed and he states that this can be done within a year.

Karunaratne speaks with the broad experience of having worked designing and establishing the Youth Self Employment Programme of Bangladesh in two years, a programme that has created employment for millions of youths, something which even the ILO  had failed earlier. He urges and provides many facts showing that wind power holds the magical solution for Sri Lanka.

– www.lankaweb.com/news/items/2019/04/09/buying-power-from-multinationals/

ආචාර්ය සුදත්  ගුණසේකර. මහනුවර

මුලු ලක්දිවම අරාජිකව ගිනිගෙන දැවෙද්දී ඝෝථාභය ඇමතිවරුන් සහ රාජ්ය ඇමතිවරුන් පත්කරයි” අද්යතන කියමනක්

මුළු රටම අද ඉතිහාසයේ මින් පෙර කිසිම දිනක නොවූ පරිදි එදිනෙදාට අත්යාවශ්ය බඩු හිඟය, දැරිය නොහැකි බඩු මිල, දවසේ වැඩ අවසන්වි පැය ගනන් පෝලිම්වල සිට සවසට නිවසට ගේන හාල් ඇටය තම්බා ගැනීමට  මෙන්ම පවස නිවා ගැනීමට තේ කහට ටිකක් රත්කර ගැනීමට ගෑස්ලිපේ ගෑස් නැත.  පාරවල් දිගේ පෙට්‍රල්,ඩීසල් සහ ගෑස් පෝලිම්ය, රැය පුරා මුලු රටම  අඳුරේය. කම්හල් නැවතිලා ඒවාද වැසී යාමට ආසන්නය, එසේ වුවහොත් ඒවායේ රැකියාකරණ උන්ට යන එන මන් නැතිව, ඔවුන් කුසගින්නේ මිය යනු ඇත.පෝලිම්වල තැන තැන මිනිසුන් ඇදවැටී මියයයි. මේ අනුව අද මේ පින් බිම තව නොබෝ දිනකින් නූතන විශාලා මහනුවරක් වනු ඒ කාන්තය.මේ අතර රට පුරා දිවා රෑ දවල් ජනතා උද්ඝෝශනය. අසහනයට පත් පීඩිතයින් අතර රට පුරා මෙසේ මුලු රටම ගිනිගෙන දැවෙද්දී ජනාධිපතිවරයා  කොටුවේ ජනාධිපති මැදුරේ දැඩි ආරක්ශා මුර රැකවල් ඇතිව සිරකරුවකු මෙන් කොටුවී තම රජයේ මැති සබයේ 113 රැක ගැනීමේ සටනක යෙදී සිටී. ඔහු විසින් සෙසු පක්ශවල මන්ත්‍රීවරුන් රාජ්ය ඇමත්වරුන් වශයෙන් පත්කරමින් මේ කරන දේශපාලන සූදුව ජනාධිපති වාරයාගේ සම්පූර්ණ් දේශපාලන අනාගතයම ඔට්ටුවට තබන එකක් බව ඔහු හෝ ඔහුගේ ප්‍රධාන උපදේසක ඇතුලු කිසිවෙකු වටහා ගෙන ඇති බවක් නොපෙනේ

ලිපගිනි මොලවන තෙක් දිය සැලියේ

සැපයක්යැයි කකුළුව දිය කෙළියේ

යන කවි පදය මෙහිදී මට සිහිවේ

එක් අතකින් මා මීට ඉහතදීද පෙන්වා දී ඇති පරිදි මේ රාජ්ය ඇමති පත්කිරීම් සම්පූර්නයෙන්ම් විවස්ථා විරෝධීය. අනෙක් අතින් කැබිනට් අමාත්යවරුන්ටද යටත් නැති මොවුන් කරන සෑම දෙයක්ම නීති විරෝධීය. මොවුන් පත් කිරීමත් සම්ඟම අදාල අමාත්යාන්ශවලට ලේකම් වරුන්ද ,තවත් නිලධාරින්ද, කාර්යාලද යානවාහනද  මොවුන්සියලු දෙනාට වැටුප් සහ අමතර වරප්‍රසාද සහ දීමනාද වෙනුවෙන් අති විශාල මුදලක් ද වැය වෙයි. මුලු රටක් හිඟාකමින් ජීවත්වෙන මෙවැනි යුගයක ශත පහක වැඩක් නැති මෙවැනි  පරපෝශිතයින් රන්චුවක් කිසිසේත්ම පත් නොකළයුතු ක්‍රියාවක් බවවත් ජනාධිපහිවරයාට නොතේරීම කොතරම්නම් අභාග්යක් ද

රට පුරා මේ ආදී සියලුම අසහන හා ගැටුම් මේ අන්දමින් මෝදු වෙද්දී ඒ සියල්ලගේ කූඨප්‍රාප්තිය  ජනාධිපතිවරයාගේ නිළ කාර්යාලය ඉදිරියේ ගෝල්පේස් තණ පිටියේ දින 14 ක තාරුන්යේ මහා අරගලයකි.

ගෝටා ගෝ ගම” යන්නෙන් ඔවුන් හඬනගා කියන්නේ ගෝථාභයඨභය ගෙදර යනු යන සටන්පාඨයයි. ගෝල්පේස් පිටියේ මෙන්ම අරටපුරා අද මෙසේ මේ මොරදෙන්නේ 2019 නොවැ මස 16 වනදා ගෝඨාභය රජකිරීමට චන්දය දුන් 69 ලක්ශයේ ජනතාවම නොවේද? එදා රටපුරා පාර දෙපසේ තම වියදමින්ම  බිත්තියක් බිත්තියක් පාසා ඔහුගේ ජයග්‍රහනයෙන් ප්‍රමෝදිත දැයක නවෝදය සිතියම්කළ තරුණයින්ම නොවේද. මෙය මෙසේ සිදුවූයේ මන්දැයි ජනාධිපති වරයා හෝ ඔහුගේ උපදේශකයින් මොහොතක් හෝ සිතා බැලුවාදැයි මට සැක සහිතය.

ජනාධිපති කාර්යාලයට   හිර බැසයන දෙසින් , හිර බැසයනවිටත් පසුදින හිර නැග එනවිටත් ඉන්දීය මහා සාගරයේ වියරු රළකඳ තරඟයට මෙන් හඬා හෝ ගා අහස උසට නැගෙනුයේ ගෝටා ගෝ හෝම්” යන ජනතා වියරු හඬ අනුකරණයෙන් ජාතියේ තාරුන්යේ සටන් කාමීන්ගේ මරලතෝනියට  සහාය දක්වන්නාක් මෙන්ය.

මේ සියල්ල නොකඩවා දින 14 ක් තිස්සේ තම දොරකඩ මෙසේ සිදු වෙද්දී ජනපති අද වනතුරුම මේ මහා ජන ඝෝශාව කුමක්දැයි ඇස ඇර බැලුවේ නැත නහමක් සවනතද යොමු කලේද නැත. ඒ දරුවෝ ජනාධිපති තුමනි, රටේ නායකයාවන ඔබගේ දරුවෝය දරුවන්ගේ දුකට සවන් නොදෙන දෙමව්පියෝනම් කවරෙක්ද.තවද ඒ ඔබේ වැසියෝය ථම රට වැසියන්ගේ  දුක් අඳෝනාවලට කන් නොදෙන රජහුනම් කවරෙක්ද. එසේ වූ විට ඔහු කෙසේනම් රජකමට සුදුසු වෙත්ද?

මෙම අරගලය ආරම්භකළ ඩිනම  ඔවුන් කැඳවා ඔවුන් සමඟ සාකච්චාකොට මේ ප්‍රස්නය විසඳුවේනම් අද රට පුර ගෝටා ගෝ ගමක් නැත.

ජනාධිපති තුමනි.කි.ව.පෙර 307 සිට මේ රටේ රාජ්ය පාලනය සිදුවූයේ බුදුදහමේ ඉගැන්වෙන රාජ්ය ධර්ම හා ප්‍රතිපත්ති අනුවය.ධර්මාසෝක රාජ්ය සන්කල්පය වශයෙන් හැඳින්වෙන එක් මූලික සන්කල්පයක් වුයේ රජ රටේ වැසියන් තම දරුවන්මෙන් සළැකූ බවය. පොතපතෙහි එය සඳහන් වන්නේ ‘සවේ පුරිසා මම පජා’ යනුවෙනි. ජනතා ගැටළු ගැන සඳහන්කෙරෙන එක් තැනක සඳහන්ව ඇත්තේ ‘ජනතා ගැටළුවක් මා වෙත යොමුවුවහොත්’මා රාජ්ය සභාවේසිටියද, අහාර ගනිමින් සිටියද, වැසිකිළියේ සිටියද, අන්තහ්පුරයේ සිටියද එම ජනතා ප්‍රස්නය මා වෙත යොමුකළ යුතුය ‘ යනුවෙනි.

එවැනි ශ්‍රේෂ්ඨ රාජ්ය සම්ප්‍රදායකට උරුම්කම් කියන ඔබ මේ අන්දමින් ඔබ රාජ්ය ව්චාරණය කරන මන්දිරයේ ආලින්දයේ තම දුක් ගැනවිළි කියාපාමින් කළහ කරන මේ දරුවන්  කැඳවා  ඔවුන්ගේ දුක් ගැනවිළිවලට සවන්දි සමනය නොකරන්නේ මන්දැයි වැඩිහිටි අපට

මහත් ප්‍රහේළිකාවකි. එබැවින් තව තවත් ප්‍රමාද නොකොට දැන්වත් ඔවුන් ඔබ හමුවට කැඳවා ඒ නොදරුවන්ගේ ගැටළු ටික විසඳාලුව මැනවි. එසේ කිරිමට ඔබ අපොහොසත් වුවහොත් මුළු රටේම වියරු ජනතාව ඔබ දැනට සිටින ජනපති මැදුර වට කරන දිනය එතරම් ඈතක නොවන බව මම ඔබට ඉඳුරාම  කියමි

මා ඔබනම් මා කරණුයේ ඔවුන් කැඳවා මගේ අකීකරු දරුවන්මෙන් සලකා, ඔවුන්ගේ ගැටළු විමසා ඒවාට පිළියම් යොදා අරගලය සමනය කිරීමයි

.ඇතම්විට ඔබ මෙවැනි සම්ප්‍රදායන්  නොදන්නවා ඇති.ඔබගේ ප්‍රධාන උපදේශක ඇතුලු අනෙක් උපදේශකයින්ද නොදන්නවා වියහැකි. මට මතක නේ ඔබතුමාගේ පුරෝහිත ලලිත් මගේ ආරාධනා ලිපියවත් නොදී, මගේ ගමේදී මා ඉල්ලා සිටියදීත් මට විනාඩි 5 ක කතාවක්වත් නොදී මීමුරේ වැඩ පිලිවෙල විනාශකළ හැටි

අනෙත් එක පෙබ් 13 මගේ ගමේ මා අයන්න ආයන්නකිවු පසැල් මිදුලේදී ඔබතුමාට දුන් ලිපියට හෝ 2021 අප්‍රේල් 30 වන දින  ලි.ප. තැපෑලෙන් එවූ ලිපියෙන් කල මගේ ගමේ ගැටළු ගැන  සාකච්චාකිරිමට දිනයක් හා වේලාවක් ලබා දෙනමෙන් කරණළද ඉල්ලිමට අවස්තාවක් හෝ යටත්පිරිසෙයින් එය ලැබුණු බවවත් මට නොදැන්වීමෙන්ම ඔබතුමාගේ රාජ්යපාලනයේ තරම මම දැනගතිමි. බලයට ඒමටනම් අපගේ චන්දය හොඳ උවත් ඉන් පසු රට කරවීමේදි අපවැන්නන්ගේ අදහස් ලබාගැනීමට ඔබ නොසතුටු බවද හොඳාකාරවම මම දනිමි. මකක්නිසාදයත් බලයට ඒමෙන් පසු ඔනෑතරම් අලුත් යාලුවන් ලැ බෙන බැවිනි. සාමාන්යයෙන් මුලින් ආ කනට වඩා පසුව එන අඟ වටිනාකමින් වැඩි වීම ලෝක සිරිතක් වන බවද මම දනිමි.

කෙසේ වුවද වර්තමාන ගෝල්පේස් ගැටලුව විසඳිමට අපගේ උපදෙස් ලබාගැනීමට සතුටුනම් 1994 ජනවාරි මස වසර 3 කට ආසන්න මොරටුවේ උසස්  අධ්යාපන ආයතනයේ තිබුණු පන්ති වර්ජනයක්, එසේම උසස් අධ්යාපන අමාත්යාන්ශයේ ලේකම්වරුන් සමඟ 121 වතාවක්ද  ඇමතිවරුන් සමඟ 47 වතාවක්ද (එදා ශිස්යයින් කී පරිදී) සාකච්චාකොටත් විසඳා ගැනීමට නොහැකිවූ ගැටළුවක්, විනාඩි 15 පමණ කෙටි කාලයක් තුල, තාක්ශන අධ්යාපන අමාත්යාන්ශයේ ලේකම් වරයා වශයෙන්  මා විසඳූ ආකාරය ඔබතුමාට  මට කිව හැක.

අපි චන්දෙන් පත්කරගත් හිතවත් ජනාධිපති තුමනි,

දැන්වත් ආත්මාර්ථකාමි, සියළු දේටම එසේය ස්වාමීනි කියන, කපටි කීවට්ඨයින්ගෙන් සහ රාජකීය දයිව්ඥයින්ගේ ග්‍රහණයෙන් මිදී හරි දේ හරියයිද වැරදි දේ වැරදිය්ද කියන ලන්කා රාජ්ය විචාරණයේ හසල දැණුමක් ඇති අයගේ උපදෙස් ලබාගෙන නිතරම නිවැරැදි තීරන ගනු මැනවි. දැන්වත් පස්චාත්  කාලින්ග යුද්ධයෙන් පසු ධර්මාසෝක අධි රාජ්යයා අනුගමනය කළ බෞද්ධ රාජ්ය පාලන ක්‍රමය අනුව කටයුතු කිරීමට අධිස්ඨාන කර්ගනු මැනවි. එවිට ඔබටත්,රටටත් එසේම රටවැසියන්ටත් සැනසුම ලැබෙනු ඒකාන්තය.

අවසාන වශයෙන් මවිසින් මින් පෙරද තෙවරක්ම ඔබට පවසා ඇති සින්හාශනයේ ඔබ හිඳවන අයගේම දෑත්වලින්මය, නැවත ඉන් ඔබ බස්සවා පොලවේ ගහන්නේ” යන මාඕසේතුන්ගේ ප්‍රසිද්ධ  කියමන සිව් වැනි වරටත් සිහිපත් කරමින් මම මින් නවතිමි

තෙරුවන් සරණයි!. 

රෝමය ගිනි ගනිද්දී නීරෝ වීණා වාදනය කරයි” පැරණි කියමනක්”

මුලු ලක්දිවම අරාජිකව ගිනිගෙන දැවෙද්දී ඝෝථාභය ඇමතිවරුන් සහ රාජ්ය ඇමතිවරුන් පත්කරයි” අද්යතන කියමනක්

ආචාර්ය සුදත්  ගුණසේකර. මහනුවර 23.4.2022

මුළු රටම අද ඉතිහාසයේ මින් පෙර කිසිම දිනක නොවූ පරිදි එදිනෙදාට අත්යාවශ්ය බඩු හිඟය, දැරිය නොහැකි බඩු මිල, දවසේ වැඩ අවසන්වි පැය ගනන් පෝලිම්වල සිට සවසට නිවසට ගේන හාල් ඇටය තම්බා ගැනීමට  මෙන්ම පවස නිවා ගැනීමට තේ කහට ටිකක් රත්කර ගැනීමට ගෑස්ලිපේ ගෑස් නැත.  පාරවල් දිගේ පෙට්‍රල්,ඩීසල් සහ ගෑස් පෝලිම්ය, රැය පුරා මුලු රටම  අඳුරේය. කම්හල් නැවතිලා ඒවාද වැසී යාමට ආසන්නය, එසේ වුවහොත් ඒවායේ රැකියාකරණ උන්ට යන එන මන් නැතිව, ඔවුන් කුසගින්නේ මිය යනු ඇත.පෝලිම්වල තැන තැන මිනිසුන් ඇදවැටී මියයයි. මේ අනුව අද මේ පින් බිම තව නොබෝ දිනකින් නූතන විශාලා මහනුවරක් වනු ඒ කාන්තය.මේ අතර රට පුරා දිවා රෑ දවල් ජනතා උද්ඝෝශනය. අසහනයට පත් පීඩිතයින් අතර රට පුරා මෙසේ මුලු රටම ගිනිගෙන දැවෙද්දී ජනාධිපතිවරයා  කොටුවේ ජනාධිපති මැදුරේ දැඩි ආරක්ශා mura rAkaval Athiva sirakaruwaku men කොටුවී තම රජයේ මැති සබයේ 113 රැක ගැනීමේ සටනක යෙදී සිටී. ඔහු විසින් සෙසු පක්ශවල මන්ත්‍රීවරුන් රාජ්ය ඇමත්වරුන් වශයෙන් පත්කරමින් මේ කරන දේශපාලන සූදුව ජනාධිපති වාරයාගේ සම්පූර්ණ් දේශපාලන අනාගතයම ඔට්ටුවට තබන ekak බව ඔහු හෝ ඔහුගේ ප්‍රධාන උපදේසක ඇතුලු කිසිවෙකු වටහා ගෙන ඇති බවක් නොපෙනේ

ලිපගිනි මොලවන තෙක් දිය සැලියේ

සැපයක්යැයි කකුළුව දිය කෙළියේ

යන කවි පදය මෙහිදී මට සිහිවේ

එක් අතකින් මා මීට ඉහතදීද පෙන්වා දී ඇති පරිදි මේ රාජ්ය ඇමති පත්කිරීම් සම්පූර්නයෙන්ම් විවස්ථා විරෝධීය. අනෙක් අතින් කැබිනට් අමාත්යවරුන්ටද යටත් නැති මොවුන් කරන සෑම දෙයක්ම නීති විරෝධීය. මොවුන් පත් කිරීමත් සම්ඟම අදාල අමාත්යාන්ශවලට ලේකම් වරුන්ද ,තවත් නිලධාරින්ද, කාර්යාලද යානවාහනද  මොවුන්සියලු දෙනාට වැටුප් සහ අමතර වරප්‍රසාද සහ දීමනාද වෙනුවෙන් අති විශාල මුදලක් ද වැය වෙයි. මුලු රටක් හිඟාකමින් ජීවත්වෙන මෙවැනි යුගයක ශත පහක වැඩක් නැති මෙවැනි  පරපෝශිතයින් රන්චුවක් කිසිසේත්ම පත් නොකළයුතු ක්‍රියාවක් බවවත් ජනාධිපහිවරයාට නොතේරීම කොතරම්නම් අභාග්යක් ද

රට පුරා මේ ආදී සියලුම අසහන හා ගැටුම් මේ andhamin මෝදු වෙද්දී ඒ සියල්ලගේ කූඨප්‍රාප්තිය  ජනාධිපතිවරයාගේ නිළ කාර්යාලය ඉදිරියේ ගෝල්පේස් තණ පිටියේ දින 14 ක තාරුන්යේ මහා අරගලයකි.

ගෝටා ගෝ ගම” යන්නෙන් ඔවුන් හඬනගා කියන්නේ ගෝThaabhayaඨභය ගෙදර යනු යන සටන්පාඨයයි. ගෝල්පේස් පිටියේ මෙන්ම අරටපුරා අද මෙසේ මේ මොරදෙන්නේ 2019 නොවැ මස 16 වනදා ගෝඨාභය රජකිරීමට චන්දය දුන් 69 ලක්ශයේ ජනතාවම නොවේද? එදා රටපුරා පාර දෙපසේ තම වියදමින්ම  බිත්තියක් බිත්තියක් පාසා ඔහුගේ ජයග්‍රහනයෙන් ප්‍රමෝදිත දැයක නවෝදය සිතියම්කළ තරුණයින්ම නොවේද. මෙය මෙසේ සිදුවූයේ මන්දැයි ජනාධිපති වරයා හෝ ඔහුගේ උපදේශකයින් මොහොතක් හෝ සිතා බැලුවාදැයි මට සැක සහිතය.

ජනාධිපති කාර්යාලයට   හිර බැසයන දෙසින් , හිර බැසයනවිටත් පසුදින හිර නැග එනවිටත් ඉන්දීය මහා සාගරයේ වියරු රළකඳ තරඟයට මෙන් හඬා හෝ ගා අහස උසට නැගෙනුයේ ගෝටා ගෝ හෝම්” යන ජනතා වියරු හඬ අනුකරණයෙන් ජාතියේ තාරුන්යේ සටන් කාමීන්ගේ මරලතෝනියට  සහාය දක්වන්නාක් මෙන්ය.

මේ සියල්ල නොකඩවා දින 14 ක් තිස්සේ තම දොරකඩ මෙසේ සිදු වෙද්දී ජනපති අද වනතුරුම මේ මහා ජන ඝෝශාව කුමක්දැයි ඇස ඇර බැලුවේ නැත නහමක් සවනතද යොමු කලේද නැත. ඒ දරුවෝ ජනාධිපති තුමනි, රටේ නායකයාවන ඔබගේ දරුවෝය දරුවන්ගේ දුකට සවන් නොදෙන දෙමව්පියෝනම් කවරෙක්ද.තවද ඒ ඔබේ වැසියෝය ථම රට වැසියන්ගේ  දුක් අඳෝනාවලට කන් නොදෙන රජහුනම් කවරෙක්ද. එසේ වූ විට ඔහු කෙසේනම් රජකමට සුදුසු වෙත්ද?

mema aragalaya aarambhakaLa dinama  ovun kAnndhavaa ovun samannga saakachchaakota mei prasnaya visanndhuweinam adha rata pura goetaa goe gamak nAtha.

ජනාධිපති තුමනි.කි.ව.pera 307 සිට මේ රටේ රාජ්ය පාලනය සිදුවූයේ බුදුදහමේ ඉගැන්වෙන රාජ්ය ධර්ම හා ප්‍රතිපත්ති අනුවය.ධර්මාසෝක රාජ්ය සන්කල්පය වශයෙන් හැඳින්වෙන එක් මූලික සන්කල්පයක් වුයේ raja රටේ වැසියන් තම දරුවන්මෙන් සළැකූ බවය. පොතපතෙහි එය සඳහන් වන්නේ ‘සවේ පුරිසා මම පජා’ යනුවෙනි. ජනතා ගැටළු ගැන සඳහන්කෙරෙන එක් තැනක sanndhahanva ඇත්තේ ‘ජනතා ගැටළුවක් මා වෙත යොමුවුවහොත්’මා රාජ්ය සභාවේසිටියද, අහාර ගනිමින් සිටියද, වැසිkiළියේ සිටියද, අන්තහ්පුරයේ සිටියද එම ජනතා ප්‍රස්නය මා වෙත යොමුකළ යුතුය ‘ යනුවෙනි.

එවැනි ශ්‍රේෂ්ඨ රාජ්ය සම්ප්‍රදායකට උරුම්කම් කියන ඔබ මේ අන්දමින් ඔබ රාජ්ය ව්චාරණය කරන මන්දිරයේ ආලින්දයේ තම දුක් ගැනවිළි කියාපාමින් කළහ කරන මේ දරුවන්  කැඳවා  ඔවුන්ගේ දුක් ගැනවිළිවලට සවන්දි සමනය නොකරන්නේ මන්දැයි වැඩිහිටි අපට

මහත් ප්‍රහේළිකාවකි. එබැවින් තව තවත් ප්‍රමාද නොකොට දැන්වත් ඔවුන් ඔබ හමුවට කැඳවා ඒ නොදරුවන්ගේ ගැටළු ටික විසඳාලුව මැනවි. එසේ කිරිමට ඔබ අපොහොසත් වුවහොත් මුළු රටේම වියරු ජනතාව ඔබ දැනට සිටින ජනපති මැදුර වට කරන දිනය එතරම් ඈතක නොවන බව මම ඔබට ඉඳුරාම  කියමි

මා ඔබනම් මා කරණුයේ ඔවුන් කැඳවා මගේ අකීකරු දරුවන්මෙන් සලකා, ඔවුන්ගේ ගැටළු විමසා ඒවාට පිළියම් යොදා අරගලය සමනය කිරීමයි

.ඇතම්විට ඔබ මෙවැනි සම්ප්‍රදායන්  නොදන්නවා ඇති.ඔබගේ ප්‍රධාන උපදේශක ඇතුලු අනෙක් උපදේශකයින්ද නොදන්නවා වියහැකි. මට මතක නේ ඔබතුමාගේ පුරෝහිත ලලිත් මගේ ආරාධනා ලිපියවත් නොදී, මගේ ගමේදී මා ඉල්ලා සිටියදීත් මට විනාඩි 5 ක කතාවක්වත් නොදී මීමුරේ වැඩ පිලිවෙල විනාශකළ හැටි

අනෙත් එක පෙබ් 13 මගේ ගමේ මා අයන්න ආයන්නකිවු පසැල් මිදුලේදී ඔබතුමාට දුන් ලිපියට හෝ 2021 අප්‍රේල් 30 වන දින  ලි.ප. තැපෑලෙන් එවූ ලිපියෙන් කල මගේ ගමේ ගැටළු ගැන  සාකච්චාකිරිමට දිනයක් හා වේලාවක් ලබා දෙනමෙන් කරණළද ඉල්ලිමට අවස්තාවක් හෝ යටත්පිරිසෙයින් එය ලැබුණු බවවත් මට නොදැන්වීමෙන්ම ඔබතුමාගේ රාජ්යපාලනයේ තරම මම දැනගතිමි. බලයට ඒමටනම් අපගේ චන්දය හොඳ උවත් ඉන් පසු රට කරවීමේදි අපවැන්නන්ගේ අදහස් ලබාගැනීමට ඔබ නොසතුටු බවද හොඳාකාරවම මම දනිමි. මකක්නිසාදයත් බලයට ඒමෙන් පසු ඔනෑතරම් අලුත් යාලුවන් ලැ බෙන බැවිනි. සාමාන්යයෙන් මුලින් ආ කනට වඩා පසුව එන අඟ වටිනාකමින් වැඩි වීම ලෝක සිරිතක් වන බවද මම දනිමි.

කෙසේ වුවද වර්තමාන ගෝල්පේස් ගැටලුව විසඳිමට අපගේ උපදෙස් ලබාගැනීමට සතුටුනම් 1994 ජනවාරි මස වසර 3 කට ආසන්න මොරටුවේ උසස්  අධ්යාපන ආයතනයේ තිබුණු පන්ති වර්ජනයක්, එසේම උසස් අධ්යාපන අමාත්යාන්ශයේ ලේකම්වරුන් සමඟ 121 වතාවක්ද  ඇමතිවරුන් සමඟ 47 වතාවක්ද (එදා ශිස්යයින් කී පරිදී) සාකච්චාකොටත් විසඳා ගැනීමට නොහැකිවූ ගැටළුවක්, විනාඩි 15 පමණ කෙටි කාලයක් තුල, තාක්ශන අධ්යාපන අමාත්යාන්ශයේ ලේකම් වරයා වශයෙන්  මා විසඳූ ආකාරය ඔබතුමාට  මට කිව හැක.

අපි චන්දෙන් පත්කරගත් හිතවත් ජනාධිපති තුමනි,

දැන්වත් ආත්මාර්ථකාමි, සියළු දේටම එසේය ස්වාමීනි කියන, කපටි කීවට්ඨයින්ගෙන් සහ රාජකීය දයිව්ඥයින්ගේ ග්‍රහණයෙන් මිදී හරි දේ හරියයිද වැරදි දේ වැරදිය්ද කියන ලන්කා රාජ්ය විචාරණයේ හසල දැණුමක් ඇති අයගේ උපදෙස් ලබාගෙන නිතරම නිවැරැදි තීරන ගනු මැනවි. දැන්වත් පස්චාත්  කාලින්ග යුද්ධයෙන් පසු ධර්මාසෝක අධි රාජ්යයා අනුගමනය කළ බෞද්ධ රාජ්ය පාලන ක්‍රමය අනුව කටයුතු කිරීමට අධිස්ඨාන කර්ගනු මැනවි. එවිට ඔබටත්,රටටත් එසේම රටවැසියන්ටත් සැනසුම ලැබෙනු ඒකාන්තය.

අවසාන වශයෙන් මවිසින් මින් පෙරද තෙවරක්ම ඔබට පවසා ඇති සින්හාශනයේ ඔබ හිඳවන අයගේම දෑත්වලින්මය, නැවත ඉන් ඔබ බස්සවා පොලවේ ගහන්නේ” යන මාඕසේතුන්ගේ ප්‍රසිද්ධ  කියමන සිව් වැනි වරටත් සිහිපත් කරමින් මම මින් නවතිමි

තෙරුවන් සරණයි!.  

Sugath Kulatunga

It is an axiom that the three organs or pillars of any government are the executive, legislature, and the judiciary. For effective governance in a country all three organs must stand firm and support each other. In Sri Lanka the two organs of the executive and the legislature are in an existential crisis. It is not understood how the other organ has not shown any interest in this unprecedented crisis and the estrangement of the Executive and the legislature with the people.

In our neighbor India, the Indian Judiciary has developed a jurisprudence of the accountability of the state for constitutional and legal violations adversely affecting the interest of the public. Indian courts have used Fundamental Rights and Directive Principles of State Policy in the Indian Constitution to provide a framework for regulating relations between the state and its citizens. Under this framework Indian Courts have given decisions in cases pertaining to different kinds of entitlements and protections such as the availability of food, access to clean air, safe working conditions, political representation, affirmative action, anti-discrimination measures. In India, Courts have intervened when a power vacuum is created in the governance system due to the inaction and incompetence of any one organ of the government, which may cause disaster to the democratic set up of the country.

It is very relevant to the current crisis in Sri Lanka, that Indian Courts recognize the right of the people to live with human dignity and all that goes along with it,” including”the right to the basic necessities of life and also the right to carry on such functions and activities as constitute the bare minimum expression of the human self.”

Even in Sri Lanka when the State has acted against the good of the country our Courts have intervened to rectify the errors committed by the State as in the cases of the Eppawala Phosphate mining, case, Waters Edge, privatization of Sri Lanka Insurance Corporation, Lanka Marine Service. The most important was the de-merging of North and East Provincial Councils.

So far the Parliament has not been able to seek a workable and an acceptable solution. At the same time the mayhem of demonstrations against the government continues. This will seriously affect the economy and particularly tourism.

It is the fervent hope of responsible citizens that the Supreme Court will suo motu intervene to settles this crisis before it ends up in a blood bath.

ප්‍ර සමරසිංහ

(A song adapted from “මන්ද නාව කාරණාව” by නන්දා මාලිනි)

මන්ද ‘නෑව’ කාරණාව
යන්න උන්ගෙ වන්දනාව
උඹ හරි මෝඩයි ළමයෝ
මේ ටික අහපන් ළමයෝ..//

හැත්තෑඑකේ ලණු කෑවා හැටදාහක් මරලා
අසුනවයේ ලණු ගිල්ලා ඊට වඩා මරලා
තිස් අවුරුදු සාපෙ වැදී තව ගානක් මරලා
දෙදාස්නවයේ තිත තිබ්බට මහමොලකරු කිපිලා..//

මන්ද ‘නෑව’ කාරණාව..

බෙදා පාලනේ දැක දැක මහමොලකරුවන්නේ  
පන්සිය වසරක් ලක්මව් හිටියා අඬමින්නේ
හැත්තහතේ ඉඳන් රටේ සාරේ උරපු උන්නේ
මන්දට අසු නොවන් ළමයො දුර දිග බලපන්නේ..//

මන්ද ‘නෑව’ කාරණාව..

අදිසිහස්ත මහමොලකරු නැවතත් වැඩ අල්ලා
ලංකා වසන්තෙට තටමයි තවත් කමුද ඉල්ලා
රිලව් වගේ පිණුම් නොගහ ඉහ මොළ ටික හොල්ලා
වවන් කන්න පටන් ගනිමු කුඹුරට බැහැපල්ලා..//

මන්ද ‘නෑව’ කාරණාව..

හොරා ගත්තු අපේ සල්ලි අපට ඕන කියල
තැන්පත් කල ගිණුම් නාම වහා ඉල්ලපල්ලා
ආතල් ළමයින් හොයනා ශිෂ්ඨ-චේන්ජ් ඉල්ලා
සුවිස් බැංකු ඉදිරිපිටට දැන්වත් පලයල්ලා..//

මන්ද ‘නෑව’ කාරණාව..

Senaka Weeraratna

Is the manner of calling for proper  investigation of the Bloody Easter Sunday Tragedy a true pursuit of Justice or an invidious attempt to side track the focus and instead indulge in blame games in step with the religio – political loyalties and leanings of the callers for ‘Justice’?

Eight suicide bombers died on that day and they took with them the lives of 269 innocent people who happened to be in three churches and three luxury Hotels. 

These suicide bombers are directly responsible for these deaths. Because if they did not blast themselves nobody would have died. Every one of them was captured on camera immediately prior to the blast. Their identity is indisputable. So is their culpability for this horrendous crime. 

The next question is, why did they do it?

We all know that they were radical followers of Wahabism, an extremist group which Cardinal Malcolm Ranjith himself identified a few days ago in his speech at the 3rd anniversary of this tragic incident.

This was a very well planned operation and executed in a fairly sophisticated manner. What was the motive in sacrificing their precious lives?

It is not uncommon to note that all over the world radical followers of extremist Islamic groups commit suicide for a purported Islamic cause. 

The ‘ Mahamolakaru ‘ in almost all  instances was a radical ideology perhaps wrongfully interpreted. Recent events in Siyalkot, Pakistan on December 03, 2021 where a Sinhalese Kaffir was lynched ( burnt alive) by a mob of over 100 people immediately after Friday prayers and the death of a Sri Lankan Muslim, one Samsudeen, who was shot to death by the Police in a New Zealand Supermarket after he had stabbed seven innocent shoppers, some critically, because they were Kaffirs ( unbelievers), show the deadly influence of radical religious thinking.

In the eyes of the radicals, to die for a cause sanctioned by their religion is in order and permissible. But to sacrifice one’s life for the cause of a Kaffir ( unbeliever) is not okay. It is Haram. 

To put it bluntly, did the eight Islamic Suicide bombers die in order to place a Sinhalese Buddhist on the throne of Sri Lanka, which was a long shot at that time? If so, How would they explain their conduct to their God (Allah) and justify the mass murder of 269 innocents on that day?

The holy scriptures of Islam are unlikely to sanctify killing for a cause unrelated to Islam. 

It is more easy to rationalize the conduct of the Suicide bombers on the basis that they killed Christians in Churches in Sri Lanka to avenge the deaths of over 50 innocent Muslims in two Mosques in New Zealand.

Sri Lankan Govt. Policies

The factors that assisted the suicide bombers to carry out the deadly operation was the unintended co – operation given to them by the leaders of the Yahapalana Govt. 

Appeasement policies such as Multi Culturalism and Reconciliation played right into the hands of terrorist groups, because these policies acted to dampen the enthusiasm of the Police to perform their duties and go after the suspects due to the fear of a backlash and a possible reprimand from their political bosses that the Police was now becoming an obstruction to Reconciliation between ethnic groups.

There is evidence to establish the point that the Police Intelligence officers were negligent and found wanting. But the mens rea required for such lapses is far different to the mens rea required for mass murder. 

 The Catholic Church has a right to demand justice because most of the dead from the bombings were Catholics.

But it must limit itself to seeking justice and not convert the tragedy into a political football, and unnecessarily name and shame Buddhist monks as some of the placards carried at the ‘ Go Home Gota Village’ at Galle Face Green depict.

Despite the mob lynching of Prem Kumar, a Sinhalese, in Pakistan, we must admire the fact that the wheels of Justice have moved swiftly in that country. Six of the suspects have been sentenced to death and a high number given long prison sentences. 

This scenario has yet to take place in respect to the Bond Scam, Easter Sunday Massacre, and other corrupt dealings in Sri Lanka.

Where there is a will there is a way. It is unfortunate, but it must be said that there is no political will, by and large, to bring the corrupt to justice in Sri Lanka.

Senaka Weeraratna

MALINDA SENEVIRATN​E

A line has been crossed. That’s the title of a note doing the rounds referring to the ongoing protests and specifically to the fatal shooting of a protester in Rambukkana.  

Yes, a line has been crossed. If anything marked the agitation until this point, barring of course the odd incident of mutual provocation leading to words and fisticuffs, it is the commendable determination of the agitated, especially at Galle Face, in maintaining the parameters of peaceful protest. This has been equalled by the absolute determination of the armed forces and police to keep a distance, metaphorically speaking. This is commendable because historically, it has never taken this long for spark to burst into flame and flame to be responded to with flame-thrower, so to speak.

Historically, of course, one could argue, this was scripted. It takes one ill-tempered individual, regardless of which side he or she is standing, to set things ablaze. It is also true that at times, the besieged need things to move from random altercations to fisticuffs and open clashes. Arguments and speculation are easy. One could say the STF, in Rambukkana, was provoked. Another could say, the alleged provocateurs were provoked by intolerable economic conditions. Either way, that things are, for most, ‘intolerable,’ is a fact.

Now, this could have happened at Galle Face. It could still have a Galle Face version. ‘Rambukkana’ could be replicated elsewhere. If anything, the politics of the eighties clearly demonstrate ‘process’ and that this has social and economic prompters. Process implies histories and the tracing of histories, if one is serious about it, would take us back across regimes and decades. Agitation and indeed political efficacy do not require the long gaze into the past. It focuses on the moment and the short-past, the political leadership and the government of the time. A given, this. Reference to antecedents and culprits who have come and gone are important but largely irrelevant when it comes to sorting out heightened tensions as such we witness today.

One could logically argue that the true temper of a population has to be obtained through elections, but as the government itself has acknowledged the scale of the protests clearly indicates levels of dissatisfaction that just cannot be put down to agent provocateurs and conspiracies, local and/or international. All that’s there, clearly, and should be expected too, but to pin it down on such individuals, organizations or agendas would be absolutely myopic.  

The problem or, say, crisis, has two faces, economic and political. It is essentially something to do with political economy of course, but let’s take them separately for ease of dissection. ‘The Economic’ is what hits and hits hard and deep. The political structures ‘The Economic’ in part and is a manifestation of economic wounds inflicted.

Perhaps the best indicator of how harsh economic woes are is the fact that we see unprecedented numbers of the upper and upper middle classes taking to the streets. They are not starving by any stretch of the imagination. The richer segments, unless they were born before 1977, have not known queues; that’s what drivers and domestic aides are there for. They do have depravations in terms of lifestyle preferences. They may speak of the woes of the less privileged, but then again, such people are not absolutely unused to harsh realities and hand-to-mouth existences. Regardless, they are out there and they have added their voices to the larger voice of dissent or, as some may argue, fired the first vocal salvoes and helped embolden others to join the chorus.

We have heard lots of accusations regarding economic policies including tax breaks (who benefitted and what other benefits have these beneficiaries enjoyed is not asked nor answered), the ban on chemical fertilizer and so on. The talk is about the dollar crisis, sovereign bonds, debt burden etc., all with extensive histories; the crux of the matter is energy and food insecurity as well as the trade imbalance. Solutions, then, should include combatting the import mafia, promoting local manufacturing and weaning the country from dependencies to the extent possible. Such were promised but for numerous reasons the government failed to deliver. So, we are where we are now and all solutions proposed to economic ills to a lesser or greater degree are reduced to the acronym IMF. Not a word about what the International Monetary Fund stands for and has done. There are libraries-worth literature on that monster but then again, both slothful and wide-eyed will not bother to read. They could, however, check out the YouTube videos of Yanis Varoufakis, particularly ‘Capitalism will eat democracy’ (on TED Talks) since the ‘political’ is the heart of the agitation, as it should be.

The political. There are essentially two pathways, constitutional and unconstitutional, the latter being ‘revolution’ attended of course of uncertainty (so what’s wrong with that, since things aren’t clear anyway!), anarchy (inevitable and sometimes a necessary precursor to the establishment of sanity) and a pretty high likelihood of bloodshed. As for ‘change within the constitution’ there are two ways.

First, constitutional reform. There’s talk of an enhanced ‘19th’ but without knowing what these ‘enhancements’ are one cannot really pass judgment. The 19th was a weak, partisan and illegal piece of law despite the rhetoric. The 20th strengthened the presidency, but as the past seven  years have shown, the strength can only manifest itself if the president has control over his/her party and the party has parliamentary sway. A 21st Amendment that matches rhetoric with provisions for independent institutions (drawing from the 17th and 19th) would be good. That way, you could have ‘Gota Going Home’ in effect and the advocates can be thrilled if indeed they truly believe it would help sort all ills or even be a necessary first step towards Kethumathi.

Some are calling for the President to resign. A note on that is warranted. Yes, he can resign. The Constitution then demands that Parliament elects by simple majority someone to replace him, theoretically 113 votes sufficing. If we added all the votes each ‘aye-sayers’ polled, it would still fall short of what Gotabhaya Rajapaksa obtained in November 2019. As for the candidate, he/she would at best have polled just slice of a single district! Yes, only an election would really prove popularity. Right now, in a situation where the SJB, JVP, SLFP and UNP don’t dare hold up party-posters in Galle Face and where Galle Face is claimed (by some) to be the epicentre  of agitation, how on earth can anyone claims a face-change of this kind would help?

Constitutional reform isn’t easy and the point need not be elaborated. Pending such reform, measures can be taken and some of what’s been advocated makes sense and is doable. The President can ‘step down’ in effect, although it is never a good thing to go with assurances. That may be, for now, the best option, if one is realistic and truly wants to see resolution of the political impasse. He could request party leaders to clear their respective national lists and appoint professionals with immaculate track records (just 10 would do, really), request MPs to elect one of these individuals as an interim Prime Minister, mandate the premier and cabinet to design strategies to resolve the damning political and economic issues, and appeal to one and all to urge their representatives to fall in line. He would have to give an assurance (not ideal, but perhaps the best option right now) to retire executive provisions.  

This may not be acceptable. ‘The people,’ amorphous entity, a term open to manipulation, especially by those who are organised and have well-defined political objectives (noble or vile), will decide one way or another.
How things will unfold, it is hard to predict, but this much can be said: if things get worse, people will die and it would be good to remember that most of the born-again agitators conversant in English probably remember a man called Richard De Soyza but not Ranjithan Gunaratnam, and that in 1988-89, in Sri Lanka (as has been the case, before and after, in other countries), typically, one or maybe a handful of Richards died but the Ranjithans died in their thousands.

Rambukkana, then, may get replicated all over the country, but unlikely so in the plush residential areas in Colombo. Proportions notwithstanding, we cannot afford even a single death. We’ve lost tremendously in Rambukkana. The onus is on one all all, the President included or indeed, one might say, ‘especially the president.’
malindadocs@gmail.com

[Malinda Seneviratne is the Director/CEO of the Hector Kobbekaduwa Agrarian Research and Training Institute. These are his personal views.]

වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යයන වැඩසටහන

ජනාධිපති ධූරය අත් හැර ගියොත් ඉන්පසු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක්‍රියාත්මක වෙනවද? නැද්ද?

ජනාධිපති ධූරය අත්හැරියාට පසු වෙනදේ සහ නොවෙනදේ බලා ඉන්න ආසයි…

1) තෙල්, ගෑස් පෝලින්….විදුලිය කප්පාදුව නතර වීම සහ බඩු මිල අඩුවීම.
2) රටට ඩොලර් ගැලීම වේගවත් වීම.
3) බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය හිමිවීම සහ බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යාංශය රාජ්‍යයේ ප්‍රධානියා විසින් දැරීම.
4) රාජ්‍ය දේපල සහ ආයතන විකිණීම, බදු දීම නැවතීම.
5) නීතියේ පාලනය තහවුරු වීම.
6)බලවතා විසින් දුබලයා පෙළීම නතර වීම.
7) 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි වීම.
8) ඒකීය යන්න ස්ථාවර වී ෆෙඩරල්, සන්ධීය යන්න සාකච්ඡාවට නොගැනීම.
9) දේශීය නිෂ්පාදන ආර්ථිකය වර්ධනය වීම.
10)නීතිය සිංහල භාෂාවෙන් ඉගෙනීමට නැවත අවස්ථාව ලැබීම..(2020.12.30 අංක 2208/13 අතිවිශෙෂ ගැසට් පත්‍රයෙන් අධිකරණ අමාත්‍යංශයේ මූලිකත්වයෙන් නීති අධ්‍යාපනය සිංහල භාෂාවෙන් ලබා දීම තහනම් කර ඇත)

ජනාධිපතිවරයා ධූරය අත් හැරීමෙන් පසු ඉහත කාරණා සි‍ඳුවෙනවාද? නැද්ද?යන්න බලා ඉන්න ආසයි.

ෆීනික්ස් නීති සාර සංග්‍රහය 2022 අප්‍රේල් දිගහැරුම වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යයන වැඩසටහන. දුරකථන 0712063394

Rudra de Zoysa. MNZM.

Dear Sri Lankans and friends of Sri Lanka,

As you are aware Sri Lanka is currently going through the worst economic crisis since our Independence. For our brothers and sisters in Sri Lanka this situation has transformed itself into an endless sequence of hardship – lack of basic food essentials, vital medicines, life supporting medical equipment and many other basic rudiments of life.

This letter is not to debate or analyse how and why our motherland is experiencing these hardships. This letter is about helping our motherland NOW and providing a short-term solution to alleviate the hardship.

I am writing this message primarily to inspire and encourage you to make a contribution of money to a creative scheme made possible by the United Sri Lanka Association (USLA). 

USLA will establish a mechanism to collect hard currency in New Zealand and transfer those funds to agencies in Sri Lanka that procure medicines and vital medical equipment. The convertible currency will be credited via official banking institutions. The mechanism created by USLA will be completely transparent and accountable. 

Our mother (Sri Lanka) and brothers and sisters living in Sri Lanka are in a toxic environment. NOW is the time for all Sri Lankans living in New Zealand and other foreign countries to come to the help of our motherland. Our mother (Sri Lanka) parented and nourished us with mother’s milk when we were helpless infants. Now is the time to show our gratitude and repay (in an infinitely small part only) the vast debt that we owe to our motherland. There is a moving, emotional and heartrending Sinhala poem that asks us the question whether our mothers measured the amount of milk she suckled us when we were breast feeding. Sri Lanka needs us. Now is the time to help our mother (Sri Lanka).

I am proud to be one of the founder members of the United Sri Lanka Association in 1983. At that time there was an ominous terrorist force. Desperate dogfights” had to be wrestled with the enemy to preserve the territorial integrity of our motherland – and yes, USLA helped out in many, many ways. In the current situation also, I urgently implore and recommend readers of this message to help USLA support our motherland in whatever appropriate technique. I entreat you to give financial assistance (or in other positive ways) to our motherland.

I live in Australia now but have unhesitatingly, without trepidation, made a contribution to the scheme set up by USLA.

Thank you for appraising my entreaty.

Rudra de Zoysa. MNZM.

උපුටා ගැන්ම ලංකා සී නිව්ස්

මේ මොහොතේ කළ යුත්තේ ජනාධිපතිවරයා ද ඉවත්කර රට තවදුරටත් අස්ථාවර කිරීම නොවන බවත් ඔහු රටට අභිවෘද්ධිය සලසන වැඩපිළිවෙළකට සහ රට පිළිබඳ සාමූහික තීන්දු ගන්නා සියලු පක්ෂවලින් සැදුම්ලත් ජාතික සභාවකට එකඟ කරවාගෙන අගමැතිවරයා ඇතුළු පවතින ආණ්ඩුව පූර්ණ ලෙස ඉවත් කර අන්තර්කාලීන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීම බවත් ජාතික නිදහස් පෙරමුණේ නායක, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විමල් වීරවංශ මහතා පෙන්වා දෙයි.

කොළඹ සම්බුද්ධත්ව ජයන්ති මන්දිර ශ්‍රවණාගාරයේ දී ‘රට අර්බුදයෙන් ගොඩගත හැකිද?’ යන තේමාව යටතේ පැවති සිය විශේෂ දේශනය සිදු කරමින් ඒ මහතා මෙසේ පෙන්වා දුන්නේය.

එහිදී වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වූ වීරවංශ මහතා මෙසේද සඳහන් කළේය.

ඉන්ධන ලබා ගන්න ගියාම ඉන්ධන නැතිවෙනකොට, ආනයනික ඇතැම් භාණ්ඩ හිඟ වෙනකොට, ගෑස් මිල දී ගන්න ගියාම ගෑස් නැති වෙනකොට, විදුලිය කැපෙන කොට ආදී විවිධ කාරණා ඔස්සේ අපේ ඇඟපතට දැනෙනවා, ‘රටේ ආර්ථිකය දැඩි සත්කාර ඒකකයට ඇතුළු කර තිබෙනවා’ කියා. මේ ආරම්භය පමණයි. දැන් කියවෙනවා ‘කඩදාසි නැහැ’ කියා. ඉදිරියේදී සුපිරි වෙළඳසැල්වල බඩු හිඟයි, කියාවි.

දැන් අපි ඉන්ධන නැවක් එනකොට ඒක විශාල ප්‍රවෘත්තියක් බවට කරගත්තු රටක්. සාමාන්‍යයෙන් ගෑස් නැව් දෙක තුනක්, ඉන්ධන නැව් දෙක තුනක් තිබෙනවා මහමුහුදෙ, ගොඩබාන්න විදිහක් නැතුව ණයවර ලිපි විවෘත කරගැනීමට බැරිව. ඉස්සර අපි මේ නැව් ආවාද නැද්ද, කියා දන්නේ නැහැ. අර්බුදය විසින් ඒවා ප්‍රවෘත්ති බවට පත් කොට තිබෙනවා. බරපතලකම කොයි තරම් අඩු වැඩි වශයෙන් දැක්කත් අපට පිළිගන්න වෙනවා අපි ඉදිරියේ අර්බුදයක් තිබෙනවා, කියා. එය විසඳාගත හැක්කේ කෙසේද, කියන ප්‍රශ්නය ඒ සමඟ එනවා.

මේක විදේශ විනිමය අර්බුදයක් ලෙසයි පෙනෙන්නේ. ඉන්ධන, ගෑස්, කිරිපිටි, කඩදාසි ආදිය ගන්න විදේශ විනිමය නැහැ. එතකොට මේ විදේශ විනිමය අර්බුදය ඇතිවන්නේ කෙසේද? නිදහසින් පසු 1977 දක්වා කාලවකවානුවේ අපි වියදම් කළේ රට තුළ විදේශ විනිමය තිබූ ආකාරයටයි. ඒ වකවානුවේ යම් යම් භාණ්ඩ හිඟයක් තිබුණා. ඒ නිසා පෝලිම් තිබුණා. නමුත් විදේශ විනිමය ණයට අරන් රටේ ජනතාවට කන්න බොන්න දෙන්න ගියේ නැහැ. නමුත් 1977න් පසු එම තත්ත්වය වෙනස් වුණා. ඒ පිළිබඳව දීර්ඝව කතා කළ යුතුයි, පළමුව විදේශ විනිමය අර්බුදය ඇති වන්නේ කෙසේද, කියන එක විමසා බැලීමේ දී ආණ්ඩුව කියන්නේ සහරාන්ලාගේ පාස්කු ප්‍රහාරය, කොරෝනා වසංගතය හා යුක්රේන යුද්ධය නිසා කියලයි. සහරාන්ලාගේ ප්‍රහාරය නිසා නම් දැන් වන විට විදේශ විනිමය අර්බුදය අවසන් වෙලා තිබිය යුතුයි. කොරෝනා වසංගතය නිසා ඇති වූ බලපෑම ද දැන් අවමයි. යුක්රේන යුද්ධය නිසා ද අපට ඇති වූ බලපෑම අවමයි. අපි තෙල්, ගෑස් මිලදී ගන්නේ යුක්රේනයෙන් නොවෙයි. යුක්රේන සංචාරකයන් පැමිණීම අඩු වීම තමයි මෙමගින් ඇති වූ එකම බලපෑම. මේ සාධක තුනෙහි බලපෑම නැතිව ගියාම විදේශ විනිමය උනන්න පටන් ගන්නවාද? නැහැ. සමහරු මේ ප්‍රශ්නේ එතැනට පටු කරන්න බලනවා. ප්‍රශ්නෙ එතරම් සරල කරගෙන තමයි කියන්නේ, ‘ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට ගියාම වැඩේ ගොඩ’ කියා.

සහරාන්ලාගේ ප්‍රහාරය නාවත්, කෝවිඩ් නාවත්, යුක්‍රේන යුද්ධය නාවත් ප්‍රමාදවී හෝ අපට මේ විදේශ විනිමය අර්බුදයට මුහුණදීමට සිදුවෙනවා. අර්බුදය ඉක්මනින් පැමිණීමයි ඉහත සාධක මගින් සිදු වූයේ.

‘ණය ප්‍රාග්ධනය පොම්ප කිරීම’

1977න් පසුව අපේ ආර්ථික මොඩලය වෙනස් වුණා. ඒකට අපි කිව්වා විවෘත නිදහස් වෙළඳපොළ ආර්ථික ක්‍රමය කියා. එම ආර්ථික ක්‍රමය මගින් විශාල විදේශ ණය ප්‍රාග්ධනයක් රට තුළට පොම්ප කරනු ලැබුවා. මුලින්ම මහවැලි සංවර්ධන ව්‍යාපාරය අවුරුදු 5කින් අවසන් කිරීමට පසුව මහා මාර්ග හැදීම වැනි යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනයට පමණක් නොවෙයි රජයේ සේවකයාගේ වැටුප් ගෙවීමට පවා මේ ණය ප්‍රාග්ධනය ලබා ගැනීමට සිදු වුණා. ණය යෝජනා ක්‍රම මගින් තමයි ගමක පාරක බෝක්කුව පවා හැදුණේ. විදුලි බලයෙන් රට 100%ක් සංතෘප්තයි කීවාට ඒ සඳහා ඇදපු හැම විදුලි රැහැනක්ම, විදුලි කණුවක්ම එම ණය ප්‍රාග්ධනය තුළින් ලබාගත් ඒවා. කොටි ත්‍රස්තවාදය පරදවා රටේ ඒකීයභාවය රැකීමට සිදුවුණෙත් ණයට අරන්. ඒ සඳහා වැය කළ මුදල ඩොලර් බිලියන 200කට අධිකයි.

මධ්‍යම පන්තිය පුළුල් වීම

මේ ණය ප්‍රාග්ධනයෙන් කොටසක් සමාජයට එනවා. එමගින් මධ්‍යම පන්තිය පුළුල් වෙනවා. මධ්‍යම පන්තිය පුළුල් වීමත් සමඟ සිතුම් පැතුම්, පරිභෝජන රටාව වෙනස් වෙනවා. ගමේ පාසල හොඳ නැති වෙනවා, ජාත්‍යන්තර පාසල් කියා දෙයක් ඇතිවෙනවා. ඒවාට වෙනම ගුරු ප්‍රජාවක් හැදෙනවා. ටියුෂන් එනවා. තරගකාරිත්වය වැඩි වෙනවා. මේ විදිහට මුළු ජීවන රටාවම වෙනස් වෙනවා. ‘වයි ජෙනරේෂන්’, ඒ කියන්නේ අන්තර්ජාලය භාවිතා කිරීමට පටන් ගත්තු පරම්පරාව බිහි වෙනවා. මේ ආකාරයට බිහිවූ නව පරම්පරාවන්වල ඇතැම් දරුවන්ගේ ‘හෙයා ස්ටයිල්’ නිව්යෝර්ක්, ලන්ඩන් නගරවල වෙසෙන දරුවෙකුගේ ‘හෙයා ස්ටයිල්’ එකට සමානයි. 100%ක් නොවුණාට ඒ දරුවන් සිතන පතන ආකාරයත් එම රටවල දරුවන්ට සමානයි. ජංගම දුරකථනයෙන් ‘ගේම් ගහලා’ අම්මා ඒ පිළිබඳව අවවාද කළාම සියදිවි නසාගත් දරුවන් ද මේ නව පරම්පරා තුළ සිටිනවා.

‘යකා අවුස්සා ගැනීම’

මෙය චක්‍රයක් ලෙස ඉදිරියටම යනවා. ණය ප්‍රාග්ධනය එනවා. එයින් කොටසක් සමාජයට එනවා. ලැබෙන ප්‍රාග්ධනය සොරා කෑම ද සිදු වෙනවා. මේ සියල්ලෙන් මධ්‍යම පන්තිය පුළුල් වෙනවා. අවශ්‍යතා ද පුළුල් වෙනවා. ‘ඇවිදින මංතීරු’ අවශ්‍ය වෙනවා. ඒවාට ද ණය ප්‍රාග්ධනය ලබාගන්නවා. දැන් ‘යකා’ අවුස්සාගෙන ඉවරයි. මම මේ කියන දෙය පටු අර්ථයෙන් ගන්න එපා. මේ මධ්‍යම පංතිය එක්තරා දුරකට යකෙක්. පුරුදු ජීවන රටාව දෙන්නම වෙනවා. නැතිනම් මරන් කන්න එනවා. පුද්ගලික ජෙට් එකෙන් ගිහිල්ලා හරි තමන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරාගෙන, පිටරටකට හෝ ගිහින් ජීවත් විය හැකි උඩම පිරිස හැරුණාම, මධ්‍යම පන්තියේ ඉහළම කොටස, ඊට පහළ මට්ටමේ පිරිස, ඊටත් පහළ සියලු සමාජ ස්ථරයන් මේ අර්බුදය විසින් පීඩාවට පත් කර තිබෙනවා. සල්ලි තිබෙන කෙනා ගියත් අද ගන්න තෙල් ටික නැහැ.

ගාලුමුවදොර විරෝධතාවයේ වැඩිපුර ඉන්නේ මධ්‍යම පන්තියේ පිරිස්නේ. මම දුටුවා තරුණියක් බෝඩ් එකක් අල්ලන් ඉන්නවා, ‘ලයිට් කපන්න එපා යකෝ, මට මිනිහගෙන් කරදරයි.’ කියා. අපි හිනා වුණාට ඒවත් මධ්‍යම පන්තියේ ප්‍රශ්න. සමහර විට ඊට වඩා වැඩි ප්‍රශ්නවලට ඒ තරුණියට මුහුණ දීමට සිදුව නැතුව ඇති. මෙවැනි බොහෝ සටන්පාඨ මේ තරුණ පිරිස් අත තිබෙනවා. මම ඔවුන්ව විවේචනය කරනවා නොවෙයි, එය තේරුම් ගැනීම සඳහායි පවසන්නේ. මේ අර්බුදය විසින් ඔවුන්ගේ ජීවන පැවැත්ම අභියෝගයට ලක්කර තිබෙනවා. එවිට කිසි දිනෙක විරෝධතා නොකරපු කෙනා විරෝධතා කරන්න යනවා. දැන් අපට පෙනෙන්නේ ඒක.

‘දිගටම යන්න බැරි ණයට කන ගමන’

මේ ආපු ගමන ඇතුළේ අපට ආනයන සඳහා ඩොලර් 1000ක් උවමනා නම් අපි උපයලා තිබෙන්නේ ඩොලර් 01යි. ඉතිරි ඩොලර් 999ම අපි ගත්තේ ණයට. රාජ්‍ය වියදම් පියවාගන්න රජය ණය ගන්නවා. ණයවර ලිපි විවෘත කිරීම ආදියට බැංකු පිටරට බැංකුවලින් ණය ගන්නවා. හැබැයි මධ්‍යම පන්තිය පුළුල් වෙනවා. ඔවුන්ගේ අතට මුදල් එනවා. ‘මේ රෝල ගහගෙන යන්න පුළුවන් නම් හොඳයිනේ’ කියා ඕනෑම කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන්. නමුත් එවැනි ගමනක් දිගටම යන්න බැහැ. අපි අපනයනයෙන් උපයන මුදලට වඩා වැඩියි ආනයනයට වැය කරන මුදල. මේ ගැටලුව විසඳීමේ ක්‍රියාමාර්ග නොමැතිව, ඇස් වහගෙන මේ රටේ ආර්ථිකය හසුරුවපු සියලුදෙනා මේ දශක තුනකට අධික කාලය තුළ ඉදිරියට ඇවිත් තිබෙනවා.

අපට නිදහසින් පසුව 2015 මුල දක්වා ගෙවීමට තිබූ සමස්ත ණය ප්‍රමාණය ඩොලර් බිලියන 07ක් පමණ වුණා. එතැන් සිට ආරම්භ වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අග්‍රාමාත්‍ය ධුරය දැරූ අවුරුදු හතරහමාර තුළ ලබා ගත් ණය ප්‍රමාණය ද ඩොලර් බිලියන 7කට ආසන්නයි. එමගින් රටේ ණය බර දෙගුණ වූවා. එක් එක් පාලනතන්ත්‍ර ඡන්දදායකයා සතුටු කරලා තියෙන්නේ එහෙම ණය අරන්. අපි ඒ විදිහට සැප සේ ජීවත් වෙලා තිබෙනවා. එමගින් අනාගත පරපුරට සැප සේ ජීවත් වීමට තිබූ අවස්ථාවයි අපි උදුරාගෙන ඇත්තේ. ඒ පරපුරේ ජීවන පැවැත්ම අද අභියෝගයට ලක්වෙලා නිසයි ඔවුන් පාරට බැස ඇත්තේ. මේ වසරේ ගෙවීමට ඇති සමස්ත විදේශ ණය වාරිකය ඩොලර් බිලියන 6.75ක්. තෙල්, ගෑස්, සීනි, කිරිපිටි ආනයනයට වාර්ෂිකව වැය කරන මුදල ඉතා ඉහළයි. මේ ආකාරයට ණය වාරිකය ගෙවා ආනයනික ද්‍රව්‍ය ගෙන්වීමට නම් අපට ඩොලර් බිලියන 20 – 30ක හොඳ ආදායමක් තිබිය යුතුයි. හොඳ විදේශ වත්කම් සංචිතයක් තිබිය යුතුයි. ජීවන මට්ටම අතින් බංග්ලාදේශ ජනතාව අපට පහළින් සිටියත් ඔවුන්ගේ ද විදේශ වත්කම් සංචිතය ඩොලර් බිලියන 40කට අධිකයි. එවැනි තත්ත්වයක් අපට තිබුණා නම් මේ තත්ත්වය කළමනාකරණය කරගත හැකියි. අපට කවර කාලයකදීවත් එවැනි විදේශ වත්කම් සංචිතයක් තිබිලා නැහැ ණය සඳහා සහන කාල සියල්ල අවසන් වෙලා මේ අර්බුදයට මුහුණ දීමට අපට වෙලාවක් එනවා. දැන් පැමිණ ඇත්තේ ඒ වෙලාවයි. ඒ දිනය කලින්ම උදාවී තිබෙනවා.

‘පේන් කිලර් දීලා බැහැ’

දේශපාලන නායකත්වය, විද්වතුන් ඇතුළු මේ මුළුමහත් සමාජය මේ අනාගත අවදානම ගැන නොතකමින් ‘ණය අරන් කාලා බීලා ජොලියේ ඉන්න සංවර්ධන මොඩලයක්’ පවත්වාගෙන යමින් ආපු ගමන තමයි මෙසේ අභියෝගයට ලක්වී තිබෙන්නේ. තවමත් සමහරුන් කියනවා, ‘ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට සහ වෙනත් ණය දෙන තැන්වලට ගියාම යළි ණය ලැබේවි. එතකොට අපට අර පුරුදු ගමන යන්න පුළුවන් වේවි’ කියා. ඒක හරියට ආර්ථීකය නැමැති ලෙඩා දැඩි සත්කාර ඒකකයේ සිටියදී, ‘ලෙඩේ සුව නොවුණාට කමක් නැහැ. ඔය පේන් කිලර් වගේ දෙයක් දීලා වාට්ටුවට දාන්න’ කියනවා වගේ වැඩක්. ඒ වගේ පේන් කිලර් එකක් දුන්නාම වේදනාව අඩු වේවි. ලෙඩා ගෙදරත් යාවි. නමුත් ඊළඟ වතාවේ ලෙඩේ උත්සන්න වෙන්නේ මරණීය අන්තරායක් සහිතවයි. මේ තත්ත්වයට පැලැස්තර විසඳුම් හෙව්වොත් මේ ආපු ගමනේ, සංවර්ධන මොඩලයේ, උපායමාර්ගික වැරැද්ද නිවැරදි කරගැනීමේ පැත්තට අපේ අවධානය යොමු නොවුණොත් මීට අදාළව මේ මොහොතේ පහළ විය යුතු ප්‍රඥාව අපි ළඟාකර නොගත්තා වෙනවා. අර්බුදකාරී අවස්ථාවකදී තමයි ප්‍රඥාවන්තයන් මතුවන්නේ. වෙනස් මගපෙන්වීම් ලැබෙන්නේ. මේකත් එහෙම අවස්ථාවක්. ඒ නිසා ‘පේන් කිලර්’ බීලා ලෙඩේ හොඳ කරගන්න දොස්තරලා ළඟ නතර නොවී, මේ අර්බුදයෙන් සම්පූර්ණයෙන් ගොඩඑන මාවතක් දෙසට අපේ රටේ ආර්ථික – සමාජ – දේශපාලන ගමන හරවා ගැනීම තමයි අප ඉදිරියේ තිබෙන එකම සහ අවසාන ප්‍රතිකර්මය වන්නේ.

‘දූෂණය බර අවියක් වූ සමාජයක්’

1977දී හඳුන්වා දුන් සංවර්ධන මොඩලයත් සමඟයි දූෂිත දේශපාලනය, දූෂිත රාජ්‍ය සේවය, දූෂිත සමාජය යන සියල්ලම පැවැත්මට ආවේ. ඊට පෙර වෙනත් සටන් පාඨ තිබුණත් දූෂණය කියන එක ප්‍රබලව දැකගත හැකිවූයේ නැහැ. ඒක 1977ට පෙර සැහැල්ලු අවියක්. 1977න් පසු බර අවියක්. මේ තත්ත්වය තුළ සමාජයේ ප්‍රමිතීන් හීන වූවා. ‘වයි ජෙනරේෂන්’ එකට නම් අන්තර්ජාලය පැමිණීමට ප්‍රථම පරම්පරාවේ බලපෑම තිබෙනවා. ඔවුන් 70 – 80 දශකවල ගීත අහනවා. ඊට පසුව ආ ජෙනරේෂන් එක අහන්නෙ රැප් ගීත. ඒ ගීත සාහිත්‍යය – ගීත කලාව තුළ හැදෙන මිනිසා සහ අප දැන් මේ ඇසුරු කරන මිනිසා දෙදෙනෙක්. මම මේ පෙන්වූයේ සමාජමය, සංස්කෘතිකමය වශයෙන් පෙනෙන වෙනස. 1977ට පෙර මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය මෙහෙම ඉහළ ගොස් තිබුණේ නැහැ. දැන් නාගරික තරුණ දියණියන් පවා මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහි වී තිබෙනවා. එය තමයි සමාජමය වශයෙන් ඇතිව තිබෙන පරිහානිය. 1977ට පෙර තිබූ රාජ්‍ය සේවයට වඩා 1977න් පසු රාජ්‍ය සේවය කාර්යක්ෂමතාවයෙන් අඩුද, වැඩිද? ජනතා සේවක ගුණයෙන් අඩු ද, වැඩි ද? අධිකරණයකට ගොස් පැය කිහිපයක කාලයක් නඩු කටයුතුවලට ඇහුම්කන් දුන්නා නම් සමාජය පිරිහීමට පත්ව ඇති ආකාරය වටහාගැනීමට පුළුවන්. නිදසුනක් ලෙස කොළඹ පිරිමි පාසලක පන්තියකට ගුරුතුමිය එන විට සියලුම ළමයි නිදි. හොයලා බැලුවාම මොනවද මත්ද්‍රව්‍යයක් පාවිච්චි කරලා. මේක මාධ්‍යයට යාමට නොදී විශාල තරවටුවක් කරලා යටගහගෙන තිබුණා. ඒ ආකාරයට සමාජයේ පිරිහීම කියාපාන එළියට නොපෙනෙන සිදුවීම් ඇති තරම් තිබෙනවා.

‘අර්බුදයෙන් ගොඩඑන්න අපට පුළුවන්ද?’

මේ වැරදි සමාජ ආර්ථික මොඩලය අතහැර නව සමාජ ආර්ථික මොඩලයක් අතැතිව මේ අර්බුදයෙන් ගොඩඑන්න අපට පුළුවන්ද? පුළුවන්. ආදිවාසී නායකයා පවසා තිබුණා ‘පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින 225 මළකුණක් දිහා බලන් ඉන්න කපුටු රැලක් වගේ’ කියලා. කපුටා මළකුණ දිහා බලන් ඉන්නේ කෑල්ලක් කඩලා කන්න. 225 කියන්නේ අනෙක් අතට මේ රටේ දේශපාලන පක්ෂ නියෝජිතයින්නේ. ඇත්තෙන්ම මේ මොහොතේ මේ පක්ෂ වැඩි ප්‍රමාණයක් කටයුතු කරන්නේ වැදි නායකයා කී ආකාරයට තමයි. ‘මේ අර්බුදය ව්‍යසනයක් බවට පත්වෙලා අපට බලය ගන්න චාන්ස් එකක් ලැබේවි’ කියලා එක කට්ටියක් හිතනවා. තව කට්ටියක් ‘අපි අඩු ඡන්ද ප්‍රතිශතයක ඉන්නේ ඒක 50% දක්වා ඉහළ දමා ගන්න මේක හොද අවස්ථාව’ කියලා හිතනවා. සුමන්දිරන් හිතනවා ‘ෆෙඩරල් දිනා ගන්න මේක හොඳම වෙලාව’ කියා. දෙමළ ඩයස්පෝරාව හිතනවා ‘මේක ඊළම ගන්න හොඳම වෙලාව’ කියා. ඒ වගේම බෞද්ධ විරෝධී, නිරාගමික රැවුල්කාර මහත්වරුන් හිතනවා, ‘ශාසනයට, භික්ෂූත්වයට පහර දෙන්න මේක නියම වෙලාව’ කියා. මේ අවස්ථාව දෙස බලාගෙන ඉන්න එක එක අයට එක එක උවමනාවන් තිබෙනවා ඉටුකර ගැනීමට.

ඒ නිසා තමයි ගාලුමුවදොර, තරුණ පිරිස ආරම්භ කළ විරෝධතාවට එක එක ‘කාක්කෝ’ රිංගන්නේ. එදා ශ්‍රී ලංකා ආරක්ෂක හමුදාවල තරුණයන් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් සටන් කරලා මේ රටේ ඒකීයභාවය රැක දුන්නා. නමුත් දැන් ගාලුමුවදොර තිරවල වැටෙනවා ‘එක්සත් ශ්‍රී ලංකාව’ කියා. මේ එතනට රිංගපු කාක්කන් තම පටු අභිමතාර්ථ ඉටු කරගන්න දඟලන ආකාරයයි. මම දන්නේ නැහැ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග සාකච්ඡාවට ගිය පිරිසට මෙහෙම කියවාගැනීමක් තිබෙනවාද, කියා. කෙසේ වෙතත් අපට තිබෙන අභියෝගය තමයි මේ අර්බුදයෙන් එළියට එන මාවත නිර්මාණය කර ගැනීම.

‘ආර්ථිකයේ හිල් වැසීම’

ආර්ථික කළමනාකරණය කියන්නේ ලැබෙන මුදල් ප්‍රතිඵල ගෙනෙන දේවල්වලට යෙදවීමයි. දේශපාලන නායකත්වය හා සමාජය එක පළල් චින්තනයකින් බැඳී ආදර්ශවත්ව කටයුතු කිරීමෙන් තමයි ලෝකයේ දියුණු වූ සෑම රටක්ම දියුණු වී ඇත්තේ. මේ පරාධීන ආර්ථික මොඩලයෙන් එළියට එන අවස්ථාව බවට මේ අර්බුදය පත් කර ගන්නේ කෙසේද? එළියට එනවා කියන්නේ කුමක්ද? මුලින්ම කරන්න ඕනේ අපේ ආර්ථිකයේ තිබෙන හිල් වහන එක. ලැබෙන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණයවත් රැකගන්න බැරි හිල් ගොඩක් අපේ ආර්ථිකයේ තිබෙනවා. පළමුව කළ යුත්තේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට යන එක නොවෙයි, මේ හිල් ටික වහන එක. අනුන්ගෙන් විදේශ විනිමය ඉල්ලන්න කලින් අපේ අතට එන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය රැකගත යුතුයි. දැනට පවතින විදේශ විනිමය පනත ඉතාම අකාර්යක්ෂම, මේ අර්බුදය උත්සන්න කිරීමට දායක වූ පනතක්. 1977ට පෙර අපනයනයෙන් ලද විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය මාස තුනක් ඇතුළත මේ රටට රැගෙන ආ යුතු බවට නීතිමය ප්‍රතිපාදන තිබුණා. එහෙම කළාට පසුව තමයි ඊළඟ නිෂ්පාදන තොගය අපනයනය සඳහා අවස්ථාව උදාවූයේ. එමගින් උපයන ලද විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය පිටරටවල ‘පාක් කිරීමට’ ඉඩ ලැබුණේ නැහැ. 1977න් පසු මේ නීතිමය ප්‍රතිපාදන ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ලිහිල් වෙනවා ඒ වගේම ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රාග්ධන ගිණුමත් විවෘත කරනවා. නමුත් ඉන්දියාවේ පමණක් නොවෙයි බංග්ලාදේශයේ ද ප්‍රාග්ධන ගිණුම තවමත් සංවෘතයි. ඉන්දියාවේ සහ බංග්ලාදේශයේ විදේශ වත්කම් සංචිත ශක්තිමත් වීමට ඒකත් එක හේතුවක්.

‘රවීටත් මතක නැහැ’

ඒ නිසා මෙන්න මේ විදේශ විනිමය පනත සංශෝධනය කරලා අපනයනයෙන් පමණක් නොවෙයි අප උපයන සෑම විදේශ විනිමයක්ම නිශ්චිත කලක් තුළ නීත්‍යනුකූල මාර්ගයෙන් රට තුළට රැගෙන ඒම අනිවාර්ය කළ යුතුයි. මට මතකයි හිටපු මුදල් අමාත්‍ය රවී කරුණානායක මහතාට එක වතාවක් මුදල් විශුද්ධිකරණ චෝදනා යටතේ නඩුවක් පැවරුණා. ඒ කාලයේ කවුරු ඩොලර් ගනුදෙනුවක් කළත් එය මහ බැංකුවට දැනගැනීමට හැකි නීතිමය ප්‍රතිපාදන තිබුණා. රවී කරුණානායක මහතා ඒ හින්දම මුදල් අමාත්‍ය ධුරයට පත් වුණාට පසුව කළේ මහ බැංකුව නොදැන ඩොලර් සංසරණය වීමේ ඉඩකඩ හැදීම. ඔහු විදේශ විනිමය පනත තවදුරටත් ලිහිල් කළා. පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසුව පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවක් පත් කළා ඉස්ලාම් අන්තවාදය පිළිබඳව අධ්‍යයනය කර වාර්තාවක් ලබා දීමට. රවී කරුණානායක මහතා ද එහි සාමාජිකයෙක් ලෙස කටයුතු කළා. එම තේරීම් කාරක සභාව එවකට මහ බැංකු අධිපතිවරයා කැඳවා තිබුණා ‘ෂරියා විශ්වවිද්‍යාලයට මුදල් ලැබුණු ආකාරය පිළිබඳව විමසීමට’. එහිදී රවී කරුණානායක මහතා මහ බැංකු අධිපතිවරයාගෙන් විමසනවා ‘ඇයි මහ බැංකුව දන්නෙ නැද්ද මේ සල්ලි ආපු විදිහ?’ කියා. එවිට මහ බැංකු අධිපතිවරයා හිනාවෙලා කියනවා ‘නැහැ සර්. දැන් මහ බැංකුවට ඒ බලය නැහැ. සර් මුදල් ඇමති ධුරය දරපු කාලයේ එම නීතිමය ප්‍රතිපාදන ඉවත් කළා නේ’ කියා.රවී කරුණානායකට ඒ කරපු දේ මතකත් නැහැ. ඒ වගේ බඩු ටිකක් එක්ක ආපු ගමනක් ඇතුළෙ මේ රට මේ විදිහේ අර්බුදයකට මුහුණ දීම ගැන එතරම් පුදුම විය යුතු නැහැ.

උන්ඩියල් වැනි නීත්‍යනුකූල නොවන විදේශ විනිමය ගනුදෙනු නතර කිරීමට කිසිදු පියවරක් නොගන්නා විට හිතෙනවා, ‘කළු මුදල් වෙළඳපොළේ සමහර මැති ඇමතිවරුන්ගේ මුදල් ද උන්ඩියල් වෙලා ඇති’ කියා, ඇතැමුන් කියන කතාවල යම් සත්‍යයක් තිබෙනවා කියා. දැන් බලන්න ලස්සනම වැඩේ. බැංකුවේ ඩොලර් නැහැ. කළු මුදල් වෙළඳපොළේ ඩොලර් තිබෙනවා. ඩොලර් බිලියනයක් වුවත් ඔවුන් කියන පොලියට ගන්න පුළුවන්. අද නීත්‍යනුකූල මාර්ගයේ ගඟ සිඳිලා, නීති විරෝධී මාර්ගයේ ගඟ පළල් වෙලා. එතකොට කොහොමද රටක විදේශ විනිමය කළමනාකරණය කරන්නේ? නීති විරෝධී මාර්ගයේ ගඟයි සිදෙන්න ඕනෑ. නමුත් ඒකේ අනෙක් පැත්තයි සිදුව ඇත්තේ. අද රටට සල්ලි නැහැ. කළු සල්ලි වෙළඳපොලේ සල්ලි තිබෙනවා. හිටපු මුදල් ඇමති, ද්විත්ව පුරවැසියා දිවයින පුවත්පත සමඟ පැවැති සාකච්ඡාවේදී කියනවා, ‘උන්ඩියල් මාකට් එක තිබුණට කමක් නැහැ. ඒ කළු මුදල් වෙළෙඳපොළ මගින් යුද්ධ කාලේ අපි අරවා මේවා කළා. උතුරු කොරියාවෙන් ආයුධ ගත්තා’ කියා. වෙන අයෙක් මෙහෙම ප්‍රකාශ කළා නම් ඇමෙරිකාව කිපිලා ලොකු නැටුමක් නටනවා. නමුත් මෙහිදී එහෙම දෙයක් වුණේ නැහැ. ‘ද්විත්ව’ හින්දා වෙන්න ඇති. කළු සල්ලි වෙළඳපොළට මේ විදිහේ පිළිගැනීමක් දෙන්නේ මේ කාගේ හරි මුදල් එතැන තිබෙන හින්දයි. ලෝකයේ මොන මුදල් ඇමති ද කළු සල්ලි වෙළඳපොළට එහෙම වටිනාකමක් දෙන්නෙ? කළු සල්ලි වෙළෙඳපොළ හුරතල් කරමින් නීත්‍යනුකූල මුදල් වෙළෙඳපොළ සක්‍රිය කිරීමට බැහැ. මෙතෙක් කලක් මේ රට රැගෙනවිත් තිබෙන්නේ රටට ලැබුණු විදේශ විනිමය ප්‍රමාණයවත් කළමනාකරණය කරගන්නා මාර්ගයක නොවෙයි කියා පෙනෙනවා.

‘විවෘත ගිණුම් ක්‍රමය’

ඊළඟට අපි දන්නවා දැනට ක්‍රියාත්මක විවෘත ගිණුම් ක්‍රමය (Open Account System) පිළිබඳව. එමගින් ආනයනයේදී විශාල වශයෙන් විනිමය අවභාවිතා වෙනවා. එතැනට උන්ඩියල් වැනි ක්‍රම පැමිණෙනවා. ඒ නිසා නව නීති ප්‍රතිපාදන, කොන්දේසි යටතේ විවෘත ගිණුම් ක්‍රමය සමීපව අධීක්ෂණය කිරීමත් මෙහිදී සිදුවිය යුතුයි. අපි දන්නවා සිංගප්පූරුව වැනි රටවල නිදහස් වරාය ක්‍රමයක් (Free Port System) තිබෙනවා. එය රේගුවේ අධීක්ෂණයට හා පාලනයට යටත්. නමුත් අපේ රටේ තිබෙන නිදහස් වරාය ක්‍රමය සිංගප්පූරුවේ තිබෙන නිදහස් වරාය ක්‍රමය වගේ නොවෙයි. එහි තිබෙන බදු නිදහස් ක්‍රමයේ දැඩි අධීක්ෂණයක් නැහැ. ඒ නිසා ජාවාරම්කරුවන්ට එය ඔවුන්ගේ වාසියට යොදාගන්න පුළුවන් වෙලා තිබෙනවා. මේ වරද අපි නිවැරදි කළ යුතුයි.

‘ගුදම් පහසුකම් පාලනය’

මේ සියල්ලටම අදාළ වෙනස්කම් සිදු කරමින් යාමේදී තවත් අපේ අවධානයට යොමු විය යුතු දෙයක් තමයි වරාය ආශ්‍රිතව පවත්වාගෙන යන ඉතා විශාල ගුදම් පහසුකම් පාලනයට වැඩපිළිවෙලක් සකස් කිරීම. අර සීනි බදු වංචාවට අදාළ ව්‍යාපාරිකයා බදු අඩු කළ ගමන් ඔහුට ලබාදී ඇති ගුදම්වල සීනි ටොන් ගණනක් ගොඩගහගෙන තිබුණා. බදු වැඩි කළ ගමන් ඔහු ඒ ගුදම්වල සීනි විකුණා අතිරේක ලාභයකුත් ලබාගෙන තිබුණා. ඒ ගුදම් පහසුකම පාවිච්චි වෙනවා අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ වෙළෙඳපොළ පාලනයට, අයථා ලාභයක් ලැබීමට. එනිසා මේ ඉතා විශාල ගුදම් පහසුකම් පාලනයත් අත්‍යවශ්‍ය දෙයක්. නැත්තම් මේ අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ වෙළෙඳපොළ පාලනයට බලයට එන ආණ්ඩුවට කිසිම ‘ටූල් එකක්’ නැති වෙනවා. තොග මේ විදිහට කවුරුහරි ළඟ තිබෙන කොට පාරිභෝගික කටයුතු අධිකාරිය ගහන ගැසට්වලින් වැඩක් වෙන්නෙ නැහැ.

‘අවුරුදු 02කට තාර ගෙනත්’

පසුගිය කාලයේ කීවානේ බොහෝ ආනයනික භාණ්ඩ සීමා කළා කියලා. නමුත් එම කාලයේ තමයි තිබෙන්නේ මෙරටට වැඩිම ආනයනය කරපු මාසය. 2021 නොවැම්බර් මාසේ තමයි ලංකා ඉතිහාසයේ වැඩිම ආනයනික වියදම සටහන් වෙන්නේ. ඒ මාසේ අවුරුදු 02කට සෑහෙන්න තාර ගෙනත්. තාර විතරක් නොවෙයි ඒ විදිහට බොහෝ දේ ගෙනැවිත්. බලන්න රුපියල වැටෙනවා. මේ ආනයනික සීමා යටතේ ගෙනාපු දේවල් හිඟ වෙනවා. අවසානයේ දී ආනයනකරුවාට අසීමිත ලාභයක් උපයන්න මග පෑදෙනවා. දැන් ක්‍රියාත්මක විදේශ විනිමය පනතේ තිබෙනවා, අපනයනකරු තමන්ගේ අපනයන ආදායම වසරක් ඇතුළත රට තුළට ගෙන ආ යුතුයි කියලා. නමුත් වසරක් ඇතුළත එසේ විදේශ විනිමය රට තුළට නොගෙනාවොත් දෙන දඬුවම කිසිම තැනක සඳහන්ව නැහැ. එහිදී මහ බැංකුවට හෝ ආනයන අපනයන පාලකට ගතහැකි ක්‍රියාමාර්ග සටහන්ව නැහැ. අපේ රටට ලැබෙන්න තිබෙන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය හෝ නොලැබී යාමට මේක ප්‍රධාන හේතුවක්.

‘අවිචාර ගමනේ තවත් වරදක්’

ඒ නිසා මේ හිල් ටික වහගන්නේ නැතිව අපට මේ විදේශ විනිමය අර්බුදයෙන් එළියට එන්න බැහැ. දැන් බලන්න 2020ට සාපේක්ෂව 2021දී අපනයන ආදායම 16.71% කින් වැඩි වී තිබෙනවා. ඒ කියන්නේ ඩොලර් මිලියන 1125.69කින් වැඩි වී තිබෙනවා. ඇඟලුම්වලින් ලද අපනයන ආදායම 2020ට සාපේක්ෂව 52.8%කින් වැඩි වී තිබෙනවා. ඒ කියන්නේ ඩොලර් මිලියන 496.4කින් වැඩි වී තිබෙනවා. 2022 ජනවාරියේ අපනයන ආදායම ඩොලර් මිලියන 1101කින් ඉහළ ගිහිල්ලා. නමුත් මේ මුදල් රට තුළට ඇවිල්ලා ද? කොටසක් එන්න ඇති. නමුත් අතිවිශාල පංගුවක් ඇවිත් නැහැ. ඇතැම් මහා පරිමාණ තේ අපනයන සමාගම් අයිතිකරුවන් ඒ අය තේවලින් ලබන ඩොලර් ආදායම, මේ රටේ යමෙකුට අවශ්‍ය නම් අමුද්‍රව්‍යයක් ගෙන්වාගැනීමට, ඒ කටයුත්තට වියදම් කරනවා. එහිදී එම ඩොලර්වලට වෙළඳපොළ මිලට වඩා රුපියලක් දෙකක් වැඩිපුර අය කරනවා. මෙහේ ඉන්න කෙනා, ණයවර ලිපි විවෘත කරවාගන්නත් බැරි නිසා ඒ තේ අපනයනකරුගේ යෝජනාවට එකඟ වෙනවා. ඒක අවභාවිතයක්. තේවලින් ඉපැයූ මුදල් මේ රටට එන්න ඕනේ. තේ අපනයනයෙන් ඉපයූ මුදලින් යකඩ, රසායනික ද්‍රව්‍ය ගෙන්වීමට බැහැ. තේ කර්මාන්තයට අවශ්‍ය දෙයක් ගත්තට අනෙක් කර්මාන්තවලට අවශ්‍ය දේවල් එම අපනයන ආදායමෙන් අරන් දෙන්න බැහැ. ඒ අනුව පෙනී යන්නේ මේ රටට නීතියක් නැතිව අවිචාරවත්ව ගමනක් ගිය බව නේද? මේ සියල්ල නිසා තමයි මේ ආර්ථික අර්බුදය මේ තරම් උග්‍ර අන්දමින් අපට හමුවන්නේ.

‘පුරෝකථනයන් නැහැ’

රටක පමණක් නොවෙයි යම් සමාගමක පවා යන ගමන පිළිබඳව ආර්ථික විද්‍යාඥයන්ට පුරෝකථනයන්

ඉදිරිපත් කිරීමේ හැකියාවක් තිබෙනවා. නමුත් අපේ රටේ එහෙම පුරෝකථනයක් තිබිලා නැහැ. අන්ධයන් වගේ ඇවිල්ලා. එහෙම පුරෝකතනයක් ඉදිරිපත් කළ අයටත් ඇහුම්කන් දීලා නැහැ. අර්බුදයේ ගොදුරක් බවට පත් වන තෙක් සංවාදයක් ඇති නොවුණේ ඒ නිසයි. මේක තමයි අපට ආණ්ඩුවත් සමග තිබුණු ගැටුම. පසුගිය අවුරුදු දෙක පුරාම අපි ආණ්ඩුව තුළ සිටිමින් මේ අවදානම පෙන්වා දුන්නා. ‘මේ අර්බුදය ව්‍යසනයක් දක්වා වැඩෙන තෙක් බලා ඉන්න එපා!’ කියා ඉල්ලුවා. මා ඉහත කී පෙර ක්‍රියාමාර්ග ගන්න කියා ඉල්ලුවා. විදේශ විනිමය පනත සංශෝධනය ඇතුළු ඒ පියවරයන් මීට වසර දෙකකට කලින් ගත්තා නම් ආර්ථිකය, දැඩි සත්කාර ඒකකයට නොයවා බේරගන්න තිබුණා. නමුත් හිතාමතාම එදා ඒ ගතයුතු පියවර ගත්තේ නැහැ. ඒ හිටපු මුදල් ඇමතිවරයාට අවශ්‍ය වුණේ මේ අර්බුදය උත්සන්න වෙන්න ඉඩ හැරීමට. ඔහු හිතුවා, එමගින් ඔටුන්න දාගත්තු කෙනාගෙන් ඔටුන්න අරගෙන තමන්ගේ ඔලුවට දාගන්න පුළුවන් වේවි, කියලා. එයා අරයාගෙ ඔටුන්න තමන්ගේ ඔළුවට දාගන්න ගිහිල්ලා අන්තිමේදී එයාට මහමගත් නැති වුණා. (එයා අපට කිව්වේ ‘හරි මග හොයන්න ගිහිල්ල අපි මාර්තු 03 වැනිදා මහමගට වැටුණා කියලයි)

‘විදෙස්ගත අර්ථපතීන් සහ ශ්‍රමිකයන් වෙත’

ඒ වගේම අපගේ අවධානය යොමුවිය යුතුයි විදෙස්ගත ශ්‍රී ලාංකික අර්ථපතීන් සහ ශ්‍රමිකයන් වෙත. ඔවුන්ට අපි විශේෂ දිරිගැන්වීම් දිය යුතුයි. ඔවුන් මේ රටේ ඩොලර් බැඳුම්කර මිලදී ගන්නවා නම්, ඩොලර්වලින් ස්ථිර තැන්පතු සිදු කරනවා නම්, අපි අවම වශයෙන් එවැනි අයට තීරු බදු රහිතව හෝ තීරු බදු සහනයක් සහිතව හෝ මේ රටට වාහනයක් ගෙන ඒමට අවස්ථාව සලසා දිය යුතුයි. ගෙවනු ලබන සුළු තීරු බදු ප්‍රමාණයත් විදේශ විනිමයවලින් ගෙවන්න අවස්ථාව සලසා දිය යුතුයි. මේ අර්ථපතීන් සහ ශ්‍රමිකයන් කොතරම් කාලයක් විදෙස්ගතව ජීවත් වුවත් ඔවුන් උදෑසන අවදි වූ වහාම අන්තර්ජාලයෙන් බලන්නේ ලංකාවේ මොකද වෙන්නේ, කියලා. ඔවුන්ගේ මුදුන්මුල් තවමත් තිබෙන්නේ මේ රටේ. ඔවුන්ට අවශ්‍යයි තමන්ගේ රට ගැන තිබෙන හැඟීම අනුව කටයුතු කරන්න. හැබැයි ඒකට විශ්වාසනීය වටපිටාවක් අවශ්‍යයි. තමන්ගේ රටේ ඉන්න පාලකයෝ දූෂිත නම්, මහජනයාට තිබෙන වේදනාව නොතකනවා නම් එවිට විදෙස්ගත ප්‍රජාවට තම වගකීම ඉටු කිරීමට ඉඩක් ලැබෙන්නේ නැහැ. නමුත් එම තත්වය වෙනස් වෙනවා කියලා පෙනෙනවා නම් ඔවුන් රට වෙනුවෙන් තමන්ට පැවරෙන වගකීම ඉටු කිරීමට මැලි වන්නේ නැහැ. ආර්ථිකයේ හිල් වසමින්, මෙවැනි ඉඩප්‍රස්ථා නිර්මාණය කරගනිමින් තමයි අප ඉදිරියට යා යුත්තේ. එහෙම නැතිව, ‘ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට ගියාම ඔක්කොම හරි’ කියන්න මානසිකත්වයෙන් මිදිලයි අප කටයුතු කළ යුත්තේ.

‘අපනයනකරුවන්ගේ ගැටළු’

ඒ විතරක් නෙවෙයි විශ්වාසනීය වටපිටාවක් හැදුවාට පසුව අපට විදෙස්ගත ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්න පුළුවන් ‘රට වෙනුවෙන් සේවයක් සේ සලකා ඔබේ විදේශ විනිමය ගනුදෙනු බැංකු මගින් පමණක් සිදුකරන්න’ කියලා. අදාළ විශ්වාසනීය වටපිටාව හැදුවාම අපට නම් කිසිදු සැකයක් නැහැ ඔවුන් උන්ඩියල්වලින් ලැබෙන තුට්ටු දෙක නොසලකා රට වෙනුවෙන් කළ හැකි සේවය සිදුකරන බවට. එමෙන්ම රටට විදේශ විනිමය ගෙන එන අපනයනකරුවන්ට ද දිරිදෙන ආයතනික ව්‍යුහයක් සැකසිය යුතුව තිබෙනවා. ඒ වගේම අපනයනය මුල්කරගත් නිෂ්පාදන කර්මාන්තයන්ට දිරිදෙන යාන්ත්‍රණයක් ද සැකසිය යුතුව තිබෙනවා.

‘යළි ස්ථානගත කළ යුතු සංචාරක ව්‍යාපාරය’

ඒ වගේම අපේ සංචාරක ව්‍යාපාරය යළි ස්ථානගත කළ යුතුව තිබෙනවා. මට මෙහිදී සිහිපත් වෙනවා, කටුනායක ගුවන් තොටුපලේ මුදල් මාරු කරන ස්ථානයකදී සිදු වූ එක්තරා සිදුවීමක්. මමත් විදෙස්ගත වීමට පෙර රුපියල් ඩොලර් කරගැනීම සඳහා එම ස්ථානයට ගියා. එතන හිටපු තරුණයා කියනවා, ‘දැන් ලංකාවෙන් පිටත්ව යන්න ආපු සංචාරක පවුලක් රුපියල් ලක්ෂ 15ක මුදලක් ඩොලර්වලට මාරු කරගෙන ගියා’ කියා. එම සංචාරක පවුල ශ්‍රී ලංකාවට එන්න ඇත්තේ ඒ රුපියල් ලක්ෂ 15වත් වියදම් කරන්න බලාගෙන. ඒකනෙ ඩොලර්වලින් රුපියල්වලට එම මුදල මාරු කරගන්න හිතුණේ. නමුත් ඔවුන්ට එම මුදල් වියදම් කිරීමට අවස්ථාව ලැබී නැහැ. වියදම් කිරීමට ඇති අවස්ථා අර්ථවත් ලෙස වැඩි කළ යුතුයි. මාලදිවයින දෙස බලන්න තිබෙන්නේ වැල්ලයි, මුහුදයි, කොරල්පරයි විතරයි. හැබැයි මාලදිවයිනට යනවා දැවැන්ත සංචාරකයන් ප්‍රමාණයක්. නමුත් ලංකාවේ තිබෙනවා කඳුකරය, ඓතිහාසික උරුමයන්, දේශගුණික විවිධත්වය, ජෛව විවිධත්වය, මාලදිවයිනට තිබෙන දේවල්වලට අමතරව. නමුත් කෝවිඩ් වසංගත කාලයේ පවා සංචාරකයන් ලංකාවට එන්නේ නැතිව මාලදිවයිනට ගියා. අපේ සංචාරක ව්‍යාපාරය ඉතා දුප්පත් විදිහට පවත්වාගෙන එන සංචාරක ව්‍යාපාරයක්. අපි අලුතින් හිතන්න ඕනේ. අපේ දේශීය වෙදකම සංචාරකයන් අද්දවා ගන්න පුළුවන් මහා සම්පතක්. මේ සියලු සම්පත් නිසි පරිදි යොදා ගත් මහා මෙහෙයුමක් අවශ්‍යයි සංචාරක ව්‍යාපාරයෙන් නිසි පරිදි විදේශ විනිමය උපද්දවා ගැනීමට. විදේශ රැකියා වෙළෙඳපොළ මීට වඩා සක්‍රීය කර ගැනීමත් ජාතික ආර්ථිකයට උත්තේජනයක් ලැබෙන පරිදි අපේ බදු ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් විම සිදු විය යුතුයි. එහිදී ජාවාරම්කරුවන්ට රිංගන්න තිබෙන හිල් වසා දැමිය යුතුයි. ඒ වගේම දේශීය නිෂ්පාදන කර්මාන්ත පද්ධතිය සවිබලගැන්විය යුතුයි. එවැනි මෙහෙයුමකින් තමයි අපට මේ අර්බුදයෙන් ගොඩඒමට හැකි වන්නේ.

අද තිබෙන ප්‍රධානතම ගැටළුවක් තමයි ජනතාව තුළ විශ්වාසය ගොඩනැගීම. අපේ රටේ දූ දරුවෝ අද සමස්ත දේශපාලකයන් දෙස බලන්නේ දූෂිතයෙක් දෙස බලන ආකාරයට. පාර්ලිමේන්තුවේ 225ම දෙස බලන්නෙත් ඒ ආකාරයට. දේශපාලනඥයාගේ ප්‍රතිරූපය සම්පූර්ණයෙන්ම බිඳ වැටිලා තිබෙනවා. සමහර විට දේශපාලනඥයන්ට වඩා දූෂිතයන් ඉන්න පුළුවන් නිලධාරිතන්ත්‍රය ඇතුළෙ. නමුත් ඔවුන් සම්බන්ධයෙන් නම් එවැනි ආකල්පයක් ඇති බවක් පෙනෙන්නේ නැහැ. මම දැක්කා හිටපු ඉහළම රාජ්‍ය නිලධාරියෙක් ‘මට දුන්නොත් රට හදනවා. අරවා කරනවා, මේවා කරනවා’ කියා පවසනවා. නමුත් ඔහු තනතුරේ සිටින කාලේ හොඳම ‘මාටියා පාර’ ගිය කෙනෙක්. දැන් එහෙම අය එනවා. බලන්න එදා ගාලුමුවදොර විරෝධතාවට එක් වුණු පොලිස් නිලධාරියා ගැන. එයා ගංජා කිලෝග්‍රෑම් ගණනක් ප්‍රවාහනය කරලා හසුවූ අයෙක්. දෙවතාවක් වැඩ තහනම් වෙලා, විනය විරෝධී, රාජකාරිය පැහැරහැරීමේ චෝදනා තිබුණු කෙනෙක්. ඉදිරියේදී පොලිස් සේවයෙන් නෙරපා හරින්න නියමිතව සිටි කෙනෙක්. එයා ආවා ගෝල්ෆේස්, ආණ්ඩුවට විරුද්ධව ප්‍රකාශයක් කළා. ‘ජාතික වීරයෙක්’ වුණා.

‘දේශපාලනඥයා සහ රාජ්‍ය නිලධාරිතන්ත්‍රය පවිත්‍රකරණය’

කෙසේ වෙතත් මේ දේශපාලනඥයා පිළිබඳව තිබෙන ප්‍රතිරූපය වෙනස් වෙන්න ඕනේ. ජනාධිපතිවරයාගේ සිට පහළම රාජ්‍ය නිලධාරියා දක්වා විගණනය සිදුවිය යුතුයි. එය විතරක් මදි. දේශපාලනඥයන් සහ රාජ්‍ය නිලධාරිතන්ත්‍රය පවිත්‍රකරණයට අවශ්‍ය නීතිරිති සැකසිය යුතුයි. එමගින් ඔවුනට දූෂණයකට යෑමට තිබෙන ඉඩකඩ ඇහිරිය යුතුයි. මේ රටේ විද්වතුන්ගෙන් සහ බුද්ධිමතුන්ගෙන් මේ පිළිබඳව ලැබී තිබෙන සාර්ථකම යෝජනා ටික අරගෙන ඉහත කී නීතිරීති සකසා ඒවා ක්‍රියාත්මක තලයට ගෙන ආ යුතුයි. එමගින් තමයි නූතන තරුණ පරම්පරාවේ විශ්වාසනීයත්වය ඇතිඃකර ගන්න පුළුවන් වෙන්නේ. අර පරණ දේශපාලනඥයාට මෙතනින් එහාට ගමනක් නැහැ. පරණ දේශපාලනඥයාට මේ සමාජයේ ඇති වී තිබෙන පරිණාමය තේරෙන්නෙත් නැහැ. ඒ නිසා බලය පෙන්වන දේශපාලනඥයා වෙනුවට බලය නොපෙන්වන දේශපාලනඥයා, බලය රස වැටුණු දේශපාලනඥයා වෙනුවට බලය උපේක්ෂාවෙන් භුක්ති විඳින දේශපාලනඥයා, බලයෙන් මත් වුණු දේශපාලනඥයා වෙනුවට උපේක්ෂාවෙන් බලය යොදා ගන්නා දේශපාලනඥයා, නිර්මාණය කිරීමට අවශ්‍ය නෛතික ප්‍රතිසංස්කරණ සහ සමාජ සංස්කෘතික මතවාදී ක්‍රියාකාරකම් අපි මේ මහ පොළොව තුළ බලගැන්විය යුතුයි.

‘අල්ලස් හෝ දූෂණ කොමිසම බලගැන්වීම’

පසුගිය කාලයේ සිදුව ඇති සීනි බදු වංචා වැනි මහා පරිමාණ දූෂණ පිළිබඳව සෙවීමට මුලින්ම ජනාධිපති කොමිසමක් දමලා ඒ පිළිබඳව විමර්ශනයක් සිදුකර අදාළ දූෂිතයන්ට විරුද්ධව නඩු පැවරීම කළ යුතුයි. ඒ වගේම පසුගිය කාලයේ මහ බැංකු බැඳුම්කර වංචාව පිළිබඳව ජනාධිපති කොමිසමේ වාර්තාව තිබෙනවා. නමුත් ජනාධිපති කොමිෂන් වාර්තාවක් තිබුණු පලියට අධිකරණයට ක්‍රියාත්මක වීමට බැහැ. ඒ නිසා එම ජනාධිපති කොමිෂන් සභා වාර්තාවන් අධිකරණය හමුවේ සාක්ෂිවලට අවශ්‍ය දෙයක් හැටියට පිළිඅරන්, එතැන් සිට නඩු විභාගය ඉදිරියට ගෙන යාමට අවශ්‍ය නෛතික ප්‍රතිසංස්කරණයන් ගෙන ආ යුතුයි. එමඟින් තමයි අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසමට වටිනාකමක් එකතු කළ හැක්කේ. එසේ කළහොත් පමණයි, යමෙක් අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනාවන්ට අදාළ වන වරදක් කිරීමට පෙර දෙතුන් වතාවක් හිතන්නේ.

‘රෙද්ද අස්සෙ මහත්තුරු’

අපට සුද්දා දීලා ගිය මහා හීනමානයක් තිබෙනවා. ඔබ දන්නවා මීට බොහෝ කලකට පෙර ‘රෙද්ද අස්සේ මහත්තයා’ කියා කෙනෙකුත් සිටියා. කලිසම ඇන්දාම ‘මහත්තයා’ කිව්වා. රෙද්ද යටින් කලිසම ඇන්දාම ‘රෙද්ද අස්සේ මහත්තයා’ කීවා. නමුත් සරම ඇන්දාම මොකුත් කීවේ නැහැ. ‘කැඳ බිව්වොත් නිදිමතයි.’ කිව්වා. ‘සිංහලයා මෝඩයා කැවුම් කන්න සූරයා’ කිව්වා. මේ විදිහට අපේ වටිනාකම් පද්ධතියට සියුම් ලෙස පහර දී තිබෙනවා. අපිව අපේ අනන්‍ය මුල්වලින් ගලවලා තිබෙනවා. දැන් අපට කිරිපිටි නැතිව නින්ද යන්නේ නැහැ. සුද්දෝ එන්න කලින් අපි කිරිපිටි බීපු ජාතියක් ද? ඊට කලින් අපි හිටියේ හාමතේ ද? අපිව ඇතැම් දේවලට තදින් ඇබ්බැහි කරලා තිබෙනවා. අපි පාසල් යන කාලයේ ‘ඇදිහැස බිස්කට් ආවා’ ඒක නොමිලේ දුන්නා. ඒකට අපේ දිව හුරු වුණා. ඊට පසු බිස්කට් සල්ලි දීලා කන්න පුරුදු වුණා.

‘දෙමුහුන්කරණයට ලක් වීම’

බොහෝ ජාතීන් තම අනන්‍ය ලක්ෂණ බොහෝ දුරට රැකගෙන සිටිනවා. ජපන් ජාතිකයා දෙස බලන්න. ඔවුන්ගේ කෑම බීම, ඇඳුම් පැළඳුම්, ආචාර සමාචාර විධි තුළ ‘ජපනා’ ඉන්නවා. නමුත් අප තුළ අනන්‍ය ලක්ෂණවලට වඩා අනන්‍ය නොවන ලක්ෂණ තිබෙනවා. පොඩි යුරෝපා දෙමුහුන්කරණයකට ලක්වීමක් තිබෙනවා. ඒ දෙමුහුන්කරණය නිසා අපේ ජීවන රටාව, අපේ සමාජ – ආර්ථික රටාවට ඔරොත්තු නොදෙන තත්වයකට පත්ව තිබෙනවා. ඒ නිසා අද සමාජීය වෙනසක් ද අවශ්‍යව තිබෙනවා. මේ සමාජ – ආර්ථික මොඩලයෙන් එළියට ඒමට සමාජීය වෙනසක් නැතිව බැහැ. අනාගත පරපුරටත් ආදරයෙන් වැළඳගත හැකි ජීවන රටාවකට මේ පොළොව රැගෙන යා යුතු නැද්ද? ඒ පරිවර්තනය සඳහා වන මොහොත බවටත් මේ අර්බුදකාරී අවස්ථාව යොදා ගත යුතුයි.

පසුගිය කාලය පුරා අවස්ථා දෙකකදී හැර මේ රටේ පාලන සුක්කානම හිමිකර ගත්තේ ඉහත කී ‘රෙද්ද අස්සේ මහත්වරුන්ගෙන්’ පැවත එන රදළ, වංශවත් පරම්පරාවන් විසින්. ඒ නිසා දැන් අවස්ථාව තිබෙනවා ඒ රෙද්ද අස්සේ මහත්වරුන්ගේ පරම්පරාවන්ගෙන් පැවත නොඑන, මේ මහපොළොවත් සමඟ ඓන්ද්‍රීයව බැඳුණු, මේ මහා සංස්කෘතික සාරය මත පදනම් වුණු නායකත්වයක් සමඟ මේ රට හරි මගට ගෙන යාමට. රෙද්ද අස්සේ මහත්වරුන්ගේ පරම්පරාවන්ගෙන් පැවත ආ නායකත්වයන් පාලන සුක්කානම හරියට හැසිරුවා නම් මේ රට මේ අර්බුදකාරී තත්ත්වයට වැටෙන්නේ නැති බවත් අපි මෙහිදී සිහිපත් කළ යුතුයි. මේ සියලු ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු වන අතරේ තමයි ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණය සිදුවිය යුත්තේ. මූල්‍ය අරමුදල හෝ වෙනත් එවැනි ආයතනයක සහාය ඊට ලබා ගත යුතුයි. කාගෙන් සහය ගත්තත් මේ රටට දීර්ඝකාලීන විපත්තිකාර ලෙස බලපාන කොන්දේසිවලට එකඟ නොවිය යුතුයි. අපි ඉහත කී මහා සැලැස්ම ක්‍රියාවට නංවාගෙන, ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණයට අදාළ කටයුතු සිදු කරගෙන ඉදිරියට ගියොත් අපිට කෙටි කාලයකදී මේ අර්බුදයෙන් රට ගොඩගත හැකියි.

‘සමාජ ස්ථාවරභාවය’

ඒ දේ කරන්න පුළුවන්. ඒ දේ කිරීමට සමාජ ස්ථාවරභාවය අවශ්‍යයි. ඊයේ රඹුක්කනදී පොලිස් වෙඩි පහරින් තරුණයෙකු මියගොස් තිබෙනවා. මේ රටේ දරුවෝ, මේ අර්බුදය හමුවේ ඇති කරන විරෝධතා හේතුවෙන් මැරුම්කන්න ඕනේ දරුවෝ නොවෙයි. අර්බුදය හේතුවෙන් පීඩාවට පත්වෙලා පාරට එන මිනිසා නොවෙයි මැරුම්කන්න ඕනේ. (මම ඉතිරි ටික කියන්නේ නැහැ) සමාජ ස්ථාවරත්වය හදන්න නම් දේශපාලන ස්ථාවරභාවය හදන්න ඕනේ. අර්බුදය විසින් ආණ්ඩුව පෙරළුවාට කමක් නැහැ. අර්බුදය විසින් රාජ්‍යය බිඳවට්ටන තෙක් බලා සිටිය හැකිද? සමහර අර්බුද තිබෙනවා පාලන ළතන්ත්‍රය වෙනස්වීමක් පමණක් නොවෙයි රාජ්‍යය අහිමි වීම දක්වා ගමන් කරන. ලිබියාවේ ආවේ ගඩාෆිගේ පාලනතන්ත්‍රයට එරෙහි විරෝධයක්. නමුත් එය අවසන් වූයේ ලිබියාව නැමැති රාජ්‍යය ලිබියානුවන්ට අහිමි කරමින්. අද ලිබියාව කියා රටක් තිබුණාට රාජ්‍යයක් නැහැ. ඒක දැන් පිස්සන් කොටුවක්. සුවපහසු ජීවිත ගත කරපු ලිබියානුවන් අද යුරෝපයට යනවා සරණාගතයන් ලෙස හිඟා කන්න. ඉරාකයේ සිදුවූයේත් එයමයි.

‘අමතක කරන්න එපා!’

අමතක කරන්න එපා, අපේ රටේ ආර්ථිකය බිඳවැටීමට ස්වාභාවික ආපදාවලින් ඇති වූ බලපෑම අල්පයි. නමුත් බාහිර බලවතුන් විසින් නිර්මාණය කර දුන් මානව ආපදා විසින් අපේ රටට සිදුව ඇති හානිය ගණනය කළ නොහැකියි. බාහිර බලවතුන් විසින් අපට කොටි ත්‍රස්තවාදය නිර්මාණය කර දුන්නා. 1971 ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ කැරැල්ල ආවා. 1988 – 89 ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ ඒකාධිපතිත්වයට එරෙහිව සටනක් ඇවිලුණා. මේ සියල්ල මගින් දේපළ, ජීවිත හානි වුණා. මේ රටේ උතුරේ සහ දකුණේ සිටි බුද්ධිමත්ම තරුණ පිරිසක් ඝාතනයට ලක්වුණා. ඒ මහා මානව සම්පතේ සාරය අපට අහිමි වුණා. අදටත් මේ රාජ්‍යයේ තිබෙන ඇතැම් දුබලතාවලට ඉහත කී බාහිර බලවතුන් නිර්මාණය කළ මානව ආපදා, ත්‍රස්ත සටන්, කැරලි බලපා තිබෙනවා.

‘ඇමෙරිකානු නිවේදනය’

දැන් අපි මේ අර්බුදයෙන් රට ගොඩගත හැකිද, යන සංවාදයේ නිරතව සිටියදී ඇතමුන් බලනවා, මේ අර්බුදය රාජ්‍යය දියකර හැරීමට, අත්පත් කරගැනීමට යොදා ගන්න. ඒ අඳුරු බලවේග ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය බිඳවැටෙන තැනට කටයුතු කිරීමට ඉඩ දී අපට නිහඩව බලා සිටීමට බැහැ. මේ රට තවත් ලිබියාවක්, ඉරාකයක් වීමට ඉඩ දීමට බැහැ. සමාජ මාධ්‍යවල උදම් අනන හැටි දැක්කාම, ප්‍රචණ්ඩත්වය කරා මේ සමාජ විරෝධය ගෙන යාමට උනන්දු වන හැටි දැක්කාම අපට පෙනෙනවා ඒ අඳුරු බලවේග සූදානම් වන්නේ මේ අර්බුදය, ඔවුන්ගේ අභිමතාර්ථ ඉටු කරන ව්‍යසනයක් දක්වා, ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය අපට අහිමි කිරීම දක්වා ගෙනයෑමට බව. රඹුක්කන තරුණයා පොලිස් වෙඩි පහරකින් මියගියාම මුලින්ම නිවේදනයක් නිකුත් කළේ මෙරට ඇමරිකානු තානාපතිවරියයි. එම තරුණයා දේශපාලන කටයුතුවල නිරත වූ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාටත් කලින්ම හෙළා දැකීමේ නිවේදනය ඇය නිකුත් කළා. ඇමෙරිකාවේදී ම්ලේච්ඡ විදියට පහර දී කළු ජාතික තරුණයකු පොලිස් නිලධාරියකු විසින් මරා දැමුවා අපට මතකයි. ඒවාට නිවේදන නැහැ. ඇමෙරිකානු තානාපතිතුමිය මෙරට සිදුවන දේවල් සමීපව නිරීක්ෂණය කරනවා. එහෙම කරන්නේ මෙරට අත්පත්කරගැනීමේ ඔවුන්ගේ උපායමාර්ගික සැලැස්මට අනුව මේ අර්බුදය යොදාගත හැකිදැයි බැලීමටයි.

‘නිර්මාණය වූයේ අපායක්’

මේ අර්බුදය විසින් අපව ප්‍රකෝප කර තිබෙනවා, අසහනයට පත් කර තිබෙනවා. දැනට පවතින පාලනතන්ත්‍රය මෙම අර්බුදය උත්සන්න වීමට බරපතළ දායකත්වයක් ලබා දී තිබෙනවා. ඒ නිසා එම පාලනතන්ත්‍රය එළවා දැමිය යුතුව තිබෙනවා. නමුත් ඒ මොනවා කළත් වාසි සැලසෙන්නේ ඉහත කී අපට මේ රාජ්‍යය අහිමි කරවන අඳුරු බලවේගවලට නම්, ඒ අරාජිකත්වයේ මාවත රටට, ජනතාවට ජයග්‍රහණ ගැන එන්නේ නැහැ. ඔබට මතකයි ලිබියානුවන් එදා හිතුවා, ‘ගඩාෆිගේ හිස මතින් නිර්මාණය වන්නේ ස්වර්ග රාජ්‍යය’ කියා. නමුත් නිර්මාණය වූයේ අපායක්. අපි ජාතියක් ලෙස කිසිදා එවැනි පසුතැවීමකට ලක් විය යුතු නැහැ. එනිසා අරාජිකත්වය වර්ධනය වීමට ඉඩ හරිනවා වෙනුවට මේක පාලිත තත්ත්වයකට ගත යුතුයි.

‘පාලිත තත්ත්වයක් ඇති කිරීම’

දැන් අපි බලමු මේ අරාජික තත්වය පාලිත තත්ත්වයකට ගත හැක්කේ කෙසේද, කියා. ඒ සඳහා පක්ෂය 11ක එකමුතුව හා පාර්ලිමේන්තුවේ ස්වාධීන වූ අනෙකුත් මන්ත්‍රීවරුන් හා එක්ව අපි ඉදිරිපත් කරලා තිබෙනවා අන්තර්කාලීන පාලනයක් පිහිටුවීම පිළිබඳ යෝජනාවලියක්. එම අදහස් ගෞරවනීය මහා නායක ස්වාමීන්වහන්සේලා අනුමත කර නිවේදන නිකුත් කර තිබෙනවා. ඒ වගේම කාදිනල්තුමා ද ඒ පිළිබඳ නිවේදනයක් නිකුත් කර තිබෙනවා. ඒ හැමදෙනාම කියනවා අගමැතිවරයා ඇතුළු මේ ආණ්ඩුව ඉල්ලා අස් වෙලා බහුපාක්ෂික, රට ස්ථාවර කිරීමේ පාලනතන්ත්‍රයක් පිහිටුවීමට ඉඩ සලසන්න කියා. ඒක තමයි එකම ක්‍රමය දේශපාලන විශ්වාසනීයත්වය සෑදීම සඳහා තිබෙන.

‘ජාතික සභාවක්’

අගමැතිවරයා ප්‍රමුඛ පාලනතන්ත්‍රය පිළිබඳව තිබෙන මහජන අප්‍රසාදය අපට නැති කරන්න බැහැ. ඒ නිසා පළමු වන දේ තමයි එම පාලනතන්ත්‍රය පූර්ණ ලෙස ඉවත් වීම. ඉන්පසු මහජන විශ්වාසය දිනාගත හැකි අන්තර්කාලීන පාලනතන්ත්‍රයක් පිහිටුවිය යුතුයි. එම පාලනතන්ත්‍රය මගින් අපි ඉහත කී මෙරට ආර්ථිකයේ හිල් වැසීමේ ක්‍රියාමාර්ග ගන්න ඕනේ. ජනාධිපතිවරයා සමඟ ඒ පිළිබඳව එකඟතාවකට, ගිවිසුමකට එන්න ඕනේ. එතැන් සිට රට පාලනය කිරීමේ තීරණාත්මක තීන්දු තීරණ ගැනීමට, අන්තර්කාලීන පාලනතන්ත්‍රයට සම්බන්ධ වන හැම පක්ෂයකම නායකයන්ගෙන් සැදුම්ලත් ජාතික සභාවක් එම පාලනතන්ත්‍රයට ඉහළින් පිහිටුවිය යුතුයි. එම ජාතික සභාව මගින් තමයි ආර්ථික උපායමාර්ගය හා අනෙකුත් කරුණු පිළිබඳව තීන්දු ගතයුත්තේ. අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ ප්‍රමාණය ඉතා අඩු ප්‍රමාණයක් කරගෙන, ඔවුන්ගේ වරප්‍රසාද හැකි පමණ අඩු කර ගනිමින් මහජනයාට විශ්වාසය තැබිය හැකි පරිදි සමාජ ස්ථාවරභාවය ඇති කිරීම පිණිස ඔවුන් පියවර ගත යුතුයි. ඒක තුවක්කුවෙන් කරන්න බැහැ. හදවතින් හදවතට, කළ යුතු දේ පිළිබඳව සන්නිවේදනය මගිනුයි ඒ කළ හැක්කේ.

‘තනි තීරණ ගන්න ඉඩ නැහැ’

සමහරු කියනවා, ‘ගෝඨාභය රාජපක්ෂත් යන්න ඕනේ’ කියලා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ගියාට පස්සේ මොකද වෙන්නේ? පාර්ලිමේන්තුවේ 113ක බලයක් පෙන්නන්න පුළුවන් කෙනෙක් ඉතිරි අවුරුදු දෙකහමාරට ජනාධිපති වෙනවා. දැන් හැංගිලා ඉන්න බැසිල් මහත්තයා ඇවිත් ‘මට 113 හදන්න පුළුවන්’ කියලා ඇවිත් 113 හදලා පෙන්නුවොත් ගෝඨාභය මහත්තයා ගිහින් තියෙන්නෙ බැසිල් මහත්තයාට ජනාධිපති වෙන්නනේ. ‘කපුටා කමිං ටු ප්‍රසිඩන්ට් හවුස්’. ඒකද කරගන්න ඕනේ. එහෙම නැතිව 113 පෙන්වන්න දෙන්නෙක් පොරකෑවොත් කිසිම කෙනෙකුට 113 නැති වුණොත් මොකද වෙන්නේ? කාටත් තක්කු මුක්කු වෙලා ඉන්නයි වෙන්නේ. මේක තක්කු මුක්කු වෙලා ඉන්න පුළුවන් වෙලාවක් ද? දැන් කරන්න ඕනේ ජනාධිපතිත් ඉවත් කරලා රට තවදුරටත් අස්ථාවර කරන එක නොවෙයි. දැන් කරන්න ඕනේ ඉන්න ජනාධිපතිවරයාට තනි තීරණ ගන්න බැරි විදිහට වැඩපිළිවෙළකට සහ සාමූහිකව තීන්දු තීරණ ගන්නා ඉහත කී ජාතික සභාවට එකඟ කරවාගෙන රට වැටී ඇති තත්ත්වයෙන් ගොඩගත හැකි අන්තර්කාලීන පාලනතන්ත්‍රය පිහිටුවීමයි. මේ දේ නොකර වෙන වෙන හොරගල් අහුලන අය කරන්නේ මේ අස්ථාවරභාවය වැඩෙන්න ඉඩ දී බලා සිටීම. ඒ වගේම එම අන්තර්කාලීන පාලනතන්ත්‍රය හැදීමට ඉඩ දී ඉවත් නොවන පිරිස කරන්නෙත් ඒකමයි. වයසක අය වෙනුවට තරුණ අය දාලා කුට්ටම ඇනුවාට දැන් වැඩක් නැහැ.

‘ඉතිහාසයේ අවසානය’

සර්වපාක්ෂික හෝ බහුපාක්ෂික අන්තර්කාලීන පාලනතන්ත්‍රයක් මේ මොහොතේ පිහිටුවීමට නොහැකි වුවහොත් ඒ තමයි අපේ ඉතිහාසයේ අවසානය. ගෑස් නැතිව ලතවෙන අම්මාට, ඉන්ධන නොමැතිව ලත වෙන තාත්තාට, විදුලිය නැතිව අන්තර්ජාලයට යන්න බැරිව තරහින් සිටින තරුණයාට මේ මොහොතේ හිතන්න දෙයක් තිබෙනවා. අප මේ අරාජිකත්වය දිනෙන් දින වැඩෙන්න ඇරියොත් ‘ලිබියාව වගේ රාජ්‍යයක් නොමැති රටක් බවට ඊළඟට ඉතිහාස පොතේ ලියවෙන රාජ්‍යය ශ්‍රී ලංකාව’ බවට පත්වේවි. ඒ නිසා එතැනට මේ රට ඇදවැටීමට ඉඩ දීමට අපට අයිතියක් නැහැ.

‘අඳුරු බලවේගවලට ඉඩක් නැහැ’

අපේ මුතුන්මිත්තන් ඉතිහාසය පුරා මීට වඩා දුෂ්කර අවස්ථාවන්ට මුහුණ දී තිබෙනවා. කෙසේ නමුත් ඒ හැම දුෂ්කර අවස්ථාවකදීම එතනින් එළියට එන්න පාරක් අපි හොයාගෙන තිබෙනවා. ඒ පාරෙන් අපි එළියට ඇවිත් තිබෙනවා. මේ අර්බුදයෙනුත් අපට ඉහත පෙන්වා දුන් පාරෙන් එළියට එන්න පුළුවන්. ජනතාවගේ අප්‍රසාදයට ලක් වූ පවුල් පාලනය තවදුරටත් පවත්වා ගෙන නොයා යුතුයි, වගේම ඒ විරෝධය දඩමීමා කරගෙන බාහිර බලවතුන්ගේ දඩබිමක් බවට මේ රට පත්කිරීමට කැසකවන පාපී අඳුරු බලවේගවල අරමුණ ද ඉටුකර ගැනීමට ඉඩ නොදිය යුතුයි.

අපි පක්ෂ 11ක එකමුතුවක් ලෙස ‘මුළු රටම හරි මගට’ ජාතික වැඩපිළිවෙළ ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවේ මේ අර්බුදයෙන් වැටුණු රට යළි නැගිටුවා ස්ථාවරව ඉදිරියට ගෙන යාමටයි. ඒ ගමනට දෑහිතකාමී සියලු බලවේග එකතු කරගෙන අපි සූදානම් වෙමු! මේ අඳුරු අර්බුදකාරී තත්ත්වයෙන් රට මුදවාගෙන විජයග්‍රාහී අනාගතයක් ගොඩනගමු! කියමින් ඒ සඳහා ඔබ සැමට ඇරයුම් කරනවා.”

මෙහිදී ජානිපෙ ප්‍රචාරක ලේකම්, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී මොහොමඩ් මුසම්මිල් මහතා පිළිගැනීම සහ අරමුණු පැහැදිලි කිරීම සිදු කළ අතර එම අවස්ථාවට යුතුකම සංවාද කවයේ සභාපති, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ගෙවිඳු කුමාරතුංග, ජාතික සංවිධාන එකමුතුවේ කැඳවුම්කරු, සාහිත්‍යසූරී ගුණදාස අමරසේකර, ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිඥ කල්‍යානන්ද තිරාණගම යන මහත්වරු ද එක්ව සිටියහ.

අනුරුද්ධ බණ්ඩාර රණවාරණ,
මාධ්‍ය ලේකම්,
ජාතික නිදහස් පෙරමුණ

By P.K.Balachandran Courtesy NewsIn.Asia

Colombo, April 23 (Counterpoint): Sri Lanka is negotiating with the IMF for help to overcome the present forex crisis. But the IMF’s prescriptions could be challenging. It has already made it clear that Sri Lanka has to set its house in order before aid can flow even in the form of the emergency Rapid Financing Instrument (RFI).

The IMF’s representative in Sri Lanka, Masahiro Nozaki, told Reuters that since Sri Lanka’s external debt is unsustainable, it has to take steps to ensure debt sustainability. It has to restructure debts owed to foreign entities including China. The IMF is also expected to ask Sri Lanka to adopt prudence and austerity to prevent wastage.      ADVERTISEMENT

According to IMF’s Dalia Hakura, to properly assess a country’s debt sustainability, the IMF takes into account all types of debt that pose a risk to a country’s public finances. If a loss-making state-owned enterprise is not able to service its debt, the burden ultimately falls on the central government, because such debt is publicly guaranteed, leading to an unexpected weakening in a country’s debt sustainability,” she points out.

Defaults can cause borrowing countries to lose market access and suffer higher borrowing costs, in addition to harming growth and investment,” Hakura adds.

A country’s debt-carrying capacity also depends on several factors such as the quality of institutions, debt management capacity, government policies,  macro-economic fundamentals and the global economic environment.  

In a paper in http://www.managing-debt-blueprint-for-sri-lanka.co.uk// on the Sri Lankan case, UK- based Aravind Korala, argues that going to the IMF for relief can only give temporary relief. The IMF can at best ask creditors to accept a haircut” or write off a part of the debt. Unless Sri Lanka makes structural, ideological and policy changes, it will keep going to the IMF periodically for temporary palliatives, he warns.

Korala argues that if Sri Lankans shed some of their entrenched fears and prejudices and reform their systems, the island’s considerable resources could be greatly enhanced to enable it to borrow without anxiety about repayment.  Sri Lanka has an external debt of about US$ 50 billion. About US$ 6 billion of that has to be repaid in 2022. Korala says that this debt, by itself, is not the problem. The issue is Sri Lanka’s inability to repay the debt on account of a lack of resources.

The US has a US$ 22 trillion external debt. The UK has five times as much external debt as Sri Lanka. But the US and UK have no debt servicing problem. They are in a position to pay back, while Sri Lanka is not. To say that Sri Lanka is poor will not be correct, according to Korala.  According to the Credit Suisse and McKinsey Global Institute’s global wealth report, Sri Lanka’s net wealth at US$ 351 billion after the US$ 50 billion of external debt is deducted. 

Sri Lanka’s debt to assets ratio is 13% compared with the UK’s 62%. How then is the UK not in hotter water and Sri Lanka is, Korala asks. The reason is that UK’s debt is secured debt” while Sri Lanka’s debt is unsecured debt.” When foreign parties lend to a UK institution, that debt is secured on assets owned by the borrowing UK institution. If the UK borrower is unable to repay the debt, the lender will seize that asset, sell it and recover the debt. And if there is a dispute between the borrower and the lender, the UK courts would resolve the matter impartially and efficiently, Korala says.

Therefore, for debt sustainability, asset creation is very important. Modern states facilitate asset creation by both domestic and foreign investors. The Chinese have enormous assets in the US, which are helping the country grow. Americans don’t feel insecure because of that. But Sri Lanka does not allow foreign ownership of assets fearing loss of sovereignty. Sri Lanka can change the situation overnight by changing laws to guarantee foreigner’s ownership of Sri Lankan assets, and by guaranteeing that foreign debt will always be serviced and repaid – by law” Korala says.

Lenders are not in short supply as they make money by lending. They are not even in a hurry to recover their money as long as they get the interest. But they should be assured that the borrower continues to pay interest, there is no risk of default, and the courts will help in the recovery.

To increase national wealth that will make creditors lend confidently, Sri Lanka should enter the world economy by inviting foreign investors, allow them to acquire assets for wealth creation, and industrialize to increase export and earn foreign exchange. Sri Lanka should join the global value chain so that production, export and employment are created. Assets can be sold to make money as indeed the government plans to do. When the Colombo Port City is fully built the total amount of wealth created by it will probably exceed US$100 billion, if ownership rights are granted, Korala predicts.

Sri Lanka is in the red because of it imports more than it exports. Efforts should be made to increase exports by a diversification of products and the market. Government must not prop up loss making companies. But allow companies to sink or swim, while encouraging technical innovation, R and D, and increased productivity. Industries and sectors in which Sri Lanka has a natural advantage should be encouraged for investment and trade rather than try and replicate what other countries can do better. The way to ensure debt sustainability is through wealth creation with domestic and foreign investment and exports.

Sri Lanka must also borrow prudently and not go in for expensive short term debt as it has been doing from 2014. Writing in The Diplomat, economist Umesh Moramudali says that in the early 1990s, the majority of Sri Lanka’s foreign debt consisted of concessionary loans, most of which were provided by multilateral and bilateral development agencies such as the World Bank, ADB, and JAICA. These loans had a long payback period, a considerable grace period, and were subjected to a low-interest rate. Most of these concessionary loan repayments were distributed over 25-40 years with a low interest rate of around 1 percent or less.

However, following Sri Lanka’s upgrade to a middle-income country, its ability to access concessionary loans provided by multilateral agencies and bilateral donors declined, he points out. Sri Lanka, therefore, had to look for alternative foreign financing sources. Due to the heavy reliance on International Sovereign Bonds (ISBs), Sri Lanka’s foreign debt composition changed completely. By 2019, 56% of the foreign loans were commercial borrowings, most of which were ISBs,” Moramudali says. ISBs have a payback period of 5-10 years with an annual interest rate above 6% to be paid biannually. On top of that, there are principal payments. In other words, the total borrowed amount of an ISB is settled at the bond maturity date, all at once, rather than being distributed over the years through annual repayments, he adds.  

Sri Lanka may have to cut down on expensive commercial loans and borrow from less expensive sources. But the ideal solution is to canvass internationally for investments and not loans, as President Gotabaya Rajapaksa has been advocating ever since he came to power in 2019.  Combined with other changes suggested by Korala, Sri Lanka may be able to avoid falling into a debt trap in the foreseeable future.

නයන තරංග ගමගේ අරුණ

රටේ උද්ගතව ඇති ආර්ථික අර්බුදයට වගකිව යුත්තේ හිටපු මහ බැංකු අධිපති අජිත් නිවාඩ් කබ්රාල් බවට එල්ලවන චෝදනාවකි. ඔහු මහ බැංකු අධිපති ධුරයට පත් වූයේ මුදල් රාජ්‍ය ඇමැති ධුරයද අත්හරිමිනි. දැන් ඔහුට අල්ලපු අත්තත් නැත, පය ගහපු අත්තත් නැත. මේ ඒ ගැන ඔහු කියන කතාවය.

කොහොමද ඔබට දැන් සැපද?

මට දැන් ආතතියක් නැහැ. මහ බැංකු අධිපතිවරයෙක් විදිහට ලොකු ආතතියකින් තමයි කටයුතු කරන්න සිදු වෙන්නෙ. මම සාමාන්‍යයෙන් ආතතිය පිටට පෙන්වන්නේ නැහැ. මම දැන් ඒ ආතතියෙන් මිදිලයි ඉන්නෙ. රට ගැන හිතෙනකොට නම් මට යම් ආතතියක් දැනෙනවා. නමුත් ඒ වෙලාවේ තිබුණු ආතතිය දැන් නම් නැහැ.

මීට පෙර ඔබ අපට කියා තියෙනවා මොන ප්‍රශ්න තිබුණත් සැහැල්ලුවෙන් නින්ද යනවා කියල. දැනුත් ඔබේ නින්දට බාධාවක් නැද්ද?

මම සුවපහසුව නිදා ගත්තෙ නැත්නම් කොහොමද ඊළඟ දවසෙ ප්‍රශ්නවලට මුහුණ දෙන්නෙ?

අද ඔබට එල්ලවෙන ප්‍රධානම චෝදනාව තමයි ඔබ යටතේ ක්‍රියාත්මක කළ ආර්ථික උපාය මාර්ග වැරදුණා කියලා. කොතනද ඔබට වැරදුණේ?

ආර්ථිකය කියන්නෙ දවසක දෙකක දෙයක් නෙවෙයි. ඒ නිසානෙ මහ බැංකු අධිපතිවරයෙක් අවුරුදු හයකට පත් කරන්නෙ. අපේ ආර්ථිකය පසුගිය කාලෙ ඉඳන්ම යම් යම් දුර්වලතාවන් තිබිල තියෙනවා. අපි පිටරටවලින් වැඩිපුර ණය අරගෙන තිබුණා. දෙදාස් දාහතරේ බිලියන විසිතුනේ තිබුණ ණය දෙදාස් දහ නවය වෙන කොට ඩොලර් බිලියන තිස් අට දක්වා වැඩිවෙලා තිබුණා. මෙතනදි අපිට තිබුණු ප්‍රධානම ප්‍රශ්නයක් තමයි රට ලොක්ඩවුන් කිරීම. රටේ අර්ථිකයේ තිබුණ පසුබෑම. විදේශීය මුදල් ගලා ආපු සංචාරක ක්ෂේත්‍රය වගේ දේවල් කඩා වැටීම. මේ ගැටලු ආර්ථිකයට බරපතළ ලෙස බලපාලා තිබුණා. ඒ වගේම අපි ගත්තු යම් යම් තීරණවලත් යම් ප්‍රමාදයක් තිබුණා කියලා පිළිගැනීමට අවශ්‍යයි. ඒ සියලු දේ එක්කම යම් යම් අපහසුතාවන් ඇති වුණා.

ඒ කියන්නෙ එල්ලවෙන චෝදනා ඔබ පිළිගන්නවා?

අපිට යම් යම් අවස්ථාවලදි කළ යුතුව තිබුණ දේවල් තිබුණා. උදාහරණයක් විදිහට විවිධ ආනයන සඳහා බදු වැඩි කළ යුතුයි කියලා මහ බැංකුව ඉල්ලීමක් කළා. නමුත් ඒක සිදුවුණේ නැහැ. ඒ වගේ තීරණ නොගැනුණු නිසා අපිට තිබුණ සැලැස්මට බාධාවන් එල්ල වුණා. ඒ වයේ තමයි ප්‍රතිවිපාක ලැබුණෙ.

මෙතන තියෙන ප්‍රධානම ප්‍රශ්නය තමයි ඩොලර් හිඟය. මේ අර්බුදය විසඳන්න අන්ත්ර්ජාතික මූල්‍ය අරමුදලට යෑම වැළැක්වූවේ ඔබ කියන එක තමයි එල්ල කෙරෙන ප්‍රධානම චෝදනාව. මොකක්ද ඊට ඔබේ පිළිතුර ?ජනාධිපතිවරයා පවා දැන් කියනවා අපිට මීට කලින් අයිඑම්එෆ් එකට යන්න තිබුණ කියලා?

අයිඑම්එෆ් එකට යන එක හෝ නොයන එක රජයේ තීරණයක්. රජයේ එදා තීරණය වුණේ අයිඑම්එෆ් එකට යා යුතු නැහැ කියන එක. අයවැය අවස්ථාවේදීත් මුදල් ඇමැතිතුමා කැබිනට් එක දැනුවත් කරමින් ප්‍රකාශ කළා අපි අයිඑම්එෆ් එකට යා යුතු නැහැ කියලා.

ඔබ කියන්නේ ඒ අවස්ථාවේ ඔබ සම්පූර්ණයෙන්ම කටයුතු කළේ රජයේ උපදෙස් අනුවයි කියලා?

ඔව්. මොකද රජය කිව්වොත් අයිඑම්එෆ් එකට යන්න ඕනෙ කියලා, අපි එතකොට යා යුතුයි. දැනුත් කරල තියෙන්නෙ ඒකමනෙ. අපේ රජය කියල තියෙනවා අපි අයිඑම්එෆ් එකට ගිහින් යම් සහනයක් බලාපොරොත්තු වෙනවා කියල. එතකොට අපි ඒ දේ කළ යුතුයි. ඒ සියල්ල රජයේ තීරණ. රජය තීරණය කළා බදු වැඩි කරන්නෙ නැහැ කියලා. තෙල් මිල වැඩි කරන්නෙ නැහැ කියලා. ඒ රජයේ තීරණත් එක්ක මහබැංකුවට කටයුතු කරන්න සිදුවුණා.

අයිඑම්එෆ් එකට යෑම පිළිබඳව අපිට විවිධ මත තියෙන්න පුළුවන්. දැන් අයිඑම්එෆ් එකට යෑම නිසා ඉදිරියේදී ලොකු පීඩනයක් ඇති​ වෙන්න පුළුවන්. අයිඑම්එෆ් එකට ගිය ගමන්ම සියලුම ප්‍රශ්න විසඳෙයි කියලා කවුරුත් හිතන්න නරකයි. අයිඑම්එෆ් එකට ගිය නිසා දැනටමත් පොලී අනුපාත විශාල ලෙස වැඩිවෙලා තියෙනවා කියල අපිට පේන්න තියෙනවා. ඒ වගේ මේ හැම ප්‍රශ්නයකටම දෙපැත්තක් තියෙනවා. කොහොම වුණත් අවසාන තීරණය තියෙන්නේ රජය සතුව.

හැබැයි මීට පෙර ඔබ මහ බැංකු අධිපතිව සිටියදී දෙදාස් නවයේදී අයිඑම්එෆ් එකට ගියා. ගිහින් ඒ වෙලාවේ තිබුණු ආර්ථික අර්බුදය විසඳගත්තා. මේ මොහොතේ නැවත අයිඑම්එෆ් යෑම ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?

දෙදාස් නවයේදී අයිඑම්එෆ් එකට ගිහින් ක්‍රියාත්මක කරපු වැඩසටහන තමයි මේ රටේ අයිඑම්එෆ් එකත් එක්ක කරපු සාර්ථකම වැඩසටහන. ඒක තමයි විශාලතම වැඩසටහන. ඒකෙන් රටට විශාල සෙතක් සිදුවුණා. ඒ නිසා අයිඑම්එෆ් එකත් එක්ක මට තරහක්වත් ප්‍රශ්නයක්වත් නැහැ. ඒ වුණාට මේ වෙලාවෙ අයිඑම්එෆ් එකට යෑමෙන් රටේ තියෙන පීඩනය තවදුරටත් වැඩි වෙන්න පුළුවන් කියන අදහස මට තියෙනවා. ඒකට විරුද්ධ මතයක් රජය දරනව නම් රජයට පුළුවන් දැන් කරනව වගේ කිසිම ගැටලුවක් නැතුව අයිඑම්එෆ් එකත් එක්ක කටයුතු කරන්න.

මම මහ බැංකු අධිපති ධුරයෙන් ඉවත් වෙලා යන්න පෙර මාර්තු මාසෙ පහළොස් වැනිදා ජනාධිපතිතුමා අයිඑම්එෆ් එකේ නියෝජිතයන් මුණ ගැසුණු අවස්ථාවේදි මමත් එතන හිටියා. ජනාධිපතිතුමාගේ ප්‍රකාශයෙත් ඒක තියෙනවා. මම මෙතන නියෝජනය කළේ මගේ පෞද්ගලික මතයක් නෙවෙයි. මම මහ බැංකු අධිපති විදිහට රජය වෙනුවෙන් මගේ වගකීම ඉෂ්ට කරල තියනවා. ඒ නිසා කාටවත් කියන්න බැහැ මේ මගේ තනි මතයට වුණ දෙයක් කියලා. මේකට රජය සාමුහිකව වගකිව යුතුයි. ඒක හැමෝම හොඳටම මතක තියාගන්න ඕනේ.

ඔබ රුපියල පාවෙන්න ඉඩ හැරියෙ මහ බැංකුවේ විදේශ සංචිත පතුලටම හිඳෙනකම් ඉඳලා. ඒ නිසා තමයි අද මේ විදියට පාලනයකින් තොරව ඩොලරයේ අගය ඉහළ යන්නෙ. ඇයි එහෙම කළේ?

ඒක ඉතාම හොඳ ප්‍රශ්නයක්. මට මහ බැංකුවට ආරාධනා කළේ ජනාධිපතිතුමා විසින්මයි. මම එනකොටත් විදේශ සංචිත තිබුණෙ නැහැ. අපේ ණය ප්‍රමාණය ඊට වඩා වැඩියෙන් තිබුණෙ. ඒ වුණාට මම බොහොම අමාරුවෙන් ඉන්දියාවෙන් , චීනයෙන් සහ වෙනත් ආකාරවලින් මුදල් ලබාගෙන ණය ගෙවීමෙන්, අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍යවලට ඩොලර් බිලියන එකහමාරක වගේ විශාල මුදලක් ගෙවීමෙන් මේ රටේ ස්වාධීනභාවය යම් ආකාරයකින් රැක ගැනීමට කටයුතු කළා. මේවා සමහර අයට මතක නැතුව ඇති. ඒකයි මෙතන තියෙන ප්‍රශ්නය. බැංකුවල ද්‍රවශීලීතාව ඉතාමත් අඩු මට්ටමක තිබුණු නිසා බැංකුවලට අවශ්‍ය මුදලුත් අපි ලබා දුන්නා. ඒවා තහවුරු කරන්න ලියකියවිලි තියෙනවා. ඒ පිළිබඳ මුදල් ඇමැතිතුමාටයි ජනාධිපතිතුමාටයි අපි දැනුම් දීලා තියෙනවා. මේ ප්‍රශ්න හමුවේ කිසිම අවස්ථාවක අපි හංගලා වැඩ කරලා නැහැ. ඒ නිසා ඒ චෝදනාව මම පිළිගන්නේ නැහැ.

දැන් රජය නිවේදනය කරලා තියෙනවා අපිට විදේශ ණය ගෙවන්න බැහැ කියලා. නමුත් මේ තීරණය මීට කලින් ගන්න තිබුණු එකක් නේද? ඔබ දැඩි තීරණයක් අරගෙන එහෙම තියෙද්දී විශාල ණය වාරික ගෙව්වා. ඩොලර් සංචිත පහළ වැටීමට එයත් හේතු වුණා?

ණය ගෙවනවද නැද්ද කියන එක තීරණය කරන්නේ රජය විසින්. රජය තමයි ණය අරගෙන තියෙන්නේ. රජය තමයි ණය ගෙවිය යුත්තෙත්. ඒක මහ බැංකුවේ තීරණයක් නෙවෙයි.

නමුත් ඔබ යටතේ තිබුණු මහ බැංකුව තමයි මේ මූල්‍ය කටයුතුවලදී රජයට නිවැරදි උපදෙස් ලබාදිය යුත්තේ. ඒ වගකීමෙන් ගැලවෙන්න ඔබට බැහැ?

අවුරුද්ද මුලදී අයවැයෙන් මුදල් වෙන් කරනවා. රජය තමයි මහ බැංකුවට මුදල් සපයන්නේ. මෙන්න මේ දේවල්වලට ගෙවන්න කියලා. මහ බැංකුව ඒවා නොගෙවා සිටියහොත් මොකද වෙන්නේ? එතැනදී ණය පැහැර හැරීමක් සිදු වුණා නම් දැන් ඔය චෝදනා කරන කට්ටියම මහ බැංකුවට චෝදනා කරන්න තිබුණා. මහ බැංකුව මේක ගෙව්වේ නැත්තේ ඇයි කියලා. ණය ගෙව්වයින් පස්සේ ඇතිවෙන ප්‍රශ්න ගැනත් මම දන්නවා. නමුත් එතකොට හැමෝම කියයි අයවැයෙන් සල්ලි වෙන් කරලා තියෙද්දිත් මහ බැංකුව ණය ගෙව්වේ නැහැ කියලා. ඒ ගැන මුදල් ඇමැතිතුමා පාර්ලිමේන්තුවෙදිම ප්‍රකාශ කළා නේද කියලත් අහයි. ඔබතුමාලම ඔය ප්‍රශ්නෙ අහයි.

ඒ නිසා අරක කළා නම් වැඩිය හොඳයි, මේක කළා නම් වැඩිය හොඳයි කියලා කියන්න පුළුවන්. හැබැයි ඒ වෙලාවේ රජය හිටපු ස්ථාවරය තමයි ‘‘අපි ණය ගෙවනවා’’ කියන එක. රජය ඒ ස්ථාවරයේ ඉන්නකොට අපි කළ යුත්තේ ණය ගෙවන එක. දැන් ණය ගෙවන්නෙ නැහැ කියලා තීරණය කරලා තියෙනවා. එයින් ඇතිවෙන ප්‍රශ්න අපට ඉදිරියේදී තේරේවි. මම ඒවා ගැන සාකච්ඡා කරන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැහැ. ණය නොගෙවා සිටීමත් එක විකල්පයක්, නව ගෙවීමත් තව විකල්පයක්.

ඔබ බැංකුවකින් ලබා ගත්තු ණය නොගෙව්වොත්, අතේ සල්ලි ඉතුරු වේවි. එතකොට කෑම, බීම, ඇඳුම් පැලඳුම් ගන්න පුළුවන්. හැබැයි ඊළඟ ණය ගන්න යනකොට ඔබේ නම ක්‍රිබ් එකේ තියෙනවා. එතකොට තව ණයක් ගන්න පුළුවන්ද? ඒ පීඩනය ඉදිරි කාලයේදී දැනේවි. ඒ නිසා රජය ඒ වෙලාවේ කිව්ව නම් මේ ණය නොගෙවා ඉන්න කියලා මටත් නොගෙවා ඉන්න තිබුණා. නමුත් ණය ගෙවන්න අයවැයෙන් රජය මුදල් වෙන් කළා. පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඒක පාස් කළා. එහෙනම් ඔය පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න ඔක්කෝමලා ඒකට වගකියන්න ඕනේ. පාර්ලිමේන්තුවෙන් මුදල් වෙන් කරලා, කැබිනට් අනුමැතිය ලැබිලා තියෙද්දි ණය නොගෙවා සිටියා නම් තමයි ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙන්නේ.

ඔබේ කාලේ තමයි ඩොලර්වලට කළු කඩයක් සැදුණේ. රුපියල පා කළා කියලා මේ කළු කඩය අදටත් අවසන් වෙලා නැහැ. අද බැංකුව ඩොලරය තුන්සිය හතළිස් පහයි කියනකොට කළු කඩේ තුන්සිය හැත්තෑපහයි. මේ කළුකඩය නිර්මාණය කිරීමේ වගකීමෙනුත් ඔබට මිදෙන්න බැහැ. ඒ වෙනුවෙන් ඔබ නිවැරදි නියාමනයක් කළේ නැහැ නේද?

මේ කළු කඩය සම්බන්ධයෙන් වඩාත්ම කටයුතු කළේ මම කියලා මේ රටම දන්නවා. මම මේ ගැන අසීමිතව කතා කරලා තියෙනවා. කළු කඩය පාලනය කරන්න පොලිසියත් එක්ක සම්බන්ධවෙලා මම කොයිතරම් කටයුතු කළාද කියලා හොයලා බැලුවොත් පෙනේවි. හවාලා ක්‍රමයට ගනුදෙනු කරන්න එපා කියලා මම මොනතරම් මිනිසුන්ගෙන් ඉල්ලීම් කළාද? පිටරට අයගෙන් මම මොනතරම් ඉල්ලුවද ඒ නිසා කිසිම කෙනකුට එහෙම චෝදනාවක් මට එල්ල කරන්න බැහැ. හැබැයි මේ රටේ හැමෝම හිතන්නේ කොහොම හරි කරලා කීයක් හරි වැඩියෙන් ලබාගත යුතුයි කියන මතයේ. තවමත් බොහෝ දෙනෙක් ඒ මතයේ ඉන්නවා. මේකට එරෙහිව ඉදිරි කාලයේ කරන කටයුතු සාර්ථක වේවායි කියලා මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා. නමුත් ඒක ලේසි පහසු වැඩක් නෙවෙයි කියලා මතක තියාගත යුතුය. මොකද මේකෙ විශාල ජාලයක් තියෙනවා. මේක මත්ද්‍රව්‍යවලට සම්බන්ධයි කියලා මම කියලා තියෙනවා. රුපියලේ අගය බාල්දු කරපු නිසා වැඩිපුර සල්ලි එයි කියල බොහෝ දෙනෙක් කිව්වා. නමුත් තවමත් කළු කඩය කෙරීගෙන යනවා. අලුත් මුදල් ඇමැතිවරයාටත්, මහ බැංකු අධිපතිවරයාටත් ඒ සම්බන්ධයෙන් ලොකු උත්සාහයක් දරන්න වේවි.

ඔබට විතරක් නෙවෙයි, වත්මන් ආර්ථික අර්බුදයට හිටපු ජනාධිපති ලේකම් පී. බී. ජයසුන්දරත් වගකිව යුතුයි කියලා පිරිසක් චෝදනා කරනවා. ඒක ඇත්තද? ඔහු යම් යම් බාධා කිරීම් කළාද ? මේ අර්බුදයට වගකිවයුතු තීරණ ගත්තද?

මම අනිත් අය වගේ ඇඟිල්ල දිගු කරන පුද්ගලයෙක් නෙවෙයි. මට එහෙම අවශ්‍යතාවක් නැහැ. පී. බී. ජයසුන්දර මහත්තයාගෙන් යම් වැරැද්දක් වුණා කියලා කියනවා නම් ඒ වැරැද්ද මොකක්ද කියලා පෙන්වා දිය යුතුයි. මට එතුමා සමග කිසිම ගැටුමක් තිබිලා නැහැ. මට මුදල් ඇමැතිතුමා එක්ක කිසිම ගැටුමක් තිබුණෙත් නැහැ. ජනාධිපතිතුමා එක්ක ගැටුමක් තිබිලත් නැහැ. ප්‍රශ්න ඇතිවුණාම සමහරු කියනවා මේක අරයගෙ මෙයාගෙ තීරණය කියලා. නමුත් මේ තීරණ අරගෙන තියෙන්නේ සාමූහිකව. දැන් ඔය රුපියල් පන්දාහක් පඩි වැඩි කිරීමේ තීරණය කවුද ගත්තේ? ඒ තීරණය ගත්තෙ කැබිනට් මණ්ඩලය. අලුත් ව්‍යාපෘති කරන්න ඕනේ කියලා තීරණය කළේ කැබිනට් මණ්ඩලය. ණය ගෙවිය යුතුයි කියලා තීරණය කළේ කැබිනට් මණ්ඩලය. ඒවා අනුමත කළේ පාර්ලිමේන්තුව. ඒ නිසා මේ ප්‍රශ්නවලට පී. බී. ජයසුන්දර හරි, කබ්රාල් හරි, ආටිගල හරි වගකියන්න ඕනේ කියලා කියන එක වැරදියි. ඒ හැමෝම මේ තීරණවලට සම්බන්ධයි. එහෙම එක්කෙනකුට චෝදනා කිරීම සදාචාරාත්මක නැහැ.

ඔබ නැවත නැවත කියන්නේ මේ ආර්ථික අර්බුදය ඇතිවීම සම්බන්ධ තීරණ සියල්ල ගත්තේ රජය කියලා?

අනිවාර්යයෙන්ම, උදාහරණයක් විදිහට මම දිගින් දිගටම කිව්වා රට ලොක්ඩවුන් කරන්න එපා කියලා. එහෙම කළොත් රට ලොකු අගාධයකට යනවා කියලා මම කිව්වා. හැබැයි රජය ලොක්ඩවුන් කළා. එතැනදී රජය තීරණයක් ගත්තහම අපිට ඒකත් එක්ක වැඩකරන්න සිද්ධ වෙනවා. දැන් අපි කියන්නේ නැහැ මේ තීරණය නිසා අර විදිහෙ අර්බුදයක් ඇති වුණා කියලා. නමුත් අපි අවශ්‍ය වෙලාවේ ඒක පෙන්වලා දුන්නා කියලා මතක තියාගන්න ඕනේ. අපි කිව්වා හවාලා ක්‍රමය බිඳවට්ටවන්න ඕනේ කියලා. අපි කිව්වා ඒ අවස්ථාවේදී තෙල් මිල වැඩි කළ යුතුයි කියලා. නමුත් රජය ඒවා කළේ නැහැ. ඒ වගේ අපි දුන්නු උපදෙස් වට්ටෝරුවක් ගැන මටත් කියන්න පුළුවන්.

ඔබ ඒ දවස්වල දැඩි සේ කිව්වා සල්ලි අච්චු ගැසීම සහ උද්ධමනය අතර කිසිම සම්බන්ධයක් නැහැ කියලා. නමුත් පසුගිය මාසේ ආහාර උද්ධමනය සීයට තිහක්. විදේශීය විද්වතුන් පෙන්වා දෙනවා මේ වසරේදී ශ්‍රී ලංකාව සැබෑ උද්ධමනය සියයට හැත්තෑවක් විතර කියලා. මොකක්ද දැන් මේකට ඔබ දෙන උත්තරේ.

මං ඔය විදිහට කිව්වයි කියලා යම් කිසි කොටසක් කිය කිය යනවා කියලා මම දන්නවා. මුදල් වැඩි ප්‍රමාණයක් පරිහරණයට යෙදෙව්වොත් උද්ධමනයක් ඇතිවෙන්න පුළුවන්. නමුත් ලෝකයේ ආර්ථිකය සංකෝචනයකට භාජනය වෙන අවස්ථාවකදී මුදල් වැඩියෙන් අච්චු ගැසීම සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන දෙයක්. මුදල් අච්චු ගහලා තියෙන්නේ ලංකාවේ විතරක් නෙවෙයි. ලක්ෂ්මන් මහ බැංකු අධිපතිතුමාගේ කාලේ තමයි මුදල් අච්චු ගැසීම වැඩියෙන්ම වුණේ. කොවිඩ් වසංගතය පැවතුණු කාලෙදි ලංකාවේ වගේම ඇමරිකාවේ, එංගලන්තයේ, යුරෝපයේ වගේ සෑම තැනම ඒක වුණා. ඒ නිසා ලංකාවේ උද්ධමනයට හේතුව මුදල් අච්චු ගැසීම කියලා කියන එක සත්‍යයෙන් තොරයි.

අනිත් කාරණය තමයි වසර හතළිහකට පස්සේ අද ලෝකෙ හැම තැනකම ඉහළම උද්ධමනයක් වාර්තා වෙනවා. ඇමරිකාවේ, ඔස්ට්‍රේලියාවේ උද්ධමනය කීයද කියල බලන්න. රුසියානු – යුක්රේන යුද්ධය නිසා තෙල් මිල තවත් වැඩිවෙලා. ආහාර, ගල් අඟුරු ආදී සෑම දෙයකම මිල වැඩිවෙනවා. එහෙම කාලයක මේ ර​ටේ උද්ධමනය වැඩිවීම ගැන මම කනගාටු වෙනවා. ඒ නිසා මුදල් අච්චු ගැසීම නිසාම උද්ධමනය වැඩිවුණා කියන මතය වැරදියි. දැනට තියෙන උද්ධමනයෙන් තුනෙන් දෙකක්ම සිදුවෙලා තියෙන්නේ ලෝකයේ මිල වැඩිවීම් නිසා.

මේ හැම චෝදනාවක්ම මැද්දේ ඔබට හිතෙන්නේ නැද්ද ආණ්ඩුවේ රාජ්‍ය ඇමැතිවරයෙක්, නැත්නම් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිවරයෙක් විදිහට දිගටම හිටියා නම් හොඳයි කියලා. ඔබට දැන් හිතෙන්නේ නැද්ද මහ බැංකු අධිපතිකම භාරගත්තෙ අපරාදෙ කියලා?

එහෙම හිතෙන එක සාධාරණයි. නමුත් මම එහෙම හිතන්නේ නැහැ. මම ඒ වෙලාවේ ඉදිරිපත් නොවුණා නම් රට මීට වඩා ලොකු ප්‍රශ්නයකට මුහුණ දෙනවා කියන එක තමයි මගේ මතය. ඒ නිසා තමයි ජනාධිපතිතුමා මගෙන් විශේෂ ඉල්ලීමක් කළේ. ඒ වෙලාවේ මේකේ තිබුණ බැරෑරුම්කම එතුමාත් දැනගෙන හිටිය නිසා තමයි මට ආරාධනා කළේ. මට ඒ ඉල්ලීම බොහොම පහසුවෙන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්න තිබුණා. නමුත් මම දැනගෙන හිටියා ඒ මොහොතේ රට වෙනුවෙන් මේක භාරගත යුතුයි කියලා. මම අවසානයේ අයින් වුණෙත් සියලුම ඇමැතිවරු ඉල්ලා අස්වෙන්න තීරණය කරපු නිසා. එතකොට ජනාධිපතිතුමාට අවශ්‍ය නම් වෙන කෙනෙක් පත් කරගන්න පුළුවන් නිසා.

Deena Kamel Courtesy The National News

Discussions emphasised the need for implementing a ‘credible and coherent’ strategy to restore macroeconomic stability.

The International Monetary Fund said it had fruitful technical discussions” with Sri Lanka on its request for a loan programme, as the island nation grapples with a severe economic crisis that has sparked protests across the country.

IMF staff and the Sri Lankan delegation, which met from April 18 to April 22, discussed policy actions to address the country’s economic challenges, the Washington-based lender said in a statement.

The talks covered the need for implementing a credible and coherent strategy to restore macroeconomic stability, and the importance of stronger social safety nets to mitigate the adverse impact of the current economic crisis on the poor and vulnerable”, Masahiro Nozaki, mission chief for Sri Lanka, said.

Sri Lanka’s finance minister Ali Sabry was in Washington last week talking to the IMF and other lenders about financial assistance. The country is struggling with ballooning liabilities and soaring inflation amid its worst economic crisis in decades.

The debt-laden country is facing shortages of essential goods and hours-long power cuts, triggered by its difficulty in paying for imported fuel and other commodities following a collapse in its foreign exchange reserves.

Sri Lanka needs between $3 billion and $4bn this year to pull itself out of the economic turmoil, and has approached the IMF, the World Bank, India and others for funds.READ MORESri Lanka to approach IMF for up to $4bn loan amid worsening economic crisisIMF to consider providing quick financial aid to Sri Lanka

The IMF team welcomed the Sri Lankan authorities’ plan to engage in a collaborative dialogue with their creditors,” Mr Nozaki said, after Sri Lanka took steps to explore a restructuring of about $12bn in sovereign bonds.

Going forward, the IMF team will support Sri Lanka’s efforts to overcome the current economic crisis by working closely with the authorities on their economic programme, and by engaging with all other stakeholders in support of a timely resolution of the crisis,” he said.

IMF projections show the country is expected to grow 2.6 per cent this year, down from 3.6 per cent in 2021.

The fund will consider providing quick financial assistance to debt-burdened Sri Lanka following representations by India, Mr Sabry said last week.

The government hopes that an IMF-backed programme will help top up its reserves and attract bridge financing to pay for essential imports of fuel, food and medicines.

Courtesy Business Standard

This comes as India’s southern neighbour deals with its worst-ever economic crisis.

Sri Lanka could be given temporary classification as a lower-income country — from the current middle-income status — to help it restructure its debt. And, it should also be given emergency funding similar to the one granted to Ukraine.

These were the recommendations made by finance minister Nirmala Sitharaman to the International Mon­etary Fund (IMF) and World Bank last week, according to sources. This comes as India’s southern neighbour deals with its worst-ever economic crisis.

Sitharaman had actively engaged with various representatives of the multilateral institutions, including World Bank president David Malpass and IMF managing director Kristalina Georgieva in support of Sri Lanka. This was done in order to alleviate the country’s ongoing financial predicament and help it better navigate the maze of international financing rules and criteria, sources aware of the discussions said. The minister’s interventions have been on several fronts, including the classification of Sri Lanka as a low-income country, and the treatment of Sri Lanka on par with other countries facing dire emergencies, such as Ukraine. She also made use of her position on the board of governors of the IMF to put forward Sri Lanka’s case,” said an official.

Accoding to sources, one of the key interventions made by Sitharaman was to argue that, although Sri Lanka was classified as a middle-income country at the start of the pandemic, the nature of its economy, its dependence on income from the tourism sector, and the resultant dip in national revenues due to the pandemic, has meant that the country might possibly be categorised as a lower-income country, and should be treated accordingly.

Classification as a lower-income country would ease the process of restructuring Sri Lanka’s debt,” said one of the sources.

The official clarified that the process of reclassification by the IMF and World Bank is a time-consuming one, and hence, this could be done on a temporary basis to help Lanka come out of its current crisis.

The reclassification into a lower-income country will help Sri Lanka restructure its debt under the ‘Common Framework for debt treatment beyond DSSI’. DSSI is Debt Service Suspension Initiative that was set up by the IMF and World Bank after the pandemic and expired in December 2021.

In November 2021, IMF and World Bank had set up the common framework. The countries eligible for these initiatives are low-income nations with unsustainable debt.

Sitharaman is said to have argued that due to Sri Lanka’s dependence on the tourism sector, the shock to the country’s economy was largely exogenous in nature and caused by the pandemic.

On March 9, 2022, the IMF executive board greenlit $1.4 billion in additional financing for Ukraine under an emergency support programme known as the Rapid Financing Instrument (RFI).

Sitharaman is believed to have argued that Sri Lanka could be given assistance under this provision as well.

RFI opens up quick access to financial assistance to countries that urgently need to eliminate mismatches in their balance of payments, particularly those arising due to war and is designed for cases where it is impossible to launch a full-fledged programme of economic reforms.

Sources said that the IMF and World Bank brass have assured the finance minister that her proposals for Sri Lanka are being examined in detail.

So far, aid from India has been in the form of a line of credit worth $1 billion to help Lanka procure food, medicines and essential items. There was another LoC worth $500 million to help it purchase petroleum products. Also, Indian state-owned oil companies released large quantities of diesel to help Sri Lanka fight its ongoing power shortage.

Charu Lata Hogg Courtesy Guardian (UK)

Severe shortages of fuel, food and medicine appear to have unified Sri Lankans against the ruling Rajapaksa family

Sun 24 Apr 2022 15.07 BST

Sri Lanka is facing an unprecedented political and economic emergency, a result of government mismanagement and the effect of global crises. But the tiny island nation is also seeing signs of cathartic revival. Despite longstanding ethnic, religious, linguistic and regional fault lines in Sri Lankan society, protesters have taken to the streets in unified resistance against the ruling Rajapaksa family, demanding a fix to spiralling food and energy costs.

After Sri Lanka emerged from decades of bloody civil war, it looked as if it would become one of Asia’s success stories, with growing industries and a burgeoning middle class. But today its rupee is the world’s worst performing currency, amid a crippling economic catastrophe compounded, in part, by the war in Ukraine.

The country has been financially mismanaged for years and would probably be in dire straits anyway. But an ill-advised sudden decision by the president, Gotabaya Rajapaksa, to ban all agricultural fertilisers in April 2021 has driven what were historically healthy crop yields through the floor, and further pushed up prices.

Food inflation is running at 25%, overall inflation at some 18% – and the Russia-Ukraine war has seen diesel prices rise by 138% – all leading to what some politicians have said are dangerous shortages” and the threat of starvation for its population of 22 million. A reliance on expensive food and energy imports is the last thing the cash-strapped nation needed against the backdrop of war in Europe.

With shortages, rolling power blackouts and nationwide protests, opposition parties are in the process of cautiously garnering support for the simple majority in parliament needed to bring a no-confidence motion against the government of Rajapaksa. A draft bill that seeks to reform the current governance system, including abolishing the executive presidency and passing on its powers to the prime minister, has been presented in parliament.

These are signs of hope, and offer the battered country a real chance to rebuild its republic and its destiny 50 years after it was formed. The pathways to building a pluralistic and economically stable society are still unclear, but Sri Lankans are demanding change at a pace not seen in previous years.

Three decades of ethnic conflict, which took the lives of 100,000 people, ended brutally with the defeat of the Liberation Tigers of Tamil Eelam in 2009, and chances of peace, reconciliation and equitable development vanished quickly afterwards. The victorious Rajapaksa dynasty, which rode a wave of ethno-nationalism in southern Sri Lanka, deepened the country’s ethnic divide, militarised the Tamil-dominated north and east, and took disastrous financial decisions.

This sparked a vote against them in 2015, punishing them for their perceived pillaging of the country and their dynastic rule. Mahinda Rajapaksa, who had intermittently served as prime minister and president of the country since 2004, was defeated. However, his brother Gotabaya contested, and won, the 2019 election. Having once kicked out the Rajapaksas, the electorate is now keen to not have them stay. This rejection appears to have also sparked a shift in the broad Sinhala – the island’s majority ethnic group – ethno-nationalism at play. Sajith Premadasa, the key opposition leader since 2019, has adopted a more inclusive, pluralistic stance in engaging with the Tamil community.

In all the frenzied and seemingly cohesive upswell of public opinion, there are still some sobering facts: despite the massive unrest and deep unpopularity, Gotabaya and Mahinda continue to cling on to power tacitly, supported by the country’s military and police. Despite the optimism, there is a risk that the opposition may not succeed in hitting the simple majority it needs to oust the Rajapaksas, who in turn will deploy the military to quell the protests. All this will unfold against the backdrop of a rapidly developing humanitarian emergency with severe shortages of fuel, food and medicine.

In addition, last week the Sri Lankan government declared it would temporarily, and for the first time in its borrowing history, default on a foreign debt repayment. Sri Lanka suffers from a structurally weak economy and has suffered a massive reduction in trade and in government revenue. The nation currently owes some £27bn in international debts with less than £1.5bn reported in reserves. The World Bank has come to its rescue, but what is unarguably needed now is a slew of economic and political reform. The future remains very uncertain for Sri Lanka, and right now it needs its friends such as India, China and the EU to stand by it.

• Charu Lata Hogg is an associate fellow with the Asia Pacific programme, Chatham House and chair of the board of trustees of the Sri Lanka Campaign for Peace and Justice

Priyanka Sharma Courtesy LiveMint

Sri Lanka is seeking emergency aid to secure lifesaving drugs amid its worst economic crisis. The island nation, which imports 85% of its medicine requirements, has run out of dollars to pay for imports, putting its healthcare system on the brink of collapse

NEW DELHI : Sri Lanka has reached out to the Indian Drug Manufacturers’ Association (IDMA) seeking supplies of emergency medicines and lifesaving drugs as hospitals run out of stocks because of the economic crisis that has engulfed the nation.

We have received a communication from Sri Lankan counterparts requesting medical supplies. There are very few companies who do business with Sri Lanka, and only those who have the licence can supply the material there,” said Daara Patel, secretary-general, IDMA. They have given us the list of medicines which we have circulated to all our members. As and when our members respond to us, we will see how best we can help Sri Lanka. I think some of them would definitely come forward to support Sri Lanka.

Sri Lanka is seeking emergency aid to secure lifesaving drugs amid its worst economic crisis. The island nation, which imports 85% of its medicine requirements, has run out of dollars to pay for imports, putting its healthcare system on the brink of collapse. The Sri Lankan government has also appealed to other countries to donate lifesaving drugs.

I wish to inform you that the government of Sri Lanka, via its diplomatic missions abroad, has circulated an international appeal for the donation of emergency and lifesaving drugs that are not manufactured in Sri Lanka and which cannot be procured through the line of credit extended by India,” Niluka Kadurugamuwa, the deputy high commissioner and spokesman of Sri Lanka’s high commission in New Delhi, said in an email response to a query.

An 8 April communication from the island nation’s state ministry of production, supply and regulation of pharmaceuticals to its foreign ministry said, There is a considerable amount of vital medical supplies such as orthopaedic implants, anti-cancer drugs, reagents and consumables used at blood banks, HLA (human leukocyte antigen) testing, HIV-AIDS testing reagents and laboratory reagents that are imported from the US, Europe and Australia. Due to the prevailing foreign reserve crisis, it has been extremely difficult to maintain the supply chain of above mentioned extremely important medical supplies imported from Europe.”

While giving a list of 273 such items, the ministry said, We would be extremely grateful if you could assist state ministry in coordinating with foreign missions and any other interested donors to maintain the medical supplies which are not manufactured in Sri Lanka and could not be imported using the Indian credit line.”

Sri Lanka is India’s 18th largest partner in terms of pharma trade. India exported pharma goods worth more than $274.4 million to Sri Lanka in FY21, marking a 25% growth over the previous year. However, exports fell to $234.56 million in the following year.

Earlier, the State Pharmaceuticals Corp. of Sri Lanka said it had asked the Pharmaceuticals Export Promotion Council of India to sensitize” its members on the need to ensure medical supplies to the crisis-hit country. Given the financial crisis, Indian manufacturers are worried about payments for their exports to Sri Lanka.

By Vineetha m. Gamage Courtesy Ceylon Today

Pivithuru Hela Urumaya (PHU) Leader Udaya Gammanpila said, the No-Confidence Motion (NCM) against the Government will be presented to Parliament this week by the 11 constituent parties and the 42 independent MPs.

He was confident that 125 MPs had already pledged their support to the NCM.

As a result, if the Government is defeated by the NCM, an SLPP MP will be appointed as Prime Minister, and an Interim Government will be formed. The draft NCM has been sent to the SJB, JVP, and SLPP, and they have already pledged their support to vote in favour of the motion,” he said.

Gammanpila noted that he expects the Speaker to include the NCM on the agenda after he presents it.

BY Vineetha M. Gamage

Courtesy Hiru News

IMF team for Sri Lanka completes initial technical discussions on an IMF-supported program and have issued a statement.

The Statement:
Washington, DC: During the 2022 IMF and World Bank Spring Meetings in Washington, D.C., IMF Managing Director Kristalina Georgieva and other senior members of IMF management met with a Sri Lankan delegation, led by Finance Minister Ali Sabry and Central Bank of Sri Lanka Governor Nandalal Weerasinghe, and discussed policy actions to address economic challenges. The IMF team for Sri Lanka held initial technical discussions on an IMF-supported program with the delegation. Masahiro Nozaki, mission chief for Sri Lanka, issued the following statement today:

;During April 22, the Sri Lankan delegation and the IMF team had fruitful technical discussions on the authorities’ request for an IMF-supported program. The discussions covered recent economic and financial developments in Sri Lanka, the need for implementing a credible and coherent strategy to restore macroeconomic stability, and the importance of stronger social safety nets to mitigate the adverse impact of the current economic crisis on the poor and vulnerable. The IMF team welcomed the authorities’ plan to engage in a collaborative dialogue with their creditors.

Going forward, the IMF team will support Sri Lanka’s efforts to overcome the current economic crisis by working closely with the authorities on their economic program, and by engaging with all other stakeholders in support of a timely resolution of the crisis.

Courtesy Adaderana

SLPP parliamentarian Prof. Charitha Herath says that he endorses former minister Dullas Alahapperuma’s suggestion calling for the resignation of the Prime Minister and the Cabinet as well as the forming of a national government. 

The former Media Minister on Friday had written a letter to the President stating that the prime minister and the, Cabinet must step down and let the parliament form a new coalition government.

He had also urged the President to appoint a smaller cabinet with a genuine consensus representing all parties in parliament for a maximum of one year. 

I endorse what Dullas Alahapperuma says. We should form a national government collaboratively with all parties agreeing ASAP,” Herath tweeted.

The National List MP stated he is of the view that the present government under PM Mahinda Rajapaksa needs to step down as Dullas Alahapperuma suggests.  

Prof. Herath also proposed the following steps as the way forward:

1. Present government needs to step down.
2. The forming of a national- caretaker type- small government for a period of 6-8 months. 
3. The speeding up of the ongoing IMF discussions and to quickly plan the economic readjustment. 
4. To get the three draft proposals on the 21st Amendment work on to get an amalgamated version if possible. (He said the drafts from the SJB and 40 independent MPs were submitted and the government’s draft is still pending.)  
5. A plan to pass the 21st amendment within 3 months while the presidential system and issues of the present presidency could be addressed in here.
6. The holding of an election after 8 months, given that economic hardships will be managed to some extent by that time. 

https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1517819699794300928&lang=en&origin=http%3A%2F%2Fwww.adaderana.lk%2Fnews%2F82022%2Fpresent-govt-under-pm-rajapaksa-needs-to-step-down-charitha-herath&sessionId=099f7ad7c2439b67ea8107638a25484c11981a48&theme=light&widgetsVersion=c8fe9736dd6fb%3A1649830956492&width=550px

Courtesy Adaderana

(Reuters) – The International Monetary Fund said on Saturday it held fruitful technical discussions” with Sri Lanka on its loan request, while the World Bank said it was preparing an emergency aid package for the crisis-stricken country.

Sri Lanka, an island country of 22 million people, is struggling to pay for imports amid a crushing debt crisis and sharp drop in foreign exchange reserves that has fueled soaring inflation. Prolonged power cuts and shortages of fuel, food and medicines have sparked nationwide protests.

Sri Lankan Finance Minister Ali Sabry has been in Washington this week talking to the IMF, the World Bank, India and others about financing help for his country, which has suspended payments on portions of its $51 billion in external debt.

The World Bank’s emergency response package includes $10 million to be made immediately available for the purchase of essential medicines, funds shifted from its ongoing COVID-19 health preparedness project, a World Bank spokesperson said.

The global lender, which along with the IMF held its spring meetings this week, did not provide a total value for its package, but Sabry said on Friday that about $500 million in aid was being considered.

The World Bank spokesperson said the package would leverage existing bank-financed projects and repurpose funds to quickly provide medicines, meals for school children and cash transfers for poor and vulnerable households.

Support to provide cooking gas, basic food supplies, seeds and fertilizers and other essentials is also under discussion, the spokesperson said, adding that the World Bank was deeply concerned” about the situation in Sri Lanka.

The IMF said in a statement on Saturday that talks between its staff focused on the need for Sri Lanka to implement a credible and coherent strategy” to restore macroeconomic stability, and to strengthen its social safety net and protect the poor and vulnerable during the current crisis.

The IMF team welcomed the authorities’ plan to engage in a collaborative dialogue with their creditors,” IMF Sri Lanka mission chief Masahiro Nozaki said in a statement after the country took steps to explore a restructuring of some $12 billion in sovereign bonds

Sabry told reporters on Friday that the talks with the IMF were focused on a more traditional Extended Fund Facility program, but that $3 billion to $4 billion in bridge financing was needed while this could be finalized. 

The IMF has said that Sri Lanka’s debt needs to be put on a sustainable path before it could make new loans to Colombo – a process that could require lengthy negotiations with China and the country’s other creditors. 

Sabry said on Friday that in addition to the IMF loan and World Bank assistance, Sri Lanka is discussing with India some $1.5 billion in bridge financing to help continue essential imports, and added that he has also approached China, Japan and the Asian Development Bank for help.

Source: Retuers

–Agencies

Darini Rajasingham-Senanayake,

In Cherry Blossom lined Washington DC in the glare of global media last week Sri Lanka became the poster child of the International Monetary Fund’s (IMF), Spring Meetings. The strategic Indian Ocean island’s pathetic plight featured on major media and television channels that craft the global narrative, with images of people in queues amid food, fuel, and medicine shortages due to its crashing currency, soaring cost of living and ‘Arab Spring’ style protests.

One of the wealthier nations in the South Asia region and listed as a lower Middle Income County (MIC), Sri Lanka with a population of 22 billion people had just defaulted on her debt payments– for the first time in the country’s history.  Global media imaging of the scenic island nation’s financial crisis served to affirm the relevance of the Washington Consensus and the Fund albeit as the lender of last resorts.

The timing of the Sri Lanka rupee’s crash against the exorbitantly privileged” US dollar was as miraculous as the Easter Sunday hybrid war attacks in the tourism-dependent island that targeted Chinese-owned Shangri La and other luxury hotels, which were mysteriously claimed by Islamic State (ISIS) in 2019.

Meanwhile, Oxfam released the Inequality Kills” Report and called on the IMF to abandon demands for austerity as a cost-of-living crisis drives up hunger and poverty worldwide”.  Its spokesperson noted that 87 percent of the International Monetary Fund’s (IMF) COVID-19 loans require developing countries facing some of the world’s worst humanitarian crises to adopt tough, new austerity measures that will further exacerbate poverty and inequality.   

The organization noted that the wealth of the world’s 10 richest men doubled since the pandemic began while the incomes of 99% of humanity are worse off because of COVID-19”.  263 million people could be pushed into extreme poverty in 2022, due to the combined impact of COVID-19, inequality and food and energy price inflation – accelerated by the war in Ukraine.”

Sri Lanka’s total debt is USD 51 billion and the country must pay USD 7 billion this year to International Sovereign Bond (ISB) traders based in New York as noted by Senior Economist and Head of the Institute for Policy Studies (IPS), Dr. Dushni Weerakoon.

For a comparative perspective, Elon Musk offered to buy Twitter for USD 43 billion, in the same week! The greatest transfer of wealth in human history transpired over the past two years while much of the world was in Covid-19 lockdowns and global trade disrupted, also resulting in speculation in commodities futures, which were partly responsible for the spike in global food and fuel prices as noted by Economist Jayati Ghosh. Is the exorbitantly privileged Greenback weaponized against sanctions hit Russia being used on other strategic ‘emerging economies’ as a hybrid Cold War envelops the world? Should the US dollar and its supporting financial architecture be dumped?

Staged Dollar Shortage, down-grades and Arab Spring Protests

Back on Colombo’s Galle Face seafront, Arab Spring Playbook-style protests by youth enjoying their freedom after 2 years of Covid lockdowns unfolded as part of the push to propel the Colombo regime’s pivot to Washington DC.

Usually anti-government protests happen at the iconic Independence Square, but the current protests were staged close to South Asia’s busiest sea port – the Colombo Harbour and notably near the Chinese built Colombo Port city.

While the protestors, anonymously organized via Social Media, called on the Sri Lankan President Gotabaya Rajapakse to go home they did Not say Gota Go Home to AMERICA”. The President after all was a US citizen until 2019. Nor was Debt Cancellation or a debt jubilee on the agenda of the Protestors, some of whom held posters calling on the government to go to the IMF in the hope of better financial management. The IMF had been painted as a savior by various economists and local think tanks as the drum beat to default intensified!

But the Protestors had other creative solutions to the island’s crisis of corruption and economic miss-management: A Buy Local Products Campaign’ to encourage citizens to support local manufacture and industry and stop consuming expensive imported luxury goods, for instance.

Some suggested a permanent halt of the practice of providing Duty Free car permits to politicians, doctors, university lecturers and the privileged ‘professional’ class, as well as abolishing various special health Insurance schemes.

Other protestors wanted to reverse the privatization of the national Health care and Education system and the sale of Yugadhanavi power plant to a dubious American company called New Fortress. The latter had compromised Sri Lanka’s Energy Security.

Several protestors suggested marching to the US embassy and call on the US Government to return all the assets of the dual US citizen and Minister for Economic Disaster, Basil Rajapakese in Los Angeles to pay down the National Debt.  Others called for accountability for those responsible for the Central Bank Bond Scams. Long term suggestions to grow the economy and develop the country were setting up Research and Development working groups on Energy Security, Ocean and Mineral resources.

Some academics supporting the protests suggested Debt Cancellation and cited the Debt Jubilee project that had earlier called on the IMF and World Bank to offer an immediate cancellation of all principal, interest and charges due to the deadly economic toll of the World Health Organization ‘s (WHO) Covid-19 lockdowns in poor countries.

The Jubilee project had also recommended that the G20 support moves by any country to stop making payments on debt to private external lenders and that new IMF and World Bank finance should be in the form of grants not loans, and require other lenders to reprofile the debt where sustainability is uncertain, or restructure their debt where it is unsustainable,[1] to help ensure money is used to support public policy priorities in response to the COVID-19 crisis, rather than to repay other lenders.

Sovereign Bond Debt Trap

Like Lebanon, once known as the Paris of the Middle east, Sri Lanka is a relatively wealthy country in South Asia and listed as a lower Middle Income Country (MIC). The strategic island is ahead of India, Pakistan, Bangladesh, Nepal and Afghanistan on the SAARC regional poverty count.

The country has always paid down its debt and had no previous history of default.  Likewise, its debt to GDP ratio, another metric to determine the solvency of a county, at 110 percent was not off the map although this is cited as one of the reasons for rating agency downgrades, leading to difficulty borrowing to sustain debt servicing and default.  But this too may be kept in perspective. The top ten countries with the highest debt to GDP ratio according to the World population review are: [i]

1. Venezuela — 350%
2. Japan — 266%
3. Sudan — 259%
4. Greece — 206%
5. Lebanon — 172%
6. Cabo Verde — 157%
7. Italy — 156%
8. Libya — 155%
9. Portugal — 134%
10. Singapore — 131%
11. Bahrain — 128%
12. United States — 128

While China has often been identified as the source of Sri Lanka’s Debt trap it is Euro-American based International Sovereign Bond (ISB) traders, whose names are kept secret that are mainly responsible for the default at this time.

The above map’s colour coding may be miss-leading since it is the green coded International Sovereign Bonds (ISB)s and Other Financial Markets that are the cause of Sri Lanka’s debt default at this time.

While the names and proportions of the national debt owned by various bi-lateral donors and multi-lateral agencies, such as the ADB, World Bank, Japan, China, each with around 10 percent and India around 4 percent, were known, the names of the US and EU based ISBs that own over 55 percent of the island’s debt and which are part of the shadowy international financial system where black money is parked in off shore accounts, which are primarily responsible for the ‘debt trap’ and down grades are never disclosed.

In the final analysis such downgrades are based on Subjective considerations of CONFIDENCE” as stated by Dr. Nishan De Mel in the ability of the county to sustain debt repayments by Rating Agencies and the IMF. “When the IMF determines that a country’s debt is not sustainable, the country needs to take steps to restore debt sustainability prior to IMF lending” the Fund’s country director Masahiro Nozaki said recently in a statement regarding Sri Lanka. The IMF does not differentiate between illiquidity and insolvency!

From a longer and wider perspective, the question arises: was Sri Lanka pumped and dumped” by the Washington Consensus which up-graded it to a lower Middle Income Country (MIC), thus making it ineligible for low interest development aid which compelled borrowing on Capital markets– like other countries that are placed in the ‘Middle Income Country Trap?

Rating Agencies and Sovereign Bond traders work in concert with the Washington Consensus and the OECD Paris Club of Western aid donors, and do not recognize the difference between illiquidity and insolvency. It is increasingly evident that the island’s debt crisis has many external dimensions and is not entirely internally driven.

Arguably, under most metrics Sri Lanka should not have been down-graded to the point of default by Rating Agencies like Moodys and Fitch at this time. The downgrades were principally due to the USD 7 billion payments due to US-based Bond traders like Goldman Saks, Black Rock and Vanguard.

Asset managers BlackRock Inc. and Ashmore Group Plc. are said to be among the creditors organizing in a group ahead of the talks, and have hired law firm White & Case for advice. Ayres Investment Management LLP, DecisionBoundaries LLC and Perella Weinberg LP are among firms seeking to provide financial advice to Sri Lanka’s creditors, sources said, as the country heads towards a revamp of its $12 billion of external debt. Recent filings show major asset managers such as Fidelity, T Rowe Price and TIAA also hold some of the country’s outstanding dollar bonds.

Disregarding the difference between illiquidity and insolvency, the drum beat and narrative of and for Sri Lanka’s Default was in the air for some time- at least since the rejections of the Millennium Challenge Corporation (MCC) compact: As Professor Howard Nicholas, of the Institute of Social Studies (ISS) recently suggested in a lecture organized by the Economic Students Association of the University of Colombo, alluding to Geopolitics and the recent visit by US Secretary for South and Southeast Asia, Victoria Nuland to Colombo, the island’s Default seemed to followed a systematic, deliberate and planned route to deliver Sri Lanka into IMF’s and Washington’s clutches.

Default would effectively enable the IMF’s and foreign ‘legal advisors’ to effectively takeover this strategic island nation’s economic policy process, and Sri Lanka would lose Economic and Social Policy Autonomy and Sovereignty. Simultaneously, the IMF’s aid conditionalities would enable Washington to stave off a perceived China Threat and likely make it impossible for Sri Lanka to source its oil, gas and other Energy requirements which are at the root of the current crisis at discount rates from sanctions-hit Russia. Has, Sri Lanka become, like Ukraine, a theater of US proxy war this time in the Indian Ocean Region as the New Cold War escalates?

However, from a different perspective, this island at the center of Indian Ocean Sea Lanes of Communication (SLOC), seems to suffer from a Paradox of Plenty’ or perhaps a geostrategic ‘Resource Curse”.

An Unsinkable Aircraft carrier? Asset stripping a strategic island

Former US Under Secretary for South and Central Asia, Alice G. Well, a few years ago called Sri Lanka a valuable piece of real estate’ in the Indian Ocean, and the country not long ago turned down a Millennium Challenge Corporation (MCC) Compact and a Status of Forces Agreement (SOFA).

Others have termed Sri Lanka an unsinkable aircraft carrier” in the Indian Ocean – more strategic than the Chagos Islands whose citizens were forcibly evicted by US marines in the early sixties in order to set up the Diego Garcia military base and CIA Black site, which was recently Green washed by the occupying British Government as a Marine Protected Areas (MPA). In February 2019 the International Court of Justice in the Hague had ruled that the British and hence US occupation of Chagos Islands is illegal under international law as the Island belongs to the government and people of Mauritius.

In the context, it is noteworthy that the Sri Lanka Business Times of April 17, 2022 announced that the Government heading into IMF negotiations is hoping to raise US$8 billion from the lease or sale of valuable public assets to bolster its rapidly dwindling foreign reserves, based on a report of a newly-appointed economic advisory committee.

Among the main items for sale or long lease were the Katunayake International Airport for $2 billion, Mattala Airport for $300 million and Ratmalana Airport for $400 million. The Colombo North Port Development Project was to be handed over for an investment of $600 million while Colombo Port City lands would be leased out at a total of $4 billion.

Shares of Sri Lanka Telecom will be sold at a price of $500 million and Sri Lanka Insurance Corporation shares for $300 million. The strategic island’s telecom frequencies important for cyber-security, 5G technology had been previously targeted, like the island’s land, transport and energy sectors, by the MCC.

Divestment of non-strategic state-owned assets, such as lands owned by Sri Lanka Railways and Sri Lankan Airlines has been suggested as a part of the government’s multi-pronged plan in the short-term to improve their operational and financial efficiency while increasing the country’s reserves position.

There is a difference between illiquidity and insolvency that has been ignored in the rush to monetize strategic transport, energy, land and cyber security assets in this island at the center of the Indian Ocean SLOC. Moreover, divesting strategic assets because of cultivated corruption in the targeted public institutions is tantamount to throwing the baby out with the bathwater!

Questions arise as to who made the above valuations of Sri Lanka’s strategic assets? When and on What basis? In the context of the island being deemed ‘valuable real estate in the Indian Ocean SLOC with extensive ocean and mineral resources, including Rare Earth Elements the island may actually suffer from a geostrategic resource curse, that made it a donor darling in the past and the subject of various Colonization projects in the name of ‘Development Aid’.

Selling off strategic assets of the island that had been previously ear-marked by MCC seems to be a pre-condition for the ‘lender of last resorts!” It is increasingly evident that the island’s debt crisis has many external dimensions and is not entirely internally driven. The strategic island has long been in the cross-hairs of big power rivalry.

 Geopolitics of Sri Lanka’s permanent crisis: A Staged Default and the Dollar Weaponized:

The IMF was gracious in Washington and commended Sri Lanka’s brand new Finance Minister, Ali Sabry, who was previously Minister for Lawfare, for his dash to Washington for a bailout” and for the steps it has taken to stabilize the economy. Sri Lanka was urged to apply for Rapid Financing Instrument (RFI) having delayed debt restructuring for two years. Meanwhile, Indian Finance Minister Nirmala Sitharaman who was also in DC for the Spring Meetings, made representations on behalf of her dear debt-trapped southern neighbor.  India is a US Quadrilateral Group (QUAD), partner in America’s confrontation with China in the Free and Open Indo Pacific”.

The country was advised to find financial and legal advisers in 15 to 20 days to chart the restructuring and payments of debts: That’s accompanied by fiscal reforms and other points, to meet the requirements of traditional multilateral lenders like the IMF and WB. Sri Lanka needs $4 billion this year to help ease shortages of food, fuel and medicines as its foreign reserves dry up and it heads for a default.

Notably, absent at the IMF meetings was the President’s brother, dual US citizenand ex-Minister of Economic Disaster who had staged and led Sri Lanka’s Default into Washington’s arms. 

Back in 2020 during Covid-19 lockdowns the law of the land was changed to enable Basil Rajapakse, s high-school dropout, known as Mr. 10 percent for seeking commissions and corrupt deals, to enter parliament and head the Covid-19 Task Force that directed 2 years of militarized Covid Lockdowns and excessive purchases of Pfizer injections. Basil was supposed to lead the GoSL delegation to the IMF, but had become a liability as questions are asked about the external actors behind Sri Lanka’s STAGED DEFALUT>

Questions had been raised about foreign interests and hands behind Sri Lanka’s crisis following Pakistan Prime Ministers allegation of regime change operations in his country: Was the long-planned and anticipated plunge of the Sri Lankan rupee against the ‘exorbitantly privileged’ US dollar that came to pass just in time for the IMF’s Spring meetings partly to preempt a rescue from China which has invested heavily in Sri Lanka?

In the final analysis, questions arise if Sri Lanka, ruled by a hybrid Rajapakse family comprise of dual American citizens being targeted for hybrid economic warfare? With the USD increasingly weaponized also against sanction-hit Russia and other emerging economies this is not just a theoretical question.  Is the debt crisis staged by local and global networks of financial corruption at play in this strategic island in order to deliver Sri Lanka on a platter to Washington and its Consensus? After all we live in a post-Covid 19 world where conspiracy theories increasingly seem to come true.

---

[i] : https://worldpopulationreview.com/country-rankings/debt-to-gdp-ratio-by-country

Shenali D Waduge

It has come to a level that even the dead are manipulated for political gain. The blame is now subtly being shifted with a twist for political purposes. These antics are not in any way helping the dead rest in peace. Sri Lanka has witnessed many deaths throughout its post-independence history. Thousands of innocent lives were eliminated for no reason. Majority of these crimes had invisible hands and we are yet to pinpoint the mahamolakaru” of these killings. Anyone can make wild allegations but the present Easter Sunday inquiry has finalized cases against the arrested – in such a scenario, why present contradictory claims without proof or evidence? Is this not preventing closure for the dead & their families?

On Easter Sunday 19 April 2019 – 8 suicide bombers targeted 3 churches and 3 hotels and killed over 250 people and injured many more.

It was a shock to the people but it wasn’t a shock to many others in the Ranil-Maithripala Government who received over 90 warnings from Indian intel services. Even an opposition MP was told by his father not to attend Sunday mass.

Easter Bombings: Who knew, but turned a blind eye?

With everyone now peddling conspiracy stories, it also behoves to wonder if the Catholic Church also knew of an impending doom.

The then Foreign Secretary declared they knew something would happen but thought it would be something small. Did all in the know also come to this conclusion. If so, it is imperative to question who else was in the know” apart from those who admitted it. https://www.youtube.com/watch?v=xPLopoYWJS8

Immediate arrests and identifications as well as camera footage clearly revealed the suicide bombers as Islamic & it later came to be revealed that they had been indoctrinated and had been practicing their aim from remote areas of Kattankudy. The discovery and recovery of arms and ammunition was a sign that something was being planned as well as the vandalism to Buddhist statues to create a narrative. Actions begets reactions. It is media savvy to go behind the reactions and ignore the actions that led to the reactions.

The 1983 July debacle is an excellent example to highlight how a UNP government led attack ultimately ended up blaming the Sinhalese for no reason. Was it a coincidence that the same UNP government was in power in 2019 – 36 years later.

Just like the blame was pinned on the Sinhalese, there is a sinister plan to do the same though Sinhalese Buddhists had nothing whatsoever to do with Easter Sunday mass massacre. The international media reports issued immediately after the Easter Sunday was promoting this notion as well but had to change on account of the identities of the suicide bombers, the swords found in mosques, the arrests of many Muslims linked to the murders. However, the father of the 2 suicide bombers was a member of the JVP and was contesting elections under JVP.

The Cardinal is only too aware of the angst between Catholics & Muslims.

The Holy Wars fought between them for centuries is evidence. Who was the mahamolakaru” for these wars? It was the religious texts. Nothing can erase this fact. Fast forward to present context, no amount of excuses demanding mahamolakaru” can erase the essence of the texts that enables people to be brainwashed to kill in the name of their faith. Committing suicide in the name of their religion is held as a supreme sacrifice. Unless these references are removed, there will be more ‘molakaru’ indoctrinating people to kill.

https://www.facebook.com/samantha.weeramanthri.9/videos/1116869251988745/

While that is the main aspect for drawing people to carry out this horrendous crime, the other aspect equally blameworthy, is the negligence of the intel sent in advance that a crime was to take place, naming venues & even the suicide team. It is baffling why the Cardinal is not going after these instead of using adopting to steer the crime to provide a political twist. What is being subtly conveyed is that the crime took place for the current government to come to power. Let us not be naïve, that by April 2019, the sham of yahapalana was well exposed and people had had enough of them & were looking for an election to oust them. Whether Easter Sunday took place or not, yahapalana shelf life was over in the minds of the People. This was why the former PM could not even get 10,000 votes & his party won only a bonus seat to Parliament. This result was not due to Easter Sunday but because of the disappointment of the people who were watching them since 2015. Similarly, the people have been watching the present government since 2019/2020 and their displeasure is also made clear and next election, the people will show their displeasure.

Therefore, the Cardinal should not use the dead unless he has proof. If he has proof, he must take it to the police & file complaint. The Church should be happy that in less than 3 years justice has been served.

• Assets & properties worth Rs.533million belonging to the suicide bombers confiscated
• Naufer Ibrahim who had been propagating ISIS fundamentalism regarded as the mastermind behind the attacks to be charged by the US & Sri Lanka to be charging him as well.

Maybe the Cardinal can also provide who the mahamolakaru” was for all the colonial crimes committed over 500 years including Sri Lanka. The churches are built on Buddhist temples in Sri Lanka – therefore they cannot take the moral high ground without accepting accountability or giving apology.

Who was the mahamolakaru” for all the sexually abused children in the Church considered an institutional global crime.

Who was the mahamolakaru” during the Inquisitions where millions were killed.

Who was the mahamolakaru” behind the Crusades?

Who is the mahamolakaru” behind religious conversions & indoctrinating to cults

As for justice, the Church must be happy that within 3 years they have a list of people to be held accountable for the heinous crime that took place on Easter Sunday.

We want to know the invisible sets of people who helped the LTTE, promoted them, led protests in support of them, ran orphanages for them and even carried arms for them. Why are everyone silent when it comes to these demands?

But the molakaru & their sponsors” & attackers of the Kent & Dollar Farm killings have yet to be named.

The molakaru & their sponsors” & attackers of the Sri Maha Bodi attacks in 1987 have yet to be named.

The molakaru & their sponsors” & attackers of the Kattankudy mosque massacre in 1990 have yet to be named.

The molakaru & their sponsors” & attackers of 30 years of LTTE have yet to be named. It is true Prabakaran & the ground force was militarily defeated but all of the invisible people who helped LTTE are still at large & they have yet to be named & shamed.

Similarly, why did the molakaru” kill Prem Kumar in Pakistan in December 2021?

Who was the ‘molakaru” that inspired Samsudeen to stab shoppers in New Zealand?

The new line being peddled is that 8 suicide bombers killed 270 people to bring the present government to power. So why didn’t these people emerge to prevent regime change in 2015, wasn’t it the same government? Where were these suicide bombers during LTTE – why didn’t they come forward then to help the current government?

These wild notions without proof is only harming the dead & is unfair by them & it is like how the usual culprits enjoys plucking out the dead every time they want to make a political statement.

Curses are of little use – karma will come to the real culprits including those that pretend to be without sin. As they say, those who have not sinned, throw the first stone.

Shenali D Waduge

Jack D’Arbo

Sri Lankans fondly hope to emulate the Singapore success story, and become another ‘Tiger‘ economy. But there are some major difficulties with that hope.

The most glaring of these is the fact that the Chinese of Singapore are deeply engrained entrepreneurs and businessmen.

To demonstrate that, in the 1950s and 1960s passenger cruise ships called in for re-fuelling and taking on water and food and there were the shipyards available for repairs. It was a safe haven for rich tourists on ‘round the world cruises’ to do some exotic tropical sightseeing and shopping. The Chinese built on that business. When international air travelers landed they provided free or cheap ‘stop-over’ hotels for them to rest and go shopping. They had built air conditioned shopping malls where international travellers could purchase, tax free, Japanese electronic goods.

At each step they re-invested their profits in new projects that would bring in more profits but also, most importantly, give jobs to young Chinese to work. They protected their money, they invested it wisely. They guarded it well and make it work for them – which has brought many jobs for Singaporeans.

Sadly, that entrepreneurial spirit is lacking in Sri Lanka. The wealth of the country flows out on the purchase of luxury cars and other luxury goods – all helping the west economically, but damaging the growth of investment and jobs here. Most responsible Singaporeans would consider that imprudent and reckless spending.

To avoid another Bangkok situation – the rich/poor divide accompanied with its unrest, I call on the President to redirect flows of funds to profitable investments in the poor parts of Sri Lanka.

Yours faithfully,

Jack D’Arbo