SHEAIN FERNANDOPULLE  Courtesy The Daily Mirror

Colombo, July 02 (Daily Mirror) – Sri Lanka faces a stark reality as suicides emerge as the leading cause of intentional injury-related deaths, claiming over 3,000 lives each year.

This statistic was highlighted by the Ministry of Health during the National Injury Prevention Week to be observed from July 1 to July 5, 2024.

Health officials emphasised that suicides constitute a significant public health challenge, stressing the urgent need for enhanced mental health support services, community awareness programmes, and effective suicide prevention strategies to combat this alarming trend.

CHATURANGA PRADEEP SAMARAWICKRAMA    Courtesy The Daily Mirror

---

Colombo, July 2 (Daily Mirror) – Sri Lankans need to prepare to learn about new technologies like nanotechnology, biotechnology, information technology (IT) and artificial intelligence (AI). These are the most important fields in the world. But Sri Lankans are about 15 years behind other countries in preparing for them, Education Minister Susil Premajayantha said.

The Minister made this comment while joining the inaugural programme of starting artificial intelligence-related student clubs (Al Clubs) in 100 schools selected by the Education Ministry and the Technology Ministry,  at Temple Trees today.

AI technology is applicable to making a transformational change in all fields of the twenty-first century, and it is an imperative issue for our country to face, the Minister said.

https://youtube.com/watch?v=VKikS1wd9YY%3Fsi%3DCGR56rX5qUB6qTE7

---

Courtesy Adaderana

President Ranil Wickremesinghe highlighted today in Parliament that false propaganda regarding debt restructuring and related matters are being spread by various individuals both inside and outside the parliament.

He emphasized that while the government pursues policies beneficial for the country, critics continue to fabricate different narratives solely for political gain.

The President underscored that Sri Lanka has achieved a significant milestone among middle-income countries by successfully navigating the debt restructuring process, which he described as a notable accomplishment and good news for the nation.

President Ranil Wickremesinghe made these remarks during a special statement in Parliament aimed at informing about the on-going debt restructuring efforts.

To ensure the continued success of the government’s initiatives and to carry this Good News into the future the President called upon all parliamentarians to unite in the collective endeavour of advancing the country, transcending political affiliations. He stressed the importance of continuing the government’s program without turning back, irrespective of future changes in leadership.

The President emphasized his non-involvement in politics over the past two years, highlighting his commitment to making decisions solely for the benefit of the country rather than for political gain or popularity

Following is the full statement delivered by President Ranil Wickremesinghe in Parliament:

Honourable Speaker,

Last week, we were able to achieve another significant milestone in the challenging journey of restoring economic stability to a country that defaulted on its debts in 2022.

On June 26, we reached an agreement with our official creditors regarding the repayment of the loan. Representing our country, officials authorized by the Cabinet signed these agreements and contracts. That same night, I addressed the nation through electronic media to share these developments.

From the beginning of this arduous journey to rebuild the economy, I have consistently presented updates to Parliament. Initially, we outlined our plans before Parliament, and subsequently, we reported on the progress we have made.

Therefore, I would like to present the information about the current situation to the Parliament today.

Honourable Speaker,

About two years ago, after accepting the challenge of restructuring the country’s economy, I presented our four-step work plan to this Parliament:

1. Obtain extended credit facilities in consultation with the International Monetary Fund and establish financial discipline in the country.

2. Collaborate with international financial and legal experts Lazard and Clifford Chance to prepare the debt stabilization plan in coordination with the IMF and reach an agreement with the creditors.

3. Establish policies, rules, and programs to secure foreign investment, strengthen the export economy, and create a digital green economy. Prepare and present the necessary reforms to promote the country’s economy.

4. Achieve developed country status through a debt-free economy by 2048 through this program.

Since then, we have embarked on a challenging journey, knowing that success was achievable step by step. We forged ahead step by step. The 2023 and 2024 budgets further strengthened our program.

By March 2023, we secured approval for the IMF Extended Credit Facility and received the first instalment on March 20, 2023. Following a review of our progress, we received the second instalment on December 12, 2023, and the third instalment on June 12, 2024.

From the start of the IMF program, we initiated discussions on debt restructuring, continuing to rely on the expertise of international organizations Lazard and Clifford Chance.

Our foreign debt amounts to USD 37 billion, comprising USD 10.6 billion in bilateral debt, USD 11.7 billion in multilateral debt, and USD14.7 billion in commercial loans, including USD 12.5 billion in sovereign bonds.

There are various opinions expressed inside and outside this council regarding debt write-off, loan grace periods, extension of repayment periods, restructuring, and related matters. Some of these opinions are not true, and some are half-truths. Therefore, I would like to clarify the international practices and facts of debt restructuring at this time.

What constitutes this foreign loan? Where do lending countries get the money?

They lend us the tax money and the savings of their citizens.

Many people in our country suggest that we should seek concessions on foreign loans without making any commitments. However, this is neither practical nor feasible according to international practices. Just as we must be responsible with the tax money and savings of our own citizens, we must also make commitments when borrowing the tax money and savings of other countries. If we fail to make a commitment, the citizens of those countries will not support us.

Not only that, debt restructuring is also a challenging endeavour. International economic experts agree that it is a difficult and painful process for creditors, debtors, citizens of the debtor country, and mediators alike.

Official bilateral creditors never reduce the principal amount of a loan. What we can obtain are concessions such as extended loan repayment periods, grace periods, and reduced interest rates.

However, not understanding this reality, some blame the Sri Lankan government for not requesting a basic debt write-off. Others claim that if they come to power, they will negotiate with creditor countries to cut 50% of the initial loan amount. We must recognize that such actions require mutual agreement.

Creditors will not simply comply with our demands. These statements reveal a lack of understanding of international economic systems.

Neither the creditor nor the borrower has the authority to make the final decision on the extent of debt restructuring. The International Monetary Fund (IMF) makes that decision. They determine what kind of restructuring plan is necessary to make a country’s debt sustainable, based on an independent assessment of the economic strength of each country.

The IMF warned us long before our 2022 crisis that our country’s debt was unsustainable.

Furthermore, the methodology the IMF follows varies by country. There is one approach for low-income countries and another for middle-income countries.

Let me provide an example. Sri Lanka, being a middle-income country, was among the first to implement debt restructuring using the new debt sustainability analysis framework tailored for middle-income countries. According to the plan set for Sri Lanka, public debt must be reduced to below 95% of the Gross Domestic Product (GDP) by 2032. In contrast, the plan presented for Ghana, a low-income country, required them to reduce the present value of their public debt to below 55% of GDP by 2028.

Low-income countries follow a common action framework, which allows them to convene all their creditors on one platform to make decisions. However, this does not apply to us since we are a middle-income country. Therefore, debt restructuring in Sri Lanka is a more complex process.

Within this background, we had to negotiate separately with the Paris Club and India as members of the official creditor committee, as well as with China’s Exim Bank. However, we do not have the authority to offer special terms to any of these parties. Our greatest challenge has been to establish a set of common conditions that are treated equally by both parties involved.

Navigating this complex landscape amidst current geopolitical trends has not been easy, hindering our progress toward our goals.

Despite these formidable difficulties, we successfully reached an agreement with our foreign bilateral official creditors within just 15 months of initiating the IMF program. We are among the middle-income countries that have efficiently completed the debt restructuring process within a short timeframe, marking a significant achievement. This is indeed promising news.

Honourable Speaker,

I would like to update this House on the agreements reached with the Official Creditor Committee co-chaired by India, Japan, and France, as well as the Exim Bank of China, regarding debt restructuring:

• We have secured a grace period until 2028 for repaying the principal loan.

• Significant reductions have been made to the interest rates, with the new rate set at 2.1% or lower.

• The repayment period for clearing the entire loan has been extended by 8 years, meaning our debt should now be fully settled by 2043.

• There is flexibility to gradually increase principal loan repayments, allowing us to defer loan servicing costs. This has resulted in Sri Lanka retaining a debt service of USD 5 billion.

• Through economic restructuring, rebuilding reserves, creating fiscal buffers, and enhancing debt repayment capacity, we aim to position the economy strongly for future debt repayments. This approach is creating considerable financial flexibility.

Honourable Speaker,

In 2023, we successfully finalized Domestic Debt Restructuring (DDR) operations. Throughout this process, we took great care to ensure the stability of our country’s financial institutions, prevent any institutional challenges, and safeguard our depositors from risks.

Subsequently, we have successfully completed the restructuring of foreign bilateral debts amounting to USD 10 billion.

According to international conventions on debt restructuring, multilateral debts are not included in this arrangement.

Next, we are in the process of finalizing the restructuring plan for commercial debts totalling USD 14.7 billion. Discussions on this matter are currently progressing successfully.

We anticipate completing all these tasks within a short timeframe. Following this, I will submit all agreements and documents related to debt restructuring to the Committee on Public Finance of Parliament. I urge the Public Finance Committee to give careful and thorough consideration to these matters.

Honourable Speaker,

We were able to achieve such progress in a short period due to the strategic path we have followed. I would also like to highlight the benefits to our country resulting from these successful outcomes.

Since announcing our inability to repay debts in April 2022, no foreign country has provided us with loan assistance, as they are legally unable to do so under these circumstances.

However, during this time, India and Bangladesh, as friendly nations, offered us short-term loan assistance. International organizations like the World Bank and the Asian Development Bank also provided concessional loans through various channels. Apart from these efforts, no other country had the capability or authorization to offer us long-term loans.

Certain political groups have been spreading misinformation about our foreign debt on social media. A post shared by a supporter of our MP Anura Kumara Dissanayake claimed the following:

Good News. When Pina” took the country, the total foreign debt was USD 71 billion. Now it is USD 100 billion.

We have debated with MP Anura Kumara Dissanayake, and there have been disagreements. But he has not insulted me directly in such a manner. However, some of your supporters are also actively working against you.

Let me clarify the relevant points through this post.

The total foreign debt of our country is USD 37 billion, not 71 billion as claimed by this individual, which is a false statement. Moreover, they suggest that we have borrowed up to USD 100 billion in the last two years, but it’s widely known that no country has provided us with loans since we declared default. Legally, no country has the authority to lend to us under these circumstances.

What is the purpose of spreading such misinformation? Are these actions intended to bolster support for your party in the future? It’s worth reflecting on these questions.

Honourable Speaker,

Following this MoU, the possibility of bilateral foreign loans has reopened for us. We now have the opportunity to receive loan assistance again from our official creditors such as the Paris Club and the Exim Bank of China.

Additionally, several projects that were initiated with foreign loan assistance and halted projects can now be resumed. Being categorized as a country unable to meet its debt obligations led to the suspension of many development projects funded by various countries, particularly in the construction sector. Now, we can restart these projects anew.

This marks a significant advancement for our construction industry, contributing greatly to our economic strength and expanding job opportunities.

Another consequence of halting foreign projects was a decline in our economic growth rate. Despite this setback, we have made some progress. Once these projects are resumed with international assistance, we will be able to accelerate our development even further.

Honourable Speaker,

I would like to address some of the myths circulating in society regarding foreign loans.

A developing country like Sri Lanka cannot rely solely on its own resources, as we do not yet generate sufficient income to be self-sustaining. Therefore, we must seek loans and grants.

However, it is crucial that we invest these funds wisely, rather than using them for daily expenses or salary increases. This has been one of the primary mistakes our country has made since gaining independence.

Loans were used to increase wages, create government jobs, provide free food, reduce the costs of food, fuel as well as electricity, and also to cover the losses of public enterprises.

Some political groups promise to continue this approach, pledging wage increases, tax reductions, and various concessions without addressing how they will fund these initiatives. They make numerous promises but fail to explain how they will generate the necessary revenue.

Since assuming my responsibilities, I have put an end to this unsustainable practice, which has been perpetuated by many previous governments.

Honourable Speaker,

I will now highlight the financial benefits expected from restructuring our foreign debt.

By 2022, our expenditure on debt payments denominated in foreign currency amounted to 9.2% of GDP. It is projected to be reduced to 4.5% between 2027 and 2032. Additionally, 34.6% of GDP was allocated for gross financial needs by 2022. It is expected to be maintained at less than 13% between 2027 and 2032. 

This strategic adjustment will enable greater funding allocation to government services, alongside potential reductions in domestic interest rates.

Honourable Speaker,

I have consistently urged members of this House to unite in rebuilding our country’s economy, setting aside political differences.

Even longstanding political adversaries have openly supported these efforts, considering the national interest, while others have quietly offered their backing. However, there remains a group that continues to criticize and disrupt.

During this economic crisis, I advocated for immediate IMF assistance. When certain opposition groups boycotted President Gotabaya Rajapaksa’s all-party discussion, I participated alone as a Member of Parliament and firmly voiced my stance. I emphasized that seeking IMF assistance is the only viable path forward for us.

Several months later, in a context where no one else stepped up to the challenge of revitalizing the country’s economy, I took on that daunting task. I embraced this risky challenge for the sake of my country, my homeland, and its future.

I committed publicly to overcoming these challenges, akin to traversing a perilous vine bridge. I extend my appreciation to all those who rallied behind this initiative, and I express my gratitude once more for their unwavering support.

Despite numerous challenges, we pushed forward with negotiations with the IMF.

Critics initially claimed that our negotiations with the IMF would fail.

However, we proved successful in these negotiations.

Subsequently, critics shifted their stance. Some argued that no country had ever fully recovered from IMF interventions, while others declared their intention to disregard IMF agreements upon assuming power.

Despite these challenges, we persevered and continued to achieve success.

Critics then changed their approach once more, referencing survey reports to highlight perceived shortcomings in meeting IMF conditions. They labelled our program a failure and asserted they would refuse the second instalment despite accepting the first.

Yet, we successfully secured the second instalment as well.

At that point, critics altered their stance once more.

A survey agency reported that we had fulfilled less than 18% of the IMF conditions, attempting to unsettle the country by suggesting we might not receive the third instalment.

Despite this, we successfully secured the third instalment.

Critics then shifted their focus, asserting doubts about our ability to effectively restructure our debt even after receiving the third instalment. Additionally, they endeavoured to influence creditor countries against agreeing to our restructuring efforts. Nonetheless, we achieved success in restructuring our debt.

Once again, the critics changed their narrative.

It is now being argued that debt restructuring holds no value since our credit ratings have not improved, leaving us classified as a financially bankrupt nation.

Allow me to elaborate on this matter.

As of 2019, our international credit rating stood at level B. By 2020, Sri Lanka had been downgraded to level C. This downgrade occurred well before any debt default declaration, indicating that credit ratings are influenced by various factors beyond debt solvency alone.

We have achieved several notable successes: successfully completing domestic debt restructuring, restructuring foreign bilateral debt, and progressing swiftly with the remaining commercial debt restructuring.

As a result, our economic indicators are improving. International financial institutions will likely work towards upgrading our credit ratings based on these indicators in due course.

That’s when our critics change their stance once more.

Honourable Speaker,

There exists a distinction between us, the government and these critics. There is a difference between us, the government, and these boastful individuals. There is a distinction between us and these opportunists.

We are steadfastly advancing with policies and actions that serve the best interests of our country.

They fabricate stories day after day to gain power.

In this parliament, there is a group attentively and vigilantly observing these developments. Hailing from various political parties, they maintain independent and impartial oversight. They are patiently assessing whether their allegiance lies with a party or an individual, or if it truly stands with the country’s interests.

Honourable Speaker,

Reflecting on the situation two years ago, can we afford to forget its impact—not only economically, but also socially and politically?

Some responded unfavourably to the positive news of debt restructuring, exhibiting unwarranted hostility akin to a serpent doused with kerosene. In the context of social media, it resembled porcupines bristling with defensive reactions.

Why is this so?

Is the success of the IMF program seen as good or bad news?

Is it good or bad news that queues for fuel, gas, and kerosene have vanished?

Is the reduction of bank interest rates from over 30% to 9% considered a good news or bad news?

Is the significant drop in inflation from 70% to 1.7% by last month seen as a Good news or bad news?

Is the reversal from six consecutive quarters of economic contraction to growth considered a Good news or bad news?

Is the increase in foreign reserves from a low point in May 2022 to $ 5410 million, Good news or bad news?

Is the strengthening of the rupee seen as a Good news or bad news??

Is the shift from a primary account deficit to a surplus considered a Good news or bad news?

Covering the budget deficit without resorting to printing money is it a good news? or bad news?

Is a current account surplus in our balance of payments considered a good news? or bad news?

The party leaders, who previously faced a risk of violence just for visiting Galle face, can now travel safely from the Southern to the Northern tip of the country, is it good news or bad news ?

Has the transformation of a country once plagued by terror, where parliamentarians feared attending parliament or staying in their homes, into a place where fear has significantly diminished, good news or a bad news?

Beneficial for the nation, is it good news or a bad news?

**
Honourable Speaker,

This path is our only viable option. It is the only route to ensure that this good news resonates into the future.

Our past achievements underscore this necessity repeatedly. We must persevere through the challenging journey ahead, akin to crossing a precarious vine bridge. There can be no turning back, regardless of who assumes power.

Any deviation from this path would lead to dire consequences within a month or two—shortages of gas and electricity loom ominously.

The country faces the risk of a severe calamity, one that could set us back irreparably for 25 to 30 years.

Honourable Speaker,

In the Caucasian Chalk Circle, (Hunuwataye kathawa) Grusha faces a critical decision: to carry the child and journey over the vine bridge, her only viable option at the time. Despite nearby scepticism and fearful inquiries about her fate, Are you going to die? Do you see the precipice…! Like the underworld…!!”

However, Grusha makes a daring decision. She bravely chooses to undertake this risky path.

Many anticipate her failure as she crosses the precarious vine bridge. However, against all odds, Grusha successfully reaches safety with the child.

An onlooker, reflecting on their initial doubt, exclaims in frustration:

I thought she was going to fall…. damn it…”

Even today, such pessimism persists in our society.

I urge those with such despairing thoughts to change their mind-set for the betterment and future of our nation. Instead of waiting for failure to happen, let us focus on proactive efforts to build and uplift our country. Let us dedicate ourselves to this endeavour with diligence and determination.

Honourable Speaker,

I urge all esteemed members of this assembly, whether they support, oppose, respect, or admire me, to prioritize the welfare of our nation.

Let us all remember one thing: my decisions are not driven by political power or popularity. They are made solely for the country’s benefit. Over the past two years, my actions have been devoid of political manoeuvring. Every decision has been aimed at national progress, not personal gain.

I know there are many others in this chamber who share my deep love for our country, placing its interests above all else.

I call upon each of them to join hands in the arduous task of rebuilding our nation, akin to nurturing these blossoming flowers.

Together, let us unite and lift up our motherland once more.

 –PMD–

Courtesy Hiru News

President Ranil Wickremesinghe arrived at Parliament this morning to deliver a special statement regarding the implementation of debt restructuring agreements. Emphasizing the successful outcomes achieved under the four-pronged plan presented two years ago, President Wickremesinghe highlighted significant milestones in Sri Lanka’s debt restructuring efforts.

Addressing Parliament, President Wickremesinghe underscored the challenges faced, including current geopolitical trends, yet affirmed Sri Lanka’s achievement in securing agreements with bilateral official creditors within a short span of 15 months since the commencement of the IMF program. He noted Sri Lanka’s distinction among middle-income nations successfully navigating the debt restructuring process within such a brief timeframe.

Specific details of the agreements with the official creditor committee co-chaired by India, Japan, France, and China Exim Bank were outlined, including extended grace periods for principal repayment until 2028, interest rates maintained at or below 2.1%, and a full debt repayment grace period extended until 2043.

President Wickremesinghe informed Parliament that negotiations concerning the restructuring of commercial debt amounting to USD 14.7 billion are progressing positively, with expectations for completion soon. He pledged to submit all agreements and documents related to debt restructuring to the Public Finance Committee of Parliament for thorough scrutiny and broad attention.

Highlighting substantial progress due to decisive actions, President Wickremesinghe briefed Parliament on the anticipated benefits for Sri Lanka resulting from these developments.

Shenali D Waduge

What does a $6b debt restructuring deal to secure IMF $2.9billion mean?

What has Sri Lanka had to commit to, to get $1b out of this total $2.9b?

Let us not forget that this $2.9b bailout is not without strings & is given in tranches depending on what Sri Lanka is willing to give up & cough up!

Sri Lanka defaulted on repayment of $6b in foreign debt while its total debt was $50b in 2022 which has spiraled to $100b debt, what does this mean to Sri Lankans?

What is this rescue” that IMF is actually giving?

In March 2024, Sri Lanka’s unelected interim President declared he was seeking a loan repayment moratorium until 2028. From 2022 to 2024 Sri Lanka’s debt increased by $50billion, how much will it be by 2028?

How much is it going to cost the Sri Lankans who will have to start pocketing up billions in repayment from 2028 to 2042? It is more than likely that by 2042 most of the culprits of the debacle would not be living! As things stand, Sri Lankans have no buying power due to high taxes & currency devaluation while unemployment is high as a result of industries not able to function to full potential.

Since the economic pundits are unlikely to give the true scenario – the IMF loan with interest came only after agreeing to reforms” which included giving autonomy” to the Central Bank, in other words an entity that listens to the IMF & Co & doesn’t listen to the Sri Lankan government! Maybe because they didn’t have to listen to the Sri Lankan government that they thought to violate the Constitution’s Equality” and gave themselves massive salary increases to be paid by the poor Sri Lankan tax payers. This is just one example of what independent” entities end up doing! They are only independent of the nation but dependent on the foreign sources who give them their orders! Parliament has no say!

https://www.ft.lk/business/Leaders-of-Ceylon-Chamber-top-economists-speak-out-on-forex-crisis/34-728960

Are Sri Lankans foolish to think that simply because electricity is being supplied, essential goods are freely available, all unnecessary goods are getting imported everything is honky dory in sunny Sri Lanka? Obviously, they are. Those that are happy to enjoy their luxuries & comforts seem not bothered about the weight it is costing those who pay the taxes. This brings to the surface how honest the upper society in Sri Lanka are & how genuine their contribution to the economy is. Many of the corporate pundits that were seen issuing statements demanding deferment on debt repayment were garnering public support as they iced their statements about taking care of the general public, yet the question that should be asked is now many of these top corporates are guilty of keeping their profits in offshore accounts & how many are also guilty of under invoicing or not paying taxes? If these corporates were so concerned about the people, why did they not decide to pay the $2.9billion given that they were unfairly keeping their profits overseas instead of subjecting their people to the conditions set out by IMF in order to secure their loan that has to be paid back with interest. Why couldn’t these corporates have lent the $2.9b to Sri Lankan government with interest too!

Who does Sri Lanka owe?

Inspite of Sri Lanka’s economists also parroting about China-debt trap” Sri Lanka owes China only $4.7b.

Sri Lanka owes $10.9b to multilateral banks. But restructuring is not with multilateral parties.

The debt restructuring is with private bondholders majority whom are US based & hold 50% of outstanding ISBs & hold $12b of Sri Lanka’s total debt. This group is being advised by White & Case & Rothschild & Co. The bondholders want Sri Lanka to issue macro-linked bond (MLB)

Who are these bond holders?

BlackRock & its subsidiaries – Eaton Vance Management, Grantham, Mayo, Van Otterloo & Co, LLC, HBK Capital Management, Morgan Stanley Investment Management, Neuberger Berman, T. Rowe Price Associates Inc, Wellington Management and Amundi Asset Management.

Some of the proposals being made are debt for nature swaps” and the sale of Sri Lanka’s assets & resources.

The vicious nexus is not difficult to identify – corrupt local politicians + their cronies + IMF (US) + bondholders (mostly US) = domestic restructuring = take over Sri Lanka’s assets/resources & turn Sri Lanka into a vassal state (after reforming governance which means weakening the Sri Lankan state, laying off state employees, closing state institutes, privatization of strategic assets, increasing taxes to the people & austerity only for middle class & poor) All of the above is no solution to taking Sri Lanka out of the mess except to land Sri Lanka is a bigger mess. All the bloated figures & happy stories are applicable or flagged for those invited to take over Sri Lanka (not necessarily in the interest of the people or the nation) A perfect neocolonial agenda has been laid out by those that knowingly or unknowingly steered the aragalaya, change of power from one puppet to the next.

Before Iraq was illegally invaded, it was recipient of international accolades. The same fate for Libya & not surprisingly, Sri Lanka too was upgraded to an upper middle income country by World Bank in 2022. How did the bankrupt” fit into the scheme of things? Can a country be declared bankrupt simply because it did not have dollars, a currency that was created in 1792 (just 232 years) & by a country with the same number of years history? Is a nation to be measured only by its dollar holding?

There is no nation that is not in debt. Post-colonial international trade was designed to make sure nations were in debt & they paid interests to the powerful nations to sustain their nations. Therefore, debt is not the issue, but the manner governments & policy advisors have handled fiscal policy & managed the nations wealth to ensure that sovereignty of the nation & the welfare of the people would not be compromised. A People’s Tribunal must identify the individuals responsible for the state Sri Lanka has fallen into.

Shenali D Waduge

රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන්

1982 සිට 2019 දක්වා පැවති ජනාධිපතිවරණ අටේ (8) දී ම තරඟය පැවතියේ ප්‍රධාන අපේක්ෂකයින් දෙදෙනෙකු අතරය.   2024 දී ප්‍රධාන අපේක්ෂකයින් තිදෙනෙකු නොව සිව් දෙනෙකුගේ තරඟයක් බවට පත් ව ඇත.  

රනිල්, සජිත්, අනුර හා ධම්මික පෙරේරා ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරා හතරකින් නාම යෝජනා දෙනු ඇත. එවිට කිසිදු අපේක්ෂකයෙකුට ප්‍රකාශිත වලංගු ඡන්ද සංඛ්‍යාවෙන් 50% ක් සහ තවත් ඡන්දයක් ලබා ගැනීම පහසු නැත. එවිට සරළව වැඩිම ඡන්ද ලබන පුද්ගලයා ජයග්‍රාහකයා බවට පත් වන්නේ නැත.

ඒ ජනාධිපතිවරණයේ ජයග්‍රාහකයා තේරීමට, දෙවන හා තුන්වන මනාප ගණන් කිරීම හෙවත් ජනාධිපතිවරණ ඡන්ද ගණන් කිරීමේ ‘දෙවන වටය‘ අනුගමනය කළ යුතු වන්නේය. මෙය නැවත ඡන්ද විමසීමක් (Re Poll) නොව, අදාළ ඡන්ද පත්‍රිකාවේ ම දැක්වෙන දෙවන හා තෙවන මනාප ගණන් කිරීමකි.

සරළ අංක ගණිතයට අනුව, අපේක්ෂකයින් දෙදෙනෙකුට වැඩි සංඛ්‍යාවක් තරඟ කරන ජනාධිපතිවරණයක දී මෙම තත්වය ඇති විය හැකිය. විශේෂයෙන්ම සැලකිය යුතු ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් ලබාගත හැකි ප්‍රබල අපේක්ෂකයින් තිදෙනෙකු හෝ සිව් දෙනෙකු තරඟ කරන අවස්ථාවක ‘දෙවන වටය‘ ට ඇති සම්භාවිතාව ඉහළ යන්නේය.

දෙවන මනපාය ගණන් කිරීම පිළිබඳ හිටපු මැතිවරණ කොමසාරිස් මහින්ද දේශප්‍රිය මහතා කළකට පෙර තැබූ සටහනක්, ඔහුගේ එකඟතාව මත මෙසේ උපුටා දක්වමි.

කිසිඳු අපේක්ෂකයකු (ප්‍රකාශිත වලංගු ඡන්ද සංඛ්‍යාවෙන්) 50%ක් හා එකක් ලබා නැත්නම් දෙවන වටයට යායුතුය.  මේ පිළිබඳව උදාහරණ සහිතව මතු සඳහන් පරිදි පැහැදිලි කරන ලදි.

ජනාධිපතිවරණයේ දී ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීමේ දී ඡන්දදායකයින්ට ස්වකීය කැමැත්තේ ප්‍රමාණය හෙවත් මනාපයේ ප්‍රමාණය අනුව අපේක්ෂකයන්ට 1, 2, 3 අංක යොදා මනාප භාවිතා කරමින් ඡන්දය දිය හැකිය. කැමැත්ත එක් අපේක්ෂකයකුට පමණක් නම් අවශ්‍ය 1 පමණක් ද යෙදිය හැකි ය. නැතහොත් සුපුරුදු කතිරය (x) යෙදිය හැක.

A, B, C, D සහ E යනුවෙන් අපේක්ෂකයින් පස් දෙනෙකු තරඟ කරන්නේ යැයි ද, සමස්ත වලංගු ඡන්ද සංඛ්‍යාව 100ක් වන බව ද, උපකල්පනය කරමු. එවිට ඒ ඒ අපේක්ෂකයා ලබා ගන්නා ඡන්ද සංඛ්‍යාව මෙසේ යැයි සිතමු.  A= 40, B = 35, C= 15, D= 6, E= 4   මේ අනුව තරඟය පවතින්නේ පළමුවන්නා හා දෙවැන්නා වූ A සහ B අතර පමණක් වේ. සෙසු තිදෙනා C, D, E තරඟයෙන් ඉවත් කෙරේ.

දැන් ‘දෙවන වටයේ දී‘ තරඟය පවතින්නේ A සහ B අතර ය.

පළමු හා දෙවන ස්ථාන ලබාගත් A හා B ගේ ඡන්ද පත්‍රිකාවල ලකුණු කර ඇති මනාප පිළිබඳව කිසිදු සැලකිල්ලක් දක්වන්නේ නැත.  අනතුරුව ඡන්ද 15ක් ලබා ගත් C ගේ ඡන්ද පත්‍රිකා සියල්ල සලකා බලනු ලැබේ. C සඳහා කතිරය පමණක් සලකුණු කර ඇති ඡන්ද ඇත්නම් ඒවා ද පසෙක තබනු ලැබේ. එමෙන්ම 1 පමණක් සලකුණු කර ඇති ඡන්ද පත්‍රිකා ඇත්නම් ඒවා ද පසෙක තබනු ලැබේ. එසේ කරන්නේ ඒවායේ වෙනත් අයකුට මනාප ප්‍රකාශ කර නොමැති බැවිනි. එම ඡන්ද පත්‍රිකාවල 1, C සඳහා ද 2, A හෝ B, සඳහා ලකුණු කර ඇති නම් A සඳහා ලකුණු කළ ඡන්ද පත්‍රිකා A ට වෙන් කර ඇති පෙට්ටියට ද B සඳහා ලකුණු කර ඇත්නම් B සඳහා වෙන් කර ඇති පෙට්ටියට ද දමනු ලැබේ. (මෙවැනි ඡන්ද පත්‍රිකාවල තුන්වන මනාපය හෙවත් 3 ඉලක්කම ගැන සලකා බැලීම අවශ්‍ය නොවේ.) C සඳහා 1 ලකුණු කර ඇති ඡන්ද පත්‍රිකාවල 2 ඉලක්කම හෙවත් 2 මනාපය සටහන් කොට තිබුණේ D හෝ E සඳහා නම්, 3 ඉලක්කමක් හෙවත් 3 මනාපය එහි සටහන් තබා ඇත් ද, යන්න පරීක්ෂා කර බලා 3 සටහන් කොට නොමැති නම් එය ද, පසෙකින් තබනු ලැබේ. 2 ඉලක්කම D හෝ E සඳහා වූ විට 3 සටහන් කර ඇත්තේ A සඳහා හෝ B සඳහා නම් එම ඡන්ද ප්‍රතිකා අදාළ වන පරිදි A ගේ සහ B ගේ ඡන්ද සඳහා වෙන් කළ පෙට්ටිවලට දමනු ලැබේ. එහෙත් 2 මනාපය D සඳහා ලබා දී 3 සටහන් කොට ඇත්තේ E සඳහා නම්, එවිට E තරඟයේ නොමැති බැවින් එය ද පසෙක තබනු ලැබේ. 2, E සඳහා ලබා දී 3, D සඳහා දී ඇත්නම් එය ද, ඒ අයුරින්ම පසෙක තබනු ලැබේ. ඒ අයුරින් D හා E ලබාගත් ඡන්ද 2,3 මනාප අනුව A හා B වෙත ලබාදීම හෝ පසෙක තැබීම කරමින් මෙම ඡන්ද 25 ම A හෝ B වෙත එකතු කිරීම හෝ නොසලකා හැරීම සිදු කරනු ලැබේ.

පළමු වටයේ එක හා දෙක ස්ථාන ලැබූ අපේක්ෂකයින් දෙදෙනාට,   දෙවන මනාපය ලෙස එකතු වන ඡන්ද ප්‍රමාණය මෙම ගණනය මගින් වෙන් කොට ගනු ලබන්නේය.

එසේ බෙදීමෙන්, A සඳහා අමතර ඡන්ද 03ක් ද,  B සඳහා ඡන්ද 10ක් ද ලැබුණේ යැයි උපකල්පනය කරමු.  එවිට A ගේ සමස්ත ඡන්ද සංඛ්‍යාව 43 ක් ද, ( A= 40+3 = 43) ද, B ගේ සමස්ත ඡන්ද සංඛ්‍යාව (B = 35+10 = 45) 45 ක් ද වනු ඇත. දැන් වලංගු ඡන්ද සංඛ්‍යාව ඡන්ද 88 කි. A ගේ සහ B ගේ සමස්තයේ එකතුව එනම් 43 + 45 = 88 කි. මෙහි දී එයින් අඩකට වඩා එනම් 45 ක් ලබා ගන්නා ලද B හට මෙහි දී ජයග්‍රහණය හිමි වේ.

මෙහි දී වලංගු ඡන්ද සංඛ්‍යාව 100 ක් ලෙස සලකා ඉන් අඩකට වඩා එනම් 51 ක් ලබා ගැනීමේ අවශ්‍යතාවක් නැත.

• මෙහිදී A ට අමතර ඡන්ද 8ක් ද B ට අමතර ඡන්ද 5ක් ද ලදහොත් A = 48 ද B = 40 ද වී A ජයග්‍රහණය කරනු ඇත.

• Aට හෝ B ට කිසිම අමතර මනාපයක් නොලදහොත් A = 40, B = 35 බැවින් A ජයග්‍රාහකයා වේ.

• A හා B සමාන ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් ලබා ඇත්නම් ජයග්‍රාහකයා තෝරා ගැනීම සඳහා මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් කුසපත් ඇදීමක් මගින් අමතර ඡන්දයක් එක් අයෙකුට එකතු කරනු ඇත. (මහින්ද දේශප්‍රිය)

ඉහතින් දැක්වූ ගණන ක්‍රමවේදය පහසුවෙන් තේරුම් ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය නම් ඉහත ඉංග්‍රීසි අකුරු වෙනුවට රනිල්, අනුර, සජිත්, ධම්මික වැනි නම් යොදා මෙම ගණනය කිරීමේ ක්‍රමය නිවැරදිව ග්‍රහණය කර ගැනීම ද, අති විය හැකි අවස්ථාවන් අවබෝධ කර ගැනීම ද වැදගත් වේ. එවිට, 2024 දී ‘දෙවන වටයේ‘ ඡන්දය ගණන් කිරීමට ඇති විභවය ඕනෑම අයෙකුට වැටහෙනු ඇත්තේය.

සරළවම, ජනාධිපතිවරණයේ දී පළමු වටයේ දී වලංගු මුළු ඡන්ද සංඛ්‍යාවෙන් 50% සහ තව එක් ඡන්දයක් ලබා ගැනීමට කිසිවෙකු අසමත් වන විට,  දෙවන වටයේ දී තරඟය අපේක්ෂකයින් සංඛ්‍යාව වැඩිම ඡන්ද ලැබූ දෙනෙනා අතර තරඟයක් බවට පත් වන්නේ ය.

ඔවුන් දෙදෙනා අතර ජයග්‍රාහකයා තීරණය වන්නේ, තෙවන, සිව්වන ආදී සෙසු අපේක්ෂකයින්ට ඡන්ද ප්‍රකාශ කළ ඡන්දදායකයින්ගේ දෙවන (හෝ තුන්වන) මනාපය වැඩිම ඡන්ද ලැබූ අපේක්ෂකයින් දෙදෙනාගෙන් අයෙකුට සලකුණු කර ඇති විට එහි එකතුවට සැලකිල්ලට ගනිමිනි.

එක් ඡන්දදායකයෙකුට එක් කතිරයක් නොව, මනාප දෙකක් හෝ තුනක් තෝරා ගැනීමට ජනාධිපතිවරණයක දී ඉඩ ප්‍රස්ථාව ලැබේ. අවසානයේ දී එය ජයග්‍රාහකයා හෝ පරාජිතයා තීරණය කිරීමට හේතු වනු ඇත.

රනිල් ට පළමු මනාපය දෙන අය ගේ, දෙවන මනාපය කවුද?

සජිත්ට පළමු මනාපය දෙන අයගේ, දෙවන මනාපය කවුද?

අනුර ට පළමු මනාපය දෙන අයගේ, දෙවන මනාපය කවුද?

ධම්මික ට පළමු මනාපය දෙන අයගේ, දෙවන මනාපය කවුද?

මේ චන්දයේ තීරණාත්මකම මනාපය එය විය හැකිය.

රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන්

මාධ්‍ය අංශය, වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

2024.06.19 වන දින, විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තු න්‍යාය පත්‍රයට ඇතුලත් කර පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර පළමුවර කියවූ අතර, එම පනත් කෙටුම්පතට එරෙහිව නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන විසින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 121 ව්‍යස්ථාව යටතේ 2024 ජූලි 01 දින ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කර ඇත.

විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් කෙටුම්පත මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ ස්වෛරීත්මය, ස්වාධීනත්වය, ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය, බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය පිරිනැමීම සහ බුද්ධ ශාසනය සුරක්ෂිත කර පෝෂණය කිරීමේ රජයේ වගකීම, තමන් අභිමත ආගමක් ඇදහීමේ නිදහස, විශ්වාසයක් දැරීමේ නිදහස, ආගමික නිදහස, අවමන් සහහගත සැළකිල්ලකට නැතහොත් දඩුවමකට යටත් නොවීමේ නිදහස,  නීතිය පසිදලීම සහ නීතියේ රැකවරණය, වෙනස්කමකට ලක් නොවීම, නිර්දෝෂී බවේ පූර්ව නිගමනය, රාජ්‍ය භාෂාව, පරිපාලන භාෂාව, අධිකරණ භාෂාව, රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය මෙහෙයවීමේ මූලධර්ම සහ මූලික යුතුකම්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අර්ථනිරූපණය කිරීමේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය සතු අනන්‍ය අධිකරණ බලය, රාජ්‍ය මූල්‍ය, අන්තර්ජාතික සම්මුති සහ ගිවිසුම් වලට අදාල අනුරූපී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ව්‍යවස්ථාවලට අනනුකූල වන අතර තැනැත්තන් දේශීයව හෝ විදේශීයව අනෝන්‍යව පිළිගැනීම මත ආණ්ඩුක්‍රව ව්‍යවස්ථාමය විධිවිධාන වලින් බැහැර විය නොහැකි බවත්, තැනැත්තන්ට  ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය විධිවිධාන වලින් බැහැර වීමට නීති පැනවිය නොහැකි බවත් එම පෙත්සමෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ අවධානයට යොමු කර ඇත.

තවද විදෙස් රටවල ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා හෝ චාරිත්‍ර අනුව ලබා ගන්නා මූල්‍ය කටයුතු/ දේපල අදාලව සහ (112වන අධිකාරය වූ) විවාහ ලියාපදිංචි කිරීමේ ආඥා පනත යටතේ ලියාපදිංචි කළ විවාහයක් අදාලව එකී විවාහය අවසන් කිරීමට සම්බන්ධ විදෙස් නඩු තීන්දු ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යස්ථාවට අනුකූල බවට වැරදි ලෙස පූර්ව නිගමනයකින් මෙම විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් කෙටුම්පත ඉදිරිපත් කර ඇති බවත්, එය නිවැරදි නොවන අතර පාර්ලිමේන්තුව සතු ව්‍යවස්ථාදායක බලය අත්හැරිමක්ද, අධිකරණ බලය අත්හැරිමක්ද, රාජ්‍ය මූල්‍ය පාලනයට වැරදි බලපෑමක්ද, මෙමගින් සිදුකර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සහ යෝජිත කෙටුම්පත අතර ගැටුම් ඇති කර ඇති බවත් පෙත්සමේ දැක්වේ.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 16වන ව්‍යවස්ථාව අනුව එතෙක් පවතින ලිඛිත හෝ ලිඛිත නොවන නීති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මූලික අයිතිවාසිකම් පරිච්ඡේදයට අනුකූල නොවුවද එය නොතකා පවතින ලිඛිත හෝ ලිඛිත නොවන නීති බලාත්මක බව දැක්වුවද 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක්‍රියාත්මක වීමෙන් පසු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඇති ව්‍යවස්ථාවන්ට අනුව අනුකූලව අලුත් නීති පැනවිය යුතු අතර, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල ලෙස නීති පනවන්නේ නම් එයට අදාලව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යස්ථාවේ 82, 83, 84, 123 ඇතුළු ව්‍යවස්ථා අනුව ක්‍රියාකළ යුතු බවත්, පෙත්සම මගින් දැක්වෙන නීතිමය කාරණා අනුව විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් කෙටුම්පත මගින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධාන සමග අනුකූල නොවී ක්‍රියාකර ඇති ආකාරය වැරදි බවත් පෙත්සමේ දැක්වේ.‍

විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් කෙටුම්පතේ  වගන්ති මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුව සහ ඒ විදෙස් රටෙහි ආණ්ඩුව අතර සම්මුතියකට එළඹීම, විදෙස් අධිකරණවල නඩු තීන්දු ශ්‍රී ලංකාවේ අධිකරණවල පිළිගැනීම, ලියාපදිංචිය, බලාත්මක කිරීමට සහ ඒවාට අදාලව අමාත්‍යවරයාට බලය පැවරීම, මූල්‍ය ගනුදෙනු සම්බන්ධ විදෙස් නඩු තීන්දු අදාල කිරීම, (112වන අධිකාරය වූ) විවාහ ලියාපදිංචි කිරීමේ ආඥා පනත යටතේ ලියාපදිංචි කළ විවාහයක් අවලංගු කිරීම හෝ ශුන්‍ය කිරීම, වෙන්වීම සම්බන්ධයෙන් විදෙස් නඩු තීන්දු අදාල කිරීමට අදාලව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම, බලාත්මක කිරීම, විරෝධතා ඉදිරිපත් කිරීම, විදෙස් නඩු තීන්දු පිළිගන්නා ව්‍යවස්ථා ක්‍රමවේදය සහ පරිචය, රෙජිස්ට්‍රාර් ජනරාල්වරයා වෙත ඉදිරිපත් කිරීම, විදෙස් නඩු තීන්දුව අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන භාෂාව, විදෙස් නඩු තීන්දුව යටතේ ගෙවිය යුතු පොළිය සම්බන්ධ කාරණා, නඩු තීන්දුව යන්න අර්ථ නිරූපණය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 1, 3, 4, 9, 10, 12.1, 12.2, 13.5, 14.1.ඉ, 14.1.ඊ, 14.1.උ,14.1.එ,18, 19, 22, 24, 27.2.අ, 27.3, 27.6, 27.10, 27.11, 27.12, 27.13, 28.අ, 76, 83, 125, 148, 157, 170 ව්‍යවස්ථාවලට අනනුකූල වන අතර තැනැත්තන් දේශීයව හෝ විදේශීයව අනෝන්‍යව පිළිගැනීම මත විදෙස් රටවල නඩු තීන්දු මත 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය විධිවිධාන වලින් බැහැර විය නොහැකි බවත් පෙත්සම මගින් කරුණු දක්වා ඇත.

කෙටුම්පතේ 23 වගන්තියේ නඩු තීන්දුව” අර්ථනිරූපණයේදී විවාහය අවසන් කිරීමට අදාලව දේපළ නිරවුල් කිරීමට අදාල විදෙස් නඩු තීන්දු බැහැර කර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 148 ව්‍යවස්ථාවට (ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මූල්‍ය පරිච්ඡේදය) අනුකූල කර තිබුණද, ඒ සමඟම මූල්‍ය කටයුතු අදාල විදෙස් නඩු තීන්දු වලදී දේපල නිරවුල් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අදාල නොකිරීම සිදු නොකරමින්, කෙටුම්පතේ 23 වගන්තියේ නඩු තීන්දුව” අර්ථනිරූපණයේ ගැබ්වී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 148 ව්‍යවස්ථාවට අනුකූල සහ අනනුකූල කර තිබීම යන දෙකම එකවර සිදුකරමින් එකිනෙක පටහැනි තත්ත්වයක් ඇති කර අවසානයේ මේ තත්ත්වයන් දෙකම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 148 ව්‍යවස්ථාවට (ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මූල්‍ය පරිච්ඡේදයට)  අනනුකූල වන අතර, රාජ්‍ය මූල්‍ය පාලනය විදෙස් නඩු තීන්දු හරහා විදෙස් රටවලට පැවරීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල බවත් පෙත්සමේ දැක්වේ.

විදෙස් නඩු තීන්දු ලබාගෙන මූල්‍ය වරදකට, දේපල/ ප්‍රතිලාභයක්/ අයිතියක් අහිමි කිරීමක් කර ඇති අවස්ථාවක එයට හසුවන වින්දිතයන්ට නීතියේ පිළිසරණ, රැකවරණය ලබා ගැනීම, අපරාධ නඩු මෙරටදී පවරනු ලැබූ විට නිර්දෝෂීභාවයේ පූර්ව නිගමනය විදෙස් නඩු තීන්දු පිළිගැනීම මගින් අහිමි කරවන බවත්, ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් අනුමත නොකළ විදෙස් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා, විදෙස් නීති, විදෙස් චාරිත්‍ර වලින් සහ විදෙස් විනිසුරුවරුන්ගේ නඩු තීන්දු අදාල කිරීමට යාම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 13.5 අනු ව්‍යව‍ස්ථාවටද අනනුකූල බවත් පෙත්සමේ දක්වා ඇත.

අධිකරණ කටයුතු සඳහා වෙනත් භාෂාවක් එනම් ඉංග්‍රීසි භාෂාව භාවිතා කිරීමට අධිකරණ විෂය භාර ඇමතිවරයාට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 24.1 සහ 24.4 අනුව්‍යවස්ථා මගින් බලය ලබා දී තිබුණද, කෙටුම්පතේ 17 වගන්තිය මගින් ඉංග්‍රීසි භාෂාව පමණක් යොදා තිබීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 24.1 අනුව්‍යවස්ථාවේ දැක්වෙන සිංහල සහ දෙමළ අධිකරණ භාෂා බව සහ ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පමණක් විදෙස් නඩු තීන්දු ඉදිරිපත් කරවීමට සැළැස්වීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල වන බවත්, විධායකයේ කොටසක් වන අධිකරණ ඇමතිවරයාට යම් භාෂාවක් අධිකරණයේ භාවිතා කිරීමට බලය ලැබීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුමත කළද, පනත් කෙටුම්පතක් මගින් භාෂා විධිවිධාන වෙනස් කිරීම, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 24.1 ව්‍යවස්ථාවට අනුව මේ ආකාරයට කිරීමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් බලය නැති අතර එය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 3, 9, 18, 19, 22, 24.1 ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල වන අතර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 24.1 ව්‍යවස්ථාව මගින් ලබා දී ඇති අධිකරණ භාෂා අයිතිය, කෙටුම්පතේ 17වන වගන්තියේ දැක්වෙන ආකාරයට අහිමි කිරීමට නොහැකි බවත් පෙත්සමේ දක්වා ඇත.

විවාහ වන අවස්ථාවේ හෝ ගණුදෙනුව වන අවස්ථාවේ ශ්‍රී ලංකාවේ පවතින නීතිමය තත්ත්වයට වෙනස් විදෙස් නීති යටතේ විදෙස් නඩු තීන්දු ද්වීපාර්ශවිකව හෝ ඒකපාක්ෂිකව ලබාගෙන හෝ අනෝන්‍ය කැමැත්තෙන් ලබා ගෙන තිබියදී ඒවා ශ්‍රී ලංකාවේ අදාල කිරීමට නීති පැනවීමෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ අධිකරණ බලය සහ ව්‍යවස්ථාදායක බලය පවරාදීමක්, විදෙස් රටවලට සතු කිරීමක්, අත්හැරීමත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 76 ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල වන අතර එය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 3 සහ 4.අ. සහ 4.ඇ, 9, 76 ව්‍යවස්ථාවන්ට අනනුකූල බවත් පෙත්සමේ දැක්වේ.

කෙටුම්පතේ 23 වගන්තියේ නඩු තීන්දුව අර්ථනිරූපණයේ දී “ස්වෛරී රාජ්‍ය” යන්න දැක්වෙන අතර, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 1වන ව්‍යවස්ථාවේ ශ්‍රී ලංකාව නිදහස්, ස්වෛරී, ස්වාධීන, ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයක් බව දක්වා ඇති අතර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අර්ථනිරූපණය කිරීමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 125 ව්‍යවස්ථාව මගින් ගරු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පමණක් පවරා තිබියදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධාන අර්ථනිරූපණය කිරීමට සහ විභාග කිරීමට කොළඹ දිසා අධිකරණයට පැවරීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 1 සහ 125 ව්‍යවස්ථාවටද ඇතුලු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල වන අතර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විධිවිධාන විදෙස් නඩු තීන්දුවලින් ආරක්ෂා කරන රැකවරණ කිසිවක් කෙටුම්පතේ යොදා නැති අතර “ස්වෛරීත්වය” සම්බන්ධයෙන් පමණක් වැරදියට හෝ දක්වා ඇති නමුත්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල විදෙස් නඩු තීන්දුවලින් බැහැරවීමේ ප්‍රතිපාදන දක්වා නොතිබීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා කිරීමේ නෛතික යුතුකමට, හතරවන උපලේඛනයේ සහ හත්වන උපලේඛනයේ ප්‍රතිඥාවට/ දිව්රුමට අනනුකූල බවත් පෙත්සම මගින් පෙන්වා දී ඇත.

පැරණි සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාව පැවති සමයේ මෙන් නොව, 1972 පළමු ජනරජ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පැනවීමෙන් පසු සහ නැවත 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පැනවීමෙන් / ක්‍රියාත්මක වීමෙන් පසු මේ ආකාරයට විදෙස් නීති බලාත්මක කිරීමට විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් කෙටුම්පත ගෙන ඒම 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ නියම කර ඇති 3වන ව්‍යවස්ථාව ඇතුළු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනනුකූල බවත් වැඩි දුරටත් පෙත්සමේ දක්වා ඇත.

විදේශ නඩු තීන්දු අනෝන්‍යව පිළිගැනීම, ලියාපදිංචි කිරීම සහ බලාත්මක කිරීම පිළිබද පනත් පනත් කෙටුම්පතේ වගන්ති අවස්ථාවෝචිතව සහ අදාල පරිදි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 1, 3, 4, 9, 10, 12.1, 12.2, 13.5, 14.1.ඉ, 14.1.ඊ, 14.1.උ,14.1.එ,18, 19, 22, 24, 27.2.අ, 27.3, 27.6, 27.10, 27.11, 27.12, 27.13, 28.අ, 76, 83, 125, 148, 157, 170 ව්‍යවස්ථාවලට අනනුකූලවන බවත්, අවස්ථානුකූලව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 ව්‍යවස්ථාව අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ නොපැමිණි මන්ත්‍රීවරුද ඇතුළුව 2/3 නොඅඩු පක්ෂව දෙන ලද ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් සහ ජනමතවිචාරණයක් මගින් ජනතාව අනුමත කිරීමෙන් සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 80 ව්‍යවස්ථාව අනුව ජනාධිපතිවරයා විසින් ස්වකීය අත්සන ඇතිව සටහන් කර ඇත්නම් මිස නීතියක් නොවිය යුතු බවට තීරණය කරන ලෙස පෙත්සම්කාර නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන විසින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන්  අයද ඇත.

http://neethiyalk.blogspot.com/2024/07/blog-post.html

මාධ්‍ය අංශය, වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන. දුරකථන 0342256066 / 0712063394

දිනේෂ් ගුණවර්ධන (පා.ම) අග්‍රාමාත්‍ය ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජය

ශෝක පණිවුඩය

කෘතහස්ත පරිනත දේශපාලනඥයකු වූ, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ආර්. සම්පන්දන් මහතාගේ අභාවය පිළිබඳව සාතිශය සංවේගය පළ කරමි.

ද්‍රවිඩ එක්සත් විමුකිත් පෙරමුණ නියෝජනය කරමින් පාර්ලිමේන්තුවට පිවිසි ඔහු හිටපු විපක්ෂ නායකවරයෙකු හා විචක්ෂණශීලී මහජන නියෝජිතයකු ලෙස තැබූ පරිනත සටහන් ඉතා වටී.

දෙමළ ජාතික දේශපාලනයේ කේන්ද්‍රීය හා තීරණාත්මක සාධකයක් වු ඔහු දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ නායකයෙකු ලෙසත්, දෙමළ ජනතාවගේ පොදු නායකයෙකු ලෙසත් නිබඳව ම සිය කඳවුරේ මතවාදය වෙනුවෙන් සෘජුව පෙනී සිටියේය.

පාර්ලිමේන්තු ක්‍රියාදාමය පිළිබඳ ව ඔහුට මනා අවබෝධයක් විය. දශක ගණනාවක් ඔහු සමාජ ගතකළ සංකල්පයන් බොහෝය.

අප අතර කුමන මතවාද තිබුණ ද, සහෘද පාර්ලිමේන්තු සගයෙකු ලෙස වසර ගණනාවක් පාර්ලිමේන්තුව තුළ කටයුතු කළ ආකාරය ගෞරවයෙන් සිහිපත් කරමි.

ඔහුගේ අභාවය හේතුවෙන් සංවේගයට පත් පවුලේ සියලු දෙනා, ඥාති හිතමිත්‍රාදීන්, සහෝදර ජනතාව හා සහසම්බන්ධිත සැමට සංවේගය පළකරමි.අභාවප්‍රාප්ත පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ආර්. සම්පන්දන් මහතාට මොක්සුව පතමි.

දිනේෂ් ගුණවර්ධන (පා.ම)

අග්‍රාමාත්‍ය

ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජය

2024 ජුලි මස 01 සඳුදා දින

Prime Minister’s Media Division

This is an opportunity for school children to gather a wealth of experience for their lives…
– Prime Minister Dinesh Gunawardena
Presentation of the first service card to scouts, who have engaged in services at the Temple Trees marking the beginning of the National Scout Service and Relationship Month, was held under the patronage of Prime Minister Dinesh Gunawardena.
The National Scout Service and Relationship Month organized by the Sri Lanka Scouts Association will be implemented from 1st to 31st of July, and more than 110,000 scouts throughout Sri Lanka expect to engage in scout services during this period.

Prime Minister further commenting at the occasion –
The process of Scout service and relationship that donates one’s labour to a certain work has been implemented in our country for more than a century. School children joining in this process hold the Scout camp annually to maintain it.
Children get an opportunity to gather a wealth of experiences by travelling to a number of areas. I wish success to all scouts who are committed in that regard and to the Commissioner who take forward the scout movement by strengthening it.”
Chief Scout Commissioner Attorney at Law Mr. Janaprith Fernando-
The Service and Relationship Month 2024 begins on 01st of July. This project is implemented by scouts utilizing their labour for earning a portion of the money required for the association, the district and for their scout group.”
 Scout Commissioners led by Deputy Chief Commissioner M.S.S. Muheed, and International Commissioner Dr. Rajeewa Peiris, and a group of scouts joined this event.  

Prime Minister’s Media Division

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය

නිදහස් අධ්‍යාපන පනත සම්මත කළේ ඉතා අමාරුවෙන්. නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන්ම ඉහළට ගිය අය ඒව මතක් කරන්නේ නෑ.මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා හම්බන්තොට වරාය හදලා ගත්තේ යෝධ පියවරක්..-අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා

අග්‍රාමාත්‍යවරයා මේ බව සඳහන් කළේ පසුගියදා ලුණුගම්වෙහෙර ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයේ  නව තෙමහල් ගොඩනැගිල්ල ජනතා අයිතියට පත් කිරීමේ අවස්ථාවට එක්වෙමිනි.

මෙහිදී අදහස් දැක්වූ අග්‍රාමාත්‍යවරයා –

“එදා මහින්ද රාජපක්ෂ, චමල් රාජපක්ෂ මැතිතුමන්ලාගේ පියා ඩී.ඒ රාජපක්ෂ මැතිතුමා අපේ රටේ මහා පෙරළියකට හම්බන්තොට ජනතාව ගෙන ආවා. එතුමා රටේ නොසෙල්වෙන ඡන්දයක් පාවිච්චි කරපු මන්ත්‍රීවරයෙක්.  නිදහස් අධ්‍යාපනය ඕනෙද එපාද කියන වෙලාවෙ ඩී.ඒ.රාජපක්ෂ මැතිතුමා නිදහස් අධ්‍යාපනය ඕනේ කියන පැත්තටයි ඡන්දෙ දුන්නේ. එදා ඒ පනත සම්මත වුණේ එක ඡන්දෙන්. එදා පැරදුනානම් මේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනයට තව අවුරුදු පනහක් යනකන් පනතක් ගේන්න බැහැ. ලංකා ඉතිහාසයේ නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් ඉගෙන ගත් හැමගෙන් ඒ ඓතිහාසික සටන කියවෙනවා අඩුයි.  සී. ඩබ්.ඩබ්. කන්නන්ගර මැතිතුමාට  ඊට අවුරුදු දහයකට පස්සේ තමයි පනත ගෙනල්ලා සම්මත කරන්න  පාර්ලිමේන්තුවෙන් අවසරය දුන්නේ. කලින් තීරණය ජයග්‍රහණය නොවෙන්න එදා නිදහස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ අයිතිය තව කාලයකට නොලැබෙන්න තිබුණා.

පාර්ලිමේන්තුවට ගිහිල්ලා මොනවද කළේ කියලා සමහර අය අහනවා. කෙටි උත්තරය වන්නේ, ඔබටත් ඉගෙන ගන්න නිදහස් අධ්‍යාපනය ලබා දුන්නා කියන එකයි. නිදහස් අධ්‍යාපනය තමයි මහා වස්තුවයි.

එස්.ඩබ්.ආර්.ඩී බණ්ඩාරනායක, පිලිප් ගුණවර්ධන සහ ඩී.ඒ රාජපක්ෂ මැතිතුමන්ලා මහ කැලෑවක් මැද එදා චන්ද්‍රිකා වැවට ආරම්භයක් දුන්නා. චන්ද්‍රිකා වැවෙන් වලවේ නිම්නය අලුත් වැඩපිළිවෙළකට වෙනස් වුණා. වලවේ නිම්නයක් බවට සංවර්ධනය කරන්නට පටන් ගත්තා.

මම නාගරික සංවර්ධන අමාත්‍යවරයා හැටියට ඉන්න කාළේ චමල් රාජපක්ෂ මැතිතුමා, මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා, සමග චීන තානාපතිතුමා පළවෙනි පස් පිඩැල්ල කපනවා හම්බන්තොට වරායට. බොහෝ අය බොහෝ දේවල් කිව්වා. හොඳ වරායක් හැටියට කොළඹ හැදෙන්න අවුරුදු පන්සිය විස්සක් ගියා. කෝට්ටේ රාජධානිය වැටුණට පස්සේ අවුරුදු පන්සියයක් ගියා කොළඹ වරාය දියුණු වරායක් බවට පත් කරන්නට.

මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා හම්බන්තොට වරාය සැලසුම් කරලා අපේ මහ මුහුදේ ගමන් ගත් නැව්  මෙතනට ගෙන්වන්නට ඒ තරම් කාලයක් ගත වුණේ නැහැ. වරායන්  දියුණු වෙන්නේ අදියරෙන් අදියර. ඒ ක්ෂේත්‍ර ප්‍රයෝජනයට ආකර්ෂණයට පුළුවන් විදිහටත් ඒ වටා ගොඩනැගෙන කර්මාන්ත හරහාත් වරාය  ගොඩනැගෙන කාල සීමාව වෙනස් වෙනවා. එදා  අනාගතය වෙනුවෙන් ගත්ත යෝධ පියවර අද හදන්න කවුරුහරි කතා කරනවා නම් කොපමණ වියදමක් දරන්න වෙයිද? අපිට දෙවැනි වරායක් අවශ්‍ය වෙන්නේ නැද්ද? මේවා සංසන්දනය කරලා ආර්ථික ඉදිරිය සඳහා අපි ආයෝජනය කරන්නට වෙනවා. ඒ ආයෝජනය වර්ධනය කර ජයග්‍රහණය කරන්නට වෙනවා.  

මෙහිදී අදහස් දැක්වූ හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් සම්බන්ධීකරණ කමිටු  සභාපති පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී, චමල් රාජපක්ෂ මහතා –

“හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කයේ එදා අඳ ගොවීන් සිටියා. ඒ අය හුඟක් දුක් විඳපු අය. 1956 බණ්ඩාරනායක මැතිතුමාගේ ආණ්ඩුවේ  කෘෂිකර්ම ඇමතිතුමා වුණේ අග්‍රාමාත්‍ය  දිනේෂ් ගුණවර්ධන මැතිතුමාගේ පියා, පිලිප් ගුණවර්ධන මැතිතුමා.  එතුමා තමයි කුඹුරු පනත ගෙනල්ලා  අඳ ගොවීන්ගේ අයිතිය සුරක්ෂිත කරලා දුන්නේ. මේ හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කයේ තමයි අඳ ගොවීන් වැඩියෙන්ම ලංකාවේ හිටියේ. අද අඳ ගොවියා මිය ගියාට පසුව තමන්ගේ පුතාට ඒ අඳ ගොවි අයිතිය යනවා.  අපි ඒ ගෞරවය අද අපේ අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මැතිතුමාට ලබාදෙනවා එතුමන්ගේ පියාණන් වෙනුවෙන්.

අග්‍රාමාත්‍යවරයා හම්බන්තොටට අලුත් කෙනෙක් නෙවෙයි. එතුමාගේ මෑණියනුත් හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කයේ. ඒ නිසා ඔබ අපට බොහොම කිට්ටුයි. ඒ නිසා ඔබතුමාට මේ හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කය ගැන අලුතින් කියන්න දෙයක් නැහැ. මම හිතනවා ඔබතුමාගේ කාලය තුළ හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කයට ලැබිය යුතු හැම දෙයක්ම ලැබෙයි කියලා.

අපි මේ ප්‍රදේශයේ ගුවන්තොටුපළ හා වරාය  හදපු නිසා මේ ප්‍රදේශයේ ඉඩම්වල වටිනාකම ඉහළ ගියා. එහෙම කළේ ආයෝජකයන්ට මේ ප්‍රදේශවලට එන්න. එහෙම ඇවිල්ලා කර්මාන්ත ව්‍යාපාර පටන් ගත්තම  අපේ  බොහෝ දෙනෙකුට රැකියා ලැබුණා. මේ දියුණුවත් එක්කම ස්ථිර ප්‍රතිපත්තියක් අවශ්‍යයි. අවුරුදු පහෙන් පහට මාරු වෙවී යන මේ ක්‍රමයත් එක්ක අපට ඉදිරියට යන්න බාධා ඇති වෙනවා. අපට තියෙන්න ඕනේ දීර්ඝ කාලීන සැලසුම්. එහෙම නැතුව මේ රට දියුණු වෙන්නේ නැහැ.

තිස්සමහාරාම ආසනයේ පළාත් පාලන ආයතනවල සේවකයින්ට ස්ථිර පත්වීම් ලබාදීම, ඉඩම් ඔප්පු ප්‍රදානය, නිවාස ණය ලබාදීම ද මෙහිදී සිදුවිය.

තිස්සමහාරාම රජමහා විහාරාධිපති, පූජ්‍ය දේවාලේගම ධම්මසේන හිමි, සිතුල්පව්ව රජමහා විහාරාධිකාරි, පූජ්‍ය ලේල්වල සමිත හිමි ඇතුළු ගරුතර සංඝයා වහන්සේලා, නියෝජ්‍ය කතානායක අජිත් රාජපක්ෂ, රාජ්‍ය අමාත්‍යවරුන් වන අශෝක ප්‍රියන්ත, ජානක වක්කුඹුර, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී යදාමිණි  ගුණවර්ධන, රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යංශ ලේකම් ප්‍රදීප් යසරත්න, හම්බන්තොට දිසාපති එච්.පී සුමනසේකර, ඇතුළු ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරු, පොදු ජනතාව මෙම අවස්ථාවට එක්වූහ.

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය

පාර්ලිමේන්තුවේ සභානායක කාර්යාලය

අභාවප්‍රාප්ත, හිටපු විපක්ෂ නායකවරයෙකු සහ පක්ෂ නායකවරයෙකු වූ ආර් සම්බන්ධන් මහතාගේ දේහය අවසන් ගෞරව සඳහා, පාර්ලිමේන්තු සංකීර්ණයේ ඉදිරිපස ආලින්දයේ උත්සව ශාලාවේ බදාදා (03) පස්වරු 2.00 සිට 4.00 දක්වා තැන්පත් කර තැබීමට, පාර්ලිමේන්තු සංකීර්ණයේ අද (01) පැවති පාර්ලිමේන්තු කටයුතු කාරක සභාවේදී තීරණය කර තිබේ. කතානායකවරයාගේ ප්‍රධානත්වයෙන්, අග්‍රාමාත්‍යවරයාගේද සහභාගිත්වයෙන් මෙම රැස්වීම පැවැත්විණි.

අභාවප්‍රාප්ත ආර් සම්බන්ධන් මහතාගේ අවසන් කටයුතු ත්‍රිකුණාමලයේදී පැවැත්වීමට නියමිත අතර ඊට අදාළ පහසුකම් සැපයීමේ කටයුතු සඳහා සියලු උපදෙස්, අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා, අදාළ නිලධාරීන් වෙත ලබා දී ඇත.

පාර්ලිමේන්තුව හෙට (02) රැස් වී ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම ගැන ජනාධිපතිවරයා විශේෂ ප්‍රකාශයක් කරන  අතර, පාර්ලිමේන්තුව අනිද්දා (03) රැස් නොවන බවද මෙහිදී තීරණය කර ඇත. මීට පෙර දැනුම් දී තිබුණේ හෙට සහ අනිද්දා පාර්ලිමේන්තුව රැස්වීමටය.

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

පසුගිය ජූනි මස 29 දින මාලිමාවේ ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ දේශණයකදී මහාචාර්ය ගෝමික උඩුගමසූරිය මහතා විසින් එලි දක්වන ලද ‘විද්‍යා හා තාක්ෂණ ප්‍රතිපත්තියේ’ අයිතිය පිළිබඳව ඇති සංකූලතාවය පිළිබඳව ප්‍රකාශයක් කරමින් ගෝලීය ශ්‍රී ලාංකික සංසදයේ විධායක ලේකම් යසස් ධර්මදාස මහතා පවසා සිටියේ මාලිමාව යම්කිසි ‘ඉන්ටර්ලෙක්චුවල් ප්‍රොපර්ටි’ හොරකමක යෙදී ඇතිදැයි සැකයක් මතුවන බවයි. 

ඒ මහතා මේ පිළිබඳව වැඩිදුරටත් මෙසේද පැවසීය, 

“මාලිමාවේ ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ හෙවත් ‘විශාල ප්‍රමාණයකින් හදිසියේ වැඩිවීම’ දේශන මාලාවේ ජූනි 29 දින පැවති දේශනයකදී නිවේදකයා දේශකයාව හඳුන්වා දෙමින් ප්‍රකාශ කර සිටියේ මහාචාර්ය ගෝමික උඩුගමසූරිය මහතා ජාතික ජන බලවේගයේ විද්‍යා හා තාක්ෂණික ප්‍රතිපත්තිය හදපු කමිටුවේ සාමාජිකයෙක් ලෙසයි.

නමුත් මහාචාර්යවරයා එතුමාගේ කතාව ආරම්භයේදී මෙසේ පවසනව,

“අප අද එකතු වෙලා ඉන්නෙ ඉතාමත්ම වැදගත් කාරණයකට. මම විතරක් නොවෙයි, ලෝකය පුරා විසිරී සිටින මම වගේම රටට ආදරය කරන විද්‍යා හා තාක්ෂණ ක්ශේත්‍රයේ ඉන්න ප්‍රවීනයින් රැසක් එකතු වෙලා තමයි අපි මේ විද්‍යා හා තාක්ෂණ ප්‍රතිපත්තිය හැදුවෙ. ඉතිං මට පුංචි කාරණා ටිකක් කියන්න තියෙනව. අපි මේ වගෙ තැනකට ආවහම කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන් අපි මේ මොකක්ද කරණ දේශපාලනය කියල. මම මෙතනට ආවෙ දේශපාලනය කරන්න නෙවෙයි. හැබැයි දේශපාලනයෙන් වියුක්ත කිසිම දෙයක් අපේ රටේ නෑ. අපි හැමෝටම දේශපාලනයේ කොටස් තියෙනව. ඉතිං අන්න ඒ කොටස කරන්න තමයි අපි, මම අද මෙතනට ආවෙ. ඉතිං අපිට ඒ අවස්ථාව ලබාදුන්න ජාතික ජන බලවේගයට බොහොම ස්තුතියි. අපි, මගේ කාර්‍යභාරය වෙන්නෙ ඇත්තටම මේ අපේ ප්‍රතිපත්තිය ගැන හඳුන්වා දෙන්න. ඉතිං මම ඉතා වැදගත් කාරණයක් මතක් කරණවා. අපි මේ ප්‍රතිපත්තිය කරන්නෙ ඔබට ලබා දෙන්නට. ඔබ මෙය හොඳින් කියවන්න. ඒ සමගම ඒ සඳහා ඔබගේ අදහස් දක්වන්න. අපි යම්කිසි කාළයක් ලබා දෙනව ඔබේ අදහස් දක්වන්න. මොකද මේක මටවත්, අපේ කමිටුවටවත්, ජාතික ජන බලවේගයට විතරවක් හදන එකක් නොවෙයි. මේක හදන්නෙ රටට. ඉතිං ඔබේ අදහස් ඉතා වැදගත්”.

එසේ තමයි මහාචාර්‍යතුමා එතුමාගේ කතාවේ ආරම්භයේ පවසා හිටියෙ. එතුමා එහිදී පවසා සිටියේ නැහැ එතුමාලට එම කටයුත්ත සිදු කිරීමට ජා.ජ.බ. ය පැවරීමක් කල බවට. එසේ ජා.ජ.බ ය එතුමාලට යම්කිසි පැවරීමක් කරානම් එයත් එතුම නිර්ලෝභීව පැවසිය යුතුව තිබුනා. එතුමා එසේ නොපැවසීම නිසා අපට එතුමාගේ කතාව ඔස්සේ පැහැදිලි වන්නේ ස්වාධීනව එතුමාල විසින් සාදන ලද ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් ජා.ජ.බ.යේ වේදිකාවේදී ජනතාවට ඉදිරිපත් කල බවයි.

එසේනම් නිවේදකය ජා.ජ.බයේ අනුදැනුම ඇතිව හෝ නැතිව පවසා තියෙන්නෙ මුසාවක් හා ඉන් සිදුව තියෙන්නෙ බුද්ධිමය දේපොළ හොරකමක්. ඉන්ටර්ලෙක්චුවල් ප්‍රොපටි හෙවත් බුද්ධිමය දේපල සොරකම් කිරීම අනෙකුත් සියළුම හොරකම් අභිබවා යනව.

මේ පිළිබඳව ජා.ජ.බය කිසිඳු පැහැදිලි කිරීමක් මේ දක්වා සිදු කර නැහැ. ජා.ජ.බයට සම්බන්ධ මා දුටු මාධ්‍ය ජාල වල පැවසෙන්නෙ මෙය ජා.ජ.බයේ  ප්‍රතිපත්ති බවයි.

මෙතනදි තවත් පැනයක් ඇතිවෙනව. නිවේදකය පවසනව ප්‍රථම වතාවටයි මේ ප්‍රතිපත්ති මාලාව නිකුත් කරන්නෙ කියල. එසේනම් ජා.ජ.බයේ කිසිදු කෙනෙක් ඊට පෙර නොදුටු ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් කෙසේද ඔවුන් පවසන්නෙ එය ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්ති මාලාව යැයි කියල?

ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් නැතිව ඉඳල එක පාරටම ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් ලැබීමනම් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක්ම තමයි. අවුරුදු දෙකකදි විදේශ ණය ප්‍රමාණයත් ඩොලර් බිලියන 80 වෙ ඉඳල ඩොලර් බිලියන 100 දක්වා ඩොලර් බිලියන 20 කින්ම වැඩිවීමත් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් තමයි. ඒ වගේම ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් තමයි යහපාලන කාලෙ ඩොලර් බිලියන 12.5 ක ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී බැඳුම්කර වැඩිවීම. අරගලයෙන් පසුව තෙල් වලට, විදුලි බිලට ආදියේ මිලටත් ඔය කියන ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක ලැබිල තියෙන්නෙ. ළඟදිම ජල කළමනාකරණ පනත ආව විට ජල බිලටත් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් ලැබේවි. ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක හොඳටම ලැබුනෙ රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිතුමාට. එතුමාට පාර්ලිමේන්තුවේ තිබුනෙ එක ආසනයයි. දැන් ඒ පාර්ලිමේන්තුවෙම ස්ථිර ආසන 134 ක් තියෙනව. අරගලකරුවන්ටනම් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකෙන් පමණක් නොවෙයි ‘බිග් බෑන්ග්’ එකෙනුත් පහර වදිනව. ඉස්සර අදෝවාතයක් ගියත් ගෝල් ෆේස් එන්න හැකියාව තිබුන එකේ දැන් නහයෙන් උඩට ජලයේ ගිලුනත් නහය උස්සන්න බැරි ගානට මට්ටම් කරල. ඒකත් නීතියේ ආධිපත්‍යයේ ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක්. ඉස්සර ලීටර් 33,000 හෙ පෙට්‍රල් බව්සරයක් ගිනි තැබුවත් උද්ගෝෂකයින් අත්අඩංගුවට ගැනීමට නොහැකි කාලයක් තිබුනෙ. ඒ විතරක් නොවෙයි අධිකරණයට වැඩිය පාර්ලිමේන්තුවටත් එවැනි ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් ලැබිල. ජනාධිපතිතුමයි අධිකරණ ඇමතිතුමයි දෙන්නම හිටු කියල අධිකරණයට චැලෙන්ජ් කරණව. බැලුවහම අදානිටත් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් දීල තිබිල තියෙනව. ටෙන්ඩර් කරහම සුලං බලය ඩොලර් සත 4යි. ටෙන්ඩර් නැතිවම අදානිට ඩොලර් සත 8යි. තව මේ වගේ ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ කොපමණ ඇත්ද. මීට කලින් විශ්‍රාම යන සෙබළුන්ට ලැබෙන්න තිබුන ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක ඔය කියන යහපාලනය ප්‍රමුඛ ජවිපෙ මාලිමාව විසින් නැති කරා. විශ්‍රාම ගොස් ලබන රුපියල් 40-50 දාහට අමතරව ‘ඇවන්ගාර්ට්’ එකට බැඳිල ‍රුපියල් ලක්ෂ 5-6 ක වැටුපක් ගන්න තිබුන එක නැති කරා. පාස්කු ප්‍රහාරයේ ප්‍රහාරකයන්ගෙ පියා සහ ඒ පිළිබඳව විමර්ශණය කරපු බුද්ධි නිලධාරීන්ද මාලිමාවට ගොඩවීමත් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් තමයි. සාමාන්‍යයෙන් ව්‍යවාහාරික කාරණයක් තමයි විද්‍යාඥ ගනයේ සිටින උගතුන් සහ විද්වතුන් දේශපාලනය පිළිබඳව වැඩිදුර හැදෑරීමක් නොමැති බව. එවන් අය හට යම්කිසි දේශපාලන දේශකයෙකුගෙ මැන්චෝසන් වර්ගයේ සුරංගනා කතා ඇසීමෙන් ලැබෙන උත්තේජනයත් එයාලට ලැබෙන ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් තමයි. සමහර කාලවල ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක දිරව ගන්නත් බැරි වෙනව. ඒ වගේ දිරව ගන්න බැරිඋන ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ තමයි බෝම්බ බියෙන් තොරව මහමඟ බස් රථවල දුම්රියේ ආදියේ ගමන් කිරීමට ලැබීමේ ආරක්ෂක තත්ත්වය, ආසියාවේ හොඳම වැඩිම චීනයට පමණක් දෙවැනිවූ ආර්ථික වර්ධනය ලැබීම, පැය පහක් හයක් ගතවූ මාතර කොළඹ ගමනාගමනය පැය එකහමාරකට දෙකකට අඩුවීම ආදිය. රටේ ආරක්ෂාව පිළිබඳව තිබුන තත්ත්වයටනම් 2019 පාස්කුවේදි ‘බිග් බෑන්ග්’ එක වැදුන. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් IMF එකෙන් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක හරියටම වැදුන ආර්ජන්ටිනාව සහ කෙන්යාව අද මහ පාරෙ උද්ඝෝෂණය කරනව IMF එකෙන් යන්න කියල. වඩා හොඳ ජීවන තත්ත්වයක් ගන්න ගිය ලිබියාවට, ඉරාකෙට, ඇෆ්ගනිස්ථානෙට ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක හොඳටම ලැබිල. ඔරේන්ජ් විපලවයක් කරපු යුක්‍රේනයට ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එක හොඳටම ලැබෙමින් පවතිනව. ඒ රටවලට ඇමරිකන් සහයෙන් ‘ක්වොන්ටම් ලිප්’ එක ලැබුන කියල තමයි කියන්නෙ. ගෝල් ෆේස් අරගලයේ ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකත් පිටුපස ඉන්නෙ ඇමරිකාව කියල සඳහන් වෙනව. නමුත් හදිසියෙවත් ‘හොග් ගාල’ ඉන්ටර්නෙට් ගියත් එහි අඩංගු ඩේට වලට ‘ක්වොන්ටම් ඩීප්’ එකක් එන්නෙ නෑ කියන එක අදකාලෙ මොන්ටිසෝරි යන ළමය පවා දන්නව. මේ පැහැදිලි කිරීම් ‘ක්වොන්ටම් ලීප්’ එකක් කියන්නෙ මොනවගේද කියල හඳුනා ගන්න පහසු කරයි කියල හිතනව. ඒ වචනෙ තේරුම අපිට කෙතරම් සමීපද කියා දැන් වැටහෙනව ඇති.

නැවතත් අපි මාලිමාව බුද්ධිමය දේපොළ හොරකමකද යන මාතෘකාව දෙස අවධානය යොමුකළ හොත් ඒ පිළිබඳව යම්කිසි පැහැදිලි කිරීමක් ජා.ජ.බය කරනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු වෙනව. එනම්, මහාචාර්‍ය ගෝමික ඇතුලු පිරිස මාලිමාව විසින් මාලිමාව සඳහා විද්‍යාව හා තාක්ෂණය පිළිබඳව ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය පිණිස පත්කරනු ලැබුවේද? නැතහොත් ස්වාධීන විද්‍යාඥයින් පිරිසක් විසින් සාදන ලද ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාෂණයක් ජනගත කිරීම සඳහා තමුන්ගේ වේදිකාවේ ඉඩ සළසා දෙනු ලැබුවේද?  

ඒ කෙසේ වුවත් මෙයින් පෙනීයන තවත් කරුණක් වන්නේ වෘතීයවේදීන් නැවත නැවතත් එකම වැරැද්ද කරණ බව. පහුගිය වාරයේ වියතුන් ‘වියත්මග’ කියා සංවිධානයක්ම හදාගෙන එක දේශපාලකයෙකුට විතරක් සේවය කරන්න ගියා. අන්තිමේදි සිදුවුනේ ඒ වියතුන්ගේ කරමතින් ගොස් ජනප්‍රියවී ඔටුන්න දාගන්න යන්නටත් පෙරම නැග්ග වියත්මගට පයින් ගැසීමයි. ඒ හදා දුන්න කිසිවක් අන්තිමේදී ක්‍රියාත්මක උනෙත් නෑ ජනතාව අතරට ගියෙත් නෑ. දැන් මේ සිදුවෙමින් පවතින්නේ ඊටත් වැඩිය ප්‍රාථමික සම්බන්ධයක් මත සිදුවෙන හුවමාරුවක්. මට සැකයි වියත්මගේ හිටිය වියත්තුත් මේ එදා සිදුකල වැරැද්දම මෙදාත් කිරීමට දායක වෙනවද කියල.

ඇත්ත වශයෙන්ම ගෝමික ඇතුලු විද්‍යාථීර්තයින්ට තිබුනෙ තමුන්ගෙ මතය ප්‍රසිධියේ පොදුවේ දේශපාලන ප්‍රවාහයට මුදා හැරීමයි. දැන් සිදුව ඇත්තේ පොදු කටයුත්තක් වෙනුවෙන් නිර්පාක්ශිකව තැනූ දෙයක් (?) පක්ෂයක් විසින් අවභාවිතා කිරීමට ඉඩ හැරීමයි.

වියත්මග පමණක් නොව ජාතික සංවිධානද ඒ වැරැද්ද පසුගිය වර සිදු කලා. වියත්මග කෙසේ වෙතත් ජාතික සංවිධානනම් නැවත එම වැරැද්ද කිරීමට සූදනම් නැහැ. එම නිසයි මෙවර අප අපේ ප්‍රශ්ණ මාලාව මහජනතාවට ඉදිරිපත් කරේ දේශපාලකයින්ට දැනුම් දීමට.

අවසාන වශයෙන් මහාචාර්‍යතුමා ඇතුලු අනෙකුත් විද්වතුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්න කැමතියි වියත්මගේ හිටිය වියතුන් ගිය මග නොගිහින් තවත් ප්‍රමාද වීමට පෙර සියළු දේශපාලන පක්ෂ වලට ඔබලාගේ ප්‍රතිපත්ති මාලාව ඉදිරිපත් කරන ලෙස”

Courtesy Adaderana

Leader of the National People’s Power (NPP) Anura Kumara Dissanayake stated that under the leadership of his party, the youth will be provided with new economic opportunities for small and medium businesses.

Addressing Anuradhapura district’s youth conference of NPP held in Kekirawa, he further stated that his party will take over the power from the corrupted elite and hand it over to the modern youth generation.

We will create a mania of small and medium-scale businesses. Instead of getting a government job, the youth thinks how to become an entrepreneur. But, they don’t have the first essential thing to become an entrepreneur, which is the capital”, Dissanayake said.

Under the leadership of National People’s Power, we will build a new development bank, which will provide Initial capital without collateral. We will create new economic opportunities for the youth.”

For the longest time, the political authority in our country destructed the youth’s future”, he alleged.

We will clearly tell you what we will do. We will overtake the power of the corrupt elite and we will not hand over it to our children. We are ready to hand over the power to the modern youth generation who’s in front of us”, said the NPP leader.

KAMALIKA PIERIS

A strong Buddhist lobby should be set up to support the return of Buddhism to north and east. That lobby should firstly   ensure the protection of Buddhist ruins in north and east. That will not be easy, because there are so many ruins and they are scattered all over, but the Buddhist Lobby must at least try.

 These Buddhist ruins were searched out and damaged by the Tamil Separatist Movement    during the Eelam war. Ven. Ellawela Medhananda said that each time he visited a ruin, he found further damage. He   saw increasing damage on his three visits to Kurundi too.

The ruins in Jaffna and elsewhere are in danger, said Medhananda, speaking in 2009. In 2011, it was observed that when the Archaeological Department went to Jaffna peninsula in the 1960s there were still remains of the Buddhist sites cited in the 16^th   century Nam pota. By 2011 these have been gradually built over with Hindu Kovils. All the kovils are new ones, they said.

Attacks on the Sinhala heritage, are going on everywhere in Sri Lanka, said observers in 2019. Buddhist ruins and inscriptions are in danger, they said. This has been going on for several decades now. We have this problem all over the island, confirmed the Department of Archaeology in 2022.

Medhananda in 2009 wanted the Department of Archaeology to take control of the Buddhist ruins in the cleared areas of the Vanni. In 2023, at  a demonstration organized by Kurundi supporters in Colombo,  a member of the public accosted the demonstrators and said that  issues like  Kurundi  would not  have taken place if  the Department of Archaeology had done its job properly and  gazetted each of   the  Buddhist ruins as  a protected archaeological reserve. His observation was a valuable one, but it was ignored and he was pushed aside.  I saw this on television news.

In 2010 after the Eelam war ended,   the Department of Archaeology went to the north and prepared a list of the Buddhist ruins there. At a presentation of their findings, the audience asked Wont these ruins disappear now that they have been identified,” the officer replied. ‘That is why we have put them on the website, so now they cannot do away with them’.

 The team had obtained   GPS positions for all the sites.  The audience wanted to know; when you give GPS locators won’t that help people to destroy these places.  The team replied that most of these places are in high security forests or high security zones. Also we have not publicized the GPS locations.

The Department of Archaeology   said that it has become necessary to   protect rock inscription in the north and east from willful damage. At a talk I attended on new findings in archaeology, officers from the Department of Archaeology said they had found new inscriptions in the east which they hid.  An observer reported in 2024, that Eelamists have employed Tamil youths to erase the writings in stone inscriptions in the jungles with the aid of machine grinders.  

 Tamil Separatist Movement has destroyed many Buddhist monuments in the north and east .No action has been taken regarding this, said Medhananda. But action has been taken recently against Sinhalese for breaking down an ancient palace.

On 16 July 2022, the Mayor of Kurunegala had demolished Buwaneka Hotel in Kurunegala, for a road development project. He claimed that the Road Development Authority had given its approval for the demolition. The Department of Archaeology filed a complaint claiming that building dates back to the 13th century and is presumed to be the King’s Court of King Buwanekabahu II. The site had been listed under the provisions of the Antiquities Ordinance. This Mayor and four others were found guilty over the destruction and removal of the ancient ‘Raja Sabha Mandapaya’ (King’s Court) in Kurunegala and sentenced to three years rigorous imprisonment.

Nainativu, considered to be the solosmastana’s Nagadipa, also has a Hindu temple,  Nagapooshani Amman Kovil.  A mythical history has been invented for this temple. It has a   well publicized annual festival  ,  helped by the Sri Lanka navy. When Buddhists go to worship in the Buddhist temple, they also visit the kovil.  When I went on a package tour to Jaffna, my companions who went to Nagadipa told me, placidly, that   they had also visited the Hindu temple there. They were not complaining.

Buddhists are not in the least interested in the Hindu philosophy and they do not visit the Hindu temples in their own towns, but they are now taken to see select Hindu temples in the north and east when they go on pilgrimage. They are greatly impressed by these temples, specially the   ornate gopurams, the gaudy colors and the buxom statues.

A group of us went to Trincomalee some years back. My companions emerged from Koneswaram temple, impressed by its size, statues and colors .Great, they said, approvingly. A few months ago, a group from Ambalangoda, led by my Mason Baas”, went on a Buddhist pilgrimage. In addition to  the Buddhist temples, they had also visited Nallur temple in Jaffna and Koneswaram temple in Trincomalee. They were greatly impressed by the grandeur of these two temples .Hari lassanai, he said.

The attack on Buddhism in the north and east is  often made   by Christian commentators. They have been recruited by the Tamil Separatist Movement  hoping to give an air of objectivity to the matter. Instead, another layer of grievance has been added to  issue. Christians in Sri Lanka are deeply resentful towards Buddhism. Christians are unable to accept that Christianity has failed to replace Buddhism in Sri Lanka.  Complaining about Buddhistization of the north and east is a welcome outlet for that resentment. 

Sinhala Buddhism cannot be propagated in the Tamil region without the military,  said Tamil Separatist Movement, triumphantly. The Sinhala Buddhist heritage was secured through a military victory, they said. 

Certainly, Buddhist sites need army protection today. Kantarodai is under army protection in Jaffna.The Buddha statue at Sambaltivu, Trincomalee was under police protection in 2016. There are two security posts at Kurundi and the Sinha regiment is nearby A police post was set up at Oddusuddan to protect Kurundi by Cyril Mathew in the 1980s. When the Tamil Separatist Movement broke up the relic enshrining ceremony at Kurundi in 2023, television news showed soldiers stationed around the stupa, in the evening, standing alertly.

The Tamil Separatist Movement has taken a strong, aggressive stand against Buddhism in the north and east. They did so long before Eelam war started and have continued to do so after the war ended. When we visited Gokanna vihara, Trincomalee in 1960, we faced much opposition, said Medhananda. Today  the  Buddhist viharas are challenged in all sorts of ways. Bhikkhus complain that they have no freedom of movement.

The state is not supporting Buddhistization. Buddhists are doing this on their own initiative and Buddhistization  is made to look like a rogue activity. Therefore government officers are reluctant to get involved officially. But as Buddhists,  they wish to support  the effort and  do so secretly. Santhabodhi said that government officers helped him when he was conserving Sapumalgaskada, but did so in secret.  They did not want their names mentioned anywhere. [1]

It is outrageous that we should have to fight for the Buddhist ruins in the north and east, and make out a case for Buddhism  in those two provinces. Buddhism is not something new and alien to the north-east of Sri Lanka . A strong Buddhist lobby should be set up to support the return of Buddhism to north and east, without delay.

There is already a move to make a list of  the important Buddhist archaeology sites in the north and east. This seems to be the common starting point of all  groups interested in the matter. Hope they will not get stuck  there.

The Buddhist lobby cannot and should not try to conserve every Buddhist monument in the north and east. But the lobby should help the Department of Archaeology   gazette all strategic Buddhist monuments in the north and east as   archaeological reserves, giving the extent of land as well. They could ensure that the survey work is not obstructed by the   Tamil Separatist Movement.

The Buddhist lobby must get the Solosmastana Nagadipa transferred from Nainativu to Jaffna peninsula, because Jaffna is the real Nagadipa.  This is a return, not the introduction of something new. The authorities and the Maha Sangha can decide where to locate this temple. They could transform an existing temple or build a new one.

 The temple in Nainativu must continue. Nainativu kept Buddhism alive in the north and east all these years. We must not forget this historic contribution. The    chief priest in Nainativu could be asked to administer both temples, in Nainativu and in Jaffna.

The Buddhist lobby must select a few strategically important Buddhist temples   and support them. Those temples are, in my view, Nagadipa in Jaffna,   Kurundi in Mullaitivu, Girihandu seya  (Tiriyaya) and Seruwavila  in Trincomalee.  The Buddhist Lobby must ensure that these temples are given sufficient land to expand. They must help with buildings,  funds and  other support.

These  four temples are located in the politically most  important section of Eelam, Jaffna in the north,  Trincomalee in the east and Mullaitivu in the middle, connecting  the two. Trincomalee  harbor  is the most important part of Eelam. Trincomalee  was always the  prize. Jaffna is  projected as the seat of Tamil culture in Sri Lanka . Both places are well known. Mullaitivu was  not well known , (except of course for  the final Eelam battle), until Kurundi Vihara caught media attention.

Later on, the Buddhist Lobby must see that Gokanna vihara returns to its original location which is presently occupied by Thirukoneswaram Kovil.  Another branch of the Buddhist Lobby must move downwards and support Mangalarama  in Batticaloa. Dighavapi in Ampara seems to be well looked after and may not need the attention of the Buddhist  Lobby. 

The Buddhist Lobby must thereafter start a pilgrimage  tradition, which will include the temples  in the areas mentioned earlier. The pilgrimage must start with Nainativu , then  the new Nagadipa vihara  in Jaffna, after that Kurundi and Sapumalgaskada in Mullaitivu,  and lastly Tiriyaya  and Gokanna in Trincomalee .These pilgrimages should be conducted twice a year. They will of course include Anuradhapura as well.

There are other Buddhist temples in  North and East which are bravely  helping to entrench Buddhism, while facing much opposition from the Tamil Separatist Movement .  I have described these temples elsewhere. The Buddhist Lobby must  help them too.

Finally, the Buddhist Lobby must engage in Buddhist celebrations in the north and east. But there is no need to even suggest this. Tamil Separatist Movement is  already complaining bitterly about the Wesak celebrations   conducted  in Jaffna. The Buddhist Lobby could add a Poson   celebration to this and later the government could  have the state celebration of Wesak in Jaffna or better still, in Trincomalee .The Tamil Separatist Movement will  promptly have a heart attack.  On  that note, I bring to an end these essays on Kurundi Vihara. ( Continued)

---

[1] https://youtu.be/YL_QBySHXTY SANTA

e-Con e-News

blog: eesrilanka.wordpress.com

‘Before you study the economics, study the economists!’

e-Con e-News 23-29 June 2024

This ee gapes at the role played by English and US and home-grown colonial agents in the new university set up in ‘postcolonial’ Sri Lanka. We look at the Wiltshire Regiment’s Sidney Arnold Pakeman, who was made Professor of Modern History and Economics, at the Ceylon University College from 1921-42. A publisher of ‘histories’ on Sri Lanka and the world, and appointed a preserver (more like, obliterator) of Sinhala ‘archives’, he was made president of the Ceylon Branch of the Royal Asiatic Society. Pakeman (who students nicknamed ‘Fakeman’) was appointed a member of the Ceylon House of Representatives by the Queen of England after parliamentary elections in 1947, ‘to represent important interests which were not represented or inadequately represented in the House’. We also look at the role played by Bryce Ryan (expert on ‘caste’)  and the US Rockefeller Foundation’s imposition of his ‘sociology’ on the University system. These colonial ‘interests’, dressed up in their histories and economics, not just ‘keep on rocking’, but plague Sri Lanka to this day (see ee Focus).

*

Former Central Bank Governor WD Lakshman has given us a recent history of the teaching of Economics in Sri Lanka (see ee Focus). As governor, Lakshman dared promise a ‘development bank’ (which in the 1950s earned Philip Gunawardena expulsion from cabinet, & SWRD Bandaranaike, a bullet?), resulting in demands for WDL’s immediate & subsequent removal. WDL is still being sniped at by the rolling thinktanks of those North Atlantic climes, and their ‘native’ media-missile-slingers. Such historiography however leaves out or downplays the role of such teachers of Economics as SBD de Silva.

     This omission is perhaps understandable. As Lakshman’s history shows, the teaching of Economics, let alone other subjects, was very much a colonial project, even after 1948. And SBD was no darling of the media or of colonial economics. A 1950s Daily News editorial about SBD (based on a complaint from the Australian government!), once asked why there were ‘communists’ in the Central Bank? Yet SBD and the body of knowledge he attempted to unravel, matters to Sri Lanka. This omission perhaps also parallels the absence of teaching in Sri Lanka of what a productive economy is about, and the modern-machine-making culture this could engender.

*

‘During the advent of the 1^st industrial revolution

Sri Lanka was mostly under the rule of European Colonisers.

In 1815, Sri Lanka was fully conquered by the English Empire.

In fact, at that time, the English industrial policy was to prohibit

any form of industrialisation in any of their colonies, and to use them

only as sources of raw material to fuel up industrialisation in England.

In colonies they built canals & railroads and used steam engines only

to transport raw materials from inner parts of colonies to the seaports.

They set up government institutions that facilitated the extraction of resources

and did not set up complete sets of institutions that were necessary for

industrialisation & promoting economic growth & development within colonies.

Thus, Sri Lanka missed the 1^st industrial revolution.’

– see ee Economists, HN Thenuwara: Sri Lanka Should Regain

the Missed Industrial Revolutions (cited by WA Wijewardena)

Contrary to Thenuwara & Wijewardena, however, it is still English & EU & US policy to prevent industrialization in our countries. And unlike SBD de Silva, Thenuwara & Wijewardena appear fainthearted to expose the stranglehold over the economy and media by the multinational banks & corporations (MNCs), and their merchants & moneylenders who actively sabotage a productive economy.

     This ee also excerpt Sugath Kulatunga’s memoirs on the changes in the public service. He recalls their early dedication to increasing rural industrial & agricultural production (all subsequently sabotaged). And while he doesn’t refer to the sharp reduction in salaries to local government workers after the English took a step back (they did not leave!) in 1948, he mentions how trainees had begun to ‘calculate the number of permits, licenses & approvals which were opportunities to make money’.

*

This anti-industrialization policy – involving crippling a modern university, an advanced institution for education which should have been a laboratory for the research & development of reconstruction after over 500 years of destruction – was one of the strategies in the renewed colonial invasion of Sri Lanka. This was continued under the USA from the 1940s, and included diversion away from a modern industrial education into useless scholarly conceits.

     The cry for independence – which arose out of the cry for modern industrialization, which itself arose from the English sabotage of energy security (evident in the saga of DJ Wimalasurendra) – appears to have found little resonance in our universities, midst the pursuit of almost empty academic accolades bereft of relevance to a country seeking to prevail in this ever more challenging world. Instead, we keep being told how wonderful English colonialism was, and the need to preserve the import-export plantation fraud, and the merchants & moneylenders who depend on it.

     So instead, over the next 70 years, the US et al have funded various universities & departments & disciplines –from sociology to geography – to divert from the need to pursue a productive economy & culture (see ee Focus).

*

• This ee also reproduces a statement from a group of ‘visiting scholars’ who call for ‘renegotiation’ with the US-controlled IMF. They gently call for ‘a change of orientation in dealings with the IMF and Sri Lanka’s creditors’. That the IMF’s ‘aim must be to protect the living standards of the people & to promote the growth of the economy.’ They point out, ‘multilateral & bilateral agencies’ like the World Bank & IMF, while blaming China, refuse to reduce their own loansharking terms. These US agencies also do not admit the costs to Sri Lanka of IMF’s previous 16 misadventures here. While these ‘scholars’ believe the IMF is open to such reason, others luckily for us see exactly who & what we are dealing with, with their penchant for ‘stealth’ & ‘strategic ambiguity’, evident in their manipulation of the media to hide their real intent. For unlike ‘neocolonialism’ and sexy ‘post-colonialism’, there’d be few academic posts in the white lands that would really call their game, recolonialism:

‘The current IMF offer accepted by Sri Lankan political leaders

is not just a debt trap but a ‘death trap’, as shown by its historical

dealings with other developing countries. Its officials are

expert manipulators – keeping developing countries poor, expanding

internal markets to benefit the West, allowing product dumping,

reducing the growth rate (GDP) partly via increasing exorbitant taxes

& tightening regulations, and even forcing (unconstitutional) changes

in recipient countries’ laws to benefit themselves.’

– Sunil Wimalawansa (see ee Quotes)

*

________

Contents:

Colonial Professors & Undermining Sri Lanka’s Industrialization

Senaka Weeraratna 

The T20 World Cup is over. But not the dispute over the origins of DRS. It is a forbidden topic of discussion for cricket commentators. It has become what in Sinhala is called  ‘  Thanam vachanaya’ for them.

It is a topic that is suppressed by all those who have an interest in forsaking a Sri Lankan invention. This includes the ICC, the International Cricket establishment, Sri Lanka Ministry of Sports, Wisden, Sri Lanka Cricket (SLC), Sri Lanka Mass Media and Cricket Commentators who are under strict orders not to open this subject or comment on it except at the risk of losing their job.

Why high officials of Sri Lanka’s key institutions are on the side of the ICC that is not prepared to recognise Sri Lankan authorship (on grounds of pure and simple racism) is because money talks even to the extent of betraying the national interest of Sri Lanka.

Treachery is not alien to the bones of Sri Lankan authorities.

If you turn back the pages of history we find that Shirley Amerasinghe who was the first and only Sri Lankan to be the President of the UN General Assembly (1976) and later to become the President of the Law of the Sea Conference was denied Sri Lanka’s nomination and had to obtain nomination from Kuwait to become eventually elected as the President of the Law of the Sea Conference. Likewise Christopher Gregory Weeramantry, the only Sri Lankan to become a World Court judge, had to seek nomination from Papua New Guinea once when he was denied nomination by his country of birth, Sri Lanka.  

If this accusation regarding DRS is untrue or false then the Government of Sri Lanka, being a sovereign nation, in the best interests of Sri Lanka can show its commitment to fair play and justice by appointing a three member Commission of Inquiry ( drawn from legal experts and former top cricketers) to determine the claim that DRS is a Sri Lankan invention.

Third Party Arbitration is another option.

Cricket is the equivalent of a religion in mother India. Victory after victory keeps India ecstatic.

DRS is a gold mine for Sri Lanka.

Sri Lanka stands to gain millions of Dollars as revenue in the form of Royalties for use of DRS by ICC without the consent of the Sri Lankan copyright holder.

Senaka Weeraratna 

by A. Abdul Aziz. Sri Lankan Correspondent Al Hakam, London.

OVER 30 AHMADIS, INCLUDING A 13-YEAR-OLD CHILD, ARRESTED AMIDST EID CELEBRATIONS URGENT INTERNATIONAL INTERVENTION NEEDED TO UPHOLD RELIGIOUS FREEDOM IN PAKISTAN

Despite facing persistent challenges and harassment, the Ahmadiyya Community in Pakistan celebrated Eid under daunting circumstances this year. Instances of targeted persecution and discriminatory actions marred what should have been a joyous occasion for all citizens. Regrettably, Ahmadis across various regions of Pakistan encountered police interventions and societal pressure preventing them from freely practicing their religious rituals, including Eid prayers and animal sacrifices. Incidents of harassment, arrest and detention of Ahmadis were reported from multiple districts and localities. The Ahmadiyya Community’s right to religious freedom, as guaranteed by the Supreme Court of Pakistan (Cr1.P.916-L/2021, January 12, 20221 ), was infringed upon, despite legal protections.  The unwarranted detention of Ahmadis, including criminal cases where individuals were held without formal charges or legal basis reflects a concerning pattern of persecution. Multiple cases were registered under PPC Section 298-C, resulting in arrests and imprisonment of Ahmadis, further exacerbating their plight. The culprits roam freely, raising slogans, attacking Ahmadi homes, trespassing their homes and recording videos while Ahmadis face detention under the guise of derailing public order and peace. In addition, pamphlets, hate banners and wall chalking appeared in many areas, with security forces clearly failed to stop these actions.

Detainments and Detention Orders

The Police have detained 23 Ahmadis based on the detention orders under section 3 (1) of the Punjab Maintenance of Public Order Ordinance, 1960 (the MPO”) ranging from 3 to 30 days. Additionally, some Ahmadis were detained for varying durations, ranging from a few hours to several hours overnight, before being released.  All detainees have now been released; however, they remained behind bar during the Eid festivities.

Legal Cases and Arrests:

12 criminal cases were registered under PPC Section 298-C against 18 Ahmadis and 05 non-Ahmadi friends. 11 Ahmadis were arrested in connection with these frivolous criminal cases. 07 Ahmadis and 05 non-Ahmadis remain under custody in these criminal cases. Some government orders banning Ahmadis from performing any kind of animal sacrifice during Eid al-Adha.

The statistics mentions the challenges and injustices faced by the Ahmadiyya Community in Pakistan, highlighting the need for international human rights bodies’ attention and advocacy for their rights and freedom.

The representative of the Ahmadiyya Community Pakistan, Amir Mahmood, strongly condemned these instances, he said, “The Ahmadiyya Community in Pakistan condemns the systematic persecution and harassment we continue to face, especially during religious festivities like Eid. The Supreme Court of Pakistan has affirmed our right to practice our faith within the confinement of our homes, yet we are denied this basic freedom. We appeal to the government to uphold the values of religious tolerance and human rights. Practical steps must be taken to ensure the safety and rights to all citizens, regardless of their beliefs. We urge authorities to fulfil their responsibilities and curb the activities of extremist group, whose actions threaten the peace and stability of our society”.   

We call upon the global community, international human rights organizations and influential figures to:

Advocate for the implementation of Supreme Court rulings protecting Ahmadiyya’s rights.

Pressure Pakistani authorities to take decisive actions against perpetrators of religious persecution.

Support initiatives that promote religious tolerance and diversity within Pakistan.

Monitor and report on human rights violations against Ahmadis and other minorities in Pakistan.

The Ahmadiyya Muslim Community reiterates its commitment to patience, forbearance, and adherence to the law. We believe in peaceful coexistence and equal rights for every citizen of Pakistan. We urge the international community and Pakistani authorities to uphold justice and safeguard the fundamental rights of all Pakistanis.

Source: Human Rights Section, Ahmadiyya Muslim Foreign Missions Office, United Kingdom.

C. Wijeyawickrema

The US supreme court just basically legalized bribery (msn.com)

https://www.msn.com/en-us/news/opinion/the-us-supreme-court-just-basically-legalized-bribery/ar-BB1oZehQ?ocid=msedgntp&pc=HCTS&cvid=e644141d35b344bfaadc683cffc1b34a&ei=44

ලංකාවේ නම් හැම දෙයක්ම මතක් කරන්නේ කොසොල් රජතුමාවය. ජනාධිපතිගේ සිට පියුන්/ජැනිටර් දක්වාත්, යම් පවුලක දෙමව්පියන් දූදරුවන්ගේ සිට ගම/නගරය, සමිති/සමාගම් හා හැම සමාජ ඒකකයක් දක්වාත් දූෂණය, වංචාව, හොරකම පිළික මෙන් උඩු දුවා ඇත. නඩුකාරයින්. උසාවි, බාර් ඇසෝෂියේසන් ගැන ඇත්තේද බලවත් කලකිරීමකි.

ඇමෙරිකාවේ සෙනේට් සභිකයින් 100 දෙනා ලෝකයේ බලවත්ම පුද්ගලයින් 100 දෙනෙකි. මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ නියෝජිතයින් 435 කි. මෑතදී ඒවායේ සිදුවන කාරණා, ඔවුන්ගේ හැසිරීම් ලෝකය පුරා දේශපාලකයින්ගේ පිරිහීමටම සමානය. තම කොමිටිය ඉදිරියේ ශාක්ෂිදීමට ආ අයෙකු හා ගහගන්නට අතේ මුද්ද පවා ගලවා නැගිට්ට සෙනෙට් සභිකයෙක් සභාපති විසින් නවතා ගත්තේය.  අනිත් තැන ස්ත්‍රී නියෝජිතයින් දෙන්නෙක් හැසුරුණු ආකාරය සමාන කලේ පාසැලක චන්ඩි ගැහැණු ළමයි දෙන්නෙක් ගහගන්නවාටය.

එහෙත් ඇමෙරිකාවේ සුප්‍රිම් උසාවියේ සිදුවන පරිහානිය අදහා ගත නොහැකි තරම්ය. මේ සමඟ අමුණා ඇති ලින්ක් එකට අනුව එක් නගරාධිපති කෙනෙක් යමෙකුට ටෙන්ඩර් මඟින් යම් කොන්ත්‍රාත් එකක් දුන්නේය. එය දුන්නාට පසුව දිනක කොන්ත්‍රාත්කාරයා නගරාධිපතිට සන්තෝසමක් දුන්නේය. මෙය පගාවක් නොවේ යයි උසාවියේ වැඩිදෙනෙක් තීරණය කලේ කොන්ත්‍රාත් එක දෙන අවස්ථාවේ එය සිදුවූයේ නැති නිසා එය පගාවක්සේ සැළකිය නොහැකියයි පවසමිණ්ය.

ලෝභ-ද්වේෂ-මොහයෙන් පිරි පංචස්කන්ධ වල හැසිරීම ගැන ඇමෙරිකාවේ නඩුකාරයින්ට ධම්මපදයෙන් යමක් ඉගෙනගත හැකිය. ලංකාවේ බාර් ඇසෝෂියේෂන් එකට US-AIDආධාර දෙන්නේ මේ අන්දමට ලංකාවේ නඩුකාරයින්ටත් කබරගොයා තලගොයා  කරන හැටිඋගන්වන්නද කියා සිතේ. නගරාධිපති හා කොන්ත්‍රාත්කාරයා හොරහිත් නැති සෝවාන්වූ දෙන්නෙක් විය හැකිද?

මනෝ පුබ්බංගමා ධම්මා- මනෝ සෙට්ඨා මනෝමයා

ධම්ම්පදය-යමක වර්ගය

Speeches by 

* President ACBC – DIG Chandra Nimal Wakista

* Anusasanaya – Ven. Bengamuwe Nalaka Thero

Key speeches by

* Ven. Jinananda Thero

* Senior Attorney Kalyananda Thirangama

* Dr. Supun Jayasinghe 

* Attorney Kanishka Vitharana

* Attorney Dharshan Weraduwage

* Attorney Prasadini Mudunkotuwa

* Teacher Nayana Mali 

* General Secretary ACJU Mr. Noor Amith

* Father Pradeep 

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව කටයුතු කිරීම මන්ත්‍රීවරුන්ගේ, ඇමැතිවරුන්ගේ, අගමැති හා ජනාධිපතිවරයාගේ මෙන්ම සියලු දෙනාගේ වගකීමක් වන බවත්, බහුතරයේ කැමැත්ත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ලෙස හැඳින්වුවද මෙරට එම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව බරපතළ ගැටලුවක් ඇති වී තිබෙන බවත් පූජ්‍ය බෙංගමුවේ නාලක හිමියන් පවසති.

රටේ පක්ෂ විශාල ප්‍රමාණයක් අද ඇති බවද, ඡන්දයක් පැවැත්වූ විට එම බහුතරය සොයා ගැනීම විශාල ප්‍රශ්නයක් වී ඇති බවද උන්වහන්සේ පවසති.

පාලක පක්ෂයේ උවමනාවට විවිධ පනත් ගෙනවිත් පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කරන බවත් පවසන උන්වහන්සේ, එය රටේ උවමනාවට, ජනතා පරමාධිපත්‍ය මත සිදුවන කාර්යක් නොවන බවත් පෙන්වා දෙති.

මෙවැනි පනත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ගැලපෙනවාද යන්නට වඩා මෙරට සංස්කෘතියට ගැලපෙනවාද යන්න ගැටලුව මෙහිදී පැනනගින බවද, බටහිර තිබෙන ඕනෑම කුණුගොඩක් මෙරටට ගෙනවිත් අතහැරීම මෙරට සංස්කෘතියට සිදුවන දැඩි හානියක් බවද බෙංගමුවේ නාලක හිමියෝ පවසති.

ජේ.ආර් ජයවර්ධන එදා හයෙන් පහක බලයක් ලබා පැවසුවේ ස්ත්‍රියක් පුරුෂයකු බවට පත්කිරීමට පමණක් තමන්ට නොහැකි වූ බව යැයි පවසන උන්වහන්සේ, වර්තමානයේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා එයත් කිරීමට පනත් ගෙනවිත් ඇති බවද සඳහන් කරති.

සවිස්තරාත්මක වීඩියෝව නරඹන්න…

Ani

Sri Lankan Justice Minister Wijeyadasa Rajapakshe offers prayers at Tirupati Balaji temple
Read more At:
https://www.aninews.in/news/world/asia/sri-lankan-justice-minister-wijeyadasa-rajapakshe-offers-prayers-at-tirupati-balaji-temple20240630150338/

MEERA SRINIVASAN Courtesy The Hindu

A Sri Lankan Navy sailor was killed in an operation targeting Indian fishermen and their fishing vessel off Kankesanthurai in the Jaffna peninsula, in the island’s nation’s Northern Province

The death of a Sri Lankan naval sailor has brought a long-standing fisheries conflict between India and Sri Lanka into the spotlight. File | Photo Credit: L. Balachandar

Sri Lanka’s Ministry of Foreign Affairs recently summoned an official from the Indian High Commission in Colombo and voiced concern over the death of a naval sailor, who was part of a patrol unit that seized an Indian fishing vessel.

A senior Foreign Ministry official handed over a formal note to the Indian diplomat, on the issue of persisting Illegal, unreported and unregulated (IUU) fishing, especially the bottom-trawling method, and indiscriminate poaching by Indian fishermen in Sri Lankan waters”, according to a news report published in the Colombo-based Sunday Times newspaper.

An official source told The Hindu that the Indian official was summoned to the Ministry on Friday.

It was mainly to convey concern from the Sri Lankan side,” the source said, requesting anonymity.

The issue was reportedly raised in New Delhi too, when Sri Lanka’s High Commissioner to India Kshenuka Senewiratne called on External Affairs Minister S. Jaishankar on June 25.

In the wee hours of the same day, a sailor from the Sri Lankan Navy sailor was killed in an operation targeting Indian fishermen and their fishing vessel off Kankesanthurai in the Jaffna peninsula, in the island’s nation’s Northern Province. However, neither official mentioned discussing this in their updates on the social media platform ‘X’ soon after the meeting.

In a media statement last week, the Sri Lankan Navy attributed the fatal mid-sea incident to aggressive manoeuvres of an Indian trawler” that resisted” apprehension by the patrol unit.

As many as 10 Indian fishermen, seven from Nagapattinam, one from Cuddalore in Tamil Nadu, and two others from Andhra Pradesh, were arrested on charges of illegal fishing. Their fishing trawler was confiscated.

Long-persisting conflict

The development has brought the long-persisting fisheries conflict in the Palk Strait back into the spotlight. Disregarding the relentless demand of Sri Lanka’s northern fishermen that their Indian counterparts stop using the destructive bottom-trawling method of fishing, the fishermen from India have continued with the practice for years.

Meanwhile, northern Sri Lankan fishermen have blamed the governments of Sri Lanka and India for failing to work out a durable solution to the enduring problem, which has put their livelihoods under severe pressure.

They have also been demanding the resumption of talks between representatives of fishermen’s organisations from both sides.

Both governments have a responsibility in implementing the agreement reached by both sides in 2016 when the Foreign Ministers of both countries met in Delhi. They agreed to end the practice of bottom-trawling at the earliest. Instead of taking that effort forward, some actors are trying to politicise this issue,” said Annalingam Annarasa, who leads a Jaffna-based fisheries cooperative society.

Following the 2016 bilateral meeting and agreement India and Sri Lanka set up a Joint Working Group to resolve the problem of Indian fishermen frequently facing arrest for illegal fishing in Sri Lanka’s territorial waters. The Group last met in 2022.

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය යටතේ සමලිංගික සබඳතා සාපරාධී වරදක් නොවන බවට සංශෝධනය කිරීමට ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ප්‍රේම්නාත් සී. දොළවත්ත විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද පෞද්ගලික මන්ත්‍රී පනත් කෙටුම්පතට තම පක්ෂය සහාය ලබාදෙන බව ජාතික ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය පවසයි.

‘දෙරණ 360’ වැඩසටහනට එක්වෙමින් ආචාර්ය අමරසූරිය LGBTQ+ ප්‍රජාව සම්බන්ධයෙන් සිය පක්ෂයේ ස්ථාවරය පැහැදිලි කළාය.

අපි කාලයක් තිස්සේ මේ ප්‍රජාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා. ඔවුනුත් මේ සමාජයේම කොටසක්. සමලිංගික ප්‍රජාව ඇතුළුව ස්ත්‍රී පුරුෂ අනන්‍යතා විවිධයි. ආරම්භයේ සිටම, අපි පුද්ගලයන්ගේ ලිංගභේදය මත වෙනස් කොට සැලකීම නොකළ යුතුය යන ස්ථාවරයේ සිටිනවා” 

විශේෂයෙන්ම, මෙම සමලිංගික සබඳතා අපගේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ අපරාධ ලෙස දක්වා තිබෙනවා. මෙය අපේ රටේ ඇති වූ නීතියක් නෙවෙයි. එය වික්ටෝරියානු යුගයේ බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් හඳුන්වා දෙන ලද නීතියක්. ඒ නිසා එය සංශෝධනය විය යුතුයි කියලා අපි විශ්වාස කරනවා,” 

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

බලය බෙදීම හරහා  අනාගත ශ්‍රී ලංකාව තුළ මතුවිය හැකි අර්බුද ගැන පැහැදිලි කරමින් ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා වූ ජනතා සභාවේ පරිපාලන ලේකම් ශර්මිලා ගෝනවෙල මහත්මිය විසින් ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා වෙත ලිපියක් යොමුකර තිබේ.

දේශපාලකයන් විසින් බංකොළොත් භාවයට ඇද දැමූ මේ රට තුල  බලය බෙදීමේ ක්‍රියාවලියද දියත් කළහොත් තවත් අර්බුද රැසක් නිර්මාණය වනු ඇති බවත්, එවැනි බලය බෙදීමක් හරහා  උතුරේ හෝ දකුණේ සාමාන්‍ය ජනතාව මෙතෙක් මුහුණ නොදුන් ආකාරයේ  ව්‍යාකූල තත්වයන් රාශියක් මතුවනු ඇති බවත් ඇය මෙම ලිපිය මගින් පෙන්වා දී තිබේ. 

13 වන සංශෝධනය බලාත්මක කිරීමට උනන්දුවන ජනාධිපතිවරයා විසින් පළාත් සභාව වෙත පූර්ණ වශයෙන් බලය පවරා ඇති සමූපකාර  සමිති  ලබා ඇති ප්‍රගමනය පිළිබඳව හෝ සොයා බලා ඇත්දැයි ඒ මහත්මිය මෙම ලිපිය මගින් ප්‍රශ්නකර තිබේ.

අදාළ ලිපිය පහළින්…

Courtesy Adaderana

Former Tamil National Alliance (TNA) leader and former Opposition Leader MP R. Sampanthan has passed away at the age of 91.

He has reportedly passed away while receiving treatment at a private hospital in Colombo.

A veteran Tamil politician and prominent figure in country’s main Tamil alliance – Ilankai Tamil Arasu Kadchi (ITAK), his political career spanned six decades, with his first stint in the Sri Lankan parliament starting in 1977.

Sampanthan was the incumbent MP for Trincomalee District and has served in five parliaments since 1977.

A lawyer by profession, Sampanthan led the Tamil National Alliance since 2001. He was a Member of Parliament continuously from 2001 until his death in 2024, and previously served as a MP from 1977 to 1983 and from 1997 to 2000. 

He was the Leader of the Opposition from September 2015 to December 2018.

In April this year, the Parliament had granted the former TNA leader and Trincomalee District MP leave of three months from attending Parliament sessions as he was receiving medical treatment.

Former President Mahinda Rajapaksa, MP Field Marshal Sarath Fonseka and TNA MP M.A. Sumanthiran took to ‘X’ (formerly Twitter) to express their condolences on the veteran politician’s passing. 

We announce with deep regret the passing of Hon. R Sampanthan, Leader of the TNA and MP for Trincomalee a little while ago. Funeral arrangements will be notified later,” Sumanthiran said via the TNA media unit.

My deepest condolences on the passing of TNA Leader R. Sampanthan. He was an old friend and colleague and we shared many a days discussing various issues. His demise is a loss to Sri Lanka political fraternity and may his family & friends overcome this sad loss,” the SLPP leader posted on ‘X’.

Meanwhile, former army chief Fonseka said: I express my deepest condolences. Hon. R. Sampanthan was a very senior politician. His loss would be greatly felt.”

By Rohana R. Wasala

Poson was celebrated throughout the island by Sri Lankan Buddhists on the full moon poya day of June 21, 2024. Sri Lanka’s mainstream media including state media available online offered me little information about islandwide Poson observances that were held. It looks like state sponsorship of devotional activities connected with Poson was either absent or hardly publicised. However, according to what I gathered through personal communication with friends from Sri Lanka the Buddhist public’s participation in the ceremonies along with thousands of monks and nuns was the most enthusiastic and was on the grandest scale ever for the past five or six years. Facing as they are the most daunting existential threat to date in the history of their unique island civilization (I sincerely hope I am wrong in this assumption formed on the basis of what I read, hear and watch on available online media), the Sinhalese Buddhists are awakening to a renewed awareness of the incomparable legacy of Arhant Mahinda Thera. The following is a reflection, in this context, on the past history and modern significance of the annual Poson ceremony. I humbly offer it for the critical examination of my well informed readers as a personal opinion for what it is worth;

The first three months of the lunar calendar of the Sinhalese: Bak, Vesak, and Poson (roughly corresponding to the months of April, May and June in the Gregorian calendar which is in common use today) are each marked by one of their three most important annual celebrations. The month of Bak has the Sinhala Aluth Avurudda, an age-old harvest festival organized  according to traditional astrological beliefs based on the idea of the sun completing an annual circuit across the twelve signs of the zodiac from Aries to Pisces, and resuming another  (marking the end of one lunar year and the beginning a new year); hence it is also called the Surya Mangalyaya (Sun Festival); the Aluth Avurudda is a secular festival marked by feasting and recreational activities that usually go on for days in normal times. The Vesak is an entirely religious  ceremony that pays homage to the Buddha, marking the full moon day of the month as the day that his Birth, Enlightenment and Parinibbana (Passing) are traditionally believed to have taken place; this is the most important religious celebration of the year for Sri Lankan Buddhists. Colourful illuminations and the unique dansaelas (alms centres that offer free food and beverages to all who are willing to accept them). The third most important annual national ceremony is held on the Poson full moon poya day, which this year (2024) fell on June 21. It is also a completely religious event that is hardly less significant than Vesak. If Vesak is dedicated to the Buddha, Poson is held in honour of Arhant Mahinda, who is revered as the Anu Budu or Surrogate Buddha, for it was he who brought Buddhism to Lanka and established it as the country’s state religion in the 3rd century BCE as recorded in the Mahavamsa or the Great Chronicle composed in the 5th century CE, thus officially  initiating the still predominant Sinhalese Buddhist religious culture of the island nation. 

The social and religious cultural significance of these apolitical celebrations is inexhaustible, irrespective of the secular or spiritual nature of each ceremony. They are not  meaninglessly fun and frolic based. Though these events are sacred only to Buddhists, they unobtrusively inspire fellow feeling and goodwill among the multiethnic population and project the country’s image to other nations as worthy of their courteous accommodation, friendship and formal and informal recognition (i.e., a state of mutual respect and acceptance formally called the ‘comity of nations’). Apart from this, within the island, the Aluth Avurudda, Vesak, and Poson events are of inestimable historical and contemporary significance particularly for the majority Sinhala Buddhist community. For them the three festive or celebratory occasions are massive national morale-boosters, so to speak.  

The Sinhala word ‘poya’ comes from the Pali ‘uposatha’ (which means ‘to fast’); in the Sinhalese lunar calendar, the full moon day of every month is considered by the Buddhist public as their main poya day or fasting day, which they are recommended  to spend, as Buddhists, engaged in religious rituals and practices. The special  significance of the Poson poya day for Buddhists derives from the fact that  Arhant Mahinda Thera (son of Emperor Asoka Dharmasoka of Jambudipa/India) arrived at Mount Missa and stationed himself ‘on the rocky peak of the delightful and celebrated Ambastthala’ in the island of Tambapanni or Lanka along with four other bhikkhus, a samanera or novice bhikkhu named Sumana (young son of Sangamitta, Mahinda Thera’s sister), and an upasaka (a lay follower) by the name of Bhandu, who was a grandnephew of Devi of Vedisa in the Avanti country. Devi was none other than Mahinda Thera’s mother. This historic event has been dated to 247 BCE in terms of information given in ancient Chronicles such as Dipavansa and Mahavansa composed respectively in the 4th and 5th CE, the latter relatively more sophisticated than the former. 

Chapter 13 of the Mahavansa deals with the arrival of Arhant Mahinda Thera in Lanka and Chapter 14 with his meeting with the ruler of the island king Tissa/Devanampiya Tissa, and the royal reception of the missionaries and their simultaneous introduction to the populace in the capital Anuradhapura. From the various incidental scraps of information that can be gathered from the previous and following Chapters, it can be inferred that this obviously formal introduction of Theravada Buddhism to Lanka was as much an instance of peaceful political intervention as a religious-cultural event. For example, Arhant Mahinda lived for some time at Vedisa visiting his mother and other relatives just before proceeding to Lanka on his mission. In Chapter 13 of the Mahavansa (contained in the first part of the book translated by George Turnour in 1836, which Mudliyar L.C. Wijesinghe added, with notes and emendations, to his own  Government of Ceylon commissioned translation of the Mahavansa in two parts published in 1889), we have the following detail concerning this brief stay of Arhant Mahinda in the Avanti country: ‘At this period (of Mahinda’s visit) she (the queen) was residing there, in Cetiyanagara (LCW emends this as ‘Vedisa’). 

While the thera was sojourning there, he thus meditated: The period has arrived for undertaking the mission enjoined by my father. May the said Devanampiyatissa, having already solemnised his inauguration with utmost pomp, be enjoying his regal state. May he, after having ascertained from my father’s ambassador the merits of the three blessed treasures (sent by my father), acquire a right understanding of them (the doctrines of Buddha). May he on the full moon day of the month of ‘jettha’ visit Missa mountain (Mihintale), for on that very day shall I myself repair to renowned Lanka”’. 

So, Mahinda Thera’s mission was a royal command to be carried out. The Lankan ruler, Devanampiyatissa, on the other hand, was required by Emperor Asoka to ‘acquire a right understanding of the three blessed treasures’ (which LCW interprets as the ‘doctrines of Buddha’) earlier conveyed to the former through ambassadors sent to him by the latter (i.e., Asoka). The fact that Mahinda Thera was his son also means something: that is, it indicates a relationship that was valued at a personal level (enhancing the political aspect of the mission). Mahinda Thera waited till the death of the aged king Mutasiva, the revolutionary Pandukabhaya’s son. The Thera was waiting for Mutasiva’s son Devanampiyatissa to ascend the throne. This suggests that Emperor Asoka had envisaged the introduction of a lasting change of order in the country by way of converting the ruler and the people to the new spiritual way shown by the Buddha. The old Mutasiva, being his father’s son, was probably too independent minded to give up his traditional ways (which, undoubtedly, are suggestive of our own native ancestors’ resistance to foreign domination and their love of independence. Apparently two hundred and fifty years of colonial subjugation under Vijaya had failed to completely deaden this spirit!).

Chapter 11 gives hints about the nature of the relationship that had existed between Emperor Dharmashoka of Jambudipa and DevanampiyaTissa of Tambapanni or Lanka, who was thought more amenable to the friendly persuasion of the emperor. The chapter is titled ‘The Inauguration of Devanampiya Tissa’. Mutasiva dies an old man after a sixty year reign, leaving ten sons and two daughters. Devanampiya Tissa, the second son, is crowned king. He sends a delegation of ambassadors led by his chief minister Maha Arittha, his maternal nephew, accompanied by the Brahman of the Hali mountain, a minister of state by the name of Malla, and a retinue, bearing royal gifts to the court of Dharmashoka in Pataliputra (Patna, today). They are well received there, and after a five month stay, they return to Anuradhapura, along with Dharmashoka’s own ambassadors bearing valuable gifts and royal advice to the Lankan monarch, asking him to accept the treasures of the Buddha, Dhamma, and Sangha. Dharmasoka’s ambassadors also bring requisites for Devanampiya Tissa’s coronation a second time. 

What made that a necessity? It is possible, as knowledgeable historians have already suggested, that the relationship between the two monarchs was unequal. It could be that it was an empire vs vassal state relationship. Even the title ‘Devanampiya’ (Pali lit. ‘beloved of the gods’) belonged to Emperor Dharmashoka. It is found in his rock edicts. It could have been conferred on the Lankan king as a special honour or a special mark of recognition. This connection laid a firm foundation for the evolution of Sri Lanka as a celebrated centre of commerce and culture on par with the territorially much larger and more powerful nations in the east.

The fact that the Mahavansa itself refers to this highly formal  exchange of deputations of ambassadors between the two kings prior to the arrival of Arhant Mahinda suggests that the story of the monk on the mount with his sacred mission surprising the monarch on the chase in the wilderness is a dramatic fictionalisation of a real historical event found in the ‘epic poem,’ which the Mahavansa is, according to one interpretation. Probably there was no better way of recording a profound gradual process for posterity that must have spread over a long period of time marked with disputes and debates and even violence between the adherents of local animistic forms of religious belief and the ‘newfangled’ (so to say) Buddhists (the process here being the weaning of the rulers and the common people of their primitive modes of religion). The miraculous aerial passage of Mahinda Thera and group from Jambudipa to Lanka, and from Mount Missaka (Mihintale) to the capital (Anuradhapura) must be a similar piece of fiction. There is no doubt that the ambassadors travelled between the two countries by sea and land. The missionaries must have used the same modes of travel. The famous ‘intelligence test’ given by the monk to the king could be a part of the drama. The diplomatic interactions between the two monarchs made it evident that Devanampiya Tissa didn’t lack intelligence. Could we say that Bhikkhu Mahanama, the author, in this context, mythologised history to make it more memorable and popular, instead of doing the reverse (historicising myth) as normally held? 

 According to the historical account, Arhant Mahinda addressed people in the latter’s own language (the ancestor of today’s Sinhala). With apologies to expert historians, could this mean that he spoke in Pali first and then explained what he said in the local language? This implies that  the local tongue had been a sophisticated enough medium for them to communicate the new doctrine, and that the audiences were intellectually advanced enough to be receptive to its message. So, the ‘introduction’ of Buddhism by Arhant Mahinda was not the case of a hardly civilized primitive people being led from total darkness to clear light in spiritual terms, but  an inspiring example of an increasing number of people of an obviously civilised community being rationally and compassionately persuaded to embrace Buddhist teachings in place of their less rational traditional beliefs. It is significant that Arhant Mahinda Thera began his missionary preaching with the profound Cullahatthipadopama Sutta or the ‘Discourse on the Shorter Elephant Footprint Simile’ . The Mahavansa text contains similar references to other discourses of the Buddha. Reading them is essential for a fuller understanding of the book. The Cullahatthipadopama Sutta contains the story of how brahman Janussoni, while riding out of Savatthi, at the time the Buddha  was living in Jeta’s Grove near that city, sees the Wanderer Pilotika Vacchayana coming towards him after a visit to the great sage. Janussoni is greatly impressed by what he hears about the Buddha from Vacchayana, and he calls on the Buddha. The Buddha teaches him the rational way of his teaching. If an elephant hunter finds one big footprint of an elephant in the forest and concludes that it is the footprint of a big male elephant, he is not necessarily right. There are many other points to consider before arriving at the right conclusion. Janussoni is taught about the ‘footprints’ of the Tathagata (Buddha), which involves his teachings about virtue, sense restraint, mindfulness and alertness, abandoning hindrances, the Four Jhanas, and the Three Knowledges. Buddha in this discourse makes an incidental reference to ‘cosmic expansion and cosmic contraction’ (two thousand five hundred years before modern physicists came out with the theory that the universe expands and then contracts, in the second decade of the 20th century, i.e., just a century ago!). We are now in the expanding phase of the universe according to this theory).  A ruler and a race capable of responding to profound doctrinal concepts and explanations like this were certainly not an uneducated and intellectually unsophisticated people.

So, we were a civilized people even before the formal introduction of Buddhism. This is being confirmed by recent archaeological discoveries and revolutionary new methods of exploring the past. We can be truly proud of our long history that is distinguished in its various aspects, of our beautiful country, of our language and literature and our multilingual legacy of the past centuries, the democratic system of government which is getting stronger by surviving unprecedented trials, and above all, of our humanistic and humanitarian spiritual tradition that eschews violent extremism, and that finally ‘aims at creating a society where the ruinous struggle for power is renounced; where calm and peace prevail away from conquest and defeat; where the persecution of the innocent is vehemently denounced; where one who conquers oneself is more respected than those who conquer millions by military and economic warfare; where hatred is conquered by kindness, and evil by goodness; where enmity, jealousy, ill-will and greed do not infect men’s minds; where compassion is the driving force of action; where all, including the least of living things, are treated with fairness, consideration and love; where life in peace and harmony, in a world of material contentment, is directed towards the highest and noblest aim, the realization of the Ultimate Truth Nirvana’ (The words within quote marks are from Ven. Dr Walpola Rahula’s ‘What the Buddha Taught’, pp. 88-89. The apt relevance of these sentiments to the conflict-ridden world of today including our country need hardly be pointed out.)

The formal introduction of Theravada Buddhism by Arhant Mahinda from Jambudipa or modern India that the Poson ceremony commemorated on June 21 this year (2024) is the ever enduring cornerstone of our unique island civilization. The Sinhalese initiated it under the Thera’s guidance and, disciplined by the teachings of the Buddha, gradually built it up over the past twenty three centuries. The most hospitable and humane Buddhist cultural fabric of our country that offers equal protection to all Sri Lankans of diverse ethnicities and religions is the great legacy that Arhant Mahinda has left us.

KAMALIKA PIERIS

Tamil Separatist Movement has shown an open lack of respect for Kurundi. Tamil activists entered Kurundi twice, while conservation was going on. They successfully disrupted the ceremony for enshrining relics, and then sometime later, said they wished to conduct a Pongal on the stupa premises.

They behaved in a rowdy manner showing disrespect to Buddhism.  The building of a stupa and placing relics in it are acts of religious significance, which should not be mocked or disturbed.  The Buddhist lobby must insist that the Tamil Separatist Movement   apologize for its behavior at Kurundi.

The Antiquities Ordinance and the Forest Reserve Act clearly state that no one can enter an archaeological reserve or forest reserve without permission. Kurundi vihara is in its own reserve which lies within the larger Norochcholai forest reserve.

Tamil Separatist Movement has trespassed into the Norochcholai forest reserve and the Kurundi archaeological reserve. They have deforested Norochcholai and destroyed Kurundi artifacts. Both are punishable offences.

Tamil Separatist Movement has   entered Kurundi vihara premises during Eelam war, and damaged Buddhist ruins including inscriptions .They entered the pilimage, removed Buddha statues and substituted a trident in order to turn the pilimage into a Hindu temple. They    also added a korowak gala and yupa gala to the Hindu worship.

Tamil activists entered Norochcholai forest reserve without permission, and   cut down 5 acres of valuable forest, dug up the ground, and made it look like a paddy field. Then they  parked tractors on the land to indicate possession. They did not dare cultivate it. The area they dug up had archaeological value. It was the   site of ancient iron manufacture. The five acres of bogus paddy field should be taken back by the Forest Department and the Raviharan group should be charged in court.

Tridents have been placed in many of the Buddhist ruins. Ellawela Medhananda found many such tridents placed in the Buddhist ruins of the east. This is trespass and meddling. The Department of Archaeology should remove these tridents.

Tamil Separatist Movement showed contempt not only towards Buddhism but to the Department of Archaeology as well .They spoke rudely to the Archaeology Officer in charge when they barged in to Kurundi to   conduct a Pongal. They were allowed to conduct a Pongal some distance away from the stupa. Then they said that they wished to conduct another Pongal close to the stupa. The Archaeology Officer was at first very conciliatory to the Tamil group, saying you have   carried out one Pongal, is that not enough, to which he got a rude reply. The archaeology official then spoke back equally strongly.

At the Pongal ceremony, the Tamil group, looked as though they would love to give Santhabodhi a good beating. Santhabodhi, unaware of this, went to speak to the Tamil group waiting to do Pongal close to the stupa. The police quickly removed Santhabodhi, not the Tamils. We saw this on television news. They had a reason.

The main concern of the police and the army at this event was not the stupa, the pongal or the Tamils, it was getting Santhabodhi out of the way. They knew that if Santhabodhi was given   one good slap by the Tamil group, who were dying to do so, there would be a mighty commotion all over the island.

 When the Kurundi stupa was getting excavated and conserved, there were two earlier functions where also Santhabodhi, who had pioneered the work, was asked to stay away .He watched the proceedings from the army camp.  This was also done to prevent anything bad happening.

Far too much recognition has been given to the Tamil Separatist Movement where Kurundi is concerned. They have nothing to do with Kurundi and their objections should have been firmly crushed. Instead, the Tamil opposition to Kurundi has been recognized and even dignified.

Udaya Gammanpila strongly supported Kurundi, when Kurundi badly needed support. Then in June 2023 he went to Kurundi where he met Raviharan. Television news showed them greeting each other cordially. Gammanpila told television news that the cultivation rights of the Tamils in Kurundi should also be looked after.

Bauddhaloka Foundation held an English language   webinar on Kurundi   in October 2023. https://youtu.be/Z9bzYgdFpAI. Bauddhaloka Foundation said they had received many requests for such a webinar especially from those living abroad.   There were two very comprehensive presentations   stating everything about Kurundi. Then came question time. There were no questions about Kurundi.   All the questions were slanted towards Hindu kovils.

First question was is there any plan to   include a Hind temple at Kurundi. Answer, there is discussion, but nothing has been decided.  Next question, how old is the kovil at Kurundi, what its history is   and what is being done for it.

 Answer from Department of Archaeology, Kurundi is in the middle of a 1600 acre forest.

There was no ancient Hindu temple there. The Hindu temple at Kurundi was started in 1981 when Cyril Mathew began to take as interest in Kurundi.  In this Hindu temple, they have placed part of a korowak gala for worship.

In the Bell report there was mention of a bull figure in Kurundi village. Was that found? Reply from Department of archaeology, we could not find a Kurundi village. Our work was confined to excavations at Kurundi temple. How close as the nearest village? It is more than 7 or 8 km away.

Next query, religious ceremonies were held before they started excavation at Kurundi. Was this also done before excavation at Hindu temples in Sri Lanka? Answer, Yes, we have started conserving two Hindu temples at Pooneryn and we had Hindu prayers before starting work.

Mention was made to the Hindu temple at Vallipuram, then to Tirukeethesvaram at Mantota. It was pointed out that Mantota   has a Buddhist temple and church as well. Recent attempts to expand the buildings of the church and Buddhist temple were halted by the Department of Archaeology.

The last speaker clinched the issue. He introduced himself as   Dharmakulasingham, a retired foreign service officer. He had earlier lived in Colombo. Kurundi, he said, is a simple issue made big by interested parties. The Tamil political parties have made a big issue out of this small matter. There is sufficient archaeological evidence, so why was it allowed to become an issue.  Why the correct situation was not presented at the start, he asked.

 A very small thing has been made big and the western media have taken it up as discrimination against the Tamils. .This has happened because the proper representaiotn was not made at the correct place at the correct time, he concluded. Tamils are a small population living among a much larger Sinhala population, he added.

Hindu temples belonged to two categories, one where there was a Brahmin priest to conduct the ritual of the temple. these are less than a thousand in number. Other small temples were under rule of madaalayam where no Brahmin poosaries and pandarams officiated. My impression was that more than 70% of the Hindu temples were these, said K.C.Logesawaran.  These temples were not rich. Colombo and Jaffna temples in contrast had rich and powerful devotees.

In India courts have ruled that   Hindu temples belong to the gods, in Sri Lanka courts have ruled that the Hindu temples belong to the trustees, said K. Kanag Iswaran. In Jaffna the ownership of the Hindu temple is vested not in the priests but in the persons who built the temple and pays for the rites, observed B Pfaffenberger. The trusteeship of the kovil stays with the family throughout        generations. it was a very lucrative trusteeship.  The owner of the temple got all the donations, which came not only from worship but also requests for passing exams and other such requests.

There is no legal provision for registering Hindu temples, said K.C.Logesawaran. The Buddhist lobby should call for control over the building of Hindu kovils in Sri Lanka. The kovils should be registered and there should be a register of kovils   maintained by the Department of Hindu Religious and Cultural Affairs

Jude Lal Fernando has spoken of the need to introduce special laws to govern the construction of religious sites as there are hundreds of such constructions. Demands to remove them have led to religious disharmony in the country he said. (continued)

Courtesy Adaderana

Minister of Foreign Affairs and President’s Counsel Ali Sabri, has stated that the successful debt sustainability process with bilateral creditors will provide Sri Lanka with an advantage of approximately US $ 17 billion.

The minister also stated that this situation will facilitate successful negotiations regarding international sovereign debts.

Minister of Foreign Affairs Ali Sabry revealed this addressing the Media briefing yesterday (28) at the Presidential Media Centre (PMC) under the theme Collective Path to a Stable Country.”

The Minister further commented,

On April 12, 2022, Sri Lanka decided to temporarily suspend the payment of a portion of its foreign debt. At that time, some parties predicted that the value of the rupee would surge to 600, 700, or even 1000 against the dollar. However, we managed to control the situation.

Following an agreement with the International Monetary Fund (IMF), we were instructed to restructure the debt. Lazard was appointed as our financial advisor, and Clifford Chance as our legal advisor for this process.

Initially, we focused on restructuring domestic debt while continuing to meet our obligations to multilateral organizations.

We have now successfully completed debt restructuring with bilateral creditor countries. India, Japan, and France formed an Official Creditor Committee (OCC) for managing bilateral debt and we also held talks with China. As a result of these efforts, Sri Lanka has achieved a sustainable debt repayment situation, gaining an advantage of approximately US $ 17 billion and numerous other benefits.

Furthermore, this achievement is expected to facilitate successful negotiations with international sovereign bond holders. Discussions on this matter are currently on-going.

Additionally, it’s important to note that the comprehensive debt restructuring must adhere to a specific timeline set by the International Monetary Fund. The total debt burden should be reduced to 95% of the Gross Domestic Product (GDP), and the current interest payments on foreign loans should be limited to 4.5% of the GDP”.

Source: PMD

Dasatha News